DE VALLEI ALBERT HEIJN Gebruiken wij het juiste voedsel? -Burgerlijke Stand- GRATIS KLEURIGE PIEPBALLON de ^^iauwe sSluier Voor de Jeugd KOLOM VOOR DE VROUW ANJERS: BLOEMEN DER DAPPERHEID bij 2 pak Snelwerkend Sneeuwwit! U HEBT TOCH SNELWERKEND SNEEUWWIT NODIG! Uw eigen winkelier geeft U - helemaal GRATIS - een prachtige ballon cadeau, als U twee pak Snelwerkend Sneeuwwit tegelijk neemt! Uw kinderen kunnen de ballon uit vele kleuren kiezen, deze zelf opblazen en'm piepend laten leeg lopen! Maar baast U HAAST U! 'T IS TIJDELIJK! GROENMERK 241 ROODMERK BRUINMERK ORANJEMERK Ttiaa/ztkek foe*, goedkope*. EIBER, DE DOMME OOIEVAAR Officiële Bekendmakingen FEUILLETON Past toch op bü het volgen van een dieet, als dit niet door een arts is voor geschreven, want wat voor een ander geschikt is, is nog niet gezond voor u. „Neen, dank u, ik geen zoetigheid meer, dat is niet goed voor mijn lijn. Ten minste één op de vijf gasten zal u dit vertellen, als u voor de tweede keer op één avond met een gebakje, een koekje of een chocolaadje komt aanzet ten. Nu behoeft u zich dit niet aan te trekken, want de snoeperijen zijn duur genoeg tegenwoordig en hoe minder er gegeten en opgeknabbeld wordt, hoe voordeliger het voor u uitkomt. (Of schoon er altijd nog genoeg gastvrou wen zijn, die er onmiddellijk aan gaan twijfelen, of de kwaliteit van het aan gebodene wel goed genoeg is.) Goed, voor u dus geen zorgen, maar wel voor de bedanker, voor degene, die zo dolgraag zijn tanden in dat slagroom gebakje had willen zetten, maar die al zijn geestkracht voor de dag heeft ge haald om weerstand aan de verleiding te bieden. Want het weigeren van iets zoetigs is heel vaak, zo niet meestal, het gevolg van een dieet, dat niet op dokters ad vies wordt nageleefd, maar dat men zelf in elkaar heeft geflanst, naar het voorbeeld van anderen, die ook mager moesten worden. En daarin zit 'm nu juist de kneep. De één moet namelijk mager worden om zijn hart wat te ontlasten, de ander heeft nieren, die in het vet zwemmen en de derde moet wat oppassen voor zijn bloedvaten en al die diëten zijn beslist niet op dezelfde manier samengesteld. Bovendien kan de ene mens het beter verdragen, als hij in snel tempo afvalt, dan de andere. En met al die omstan digheden dient men rekening te houden. Er is nog steeds geen ideaal middel gevonden om overtollig vet op te lossen. Vermageringspillen en -zouten zijn niet voor iedereen geschikt en zware licha melijke arbeid, of het nu gymnastiek is of iets anders, ook niet. Op het ogenblik maakt men veel pro paganda voor de z.g. reformvoeding, dat is een voedingsleer, welke er naar streeft de mensen te leren zich met na tuurproducten te voeden. U zult waar- Men kiest vaak bloemen als symbolen van menselijke eigenschappen: het vergeet-mij-nietje zinnebeeld van de trouw, de roos van de liefde, de narcis van de ijdelheid. Wie eens een luxe bloemetje wil mee nemen naar zijn gastvrouw, kiest, als het zomer is, tien tegen één anjers. Dat is een aristocratische bloem, met een veredelde geur, die met vrijwel geen andere is te vergelijken. De anjer is nog niet zo Verschrikkelijk lang in Europa bekend. Lodewijk IX van Frankrijk komt de eer toe de bloem ontdekt te hebben in Tunis. Dat was, om precies te zijn in 1270, toen hij met zijn leger zijn tweede Kruistocht ondernam. In Noord-Afrika brak er onder de soldaten een verschrikkelijke ziekte uit, die veel op pest leek en waartegen de dokters volkomen machteloos stonden. Volgens de overlevering heeft Lodewijk IX, in vertrouwen op God, daarna be sloten om zelf een kruid te zoeken, dat de boosaardige ziekte kon bedwingen en tenslotte vond hij een bloem, waarvan de geur hem herinnerde aan de toen reeds bekende kruidnagel, waarom hij haar anjer noemde (de namen houden verband met elkaar). Aanvankelijk werd de anjer als ge neeskrachtig kruid in Europa gekweekt, maar al spoedig vond men de bloem zo artistiek en de rode kleur zo gloedvol, dat zij tot sierbloem werd. Koningin Elisabeth I had een ware voorliefde voor geconfijte anjerblaadjes en deskundigen op het gebied van alco holhoudende dranken beweerden al in de zestiende eeuw, dat bier en wijn een delicate smaak kregen, als er wat af treksel van anjers bij werd gevoegd. Louis van Bourbon, de grote veldheer van Lodewijk XIV gebruikte de rode anjer als symbool van de vrijheid en zijn soldaten tooiden zich met anjers als bewijs van hun trouw en doodsverach ting. Tijdens de Franse revolutie gingen de gevangenen naar de guillotine met een rode anjer op als eenzelfde bewijs van doodsverachting en daarop namen de Napoleontische soldaten de anjer als symbool van hun geloof in de over winning. Uit een aantekening van 1629 is ge bleken, dat men toen ongeveer vijftig anjersoorten kende, welke zich intussen vele keren hebben vermenigvuldigd. De hoogste prijs, die ooit voor een anjer- plant is betaald, is 7500 dollar, die een Amerikaanse millionnair rond 1900 voor een nieuw soort heeft gegeven. schijnlijk zeggen, dat u en uw gezin hoofdzakelijk natuurproducten eten, maar daarmee bewijst u, dat u er geen idee van hebt, hoeveel chemische mid delen er tegenwoordig door het voedsel worden gewerkt. Om eens wat te noe men: marmelade ziet heus niet zo oranje van zichzelf, die wordt netjes bijgekleurd; boter ziet eigenlijk veel bleker en meel is daarentegen weer niet zo mooi wit, als u het koopt En soms worden vruchten (appels!) bespoten met een gas of een vloeistof, waardoor ze geuriger gaan ruiken. In Amerika is zelfs onlangs bekend gemaakt dat men daar ongeveer 700 verschillende chemi sche samenstellingen gebruikt om het voedsel te „verbeteren", waarvan men van 276 niet kan zeggen, of ze wel vol komen onschadelijk zijn. Weg met die rommel, zegt de propa ganda voor reformvoeding, en het zui vere natuurproduct op tafel. En daar van met mate eten! Moderne mensen eten niet meer „tot ze niet meer kun nen", maar tot ze geen honger meer heb ben. En bovendien kun je beter drie keer een klein beetje eten, dan twee keer erg veel. Vleesloos eten kan niet iedereen onge straft doen, want de mens heeft behoef te aan dierlijke eiwitten, die weliswaar ook voorkomen in melk, boter en eie ren, maar niet in voldoende mate. Wie vegetariër wil worden, raadplege eerst de dokter! Er zijn inderdaad volksstam men en kloosterorden, die volkomen vleesloos eten, maar levensomstandig heden, klimaat en afkomst spelen daar een belangrijke rol. Uitsluitend rauwkost gebruiken is evenmin gezond, omdat daardoor een tekort aan eiwit, vet en aan vitamine A en D ontstaat. Volgens twee Duitse artsen is de pret tigste manier om af te slanken een wis- seldieet volgen, waardoor men nooit een knagende honger krijgt, of zich slap gaat voelen, maar toch vrij snel in ge wicht afneemt. Men eet bij voorbeeld drie dagen lang spijzen met eiwit en de gewone (matige) hoeveelheid vet en de volgende drie da gen producten met eiwit en koolhydra ten, zoals suiker en zetmeel. Op die ma nier krijgt het lichaam van alles wat, maar voor slechts de helft van de hoe veelheid van vroeger. MARIANNE VAN LOON VEENENDAAL Geboren: Willem, z. v. T. Versteeg en S. van Viegen; Terry Shirley, d. v. S. G. Schlundt Bodien en C. Brangert; An- thonie Ludolf, z. v. H. R. Takken en C. Klumpenaar; Jacob, z. v. J. van Manen en H. G. Verhoef; Anna, d. v. A. H. Heuvelman en A. van Wingerden. Ondertrouwd: Zeger van Alphen, 27 j en Jannetje Burggraaf, 24 j; Willem Kroesbergen, 23 j en Johanna Louisa Bezemer, 23 j; Jan Heikamp, 23 j en An- tonetta Maria van Hensbergen, 20 j. Getrouwd: Hendrik Hardeman, 27 j. en Berendina Turkesteen, 25 j; Melis v. d. Meulen, 24 j en Evertje van de Haar, 19 j; Frans Paul Oostendorp, 27 j en Elske Jarings, 25 j; Albertus Drost, 24 j en Jacoba van den Brink, 21 j; Evert Jan van Voorst, 29 j en Margaretha van de Meent, 25 j; Gerard Alberti, 23 j en Cornelia van Dorland, 19 j; Barend van Hal, 28 j en Johanna Emelia van Beest, Overleden: Geertruida Willemina Middelhoven, 80 j en 7 mnd, echtg. v. Pieter Burgstede. GELDERS VEENENDAAL EN EDERVEEN Geboren: Adriaan, z. v. W. Achter berg en C. v. d. Valk; Johannes, z. v. J. Marcus en M. E. van Donkelaar; Rei- niera P., d. v. P. P. Schümacher en L. E. Croese. RHENEN Geboren: Jannigje, d. v. Dirk Aart van Thuijl en Margaretha Johanna van Hattem, Oude Dijksestraat 3; Gerarda Christina, d. v. Teunis van de Vendel en Alida Catharina van Dijk, Franseweg 6; Aaldert, z. v. Dirk Jan Budding en Jantje van Zetten, Oude Dijksestraat 14; Geusje, d. v. Gijsbert van Breenen en Jenneke van der Sloot, Populierenlaan 9; Marius, z. v. Jacobus van Laar en Derkje Geertruida Wisserhof, Lijnweg 8; Alberta Hendrika, d. v. Johannes Klomp en Gerritje van Spanje, Rijks straatweg 101; Anthonius Gerardus, z. v. Anthonius Theodora Constant Wen- nekes en Rijkje van Setten, Nieuwe Veenendaalseweg 102; Jan, z. v. Jan v. Swetselaar en Gerritje van Ommeren, Veenendaalsestraatweg 6; Jan, z. v. Ar- noldus Budding en Johanna van Groot heest, Cuneraweg 253; Willemina Rika, d. v. Dirk Gerrit Hardeman en Rikje Dijkhuizen, Spoorlaan 5. Ondertrouwd: Cunerus Gijsbertus van Viegen en Johanna Hendrika van Zan ten; Jan Mol, Brielle en Janna van Her- nen; Steven Hendrikus van Ballegoijen, Kesteren en Óeertruida Johanna Ha- Er zijn heel wat wasmiddelen. Maar er is maar één Snelwer kend Sneeuwwit. Er is maar één wasmiddel, dat zó prachtig gegarandeerd wordt. Zie hier: als Snelwerkend Sneeuwwit niet beter schuimt en «jeen vetter sop geeft, of als Snel werkend Sneeuwwit Uw was niet werkelijk sneeuwwit maakt, dan kunt U het lege of halflege pak naar Zeep fabriek De Klok in Heerde sturen. U ontvangt dan èn de 37 cent èn het geld van Uw postzegel terug. De ballon mag U dan houden! WELK KINO WIL NIET GRAAG 'N BALLON? Wees de buur kinderen vóór! U hebt toch Snelwerkend Sneeuwwit nodig! Haal dan meteen twee pak! U bent dan nog voordeliger uit ook! 37 cent per pak... Waarom zou U het laten? Snelwerkend Sneeuwwit is immers gegarandeerd! Komaan! Vraag twee pak Snelwerkend Sneeuwwit! Tracteer Uzelf op een stralende was en... op een stralend kindertoetje! Tracteer Uzelf op 'n stralend- witte Sneeuw- wit-was en.... op 'n. stralende kinderlach Bij 2 pak GRATIS deze ballon! Dit cadeautje krijgt U maar tijdelijk! Sn. 954 ment. Getrouwd: Cornells van Beusichem en Johanna Elleberta van Dam; Willem Rijkse en Antonia van de Scheur. Overleden: Salomon Smit, 57 j, wed. v. Marianne Gompers, Amsterdam. Verschijnt als bijlage van het streekblad DE VALLEI Onder redactie van TANTE JOS Correspondentie te richten aan Tante Jos, p/a Parallel weg 10, Veenendaal. BOFFIE KOFFIE: de koffie die iedereen zo lekker vindi. pak 250 gram en onze extra soort CORRESPONDENTIE Korenbloem, Veenendaal. Hartelijk dank voor je leuke brief, lieve nicht. Fijn dat je het zo naar je zin hebt gehad bij tante Alie en Oom Herman in Gar deren. Dus jij zit bij de vader van Alie Rijnders in de klas. Bedankt ook voor je zilverpapier, Korenbloem. Schrijf je nog weer eens gauw. Echt doen hoor. Daaaag, tot de volgende keer dus maar weer. Je T. J. ONZE JARIGEN 10 Sept. Willie v. Beek, Veenendaal. 10 Lizzy Albracht, Veenendaal. 12 Izaak v. Hunnik, Veenendaal. 14 Engelien v. d. Bovenkamp, Veenendaal. 15 Assepoester, Veenendaal. 16 Jan v. d. Hoef, Veenendaal. 17 Corry v. Hardeveld, V'daal. 18 Riek Beijer, Ederveen. 21 Dinie v. d. Broek, V'daal. 21 Winterkoninkje, Veenendaal. 23 Roosje Voorsluijs, V'daal. 25 Ieneke de Man, Veenendaal. 25 Wijte v. d. Kuinder, V'daal. 25 Ina de Man, Veenendaal. 25 Dick van Kesteren, V'daal. 25 Wim v. Engelenhoven, V'daal. ZILVERPAPIERACTIE Hier dan weer een verantwoording van het ontvangen zilverpapier bestemd voor het bijeensparen van een blinden geleidehond: Kitty en Arend v. d. Berg, Veenendaal. Hennie v. Wagensveld, Scherpenzeel. Wim van Meerten, Veenendaal. Korenbloem, Veenendaal. Johan Breeschoten, Veenendaal. Hennie v. Wakeren, Veenendaal. Wiesje en Jopie v. Voorthuizen, V'daal. Errie v. d. Weerdhof, Veenendaal. Rika de Kleuver, Veenendaal. Dick en Theo Schoonderbeek, V'daal. Engelien v. d. Bovenkamp, V'daal. NIEUWE RAADSELS 1. Wie weet een Nederlands woord voor dirigent? 2. Noem een stoel en een tafel zonder poten. 3. Hoe heet de zoon van de vader van Wim? 4. Wie kent een spreekwoord met het woordje kruik er in? 5. Wat valt door de ruiten zonder ze te breken? •ppn S qsieq az ioj ja^BAv ai 3uei oz iee§ 3jin.i>i aa '"JIM. '8 'Surg -tpinAgiuauuaA uba lajej uaa ua jaojsap -pBfj z Majsaauiiade}! x :uopjooA\juy Op een zonige dag in Mei werd Eiber geboren. Zijn wiegje stond boven op een heel hoge paal achter de boerderij van boer Peters. De boer wist, dat ooievaars graag hoog in de lucht wonen. Daarom had hij een wagenwiel op een paal vast gemaakt en deze omhoog gezet achter zijn boerderij. Elk jaar vonden de vader en moeder van Eiber daar een poosje hun woning. Maar als het koud begon te worden, gingen zij op reis naar een warm land. Doch elke zomer kwamen zij terug bij boer Peters. Vader en moeder ooievaar waren heel mooi. Hun veren waren deftig wit en plechtig zwart. Zij hielden heel veel van hun kinderen, want tegelijk met Eiber werd ook zijn zusje geboren. Toen begon het drukke leven in het gezin van de ooievaars. De hele dag door hadden de kinder tjes honger en vader en moeder vlogen af en aan met voedsel. Maar Eiber was een stoute jongetjes ooievaar. Iedere keer probeerde hij het eten van zijn zusje af te pakken. Na tuurlijk zorgden vader en moeder er wel voor dat hun kindertjes ieder evenveel voedsel kregen. Af en toe bromde vader op Eiber, maar het kleine ooievaartje trok er zich niets van aan. Ook niet toen hij groter werd. Hij bleef echt een stout jochie. En nieuwsgierig dat hij was. Hij wilde alles weten. Eens was hij bijna uit zijn nestje op die hoge paal op de grond gevallen. Gelukkig kon zijn moeder hem nog net pakken. Toen Eiber en zijn zusje groot genoeg waren mochten ze leren vliegen. Vader deed het voor en toen moest Eiber het proberen. Hij wilde direct heel ver de wereld in, maar dat ging natuurlijk niet. Eiber fladderde een eindje boven het nest. Maar toen was hij zo moe, dat hij zich zo maar liet vallen. Gelukkig kwam hij precies in zijn nestje terecht Zijn moeder vroeg bezorgd of hij zich ook pijn gedaan had, maar Eiber was zo vermoeid dat hij direct in slaap viel. Natuurlijk leerde hij wel vliegen, alle ooievaars kunnen dat immers. Toen Eiber een sterke vogel was ge worden, en precies zo'n mooi costuum had als zijn vader en moeder, kwam hij bijna nooit meer thuis. Hij was altijd bij zijn vrienden en wilde de baas over hen spelen. Op een keer zei hij tegen hen: „Ik ga net zo hoog vliegen als een vlieg tuig." „Dat lukt je nooit," riepen de anderen in koor. „O nee, zei Eiber, „wacht maar. Ik ga dadelijk weg". Toen nam hij een aanloop en vloog de lucht in. Zijn moeder, die Eiber zag gaan riep hem terug, maar hij luister de niet Steeds hoger ging hij de lucht in. Een kraai, die hem tegenkwam, vroeg waar hij heen ging. „Ik ga bij de zon op bezoek," zei Eiber. „Pas maar op," zei de kraai, „straks brandt je je nog en dan kunt je niet meer vliegen". Maar ook naar de kraai luisterde Eiber niet. Hij ging de wolken voorbij en de ooievaars, die achtergebleven waren, zagen hem niet meer. Eiber vloog maar door en maar door. Eindelijk kwam hij dicht bij de zon. Maar de zon was hele maal niet op bezoekers gesteld. „Ga terug," riep zij tegen Eiber, „of moet ik soms je vleugels verbranden?" Nu werd Eiber toch wel bang. De zon was helemaal niet vriendelijk. Zij keek zo boos en zij was zo warm. Zijn veren begonnen reeds te schroeien. Van schrik liet hij zich naar beneden vallen. Hij viel dwars door de wolken en pas toen be gon hij weer een beetje te vliegen. Maar öest ging het niet en met een plof viel hij op het stuk weiland, waar <zijn vader en moeder en zijn vrienden ongerust op zijn terugkomst wachtten. Eiber ging hinkend naar zijn moeder toe en vroeg of zij niet boos op hem wil de zijn en of hij weer thuis mocht ko men. Natuurlijk mocht dat, want een moe der is nooit lang boos op haar kindjes. Maar Eiber kon nooit meer goed vlie gen. Als je soms een ooievaar ziet, die heel langzaam vooruit komt in de lucht, dan is dat Eiber. Maar plaag hem maar niet want hij is al genoeg gestraft. PLAN VAN UITBREIDING De burgemeester der gemeente Rhe- nen brengt ter openbare kennis, dat ge durende het tijdvak van 11 tot en met 24 September 1954 ter gemeentesecre tarie (bestuursafdeling) voor een ieder ter inzage ligt het door de gemeenteraad in zijn vergadering van 31 Augustus 1954 vastgestelde plan tot herziening van het plan van uitbreiding voor deze gemeente, bestaande uit: a. 3 plannen, vermeldende de bestem ming in onderdelen van de daarin begrepen gronden voor de kernen van respectievelijk Rhenen, Eist en Achterberg; b. voorschriften, deel uitmakende van het plan van uitbreiding, regelende de bestemming in onderdelen van gronden, gelegen nabij de kommen van Rhenen, Eist en Achterberg (voorschriften uitbreidingsplan Rhe nen 1954). Binnen zes weken na 24 September kunnen belanghebbenden, die zich met bezwaren tot de raad hebben gewend, bij Gedeputeerde Staten bezwaren te gen dit plan indienen. De burgemeester voornoemd, L. BOSCH VAN ROSENTHAL door FRANCOIS CAMPAUX (5) De eisen van de vrouwen waren in vele opzichten meer dan belachelijk en uiterst brutaal. De een zei, dat Mr. Beckley vóór haar uniformen had te zorgen en dat zij er niet aan dacht iets te wassen of schoon te maken. De ander eiste iedere Donderdag en 's Zondags om de veertien dagen vrijaf. Een derde stond er op tijdens de maaltijden apart in haar kamers(!) bediend te worden en legde er de nadruk op, dat zij het kind op haar wijze wenste groot te brengen en dat zij zeker niet van plan was het ook maar in het geringste opzicht te verwennen! En zo ging het maar door. Niets dan eisen, eisen, eisen, terwijl van enig teken van liefde voor het kind zelf niets was te bespeuren. Toen het halve dozijn de revue was gepasseerd en Louise alle zes zonder meer had afgekeurd, wrong Mr. Beckley in wanhoop de handen. „Maar wat nu? Ik weet niet, wat ik beginnen moet. U hebt ons al verwend in deze vijf dagen, Mrs. Morgan. U bent niet alleen lief en goed voor Billy, maar u hebt hier beslist wat zonneschijn in huis gebracht." Even zweeg hij, omdat hij blijkbaar met zijn gevoel te kampen had. Daarop ging hij zachtjes verder: „Mag ik u eens iets vertellen, Mrs. Morgan? Het is net, of ik u al jaren ken en tegenover u durf ik mij uit te spreken." Louise knikte, zonder een woord te zeggen. „Tien jaar lang hadden mijn lieve, goede vrouw en ik om een kind gebe den en eindelijk scheen ons gebed te worden verhoord. U begrijpt, wat een slag het voor mij geweest is, toen zij stierf bij de geboorte van Billy. Ik heb mijn uiterste best gedaan, niet met mijn verdriet te koop te lopen en dit is de eerste maal, dat ik er over kan spreken. „Probeer alleen te denken aan het ge luk dat u in uw zoon geschonken is, Mr. Beckley," trachtte Louise hem te troos ten. „Dat doe ik ook, Mrs. Morgan. Hij kan het niet helpen en het is voor het arme manneke toch al zo erg zonder moeder te moeten opgroeien. Daarom wil ik de beste hulp voor hem zien te vinden, die te krijgen is. En u ziet, hoe moeilijk dat gaat. Wat moet ik beginnen, Mrs. Morgan?" Op dat ogenblik werd, Louise's be sluit genomen. Het was, of een totale ommekeer in haar binnenste plaats greep. Zou God er dan toch een bepaal de bedoeling mee hebben gehad haar alles te ontnemen wat haar zo lief en dierbaar was geweest? Lag hier niet een taak voor haar, een roeping, die haar leven zou kunnen vullen? Zij stond op en zei, rustig en eenvoudig: „Maakt u zich maar geen zorgen meer, Mr. Beckley. Ik blijf!" Toen Louise's besluit eenmaal ge nomen was, scheen het of haar rust volmaakt was geworden en of zij het grote leed in haar leven geheel had kunnen verwerken. Van uur tot uur groeide haar genegenheid voor het klei ne leven, dat haar was toevertrouwd en zij ging volkomen in haar bezigheid op. Twee dagen na haar besluit was op een ochtend Miss Alice, Mr. Beckley's secretaresse onverwacht binnengeko men, met een grote doos bij zich. Om dat Bridget, de oude dienstbode, juist boven bezig was, deed Louise toen ge beld werd, de deur open en zag zij voor zich een grote, niet meer jonge blonde vrouw, modieus en smaakvol gekleed, met een niet onknap gelaat en grote, blauwe ogen, die Louise onderzoekend van onder tot boven opnamen, met iets van heimelijke taxatie. „Ik ben Mr. Beckley's secretaresse," zei ze. „Kan ik Mr. Beckley even spreken?" Louise nodigde haar uit binnen te komen en ging haar voor naar de huis kamer, waar Mr. Beckley en zij nog samen aan het ontbijt zaten. Terwijl haar ogen alles schenen op te nemen, opende Miss Alice de doos die zij bij zich had en haalde er een corset uit te voorschijn. Hier is het nieuwe model, Mr. Beck ley. Juist ontvangen... en het werd tijd ook, zou ik zo zeggen. Wat denkt U er van?" „Alice, laat mij je eerst even voor stellen aan Mrs. Morgan, waar ik je al zo veel over verteld heb. Mrs. Morgan, dit is Miss Alice Wilson, mijn secreta resse." Eerst nu reikte Miss Alice haar de hand, met het air van een vorstin, die een hoveling de hand biedt voor de handkus. Mr. Beckley had intussen het corset opgenomen en bestudeerde dit met de grootste aandacht. „Even zien, of dit de naam van onze zaak waardig is," zei hij. „Ik ben name lijk corsettenf abrikant, begrijpt U? zei hij tegen Louise. „Wat denkt U hier van?" „Ik kan er moeilijk een oordeel over uitspreken," glimlachte Louise. „Het ligt bepaald niet in mijn lijn, ziet U." Mr. Beckley wierp het corset met een onverschillig gebaar op tafel. „Minderwaardige kwaliteit. Niets voor ons," zei hij misprijzend. „Precies mijn idee," beaamde Miss Alice onmiddellijk. „Ik zal meteen Harris opbellen en vragen, hoe hij zulk prulwerk durft af te leveren." ging Mr. Beckley opgewon den verder en liep de kamer uit. Miss Alice wendde zich tot Louise en zei, op enigszins neerbuigende toon: „Mr. Beckley is erg met Uw presta ties ingenomen." „Dat vind ik prettig om te horen. Trouwens, hij spreekt ook altijd goed over U." Even bleef het stil, terwijl Miss Alice haar vol belangstelling bleef aanstaren. Toen vroeg deze: „Mrs. Morgan, mag ik U eens een persoonlijke vraag stellen? Ik ben ver moedelijk een jaar of zes ouder dan U (stellig waren het er minstens twaalf) en daarom kan ik alle dingen waar schijnlijk wat objectiever zien. Waarom doet een jonge vrouw als U, die er zo aantrekkelijk uitziet, dit soort werk? „Waarom niet?" was Louise's weder vraag. „Nu, de ervaring heeft mij geleerd, dat het doorgaans oudere en minder aantrekkelijke vrouwen zijn, die dit soort karweitjes op zich nemen. Daar om verwonder ik er mij over, U dit te zien doen." „Ik doe het omdat ik het prettig vind," antwoordde Louise. „Dat is natuurlijk een heel grondige reden. Hebt u geen kinderen van uzelf?" „Neen." „Nu, in ieder geval is daar nog tijd genoeg voor," glimlachte Miss Alice, doch er lag iets in die glimlach, dat Louise niet prettig aandeed. „Wilt u mij excuseren, Miss Alice," vroeg zij. „Ik moet nu naar Billy gaan kijken." „O, mag ik even meegaan?" „Als u stil bent, want misschien slaapt hij nog." Muisstil slopen zij samen op hun tenen de trap op naar de kinderkamer en lie pen op het wiegje af. „Kijk, hij is al wakker," zei Louise. „Het is zo'n lief kereltje. Je hoort hem nooit." „Wat een snoezige baby," riep Miss Alice verrukt uit. „En wat ziet hij er best uit. U hebt eer van uw werk, hoor! Je kunt helemaal niet zien, dat hij geen moeder heeft. Het is toch anders voor die arme Mr. Beckley ook heel wat, zo alleen als man. Maar nu moet ik er gauw vandoor, het wordt mijn tijd." Met een vriendelijk knikje, maar toch nog een tikje uit de hoogte, ging zij heen. Diep in gedachten bleef Louise achter. Iets in de persoon van Miss Alice had haar niet aangenaam getroffen, doch ze zou zelf niet hebben kunnen zeggen wat dat was. (Wordt vervolgd.)

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1954 | | pagina 4