De nood is hoog in Italië
Burgerlijke Stand-
VALLEI
Breecfe
Elke land
een brillant
KOLOM VOOR DE VROUW
Voor de Jeugd
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
No. 23
Vrouwen met teveel tijd
Sproeten? SPRUTOL
Officiële Bekendmaking
FEUILLETON
VRIJDAG 11 JUNI 1954
De Italiaanse is niet het charmante
luxe poppetje, dat zij in de ogen van
vele toeristen schynt, maar een zor
gelijke jonge vrouw, die in uiterst
moeilijke omstandigheden leeft en
die weinig meer dan haar uiterlijk
heeft om gewicht in de schaal te leg
gen.
„Ik wilde, dat ik weduwe was, of een
fabrieksarbeidster. Dat zijn de enige mo
gelijkheden om in dit land op een be
hoorlijke wijze zelfstandig als vrouw
te leven, zonder dat je met de vinger
wordt nagewezen", aldus de uitspraak
van een jonge Italiaanse uit de midden
stand. En wij, die meenden, dat in Zui
delijke landen alles zoveel vrijer en
ongedwongener en vooral minder bur-
gelijk toegaat dan in ons eigen land, waar
we alles aan conventies en tradities ge
bonden vinden, hebben ons verwonderd
over de bekrompenheid van de Italiaan
en de vernederende positie van de Ita
liaanse.
De feiten zijn hard, maar simpel. Het
leven in Italië is duur, zeker wel 25
dan bij ons; de salarissen liggen in het
algemeen lager dan die in Nederland en
er is grote werkloosheid.
In een gezin zonder kinderen is de
vrouw dus de aangewezen persoon om
indien mogelijk, bij te springen en een
werkkring te aanvaarden. Maar zo een
voudig is het niet. Afgezien van de
werkloosheid, die maakt, dat men heus
niet op de vrouwen zit te wachten, is
daar de Italiaanse man, die er een
eigenwaarde en een trots op na blijkt te
houden, een beter doel waardig.
Hij voelt het als een persoonlijke
schande, wanneer zijn vrouw werkt, en
een groot aantal Vaders drijven hun eer
zucht zelfs zover door, dat zij de hele
familie liever het een en ander onthou
den, dan dat zij toestaan, dat hun doch
ter werkt. Bovendien vinden de Ita
liaanse bruidegommen het gewoonlijk
prettiger hun aanstaande vrouwen vei
lig thuis of bij de nonnen te weten, dan
in de „gevaarlijke" omgeving van een
kantoor.
Deze voorkeur van de bruidegommen
is niet zo dwaas, als zij wel lijkt. Om
aan werk te komen nemen de meisjes
vaak genoegen met een salaris, dat 25
onder het normale toch al geringe
loon ligt. Wanneer zij na enige tijd om
loonsverhoging of positieverbetering
vragen, gebeurt het niet zelden, dat zij
die kunnen krijgen, als zij er in toestem
men eerst een vacantiereisje met de chef
te maken. Treffende staaltjes hebben
hiervan in de Italiaanse couranten ge
staan tijdens de eerste behandeling van
het geruchtmakende proces Montesi.
Het enige vrouwelijke beroep, waar
op de familie trots is en waarvoor de
buitenwereld respect heeft, is dat van
onderwijzeres en lerares. Behalve de
welwillendheid van het publiek genie
ten deze vrouwen een weliswaar be
scheiden, maar toch voldoende inkomen,
sociale verzorgingen en pensioen, even
als de vrouwen, die topfuncties bekleden
in de ambtenarij, maar welk aantal te
verwaarlozen is in een algemene be
schouwing, omdat zo'n klein percentage
vrouwen hiervoor in aanmerking komt.
In de industrie ligt de situatie anders.
De fabrieksarbeidster wordt door haar
mannelijke collega's met veel meer van
zelfsprekendheid aanvaard, dan de
vrouw in het burgerlijke beroep. Ook de
verkoopsters en de diensters in de res
taurants worden geaccepteerd, maar dat
wil niet zeggen, dat zij hetzelfde loon
ontvangen als de mannen. Voor gelijke
arbeid krijgen de vrouwen 8 tot 20 °/o
minder uitbetaald dan de mannen, om
dat, nu ja, omdat zij vrouwen zijn.
Vrouwenarbeid bij de gratie van de
raditie is het werk op het land. Ontzag-
ijk zwaar is het leven van deze men-
;en, die op uiterst primitieve wijze hun
Huishouden hebben te verzorgen en
ïaarnaast hun contractuele verplichtin
gen op het land nakomen. Zoals bij
voorbeeld de olijvenpluksters, die ze
ventig dagen per jaar van 's morgens
vroeg tot 's avonds laat in de weer zijn
voor de oogsten, opdat zij voor honderd
procent haar aandacht bij haar werk
hebben en niet smokkelen met de tij
den, gedurende die periode gescheiden
van haar gezin leven onder vaak zeer
slechte omstandigheden. In 1947 had elf
procent van deze pluksters borstkinde
ren, waarvan een groot gedeelte tijdens
de afwezigheid van de Moeders is ge
storven tengevolge van maag- en darm
stoornissen.
Er is een wet in voorbereiding, welke
de positie van de seizoenwerksters wil
verbeteren, maar wanneer deze afkomt,
is onbekend.
Men vraagt zich trouwens af, hoe het
komt, dat de voorwaarden voor de wer
kende vrouw niet beter geregeld zijn.
Het antwoord is eenvoudig: in 1945 is de
oude arbeidswetgeving vervallen ver
klaard, maar er is tot nu toe weinig voor
in de plaats gekomen. Het „dochterspro
bleem" wordt steeds nijpender en de
ouders weten niets beters te bedenken
dan zo snel mogelijk een huwelijkspart
ner op te zoeken, ongeacht hoe de per
sonen in kwestie er zelf over denken
Het meisje ziet zelf trouwens ook wel
in, dat haar toekomst bijzonder somber
is, als zij niet tijdig huwt en vandaar,
dat de Italiaanse veel werk maakt van
haar uiterlijk en van haar kleding. Van
daar ook, dat men van de armoede van
de Italianen zo betrekkelijk weinig
merkt, als men voor zijn plezier door
het land reist en niet nader op de zaken
ingaat, want de Italiaanse is handig en
weet van een klein lapje een kostelijk
gewaad te maken.
Zo gauw zij echter gehuwd is, komen
de problemen van het instandhouden
van, het gezin aan de orde. Slaagt zij er
in haar echtgenot te overtuigen van de
noodzakelijkheid van werk buitenshuis
en heeft zij geluk dat werk te vinden,
dan wordt haar leven bijzonder zwaar,
omdat de inrichting van de Italiaanse
huizen ook in de steden vaak uiterst
sober is en een stofzuiger nog tot de bij
zonder luxe artikelen wordt gerakend
De Italiaansen werken voor haar
emancipatie met een taaie volharding
Het is alleen zo jammer, dat het uitblij
ven van volledige regeringssteun en de
algemene publieke houding de kordaat
sten onder deze vrouwen naar de com'
munisten drijft, omdat het bij hen alle
maal wél mag.
HELPT EENS EEN HANDJE!
Er is een tekort aan arbeidskrach
ten in ziekenhuizen en sanatoria;
er is by veel gehuwde vrouwen
een overschot aan tijd!
Huisvrouw-zijn is een bestaan, waar
bij men over afwisseling niet te klagen
heeft. Het is een enerverend beroep,
dat van 's morgens vroeg tot 's avonds
laat de aandacht eist en waarbij een
respectabel aantal kilometers wordt af
gelegd.
Ten minste, dat geldt voor de vrou
wen, die kinderen hebben, of die naast
haar huisvrouwelijke plichten nog een
werkkring buitenshuis hebben. Want
met de beste wil van de wereld kan men
mij niet wijs maken, dat getrouwde
vrouwen zonder kinderen, wonend in
een husje net groot genoeg voor twee,
geen zaak of kantoor aan huis, en geen
andere levensvulling dan de zorg voor
de man en voor het huishouden van
s morgens acht tot 's avonds twaalf
rondrennen om klaar te komen. Uitge
zonderd dan die huisvrouwtjes, die net
het jawoord op het stadhuis hebben ge
preveld en voor het eerst in haar pro
pere keuken staan, met een grote pol
lepel in de ene, een omvangrijk kook
boek in de andere hand.
Een groot aantal van deze vrouwen
sleept zich voort van de ene verveling
naar de andere, van een bridgedrive
naar een theevisite, van een modeshow
naar een bioscoop, van de toilettafel
naar de luie stoel bij het raam.
Die vrouwen zouden zich eigenlijk
moeten organiseren om haar vrije tijd
productief te maken. Stel nu eens, dat
er een in telling was, waar deze vrou
wen een praatje konden gaan maken en
dat zij daar zouden horen, dat de zieken
huizen en sanatoria over- en overbelast
zijn, dat ze daar heel best één of twee
middagen of ochtenden in de week zou
den kunnen helpen. Natuurlijk niet met
verplegen, maar dergelijke inrichtingen
hebben meer werk, dan alleen maar ver
plegen, werk, dat iedere gezonde vrouw,
die over een teveel aan vrije tijd be
schikt, kan verrichten, werk, waarmee
ze de maatschappij een dienst bewijst
zichzelf meer voldoening schenkt
eindeloos dezelfde praatjes geleuterd
worden.
Die instelling, waar die vrouwen ko
men praten, zou misschien ook nog wel
een kleuterbedrijf weten, waar men
graag een hulpleidster heeft of een as
sistente voor een paar uur per dag, en
wellicht kan zij ook aan het adres hel
pen van een student, die de financiën
niet heeft om zijn kleding behoorlijk te
laten onderhouden.
Er zijn vandaag aan de dag zoveel
sociale en menslievende inrichtingen, die
schreeuwen om hulp, ze niet kapitaal
krachtig genoeg zijn om vorstelijke lo
nen te betalen en die zo dolgraag die
VEENENDAAL
Geboren: Gerrit Hendrik, z. v. H. van
den Dikken berg en G. J. Koen; Dirkje,
d. v. L. Slok en G. van de Craats; Ge
rard, z. v. J. Hénken en B. Versteeg;
Willem, z. v. H. A. van den Bosch en A
Kloot; Ellina, d. v. Admiraal en G. van
Lunteren; Petronella Margrieta, d. v. J.
Rebergen en H. van de Haar; Jan Wil
lem Hendrik, z. v. J. W. H. van Ginkel
en G. Henken; Arie, z. v. T. van de
Weerd en Al. van Enk; Evert, z. v. D. J.
van Barneveld en N. ter Haar.
Ondertrouwd: Peter Alexander Pater,
25 jaar en Wijntje Bouman, 22 jaar; Be
rend van Remmerden en Aartje van de
Lustgraaf; Wilhelmus Gerardus Beek
man, 24 jaar en Antje de Gooijer, 27
jaar.
Getrouwd: Hendrik Jurianus van Bar
neveld, 25 jaar en Willempje van den
Heuvel, 23 jaar; Cornelis Hendrik de
Kleuver, 24 jaar en Hendrika van den
Brink, 24 jaar; Wiebrand Dijksterhuis,
25 jaar en Dina van Kooten, 24 jaar; Jan
Bleijenberg, 27 jaar en Saartje van de
Scheur, 24 jaar.
Elisabeth Arden, de bekende schoon
heidsspecialiste, waarvan ook in ons
land de artikelen bij tientallen worden
verkocht, heeft voor de mannequins van
Jacques Fath een blauwachtige make
up gemaakt, die past bij de blauwe
kleur van de ontwerpen van deze ar
tist. Het is te hopen, dat hij straks met
groene jurken komt aandragen.
In Engeland gaan de zaken in de
modebranche eindelijk weer wat beter.
De kwestie was namelijk, dat de Engel
se vrouwen hardnekkig weigerden zich
wat nieuws voor de zomer aan te schaf
fen, zolang de Koningin niet terug was
van haar wereldreis. Zij immers en nie
mand anders geeft in Engeland de mode
aan en men vreesde danig achter te zijn
als men voorbarig zou inkopen. Want
welke Engelse lijkt nu niet graag als
twee druppels water op haar vorstin?
Bij weerbarstige: Sprutol-Sterk.
Verschijnt als bijlage van het
streekblad DE VALLEI
Onder redactie van TANTE JOS
Correspondentie te richten
aan Tante Jos, p/a Parallel
weg 10, Veenendaal.
CORRESPONDENTIE
Gerrie Diepeveen, Veenendaal. Har
telijk dank voor je brief lieve nicht. Is
het goed afgelopen met die ouderavond?
Ik ben 10 October jarig hoor. Ja dat is
altijd erg leuk, want gewoonlijk krijg ik
dan veel felicitatiekaarten van onze
nichten en neven. Dus Ali gaat naar de
ULO en jij naar de Huishoudschool.
Dan zitten jullie niet meer bij elkaar
in de klas, zoals nu. Doe je de groeten
van mij aan je trouwe vriendin. Je
brief was keurig getypt hoor. Schrijf je
nog eens gauw weer? Echt doen hoor.
Daaaaaaag!
Arie en Jan Diepeveen, Veenendaal.
Natuurlijk zijn jullie beiden ook welkom
in onze kring. Janneman is dan onze
jongste neef, met zijn vier jaren. Zeg
Jan, jij bent gisteren jarig geweest hè.
Heb je veel cadeaux gekregen. Schrijf
je mij dat nog even Arie, want dat kan
Jan zelf nog niet. Is Janneman nu weer
beter. Hij heeft toch op bed gelegen,
voor dat overgeven. Ook heb ik jullie
verjaardagen in ons grote verjaardagen-
boek geschreven hoor. Dag jongens.
Tot de volgende brief dan maar weer.
ONZE JARIGEN
11 Juni: Jannie van Hoeflaken, V'daal;
11 Juni: Jannie van Schaik, V'daal;
mevrouwtjes van haar verveling zouden 12 Juni; Jansje yan Hunnik( Vdaa,\
willen afhelpen. v, 12 Juni: Theo Schoonderbeek, V'daal;
Die mevrouwtjes zouden zich eigenlijk H Juni; GerrU yan Wyk vdaaI;
daartoe moeten organiseren of, stel nu
eens, dat er een instelling was, waar de
vrouwen een praatje konden gaan ma
ken!
EIERMARKT
Op de wekelijkse eiermarkt te Vee
nendaal waren Dinsdagmorgen 96.000
eieren aangevoerd. De prijzen varieer
den van f 11.- tot f 11.80 per 100 stuks.
De handel was kalm.
14 Juni:
15 Juni:
18 Juni:
18 Juni:
19 Juni:
21 Juni:
21 Juni:
21 Juni:
24 Juni:
25 Juni:
26 Juni:
Elly van Ravenswaay, V'daal;
Judith van Manen, V'daal;
Jaantje v. Kooten, V'daal;
Jannie van Dyk, Veenendaal;
Marijke Harmsen, V'daal;
Marietje v. Slooten, V'daal;
Nelleke Middelman, V'daal;
Truus Henken, Veenendaal;
Evert Klumpenaar, V'daal;
Nelis Lansing, Veenendaal;
Johanna van de Byl, Rhenen. nodig hebt.
ZILVERPAPIER-ACTIE
Misschien weet je het nog niet, maar
in een van onze vorige krantjes hebben
wij het al bekend gemaakt dat wij met
onze zilverpapier-actie intussen een be
drag hebben van minstens 250 gulden bij
elkaar hebben gespaard. We hebben toen
gevraagd omi er nog eens een extra
schepje op te doen en in onsJkrantje van
vandaag kunnen we gelukkig weer een
hele rij namen noemen van spaarders
van zilverpapier en andere materialen
van waarde die dezer dagen weer een
zending hebben afgeleverd.
Ineke de Man, Veenendaal;
Wim van Meerten, Veenendaal;
Jossie van Beek, Eist.
Jacob Poot, Veenendaal;
Jan van Wyk, Veenendaal;
Dinie van de Broek, Veenendaal;
Ali de Haas, Veenendaal;
Wim van Zanten, Veenendaal;
Willy de Doelder, Veenendaal;
Leerlingen van de 1ste t/m. de 8ste
klas der school „Maanen" te Ede;
Diny en Sientje van de Haar, Veenen
daal;
Annie van de Bruyn, Veenendaal;
Ali van Essen, Veenendaal;
Mieke Kroes, Veenendaal;
Marjo Walgering, Veenendaal;
Lagere klassen der Juliana van Stol-
bergschool te Veenendaal.
Al deze spaarders weer onze hartelijke
dank. (T. J.).
NIEUWE RAADSELS
1. Hier volgt een invulraadsel, waar
voor je maar drie verschillende letters
x klinker
x x voorzetsel
xxx tien in het Engels
x x x x slaap je in als je kampeert
xxx loot
x x voegwoord
x medeklinker.
2. Zet de volgende woorden onder
elkaar en verschuif ze daarna zo, dat je
van boven naar beneden een bekende
hoofdstad kan lezen. Band, maat, stad,
lont, been, rood, made, open, smak.
KLASIENTJE
Ken jij misschien Klasientje,
Klasientje van der Laan?
NeeDan misschien haar vriendje,
Felix de houten haan.
Vlak op Klasientjes hieltjes
dat moet hij wel van haar
volgt Felix op vier wieltjes
zijn vrouwtje langs 't trottoir.
Maar gistren brak het touwtje,
dat om zijn voorpoot zat
en plotseling zag het vrouwtje
dat zij geen haan meer had.
Waar is mijn haan gebleven?
Mijn Felix, waar is hij?
Mijn haan is weg, daareven
liep hij nog achter mij.
Klasientje ging aan 't roepen
met tranen van verdriet,
ze zocht langs alle stoepen,
maar Felix vond ze niet.
Opeens kwam om het hoekje
een reus van een agent
„Wat huil je en wat zoek je?
Kijk eens of je dit kent.
Dat beest heeft wel een uur lang
op het trottoir bestaan.
Nu zit hij op mijn stuurstang,
die gekke houten haan."
Toen knoopte ons Klasientje
de touwtjes aan elkaar
en danste met haar vriendje
naar huis toe langs 't trottoir.
iaaeui
ipooH
Ipuyq
•sieiMs luadv
!uaaq 'J.UOI :pe;s
IMVCIHSLLSWV Z
u
U 9
U 9
1U9J
U 9
a
9 T
:u9Sujssoido 9<3
BEKENDMAKING WINKEL
SLUITINGSWET
Burgemeester en Wethouders van
Veenendaal maken bekend: dat gedu
rende drie maanden op de secretarie der
gemeente voor een ieder ter lezing ls
nedergelegd een door de Raad dezer ge
meente in zijn openbare vergadering
van 30 December 1953 vastgestelde ver
ordening, als bedoeld in artikel 11, lid 2,
der Winkelsluitingswet 1951, goedge
keurd bij Koninklijk Besluit van 9 April
1954, nr. 33.
Deze verordening houdt in, dat het
verbod, vervat in artikel 8 sub c, der
Winkelsluitingswet 1951 (verbod tot het
in de uitoefening van markthandel.
straathandel of handel te water te koop
aanbieden of verkopen van waren op
werkdagen na 19.00 uur), tot 23.00 uur
niet geldt voor wat betreft de verkoop
vanaf de vaste standplaatsen in deze
gemeente, van geringe eetwaren.
Meergenoemde verordening treedt in
werking met ingang van heden.
RHENEN
GEVAAR HOOIBROEI
De Burgemeester van Rhenen;
overwegende, dat gevaar voor hooi-
broei nimmer is uitgesloten, wijst be
langhebbenden met nadruk op boven
genoemd gevaar, onder opmerking, dat
artikel 158 van het Wetboek van Straf
recht straf bedreigt tegen hem, aan
wiens schuld brand is te wijten.
Rhenen, 2 Juni 1954.
L. BOSCH v. ROSENTHAL
De burgemeester voornoemd
Er is een paraplushow in Parijs ge
weest, waar de allerlaatste snufjes voor
de regen en voor de zon te zien waren
Rose, lichtblauw, teer grijs, groen er.
bleekgeel werden nadrukkelijk als dt
modekleuren tentoongesteld.
Overigens weet men nu werkelijk niet
meer, wat men van gekkigheid moet
doen: de versieringen van de handgre
pen en van de punten worden hoe lan
ger hoe luxueuzer; het is niet anden
dan goud, ivoor, edelstenen, paarlen er
dergelijke kostbaarheden meer, wat de
klok slaat.
29)
Nou, nou kalmeerde de vader
dat hebben er meer gezegd. Er zijn meer
meisjes dan kerken, jongen, geen hand
vol, maar een land vol.
Voor mij is er alleen maar Marian
hield Harm vol.
Zo. 't Is me of ik iemand 'anders
hoor. En zij?
Ik heb er met haar nog niet over
gepraat. We hebben elkaar nog bijna
niet gesproken.
Zou ze zelf niet voelen, dat het
nu niet zo makkelijk meer gaat?
Ik weet 't niet vader. Ik weet niet
of ze al tijd gehad heeft om over zoiets
te denken. Ze heeft wel andere zorgen
aan haar hoofd nu.
Tja, daar kon je wel 'ns gelijk in
hebben. Wat is dat met die Sartorius?
Ik weet 't niet. Maar Marian moet
hem niet. Helemaal niet. Ze kan hem
niet luchten of zien.
En hij?
Harm dacht even na.
Ik weet natuurlijk niets met zeker
heid. maar hij lijkt me me zo'n man
die, als hij eenmaal z'n zinnen op iets
gezet heeft, alles op alles zet om z'n wil
door te drijven. En daar begint 't nu,
vind ik, op te lijken. Hij helpt Van Vue-
renom z'n dochter.
Van Vueren heeft geweigerd, hè?
Ja.
Jullie hebt blijkbaar al heel wat
samen afgesmoesd.
Harm keek zijn vader aan. Waarom
praatte die er zo grof over. Maar iets in
dat gezicht tegenover hem hield zijn
blik gevangen. Vader en zoon zagen
elkaar aan. En plotseling kwam er op
Harm's gezicht 'n wonderlijke uitdruk
king. Hij stond op en ging naar z'n
vader toe, greep diens arm vast met
beide handen.
Vader zei hij hees ik weet
niet of ik je goed begrijp. Maar als je
werkelijkdit goedvindtals je
heus.dan heb ik zó diep te schamen
dat ik wel 'n anders over je
Onzin weerde Verdonck kort af.
Zeg niet zulke gekke dingen, jongen. Je
moest 'ns weten wat je vader goed te
maken had, daar is een leven niet lang
genoeg voor.
Ik weet 't zei Harm rustig.
De vader keek zijn zoon aan.
Je weet het? En
Ik ben reuze trots op je zei Harm
en draaide zich snel om.
Nou nou zei vader Verdonck met
zijn geliefde stopwoord en klopte zijn
zoon op de schouder. Dat doet een
vader goed, m'n jongen. Laten we nou
niet te trots op mekaar worden, niet?
Hij lachte een beetje moeilijk. Luis
ter Harm. Ik heb je moeder aan de gang
gezien metMarian. Ik heb nog geen
woord met haar gesproken, maar ik
weet precies, op een haar, hoe ze er
óver denkt. En in de zaak ben ik de
baas en niemand anders, maar verder
is moeders wil wet. En dat is ook mijn
wil. En ga nou naar Marian toe en zeg,
dat er es effetjes met d'r aanstaande
schoonvader moet komen praten
Vader! riep Harm, z'n gezicht
glanzend.
Ja nou zei Verdonck zo onver
schillig als hem maar mogelijk was
ehstaan de stoelen in de zaal I al
goed? Zou je daar niet es effe naar gaan
kijken? Je bent niet voor je plezier op
de wereld.
Ik ga al, chef, lachte Harm en
sprong als 'n gazelle de deur uit.
Verdonck zag zijn zoon na.
't Was wel niet zo officieel grin
nikte hij maar, nou ja, zó kan 't ook!
En nu morgen eens een gezellig
woordje onder vrienden met de heer
Sartorius!
HOOFDSTUK XVII
EEN KWESTIE VAN LICHT
Ik wou zei Marian wel eens
even gaan kijken naarnaar ons
huis. Ga je mee?
Natuurlijk zei Harm. Hij stak zijn
arm door de hare en saihen gingen ze
de deur van De Gouden Leeuw uit.
Harm voelde zich gelukkiger dan enig
ander mensenkind. Hier ging hij, met
Marian, arm in arm, dwars over het
marktplein van Breeck, en hij wist hoe
van achter de ramen zijn vaders blik
hem volgde. Nu geen stiekum geschar
rel meer, geen ontmoetingen in Vier
houten, geen net-doen-of-we-mekaar-
niet-kennen. Al die geheimzinnigheid
was plotseling, als door 'n wonder, ach
ter de rug. Marian en hijdia waren
voortaan samen. Openlijk en voor ieder
een.
Marian zelf was stil. Toch was ook
haar blijdschap groot. Ook zij was ver-
wonderd-verheugd, dat zo plotseling
alles ten goede was gekeerd. Ze had
vader Verdonck spontaan op beide wan
gen gekust en mevrouw Verdonck had
zelfs 'n beetje geschreid. Van blijd
schap.
Frans had ze gezegd tegen haar
man dit is 't mooiste ogenblik, dat je
me ooit geschonken hebt!
Marian begreep dat niet alleen veel
van haar zorgen geweken waren, maar
ze vond het zo machtig royaal en breed
gezien van vader Verdonck, dat hij juist
nu de kogel door de kerk had gejaagd,
want hij had het gedaan. Zijn toespelin
gen en zonderlinge houding van gisteren
hadden haar er van overtuigd dat hij
reeds lang wist, en dat hij juist nu de
zaak geforceerd had. Hoe langer ze er
over dacht, hoe meer waardering en er
kentelijkheid groeide tegenover Harms
vader, die door geen omstandigheden
het geluk van zijn kind in de weg wilde
laten treden.
Korstiaan van Vueren had wel heel
verwonderd gekeken, toen Harm en
Marian zijn kamer binnen waren ge
wandeld en zij hem had verteld, dat zij
beiden voortaan samen door het leven
wilden gaan.
Zijn gezicht had allerlei aandoeningen
weerspiegeld en verscheidene malen had
hij geschud, alsof hij iets niet begreep
Toen had hij zijn hand uitgestoken naa;
Harm en die had stevig de zijne ge
drukt. Marian had zijn gezicht tusser
haar handen genomen en had zacht ge
vraagd: Vader, vindt u 't goed? Var.
Harmen mij?
Ik weet het niet had hij moeilijk
teruggezegd ik weet 't niet. Er is zo
veel ik kan 't niet zeggen nu. Latei
misschien.
Maar had Marian gesmeekt bij
na bent u niet een heel klein beetj<
blijvoor mij?
Toen was opeens weer die wonderlijke
tedere uitdrukking over zijn gezicht ge
gleden. Zijn koude handen hadden naa;
polsen omklemd.
Voor jouach kind, ik wou je
altijd zo graag gelukkig zien.
Maar nu ben ik gelukkig vader
heel gelukkigondanks alles. Kun
u 't niet aan me zien?
En Korstaan van Vueren had geglim
lacht. Hij had werkelijk geglimlacht.
Ja zei hij op z'n oude droge ma
nier ik ben niet blind.
Ze had wel begrepen waarop hij ha<
gedoeld. Hij zag zoveel zwarigheden ii
't verschiet. Voor hem en voor haar
Morgen.Sartoriusmaar daa:
moest ze nu niet aan denken.
(Wordt vervolgd
