F
Het speelgoed ondergaat,
een verandering
RU
IRO
L
MULDER
Oapen van Breecfe
KOLOM VOOR DE VROUW
TWEEDE BLAD „DE VALLEI'*
VRIJDAG 22 JANUARI 1954
FEUILLETON
EN BETERE WAAR
EN TIEN PROCENT
ALLEEN
Huidgenezing
Burgerlijke Stand
ASSURANTIEKANTOOR
ALLE VERZEKERINGEN
EN HYPOTHEKEN
De volkslippenstift
Hoe verlichten wij onze
huiskamer?
KIES P IJ N
No. 3
10)
Des dokter dochter zat in de toneel
club en aangezien in heel Breeck be
kend was dat in de dokterswoning
vrouw en dochter onbetwist de scepter
zwaaiden, begreep Korstiaan wel dat de
goede dokter Rademakers zelfs geen
schijn van kan had gehad om het Gou
den Leeuw-plan aan te vallen, laat
staan de kop in te drukken.
Je weet, Van Vueren, de jongelui
zien die dingen anders. Wij ouderen ra
ken gehecht aan ehnou ja, aan de
traditie en zo. Wij weten niet beter of
het Nut en het Wapen, dat is feitelijk
één. Hier zijn we altijd thuis geweest en
haastte hij zich er bij te voegen
hier willen we ook blijven. Je moet
maar denken, dat het de uitzondering
is, die de regel bevestigt.
Ja, ja, knikte Korstiaan. Hij begreep
het wel.
Kijk es Van Vuei^en zei meneer
Van Houtigehage, de voorzitter van de
zangvereniging „Kunst Veredelt"
voor zo'n groot werk als we nu hebben,
is jouw zaal te klein. Er is geen plaats
voor een orkest en ook de acoustiek is
niet je dat, als je begrijpt wat ik be
doel.
Als de heren denken dat ze aan de
overkant beter terecht kunnen, zei
Korstiaan kalm dan zal ik er niets
van zeggen. Ik héb er trouwens niets
van gezegd.
Nee, dat weet ik wel, dat weet ik
wel, maar daarom wou ik 't juist even
zeggen. Even toelichten, snap je. Wij zijn
alle jaren nog bij jou geweest en we
hopen bij je te blijven, maar we hebben
nu een oratorium onderhanden ter ge
legenheid van het jubileum en je snapt
Ik zelf heb me er met hand en
tand tegen verzet, maar de rest van het
bestuur was er vlak vóór.... er staat
trouwens een pracht van een vleugel,
dan hoeven we die niet meer uit Vier
houten te laten komen, dat scheelt je
zó 'n vijftig gulden, enfin, je snapt....
Korstiaan van Vueren snapte het.
En hij las in de krant dat het cultü-
rele leven in Breeck op een hoger plan
was gekomen en dat verbeterde zalen-
accomodatie nu ook de verenigingen in
staat stélde tot hogere prestaties.
Marian snapte het al lang.
En ze zei het haar vader ook. Onom
wonden.
U hebt het zeker al gezien zei
ze scherp langzaam maar zeker trekt
alles op De Gouden Leeuw aan. Als nu
het Nut, dat hier kind aan huis was.
daar al toneeluitvoeringen gaat geven,
wanneer ze van de zang daar uitvoerin
gen houden, wat houden we dan over?
Een paar vergaderingen, een paar le
zingen, en enkele bruiloft. We krijgen
hier straks de kleinere verenigingen, de
visclub en zo, die hier vroeger niet
kwamen, en we zullen nog blij moeten
zijn als ze komen. De zaak gaat achter-
uit*zo hard als 'n paar maar lopen kan,
en u doet er niets tegen.
Nieuwe bezems vegen schoon zei
Korstiaan koppig we zullen wel eens
zien.
We zullen wel eens zien Marian
vergat bijna dat ze tegen haar vader
sprak ja, wé zullen zeker wel eens
zien. Als we dan tenminste nog iets zien
kunnen, door onze tranen heen. Vader,
waarom doet u niet wat? Waarom mo
derniseert u de boel niet? Waarom gaat
u niet concurreren methem daar
aan de overkant?
Tweehonderd jaar antwoordde
Korstiaan rustig bestaat Het Wapen
van Breeck. Mijn vader en mijn groot
vader hebben er een boterham in ver
diend. Het zal mijn tijd nog wel uitdu-
ren. De mensen lopen altijd naar wat
nieuws.
Het zal uw tijd wel uitduren, dat
hopen we tenminste. Maar ik dan?
Lafer kun je toch doen wat je
wilt?
Als er dan nog wat te doen valt
ze had zich omgedraaid en was wegge-
HUURVERHOGING!
Dat is erg; gelukkig maar
dat de prijs van REM IA
margarine niet verhoogd is!
gaan. Ze beet op haar onderlip om niet
te huilen. Want 't was om *te huilen,
wanneer je zo'n prachtige, oude zaak
als Het Wapen langzaam maar zeker
ten onder zag gaan.
Alles trok naar De Gouden Leeuw.
Des zomers zaten er toeristen op het
terras. Een enkele liefhebber kwam
naar het oude café om daar rustig wat
te zitten. De oude klantjes bleven de
zaak trouw, die vonden het te romme
lig en te modern in De Gouden Leeuw.
De jongelui kwamen al lang niet meer
in Het Wapen.
Korstiaan van Vueren kreeg nog
andere bezoekers dan meneer Van Hou
tigehage en dokter Rademakers.
Op een goede morgen kwam meneer
Van Mechelen binnenlopen.
Meneer Van Mechelen was het hoofd
van de firma die reeds tientallen jaren
leverde aan Korstiaan Van Vueren. Die-
relatie stond zo vast als een huis, reizi
gers van andere firma's kregen zelfs
geen kans. Iedere week ging Marian
voor haar vader naar Vierhouten om te
bestellen. Aan het eind van iedere
maand kwam de kwitantieloper, die
prompt met acht dagen zijn geld kreeg.
Zo was het jaren en jaren gegaan.
Wanneer meneer Van Mechelen al eens
aan kwam, was dat om de oude vriend
schap weer eens op te halen.
Met uitgestrekte hand kwam hij op
Korstiaan toe.
Sjonge, Kors, blij je weer eens te
zien man. Ik moest in Breeck zijn en
ik dacht: laat ik es kijken hoe die ouwe
Kors het maakt Hoe is het met je doch
ter? Ah, dat hoef ik niet eens te vra
gen, de schoonste maagd van heel
Breeck!
Marian fronste het voorhoofd bij die
luidruchtige begroeting. De hartelijkheid
van meneer Van Mechelen, dat voelde
ze intuïtief aan, had iets gemaakts. Zorg
vervulde haar hart. Ze wist precies hoe
de zaken stonden. Zou Van Mechelen
Er werd heen en weer gepraat (geen
woord over De Gouden Leeuw) en na
allerlei koetjes en kalfjes de revue te
hebben laten passeren, zei meneer Van
Mechelen opeens: Kors, ik wou es
even vertrouwelijk met je praten. Kun
nen we even in de kamer gaan?
Natuurlijk zei Van Vueren,
Marian, hou jij de zaak in 't oog?
Binnen viel de opgewekte hartelijk
heid als een kleed van de bezoeker af.
Zijn gezicht stond zorgelijk, hij wreef
zich onophoudelijk in de handen en
staarde voor zich uit als wist hij niet
waarover te beginnen.
En opeens viel hij, zoals meer ge
beurt met goedhartige mensen, die zich
van een onaangename taak moesten
kwijten, met de deur in huis.
't Gaat niet zo best de laatste tijd
Kors?
Van Vueren keek hem aan met die
onpersoonlijke, afwerende blik, die hij
steeds vaker aannam en hij vroeg
koeltjes: Hoezo?
O, ik dacht maar zo? Ik dacht
eigenlijk.... nou ja, met zo'n concur
rent aan de overkant, dat gaat je toch
niet in je kouwe kleren zitten, wat?
Je moet leven en laten leven
vond Korstiaan.
Als je er zelf 't leven maar niet bij
inschiet, haha! lachte Van Mechelen,
maar zijn lach klonk niet van harte. Hij
staarde door het raam, wreef zich weer
in de handen, verwenste inwendig Kor
stiaan om zijn weinig toeschietelijke
houding en sneed toen het netelige
onderwerp aan.
Kijk es, Kors, wij doen nou al heel
lang zaken, niet? Zelfs al toen je vader
hier in zat, leverden wij aan hem. Ik
hoop, altijd naar genoegen.
Altijd naar genoegen bevestigde
Korstiaan.
En wij, van onze kant, hadden ook
nooit te klagen ging Van Mechelen
voort geen chicanes, altijd prompt o;
tijd betalen
Hij zweeg en ging verzitten. Kor
stiaan staarde, onbewogen, als altijd.
En dat is nou juist waar ik voo:
kom, Kors.
Ik dacht al, dat je een boodschaj
had stelde Van Vueren vast.
Nou jalaten we geen spijker:
op laag water zoeken Van Mecheler.
maakte zich een beetje kwaad, had ee:
beetje meer tegemoetkomendheid ver
wacht. Je weet zelf opperbest hoe d
zaken staan, Kors. Altijd prompt o:
tijd kregen we onze wissel gehonoreerd
Daar kon je om te zeggen de klok o;
gelijk zetten. En dat is ehde laat
ste tijd wel een beetje ehver
anderd, Kors.
Van Mechelen vond het ellendig, hie
over deze dingen te praten. Hij zelf ha<
ook wel gemerkt dat bij Van Vuerer
alles niet zo liep als vroeger. Hij har
het van zich afgeschoven, gedacht da:
het wel los zou lopen. Maar onlangs me
zijn procuratiehouder het crediteuren
lijstje doornemend, had die met zijr
potlood getikt op het bedrag dat achte
de naam Van Vueren stond.
Met uw verlofdaar mag u wc
eens op letten, meneer. Vroeger wer<
er met de maand betaald, nu staat er a
van drie maanden.
Och, van Vueren had hij me
een afwerend gebaar gezegd die i
er altijd goed voor.
Geweest, bedoelt u vulde d
procuratiehouder beleefd maar scheri
aan. Juist omdat hij vroeger zo goe<
was, valt het nu zo op dat.
Nou ja, wat zijn drie maanden? II
wou dat we niet één klant hadden di
langer dan drie maanden bij ons in
krijt stond! had hij quasi onverschil
lig gezegd. Zó hoog is het bedraf
toch niet!
(Wordt vervolgd).
Heeft f 22,50 gekost en dat mag
iedereen weten!
Gekocht van het geld van De
Gruyter's cassabons. Ik heb er
niets voor gedaan en niets voor
gelaten. Die cassabcns komen van
zelf als je klant bent.
De Gruyter geeft korting op alle
artikelen, behalve suiker, zout, soda.
Wissel de cassabons in wanneer U
wilt. Bewaar ze zolang U wilt.
Hoe groter het bedrag wordt, des
te meer plezier hebt U ervan. M
„verstandig" waren, dat ze hun kinde
ren niet lieten vaccineren, lopen of het
risico dat ze ook ziek worden, of ze
moeten zich aan een nog groter gevaar
bloot stellen, n.l. de eerste vaccinatie.
En voor dit laatste durft niemand de
verantwoording te dragen. Dus komt
het er op neer, dat ze binnen 10 dagen
na het contact met de patiënt in qua
rantaine moeten om daar te wachten op
de Alastrim die ze haast zeker zullen
krijgen.
(Nadruk verboden) ARTS.
Huidzuiverheid - Huidgezondheid
VEENENDAAL
Ondertrouwd: Gerrit Achterberg, 31
jaar en Christina Steffers, 31 jaar.
Geboren: Alida, d. v. F. van Gent en
W. van de Zandschulp; Geertrui, d. van
J. C. Prins en G. Reede; Gijsbert Ger
rit, z. v. L. Roest en H. van de Lust-
graaf; Johan, z. v. J. Nijhoff en W. G.
Stegeman; Clazina, d. v. C. N. Harde
man en C. Ploeg; Anna, d. v. J. van den
Berg en B. van Dijk; Gerritje Brandina,
d. v. G. IJ. Demoet en C. J. Merlijn.
Overleden: Alida Anthonia Turke
steen, 82 jaar en 6 maanden, wed. C. v.
d. Poel; Johannes Turkesteen, 35 jaar
en 6 maanden, wedn. van. B. van Koten;
Jannetje van Stempvoort, 92 jaar, wed.
van J. Middelhoven.
GELD. VEENENDAAL EN EDERVEEN
Ondertrouwd: J. B. van Ginkel en A.
van Doorn; C. Rosendaal en A. E. Haan-
schoten.
Geboren: Jan z. v. M. Nap en E. van
Essen; Evert, z. v. W. van de Boven-
kamp en G. G. Holleman.
Overleden: Geertruida Johanna Vee-
nendaal, 88 jaar; Jannetje van Stemp-
Dat was ons lied, als we vroeger een
vriendinnetje gingen halen om mee te
gaan ballen. Want er is geen spel, dat
we met zoveel hartstocht hebben be
oefend als het balspel. We verzonnen er
talloze variaties op, we hielden wed
strijden, kortom, die kleine ronde bal,
die globe in de kinderhand, zorgde er
voor, dat we ons geen moment van de
dag verveelden.
Dit speelgoed is van oudsher het
werktuig van het kind geweest. Bijna
alle andere instrumenten zijn stuk voor
stuk nabootsingen van de grote-men-
sen-wereld, maar de bol van rubber,
T1
.7^2^.
:£cb,
van stof of van papier behoort tot het
domein van het kind.
Na de bal is de pop het geliefdste
speelgoed, maar de beperking is hier al
direct zeer groot, omdat de jongens een
pop gewoonlijk ver beneden hun waar
digheid achten. Bij hen komt dan de
bouwdoos, welke evengoed als de pop
vele wegen openlaat voor de ongebon
den gang van de kinderfantasie.
Steeds meer raken deze speelgoede
ren echter in de verdrukking ten bate
van de technische werktuigen, die er
voor in de plaats komen. Auto's, die
echt bestuurbaar zijn, miniatuur-naai
machines, die heuselijk werken, raket
ten, telefoons: het kind van tegenwoor
dig mag er geen eigen wereldje meer op
nahouden. De groten dringen het hun
eigen vernuftige apparaten op, zorg
vuldig nagemaakt met veel chroom en
ze verbazen zich er over, als het kind
zich op een gegeven ogenblik dodelijk
loopt te vervelen. „Nu heb je pas zo'n
mooie kinderscooter gehad, en nog ben
je niet tevreden!"
Neen, allicht niet, wat moet zo'n kind
met zo'n scooter van over de honderd
gulden over de straat jagen? Het rijdt
immers alle avonduren, die ieder kind
op elke straat kan vinden, voorbij? Na
tuurlijk heeft het meisje niet genoeg
aan de pop, die alles kan en zo prachtig
is aangekleed. Het wil met een pop
spelen en denken, dat die huilt en lacht
op het moment, dat het in haar spel
voorkomt.
Techniek is een schoon ding, maar
niet in de kinderkamer, daar houden we
het maar liever op een bal en knikkers.
KERKEWUK 167 TEL.660 VEENENDAAL
Al jaren hebben we er naar uitgeke
ken. Er zijn ogenblikken geweest, dat
we het als ons diepste verlangen be
schouwden, we hebben dagen van de
diepste vertwijfeling meegemaakt, wan
hopend aan de dag, dat het er ooit zou
komen. Welk een moment vol glorie
was het, toen wij het goede nieuws ver
namen van de geboorte van: de volks
lippenstift.
Neen, in Nederland is het ding er nog
niet, 'maar onze naaste Oosterburen
hebben het nu, en willicht dat het eens
ons land zal overstromen, zoals de
Volkswagens het hebben gedaan.
Stelt u zich voor, met een volkswagen
eerst naar een volksbadhuis, vandaar
wat keuvelen" in het volkspark en
's avonds, gewapend met een volks
lippenstift naar het volkstheater.
Ha, wie had dit ooit kunnen vermoe
den? Weg met alle nonsens van ver
gulde kokertjes, stiften van een halve
meter lang, geparfumeerde kusjes en
dergelijke frivoliteiten. Uniformiteit,
daar houden we het op. Een degelijke
stift zonder fratsen voor het volk.
We kunnen ons heel wel verzoenen
met allerlei volkse ideeën. Ten slotte is
het ook maar een illusie, dat de Volks
wagen bechikbaar is voor de werkman,
die 's morgens om 7 uur in de fabriek
staat. Maar waarom nu zijn vrouw het
kleine beetje romantiek ontnomen moet
worden, die er hangt om de zoete be
naming van haar lippenrood, is ons
niet recht duidelijk. Iedere vrouw
tracht, toch haar persoonlijkheid te ac
centueren door haar make-up, maar als
nu iedereen dezelfde lippenstift gaat
gebruiken met die stoere naam, dan
gaan we aan die individualiteit twijfe
len.
We lopen warm voor volksbadhuizen
en -parken, we zouden dolgraag een
Volkswagen willen hebben. Maar een
volkslippenstift? Nooit!!
Zo lang er kunstmatige verlichting be
staat heeft men getracht te komen tot
een ideale lichtverdeling in de ruimten,
waarin men leeft. Over de laatste expe
rimenten op dit gebied wordt U hier
naast iets verteld.
Het is maar een kwestie van een
knopje omdraaien en de kamer is ver
licht, hetzij door een eenvoudige pla
fonnière, een gezellige 'hanglamp, een
druk bewerkte kroon of een glimmend
stalen stang met een metalen kap.
De mogelijkheden zijn vele, maar nog
steeds is men niet gekomen tot een
ideale oplossing van het verlichtings
probleem. Immers, in welk vertrek men
ook komt, er zijn vrijwel altijd schadu
wen, of donkere hoeken, die beter niet
aanwezig hadden kunnen zijn. Een uit
zondering hierop maakt het vertrek,
dat is verlicht door middel van TL-
buizen, maar door het blauwige licht,
dat deze buizen geven, ziet men ze ge
woonlijk liever in een kantoorruimte of
in een studeervertrek, dan in de woon
kamer, waar het warme, gele licht
'wordt geprefereerd.
Daarom is men het thans gaan zoeken
in de vorm van de lampen en niet in
de verlichting zelf om te geraken tot
het hoogste nuttige effect, waarbij aan
de gezelligheid en aan de sfeer geen af
breuk wordt gedaan. Er zijn binnen
huisarchitecten en „verlichtingsmen
sen", die in het midden van de kamer,
of daar, waar zich de grote tafel bevindt,
een lange buis tegen het plafond beves
tigen. Daaraan komen in de volle leng
te op regelmatige afstanden vier of
voort, 92 jaar, wed. van J. Middelhoven.
RHENEN
Geboren: Jantje, d. van J. van Willi
gen en C. J. H. van de Brug, Vreewijk
straat 10; Nelis, z. van J. C. Wildemai
en G. van Veenendaal, Franseweg 17;
Anton ,z. van J. C. van Willigen en A
B. Meurs, Kerkplein 4; Lieuwe, z. var
P. J. Schot en L. van der Ploeg, Domi
neesbergweg 28; Medard Gerlof, z. var
G. Mulder en G. van den Heuvel, Ede
Aaltje, d. van D. Duis en J. A. Agtei
Meidoornlaan 11; Dorothea Johanna, c
van A. G. Nouris en A. Geven, woon
wagenkamp.
Overleden: Johan van Stokkum,
maanden, Wilhelminastraat 34; Marti
nus van Maurik, 63 jaar, ongehuwd
Koningin Elisabethplantsoen 7.
AMERONGEN
Ondertrouwd: Hendrikus Kamphors
34 jaar en Petronella Donkelaar, 30 jaa:
Getrouwd: Willem van de Kolk, 3:
jaar en Arnolda Merlijn, 37 jaar.
ONDERHOUD UW UURWERKEN!
Het behoud van Uw uurwerk, is he
te laten repareren alleen door goed>
vakmensen, die ook uitsluitend d«.
originele onderdelen zullen gebruiker.
Horlogerie D. v. d. VELDE, Zandstraa
91 heeft de beschikking over beide
Men heeft daar de beschikking ove;
een vrijwel complete sortering onder
delen van de meest uiteenlopende mer
ken, zodat U er van verzekerd kunt zijr.
dat Uw uurwerk op de juiste wijze
wordt behandeld.
(Ingez. mededeling
Mijnhardt Kiespijnpoeders. Doos 50 cl.
Mijnhardt Hoofdpijnpoeders. Doos 50 ct
BIGGENMARKT
Op de Veenendaalse biggenmark
waren Dinsdag 75 biggen aangevoerd
De handel was matig. Prijzen van 32.
tot ƒ44.- per stuk.
meer lampen te hangen. Van die dood
gewone lampen met een kap, waardoor
dus de idee van huiskamerverlichting
blijft behouden, maar men een betere
spreiding van het licht krijgt.
Met deze vorm van verlichting dient
men echter voorzichtig te zijn: valt de
kap al te streng uit, dan zal het geheel
eentonig, strak en kantoorachtig aan
doen.
Een nog groter rendement dan het
vorige ontwerp leverde de gegolfde
staaf op, die hangt ter hoogte van de
plaats, waar zich anders de kap zou be
vinden. Aan deze staaf wordt in elke
buiging een lamp bevestigd met eer>
trechtervormige kap, waèrvan de eerste
naar links, de vierde naar weer naar
rechts, enz. Ook dit instrument wordt
aangebracht in dat deel van het ver
trek, waar men eet, naait, handwerkt,
schrijft, kortom waar het hele gezin
zich gewoonlijk verenigt.
Wanneer men nog wat huiverig is van
deze nieuwigheden, die natuurlijk kost
baarder van installatie zijn dan gewone
hanglampen, kan men zich bepalen tot
de lamp, die een houten arm heeft,
waaraan een koord of een staaf is be
vestigd en welke aan het uiteinde een
grote mat- of melkglazen ballon heeft,
hetgeen dus neerkomt op een vergrote,
laaghangende plafonnière. Ook hier is
de lichtspreiding beter dan bij de zij
den, perkamenten en papieren kappen,
maar het licht is ook scheller.
Hetzelfde kan gezegd worden van de
moderne versie van de leeslamp: een
langwerpige, metalen half gebogen
plaat, waar van onderen het licht vrije
lijk uitstroomt.
Practisch zijn deze verlichtingsorna
menten zeker, maar of de Nederlandse
huisvrouw er snel toe zal overgaan, om
haar knusse schemerlampen en vrien
delijke zijden kappen te verloochenen
voor deze nuchtere lichtbronnen, be
twijfelt men ten zeerste.
MARIANNE VAN LOON
POKKEN - ALASTRUM -
VACCINATIE
(Vervolg van pag. 1)
inenting. Aanvankelijk werd hierop niet
veel acht geslagen, maar toen men
enige jaren later tot de conclusie was
gekomen, dat hij het bij het rechte eind
had en dat het inenten van personen
met koepokken (de z.g. vaccinia) wel
degelijk een immuniteit t.o.v. echte
pokken en Alastrim geeft, werd er op
grote schaal begonnen met het vacci
neren. De resultaten waren geweldig.
Epidemieën werden aanmerkelijk zeld
zamer in die streken waar de bevolking
£oed geimmuniseerd was en bij zo juist
besmette personen, die nog snel werden
ingeënt, verliep de ziekte veel milder en
zelden dodelijk.
Maar het vaccineren bleek ook zijn
gevaren te hebben. Encephalitis was
vaak een dodelijk gevolg. Dit is dan ook
de reden geweest, waarom de vacci
natieplicht in ons land in 1929 werd af
geschaft en er sindsdien vele kinderen
ongevaccineerd zijn opgegroeid. Deze
jonge mensen, die overal in ons land in
de meest verschillende bedrijven werk
zaam zijn, zijn alle voor 100 °/o vatbaar
zowel voor pokken als Alastrim. En wat
nog erger is, ze zijn dan natuurlijk ook
zeer besmettelijk en kunnen de-ziekte
gemakkelijk weer op anderen overbren
gen, wat in een dicht bevolkt en slecht
gevaccineerd land als Nederland (in 1951
bleek in Tilburg, dat van iedere 7 vol
wassen personen er 1 nog nooit was in
geënt!) wel heel gemakkelijk is.
Tegenwoordig weet men, dat het ge
vaar voor encephalitis eigenlijk alleen
maar bestaat, wanneer de eerste inen
ting later dan het eerste levensjaar ge
schiedt. Daarom is het juist nu ook weer
zo verschrikkelijk moeilijk. Want alle
personen, die in contact gekomen zijn
met een Alastrim-patiënt en die eerder
dan twee jaar geleden geënt werden, be
horen opnieuw ingeënt te worden. Dan
krijgen ze de ziekte zeker niet en ze zijn
ook niet besmettelijk voor hun omge
ving. Maar die mensen, wier ouders zo
Een kind kan alleen maar werke
lijk kind blijven, als men het ook
als zodanig behandelt, maar
niet allerlei speelgoed wil opdrin
gen, dat de wereld der
imiteert.
„Wie speelt er mee,
met die mooie bal
met zilveren strepen?"