SILO'S DANCING HYPOTHEEKGELDEII BESCHIKBAAR Voor de jeugd De regen Wie ben ik? DIERENSPEL HOTEL „LA MONTAGME" Rob de Avonturier. BOEKHOUDLESSEH THE RHYTM PLAYERS. Accountancy Belastingzaken als verrader EEN RAADSEL - EEN SPEL - EEN KUNSTJE HET SPOOKW1EL ingezonden mededoeiing. Rehabilitatie C. Wr Ouwehand Azn. BETOniftDUSTRIE VOORHEEN DE JONG SCHOUTE A.S. ZATERDAG Openbare Leeszaal Utrecht Correspondentschap, P. H. van Rijnstraat 38 Achterkerkstraat 24 van particulieren en groote instellingen. Desgewenscht voor jaren vast. 60 a 65% van geschatte waarde. Loosdrecht's Woningbureau (Buiten verantwoording der redactie} Een misverstand met de mi litaire autoriteiten, die afgingen op onjuiste gegevens van een Hollandseh ofneier was de aan leiding, dat de heer Ouwehand de eigenaar van het bekende dierenpark op de Grebbeberg op den tweeden oorlogsdag met enkele leden \an zijn personee werd gearresteerd. Daarmede werd hun pian om gedurende den oorlog in het dierenpark te blijven en de dieren zoo goed mogelijk te verzorgen, verijdeld. De heer Ouwehand en zijn menschen werden naar Atnster dam vervoerd en daar na kort stondig onderzoek wel direct weer op vrije voeten gesteld maar ze moesten tot na de ca pitulatie wachten om naar de Grebbeberg te kunnen terug keeren. Deze arrestatie heeft wild hardnekkig bleken te zijn. Met de onderstaande verkla ring van den Procureur Gene raal bij het gerechtshof te Am sterdam, kan de heer Ouwehanc thans echter alle praatjes ge makkelijk weerleggen. De verklaring luidt als volgt; „Bij dezen deel ik u mede, dat ik naar de aan het militair gezag verstrekte gegevens, op grond waarvan uw interneering is gelast, een ambtelijk onder zoek heb laten instellen. Uit dat onderzoek is mij gebleken, dat deze gegevens in geenen deele als juist zijn tebeschouwen Bij mij bestaat er geen bezwaar indien u aan dit schrijven ver dere bekendheid zoudt willen geven. De Procureur-Generaal fgd, Directeur van Politie (w.g) Van'Thiel Amsterdam, 10 Dec. 1940. Nader vernemen wij nog, dat tegen de verstrekker van de in bovenstaande verklaring be-*, doelde gegevens een aanklacht bij den Officier van Justitie te s-Gravenhage is ingediend. Voor het inkuilen van Gras, Knollen, Aardappelen, enz. Gemaakt van gebogen gewapende betonplaten. Wij leveren o.a. aan het Rijk. H.H. Landbouwers en Veehouders zijn over onze silo's 2eer tevreden. - Voor inlichtingen en prijs r.aar: Zandstraat - Telefoon 231 - Veenendaal met medewerking van Tijdens muziek, consumptie met 5 ct. verhoogd. VRAAGT UW AANDACHT VOOR: Den Doolaard Boer Golding Johansson Josseling de Jong Philipps Parrish Rachmanova Sillanpaa Vestdijk Bruiloft der zeven zigeuners Catherina en de magnolia's De vijf meisjes Silyer Eén die niet welkom was De appel en de Stam Henry van den overkant De eeuwige vrijgezel Fabriek van nieuwe menschen Menschen in den zomernacht Het vijfde zegel (VERVOLG) 139. loen de Vliegende Vis" het hol binnen gleed, flitsten er plotseling enkele verblindende schijnwerpeis aan, die hun helle stralenbundels op de „Vis" richt ten. Daan begon langzaam pieren te onderscheiden met gewapende schildwachten. 140. De Havik stuurde de „Vu" naar een aanleg steiger en stopte. Hij gaf enkele leden der bemanning bevel om Daan te bewaken, terwijl hij met de ande ren het eiland ging afzoeken om Rob en Ans te vinden. Leesgeld f 1.50 per jaar. Studieboeken gratis. Gevonden on vorloron voorworpen. De Burgemeester der gem. Veenendaal maakt bekend, dat ten gemeentehuize terug te be komen zijn de navolgende, op den openbaren weg gevonden voorwerpen: 1 kosteloos rijwielmerk met vrijgezellenknoop, 2 rijwiel- merken. Dat als verloren aangegeven zijn 1 boterkaart, 1 heerenparapluie» 1 rijwielmerk, 1 Identiteitsbe wijs. 1 linker glacé handschoen, 1 damesportemonnaie met in houd, 1 sleutel van een melk bus,! rijwielmerk, 1 portefeuille, opleiding voor praktijkexamens, akte Handelskennis L.O. en Middenstandsdiploma Accountantibureaq „MERCUfUUS" Lid. Nat. Ver. v. Acc. N. I. v. B. Veenendaal, Verlaat 2 Lunteren, Klomperweg Lil lc, Tel. 260 2 stamkaarten met foto's, 1 kosteloos rijwielmerk, 1 pak goed, 1 heerenhorloge met band. Veenendaal, 28 Januari 1941. De Burgemeester, voornoemd, Van Kuyk, 141,,De Havik" had niet vei wacht dat de gczochten zo dichtbij zouden zijn. Ze waren de ingang al ge naderd en trokken hun laarzen uit om zwemmend verder te gaan. Rob liet zich in het water zakken. 142. Ans volgde vlug en samen zwommen z'j voor zichtig naar de grote ingang van 't hol, Aan een zijkant zagen zij een schildwacht op en neer lopen en ook aan de andere zijde stond er 'n piraat op wacht. (Wordt vervolgd) naar VAN WALSEM Parallelweg 1 Telefoon 400 Veenendaal Niet ver van Gumma in Saksen, ligt tus sen vruchtbare akkers en groene weiden het dorpje Pomssen. Het is een dorpje als alle andere dorpjes: een brede dorpsstraat, een oude kerk, kleine landgoederen en een groot riddergoed. Om dit riddergoed nu draait de geschiedenis van de vrouwen van Pomssen. Een geschiedenis, waarom des tijds heel wat gelachen is! Ruim honderd jaar geleden is 't gebeurd, maar als je er over hoort vertellen, moet je nog steeds lachen of je wilt of niet. Hoor maar eens en probeer NIET te lachen! Het was in de oorlogstijd. In de schuren van het riddergoed Pomssen was men aan 't dorsen en de kasteelheer keek toe en zag het geld al dat de oogst zou opbrengen. De oogst was namelijk buitengewoon groot dit jaar en de kasteelheer zou er zonder twijfel beste kopers voor weten te vinden. Zodra het graan in de zakken was. liet hij inspannen en ging naar Leipzig om zijn graan te verkopen. Hij had geluk. De ver koop slaagde boven verwachting en met dikke geldbuidels keerde hij naar huis te rug. „Na gedane arbeid is 't goed rusten", dacht de kasteelheer en daarom trad hij een herberg binnen en bestelde van de beste wijn. 't Was een warme dag en de wijn smaakte den kasteelheer bijzonder goed. Zo goed, dat 't niet al te lang duurde of de vierde fles kwam al op tafel. Bij iedere fles die hij bestelde, legde hij een knoop in zijn door Tom Radersma. zakdoek om de tel niet kwijt te raken. Kasteelheren zijn erg precies! Of misschien plaagden de wijngeesten hem een beetje! Intussen bedacht hy, dat hij zijn vrouw be loofd had wat voor haar mee te brengen. Maar wat? Van linnen had ze gesproken. En hoeveel hij moest meebrengen had ze ook gezegd. Maaro, die wijngeesten! Hij herinnerde zich niets meer. Nu ja, hij zou maar een flinke hoeveelheid kopen, hij had geld genoeg bij zich en op een paar meter meer of minder kwam 't nu heus niet aan. Moeilijk stond de kasteelheer op van zijn stoel. Zijn benen deden raar. Ook dat was de schuld van de wijngeesten. Maar 't lukte hem toch zijn inkoop te doen en hij kwam heelhuids weer thuis. En op de thuisrit waren zelfs de wijngeesten ver dwenen. Gelukkig maar, want anders zou hij zich hebben hioeten schamen voor zijn eigen vrouw! „Heb je aan 't linnen gedacht?" vroeg ze dadelijk. Trots wees hij haar een groot pak, dat op een karretje geladen, voor de deur stond. Nieuwsgierig lichtte de kasteelvrouw het dekzeil op en viel bijna flauw van schrik. „Man, wat heb je nu meegebracht!" riep ze ongerust. „Linnen", was 't antwoord, ,,'t Beste wat ik in Leipzig kon krijgen." De kasteelvrouw schudde eens met haar hoofd en zei een beetje smalend: „Och jul lie mannen!" Maar nu werd de kasteelheer kwaad. Het ging om zijn eer als man. „Wat heb je er op aan te merken?" vroeg hij hooghartig. „Is 't linnen soms niet goed ge noeg? Nu. wat heb je te zeggen?" Tranen sprongen de kasteel vrouw in de oogen. .Ach man. van dit soort linnen heb ik im mers kasten vol. Wat ik hebben moet is zakkenlinnen. De oude zakken zijn bijna versleten en ik wilde nipuwe laten maken". De kasteelheer begon iets te begrijpen. Hm! Zakkenlinnen! Dat hadden de wijn feesten hem aangedaan. Wat een domme ?n dure vergissing: Maar hij hield zich ?root en beval, dat de zakken dan maar an dit linnen gemaakt moesten worden. Werden pracht-zakken! Veel te mooi voor pak-zakken. Zulk mooi linren had een enkele Pomssense vrouw voor onder uiten! Alleen de kasteelvrouw, 't Was al pen maar jammer dat de zakken zwart ge- nerkt waren. Met de naam van 't ridder goed en een nummer. Op een dag echter kwam de rentmeester an t landgoed opgewonden bij zyn heer en vertelde, dat alle zakken gestolen wa ren. De kasteelheer sprong haast uit elkaar van woede. Hij was erg dik weet je! „Zulk lelijk geknoei", bulderde hij. „Ik zal ze le ren te stelen!" Hij raasde en tierde en 't kasteel was haast te klein voor al zijn la waai. Ten slotte beval hij de kasteelwach ters bij alle bakkers en molenaars naar de zakken te zoeken. Maar alle gezoek bleek vergeefs. De zakken waren weg en bleven weg. Elk spoor ontbrak. Toen hield de kasteelheer maar op met kwaad-zijn, want er was toch niets aan te doen. En zo werd 't herfst en de zakken waren al haast ver geten. De wind joeg over 't land, de bomen verloren hun bladeren en de regen gutste van de hemel. In Pomssen begon men zich op de winter voor te bereiden. In de hui zen werden de vuren al aangelegd. Op zulk een naargeestige dag stierf de kasteelheer. Op eens wilde zijn hart niet meer voort. Alle bewoners van Pomssen treurden om hem, want hij was een goed mens geweest al kon hij soms lelijk te keer gaan! De herfst maakte plaats voor de winter. De wind werd snijdend, hagel viel. En toen werd, geheel onverwacht, de zakkendief- stal opgehelderd. Op een erg koude, gure dag werden de vrouwen van Pomssen, die in 't dorp juist inkopen deden, overvallen door een hevige hagelbui. De hagel prikte in hun gezichten. En wat deden ze toen? Wel, ze tilden eenvoudig hun bovenrokken op en sloegen die over hun hoofden. En voor de verbaasde ogen van den rentmees ter en voor die van de even verbaasde kas teelwachters kwamen daar opeens de ver miste zakken te voorschijn. De vrouwen hadden eronderrokken van gemaakt! Maar de naam van 't kasteel en het num mer, waarmee de zakken gemerkt waren, hadden zij niet kunnen verwijderen. Die prijkten koolzwart juist op dat lichaams deel, waarop men gewoonlijk zit. Ik ben een vogel Met ogen. zo rond als een kogel! Soms ben ik bruin, soms ben ik grijs, Maar altijd ben ik: WIJS! M'n naam moet prijken midden in 't blok M'n eerste letter komt in 't derde hok. Van links naar rechts: 1. een vogel 2. nog een vogel, maar een eigenwijze! 3. een viervoetertje. met een dikke vacht 4. een grote hoeveelheid. 5. een vrucht. 6. een vis. 17. de verleden tijd van een werkwoord, I dat veel energie uitdrukt. 'TinSNVH [3§oa azfiM aa 9 PIL* 'Z. jjatjq '9 unnjd esseui uTiuojj -g IB6J5] z laaaiu *i :DNISSOTdO Om beurten moeten jullie een dier voor stellen, maarzonder het geluid van dat dier te laten hooren. Uit bewegingen en gedragingen moeten de andere medespelen den kunnen opmaken, wat je voorstelt Achtereenvolgens stel je tien verschillende dieren voor. Hun namen schrijf je vooraf op een stukje papier. Voor elk dier neem ie één minuut. De anderen schrijven de naam op van 't dier dat ze menen te her kennen. Winnaar is natuurlijk degene, die de meeste dieren goed heeft geraden. Hij is dan tevens de nieuwe circus-directeur, die weei een groep andere dieren gaat ver tonen. De eerste circus-directeur wordt bij loting gekozen! We gaan voor spook spelen. Wie doet er NIET mee? Want een wieltje laten draaien zonder wind, dat is spoken-kunst. Een beddelaken over je jasje, zou in dit geval erg indrukwekkend zijn!!! Spoken! We beginnen! Zorg, dat je een mooi, glad staafje hout te pakken krijgt. Een gladgeschaafd kachelhoutje is ook best te gebruiken. In 't staafje snijdt of zaag je gleufjes, zoals dat op 't voorbeeld is gedaan. Je moet kijken bij 2. Van die gleufjes hoor je straks nog meer. Nu eerst wat anders. Van een stuk karton knip je een cirkel van 5 cm. middellijn. Die cirkel tandt je uit voor de fraaiigheid. Dan prik je hem aan een flinke speld en de speld prik je in de staaf. Waar je moet prikken, kun je alweer op 't plaatje zien. Als dat gebeurd is, zijn we aan t spo ken toe. Wij krassen dan met onze nagels over de gleufjes. De cirkel gaat draaien en dat dit spokenkunst is. daaraan twijfelt dan niemand mepr!

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1941 | | pagina 4