DE VALLEI
ALBERT HEIJN
Gebruiken wij het juiste
voedsel?
-Burgerlijke Stand-
GRATIS
KLEURIGE PIEPBALLON
de ^^iauwe sSluier
Voor de Jeugd
KOLOM VOOR DE VROUW
ANJERS: BLOEMEN DER
DAPPERHEID
bij 2 pak Snelwerkend Sneeuwwit!
U HEBT TOCH SNELWERKEND
SNEEUWWIT NODIG!
Uw eigen winkelier geeft U - helemaal
GRATIS - een prachtige ballon cadeau,
als U twee pak Snelwerkend Sneeuwwit
tegelijk neemt! Uw kinderen kunnen de
ballon uit vele kleuren kiezen, deze
zelf opblazen en'm piepend laten leeg
lopen! Maar
baast U
HAAST U!
'T IS
TIJDELIJK!
GROENMERK 241
ROODMERK
BRUINMERK
ORANJEMERK
Ttiaa/ztkek foe*, goedkope*.
EIBER,
DE DOMME OOIEVAAR
Officiële Bekendmakingen
FEUILLETON
Past toch op bü het volgen van een
dieet, als dit niet door een arts is voor
geschreven, want wat voor een ander
geschikt is, is nog niet gezond voor u.
„Neen, dank u, ik geen zoetigheid
meer, dat is niet goed voor mijn lijn.
Ten minste één op de vijf gasten zal u
dit vertellen, als u voor de tweede keer
op één avond met een gebakje, een
koekje of een chocolaadje komt aanzet
ten. Nu behoeft u zich dit niet aan te
trekken, want de snoeperijen zijn duur
genoeg tegenwoordig en hoe minder er
gegeten en opgeknabbeld wordt, hoe
voordeliger het voor u uitkomt. (Of
schoon er altijd nog genoeg gastvrou
wen zijn, die er onmiddellijk aan gaan
twijfelen, of de kwaliteit van het aan
gebodene wel goed genoeg is.)
Goed, voor u dus geen zorgen, maar
wel voor de bedanker, voor degene, die
zo dolgraag zijn tanden in dat slagroom
gebakje had willen zetten, maar die al
zijn geestkracht voor de dag heeft ge
haald om weerstand aan de verleiding
te bieden.
Want het weigeren van iets zoetigs is
heel vaak, zo niet meestal, het gevolg
van een dieet, dat niet op dokters ad
vies wordt nageleefd, maar dat men
zelf in elkaar heeft geflanst, naar het
voorbeeld van anderen, die ook mager
moesten worden. En daarin zit 'm nu
juist de kneep.
De één moet namelijk mager worden
om zijn hart wat te ontlasten, de ander
heeft nieren, die in het vet zwemmen en
de derde moet wat oppassen voor zijn
bloedvaten en al die diëten zijn beslist
niet op dezelfde manier samengesteld.
Bovendien kan de ene mens het beter
verdragen, als hij in snel tempo afvalt,
dan de andere. En met al die omstan
digheden dient men rekening te houden.
Er is nog steeds geen ideaal middel
gevonden om overtollig vet op te lossen.
Vermageringspillen en -zouten zijn niet
voor iedereen geschikt en zware licha
melijke arbeid, of het nu gymnastiek is
of iets anders, ook niet.
Op het ogenblik maakt men veel pro
paganda voor de z.g. reformvoeding, dat
is een voedingsleer, welke er naar
streeft de mensen te leren zich met na
tuurproducten te voeden. U zult waar-
Men kiest vaak bloemen als symbolen
van menselijke eigenschappen: het
vergeet-mij-nietje zinnebeeld van de
trouw, de roos van de liefde, de narcis
van de ijdelheid.
Wie eens een luxe bloemetje wil mee
nemen naar zijn gastvrouw, kiest, als
het zomer is, tien tegen één anjers. Dat
is een aristocratische bloem, met een
veredelde geur, die met vrijwel geen
andere is te vergelijken.
De anjer is nog niet zo Verschrikkelijk
lang in Europa bekend. Lodewijk IX
van Frankrijk komt de eer toe de bloem
ontdekt te hebben in Tunis. Dat was, om
precies te zijn in 1270, toen hij met zijn
leger zijn tweede Kruistocht ondernam.
In Noord-Afrika brak er onder de
soldaten een verschrikkelijke ziekte uit,
die veel op pest leek en waartegen de
dokters volkomen machteloos stonden.
Volgens de overlevering heeft Lodewijk
IX, in vertrouwen op God, daarna be
sloten om zelf een kruid te zoeken, dat
de boosaardige ziekte kon bedwingen en
tenslotte vond hij een bloem, waarvan
de geur hem herinnerde aan de toen
reeds bekende kruidnagel, waarom hij
haar anjer noemde (de namen houden
verband met elkaar).
Aanvankelijk werd de anjer als ge
neeskrachtig kruid in Europa gekweekt,
maar al spoedig vond men de bloem zo
artistiek en de rode kleur zo gloedvol,
dat zij tot sierbloem werd.
Koningin Elisabeth I had een ware
voorliefde voor geconfijte anjerblaadjes
en deskundigen op het gebied van alco
holhoudende dranken beweerden al in
de zestiende eeuw, dat bier en wijn een
delicate smaak kregen, als er wat af
treksel van anjers bij werd gevoegd.
Louis van Bourbon, de grote veldheer
van Lodewijk XIV gebruikte de rode
anjer als symbool van de vrijheid en
zijn soldaten tooiden zich met anjers als
bewijs van hun trouw en doodsverach
ting. Tijdens de Franse revolutie gingen
de gevangenen naar de guillotine met
een rode anjer op als eenzelfde bewijs
van doodsverachting en daarop namen
de Napoleontische soldaten de anjer als
symbool van hun geloof in de over
winning.
Uit een aantekening van 1629 is ge
bleken, dat men toen ongeveer vijftig
anjersoorten kende, welke zich intussen
vele keren hebben vermenigvuldigd. De
hoogste prijs, die ooit voor een anjer-
plant is betaald, is 7500 dollar, die een
Amerikaanse millionnair rond 1900 voor
een nieuw soort heeft gegeven.
schijnlijk zeggen, dat u en uw gezin
hoofdzakelijk natuurproducten eten,
maar daarmee bewijst u, dat u er geen
idee van hebt, hoeveel chemische mid
delen er tegenwoordig door het voedsel
worden gewerkt. Om eens wat te noe
men: marmelade ziet heus niet zo
oranje van zichzelf, die wordt netjes
bijgekleurd; boter ziet eigenlijk veel
bleker en meel is daarentegen weer niet
zo mooi wit, als u het koopt En soms
worden vruchten (appels!) bespoten
met een gas of een vloeistof, waardoor
ze geuriger gaan ruiken. In Amerika is
zelfs onlangs bekend gemaakt dat men
daar ongeveer 700 verschillende chemi
sche samenstellingen gebruikt om het
voedsel te „verbeteren", waarvan men
van 276 niet kan zeggen, of ze wel vol
komen onschadelijk zijn.
Weg met die rommel, zegt de propa
ganda voor reformvoeding, en het zui
vere natuurproduct op tafel. En daar
van met mate eten! Moderne mensen
eten niet meer „tot ze niet meer kun
nen", maar tot ze geen honger meer heb
ben. En bovendien kun je beter drie
keer een klein beetje eten, dan twee
keer erg veel.
Vleesloos eten kan niet iedereen onge
straft doen, want de mens heeft behoef
te aan dierlijke eiwitten, die weliswaar
ook voorkomen in melk, boter en eie
ren, maar niet in voldoende mate. Wie
vegetariër wil worden, raadplege eerst
de dokter! Er zijn inderdaad volksstam
men en kloosterorden, die volkomen
vleesloos eten, maar levensomstandig
heden, klimaat en afkomst spelen daar
een belangrijke rol.
Uitsluitend rauwkost gebruiken is
evenmin gezond, omdat daardoor een
tekort aan eiwit, vet en aan vitamine A
en D ontstaat.
Volgens twee Duitse artsen is de pret
tigste manier om af te slanken een wis-
seldieet volgen, waardoor men nooit een
knagende honger krijgt, of zich slap
gaat voelen, maar toch vrij snel in ge
wicht afneemt.
Men eet bij voorbeeld drie dagen lang
spijzen met eiwit en de gewone (matige)
hoeveelheid vet en de volgende drie da
gen producten met eiwit en koolhydra
ten, zoals suiker en zetmeel. Op die ma
nier krijgt het lichaam van alles wat,
maar voor slechts de helft van de hoe
veelheid van vroeger.
MARIANNE VAN LOON
VEENENDAAL
Geboren: Willem, z. v. T. Versteeg en
S. van Viegen; Terry Shirley, d. v. S. G.
Schlundt Bodien en C. Brangert; An-
thonie Ludolf, z. v. H. R. Takken en C.
Klumpenaar; Jacob, z. v. J. van Manen
en H. G. Verhoef; Anna, d. v. A. H.
Heuvelman en A. van Wingerden.
Ondertrouwd: Zeger van Alphen, 27 j
en Jannetje Burggraaf, 24 j; Willem
Kroesbergen, 23 j en Johanna Louisa
Bezemer, 23 j; Jan Heikamp, 23 j en An-
tonetta Maria van Hensbergen, 20 j.
Getrouwd: Hendrik Hardeman, 27 j.
en Berendina Turkesteen, 25 j; Melis v.
d. Meulen, 24 j en Evertje van de Haar,
19 j; Frans Paul Oostendorp, 27 j en
Elske Jarings, 25 j; Albertus Drost, 24
j en Jacoba van den Brink, 21 j; Evert
Jan van Voorst, 29 j en Margaretha van
de Meent, 25 j; Gerard Alberti, 23 j en
Cornelia van Dorland, 19 j; Barend van
Hal, 28 j en Johanna Emelia van Beest,
Overleden: Geertruida Willemina
Middelhoven, 80 j en 7 mnd, echtg. v.
Pieter Burgstede.
GELDERS VEENENDAAL EN
EDERVEEN
Geboren: Adriaan, z. v. W. Achter
berg en C. v. d. Valk; Johannes, z. v.
J. Marcus en M. E. van Donkelaar; Rei-
niera P., d. v. P. P. Schümacher en L.
E. Croese.
RHENEN
Geboren: Jannigje, d. v. Dirk Aart
van Thuijl en Margaretha Johanna van
Hattem, Oude Dijksestraat 3; Gerarda
Christina, d. v. Teunis van de Vendel
en Alida Catharina van Dijk, Franseweg
6; Aaldert, z. v. Dirk Jan Budding en
Jantje van Zetten, Oude Dijksestraat
14; Geusje, d. v. Gijsbert van Breenen en
Jenneke van der Sloot, Populierenlaan
9; Marius, z. v. Jacobus van Laar en
Derkje Geertruida Wisserhof, Lijnweg
8; Alberta Hendrika, d. v. Johannes
Klomp en Gerritje van Spanje, Rijks
straatweg 101; Anthonius Gerardus, z.
v. Anthonius Theodora Constant Wen-
nekes en Rijkje van Setten, Nieuwe
Veenendaalseweg 102; Jan, z. v. Jan v.
Swetselaar en Gerritje van Ommeren,
Veenendaalsestraatweg 6; Jan, z. v. Ar-
noldus Budding en Johanna van Groot
heest, Cuneraweg 253; Willemina Rika,
d. v. Dirk Gerrit Hardeman en Rikje
Dijkhuizen, Spoorlaan 5.
Ondertrouwd: Cunerus Gijsbertus van
Viegen en Johanna Hendrika van Zan
ten; Jan Mol, Brielle en Janna van Her-
nen; Steven Hendrikus van Ballegoijen,
Kesteren en Óeertruida Johanna Ha-
Er zijn heel wat wasmiddelen.
Maar er is maar één Snelwer
kend Sneeuwwit. Er is maar
één wasmiddel, dat zó prachtig
gegarandeerd wordt. Zie hier:
als Snelwerkend Sneeuwwit
niet beter schuimt en «jeen
vetter sop geeft, of als Snel
werkend Sneeuwwit Uw was
niet werkelijk sneeuwwit
maakt, dan kunt U het lege
of halflege pak naar Zeep
fabriek De Klok in Heerde
sturen. U ontvangt dan èn de
37 cent èn het geld van Uw
postzegel terug. De ballon mag
U dan houden!
WELK KINO
WIL NIET GRAAG
'N BALLON?
Wees de buur
kinderen vóór!
U hebt toch
Snelwerkend
Sneeuwwit
nodig! Haal
dan meteen
twee pak! U
bent dan nog
voordeliger uit ook! 37 cent per pak...
Waarom zou U het laten? Snelwerkend
Sneeuwwit is immers gegarandeerd!
Komaan! Vraag twee pak Snelwerkend
Sneeuwwit! Tracteer Uzelf op een stralende
was en... op een stralend kindertoetje!
Tracteer Uzelf
op 'n stralend-
witte Sneeuw-
wit-was en....
op 'n. stralende
kinderlach Bij
2 pak GRATIS
deze ballon!
Dit cadeautje krijgt U
maar tijdelijk!
Sn. 954
ment.
Getrouwd: Cornells van Beusichem en
Johanna Elleberta van Dam; Willem
Rijkse en Antonia van de Scheur.
Overleden: Salomon Smit, 57 j, wed.
v. Marianne Gompers, Amsterdam.
Verschijnt als bijlage van het
streekblad DE VALLEI
Onder redactie van TANTE JOS
Correspondentie te richten
aan Tante Jos, p/a Parallel
weg 10, Veenendaal.
BOFFIE
KOFFIE:
de koffie die
iedereen zo
lekker vindi.
pak 250 gram
en onze extra soort
CORRESPONDENTIE
Korenbloem, Veenendaal. Hartelijk
dank voor je leuke brief, lieve nicht.
Fijn dat je het zo naar je zin hebt gehad
bij tante Alie en Oom Herman in Gar
deren. Dus jij zit bij de vader van Alie
Rijnders in de klas. Bedankt ook voor
je zilverpapier, Korenbloem. Schrijf je
nog weer eens gauw. Echt doen hoor.
Daaaag, tot de volgende keer dus maar
weer. Je T. J.
ONZE JARIGEN
10 Sept. Willie v. Beek, Veenendaal.
10 Lizzy Albracht, Veenendaal.
12 Izaak v. Hunnik, Veenendaal.
14 Engelien v. d. Bovenkamp,
Veenendaal.
15 Assepoester, Veenendaal.
16 Jan v. d. Hoef, Veenendaal.
17 Corry v. Hardeveld, V'daal.
18 Riek Beijer, Ederveen.
21 Dinie v. d. Broek, V'daal.
21 Winterkoninkje, Veenendaal.
23 Roosje Voorsluijs, V'daal.
25 Ieneke de Man, Veenendaal.
25 Wijte v. d. Kuinder, V'daal.
25 Ina de Man, Veenendaal.
25 Dick van Kesteren, V'daal.
25 Wim v. Engelenhoven, V'daal.
ZILVERPAPIERACTIE
Hier dan weer een verantwoording
van het ontvangen zilverpapier bestemd
voor het bijeensparen van een blinden
geleidehond:
Kitty en Arend v. d. Berg, Veenendaal.
Hennie v. Wagensveld, Scherpenzeel.
Wim van Meerten, Veenendaal.
Korenbloem, Veenendaal.
Johan Breeschoten, Veenendaal.
Hennie v. Wakeren, Veenendaal.
Wiesje en Jopie v. Voorthuizen, V'daal.
Errie v. d. Weerdhof, Veenendaal.
Rika de Kleuver, Veenendaal.
Dick en Theo Schoonderbeek, V'daal.
Engelien v. d. Bovenkamp, V'daal.
NIEUWE RAADSELS
1. Wie weet een Nederlands woord
voor dirigent? 2. Noem een stoel en een
tafel zonder poten. 3. Hoe heet de zoon
van de vader van Wim? 4. Wie kent een
spreekwoord met het woordje kruik er
in? 5. Wat valt door de ruiten zonder ze
te breken?
•ppn S qsieq az ioj ja^BAv ai
3uei oz iee§ 3jin.i>i aa '"JIM. '8 'Surg
-tpinAgiuauuaA uba lajej uaa ua jaojsap
-pBfj z Majsaauiiade}! x :uopjooA\juy
Op een zonige dag in Mei werd Eiber
geboren. Zijn wiegje stond boven op een
heel hoge paal achter de boerderij van
boer Peters. De boer wist, dat ooievaars
graag hoog in de lucht wonen. Daarom
had hij een wagenwiel op een paal vast
gemaakt en deze omhoog gezet achter
zijn boerderij.
Elk jaar vonden de vader en moeder
van Eiber daar een poosje hun woning.
Maar als het koud begon te worden,
gingen zij op reis naar een warm land.
Doch elke zomer kwamen zij terug bij
boer Peters.
Vader en moeder ooievaar waren heel
mooi. Hun veren waren deftig wit en
plechtig zwart. Zij hielden heel veel van
hun kinderen, want tegelijk met Eiber
werd ook zijn zusje geboren.
Toen begon het drukke leven in het
gezin van de ooievaars.
De hele dag door hadden de kinder
tjes honger en vader en moeder vlogen
af en aan met voedsel.
Maar Eiber was een stoute jongetjes
ooievaar. Iedere keer probeerde hij het
eten van zijn zusje af te pakken. Na
tuurlijk zorgden vader en moeder er wel
voor dat hun kindertjes ieder evenveel
voedsel kregen. Af en toe bromde vader
op Eiber, maar het kleine ooievaartje
trok er zich niets van aan. Ook niet toen
hij groter werd. Hij bleef echt een
stout jochie. En nieuwsgierig dat hij
was. Hij wilde alles weten. Eens was hij
bijna uit zijn nestje op die hoge paal op
de grond gevallen. Gelukkig kon zijn
moeder hem nog net pakken.
Toen Eiber en zijn zusje groot genoeg
waren mochten ze leren vliegen. Vader
deed het voor en toen moest Eiber het
proberen. Hij wilde direct heel ver de
wereld in, maar dat ging natuurlijk
niet. Eiber fladderde een eindje boven
het nest. Maar toen was hij zo moe, dat
hij zich zo maar liet vallen. Gelukkig
kwam hij precies in zijn nestje terecht
Zijn moeder vroeg bezorgd of hij zich
ook pijn gedaan had, maar Eiber was
zo vermoeid dat hij direct in slaap viel.
Natuurlijk leerde hij wel vliegen, alle
ooievaars kunnen dat immers.
Toen Eiber een sterke vogel was ge
worden, en precies zo'n mooi costuum
had als zijn vader en moeder, kwam hij
bijna nooit meer thuis. Hij was altijd bij
zijn vrienden en wilde de baas over hen
spelen. Op een keer zei hij tegen hen:
„Ik ga net zo hoog vliegen als een vlieg
tuig." „Dat lukt je nooit," riepen de
anderen in koor. „O nee, zei Eiber,
„wacht maar. Ik ga dadelijk weg".
Toen nam hij een aanloop en vloog de
lucht in. Zijn moeder, die Eiber zag
gaan riep hem terug, maar hij luister
de niet Steeds hoger ging hij de lucht
in. Een kraai, die hem tegenkwam, vroeg
waar hij heen ging. „Ik ga bij de zon op
bezoek," zei Eiber. „Pas maar op," zei
de kraai, „straks brandt je je nog en dan
kunt je niet meer vliegen".
Maar ook naar de kraai luisterde Eiber
niet. Hij ging de wolken voorbij en de
ooievaars, die achtergebleven waren,
zagen hem niet meer. Eiber vloog maar
door en maar door. Eindelijk kwam hij
dicht bij de zon. Maar de zon was hele
maal niet op bezoekers gesteld.
„Ga terug," riep zij tegen Eiber, „of
moet ik soms je vleugels verbranden?"
Nu werd Eiber toch wel bang. De zon
was helemaal niet vriendelijk. Zij keek
zo boos en zij was zo warm. Zijn veren
begonnen reeds te schroeien. Van schrik
liet hij zich naar beneden vallen. Hij viel
dwars door de wolken en pas toen be
gon hij weer een beetje te vliegen. Maar
öest ging het niet en met een plof viel
hij op het stuk weiland, waar <zijn vader
en moeder en zijn vrienden ongerust op
zijn terugkomst wachtten.
Eiber ging hinkend naar zijn moeder
toe en vroeg of zij niet boos op hem wil
de zijn en of hij weer thuis mocht ko
men.
Natuurlijk mocht dat, want een moe
der is nooit lang boos op haar kindjes.
Maar Eiber kon nooit meer goed vlie
gen.
Als je soms een ooievaar ziet, die heel
langzaam vooruit komt in de lucht, dan
is dat Eiber.
Maar plaag hem maar niet want hij
is al genoeg gestraft.
PLAN VAN UITBREIDING
De burgemeester der gemeente Rhe-
nen brengt ter openbare kennis, dat ge
durende het tijdvak van 11 tot en met
24 September 1954 ter gemeentesecre
tarie (bestuursafdeling) voor een ieder
ter inzage ligt het door de gemeenteraad
in zijn vergadering van 31 Augustus
1954 vastgestelde plan tot herziening
van het plan van uitbreiding voor deze
gemeente, bestaande uit:
a. 3 plannen, vermeldende de bestem
ming in onderdelen van de daarin
begrepen gronden voor de kernen
van respectievelijk Rhenen, Eist en
Achterberg;
b. voorschriften, deel uitmakende van
het plan van uitbreiding, regelende
de bestemming in onderdelen van
gronden, gelegen nabij de kommen
van Rhenen, Eist en Achterberg
(voorschriften uitbreidingsplan Rhe
nen 1954).
Binnen zes weken na 24 September
kunnen belanghebbenden, die zich met
bezwaren tot de raad hebben gewend,
bij Gedeputeerde Staten bezwaren te
gen dit plan indienen.
De burgemeester voornoemd,
L. BOSCH VAN ROSENTHAL
door FRANCOIS CAMPAUX
(5)
De eisen van de vrouwen waren in
vele opzichten meer dan belachelijk
en uiterst brutaal. De een zei, dat Mr.
Beckley vóór haar uniformen had te
zorgen en dat zij er niet aan dacht iets
te wassen of schoon te maken. De ander
eiste iedere Donderdag en 's Zondags
om de veertien dagen vrijaf. Een derde
stond er op tijdens de maaltijden apart
in haar kamers(!) bediend te worden en
legde er de nadruk op, dat zij het kind
op haar wijze wenste groot te brengen
en dat zij zeker niet van plan was het
ook maar in het geringste opzicht te
verwennen! En zo ging het maar door.
Niets dan eisen, eisen, eisen, terwijl van
enig teken van liefde voor het kind zelf
niets was te bespeuren.
Toen het halve dozijn de revue was
gepasseerd en Louise alle zes zonder
meer had afgekeurd, wrong Mr. Beckley
in wanhoop de handen.
„Maar wat nu? Ik weet niet, wat ik
beginnen moet. U hebt ons al verwend
in deze vijf dagen, Mrs. Morgan. U bent
niet alleen lief en goed voor Billy, maar
u hebt hier beslist wat zonneschijn in
huis gebracht."
Even zweeg hij, omdat hij blijkbaar
met zijn gevoel te kampen had. Daarop
ging hij zachtjes verder: „Mag ik u eens
iets vertellen, Mrs. Morgan? Het is net,
of ik u al jaren ken en tegenover u durf
ik mij uit te spreken."
Louise knikte, zonder een woord te
zeggen.
„Tien jaar lang hadden mijn lieve,
goede vrouw en ik om een kind gebe
den en eindelijk scheen ons gebed te
worden verhoord. U begrijpt, wat een
slag het voor mij geweest is, toen zij
stierf bij de geboorte van Billy. Ik heb
mijn uiterste best gedaan, niet met mijn
verdriet te koop te lopen en dit is de
eerste maal, dat ik er over kan spreken.
„Probeer alleen te denken aan het ge
luk dat u in uw zoon geschonken is, Mr.
Beckley," trachtte Louise hem te troos
ten.
„Dat doe ik ook, Mrs. Morgan. Hij kan
het niet helpen en het is voor het arme
manneke toch al zo erg zonder moeder
te moeten opgroeien. Daarom wil ik de
beste hulp voor hem zien te vinden, die
te krijgen is. En u ziet, hoe moeilijk dat
gaat. Wat moet ik beginnen, Mrs.
Morgan?"
Op dat ogenblik werd, Louise's be
sluit genomen. Het was, of een totale
ommekeer in haar binnenste plaats
greep. Zou God er dan toch een bepaal
de bedoeling mee hebben gehad haar
alles te ontnemen wat haar zo lief en
dierbaar was geweest? Lag hier niet
een taak voor haar, een roeping, die
haar leven zou kunnen vullen? Zij stond
op en zei, rustig en eenvoudig:
„Maakt u zich maar geen zorgen meer,
Mr. Beckley. Ik blijf!"
Toen Louise's besluit eenmaal ge
nomen was, scheen het of haar rust
volmaakt was geworden en of zij het
grote leed in haar leven geheel had
kunnen verwerken. Van uur tot uur
groeide haar genegenheid voor het klei
ne leven, dat haar was toevertrouwd en
zij ging volkomen in haar bezigheid op.
Twee dagen na haar besluit was op
een ochtend Miss Alice, Mr. Beckley's
secretaresse onverwacht binnengeko
men, met een grote doos bij zich. Om
dat Bridget, de oude dienstbode, juist
boven bezig was, deed Louise toen ge
beld werd, de deur open en zag zij voor
zich een grote, niet meer jonge blonde
vrouw, modieus en smaakvol gekleed,
met een niet onknap gelaat en grote,
blauwe ogen, die Louise onderzoekend
van onder tot boven opnamen, met iets
van heimelijke taxatie.
„Ik ben Mr. Beckley's secretaresse,"
zei ze. „Kan ik Mr. Beckley even
spreken?"
Louise nodigde haar uit binnen te
komen en ging haar voor naar de huis
kamer, waar Mr. Beckley en zij nog
samen aan het ontbijt zaten. Terwijl
haar ogen alles schenen op te nemen,
opende Miss Alice de doos die zij bij
zich had en haalde er een corset uit te
voorschijn.
Hier is het nieuwe model, Mr. Beck
ley. Juist ontvangen... en het werd tijd
ook, zou ik zo zeggen. Wat denkt U er
van?"
„Alice, laat mij je eerst even voor
stellen aan Mrs. Morgan, waar ik je al
zo veel over verteld heb. Mrs. Morgan,
dit is Miss Alice Wilson, mijn secreta
resse."
Eerst nu reikte Miss Alice haar de
hand, met het air van een vorstin, die
een hoveling de hand biedt voor de
handkus.
Mr. Beckley had intussen het corset
opgenomen en bestudeerde dit met de
grootste aandacht.
„Even zien, of dit de naam van onze
zaak waardig is," zei hij. „Ik ben name
lijk corsettenf abrikant, begrijpt U?
zei hij tegen Louise. „Wat denkt U hier
van?"
„Ik kan er moeilijk een oordeel over
uitspreken," glimlachte Louise. „Het
ligt bepaald niet in mijn lijn, ziet U."
Mr. Beckley wierp het corset met een
onverschillig gebaar op tafel.
„Minderwaardige kwaliteit. Niets
voor ons," zei hij misprijzend.
„Precies mijn idee," beaamde Miss
Alice onmiddellijk.
„Ik zal meteen Harris opbellen en
vragen, hoe hij zulk prulwerk durft af
te leveren." ging Mr. Beckley opgewon
den verder en liep de kamer uit.
Miss Alice wendde zich tot Louise en
zei, op enigszins neerbuigende toon:
„Mr. Beckley is erg met Uw presta
ties ingenomen."
„Dat vind ik prettig om te horen.
Trouwens, hij spreekt ook altijd goed
over U."
Even bleef het stil, terwijl Miss Alice
haar vol belangstelling bleef aanstaren.
Toen vroeg deze:
„Mrs. Morgan, mag ik U eens een
persoonlijke vraag stellen? Ik ben ver
moedelijk een jaar of zes ouder dan U
(stellig waren het er minstens twaalf)
en daarom kan ik alle dingen waar
schijnlijk wat objectiever zien. Waarom
doet een jonge vrouw als U, die er zo
aantrekkelijk uitziet, dit soort werk?
„Waarom niet?" was Louise's weder
vraag.
„Nu, de ervaring heeft mij geleerd,
dat het doorgaans oudere en minder
aantrekkelijke vrouwen zijn, die dit
soort karweitjes op zich nemen. Daar
om verwonder ik er mij over, U dit te
zien doen."
„Ik doe het omdat ik het prettig vind,"
antwoordde Louise.
„Dat is natuurlijk een heel grondige
reden. Hebt u geen kinderen van uzelf?"
„Neen."
„Nu, in ieder geval is daar nog tijd
genoeg voor," glimlachte Miss Alice,
doch er lag iets in die glimlach, dat
Louise niet prettig aandeed.
„Wilt u mij excuseren, Miss Alice,"
vroeg zij. „Ik moet nu naar Billy gaan
kijken."
„O, mag ik even meegaan?"
„Als u stil bent, want misschien slaapt
hij nog."
Muisstil slopen zij samen op hun tenen
de trap op naar de kinderkamer en lie
pen op het wiegje af.
„Kijk, hij is al wakker," zei Louise.
„Het is zo'n lief kereltje. Je hoort hem
nooit."
„Wat een snoezige baby," riep Miss
Alice verrukt uit. „En wat ziet hij er
best uit. U hebt eer van uw werk, hoor!
Je kunt helemaal niet zien, dat hij geen
moeder heeft. Het is toch anders voor
die arme Mr. Beckley ook heel wat, zo
alleen als man. Maar nu moet ik er
gauw vandoor, het wordt mijn tijd." Met
een vriendelijk knikje, maar toch nog
een tikje uit de hoogte, ging zij heen.
Diep in gedachten bleef Louise achter.
Iets in de persoon van Miss Alice had
haar niet aangenaam getroffen, doch ze
zou zelf niet hebben kunnen zeggen wat
dat was.
(Wordt vervolgd.)