DAM PO GENEEST
DE VALLEI
Sport-rubrieh
Houd eens rekening met
naaister
de
»Wat Lezers Schrijven«
ZORGEN MAKEN ZIEK!
KOLOM VOOR DE VROUW
Voor de Jeugd
verkoudheden
Een recht, een averecht
Vuurwerk
op Lampegietersavond
De derde wethouder
Belangrijke Amerikaanse onderzoekingen
Fluwelen Frederik
Nogmaals Lampegietersavond
VEENENDAAL
„Veenendaal" liet zich door
DWSV gelijk spel afdwingen
Zaterdagmiddagvoetbal
RHENEN
Rhenus kreeg Scherpenzeel op
de knieën
Ontelbaar velen zullen tydens de uit
verkoop een aardig lapje op de kop
hebben getikt, dat binnen de kortst mo
gelijke tyd tot een leuke blouse, een ge
zellige jurk of een practisehe rok moet
worden omgetoverd. De naaisters krygen
dus weer handen vol werk!
Het is een merkwaardig verschijnsel,
dat je zelden een naaister hoort klagen
over haar klanten, maar dat bijna iedere
vrouw, die te maken heeft met een naai
ster, een waslijst van grieven tegen deze
vrouw heeft. Vandaag willen we niet
onderzoeken, of deze aantijgingen te
recht of ten onrechte worden geuit, maar
we gaan de zaak eens bekijken uit het
oogpunt van de naaister zelf.
Van de tien naaisters, met wie we
spraken, begonnen er zeven ons te ver
tellen, dat haar eerste en ergste klacht
was, dat de dames, die komen passen,
zich vaak niet goed wassen en dat haar
ondergoed niet behoorlijk schoon is.
Eerlijk gezegd, zijn we ons onmiddellijk
gaan generen voor onze sexe-genoten,
want dit is toch werkelijk al te erg. Een
naaister voegde er aan toe, dat ze de
zelfde onzindelijkheid ook ervoer, als
ze kleren kreeg, die veranderd moesten
worden. Volgens dit meisje was het
soms zo bar, dat ze de jurken moest
wassen, alvorens ze aan het werk kon
gaan-
Veel last blijken ook de dames te be
zorgen, die in een luxe modeblad een of
ander prachtig model uitzoeken, dat
daar is vereeuwigd in een zwierige te
kening of op een mooie foto. De stof, die
de dames dan kopen, kan gewoonlijk
niet in de schaduw staan van het ma
teriaal, dat is gebruikt voor het model
op de afbeeldidng en uiteraard valt het
toilet, als het klaar is, dan minder soe
pel, de tinten komen niet ten volle tot
haar recht en de japon wordt een te
leurstelling. De schuldige? De naaister
natuurlijk!
Bepaald onaangenaam zijn de vrou
wen, die voor e4ke jurk een te klein
lapje stof kopen, om het zo voordelig
mogelijk te houden. Ze begrijpen maar
niet, waarom de naaister het er niet uit
kan krijgen, want haar vriendin, die zo
handig is, neeft van dezelfde hoeveel
heid stof een royale japon gefabriceerd
en niet zelden komen dan de insinuaties,
dat de naaister wel een stukje voor zich
zelf zal hebben afgeknipt. Eigenlijk moet
je de meisjes bewonderen, die dan niet
zeggen: „Ga maar naar die handige
vriendin en vraag of die het doet
Een naaister heeft haar tijd nodig, wil
ze aan een behoorlijk weekgeld komen
en daarom slaat de schrik haar om het
hart, als ze een van de dames-met-veel-
tijd ziet aankomen. Meestal is die in ge
zelschap van een of meer vriendinnen-
met-veel-tijd. Ze strijken neer in de ka
mer en gaan de stapel modeplaten, welke
daar ligt van onder tot boven doorkij
ken. Natuurlijk verwachten ze een kopje
thee, nietwaar, het is juist zo gezellig
en tegen een uur of vijf vinden ze, dat
de middag omgevlogen is! Maar het
naaistertje mag die uren s avonds
en soms zelfs, bij spoedopdrachten
's nachts inhalen.
Ja, die spoedopdrachten zijn ook een
teer punt in het naaistersbestaan. Voor
onverwachte gebeurtenissen, zoals een
sterfgeval, een plotselinge uitnodiging,
een onvermoede reis, blijkt men alle be
grip te hebben, maar men ergert zich
dood, als de opdrachtgeefster op het
laatste ogenblik met haar werk komt
aanzetten, terwijl ze al lang van tevoren
wist, dat de kleding op een bepaald
ogenblik nodig was.
Vrouwen, die geen snars verstand
hebben van naaien, vinden de prijzen
van deze nijvere werksters gewoonlijk
veel te hoog en kibbelen daarover bij
elk werkstuk, dat wordt afgeleverd en
vrouwen, die over meer dan voldoende
contanten beschikken, wachten vaak
genoeglijk enige maanden met betalen.
bij Vader, Moeder en Kind
En dat zijn onplezierige zaken voor
deze meisjes, die toch al de zekerheid
van een vast inkomen moeten missen.
Het populairste handwerk, dat er be
staat, het breien, ontvangt ook in de
haute couture een warm onthaal.
Insteken, draadje omslaan, overhalen
en af laten gaan.
Tot vervelens toe moesten we het
vroeger herhalen op school, als we
buitenmodel kousen breiden van don
kerbruine katoen met oranje-gele-ran-
den. Er was geen sterveling, die deze
kousen zou hebben kunnen of willen
dragen en er was niemand in de klas,
die het idee had, dat je met breien ook
nog wel eens mooie dingen kon maken.
De Franse breikoningin der haute
couture, Anny Blatt, heeft misschien
haar kennis van het één-recht-één-
averecht op even moeizame wijze ver
kregen, maar het is haar collectie niet
aan te zien. Het heeft zo op het oog
zelfs niets meer te maken met insteken,
draadje omslaan: het is zó modieus, zó
elegant, dat de gedachte van twee
kromme naalden en een kluwen, die al
maar wegspringt, eenvoudig absurd
lijkt.
En toch is dat niet zo. Vrijwel alle
stukken van haar modeshow zijn met
de hand gebreid, hoewel er voor de af
werking vaak ander materiaal aan te
pas komt. Om eens iets te noemen: bij
zonder mooie in kantpatroon gebreide
rokken en japonnen worden gedragen
op onderjurken van tafzijde, waaraan
zeer veel zorg is besteed. En onkreuk
bare popeline laat zich heel gemakke
lijk verwerken met gebreide randen.
Vooral de tailleurs waren de moeite
waard om te zien door hun strenge een
voud en perfecte coupe. Deze costuums
zijn uitstekend wasbaar, waarbij men
nauwelijks de kans loopt, dat er iets
krimpt of rekt, want Anny Blatt kiest
de garens heel voorzichtig en de tech
nieken, dat zij toepast, bieden elke ga
rantie bij een normale behandeling van
het goed.
Een andere Franse vrouw blijkt brei
werk ook een warm hart toe te dragen.
Het is mevrouw Renee Collard, die het
echter niet bij het aloude handwerk
houdt, maar de machines voor haar laat
werken. Zij heeft zich gespecialiseerd in
machinaal gebreide sportieve kleding,
die een heel aparte stijl heeft.
Evenals Anny Blatt laat zij diverse
draden door elkaar draaien, zoals ka
toen met wol, acetaatzijde met linnen
en nylon met natuurzijde. Tot zelfs
windjacks, die bijzonder doelmatig zijn,
komen in dez briecollectie voor.
MARIANNE VAN LOON
DE BOUW VAN EEN
GETIJDEN-ENERGIE-CENTRALE
Dezer dagen gaat de „Electricité de
France" (Electriciteitsbedrijf) de werk
zaamheden beginnen voor het bouwen
van een getijden-energie-centrale in het
dal van de Rance. In de maand Decem
ber zullen de eerste resultaten bekend
zijn van de inschrijving voor de archi
tecten en de definitieve plannen vastge
legd voor de stuwdam en voor de cen
trale. Volgend voorjaar wordt het grote
werk op stapel gezet en men denkt over
vijf jaar de eerste kilowatturen langs de
lijnen te kunnen zenden.
De waterbouwkundige ingenieur, de
heer Voycr, die door Electricité de
France belast werd met deze werken
aan de Rance, heeft enkele nadere ge
gevens verstrekt:
De zee zal in het gesloten ontvang-
bassin binnenstromen door de stuwdam
zodra zij het niveau van half-tij zal
hebben bereikt.
Aan beide zijden van de stuwdam zal
het niveau dan stijgen tot aan de volle
zee. In deze fase van vullen, function-
neren de turbines niet. Na een verloop
van drie uur wanneer het tij dus
weer aan het dalen is zal het water
van het ontvang-bassin even hoog zijn
als de niveaux van het zee-bassin dat
merkbaar op het peil van het half-tij
plaats heeft. De aangenomen werk-cy-
clus is de zgn. „a simple effet au vidage"
(berekend op het eenvoudige effect van
leeglopen). Met de huidige techniek zou
het niet mogelijk zijn een goed rende
ment van de turbines met dubbel effect
te verkrijgen.
De sterkte van de bij de Rance ge
bouwde centrale zal een 208.000 kilo
watts bedragen en de jaarlijkse produc
tie: 550 millioen KWU. De uitrusting
omvat zes en twintig groepen samenge
vat op een turbine van 14.000 P.K., die
verbonden is aan een draaistroomdyna
mo van 8.500 KWU.
ATOOMGRANATEN
IN NATO-OEFENING
Militaire waarnemers en toeschouwers
die het afvuren van twee atoomgranaten
in de Navo-oefening Battle Royal heb
ben bijgewoond, hebben verklaard dat
zij van mening zijn dat de uitwerking
van echte atoom-granaatexplosies ten
zeerste zou zijn verminderd indien de
strijdkrachten waren verspreid over een
licht golvend heuvelachtig terrein.
Tegenstrijdige rapporten deden spoe
dig de ronde nadat de eerste granaat
tegen Britse gepantserde en infanterie-
eènheden was afgevuurd. Officieren van
het leger van de Verenigde Staten zei
den dat de eerste atoomgranaat het
hoofdkwartier van de Zevende Gepant
serde Brigade van het aardvlak had
weggevaagd en de brigadier had ge
dood. Het hoofdkwartier van een veld
artillerie was „min of meer wegge
vaagd". Maar er werd opgemerkt dat
deze brigade zich tegen middernacht op
nieuw had gegroepeerd en men nam
daarom aan dat zij er niet in was ge
slaagd om de bevelvoering afdoende te
ontwrichten. Deze Navo-oefening werd
bijgewoond door de Britse Minister van
Verdediging Lord Alexander en tien
Britse Parlementsleden alsmede door
vele andere Europese deskundigen.
uw
Mijnheer de redacteur,
Met belangstelling las ik weer
populair blad van 25 September.
Het spijt mij dat daarin een paar din
gen ontbraken welke naar ik meen wel
gezegd moesten worden.
Ten eerste betreffende onze mooie be
kende Lampegietersavond.
Is het niet meer dan treurig dat er
geen mogelijkheid schijnt te bestaan om
aan het roekeloze spel met handvuur
werk een einde te kunnen maken. Stel
eens voor dat zo iets terecht komt op
een kinderhoofdje of kleding.
Kan hiervoor nu geen verkoopverbod
uitgevaardigd worden met strafbaar
stelling van het in voorraad hebben,
ook op de openbare weg?
Zeker, de politie was actief om een en
ander tegen te gaan maar niettegen
staande dat, zag men toch deze dingen
overal neerkomen.
Ten tweede onze wethoudersverkie
zing. Hoe klein, om niet vooruit te wil
len zien. Stel, over 3 maanden gaat de
annexatie door, dan wordt van hoger
hand misschien deze derde plaats op
gelegd doordat dan onze gemeente de
20.000 zielen overschrijdt.
Gistermiddag vond op
het Leidse stadhuisplein
een sobere plechtigheid
plaats. II.K.H. Prinses
Wilhelmina onthulde er
het standbeeld dat door
Koningin Juliana aan
Leiden werd geschonken
en dat vervaardigd is
door de Amsterdamse
beeldhouwer Starreveld.
Midden: de Burgemees
ter van Leiden, jhr mr
F. H. van Kinschot.
Verschijnt als bijlage van het
streekblad DE VALLEI
Onder redactie van TANTE JOS
Correspondentie te richten
aan Tante Jos, p/a Parallel
weg 10, Veenendaal.
CORRESPONDENTIE:
Repelsteeltje, Veenendaal. Wat leuk
van jou weer eens een brief te ontvan
gen. Dat was al weer even geleden. Ja,
lieve nicht, die schuilnamen die je
voorstelde waren alle drie reeds bezet.
We hebben al een Vergeetmijniet, een
Roodkapje en een Kabouter. Daarom
heb ik je nu maar Repelsteeltje ge
noemd omdat je blijkbaar liever niet
meer bij je eigen naam genoemd wil
worden. Is het geen leuke naam? Als je
meent dat het anders moet wezen
schrijf je het nog wel even, niet? Wat
is er veel veranderd bij jullie zeg. Heer-
(Van onze correspondent)
Kortgeleden had mevrouw A. een onaangename gedachtenwisseling met haar
man. De een noch de ander wist van toegeven. De twist liep derhalve nogal hoog
op en deed mevrouw A., die meende volledig in haar recht te staan, opmerkelijk
veel pyn. Een paar uur later voelde ze het begin van een opkomende verkoudheid
en de volgende morgen was ze inderdaad snipverkouden. Ze had verhoging en de
arts adviseerde haar te bed te blyven. Toeval?
de telefonisten uiteenvallen in twee
groepen: de groep der vaak zieken en
die der zelden zieken. De eerste groep
bleek 38% sterk te zijn. Zeventig per
cent van het totale verzuim was ge
pleegd door deze groep van goed 500 da
mes. De resterende 62 bleek slechts
heel zelden en dan nog heel kort ziek te
zijn. Vast stond, dat alle telefonisten bij
hun indiensttreding volkomen gezond
waren. Het bleek, dat de groep van 38
bestond uit vrouwen, die onder psycho
logische moeilijkheden werkte. De be
lasting lag in hun werk, omdat hun be
roepsbezigheden niet met aard en aan
leg strookten, maar nog vaker in huis
houdelijke en private moeilijkheden. De
categorie weduwen en gescheiden vrou
wen met kinderen leverde de talrijkste
verzuimen op. De dubbele plichten
(werk en gezin) bleken voor deze vrou
wen zonder man te zwaar te zijn. Daar
entegen bleken kinderloze weduwen en
gescheiden vrouwen, alsmede „oude
jongedames" in het algemeen tot de ge
zonde categorie te behoren.
Het betreffende bedrijf accepteerde
de conclusie van de commissie en be
sloot een ernstige poging te doen om de
zorgen van de zieken-categorie te ver
lichten. De dames kregen soms lichtere
arbeid, of werden in andere lokaliteiten
geplaatst, tussen andere collega's, het
geen opmerkelijk gunstige resultaten
had. In vele andere gevallen besloot de
directie om de kinderen van de werken
de vrouwen onder te brengen in speciale
kindertuinen en tenslotte werden de
betreffende patiënten behandeld tegen
de nerveuze storingen, neurose etc.
Twaalf maanden later was het verzuim
van de „categorie zieken" met meer dan
zestig percent verminderd.
Temeer, omdat de gezonde, werkende
gemeenschap uiteindelijk het verzuim
en de verzorging der zieken te betalen
heeft, stellen deze conclusies tot ern
stige overweging.
In geen geval. Sedert betrekkelijk
korte tijd weten de artsen, dat zorgen
en onaangenaamheden de mensen inder
daad ziek kunnen maken. Ergernis kan
een kwaadaardige verkoudheid ten ge
volge hebben en vooral in onze, zo
zwaar met zorgen belastte tijd zijn tal
van ziekten, zoals hartkwalen en maag
klachten vaak terug te voeren op
zorgen, onaangenaamheden, twisten of
ergernissen
Vrouwen (en kinderen) zijn in het al
gemeen gevoeliger voor deze ziekte
oorzaken dan mannen. Duizenden
klachten over maagnarigheden, hart
kloppingen, flauwtes en gevoel van uit
putting zijn terug te voeren op gezins
moeilijkheden van welke aard dan ook.
EXPERIMENT
MET TELEFONISTEN
Er zijn interessante onderzoekingen
verricht door de wereldberoemde Cor-
nell-kliniek te New-York, die boven
staande conclusie nog hebben onder
streept en duidelijk aantonen, dat de
werkgevers en chefs in het belang van
het bedrijf genoodzaakt zijn zich te in
teresseren in de persoonlijke en huis
houdelijke omstandigheden van het
personeel. Het onderzoek in kwestie be
trof 1500 vrouwelijke telefonisten, die
in New-York onder gelijke omstandig
heden werken, die lichamelijk allen te
voren waren onderzocht en gezond be
vonden. Een speciale commissie van
artsen en psychologen van het Cornell-
instituut bleef de groep nagenoeg per
manent gedurende meerdere jaren con
troleren. Nauwkeurig werd nagegaan
hoe vaak en hoe lang de telefonisten in
het verleden afwezig waren geweest
wegens ziekte. Ook het verzuim in de
onderzoekperiode werd hierbij in aan
merking genomen. Via persoonlijke ge
sprekken poogde de commissie tevens
een juist inzicht te krijgen in het niet-
ambtelijke leven van deze groep vrou
wen. Het eindrapport nu wijst aan, dat
lijk in Scheveningen hè? Gaat het goed
op de ULO? Hartelijk dank voor je
raadsels. Dag nicht van mij, tot de vol
gende brief maar weer. Niet zo lang
wachten hoor?
Daaaaaag, je T. J.
ONZE ZILVERPAPIER-ACTIE
Deze keer ontvingen wij weer zilver
papier van:
Diny en Hennie Berends, Veenendaal.
Hennie van de Weerd, Veenendaal.
Willie, Dikkie en Gert-Jan Vermeulen,
Veenendaal.
Teuntje Heereikhuizen, Veenendaal.
Wim van Engelenhoven, O ver berg.
E. W. de Waal, Veenendaal.
ONZE JARIGEN
2 Oct. Jannie v. Manen, Veenendaal.
4 Annie Kleijer, Veenendaal.
5 Bob Schoeman, Veenendaal.
5 Dinie de Man, Veenendaal.
7 Cor Overeem, Veenendaal.
7 Joop Bos, Veenendaal.
7 Evert Bos, Veenendaal.
8 Coosje van Ruiswijk, V'daal.
10 Tante Jo?.
Frederik de huismus voelde zich ver
drietig, heel verdrietig. Weggescholen
onder een dakpan staarde hij voor zich
uit. Hij was bang om de straat op te
vliegen, want dan zouden de andere
mussen hem plagen en uitschelden en
hem geen enkele stukje brood gunnen.
Fluwelen Frederik noemde ze hem. Of
Frederik dan zulke zachte veertjes had?
Helemaal niet, want hij had precies het
zelfde pakje als alle mussen. Een hele
boel grijs en een beetje bruin.
Daarom waren ze dan ook niet boos
op Frederik. Nee, er was een heel andere
oorzaak. Frederik was namelijk een
hele brave huismus. Hij zorgde er voor
dat kleinere en andere vogeltjes als hij
ook van het brood mee konden eten.
Zijn vriendjes waren koolmeesjes en
Rosie, het roodborstje was zijn vrien
dinnetje.
Elke dag vertelde hij hen waar
graankorreltjes en broodkruimpjes la
gen. De andere mussen letten daar in
het begin niet op. Doch toen het winter
werd en het eten schaars, zagen zij Ro
sie en de koolmeesjes als indringers. En
zij joegen ze weg als ze kwamen om te
eten.
Maar Frederik liet zich daardoor niet
afschrikken. Steeds weer vloog hij naar
zijn vriendinnetje en zijn vriendjes.
Toen begonnen de mussen Frederik te
plagen. Dat werd zo erg, dat ze hem
Dikten als hij tussen de anderen zat te
eten. Frederik vond dat allemaal niet zo
erg. Ook niet als ze zeiden: „Daar heb
je Frederik Fluweel, de klikspaan
weer".
Het ergste was wel, dat Rosie en de
koolmeesjes ook geplaagd en gepikt
werden. Nu durfden ze niet meer te ko
men, en ze hadden zo'n honger.
Frederik was zo verdrietig dat hij
bijna begon te huilen. Maar opeens
dacht hij: „Het kan me ook niets sche
len, ik ga toch eten zoeken en breng het
naar Rosie".
Hij vloog weg en zocht de andere
mussen op, die kwetterend rond een
boerenwagen met graanzakken vlogen.
Frederik kwam steeds dichterbij. De
mussen zagen hem eerst niet. Doch toen
zag Kwaaie Hein hem en die begon te
roepen „Jongens, pas op, daar is Frederik
Fluweel weer. Hij pikt alle graantjes
weg,,.
De mussen kwamen naar hem toe en
plotseling kreeg Frederik een klap tegen
zijn kopje. Hij werd duizelig en viel met
een plof op de grond. Hij werd duizelig
en viel met een plof op de grond. Een
wagenwiel ging vlak langs hem heen.
Hij merkte het niet maar na een poosje
voelde hij zich weer wat beter.
Frederik probeerde te vliegen maar tot
zijn grote schrik bemerkte hij dat het
niet ging. Zijn rechtervleugel wilde niet
op en neer en deed veel pijn. Angstig
keek hij hij om zich heen. Als een kat
hem zou zien dan was hij verloren. Hij
durfde er niet aan te denken en deed
zijn oogjes dicht.
Toen zei iemand tot hem „Je hoeft niet
bang te zijn Frederik". Hij keek op en
zag een heel klein mannetje met een
lange baard.
„Wie ben jij?" vroeg Frederik. „Ik
ben Klaas de Kabouter." zei het kleine
mannetje. „En ik vind jou een brave
huismus en nu mag je een wens doen".
Frederik keek ineens blij. „Mijnheer
Klaas," zei hij, „ik wil zo graag rode
veertjes hebben precies als Rosie".
„Dat komt in orde Frederik," zei
Klaas, en hij rende hard weg. Even
later kwam hij terug met een potje rode
verf. Toen begon hij te schilderen.
Veertje voor veertje. En toen het werk
gedaan was herkende niemand Frede
rik meer. Hij voelde zich blij en geluk
kig en van geluk was zijn vleugeltje
ook weer genezen.
Nu vliegt Frederik samen met Rosie
en de koolmeesjes. De huismussen ken
nen hem niet meer, maar daar is Fre
derik juist heel blij om.
Is het niet veel belangrijker de sa
menwerking zoals die de laatste jaren
in de raad was, te handhaven dan om
nu zo kleinzielig te dwarsbomen.
Een goede raad: kom op uw besluit
terug en stel de PvdA alsnog in de ge
legenheid de derde zetel te bezetten
(deze fractie telt ook 5 raadsleden). Ge
zien de taakverdeling geldt het hier ze
ker een gemeentebelang.
Mijnheer de redacteur, ik ben geen
PvdA-man, dus ik praat niet voor mijn
standje, maar meen dat deze zaak on
juist is behandeld.
Dan nog dit: was er nu niet één lid
van de raad die wist te waarderen dat
wethouder De Ruiter de laatste maan
den voor 90 de vuile was alleen moest
opknappen?
Mijnheer de redacteur, ik hoop dat
bovenstaande mede zal leiden tot een
rustiger Lampegietersavond en tot her
stel van het onrecht in de raad.
Met dank voor de plaatsing
Naar aanleiding van op- en aanmer
kingen, getuigend van verkeerd begrij
pen van mijn stukje, moge ik de inhoud
daarvan nogeens kort samenvatten.
Ik heb mijn twijfel uitgesproken en
gevraagd:
1. Is er te Veenendaal al niet iets te
bespeuren van een publieke vertoning?
2. Maskeert ons organiseren wel
licht het kwijnende leven van het feest?
Bij de beantwoording van de eerste
vraag heb ik opgemerkt, dat een volks
feest geen voorwerp van sensatie en
nieuwsgierigheid mag worden, maar
eerbied vergt. Want het is een uiting
van gemeenschapszin en geen kijkspel.
De nieuwsgierigheid nu wordt sterk ge
prikkeld door te voren over een feest te
schrijven. Men kan dit ongestraft alleen
doen en dan nog met de nodige om
zichtigheid voor de dorpsgemeen
schap zélf, niet voor buitenstaanders.
Tegen het schrijven er over nó het feest
bestaan veel minder bezwaren. Nog
méér wordt de nieuwsgierigheid geprik
keld door de radio. Pers en radio be
werken ongewild en geheel te goeder
trouw iets in de dorpsgemeenschap, nl.
dat deze het oude gebruik merkwaardig
gaat vinden, een curiositeit, iets bij
zonders, terwijl het een even gewone
levensfunctie is als eten en drinken. De
natuurlijke ongedwongenheid en onge
kunsteldheid gaan verloren om plaats
te maken voor een zekere hyperbewust
heid. Allerwegen valt dat helaas te be
merken. Toen ik deze zomer een zwerf
tocht door de Achterhoek maakte, viel
mij b.v. op, dat de oude volksdansen
steeds meer hun karakter van vreugde
uiting van een gesloten gemeenschap
verliezen en ontaarden in een „uitvoe
ring" voor nieuwsgierige vreemdelin
gen. En dacht u, dat het zevenjaarlijkse
arakenfeest te Beesel (L.) nog evenveel
charme bezit-als toen het nog niet „ont
dekt" was?
Met opzet heb ik vorige week prof.
Schrijnen geciteerd, omdat hij het eerst
opwekte tot eerbiediging van de volks
gebruiken. Ik had evengoed dr P. J.
Meertens kunnen aanhalen, die eens
schreef: „Er is ten aanzien van volks
gebruiken tweeërlei opvatting mogelijk:
men kan ze beschouwen als een nor
maal bestanddeel van het lokale volks
leven, of wel als een curiositeit, even
lachwaardig als het spel van clowns in
een circus. De eerste opvatting is de
juiste, de tweede is fout en getuigt van
onverstand en oneerbiedigheid." (Eigen
Volk, Juli '31.)
De tweede vraag heb ik ontkennend
beantwoord met er op te wijzen, dat er
m.i. in de Veenendaalse bevolking een
natuurdrang leeft tot het ontsteken en
dragen van lichten.
Aan malle beweringen als zou ik b.v.
de mensen op Lampegietersavond in
huis willen opsluiten ga ik voorbij.
Ik moge eindigen met de raad: Spaar
de volksgebruiken! D. PHILIPS.
Veenendaal, dat lange tijd een 10
voorsprong heeft gehad in de wedstrijd
tegen DWSV heeft een kostbaar puntje
mee naar Utrecht moeten geven. Het
betekende voor het Utrechtse DWSV het
eerste succes in deze competitie.
Dat succes hebben zij in hoofdzaak te
danken omdat zij elf Veenendalers tegen
had, die deze middag niet tot grote da
den kwamen. Het zware veld en de
gladde bal kon de geelblauwen niet tot
hun gewone spel brengen. Het was alles
te traag. De gasten bewogen zich wat
gemakkelijker over het natte veld, ter
wijl zij voor een uitstekende dekking
zorgden.
In de eerste helft gebeurde er niet
veel. Alleen het doelpunt van Veenen
daal in de twintigste minuut gescoord
bracht even een verandering in het
troosteloze spel. Een corner, voorgezet
door rechtsbuiten Rebergen en keurig
door midvoor Heikamp omgehaald,
stuitte via het lichaam van linksbuiten
Muller langs de verblufte doelman van
de Meulen. Het bleef tot de rust 10.
Na de rust liet linksbuiten Muller een
ferm schot noteren, dat evenwel door de
Utrechtse doelman keurig tot corner
werd verwerkt. Terwijl de Veenendaalse
Terwijl de Veenendaalse voorhoede
maar niet door de DWSV-verdediging
heenkwam, bleek linksback Van Soest
het grote struikelblok voor de DWSV-
aanvallen te zijn. Indien Veenendaal ge
dacht heeft aan deze 10 voorsprong
voldoende te hebben, kwam zij bedro
gen uit. Want tien minuten voor het
einde, toen linkshalf Reimers een vrije
trap op het Veenendaal-doel afschoot,
betekende dit tegelijk de gelijkmaker.
Doelman Van de Pol, die zich deze mid
dag weer een goede doelverdediger toon
de kon deze hoge voorzet niet voldoen
de bekijken door de wirwar van spelers
die voor hem stonden. Het antwoord van
Veenendaal was kort maar feL DWSV
werd geheel in de verdediging gedron
gen, maar het was nu te laat De
Utrechtse verdediging hiel stand en met
enkele scherpe uitvallen slaagde men
er in het spel te verplaatsen. Meer dan
een gelijk spel kwam Veenendaal zeker
niet toe. Daarvoor had men te weinig
strijdlust getoond.
DOVO—DVS '33 2—4
DOVO stelde haar aanhang opnieuw
teleur door op eigen terrein met 42
van het zwakke DVS '33 te verliezen.
De Rood-Witten brengen de laatste
wedstrijden slecht voetbal. Er is weinig
verband in de ploeg te ontdekken. Het
hangt zo'n beetje als los zand aan
elkaar. En aangezien DVS '33 er ook
niet zo veel van terecht bracht, was het
vertoonde spel nauwelijks het aankij
ken waard. Na 20 minuten spelen liet
doelman Sas een schot op doel van de
Ermelose linksbuiten zo maar gaan.
Jean Kroesbergen liet even later zien,
dat hij individueel goed werk kan ver
richten. Uit een wirwar van DVS-ver-
dedigers haalde hij de bal, waarna hij
ook de Ermelose doelman uit positie
speelde en de gelijkmaker liet noteren.
DOVO nam zelfs de leiding toen Kroes-
bergen een vrije trap op het DVS-doel
afvuurde. De bal kwam terug bij rechts
binnen Van Zetten, die kalm inkopte.
Een mistrap van de overigens goed
spelende linksback Klumpenaar bete
kende de gelijkmaker. Het werd voor
de rust nog 23 voor de gasten uit een
scherpe voorzet van links, terwijl de
rechtsbinnen de bal heel rustig in het
DOVC-doel deponeerde.
In de tweede helft zag DVS nog kans
deze voorsprong tot 42 te vergroten.
AZSVVRC 3—2
Opnieuw heeft de VRC-voorhoede
verzuimd de karisen te benutten en het
overwicht in doelpunten uit te drukken.
Aalten nam in deze wedstrijd al spoe
dig door middel van haar rechtsbuiten
de leiding door een onhoudbaar doel
punt. VRC nam daarna het spel geheel
in handen en W. van de Haar kon al
spoedig de gelijkmaker scoren. Midvoor
Van Enk zorgde voor een 21 voor
sprong. Telkenmale verscheen de VRC-
voorhoede voor het doel der thuisclub,
Na de rust kwam de thuisclub fel op-
maar het juiste schot ontbrak. H. de
Koning liet een niet te missen kans
glippen, terwijl linksbuiten Jansen kans
zag nog langs het lege doel te schieten,
zetten. Een houdbaar schot van de Aal-
tense linksbinnen verdween in het Vee
nendaalse doel en na een half uur werd
het door dezelfde speler uit een corner
32 voor de thuisclub. VRC kon in de
resterende tijd geen verandering meer
in de stand brengen. Het bleef bij een
32 stand.
Het fluitje van de scheidsrechter voor
de aftrap in de wedstrijd Rhenus
Scherpenzeel was nog maar amper uit
de bossen rondom Candia teruggekaatst,
of Rhenus leidde al met 10. Een fout
in de Scherpenzeelse achterhoede was
de oorzaak, dat een teruggespeelde bal
in het doel belandde.
In deze stand veranderde voorlopig
niets. Het zou tot een minuut voor de
rust duren, voordat Scherpenzeel de ge
lijkmaker kon scoren: 11.
Het veld was er door de aanhoudende
regen niet beter op geworden en ook de
bal was zo glad als spek geworden. Dit
verhinderde midvoor Van der Horst
van Rhenus niet reeds twee minuten na
rust de stand op 21 te brengen, ook al
weer door te profiteren van een mis
verstand in de achterhoede van de gas
ten. Na dertien minuten was linksbuiten
Spies alleen doorgebroken. Hij schoot
tegen de paal, waarna de bal het veld
instuitte. Dit was voor midvoor v. d.
Horst voldoende voor de derde maal te
scoren: 31.
Scherpenzeel kwam nu hevig opzetten
en de druk op het Rhenus-doel werd
zeer groot. Eenmaal zelfs juichten de
Scherpenzelers al voor een vermeend
doelpunt, doch keeper Jansen hield de
bal er schitterend uit, waarvoor hij een
welverdiend applaus kreeg.
Na een half uur moest linksback we
gens een knie-blessure worden vervan
gen. Invaller J. Keijman ging de spil-
plaats bezetten en spil Tollenaar ver
huisde naar de linker backplaats.
Scherpenzeel zakte nu wat af en mid
voor v. d. Horst bracht enkele fraaie
kansen om zeep. De gasten zagen vlak
voor het einde nog kans de achterstand
tot 32 te verkleinen, uit een bal die
al out was geweest, doch verder konden
de blauwwitten het niet brengen. Het
werd een verdiende overwinning voor
de Rhenenaren.