Een stoel is niet zo maar
een stoel
StOdM
n zware
chocolade-reep
KOLOM VOOR DE VROUW
SkOtfM
't<^LOapen van <53reecfe
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
bij 2 rollen
VéGé-beschuit
mijn kruidenier
Officiële Bekendmaking
Burgerlijke Stand
Pudding van
vermeld op Uw postwissel of giro-formulier de letter P.
FEUILLETON
VRIJDAG 8 JANUARI 1954
No. 1
En nu komt U uit met Uw
huishoudgeld! Want deVéGé-kruidenier
geeft zoveel geldzegels! Die doen
het 'm! Geldzegels worden extra guldens
in Uw portemonnaie!
Er zijn 1400 VéGé-kruideniers
in Nederland.
Hangmat en ligstoel symbolen van
een vrije en zorgeloze vacantietyd
zijn bezig plaats te maken voor een
merkwaardig instrument, waarvan
het ontwerp is geboren by de vis
sers langs de Italiaanse kust.
Het houdt het midden tussen een
hendenmand en een doorgesneden globe,
het zit verrukkelijk, het is niet duur,
maar het past bepaald niet in een def
tige salon. Om kort te gaan, het is de
stoel, die in Italië wordt gemaakt, ge
ïnspireerd op de Positano vissersmand,
en die in Amerika bij duizenden wordt
geïmporteerd.
Het onderstuk bestaat uit een ring
van licht metaal, aluminium b.v. welke
op drie of vier pootjes rust. In die ring
wordt een enorme mand geplaatst en
wel zodanig, dat de ene kant op de me
talen ring ligt en de andere kant er
hoog boven uit steekt. De mand hangt
dus, als het ware heel schuin in de ring
en daarmee is de stoel af.
Nu moet u daar niet netjes in willen
zitten, zoals uw ouders het u hebben
geleerd. Daar is geen aardigheid aan.
Neen, met een flinks sprongetje stort
men zich in de mand, armen en benen
bungelen in het wilde weg over de rand
heen en wat eerst op alles leek, behalve
op een stoel, blijkt de gemakkelijkste
zit- en „hang"-plaats te zijn, die men in
jaren onder zich heeft gehad.
Het is een stoel voor de jeugd, zeker
niet voor oudere mensen, want men
moet soepele spieren hebben om er in
en uit te komen. Maar de allure van
deze zetel is al van dien aard, dat de
rijperen onder ons er al niet gloeiend
enthousiast over zullen zijn. Dit instru
ment hoort thuis op het strand, in de
tuin of op een jongenskamer, het is
ideaal om in te zonnen ei) te luieren of
een „boom" op te zetten en door deze
eigenschappen distanciëert het zich
meteen al van diegenen, die gesteld zijn
op hun voetenbankje en op hun zachte
kussens.
De wand, die van onderen punt- of
bolvormig is, wordt gemaakt van riet,
touw, hardboard en vaak gevoerd met
schuimrubber of -plastic. Vooral de
puntvormige modellen doen vaak aan
een geopende paraplu denken en van
daar dat de naam paraplustoeï vooral
irt-Amerika is ingeburgerd. Men kan de
zitting gemakkelijk in allerlei standen
plaatsen, zodat in alle behoeften wordt
voorzien.
er tussen ons is, zorgt er voor, dat de
evolutie in de juweliers-branche bijna
onopgemerkt aan ons voorbijgaat. Des
ondanks is die evolutie zeer positief.
Het is namelijk zo, dat de juweliers
gaan beseffen, dat men geen handen vol
geld meer kan uitgeven voor één exclu
sief byou en dat zelfs de dames van het
corps diplomatique het niet meer zo'n
wereldramp vinden, als iemand anders
dezelfde oorbellen draagt als zij.
De grote Parijse juweliers hebben
daarom het illustere voorbeeld van hun
modebroeders gevolgd en in of naast
hun oude huis een „boutique" geopend,
kleine winkels, waarin men een uitge
zochte verzameling vindt van allerlei
fijne en elegante snuisterijen, waarvan
echter méér dan één exemplaar bestaat
en waarvoor men dus niet meer de fa
belachtige bedragen behoeft neer te
tellen, welke enige tijd geleden nog
met het hooghartigste gezicht ter we
reld werden gevraagd.
De sieraden zelf veranderen ten zeer
ste in hun voordeel. Het zijn niet meer
grote bonken steen hoe groter hoe
mooier! in een ferme lijst van goud
of platina, maar ze zijn zo soepel, zo
lieflijk, zo teer om te zien, dat het moei
lijk is te geloven, dat deze werkstukjes
zijn vervaardigd uit hetzelfde materiaal,
waaruit vroeger die pronkstukken wer
den gefabriceerd.
Goud, zilver en platina worden ge
weven als zijde en gedrapeerd als sa
tijn. Bloemen van goud kunnen zich
openen en de blaadjes weer toevouwen,
zoals in de natuur ook gebeurt. Het
montuur van de stenen is bijzonder
licht en zo onopvallend rond de steen
gevouwen, dat het vrijwel onzichtbaar
is. De juweliers Van Cleef en Arpels
maken gebruik van een procédé, waar
bij verscheidene stenen worden samen
gebracht, zonder dat men ook maar iets
van de verbindingen ziet.
De kostbare juwelen van heden rdjn
alleen nog maar geschikt om 's avonds
te dragen. De vrouw is te zakelijk en te
bezig geworden om de hele dag door
haar sieraden te moeten ontzien. Daar
om maken de juweliers zich er ook niet
meer druk om. Voor overdag blijft het
dan ook bij het strakke gouden horloge
en de ring met de eenvoudig gezette
steen. Geen tierlantijntjes meer en geen
poppenkasterijde romantiek blijft be
waard tot 's avonds.
Een vleugje parfum
Het is bjjzonder onprettig voor de
omgeving als men steeds omgeven
is door een wolk zwoele parfum.
Bescheidenheid is een kunst, ook
waar het het gebruik van odeur be
treft.
Mode in het Juwelenkistje
Kettingen, armbanden, ringen en oor
bellen ondergaan in deze tjjd een ver
andering van het protserige naar het
sierlijke, van het alleen-beschikbaar
voor-de-rij ken naar het zozeer ver
langde juweel voor de gewone vrouw.
Er gaan jaren voorbij, dat we geen
diamanten kopen en soms zijn er tijden,
dat we ons niet koud of warm maken
over de nieuwste vorm van de saffieren
of het laatste snufje van de goudsme
den. We zijn meer vertrouwd met de
prijs van de witlof en de kwaliteit van
het krop. En de ring met het mooie
glimmende steentje, dat we hebben ge
kregen, toen we 21 werden, leggen we
zorgvuldig in een doosje, alvorens we
onze vingers toevertrouwen aan een
emmer sop om de trap te boenen. Van
daar dan ook, dat onze belangstelling
voor al dat geschitter in de etalage van
de juwelier wel eens verflauwt, hoewel
we eerlijk moeten toegeven, dat we toch
nooit langs kunnen lopen, of we kijken
even stiekem.
Voor ons is echter een diamant een
diamant en het minimale contact, dat
Een goed verzorgde vrouw draagt
niet alleen kleren, die prima in orde
zijn, de naden van haar kousen zitten
niet alleen als een lineaal, haar make
up is niet alleen van 's morgens vroeg
tot 's avonds laat bescheiden, doch zorg
vuldig aangebracht, maar ze heeft ook
altijd een vleugje parfum, dat als een
welriekend* waas om haar hangt.
Nu moet ge niet denken: „Als dat het
is, wat mij ontbreekt, dan zal ik eens
even gauw een fles gaan kopen", want
zo eenvoudig is het niet. Allereerst
dient men nauwkeurig zijn type vast te
stellen; blonde mensen hebben lichtere
geuren nodig dan donkere, lange typen
zullen zwoelere parfums kunnen ge
bruiken dan de kleintjes en het is goed
er aan te denken, dat, wanneer men
zondigt tegen dergelijke regels, men ook
zondigt tegen zijn persoonlijkheid.
Het kopen vab een parfum is geen
gemakkelijke zaak. Wie een aantal grote
flessen onder de neus houdt, eens op
snuift en dan kiest, doet verkeerd. De
vloeistof moet namelijk opgedroogd
zijn, wil men de geur goed constateren
en dies wrijft men een druppel uit op
de hand of op de pols, wacht een paar
minuten, tot het vocht absoluut is ver
dwenen en daarna ruikt men. Elke goe
de zaak zal dan ook van de aanwezige
parfums monsters hebben, waaruit de
cliënten op die manier kunnen kiezen
Als men op deze wijze zich heeft ver
zekerd van een goede parfum, gaat men
er eau de cologne bijzoeken op dezelfde
basis. Dat zal in de meeste gevallen vrij
moeilijk zijn, maar men kan zich des
ondanks op vrij eenvoudige en goed
kope wijze van zo'n combinatie eau de
cologne-parfum verzekeren. Op hon
derd gram zuivere alcohol doet men
een paar druppels van het gekozen par
fum, of men giet wat alcohol in een leeg
parfumflesje, waardoor de alcohol de
geur aanneemt van het opgedroogde
parfum.
Het spreekt vanzelf, dat men op die
manier geen eau de cologne verkrijgt,
die zo uitstekend helpt, als men hoofd
pijn heeft. Wel beschikt men over een
goedkope fles lichaamslotion, die wel
dadig is na het bad of om de huid mee
te betten, als men eens erg vermoeid is.
EMAILLE PANNEN EN HOE ZE TE
ONDERHOUDEN
Vanwege het voordeel en vanwege
de gezondheid verdient het aanbe
veling zuinig te zijn op de emaille
pannen en ze goed te onderhouden.
Als ge eens boos mocht zijn, wees dan
toch niet ruw met de emaille pannen,
want dat is o zö slecht! Voor die pan
nen dan; bent misschien, als u met
uw pan smijt, ineens van uw boosheid
af.
Emaille is namelijk een glasachtig
laagje op een gietijzeren ondergrond en
dat laagje stoot men er bijzonder ge
makkelijk af. Behalve dat de pan op de
afgestoten plaatsen snel slijt door het
roesten, loopt men de kans dat er met
het eten, dat in de pan is gekookt, schil
fertjes in de maag terecht komen.
Om het afschilferen van het emaille
tegen te gaan, doet men er goed aan,
enkele punten in acht te nemen:
In de eerste plaats moet men niet met
een scherp voorwerp aangebakken
etensresten uit de pan trachten te
krabben. Beter is het de pannen in de
week te zetten en als de aanbaksels
helemaal niet willen verdwijnen ze uit
te koken met water, waaraan soda of
zout is toegevoegd.
Wie als gewoonte heeft de lepel op
de rand van de pan af te slaan, verkort
de levensduur van zijn keukeninven
taris, omdat er op die manier een aan
tal fijne barstjes in wordt getimmerd.
En ten slotte moet men de pan nooit zö
van het gastoestel onder de koude straal
houden, want ook dit is slecht voor het
emaille.
De afgestoten plekken, welke noch
met het eten, noch met het vuur in aan
raking komen, kan men bijwerken met
enamuline, een speciale emaille-verf.
Deze substantie moet zeer dun op de
plekken worden aangebracht en daarna
goed worden gedroogd.
Witte emaille-voorwerpen, welke geel
geworden zijn of zwarte krassen verto
nen, kan men weer smetteloos krijgen,
door ze af te wrijven met een doekje,
waarop een zacht schuurpoeder is ge
strooid. Een slappe oplossing van bleek-
water kan voor dit doel ook goede dien
sten bewijzen.
MARIANNE VAN LOON
Jan+je.watis de grootste viking
ven de laatste tijd 9"
„Gepasteuriseerde fêemtdimeneer*,
ik lust er wel tien boterkarn wen wee
BESCHERMING TROTTOIRS
Burgemeester en wethouders van
Rhenen brengen ter openbare kennis,
dat het verboden is met voertuigen over
de trottoirs te rijden en dat tegen over
treders streng zal worden opgetreden.
Is het in verband met nieuwbouw of
andere dringende gevallen nood
zakelijk, dat over het trottoir wordt ge
reden, dan dient daartoe een vergun
ning te worden aangevraagd bij het
bureau gemeentewerken, welke dienst
dan de nodige maatregelen zal treffen
om beschadiging van het trottoir te
voorkomen of eventueel de tegels op te
nemen en de banden tijdelijk om te ke
ren, waarvoor een waarborgsom van
50.- dient te worden gestort.
Van deze waarborgsom worden de
door deze dienst gemaakte onkosten af
getrokken, zodat de aanvrager na de
herstelling van het trottoir de rest van
de gestorte waarborgsom terug ont
vangt.
Rhenen, 4 Januari 1954.
Burgemeester en wethouders voor
noemd,
L. BOSCH v. ROSENTHAL.
De secretaris,
Th. v. d. WILLIK.
VEENENDAAL
Getrouwd: Gerard van Manen, 52 jaar
en Gijsbertha de Lange, 55 jaar.
Geboren: Hendrik Jan, z. van C. van
Kooten en A. Bouman; Brand, z. van
G. van Kooten en N. J. Vink; Louise
Antoinetta, d. v. C. van der Sluis en C.
W. Keuken; Geurt, z. v. G. van de Haar
en G. van Garderen; Hendrik ,z. v. H.
van Hasselaar en S. van Wijk.
Overleden: Neeltje Johanna van
Binsbergen, lVa jaar.
RHENEN
Geboren: Cornelis Johannes, z. van
P. M. Veraart en H. Duits, woonwagen
kamp; Gijsbert Jacobus Johannes, z.
van A. van Beek en J. van der Burg,
Veenendaal; Janna Maria, d. van G. van
Zetten en H. van Ingen, Veenendaalse-
straatweg 19; Johannes, z. van B. Wis-
gerhof en W. van Reenen, Utrechtse
straatweg 91; Hendrikus Theodorus, z.
van T. A. Jantz en D. van Manen, Ei
kenlaan 45; Ruth, z. van J. Zomer en
A. van de Scheur, Driftweg lb; Steven
Peter, z. van P. Haast en H. Terscheg-
get, Paarden veld 12; Anita Gerda Su
sanna, d. van J. G. Vellekoop en H. A.
van Ooik, Grebbeweg 60.
Getrouwd Jan van Dis en Jacoba Bui
tenhuis.
Overleden Berdina Benstz, 78 jaar,
van D. Jansen, Grebbeweg 32;
van Dorland, 67 jaar, onge
huwd, Wilhelminastraat 25 (overl. te
Wageningen); Hermanus Gijsbertus van
Osenbruggen, 78 jaar, weduwn. van M.
van Ommeren, Berkenlaan 3 (overl. te
Eindhoven); Gerritje Schoeman, 50 jaar,
gehuwd met A. Bouman, Ede.
AMERONGEN
Geboren: Wilhelmus Hendrik, z. van
N. van Dijk en P. van Doorn.
Overleden: Jan Wagensveld, 77 jaar
(wonende te Zwollerkerspel).
Ondertrouwd: Willem van de Kolk, 39
jaar en Arnolda Merlijn, 37 jaar.
Op de Veenendaalse biggenmarkt
waren Dinsdagmorgen 60 biggen aan
gevoerd. De prijzen varieerden var.
ƒ32.tot ƒ40.per stuk. De handel
PLANEET JUPITER VOOR DE
TELEVISIE
De Britse Televisie-kijkers zullen op
14 Januari aanstaande de planeet Jupi
ter op hun televisieschermen kunnen
zien. De B.B.C. mag dan namelijk de
36-inch telescoop te Greenwich gebrui
ken. Toestemming hiertoe is verleend
door de Astronemer Royal, Sir Harold
Spender Jones. Indien de hemel die
avond bewolkt is zullen de televisie
kijker speciaal voor deze gelegenheid
gereedgemaakt materiaal te zien krij
gen, waaronder foto's van de planeet.
Niet alleen op de verjaardag var.
de kinderen, maar elke dag smaakt
pudding van Dr. OETKER. Er is afwisseling ge
noeg: Vanille,- Room- of Amandelsmaak. Dan
is er nog de verrukkelijke Gala Chocolade
pudding met Dr. OETKER Vanille-saus. En
tenslotte iet héél feestelijks: Dr. OETKER
Flan in Vanille- of Chocoladesmaak. „Ijspudding"
zeggen de kinderen, zó lekker koel! 't Smelt op
de tong. Tracteer hen eens en—ook U zelf.
En wilt U eens iets lekkers bakken?
Gebruik dan Dr. Oetker Bakpoeder
BACKIN. Vanille-suiker en Aroma's.
Stort f 2.0op onze girorekening
nr. 110190 of maak dit bedrag per
postwissel over aan N.V. INHAMA,
Omval 11 .Amsterdamondervermel-
ding van letter en het nieuwe royale
Dr. Oetker bakboek „BAK MET
PLEZIER" wordt U omgaand franco
i toegezonden.
9)
Weet je ging hij voort niet
alleen heb je dan een kans om de zaak
te zien, en ik wil dat je die ziet, maar
je leert mijn vader kennen, en alle
maal zonder dat het iemand opvalt. Het
is immers de gewoonste zaak van de
wereld. Hoe kan ik met je praten over
mijn vader en over de zaak, als je hele
maal niets van weet?
Wie zegt je dat het me interes
seert? zei ze met een zweem van
haar vroegere strakheid.
Toe nou smeekte hij Marian,
begin niet zó. We hebben afgesproken:
de zaak zou nooit tussen ons komen.
Nietwaar? Je weet dat ik me net zo
interesseer voor jouw problemen als...
als ik hoop dat jij het doet voor de
mijne. En ik zou het zelf zo reuze leuk
vinden als jij er die middag was. Dan
is het voor mij pas echt feest!
Voor mij is het geen feest, zei het
meisje somber ik vrees dat vader er
onderdoor gaat. En hij is zo koppig. Hij
wil niets horen over modernisering of
iets dergelijks. Hij is bitter de laatste
tijd en ik kan 't begrijpen.
Als jij dan alsjeblieft maar niet
bitter wordt, Marian! riep hij. Ik
kan het toch niet helpen
Ik ook niet zei ze zacht.
Nou ja hij haalde de schouders
op en opeens kreeg zijn gezicht weel
de oude opgewektheid laten we niet
tragisch gaan doen, Marian, en onszelf
beklagen. Dan zijn we net een stel uit
die ouwe romans: ze konden bij elkaar
niet komen, het water was veel te diep.
Het zou toch wel beneden alles zijn
wanneer óf de Gouden óf Het Wapen
tussen ons kwam. Dat laten we eenvou
dig niet gebeuren. We zullen eens zien
wat 't sterkst is. Kop op, Marian. En
weet één ding: wat ook je zorgen zijn,
je kunt mij vertrouwen. Vqor jou ben
ik niet de zoon van de concurrent, ont-
hou dat goed. Voor mij is Het Wapen
minstens zo belangrijk als De Gouden
Leeuw, want Het Wapendat ben
jij immers!
Nu schoot ze in een lach.
Harm, je bent net wat ik nodig
heb. Als je werkelijk allemaal meent
wat je zegt, nou.dan kom ik!
En ze was er.
Het had thuis eerst wel wat moeilijk
heden gegeven.
Vader had ze gezegd ik ge
loof dat u die uitnodiging van Verdonck
verkeerd bekijkt. Ik hoor dat hij andere
collega's ook heeft uitgenodigdkon
hij u dan overslaan?
Korstiaan zweeg en staarde. Marian
ging verder ten aanval.
Maar u moet er niet heengaan
zei ze beslist. Nee, dat moet u niet
doen, vader. Maar laat mij er heen gaan
namens u. Dan laten we tóch zien dat
we ons niet willen laten kennen.
Kind, wat moet jij daar nou doen?
Laat dat maar aan mij over. Ik
red me wel. En de mensen zullen zeg
gen: Kors van Vueren liet zich niet
kennen, z'n dochter was er óók!
Hij glimlachte wat moeilijk.
Je schijnt er nogal op gebrand te
zijn.
Daar kom ik rond voor uit, dat ben
ik ook. Ik wil die zaak zien, helemaal.
Ik wil wel eens weten wat die Verdonck
er van gemaakt heeft, al was het alleen
maar uit vakbelangstelling. En u wilt
het ook wel weten, vader, maar u bent
te trots om te gaan kijken natuurlijk. Ik
geloof dat ik niet anders ben, maar zo
als de zaken nu staan, kan ik het me
veroorloven er heen te gaan.
-Nou ja, je doet maar zei Kor
stiaan mat. Zijn dochter liep niet in
zeven sloten tegelijk, en hij was toch
ook wel nieuwsgierig hoe De Gouden
Leeuw er uitzag. Hij wou het alleen
niet horen van kletsgrage klanten, maar
van zijn eigen dochter. Dat was zo pijn
lijk niet.
Toen Marian binnen stapte, vlak
achter wethouder Hijzelendoorn, die
haar verwonderd en toch appreciërend
groette, zag ze Harm al bij de deur
staan. Ze zag aan zijn gezicht dat hij
naar haar uitgekeken had en het deed
haar oneindig goed hier „in 't hol van
de leeuw", zoals ze bij zichzieh spotte,
het gezicht te ontdekken, dat haar zo
langzamerhand zo vertrouwd, zo lief
geworden was. Ze had 'n hoge kleur, die
haar heel goed stond, toen ze op hem
toestapte, en haar ogen schitterden van
ingehouden pleizier om de kleine come-
die die ze gingen opvoeren.
Ik ben Marian van Vueren zei
ze de dochter van de eigenaar van
Het Wapen van Breeck.
Harm Verdonck hij boog plecht
statig en kon zijn glimlach maar met
moeite verbergen dat vind ik aardig,
juffrouw van Vueren, dat u gekomen
bent. Mag ik u even aan m'n vader
voorstellen? Hij loodste haar door 't
gedrang van de vele gasten van binnen
en buiten de stad, en blies haar in het
oor: „Schat, wat enig dat je er bent!"
Ze maakte een grimas en trok toen
weer een plechtstatig gezicht. Ze voelde
zich terug in haar schooljaren, wanneer
ze in de klas een streek uithaalde.
Plotseling stond ze voor de heer Ver
donck, die juist met enkele opgewekte
woorden afscheid nam van een leveran
cier, die hem kwam feliciteren.
Vader zei Harm en zijn stem
trilde een beetje dit is juffrouw Van
Vueren uit „Het Wapen van Breeck".
Marian keek naar de grote man met
het al grijzende haar, de grijze, door
dringende ogen achter 'n dikke hoornen
bril. Die ogen namen haar op, dat zag
ze, maar ze sloeg de hare niet neer.
Nogal een geweldenaar zo te zien, die
meneer VerdonckHarm zou er geen
gemakkelijke vader aan hebben.
Zo juffrouw Van Vueren baste
zijn zware stem dat u gekomen bent
vind ik bijzonder aardig. Ik .was al
bang en ik zei al tegen Harm, m'n zoon
hier (Harm knipoogde) als meneer Van
Vueren die uitnodiging nu maar opvat
als het bewijs dat ik graag met alle
collega's in prettige verstandhouding
leven wil. We zitten hier zo vlak over
elkaarmaar daarom ben ik erg blij
dat u er bent.
Hij schudde haar hartelijk de hand.
U loopt toch nog niet meteen weer
weg? Harm, weet je wat jij moest doen?
Jij moest juffrouw Van Vueren de zaak
eens laten zienals het u interes
seert, natuurlijk!
O, maar.dat wel verzekerde
Marian.
Nou, kijk es anwe zien elkaar
straks nog welen hij wendde zich
tot de gemeentesecretaris die ook even
kwam feliciteren.
't Lijkt wel een Amerikaan, die va
der van jou zei Marian tegen Harm.
Hij doet wel graag wat Ameri
kaans, de oude heer glimlachte de
zoon maar wat zakendoen betreft
hoeven de Amerikanen hem niet veel
meer te leren.
Ik vind het tenminste nogal een
onderneming, hier in Breeck zoiets op
te zetten meende Marian.
Ja kijk es antwoordde Harm
vertrouwelijk eigenlijk is de oorzaak
een andere. Moeder moet in 'n andere
omgeving, daar in Rotterdam kwijnde
ze weg. Daarom is vader hierheen ge
trokken. En nu maakt hij er ook wat
van. En ik geloof dat hij het redt ook!
Hij ziet er naar uit peinsde Ma
rian. Ze keek naar de moderne, smaak
volle inrichting van 't nieuwe restau
rant, naar de kegelbaan, waar de bur
gemeester al een pracht van een poe
del bewerkstelligde, ze bewonderde de
grote zaal met 't fraaie toneel en alle
snufjes die Harm haar trots liet zien, de
eenvoudige, maar keurig ingerichte
hotelkamers met warm en koud water,
en ze dacht aan de wasstellen thuis
als vader maar niet zo stijfkoppig was
en toen zei Harm: Nu wou ik je nog
iets laten zien.
Wat dan?
Ga maar mee.
Ze gingen een trap af en kwamen te
recht op een corridor, waar het rumoer
vanuit de zalen slechts vaag doordrong.
Hij tikte tegen 'n deur. Van binnen
klonk 'n zacht geluid.
Enkele ogenblikken later stond Ma
rian in een kamer, rustig en met smaak
gemeubileerd, heel licht en zonnig. En
bij het raam zat een vrouw met reeds
geheel grijs haar, maar een nog won
derlijk jong gezicht, in een makkelijke
stoel.
Moeder zei Harm met onvaste
stem ik zou erg graag willen dat u
even kennis maakte met juffrouw Van
Vueren, onze overbuurvrouw.
Mevrouw Verdonck glimlachte en
haar ogen kregen een ondeugende schit
tering.
Ik kan niet opstaan zei ze ver
ontschuldigend, toen Marian naar haar
toekwam. Ze greep de hand van het
meisje en trok haar zachtjes naar 'n
stoeltje dat vlak bij haar leunstoel
stond.
Ga even zitten, juffrouw Van Vue
renof mag ik Marian zeggen?
Marian kleurde tot onder haar haar
wortels en toen ze naar Harm keek, be
merkte ze dat die er niet veel beter aan
toe was. Plotseling begreep ze, dat deze
vrouw er van wist. Dan moest Harm
het haar verteld hebben.
Een ogenblik was ze in tweestrijd of
ze boos op hem moest zijn of niet. Maar
dan begreep ze hoe goed het was, dat
hij zijn moeder in vertrouwen genomen
had. Dat pleitte voor hem.... en dat
pleitte voor zijn moeder. In haar kwam
opeens een wondere blijdschapnu
waren er twéé mensen die zich om haai
bekommerden, want de hartelijkheid
waarmee mevrouw Verdonck haar te
genlachte, maakte haar duidelijk dat ze
hier welkom was.
Ik was zó verschrikkelijk nieuws
gierig bekende ze aan Marian, die
nog niet helemaal op haar gemak was
hoe je er uit zou zien, Harm had me
wel van alles verteld, en ik verwachtte
iets dat het midden hield tussen de Ve
nus van Milo en Dorothy Lamour. Die
jongens zijn altijd zo overdreven
Harm, jongen, wil jij even een kopje
thee inschenken voor Marian?
U ook moeder?
Ja.voor de gezelligheid.
Marian dronk zwijgend haar thee er
nam, voor zover dat mogelijk was zon
der vrijpostig te zijn, de moeder vai
Harm op. Ze was klein, dat kon je we!
zien zelfs als ze zat. Ze had mooie han
den, een teer gezicht, alsof ze veel ge
leden had. Maar haar ogen waren vro
lijk en daaromheen zag Marian d.
kraaiepootjes, kenmerk van opgeruim
de mensen. Je moest toch wel moet'
hebben, dacht ze, om zo je leven lanj
aan de stoel gekluisterd te zijn, en tocl
zo blij door 't leven te gaan.
Ze zei een paar alledaagse dingen
want ze wist met haar houding nie
goed raad. En toen pakte mevrouw
Verdonck opeens resoluut de zaak aar
Net zo resoluut als Harm dat zou doen
erkende ze plots. Ze had eerst gedach
dat hij dat van z'n vader had.... nu
zag ze dat hij op zijn moeder leek, ai
was de flinke gestalte die van de vadei
Ja kind zei mevrouw Verdonck
ik heb zo het een en ander van Harn.
gehoord en nu ik je zie, kan ik het alle
maal zo best begrijpen. Het is nie.
makkelijk voor jullie, maar als je he.
aandurft, moet je het ook tot een eindi
brengen en je niet door de omstandig
heden laten terneerslaan.
(Wordt vervolgd).
