DE VALLEI
COLL
Voor de Jeugd
PUROL geneest huid- en handwondjes; voorkomt infectiei
fj
'li -
Burgerlijke Stand
SANAPIRIN jaagt kou
en pijn uit Uw
HANDBREIWOL
Denkt U om
VEENENDAAL.
Geboren: Hendrika H, d. van R. van
Alfen en A. Spies; Jacobus, z. van A.
Akkerman en E. Wagensveld; Hendrik
J. Ph, z. van P. Werkman en C. E.
Keijman.
Ondertrouwd: Marinus J. Croes, 24
j. en Jannetje v. d. Brink 23 j; Willem
v. Capelleveen, 26 j. en Johanna M
Bouman, 20 j; Eduard C. Voois, 19 j.
en Johanna J. ter Haar, 21 j; Jan de
Vreugd, 21 j. en Willemina Meijer, 22
Getrouwd: Cornelis de Fluiter, 26
en Dirkje Schoeman, 24 j; Gerard
van Dijk, 26 j. en Jannie Leppers 23
Overleden- Geertruida G H. N. Jan
sen, 1 jaar.
Hulpsecretarie Geld. Veenendaal
en Ederveen.
Geboren: Cornelis z van H. Donke
laar en A. van Schoneveld; Aart z van
F. van Boeijen en A. Oosterbeek; Ger-
rit R z van W. van Stempvoort en G.
van Leeuwen.
Overleden: Johanna C. Theunissen,
81 j, wed. van J. Beiier; Arris Snet-
selaar, 24 j.
jlage van bet /SS
E VALLEI
TANTE JOS O
Verschijnt als bijlage
streekblad DE
Onder Redactie van
Correspondentie te richten
aan Tante Jos p/a Parellal-
weg 8, Veenendaal.
RHENEN.
Geboren: Gerhard, z van E. Knot en
M. Huizinga, Eikenlaan 28; Cornelia
H., d van J. Hendriksen en G. van
Appeldoorn, Cuneraweg 440; Gerrit J.,
z van J. Roelofsen en N. Franken,
Valleiweg 5; Ottelina W., d van G. van
Laar en H. van de Scheur, Oude Veen-
segrindweg 19; Grietje J., d van R. van
Dijk en A. van de Scheur, Ede.
OndertrgnwTff Peter Hovestad en
der Horst, beiden te Rhe-
Arie Roor, Ede en Janna Jer-
phaassina van Lienden, Rhenen.
Gehuwd: Jacob C. Sepers en Davida
F. Hoolhorst.
Overleden: Jelis Peters, 77 j, geh.
met Johanna M. van Tintelen, Juliana-
straat 62 (overl. te Wageningen); Pie-
ternella Valkenburg, 16 j, ongeh.,
Veenendaal; Cornelia Mandersloot, 75
j, ongeh., Cuneraweg 36; Antonie van
Ginkel, 80 j, weduwn. van Gezina J.
Doringhof, Cuneraweg 65; Dirk Meurs,
79 j, gehuwd met Hendrina van Does
burg, Veenendaal.
RENSWOUDE.
Geboren: Janna W., d van W. Gijs-
bertsen en T. H. Achterberg (D. 177
post Veenendaal); Jan W., z van R.
Vink en I. Rommers (Taets van Arae-
rongenweg 23).
Getrouwd: Hendrik van Manen, 24
j en Woutertje van den Brink, 20 j.
Overleden: Hendrik Veldhuizen, 47
jaar.
NAAR SCHIPHOL.
BESTE NEVEN EN NICHTEN,
Vorige week is ons krantje niet ver
schenen. Jongens wat speet me dat.
Je moet weten, dat ik, juist de dag
waarop ik altijd „De Vallei voor de
Jeugd" klaar maak, een tele- gram;
kreeg je weet wel, een telegram is
een brief die de postbode zo vlug als
hij kan even komt brengen omdat er
grote haast mee is. En in dat telegram
stond dat mjjn broer uit Amerika 's
morgens per vliegtuig op het vliegveld
Schiphol bij Amsterdam zou aanko
men. In jaren lang heb ik mijn broer
niet gezien en daarom dacht ik dat hij
het erg leuk zou vinden wanneer ik
hem van het vliegveld ging afhalen.
Het besluit, of ik naar Schiphol zou
gaan of niet, was wel even moeilijk,
want wat moest er nu met ons krantje.
Ik vertrouw er op dat jullie niet boos
op me bent nu je hoort wat de reden
is, en ik toch maar mijn broer ben
gaan afhalen.
Zelf heb ik nog nooit in een vlieg
tuig gevlogen, al zou ik 't wel graag
een keertje doen. Jullie ook denk ik.
Het lijkt me zo mooi om van hoog uit
de lucht op de grond en op de lande
rijen te kijken.
M'n broer stapte uit het vliegtuig
alsof hij uit een autobus kwam. 14
Uren lang heeft hij moeten vliegen
over de grote oceaan en over En
geland, om van de grote Ameri
kaanse stad New York, de stad met die
grote wolkenkrabbers (dat zijn hele
hoge huizen zoals je wel weet) naar
Amsterdam te vliegen. Hij was hele
maal niet moe van die verre reis. Maar
ja, als je ziet hoe gemakkelijk die
stoelen in een vliegtuig zijn en hoe
goed of je er in slapen kunt, dan hoef
je je daarover niet te verwonderen.
Er is ook een mooie keuken in het
vliegtuig W§ar het eten gekookt wordt.
Wel 50 méÊben tegelijk kunnen in het
vliegtuig worden vervoerd. En groot
dat zo'n vliegtuig is als je er dichtbij
staat. Nog hoger dan een groot huis.
Je hebt een hoge trap nodig om er in
te kunnen klimmen. Ja in de lucht
lijkt het maar een klein stipje hè?
Ik heb genoten hoor op dat vliegveld
NtPtJa is
bekend om rijn
prachtige, ijzersterke en toch
soepele wolkwaliteiten. Deze ideale breiwol is
wasecht, kleurecht en bovendien extra uitge
sponnen. Dus voordelig - grotere knotlengte
met die opstijgende en dalende vlieg
tuigen en daarom wilde ik jullie er ook
wat van vertellen. Mijn broer heeft
het best naar zijn zin daar in dat grc
land Amerika. Hebben jullie soms oo4C|
familie in Amerika? Schrijf me 't dan
eens. Daaaaaaag.
TANTE JOS.
HOOR DE LENTE ZINGEN.
Als je maar altijd de lente hoort zingen,
Diep in je hart en boven je hoofd;
't Leven laat zich tot vreugde dwingen,
Als je in lente en vreugde gelooft!
eioon
Als je maar altijd de lente hoort*Wigen,
Dan blijf je jong en je voelt je
verheugd;
Dan kun je zorgen des levens
verdringen,
Word je ook oud, in je hart is het jeugd.
NIEUWE RAADSELS.
1. Altijd werk ik in een oven,
Maai- ik bak toch heus geen brood,
Ook geen koek, wel harde dingen,
Die soms klein zijn en soms groot.
2. Welke vossen staan veel voor de
wagen?
3. Op welke hazen gaat men nooit
jagen?
4. Welke geraamten zijn niet van
been?
5. Welke klinkers zijn niet van steen?
WIE ZIJN DEZE WEEK JARIG?
18 April: Annie Schuit, 12 jaar, V'daaL
18 April: Sparappeltje, 13 jaar, "^«^lal.
20 April: Aart Veldhuizen, Eist.
FEUILLETON.
„Dat is uw goed recht," gaf de pre
sident toe, met de hamer een langge
rekt „Ahaa!" van de tribunes onder
drukkend. Maar ik kan niet zeggen,
dat deze houding u ontlast of de krijgs
raad een gunstiger oordeel suggereert.
Wilt u niet liever een rechtstreeks
antwoord geven?"
„Neen
ïorgen Zaterdag
April.
PROT. CHR. ÜNDER-
BESCHERMINGS ORGANISATIE.
staat. De revolutie beschouw ik als een
ongeoorloofd oproer tegen de wettige
overheid en dat de verwarde tijdsom
standigheden haar hebben doen sla
gen, doe niets af van het feit, dat zij
misdadig en strafbaar was en is, van
staatsrechterlijk standpunt beschouwd
En niemand kan en mag van mij
een ander standpunt verwachten ol
verlangenIk heb de nieuwe re
geringsvorm, door de zegevierende op
standelingen aan dit, mijn land opge
drongen, nooit erkend. Ik heb geen af
stand gedaan van mijn rechten op
troon en regering. Derhalve komen
die rechten mij nog in volle omvang
toeDat ik genoodzaakt ben ge
worden tot een poging om landver
raders uit hun geüsurpeerde posities
te verdrijven en dit land te bevrijden dersL*. .7 Ter dood!
uit de handen van een troep insurgen-
ten, die wederrechtelijk zich de machl
Zoal^^wiltU hebt stuk voor!in de staat hebben toegeëigend, ver-
nesch
stuk de "Beschuldigingen van de open
bare aanklager toegegevenWat u
erkend hebt, is en wordt steeds be
schouwd als landverraad en spionna-
ge. En toch ontkent u, aan deze mis
daden schuldig te zijn?
Dat ontken ik."
Na uw erkenning der feiten heeft
de krijgsraad geen behoefte aan een
verdere ondervraging,
door^^ derde heeft u geweigerd. U
kunt^m zelf uw ontkenning motive
ren en u verdedigen tegen de aan
lacht als u dat wilt."
De ex-koning haalde de schouders
op. Een smadelijke glimlach speelde
om zijn smalle lippen. Dan begon
hij te spreken, koel en trots: „Ik heb
niet de illusie, dat mijn betoog, hoe
scherpzinnig, logisch en lang het ook
mocht zijn enige invloed zou oefenen
op de uitspraak van deze krijgsraad,
wier wettigheid en bevoegdheid tot
vonnissen ik trouwens ten enenmale
ontken. Ik zal het dus kort maken.
De zaak is overigens zeer eenvoudig
Ik ben door erfopvolging wettig
koning van dit land. In mijn handen
binding houden met binnen- en bui
tenland, op de gewone wijze of in co
deschrift en met ieder, die ik wil, is
mijn wettig recht als souverein vorst.
Ik ben daaromtrent niemand, en zeker
u niet, verantwoording schuldig
En dat ik mij verwaardigd heb deze
korte uiteenzetting te geven, is alleen
,te danken aan mijn wens, dat het volk
Verdediging zuiver ingelicht zal worden over mijn
motieven en weten zal zo lang ik leef,
in de toestand zoals zij geworden is.
Ik blijf mij beschouwen als de wettige
heerser over dit rijk en zal niet rus
ten, eer ik er in geslaagd ben mijn
rechten te heroveren op de nieuwe re
geerders, die ik onveranderlijk be
schouw als insurgenten en staatsmis-
dadigersMeer heb ik niet te zeg
gen
Toen hij zweeg, keek de president
met een snelle blik de tribunes rond,
maar hoewel menig gezicht woede en
hoon weerspiegelde, bleef het stil.
Daarop sprak hij: ,,De krijgsraad
neemt acte van de uiteenzettingen, zo
even door de beklaagde gegeven, en
berust rechtens alle macht van deze van de gevoelens tegenover de staats-
inrichting door het volk uit vrije wil
gekozen, die daarin tot uiting komen.
Persoonlijk wil ik de motieven van de
beklaagde gaarne eerbiedigen, maar
de staat kan ze niet als wettig erken
nen. Het is hier ook niet de plaats over
deze opvattingen van gedachten te wis
selen. De krijgsraad trekt zich terug
om zich te beraden over de schuld van
de beklaagde en het vonnis, dat over
hem gesproken dient te worden in het
belang van de republiek, het enige be
lang, dat in dit geding door ons wordt
erkend en geëerbiedigdIk verzoek
de soldaten de beschuldigde terug te
voeren naar de wachtzaal
Tegen alle verwachting in duurde
het lang, eer de krijgsraad weer ver
scheen. De tribunes mopperden. Wat
was daar zo lang te beraadslagen en
te kletsen?Waarom waren ze niet
na vijf minuten terug gekomen om het
schuldig uit te spreken en deze ge
kroonde verrader de straf aan te zeg
gen, die hem toekwam: de dood!
Wat betekende dat lange wachten?
Wouen ze dat gevaarlijke, nietswaar
dige, duizendmaal verspeelde leven
misschien sparen onder schijnschone
smoesjes? Toen er meer dan een uur
verlopen was, steeg de opwinding van
ogenblik tot ogenblik, en plotseling
schreeuwde iemand met van drift
overslaande stem:
„Ter dood!Ter dood!
Aanstonds viel een koor van bezeten
stemmen in:
Ter dood!Ter dood!Ter
dood!...."
Het gebouw dreunde van de dave
rende kreet, het voetengestamp en
handgeklap.
t,Ter dood!Weg met de verra-
Een officier van het leger klom op
een bank, zwaaide zijn sabel boven het
hoofd, raasde woedend tegen het la
waai in, het gelaat purperrood, maar
hij werd overschreeuwd door de woe»
dende menigte, die brullen bleef:
,Ter dood!Ter dood!een
tonig en met wilde hardnekkigheid
Toen wenkte hij naar zijn soldaten.
De deuren werden opengegooid en de
manschappen begonnen met de kolf
van het geweer de brullende menigte
naar de uitgang te werken. Dat hielp.
Nog even duurde de kreten voort. Dan
verstilde het rumoer en de officier kon
zich verstaanbaar maken. Tegen de
kreten van protest in, schreeuwde hij,
dat hij zijn orders had, dat ze wisten,
geen betogingen te moeten houden,
at hij ze toestond te blijven als ze
kalm waren, maar dat dit zijn laatste
waarschuwing was. De soldaten staak
ten hun jacht, de mensen, bevend van
woede en opwinding, maar gekalmeerd
door de ervaring, dat ze verdreven
zouden worden als ze zich niet rustig
hielden, keerden naar hun plaatsen te
rug, druk luisterend en gesticulerend,
maar niet langer zich wagend aan luid
ruchtige demonstraties.
(Wordt vervolgd)
