BUTAGAS I! Zelfbeperking VRIJHEID Nu wij onze vrijheidskater ge heel kwijt en tot de werkelijk heidteruggekeerd zijn,kijken wij weer met Hollandse nuchter heid eens kalm om ons heen. Wij komen dan tot de ontdek king, dat wij in'n chaos zitten die in de geschiedenis zijn weerga niet vindt. Op de nieuwe mor gen van onze vrijheid zijn wij door het licht, dat ons tegen- straalt, verblind en vesuft; wij moeten dan ook weer leren. Leren te horen, te zien, te spre ken, te lezen en te schrijven Degene, die ernstig denkt, weet, dat er nog geruime tijd mee gemoeid zal zijn voordat de »vrijheid«, zoals wij ons die in de donkere jaren, die achter ons liggen, hebben voorgesteld, wer kelijkheid zal zijn. Tot op heden leven wij nog in een te losban dige vrijheid en zullen wij ons veel moeten beperken, om hier door de mensen met verant woordelijkheidsgevoel gelegen heid te geven, die maatregelen te vinden en te doen uitvoeren die leiden kunnen tot een rede lijke oplossing van de moeilijk heden, die tot op het ogenblik voor iedereen voelbaar zijn. Het gevoel van te leven in het concentratiekamp, zijn wij inder daad kwijt. Een ieder, die met inzet van leven, have en goed aan onze bevrijding heeft mede gewerkt, zijn wij, dat spreekt van zelf, dan ook uitermate dank baar. Doch met met onze dank baarheid te betonen zijn wij niet klaar, daarmee kunnen wij niet volstaan. Indertijd wist Churchill het Engelse volk niets beters aan te bieden dan vele zorgen, bloed en tranen. Welnu, ook ons Nederlandse volk heeft de be ker van bloed en tranen, honger en elende tot de laatste druppel geledigd en zijn offers gebracht. Dit legt ons dan ook de onaf wijsbare verplichting op, ons met volle energie te werpen op de verwezenlijking van wat de slachtoffers, ook in de ille galiteit voor ogen heeft gestaan. Dat het woord »vrijheid« in de toekomst niet slechts mag zijn een ijdelë klank, doch de be zegeling van maatschappelijke verhoudingen, waarin het gelijk der mensheid als hoogste gebod zal gelden. Om tot een gezonde re en heldere basis te komen zullen alle groepen van ons volk zich moeten vinden en zal de één meer dan de ander zich de nodige zelfbeperking moeten opleggen om tot die samenwer king te komen die ons bren gen moet tot meer: EENHEID. Wat men ook hoort, wie ook spreekt, het komt over het al gemeen hierop neer, dat men meer eenheid wil, maar om tot meer eenheid, tot practische sa menwerking te kunnen geraken, moet men dan ook niet, hetzij bewust of onbewust, teruggrij pen naar oudegebuiken en idee ën. Het zich afzonderen in hokjes, de z.g. hokjesgeest moet onvoorwaardelijk tot het verle den behoren, dat moet voorbij zijn. Zij, die zich daaraan weer vergrijpen, of vèrgrijpen zullen, geven blijk niets geleerd te hebben. Wij leven op de grens van een historische tijd en voe len ons opgenomen in de vaart van deze nieuwe tijd, die ons allen over de streep moet bren gen. Wij willen uitgaan van de gedachte, dat de leerschool, die in achter ons ligg. jaren is door lopen, ons volk voldoende moed en geestelijke kracht zal hebben gegeven om de nieuwe moge lijkheden die er onafwijsbaar zijn met vaste hand aan te pak ken, dat ook bij ons handelen in alle opzichten voldoende in zicht en doorzicht zal zijn om de nood met alle ten dienst staande middelen tot een mi nimum te beperken. De naaste toekomst zal ons dan ook doen zien, wat samenwerking vermag. Als wij zover zijn en de vruch ten kunnen plukken van wat door eensgezind werken is ont staan dan zal dat ons volk alle vertrouwen in de toekomst her geven en zal men tevens tot de ontdekking komen, voor zover men dat nu reeds niet is, dat er van een terugvallen in oude vormen en gedachten geen spra ke meer kan zijn. Dit geldt vóór alles en vóór allen in onze samenleving, doch in het bijzon der en in de eerste plaats bij de samenstelling van onze rege ring. Wanneer wij het er dus unaniem over eens zijn, dat samenwerking op een brede ba sis noodzakelijk is om onze menleving weer zo spoedig mogelijk een normaal aanzien te geven en men zijn evenwicht terug gekregen zal hebben, kan men beginnen met de weder- In verband met de mogelijk heid, dat zeer spoedig Butagas beschikbaar komt, verzoeke wij al onze abonné'sten spoedigste hun ledige flessen in te willen leveren bij BUTA6AS-CEIITRALE A. UAfl ERK - UEEüEdDAAL opbouw van ons land en tevens alles doen wat mogelijk is om onze ereschuld aan onze land genoten in onze overzeese gebiedsdelen in te lossen. Dit mogen wij in de gegeven om standigheden voor ons begrij pelijk vooral niet onderschatten, nl. dat wij van onze armoede nog veel te offeren hebben. Vele bladen hebben reeds de noodzakelijkheid van samen werking omschreven en doen uitkomen, en dat tot welke kerk men ook behoort, of welke wereldbeschouwing men ook huldigt, we allen het zelfde doel nastreven en wel de SOCIALE RECH TVA AR- DIGHEID Dit kwam voorheen tot uiting in ons werken, in ons willen en kunnen voor de nationale zaak en we willen en kunnen dat ook NU. Wij droegen toen ieder onze persoonlijke verant woordelijkheid omdat wij in het Familieberichten 0 DANKBETUIGING JACOB KOEN bezit waren van verantwoorde lijke persoonlijkheid, dus ook NU. Aan de personen, die aan stonds geroepen zullen worden leiding te geven aan ons volk, zal dit dan ook als minimum eis gesteld moeten worden. De samenwerking van onze nieuwe regering zal bestaan uit Socia listen. Katholieken, Protestanten, Kerkelijken of onkerkelijken, die allen doordrongen moeten zijn van de nationale geestvoor ieder geldt persoonlijk sociaal gevoel. Hiervoor zal het voor hen noodzakelijk zijn, zich «zelfbeperking» op te leggen tot heil van een nuttige en vrucht dragende samenwerking. Het is niet nodig hier voor weer een aparte gemeenschap of een ver eniging te stichten Hoe zou men anders tot de gewenste samen werking kunnen komen. Nee, een nieuwe politieke partij is hiervoor niet nodig als wij het vertrouwen willen hebben, dat verantwoordelijke per soonlijkheden, uit de diverse groepen en partijen van ons volk voor de regeringstaak geroepen in principe de beginselen van het personalistisch socialisme aanvaarden. Op de term «per sonalistisch socialisme komen wij te zijner tijd terug. N.T.C. DANKBETUIGING JOH. REBERGEN KEES DROST, straal 14 Gort- bedankt Fam. !en bekenden voor de hai telijke ontvangst bij zijn thuiskomst na ruim IV2 jaar in het concen tratiekamp in Amersfoort en Duitschland te hebben doorgebracht. Heden nam de Heere van leven en dood, geheel onverwacht van onze zijde weg ons geliefd Dochtertje en Zusje, JOHANNA MARGARETHA, in de leeftijd van 4 maanden. A. de Kleuver J. C. de Kleuver-Budding en Kinderen. Veenendaal, 20 Juni 1945. (briefje met afzendersadres aan de bus s.v p Voor de velen blijken van be langstelling betoond bij het door een noodlottig ongeval en zo plotseling overlijden van onze geliefde Zoon en Broeder betuigen wij hiermede onze hartelijke dank. Uit aller naam P. Koen C. H. Koen-van Hardeveld J. G. Koen en Verloofde A. J. Koen en Verloofde G. J. Koen J. J. Koen Veenendaal 15 Juni 1945. Buurtlaan 108. Langs deze weg betuigen wij onze welgemeende dank aan alle vrienden, kennissen en buren, voor het medeleven en belangstelling, ondervonden tij dens de vijfjarige afwezigheid van onzen Zoon wtlke verblijf hield in Engeland. In het bijzonder aan de Firma D. S. v. Schuppen. Wij ver heugen ons met zijn behouden thuiskomst op 8 Mei j.l. Namens zijn dankbare Ouders, F. REBERGEN Veenendaal, Juni 1945. Julianastraat 62. Nieuweweg 110.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1945 | | pagina 3