Al-Pas
overal bij!
AL-PAS
MMkw.
onnek&c
EEN PAAR HANDBOEIEN
VOOR HET SPOOK
„Geest" wilde hele farm
LUITENANT HOBSON, DE HELD DIE GEKUST WERD
Geef Uzeff
EEN
PRODUCT
DOODSTRAF VOOR DIEF
STAL
Het plutoniumraadsel van
Oak-Ridge
Va n i
bakpoeder
e-suiker en Aroma's
helpt bakken I
vermeld op Uw postwissel of giro-fox inulier de letter P.
AMERIKAANSE BOER WAS NIET
BANG UITGEVALLEN
Washington, einde October.
Amerikaanse farmers z\jn in de regel
niet bang uitgevallen en zeker niet als
ze van Nederlandse afkomst zijn. De
boer Vandelden. wiens grootvader de
Twentse grond had ingeruild voor een
stukje Texas, haalde dan ook lachend
zyn schouders op toen hy kort geleden
de eerste boodschap van het spook vond.
De brief van de geest lag voor de huis
deur. Met schrijfmachineletters stond
het bevel er klaar en duidelijk: Verlaat
onmiddellyk Uw boerderij! Anders
komt de geest van Uw broeder er met
geweld bezit van nemen.
Vandelden, een stevige vijftiger stak
het papier in zijn zak en meende met
een kwajongensstreek te doen te heb
ben. Zijn jongere broer Mr Martin was
vier jaar geleden overleden en tot nog
toe had hij niemands rust verstoord.
Waarom zou die beste Martin hem ko
men vervelen? Hij had altijd op beste
voet met hem gestaan. Vandelden was
het briefje al vergeten, toen hij drie da
gen later werd opgebeld. Met hese.
vreemde stem herhaalde het „spook" de
eerste boodschap er aan toevoegende,
dat het om precies middernacht zou
verschijnen om met hem in onderhan
deling te treden.
„IK WIL DE HELE FARM!
Om precies middernacht brak het
spektakel los. Heel in de verte hoorde
de boer een hese stem, die schreeuwde:
„Ik wil de hele farm." De stem was zo
luid, dat enige knechten wakker wer
den. Vandelden, die zich al ter ruste
had begeven sprong uit bed en schoof
het raam van zijn slaapkamer open
Duidelijk kwam het geluid uit Zuid
oostelijke richting. Hij constateerde, dat
de roep precies om de vijf seconden
werd herhaald. Hoe dapper hij ook
was, toen schrok hij toen hij tegen de
stalmuur, recht tegenover het woonhuis
een „spook" zag staan. Het had vage
omtrekken en leek op een lichtende
oppervlakte. Het vreemde geval scheen
zich te bewegen. Vandelden bedacht
zich niet lang. Hij schoot in zijn broek
en vloog naar beneden om zijn „broer"
goeden dag te zeggen. Maar voor alle
zekerheid greep hij onderwijl een ste
vige knots. Met een klap wierp hij de
buitendeur achter zich dicht. Hiervan
schrok het „spook" blijkbaar, want in
een fractie van een sceonde was het
verdwenen.
„IK KOM TERUG!"
De volgende morgen lag er een
nieuwe boodschap voor de deur: „Ik
kom terug" en inderdaad, de verschij
ning kwam terug. Weer om precies
middernacht. Deze keer was Vandelden
beter voorbereid. Hij zat voor het open
raam te wachten met zijn dubbelloops
jachtgeweer op scherp. Ook de grote
waakhond liep nu vrij op het erf rond.
Nog voordat de stem weer uit dezelfde
richting en weer met dezelfde woorden
hoorbaar werd was het spook versche
nen. Weer op precies dezelfde plaats.
Vandelden schoot zijn geweer leeg en
vloog daarna de trappen af om de res
ten van het spook te verzamelen. Tot
zijn grote verbazing was het „spook"
niet getroffen. Het bewoog nog enige
malen voor zijn ogen en verdween. Nu
vond hij het tijd om de politie te waar
schuwen, die het raadsel in twee uur
en veertig minuten ontsluierde. Het
spook kreeg nu handboeien aan. Het
bleek een gezonde en levende pachter
van Vandelden te zijn, die al lang zin
had in de boerderij. Vanuit zijn hoeve
kon hij met een projectieapparaat een
„spook" laten verschijnen op de stal
muur van de farmer. Het nachtelijke
geluid, dat steeds maar herhaalde: ik
wil de hele farm, was opgenomen op
een gramofoonplaat. De gramofoon,
opgesteld in een der stallen van de
pachter was voorzien van een speciale
versterker. De man is ingesloten en zal
terecht moeten staan voor burenge
rucht, huisvredebreuk enchantage.
>531019
Onlangs stonden de dagbladen vol verhalen over filmopnamen in Maastricht,
waarbij een aantal charmante jongedames volop de kans kregen de (film)held
hunner dromen eens flink te omhelzen. Bij „echte" intochten na een beëindigde^
oorlog of bezetting plegen dergelijke taferelen een vast onderdeel van het pro- voerig beschreven; de verslaggevers
gramma te vormen; het verhaal van de man, die door een dergelijke dankbetui- mÈ
ging onmogelijk werd, volgt hieronder.
Luitenant Hobson van de Amerikaan
se Marine werd gedurende de Spaans-
Amerikaanse oorlog van 1898 opeens
beroemd, doordat hij een stoutmoedig
plan bedacht en uitvoerde om de vloot
van de Spaanse Admiraal Cervera tot
machteloosheid te doemen door deze
met behulp van een tot zinken gebracht
schip in de haven van Santiago op te
sluiten. Hij had toen reeds als uitblin
ker op scheepstechnisch gebied de aan
dacht der autoriteiten op zich gevestigd.
Richmond Pearson Hobson kwam uit
Alabama en was afkomstig uit een der
oude plantersfamilies in het Zuiden. Hij
werd in' 1870 geboren, verliet de school
op zeventienjarige leeftijd en ging toen
naar de Marine-opleidingsschool in
gevallen door zijn rustige, gereserveer-
Het is niet te tèllen, zo vaak als U
Uw werk boven Uw hoofd
moet reiken En élke keer, dat U dat
doet, moeten Uw armen Uw
.trekkende overall méé optillen
BEHALVE als U een Lonnelcer's
„AL-PAS" overall draagt, met de onder
de oksels In- en uitschuifbare
Telescoop-mouw
Bij de Al-Pas overall merkt U niet
dat U hem aan hebt I Volkomen
bewegingsvrijheid 1 Geen
scheuren onder de armen
LONNEKER PATENT OVERALL
Annapolis. Als jongen was hij reeds op-
de en leergierige aard, wel nam hij deel
aan alle lichaamsoefeningen, maar zijn
belangstelling scheen toch vooral naar
studieboeken uit te gaan. Zijn grootste
liefhebberij was het maken van scheeps
modellen en het laten varen daarvan;
zijn eerste „zeeslag" leverde hij, toen hij
een keer een veel grotere jongen een
pak slaag gaf, die zijn kleine vloot
schade had toegebracht.
Het was geen wonder, dat hij in
Annapolis een uitgesproken voorkeur
voor het vak scheepsbouw aan de dag
legde, waarin hij een specialist zou
worden. Zijn cadettenjaren daar waren
overigens niet onverdeeld gelukkig. Hij
had een bijna overdreven plichtsgevoel
en toen hij in het tweede opleidingsjaar
klasse-oudste werd, schonk hij geen
aandacht aar; een soort ongeschreven
wet van de school, volgens welke de
verschillende vergrijpen tegen de disci
pline nooit in het rapport van die func
tionaris genoemd mochten worden. Hob
son liet geen bijzonderheid achterwege
en werd toen prompt door zijn veront-
waardige kameraden geboycot. Maar in
zijn uren van eenzaamheid troostte hij
zich met zijn geliefde boeken en even
geliefde scheeps-technische constructie
problemen en bij het einde der oplei
ding verliet hij de school als nr. 1. Hij
werd naar Frankrijk gestuurd om daar
speciale vakkennis op te doen en keer
de terug om op zijn oude school een
eervolle leraarsbenoeming te aanvaar
den. Een hem aangeboden goedbetaalde
post bij een scheepsbouwmaatschappij
sloeg hij af omdat hij een marineloop
baan verkoos.
Toen de oorlog uitbrak, werd hij in
gedeeld bij het commando van Admi
raal Sampson en men verwachtte grote
dingen van hem. Hij stelde niet teleur
en kwam met het hierboven reeds ge
noemde plan. Hij werkte alles tot in
bijzonderheden uit, koos met zorg zeven
andere deelnemers uit de honderden
vrijwilligers en slaagde erin 's nachts de
oude stomer „Merrimac" op een ge
schikte plaats tot zinken te brengen.
Het troepje liep daarbij flink gevaar te
verdrinken of door Spaanse kogels te
worden gedood; men moest zich uren
lang aan de rand van een vlot boven
water houden en bij het aanbreken van
de dag besloot men zich aan de Span
jaarden over te geven. Admiraal Cer
vera behandelde zijn tegenstanders op
buitengewoon hoffelijke wijze en be
tuigde zijn bewondering voor dit staal
tje van durf en doorzetting. Hij liet Ad
miraal Sampson weten, dat Hobson en
zijn mannen ongedeerd waren en zorg
de voor een goede behandeling. Later
bleek overigens, dat het plan niet ge
heel gelukt was, daar ter weerszijden
van het wrak nog voldoende vaarruimte
overbleef.
Na de oorlog werd Hobson uit krijgs
gevangenschap ontslagen en meldde hij
zich in Washington bij de Minister van
Marine. Hij was de held van de dag en
zijn chefs, de Minister en de President
overlaadden hem met gelukwensen; te
zijner ere werd een bal gegeven. En
daarmee begon het ongeluk. Toen Hob
son de balzaal betrad, kwam een jonge
dame uit de society van Washington op
hem toe, overhandigde hem een grote
bos bloemen en betuigde hem de dank
des vaderlands: zij sloeg haar slanke
kuste hem lang en innig, ten aanschou-
we van het verzamelde manvolk en de
bewonderende vrouwenschaar. De vol
gende dag werd deze plechtige gebeur
tenis in talrijke krantenkolommen uit
vonden zonder inspanning de juiste
toon, terwijl zij zich in hun redactie-
vertrekken waarschijnlijk kostelijk amu
seerden. De uitwerking van hun be
richtgeving overtrof alles; heel vrouwe
lijk Amerika werd overspoeld door een
reusachtige golf van geestdrift. Die kus
was een grootse, edele, ongekende daad;
dat was nog eens een beloning voor een
held, waardevoller dan alle schatten ter
wereld.
Men gaf een tweede bal in Washing
ton, opiyeuw ter ere van de Luitenant,
en opnieuw begon men met een kus van
dank. Dit keer echter bleef het niet bij
één demonstrante, alle aanwezige da
mes rekenden het zich tot een eer óók
die mannelijke lippen te drukken en er
begon een algemene stormloop op de
arme Hobson, op wie het kussen regen
de. Maar deze enorme geestelijke vuur
proef bleek te veel voor hem. De man-
uit-een-stuk, die de dood in de kaken
had geblikt, degradeerde zichzelf tot
NACHTELIJKE VERHUIZING
Juist aan de verkeerde kant van de
grens tussen Tsjecho-Slowakije en
Duitsland woont een familie van Duit
se afkomst, die aanvankelijk geen kans
zag het land te verlaten, hoewel tien
meter verder de bondsrepubliek begon.
Nadat de vader dezer dagen opnieuw
moeilijkheden kreeg met de Tsjechi
sche politie nam hij het recht in eigen
handen. Geholpen door volwassen kin
deren, twaalf Duitse families en enige
vrienden brak hij van zes tot twaalf
uur namiddag zijn houten huisje af.
Van middernacht tot vier uur bracht
men de spullen over naar Duitsland en
tegen de middag stond zijn woning daar
weer kant en klaar opgebouwd. Pas
daarna vroeg hij asyl aan.
BOEK GING OP REIS
Doe vooral de deur dicht als het
waait. In Londen, een stadje in Ontario
vergat een alleenwonende dame de
deuren van haar woning te sluiten toen
ze naar de bakker ging. Onderweg
maakte ze nog een buurpraatje. Toen
stak een geweldige storm op, die in
weinig ogenblikken een orkaan werd en
o.a. haar boeken uit de boekenkast
rukte en mee nam. Een der deeltjes, „De
Mijn" van Zola werd terug gevonden
in een dorpje, 250 km. verder.
GEEN REDEN!
Toen de 21-jarige student Brian
Stampe in Tywardreath (Wales) met
zijn minderjarige bruid voor het altaar
stond, weigerde de moeder van het
bruidje plotselïpg haar toestemming;
zodat de plechtigheid niet door ging.
Voor de rechtbank verklaarde zij, dat
Brian geweigerd had haar tuintje om te
spitten. De rechter vond dat geen reden
om het huwelijk te torpederen.
WINSTGEVENDE HANDEL
Twee Duitsers hadden er toch iets op
gevonden om snel en pijnloos rijk te
worden. Ze opereerden op stations,
waar Amerikaanse soldaten moesten
aankomen en vertrekken en boden voor
de spotprijs van twee gulden Mari-
huana-sigaretten te koop aan. Dat ze
kapitalen verdienden bewijst, dat de
Amerikaanse soldaten te graag verdo
vende middelen gebruiken.
In Frank
furt is het tweetal tegen de lamp gelo-
armen om de hals van de luitenant en pen.
een zwakkeling en een ijdele dwaas. Hij
werd even hysterisch als de kussende
dames, liet zich overal uitnodigen, ver
scheen in Washington alleen reeds op
dozijnen bals, en vertoonde zich ook in
Boston, in Baltimore en in tientallen
andere steden. En overal werd hij ge
kust. Het was tragikomisch. De gevol
gen bleven niet uit: na enige weken
lieten de kranten de ernstige toon varen
en begonnen de spot met hem te drij
ven. Een dagblad uit New York kwam
met een stekelig verslag, waarboven
het opschrift: „Mr. Hobson laat zich
opnieuw kussen! Deze plechtigheid
wordt een gewoonte". En nu overstem
de een eindeloos Homerisch gelach alle
andere berichtgeving over de arme
Hobson, die voortaan alleen nog maar
„Kissing Hobson" werd genoemd. Men
vroeg zich in volle ernst af of er mis
schien een gevaar dreigde, dat de vorm
van zijn lippen zou kunnen veranderen
ten gevolge van de hoge eisen die er
aan gesteld werden; men noemde hem
de bestgekuste man ter wereld; men
beeldde hem in bijtende caricaturen af,
omringd door naar kussen hijgende
vrouwengezichten; men adviseerde hem
serieus om ook eens in het Westen van
Amerika zijn geluk te beproeven. Een
bijzonder onaardige journalist beval
hem het heffen van „kusgeld" aan. Heel
Amerika schaterde drie weken lang.
Toen was het ongelooflijke en tragi
sche gebeurd. Een dappere kerel, die
door doodsverachting de dank van zijn
land verdiend had, was voor eeuwig tot
een belachelijke hansworst geworden.
De held van „de Merrimac" was verge
ten, de uitgelachen salonheld bleef over.
Een tijdlang zocht hij vergetelheid in
het aan de oppervlakte brengen van tot
zinken gebrachte Spaanse oorlogssche
pen; in 1903 nam hij definitief zijn ont
slag uit de Marine.
„HIER IS GEEN RECHTER MEER
NODIG"
Met gespannen aandacht volgt Ame
rika de vreemde, onbekende ziekte van
Antony Rurrow, die met de dag verder
vermagert en nu nog nauwelijks veer
tig kilogram weegt Geen geneesmiddel
kan uitkomst brengen. Rurrow is ten
dode opgeschreven. De rechter behoeft
zijn diefstal niet meer te straffen, want
het plutonium verdedigt zich zelf!
EEN BOOM VAN EEN MAN
Nog een goed half jaar geleden was
Antony Rurrow een boom van een man,
die met zijn lengte van 1,80 meter ge
makkelijk aan het gewicht van negen
tig kilo kwam. Toen begon hij zich on
wel te voelen. Al enige weken later kon
hij zijn werkzaamheden niet meer ver
richten. Het geval trok des te meer de
aandacht der autoriteiten, omdat Rur
row werkzaam was in een afdeling van
het atoomcentrum, waar met plutonium
werd gewerkt.
1 Nochtans waren alle beveiligings
maatregelen genomen en nog nimmer
was een zelfde ziekte geconstateerd bij
andere werkers in deze gevaarlijke af
deling. Plutonium zendt namenlijk be
paalde stralen uit, die het hart vernie
len en de samenstelling van het bloed
geheel wijzigen. Tenslotte kwam Rur
row terecht bij de knapste specialist,
doctor James Browry. Deze genees
heer moest eveneens constateren, dal
Rurrow leed aan de stralenziekte. Hij
zei hem, dat hiervoor geen geneesmid
delen bestonden. De vraag hoe lang hij
nog te leven had werd ontwijkend be
antwoord: „Dat hangt af van Uw oor
spronkelijke lichaamskracht. Het kan
nog maanden duren!"
DRIE GRAM PLUTONIUM
De detective-afdeling van Oak-Ridge.
die er nog steeds niet in was geslaagd
de diefstal van drie gram plutonium op
te helderen, die gepleegd werd in Octo
ber 1951 oordeelde het nuttig om Rur
row hierover eens aan de tand te voe
len. Per brief werd de man verzocht bij
„gelegenheid eens aan te lopen". Antony
Rurrow kwam en hij bracht tevens een
klein brandkastje mee. Hij begon zelf te
spreken: „Hier hebt U de drie gram
plutonium, die in October 1951 werden
vermist. Ze zijn mijn dood geworden. Ik
wil alleen rechtzetten, dat ik geen spion
ben!"
„Hebt U de diefstal zelf gepleegd?"
„Ja!"
„Maar met welk oogmerk?"
„Ik kende een arts, die plutonium
wilde kopen voor experimentele doel
einden. Ik heb de drie gram gestolen in
de hoop ze aan hem te kunnen over
doen."
Inderdaad kwam vast te staan, dat
de diefstal niets met spionnage te ma
ken had. De koper van Rurrow was
echter niet op komen dagen. Omdat hij
het goedje te gevaarlijk vond om mee
te gaan leuren, had hij het verstopt
onder zijn hoofdkussen, in de stille hoop
een gelegenheid te krijgen het stiekum
weer in de werkplaats te smokkelen en
terug te brengen. Indien hij risico's had
durven nemen om zijn diefstal goed te
maken zou hij misschien een zeer ge
ringe straf hebben gekregen. Nu was
het de doodstraf. Hij had het kistje met
plutonium n.l. verstopt onder zijn ma
tras. De directie oordeelde, dat het geen
zin had om aangifte te doen. Hier was
geen rechter meer nodig. Het lichaam
van Rurrow was finaal aangevreten
door de plutoniumstralen. Zijn hart
werkt thans vertraagd en het aantal
witte bloedlichaampjes is tot een onge
kende hoogte gestegen. De zware man
weegt nog slechts 40 kg. Hij lijkt een
levend geraamte. Vermoedelijk heeft hij
thans nog slechts enige weken te leven.
Geen enkel middel is in staat de ver
nielende werking der stralen te niet te
doen. Zelf zei Rurrow dezer dagen: „De
misdaad betaalt niet maar ik betaal
zwaar. Toch verkies ik nog dit lot. In
dien mijn kinderen straks hadden moe
ten veremen, dat ik een spion was ge
weest zou het veel erger zijn. Nu zullen
ze, straks, als ze volwassen zijn en kun
nen oordelen, begrijpen, dat hun vader
zich een enkel ogenblik vergat en dat
met zijn leven moest betalen. Het zal
hen weerhouden
NIEUWE BANKPOLITIEK
Een Amerikaanse bank heeft het ca
deaustelsel geadopteerd. Alle lieden, die
een rekening openen en minimaal met
vijf dollar beginnen te sparen krijgen
een geschenkje. Ze kunnen kiezen uit
een voetbal, een zakmes, een koffiekan
en een aardglobe. Laat nu zelfs de
jeugd aardbollen kiezen! Dertig pro
cent van het hele personeel is doende
de nieuwe spaarders in te schrijven.
De kunst vin de hulsvrouw is
het om met zo weinig mogelijk
middelen een zo groot mogelijke
verscheidenheid oo tafel te bren
gen. Daarbij helpen U de bak-
recepten van Dr Oetker Met...
I
kunt U de fijnste koekjes, tulband of taart maken.
Als U het eenvoudige recept maar volgt, is het
heus niet moeilijk. Hebt U recepten nodig? Stort
dan fl. 1.75 op onze girorekening nr. 110190 of
maak dit bedrag per postwissel over aan N.V.
INHAMA, Omval 11, Amsterdam en U ontvangt
omgaand het nieuwe royale Dr. Oetker bakboek
„BAK MET PLEZIER"
M
Tracteer Uw gezin op Dr Oetker
pudding I Verkrijgbaar In de smaken
Vanille, Room, Amandel en Gala
Chocolade. Iets fijns: Dr Oetker Flan
dessertpudding in de smaken vanille
en chocolade.
