DE VALLEI
V oor de Jeugd
*^ydend
^TYlyóterie
Sanapirin aaa
FEUILLETON
xx.
(door d'Argenty)
EN LOLA LOST HET OP
„Vertel verder, Flipje!"
De dunne, koortsige lippen vertrok
ken krampachtig, vormden dan weer
langzaam nieuwe woorden, nieuwe
zinnen. Spraken over die rode gestalte
met het goudkleurig masker. Over
Liang-sjin. Over het geheimzinnig ge
sprek in kamer 9, het gerucht in de
gang. Dan die onverwachte slagen op
't hoofd. Een deur, die openging. De
vlucht van het Gouden Masker, de
spot van die verraadster, de duisternis
en tenslotte het ontwaken hier in bed,
met die pijn.
„Dus je weet zeker, Flipje, dat je
éérst een slag kreeg en dat toen pas
de deur openging? Denk eens even
héél goed na, Ko-ko, het is belangrijk!
Ontzettend belangrijk!"
„Jafluisterde de patiënt zwak
jes. „Eerst een slag en toen ging die
deur open. Het was rood voor m'n
ogen. RoodMaar ik zag toch het
goud van z'n masker. Toen kwam die
tweede slag
Het meisje boog zich opeens over
hem heen, kuste de mond die haar
deze boodschap bracht. Een gelukkige
glimlach gleed over het witte gezicht,
dat daar stil achterover lag in het kus
sen.
„En nu ga je weer slapen, Ko-ko.
Straks kom ik weer bij je. Als ik het
Gouden Masker te pakken heb. Zo
lang!"
Zij richtte zich op, wierp nog een
laatste blik op haar geliefde en snelde
dan de kamer uit naar de andere kant
van het hotel. Ergens voor een deur
bleef zij staan, luisterde even, waagde
dan een oogje door het sleutelgat. Nie
mand. Ze drukte de klink omlaag en
slipte naar binnen.
Op de kofferstandaard de zwartleren
actetas. Ze moest glimlachen over zo
veel zorgeloosheid: de kamer niet op
slot, de tas voor het grijpenHaar
vingers gleden over de sluiting. Twee
klikjes, ook de tas was open. Gejaagd
griste haar hand door de vakken.
Pyama, handdoek, scheergerei, papie
ren, wat voor?
Ze boog zich over de krant met Chi
nese karakters. Micro-foto's. Een ge
typte lijst met namen. Geen enkele be
kende. Briefpapier met een bekend
hoofd: Centrale Inlichtingen Dienst.
Verwezen staarde het meisje naar die
letters. Hoe kwam de man van de tas
aan die brieven? Ze waren gericht aan
de Chinese Ambassade in Den Haag
Weer doken de bruine krullen over
de opening. Een doosje met schmink.
Een pruik, nog een pruikEen re
volver.
Een beetje onwennig stond zij met
het wapen in haar hand. Probeerde
eens hoe ze het vast moest houden,
ontdekte de veiligheidspal die veilig
stond waarschijnlijk, legde een vinger
om de trekker. Het beangstigde haar
even, gaf dan een veilig gevoel. Zo
maar te kunnen schietenStel je
voor, dat het nódig was!
„Lola!"
Ze schrok op uit haar gedachten,
richtte onwillekeurig de blauwglanzen
de loop op de onverwachte verschij-
Chinese sprong opeens vooruit en
greep de brunette bij de mouw van
haar uniform, zodat ze de revolver bij
na liet glippen. „Jij hebt mijn geld
gestolen?
Vergeefs trachtte Lola de klauwende
vingers van haar arm af te schudden
en het wapen weer goed in haar hand
te krijgen. „Achteruit meisje, of ik
schiet!"
Maar het katachtige lichaam van
Liang-sjin week niet. Het krampte zich
ning aan de deur, die ze niet had dur- hechter vast aan het uniform van de
ven sluiten.
Het witte gezichtje van de indring
ster staarde vol ontzetting naar het
koude staal, bracht haast automatisch
haar armen omhoog. Een hevige schrik
sprak uit de hele houding van dat tere
wezentje op de drempel.
Kom binnen, Liang-sjin!" zei de
conductrice koeltjes. „Dat was je toch
van plan, niet? Doe die deur achter je
dicht. Zó, nu kunnen we praten. Vertel
me maar eens wat je in m'n kamer
uitgespookt hebt, vannacht!"
„Jouw kamer
„Ja, mijn kamer. Daar ben je óók
geweest vannacht. Je hebt de boel
overhoop gehaald, zelfs de stoelen om
gegooid, de matras opengesneden en
m'n koffertje leeggehaald. Spreek me
maar niet tegen. Ik heb je gezien. Ik
heb zelfs om je gelachen, want al je
moeite is vergeefs geweest. Het zakje
cocaïne is al lang in bezit van ingeni
eur Ossewaarde en mijn papieren laat
ik nooit onbewaakt achter. Dat heb ik
als conductrice wel geleerd. En de rest,
die je van me gestolen hebt, ben ik
vanmorgen vroeg terug gaan halen uit
jouw kamer toen jij bij het Gouden
Masker ontboden was in kamer 9.
De Chinese hapte naar adem.
„Je ziet, Liang-sjin, er zijn altijd nog
mensen die slimmer zijn dan jij. Moet
ik je soms ook nog vertellen wat jij
daar in kamer 9 met het Gouden Mas
ker besproken hebt? Hoe je over mij
en over Flipje gekletst hebt? Hoe jij
je verheugde, dat In-Yin mij onscha
delijk gemaakt zou hebben. Arme
dwaas, jij wist niet dat Joop mij in
tegendeel hèlpen zou en dat ik voor
vannacht een afspraak had met hem.
Een afspraakje om samen eens jouw
spulletjes te onderzoeken, meisje. En
die van het Gouden Masker!"
„Jij niet weten wie Gouden Masker
is," hakkelde de spionne. „Niemand
weet dat. Ik weet ook niet. In-Yin ook
niet. Gouden Masker vanmorgen ont
snapt. Hij niet meer terugkomen!"
„Het spijt me," antwoordde de con
ductrice en ze speelde wat met de re
volver. „Het Gouden Masker is niet
ontsnapt. Hij is hier nog in het hotel.
Je zult hem straks terugzien.... zón
der mijn kimono en zónder dat geverf
de papier!"
Wat wil je van mij," vroeg Liang-
sjin toonloos. „Je weet meer dan ik."
O, ik weet alles. Van die bankbil
jetten, die je in m'n geldtas stopte om
maar van me af te komen. Héél dom
van jou, om zelf wat van die bank
biljetten te willen houden. Zien er pre
cies even nieuw uit en dragen zelfde
serieletters."
Jij hebt mijn geld gestolen?" De
conductrice. Ontworstelde haar in lut
tele ogenblikken de gevaarlijke revol
ver, die overging in haar eigen hand,
dan met de kolf neerdaalde op het
blanke voorhoofd zodat de oorspronke
lijke bezitster van het wapen wankelde
en versuft achteruit stapte.
Zó," spotten de wrede lippen van
het kleine, verraderlijke wezentje, „ik
geef je drie tellen. Waar heb je dat
geld? Eén
Duizelig staarde haar tegenstandster
in de dreigende loop.
„Twee
Lola's hersens werkten nog. De en
kele seconden die haar gelaten wer
den, bleken voldoende voor het uit
denken van een list. Liang-sjin kon
onmogelijk weten, dat de heren op een
stil plekje krijgsraad hielden en er
Joop Wielewaal verhoorden, maar Lola
had de stemmen gehoord toen ze naar
haar kamer terugkeerde en ze had de
hele comedie afgeluisterd.
„Je geld is op mijn kamer," zei ze
zwakjes.
De revolver wenkte korzelig naar de
deur. „Wijs me het geld," sprak de
C.I.D.
Het hoofd met de bekende grijns
kwam met een vragende uitdrukking
van niet begrijpen naar boven. „A de-
tective-story!" klonk het in slecht uit
gesproken Engels.
Achter de dikke brilleglazen twin
kelden twee spleetoogjes. En in zijn
rechterhand blonk het staal van een
dolk.
Maak los die boeien!" beval het
meisje voor de tweede maal. „U kunt
hem niet in de gevangenis stoppen op
zo'n dwaze beschuldiging. Hij heeft de
waarheid gesproken en niets dan de
waarheid. Ik kan het getuigen, want
hij werkte samen met mij. Of gelooft
u mij ook niet?
Hij is het Gouden Masker, kindje
Wat had jij met dat Gouden Masker te
maken?!"
Kareltje kwam een stap naar voren,
wilde haar bij de schouder grijpen,
doch zij ontweek hem en wendde zich
plotseling tot Hsieh-Fu in een stort
vloed van onvervalst shan-tung.
Hola! Wat is dat? Wat betekent
dat!" riep Ossewaarde er tussendoor.
De Chinees grijnsde. „Zij mij vertel
len zij niet gewend heren zo onbeleefd
tegen dame om haar niet te geloven.
Dan keerde hij zich weer naar de con
ductrice en antwoordde haar in even
onverstaanbare klanken.
Ik begrijp uw rol in deze detective-
story nog niet goed, excellentie," be
gon de ingenieur opnieuw. „U hebt een
autobus gehuurd om een dienstreis te
maken. Uw koffers bevatten cocaïne.
Verschijnt «la bijlage van het
■treekblad DE VALLEI
Onder Redactie van TANTE JO 8
Correspondentie te richten
aan Tante Jos p/a Parallel
weg 8, Veenendaal.
Chinpsp srhprn Tii vnnrnn on Hpnlr IU<"lC11' u w ue vanen cocaïne.
er om of ik sdüet'" U bezit een diPlomatiek paspoort, maar
er om, oi ik schiet. u hefet geen recht Qp de diplomatieke
onschendbaarheid! U bént geen diplo-
Rustig trad de conductrice het ver
trek binnen, waar het geroezemoes
verstomde bij haar onverwachte ver
schijning.
Och, Kareltje, leg deze dame een
paar handboeien aan, wil je?" wees
ze.
.Blijf staan!" dreigde gelijk haar
schaduw. „Handen omhoog, allemaal!
Niemand verroert zich! Zókom
terug, meisje. Kom terug, achteruit,
ja, en nu die deur dicht
o p we kkend-pijnverdrijvend
Een gil snerpte plotseling door de
gang, deed iedereen opschrikken en
in beweging komen. De deur vloog
weer wagenwijd open. Verlamd van
schrik stond Lola stokstijf voor de
drempel. Dan, om te zien wat er achter
haar aan de hand was, draaide ze zich
om.
Op de grond lag, roerloos, het ten
gere figuurtje van Liang-sjin. De re
volver nog in haar krampachtig sa
mengetrokken hand. Over haar heen
boog een glimmende schedel met maar
weinig haren. Een raadselachtige lach
klonk op.
.Wat doet u daar, meneer Hsieh-
Fu!" klonk scherp de anders zo wel
luidende stem van de inspecteur bij de
maat! Uw secretaresse bleek een spion
ne te zijn van het Gouden Masker. U
steekt haar dood op 't moment dat ze
dit .meisje onder vuur heeft. Nu blijkt
dit meisje ook al Chinees te kunnen
sprekenZij waarschuwde u voor
de inspecteur. Meneer Hsieh-Fu, ik
vraag u: aan wélke kant staat u?!'
O, ik staan aan goede kant," grijns
de het gele gezicht zoetsappig. „Maar
u, master Oxward, u staan verkeerd!
Hoe bedoelt u dat?" informeerde
Kareltje dreigend.
U moet onschuldige chauffeur los
maken. Hij geen Gouden Masker, zoals
miss Lola al enkele malen vertellen
hier. Gouden Masker heel iemand an
ders. U goede persoon boeien omdoen
en- anders miss Lola en ik goede per
soon boeien omdoen."
Achter de tafel schoof Ravebek on
rustig heen en weer. „Maak 'm niet
los, Ossewaarde, maak 'm niet los!"
De staalblauwe ogen van de ingeni
eur dwaalden rond door de eenvoudig
gemeubileerde hotelkamer, gleden eens
over de gestalten van de vier aanwezi
gen buiten hem, bleven dan rusten op
de half toegeknepen spleetoogjes ach
ter het ijzeren brilletje.
U behoeft zich niet ongerust te
maken, excellentie. Ik wéét
(Wordt vervolgd).
CORRESPONDENTIE.
Riekje van Ingen, Eist. Blij weer een
brief van je te ontvangen Riek. Ik
word er de laatste tijd niet meer mee
verwend. Dat komt waarschijnlijk door
de zomertijd, dan hebben mijn neven
en nichten niet veel tijd meer om me
te schrijven.
Gelukkig maar dat je weer beter
bent. Hartelijk dank voor je raadsels
hoor. Niet meer zo lang wachten met
schrijven nicht. Daaag, veel liefs* van
je Tante Jos en tot de volgende brief.
Evie de Koning, Veenendaal. Nou je
bent hartelijk welkom hoor in onze
grote kring van neven en nichten. Nog
wel bedankt voor je zending zilverpa
pier. Ja, nu schrijf je wel hoe oud je
bent, maar ik zou ook graag weten
wanneer je jarig zult zijn. Vertel je
me dat nog eens gauw, dan kan ik het
noteren in ons verjaardagenboek. Dank
ook voor je raadsels hoor. Ze zijn leuk
en ik kan ze goed gebruiken. Dag
Evie.
Wim van Engelenburg, Veenendaal.
Wim van jou hoorde ik dat je behalve
aan een goed doel, n.L het bijeen bren
gen van de kosten voor een blinden
geleidehond, voor een blinde die zelf
geen hond kan betalen. Allemaal heel
hartelijk bedankt voor jullie inspan
ning. We hebben al een hele berg en
ik heb er geen idee van hoeveel het
alles bij elkaar wel is. Waarschijnlijk
volgende week wordt het gewogen
want het is al zoveel dat we alvast
een grote partij moeten wegsturen
omdat we onderhand de bergruimte
veel te klein wordt.
Jullie zullen, evenals ik wel erg be
nieuwd zijn hoeveel kg we al gespaard
hebben. Wel kan ik zien dat we er
nog lang niet zijn, dus ik hoop maar
dat jullie tot November nog hard blij
ven sparen en vergaren en ook dat we
volgende week weer zoveel zullen bin
nen krijgen en eindig maar weer met
de hartelijke groeten,
TANTE JOS.
NIEUWE RAADSELS.
1. Waarom doet een jager steeds zijn
ene oog dicht als hij schiet?
(Van Riekje van Ingen)
door druk zilverpapier en capsules te 2. Hij kan alle talen spreken ook al
sparen, je ook nog verdienstelijk maakt
voor de blinden, door steeds met de
collectebus rond te gaan. Dat vind ik
reuze hoor.
ONZE ZILVERPAPIER-ACTIE.
Deze week kan ik weer een hele rij
van namen noemen van vlijtige spaar
ders van zilverpapier en melkflescap
sules, die weer een vrachtje hebben
afgegeven.
Er was ook een heel grote zak vol
bij van de leerlingen van de 1ste en
2de klas der Gereformeerde Gemeente
school te Veenendaal.
3.
Verder waren er inzendingen van:
Elsje van der Klift, Eist; Nelly Reber-
gen, Eist; Wim van Engelenburg, Vee
nendaal; Janny Bos, Veenendaal; Frans
en Hans Brouwers, Rhenen; Diny Be
rends, Veenendaal; Evie de Koning,
Veenendaal; Eefje van Wijk, Veenen-i4-
daal.
.Ja jongens ik krijg steeds meer pie-L™ JAR!GE* VAN DEZE WEEf
zier in onze zilverpapier-actie. En jul-' *111111 Jaantje van Kooten, V daal.
lie natuurlijk ook. Je moet nooit ver-,20 Juni: Marietje Leppers, V'daal.
geten dat al jullie moeite besteed is 21 Juni: Nelleke Middelman, V'daal.
heeft hij er nooit een geleerd. Wie
is het?
(Van Evie de Koning)
Schrijf de volgende zinnen zonder
fouten: 1. Wij liepen de wij door,
en kwamen op de hij. 2. Hei zij:
laat die man vrij. 3. Loop niet naast
de rij. 4. Jij moed de moet niet
laten zakken. 5. Zijn al je zinnetjes
goet?
(Van Blauwkous)
Antwoorden van de vorige keer:
1. Kant
Ader
Nero
Tros
Start
Kruit
Boter
Spoor
Lopen
Steen
Baden
Voor de kapper.
Op 4 poten.
2.
3.
