SILO'S
DANCING
HYPOTHEEKGELDEII BESCHIKBAAR
Voor de jeugd
De regen
Wie ben ik?
DIERENSPEL
HOTEL „LA MONTAGME"
Rob de Avonturier.
BOEKHOUDLESSEH
THE RHYTM PLAYERS.
Accountancy
Belastingzaken
als verrader
EEN RAADSEL
- EEN SPEL -
EEN KUNSTJE
HET SPOOKW1EL
ingezonden mededoeiing.
Rehabilitatie
C. Wr Ouwehand Azn.
BETOniftDUSTRIE
VOORHEEN DE JONG SCHOUTE
A.S. ZATERDAG
Openbare Leeszaal Utrecht
Correspondentschap, P. H. van Rijnstraat 38
Achterkerkstraat 24
van particulieren en groote instellingen. Desgewenscht
voor jaren vast. 60 a 65% van geschatte waarde.
Loosdrecht's Woningbureau
(Buiten verantwoording der redactie}
Een misverstand met de mi
litaire autoriteiten, die afgingen
op onjuiste gegevens van een
Hollandseh ofneier was de aan
leiding, dat de heer Ouwehand
de eigenaar van het bekende
dierenpark op de Grebbeberg
op den tweeden oorlogsdag met
enkele leden \an zijn personee
werd gearresteerd.
Daarmede werd hun pian om
gedurende den oorlog in het
dierenpark te blijven en de
dieren zoo goed mogelijk te
verzorgen, verijdeld.
De heer Ouwehand en zijn
menschen werden naar Atnster
dam vervoerd en daar na kort
stondig onderzoek wel direct
weer op vrije voeten gesteld
maar ze moesten tot na de ca
pitulatie wachten om naar de
Grebbeberg te kunnen terug
keeren. Deze arrestatie heeft
wild
hardnekkig bleken te zijn.
Met de onderstaande verkla
ring van den Procureur Gene
raal bij het gerechtshof te Am
sterdam, kan de heer Ouwehanc
thans echter alle praatjes ge
makkelijk weerleggen.
De verklaring luidt als volgt;
„Bij dezen deel ik u mede, dat
ik naar de aan het militair
gezag verstrekte gegevens, op
grond waarvan uw interneering
is gelast, een ambtelijk onder
zoek heb laten instellen. Uit
dat onderzoek is mij gebleken,
dat deze gegevens in geenen
deele als juist zijn tebeschouwen
Bij mij bestaat er geen bezwaar
indien u aan dit schrijven ver
dere bekendheid zoudt willen
geven.
De Procureur-Generaal
fgd, Directeur van Politie
(w.g) Van'Thiel
Amsterdam, 10 Dec. 1940.
Nader vernemen wij nog, dat
tegen de verstrekker van de in
bovenstaande verklaring be-*,
doelde gegevens een aanklacht
bij den Officier van Justitie te
s-Gravenhage is ingediend.
Voor het inkuilen van Gras, Knollen, Aardappelen, enz.
Gemaakt van gebogen gewapende betonplaten. Wij leveren o.a.
aan het Rijk. H.H. Landbouwers en Veehouders zijn over
onze silo's 2eer tevreden. - Voor inlichtingen en prijs r.aar:
Zandstraat - Telefoon 231 - Veenendaal
met medewerking van
Tijdens muziek, consumptie met 5 ct. verhoogd.
VRAAGT UW AANDACHT VOOR:
Den Doolaard
Boer
Golding
Johansson
Josseling de Jong
Philipps
Parrish
Rachmanova
Sillanpaa
Vestdijk
Bruiloft der zeven zigeuners
Catherina en de magnolia's
De vijf meisjes Silyer
Eén die niet welkom was
De appel en de Stam
Henry van den overkant
De eeuwige vrijgezel
Fabriek van nieuwe menschen
Menschen in den zomernacht
Het vijfde zegel
(VERVOLG)
139. loen de Vliegende Vis" het hol binnen gleed,
flitsten er plotseling enkele verblindende schijnwerpeis
aan, die hun helle stralenbundels op de „Vis" richt
ten. Daan begon langzaam pieren te onderscheiden
met gewapende schildwachten.
140. De Havik stuurde de „Vu" naar een aanleg
steiger en stopte. Hij gaf enkele leden der bemanning
bevel om Daan te bewaken, terwijl hij met de ande
ren het eiland ging afzoeken om Rob en Ans te
vinden.
Leesgeld f 1.50 per jaar. Studieboeken gratis.
Gevonden on vorloron
voorworpen.
De Burgemeester der gem.
Veenendaal maakt bekend, dat
ten gemeentehuize terug te be
komen zijn de navolgende, op
den openbaren weg gevonden
voorwerpen:
1 kosteloos rijwielmerk met
vrijgezellenknoop, 2 rijwiel-
merken.
Dat als verloren aangegeven zijn
1 boterkaart, 1 heerenparapluie»
1 rijwielmerk, 1 Identiteitsbe
wijs. 1 linker glacé handschoen,
1 damesportemonnaie met in
houd, 1 sleutel van een melk
bus,! rijwielmerk, 1 portefeuille,
opleiding voor praktijkexamens, akte
Handelskennis L.O. en
Middenstandsdiploma
Accountantibureaq
„MERCUfUUS"
Lid. Nat. Ver. v. Acc. N. I. v. B.
Veenendaal, Verlaat 2
Lunteren, Klomperweg Lil lc, Tel. 260
2 stamkaarten met foto's, 1
kosteloos rijwielmerk, 1 pak
goed, 1 heerenhorloge met band.
Veenendaal, 28 Januari 1941.
De Burgemeester, voornoemd,
Van Kuyk,
141,,De Havik" had niet vei wacht dat de gczochten
zo dichtbij zouden zijn. Ze waren de ingang al ge
naderd en trokken hun laarzen uit om zwemmend
verder te gaan. Rob liet zich in het water zakken.
142. Ans volgde vlug en samen zwommen z'j voor
zichtig naar de grote ingang van 't hol, Aan een
zijkant zagen zij een schildwacht op en neer lopen
en ook aan de andere zijde stond er 'n piraat op
wacht. (Wordt vervolgd)
naar
VAN WALSEM
Parallelweg 1 Telefoon 400 Veenendaal
Niet ver van Gumma in Saksen, ligt tus
sen vruchtbare akkers en groene weiden
het dorpje Pomssen. Het is een dorpje als
alle andere dorpjes: een brede dorpsstraat,
een oude kerk, kleine landgoederen en een
groot riddergoed. Om dit riddergoed nu
draait de geschiedenis van de vrouwen van
Pomssen. Een geschiedenis, waarom des
tijds heel wat gelachen is! Ruim honderd
jaar geleden is 't gebeurd, maar als je er
over hoort vertellen, moet je nog steeds
lachen of je wilt of niet. Hoor maar eens
en probeer NIET te lachen!
Het was in de oorlogstijd. In de schuren
van het riddergoed Pomssen was men aan
't dorsen en de kasteelheer keek toe en
zag het geld al dat de oogst zou opbrengen.
De oogst was namelijk buitengewoon groot
dit jaar en de kasteelheer zou er zonder
twijfel beste kopers voor weten te vinden.
Zodra het graan in de zakken was. liet hij
inspannen en ging naar Leipzig om zijn
graan te verkopen. Hij had geluk. De ver
koop slaagde boven verwachting en met
dikke geldbuidels keerde hij naar huis te
rug. „Na gedane arbeid is 't goed rusten",
dacht de kasteelheer en daarom trad hij een
herberg binnen en bestelde van de beste
wijn. 't Was een warme dag en de wijn
smaakte den kasteelheer bijzonder goed. Zo
goed, dat 't niet al te lang duurde of de
vierde fles kwam al op tafel. Bij iedere fles
die hij bestelde, legde hij een knoop in zijn
door Tom Radersma.
zakdoek om de tel niet kwijt te raken.
Kasteelheren zijn erg precies! Of misschien
plaagden de wijngeesten hem een beetje!
Intussen bedacht hy, dat hij zijn vrouw be
loofd had wat voor haar mee te brengen.
Maar wat? Van linnen had ze gesproken.
En hoeveel hij moest meebrengen had ze
ook gezegd. Maaro, die wijngeesten!
Hij herinnerde zich niets meer. Nu ja, hij
zou maar een flinke hoeveelheid kopen, hij
had geld genoeg bij zich en op een paar
meter meer of minder kwam 't nu heus
niet aan. Moeilijk stond de kasteelheer op
van zijn stoel. Zijn benen deden raar. Ook
dat was de schuld van de wijngeesten.
Maar 't lukte hem toch zijn inkoop te doen
en hij kwam heelhuids weer thuis. En op
de thuisrit waren zelfs de wijngeesten ver
dwenen. Gelukkig maar, want anders zou
hij zich hebben hioeten schamen voor zijn
eigen vrouw!
„Heb je aan 't linnen gedacht?" vroeg ze
dadelijk. Trots wees hij haar een groot pak,
dat op een karretje geladen, voor de deur
stond. Nieuwsgierig lichtte de kasteelvrouw
het dekzeil op en viel bijna flauw van
schrik.
„Man, wat heb je nu meegebracht!" riep
ze ongerust.
„Linnen", was 't antwoord, ,,'t Beste wat
ik in Leipzig kon krijgen."
De kasteelvrouw schudde eens met haar
hoofd en zei een beetje smalend: „Och jul
lie mannen!" Maar nu werd de kasteelheer
kwaad. Het ging om zijn eer als man. „Wat
heb je er op aan te merken?" vroeg hij
hooghartig. „Is 't linnen soms niet goed ge
noeg? Nu. wat heb je te zeggen?" Tranen
sprongen de kasteel vrouw in de oogen.
.Ach man. van dit soort linnen heb ik im
mers kasten vol. Wat ik hebben moet is
zakkenlinnen. De oude zakken zijn bijna
versleten en ik wilde nipuwe laten maken".
De kasteelheer begon iets te begrijpen.
Hm! Zakkenlinnen! Dat hadden de wijn
feesten hem aangedaan. Wat een domme
?n dure vergissing: Maar hij hield zich
?root en beval, dat de zakken dan maar
an dit linnen gemaakt moesten worden.
Werden pracht-zakken! Veel te mooi
voor pak-zakken. Zulk mooi linren had
een enkele Pomssense vrouw voor onder
uiten! Alleen de kasteelvrouw, 't Was al
pen maar jammer dat de zakken zwart ge-
nerkt waren. Met de naam van 't ridder
goed en een nummer.
Op een dag echter kwam de rentmeester
an t landgoed opgewonden bij zyn heer
en vertelde, dat alle zakken gestolen wa
ren. De kasteelheer sprong haast uit elkaar
van woede. Hij was erg dik weet je! „Zulk
lelijk geknoei", bulderde hij. „Ik zal ze le
ren te stelen!" Hij raasde en tierde en 't
kasteel was haast te klein voor al zijn la
waai. Ten slotte beval hij de kasteelwach
ters bij alle bakkers en molenaars naar de
zakken te zoeken. Maar alle gezoek bleek
vergeefs. De zakken waren weg en bleven
weg. Elk spoor ontbrak. Toen hield de
kasteelheer maar op met kwaad-zijn, want
er was toch niets aan te doen. En zo werd
't herfst en de zakken waren al haast ver
geten. De wind joeg over 't land, de bomen
verloren hun bladeren en de regen gutste
van de hemel. In Pomssen begon men zich
op de winter voor te bereiden. In de hui
zen werden de vuren al aangelegd.
Op zulk een naargeestige dag stierf de
kasteelheer. Op eens wilde zijn hart niet
meer voort. Alle bewoners van Pomssen
treurden om hem, want hij was een goed
mens geweest al kon hij soms lelijk te keer
gaan!
De herfst maakte plaats voor de winter.
De wind werd snijdend, hagel viel. En toen
werd, geheel onverwacht, de zakkendief-
stal opgehelderd. Op een erg koude, gure
dag werden de vrouwen van Pomssen, die
in 't dorp juist inkopen deden, overvallen
door een hevige hagelbui. De hagel prikte
in hun gezichten. En wat deden ze toen?
Wel, ze tilden eenvoudig hun bovenrokken
op en sloegen die over hun hoofden. En
voor de verbaasde ogen van den rentmees
ter en voor die van de even verbaasde kas
teelwachters kwamen daar opeens de ver
miste zakken te voorschijn. De vrouwen
hadden eronderrokken van gemaakt!
Maar de naam van 't kasteel en het num
mer, waarmee de zakken gemerkt waren,
hadden zij niet kunnen verwijderen. Die
prijkten koolzwart juist op dat lichaams
deel, waarop men gewoonlijk zit.
Ik ben een vogel
Met ogen. zo rond als een kogel!
Soms ben ik bruin, soms ben ik grijs,
Maar altijd ben ik: WIJS!
M'n naam moet prijken midden in 't blok
M'n eerste letter komt in 't derde hok.
Van links naar rechts:
1. een vogel
2. nog een vogel, maar een eigenwijze!
3. een viervoetertje. met een dikke vacht
4. een grote hoeveelheid.
5. een vrucht.
6. een vis.
17. de verleden tijd van een werkwoord,
I dat veel energie uitdrukt.
'TinSNVH [3§oa azfiM aa
9 PIL* 'Z.
jjatjq '9 unnjd esseui
uTiuojj -g IB6J5] z laaaiu *i
:DNISSOTdO
Om beurten moeten jullie een dier voor
stellen, maarzonder het geluid van
dat dier te laten hooren. Uit bewegingen en
gedragingen moeten de andere medespelen
den kunnen opmaken, wat je voorstelt
Achtereenvolgens stel je tien verschillende
dieren voor. Hun namen schrijf je vooraf
op een stukje papier. Voor elk dier neem
ie één minuut. De anderen schrijven de
naam op van 't dier dat ze menen te her
kennen. Winnaar is natuurlijk degene, die
de meeste dieren goed heeft geraden. Hij
is dan tevens de nieuwe circus-directeur,
die weei een groep andere dieren gaat ver
tonen. De eerste circus-directeur wordt bij
loting gekozen!
We gaan voor spook spelen. Wie doet er
NIET mee? Want een wieltje laten
draaien zonder wind, dat is spoken-kunst.
Een beddelaken over je jasje, zou in dit
geval erg indrukwekkend zijn!!!
Spoken! We beginnen! Zorg, dat je een
mooi, glad staafje hout te pakken krijgt.
Een gladgeschaafd kachelhoutje is ook best
te gebruiken. In 't staafje snijdt of zaag je
gleufjes, zoals dat op 't voorbeeld is gedaan.
Je moet kijken bij 2. Van die gleufjes hoor
je straks nog meer. Nu eerst wat anders.
Van een stuk karton knip je een cirkel van
5 cm. middellijn. Die cirkel tandt je uit
voor de fraaiigheid. Dan prik je hem aan
een flinke speld en de speld prik je in de
staaf. Waar je moet prikken, kun je alweer
op 't plaatje zien.
Als dat gebeurd is, zijn we aan t spo
ken toe. Wij krassen dan met onze nagels
over de gleufjes. De cirkel gaat draaien en
dat dit spokenkunst is. daaraan twijfelt dan
niemand mepr!