DE INRICHTING VAN
ONZE KEUKEN
DE VALLEI
H» van de Loosdrecht winnaar
Ritmeester-T afeltennistour nooi
KOLOM VOOR DE VROUW
Voor de Jeugd
AM
de <^iauwe sSluier
CLIMAX I BEHIELD DE WISSELBEKER
Wageningen Sittardia 1-0
De GruyCer en
van MIES VAN K. uit Utrecht
EN BETERE WAAR
EN 10 PROCENT
ALLEEN
Bahoe en de python
FEUILLETON
door FRANCOIS CAMP AU X
Zaterdag werd voor de derde maal
het Ritmeester-tat'eltcnnistournooi ge
organiseerd, dat na uiterst spannende
strijd gewonnen werd door de Climax
speler H. van de Loosdreeht. Door deze
overwinning kwam Climax I opnieuw
in het bezit van de wisselbeker.
Te half drie 's middags werd het tour-
nooi in de cantine van de Ritmeester
Op een goed bespeelbaar terrein is
het Wageningen gelukt haar eerste
overwinning te behalen in dit seizoen.
Toen een ieder dacht, dat het weer een
gelijk spel zou worden was het v. d.
Kolk, die 3 minuten voor het einde
zorgde voor de 10 voorsprong.
Wageningen had op de centervoor
plaats opgesteld staan Ten Berge, oud
speler van VVV, die geruime tijd in
Frankrijk heeft gespeeld. Ofschoon de
ze speler nog niet tot grote daden kwam
mag worden aangenomen dat als hij
zich wat ingespeeld heeft in de jeugdige
•Wageningen voorhoede het zeker een
goed bruikbare kracht zal zijn.
Wageningen had v. d. Kolk weer op
gesteld op de rechtsbuitenplaats, wat
wel een verbetering betekende, vooral
het winnende doelpunt van hem was
van prima gehalte.
Sittardia speelde technisch beter.
Vooral de oud-internationaal Gruisen
was een doorlopend gevaar voor de
groenwitte achterhoede, waarin rechts
achter Beijer weer prima voetbal liet
zien; menige aanval stuitte af op zijn
goed opstellen.
Direct na de aftrap gaat de Sittardia
voorhoede op het doel van Geutjes af,
midvoor Echten lost een goed schot,
Geutjes weet echter de bal goed te
stoppen. Vooral is het ook in de Wage
ningen achterhoede Looys die op het
middenveld goed werk verricht. Bij een
aanval van Wageningen veroorzaakt
linkshalf Knops een vrije trap. Van de
Meij plaatst hieruit de bal hoog in de
Sittardia doelmond. Ten Berge kopt
juist naast. Opnieuw trekt Wageningen
ten aanval, Jacobs lost uit de voorzet
van linksbuiten Knevel een goed schot.
De Sittardia keeper Mol weet ten koste
van een hoekschop zijn doel voor door
boring te bewaren. Wageningen blijft
aanvallen. Bij een dezer aanvallen is
het rechtsbinnen Van Amersfoort die
hard inschiet. Ook nu weer is het kee
per Mol, die het leer keurig stopt en
wegwerkt. Aan de andere kant is het
v. d. Heuvel, die een schot afvuurt op
Geutjes. Deze is echter op zijn post. Het
spel golft op en neer, al is Sittardia
technisch beter, Wageningen weet door
een groot enthousiasme de balans goed
in evenwicht te houden. Bij een goed
opgezette Wageningen aanval is het
Leussink, die hard naast de verkeerde
kant van de paal schiet. Aan de andere
kant moet Geutjes al zijn talenten to
nen bij een hoog schot van rechtsbuiten
Schills. Direct hierop komt de Sittar
dia voorhoede terug, thans lost links
binnen Echens een hard schot, dat Geut
jes wat in moeilijkheden brengt. Hij
weet de bal echter goed te stoppen en
weg te werken. Ook de Wageningen
voorhoede zit niet stil: uit een voorzet
van Knevel lost Jacobs een hard schot,
de bal ketst buiten bereik van keeper
Mol van de deklat het veld weer in. De
Sittardia voorhoede trekt er dan weer
tussenuit en Jansen kan niet anders dan
een hoekschop cadeau geven. Greisen
plaatst hieruit de bal hoog voor het
Wageningen doel. Geutjes weet echter
hoog ^opspringend het leer te bemach
tigen.
Na de rust krijgt Sittardia al direct
een hoekschop te nemen. Direct hierop
weet keeper Mol* een schot van v.
Amersfoort onschadelijk te maken, al
is het ten koste van een hoekschop.
Knevel plaatst hieruit de bal keurig
voor het Sittardia doel, keeper Mol
brengt echter redding door het leer
over de deklat te stompen. Opnieuw
brengt linksbuiten Knevel uit deze
hoekschop de bal in de Sittardia doel
mond, keeper Mol weet het leer echter
fraai op te vangen.
Een volgende aanval besluit Jacobs
met een fraaie kopbal uit een voorzet
van v. Amersfoort, ook thans wordt de
bal weer een prooi voor keeper Mol.
De Sittardia voorhoede brengt hierna
de balans weer in evenwicht. Links
buiten Gruisen tracht het wel wat te
mooi te doen. Steeds tracht hij enkele
tegenstanders te passeren. Hij stuit ech
ter aldoor weer op Beijer. Toch weet
hij eenmaal langs hem te komen om
dan een goed schot te lossen.
In de laatste tien minuten tracht Sit
tardia een overwinning te forceren.
Wageningen laat zich echter niet van de
wijs brengen en blijft rustig doorspelen.
Keeper Mol weet op goede wijze een
hard schot van Jacobs te stoppen. Er
zijn nog een drietal minuten te spelen
als de Wageningen voorhoede een goe
de aanval opzet. Ten Berge geeft een
keurige pass naar v. d. Kolk. Deze spe
ler passeert eerst linksachter Bruch,
om vervolgens keeper Mol geen schijn
van kans te geven (10).
Sittardia tracht nog in de laatste
ogenblikken een gelijk spel uit het vuur
te slepen. Heel Sittardia trekt ten aan
val. De Wageningen achterhoede weet
echter stand te houden en wanneer de
goed leidende scheidsrechter het einde
aankondigt verlaten elf gelukkige Wa
geningen spelers het veld, voldaan met
hun eerste overwinning in deze com
petitie.
sigarenfabrieken begonnen met de eer
ste poule-wedstryd van de 64 deelne-
mers(sters).
In de poules vielen al direct verras
singen te noteren. De 3e klasser D.
Meyer (RTTV 1), zelf reeds uitgescha
keld, gaf de le klasser M. van Eist (Cli
max 1) geen kans. Hij wist hem met de
score 21/9 16/21 15/21 uit te scha
kelen. Het spelen van de pules duurde
tot ongeveer half zeven.
Na een korte pauze werd om zeven
uur 's avonds weer begonnen met de 2e
ropde. Hierin kwamen eveneens ver
rassingen voor door het sneuvelen van
drie eerste klassers. Oldenhof (Swift 1)
moest zijn meerdere erkennen in C. van
Dam (Ritac 1).
N. van Manen (Climax 1) verloor van
J. Ruisch (Kr. en Vr. 1) terwijl J. P.
Koole (Swift 1) na een spannende partij
het onderspit moest delven tegen de
zeer goed spelende A. de Man (Ritac).
In de 3e ronde bewees A. de Man zijn
goede vorm door nog een eerste klasser
uit te schakelen en nog wel de winnaar
van het vorig jaar: W. van de Pol (Cli
max 1). Zijn teamgenoot T. van de
Weerd nam ook een eerste klasser voor
zijn rekening, waarbij de tweede fina
list van het vorig jaar, P. van Manen,
het slachtoffer werd.
In de kwartfinale versloeg C. van
Dam (Ritac 1) zijn teamgenoot A. de
Man en klopte T. van de Weerd (Ritac
1) de Climax-speler M. van Eist.
In de halve finale kwamen daardoor
twee Ritac-spelers, n.l. C. van Dam en
T. van de Weerd, met als tegenstanders
H. van de Loosdrecht (Climax 1) en G.
Moers (Swift 1).
H. van de Loosdrecht klopte in een
zeer goede en spannende wedstrijd C.
van Dam met gering verschil. Ook de
tweede Ritacspeler werd daarna door G.
Moers uitgeschakeld, zodat de finale
kwam met H. van de Loosdrecht en G.
Moers.
Intussen was de situatie voor de wis
selbeker zodanig geworden, dat H. van
de Loosdrecht zijn partij moest winnen,
om zijn club in het bezit van de wissel
beker te houden. Verloor hij echter, dan
kwam de organiserende vereniging Ri
tac voor de wisselbeker in aanmerking.
De finale was uitermate spannend. De
uitslag werd 18/21 21/18 21/18 in
het voordeel van H. van de Loosdrecht.
Te half elf werden de prijzen uitgereikt
door de wedstrijdleider de heer N. de
Waal, die er op wees, dat er zeer spor
tief gespeeld was en dat het spelpeil
aanmerkelijk hoger lag dan vorig jaar,
hetgeen wel zeer duidelijk bleek uit het
feit, dat er deze keer bij het berekenen
van de punten voor de wisselbeker met
de gewonnen games moest rekening
worden gehouden. Dank zij een uitste
kende organisatie kan Ritac weer op
een zeer geslaagd tournooi terugzien.
AFRIKA WAS NIET ALTIJD EEN
WERELDDEEL
Duizenden jaren geleden is er een
periode geweest, waarin de ouden
slechts twee werelddelen kenden, nl.
Europa en Azië. Afrika werd nl. bij
Azië gerekend, daar tussen Afrika en
Azië slechts een landgrens loopt.
WIT GOUD
In het Zuiden van Beieren zijn de
zuivelbedrijven van grote economische
betekenis. Om die reden spreekt men
daar van het „witte goud".
De eetkeuken is op het ogenblik het
stokpaardje van de binnenhuisarchitec
ten, maar zy hebben heel wat tegen
stand te overwinnen om weerklank voor
hun ideeën te vinden.
Dat de indeling en inrichting van de
keuken een probleem vormen, waar
over men het laatste woord nog lang
niet heeft gezegd, bewijst wel het feit.
dat de stichting Goed Wonen in haar
maandblad de krasse uitspraak gaf: de
absoluut goede keukeninrichting be
staat niet!
Wij zijn van huis uit eigenwijs en on
gelovig, maar dit keer kunnen wij
slechts ja knikken en toegeven, dat het
zo is.
Voor de zoveelste keer in de geschie
denis botsen de meningen van de archi
tecten en van de huisvrouw, de huis
vrouw uit het arbeidersmilieu en uit de
middenstand wel te verstaan.
De architecten willen namelijk een
eetkeuken, een plaats dus, waar de
spijzen worden klaar gemaakt en waar
ze tevens op een gerieflijke manier kun
nen worden genuttigd. De huisvrouw
daarentegen heeft het na lange strijd
even voor de oorlog zo ver gebracht,
dat er niet meer in de keuken, maar in
de kamer wordt gewoond, zonder dat
haar familie en kennissen van haar zeg
gen, dat ze het hoog in haar hoofd
heeft. Deze positieverbetering wenst zij
niet te laten varen en zij heeft dus alles
tegen op de keuken, zoals de architec
ten die wensen.
Maar, hier komt de aap uit de mouw:
de architecten willen geen woonkeuken.
maar een eetkeuken, waarnaast de
woonkamer volkomen haar functie als
centrum van het gezinsleven behoudt.
Merkwaardigerwijs is men ook in
kringen van volkshuisvesting tegen een
dergelijke opvatting van Eva's atelier,
omdat men bang is, dat de woonkamer
een dode pronkkamer wordt en tevens
de volksgezondheid zal lijden onder een
intensief gebruik van de keuken.
De architecten schrijven voor, dat er
in de eetkeuken zeer eenvoudig meubi
lair moet staan, dat gereinigd kan wor
den met water en zeep, desnoods met
wat schuurpoeder. Gelakt en vernist
materiaal is voor dit doel uitstekend te
gebruiken. Het spreekt vanzelf, dat de
vormen en lijnen van stoelen en tafels
strak zijn en dat de bekleding ten hoog
ste mag bestaan uit een Brabants bont
je, dat gemakkelijk gewassen kan
worden.
Mensen, die slechts een heel kleine
keuken hebben, moeten eens denken
aan een klaptafel tegen de muur, waar
van men, als men aan het werk is, to
taal geen last behoeft te hebben. Als
stoelen kan men, als men ruimte genoeg
heeft, half-fauteuils gebruiken, maar
pittiger en moderner staan de eenvou
dige uit Zweden geïmporteerde rechte
stoelen, terwijl ook het eigen land bij
zonder aardige modellen met rieten
zitting oplevert.
Over het gebruik van krukjes zijn wij
persoonlijk minder enthousiast, omdat
men daarop niet werkelijk gemakkelijk
zit en dit, zeker voor de ouderen, grote
bezwaren met zich brengt.
MARIANNE VAN LOON.
Verschijnt als bijlage van het
streekblad DE VALLEI
Onder redactie van TANTE JOS
Correspondentie te richten
aan Tante Jos, p/a Parallel
weg 10, Veenendaal.
CORRESPONDENTIE
Beste Repelsteeltje,
Je brief ontvangen. Fijn dat je zo'n
mooi rapport had. Ga zo door! Ja, ik
heb heel prettige Kerstdagen gehad en
ook ben ik nog een paar dagen uit ge
weest naar een plaatsje in de kop van
Overijsel. Mooi postpapier heb jij!
papier heb jij!
Hartelijke groeten van Tante Jos.
WIE ZIJN ER JARIG?
12 Jan. Evert Schreuder.
13 Sander v. d. Pol.
14 Errie v. d. Weerdhof.
14 Henk v. Ravenzwaay.
14 Eefje de Gooier.
15 Ria v. Uytert.
NIEUWE RAADSELS
I. Verborgen vruchten.
Er zit zeker sneeuw in de lucht.
De aap pelde de nootjes vlug uit.
Hij trok het bestaan van deze dingen in
twijfel.
Waar heeft Ida de lepels neergelegd?
Hij greep eerst zijn jas van de kapstok.
II. Kettingwoorden.
kachel
school
schoen
appel
keuken
koffie
orgel.
cijfers.
band.
schors.
deur.
lood.
III. Ik ben een stuk gereedschap,
neem mijn laatste letter weg en ik ben
een klein, nuttig dier.
•spspevj Suisso|do
•junui uaa ui
•jatsijed ua;aui 'epaag
'gai^A 'ia>jad 'laaaux 'uieeaq 'pdag n
•uigiuuo^uaCiq uaa T
550113
We hadden er nog lang niet op gerekend, maar onverwacht
konden we woonruimte krijgen en dustrouwen I
Ineens was het rekenen qn nögeens rekenen om alle aanschaf
fingen te kunnen doen. Op het allerlaatst ontdekte ik, dat we een
deken vergeten waren en al ons geld was besteed
Toen brachten De Gruyter's cassabons uitkomst: Ma kwam er
plotseling mee voor de dag. Die prachtige, dikke, wollen deken
zal me altijd aan De Gruyter's 10%> korting blijven herinneren.
En dit ware verhaal met het portret van
het bruidspaar S. van K. uit de Asselijn-
straat zal zeker een aanmoediging zijn voor
anderen om óók van De Gruyter's cassa
bons te profiteren. Tien procent korting op
alle artikelen, behalve suiker, zout en soda.
Zilverpapier ontvangen van:
Juul v. Hardeveld, Matthy v. Harde-
veld, Dinie Berends, Johan Berends,
Hennie van de Weerd.
(Vervolg.)
Hij ziet niet hoe, enkele meters ach
ter hem, voorzichtig iets nader schui
felt, over een scheefgegroeide boom
stam. Het is een slang, een python. Twee
flikkerende ogen zijn op de jongen ge
richt. Een wijdopen bek, waarin onop
houdelijk een gespleten tong heen en
weer beweegt, schuift snel tussen de
bladeren naar voren. Nog even en een
paar vlijmscherpe tanden zullen in het
lichaam van Bahoe dringen of het dier
zal hem in een dodelijke greep omknel
len. Plotseling hoort Bahoe een takje
vallen en, gewend als hij is om voort
durend op zijn hoede te zijn op zijn
tochten door het oerwoud, kijkt hij snel
om. Zijn ogen staren recht in de hel
blikkerende ogen van de python. In
minder dan een seconde staat hij recht
op zijn voeten en zonder zich een ogen
blik te bedenken werpt hij zich op de
slang. Zijn sterke handen omklemmen
het dier vlak achter de kop, zijn vin
gers knijpen in de keel van het monster.
Tegelijk laat hij een doordringend hulp
geroep horen, want Bahoe weet heel
goed dat hij zeker de strijd tegen de py
thon zal moeten afleggen. De slang zal
sterker zijn dan hij. Er komt een rate
lend geluid uit de keel van het dier.
Het richt zich op en gooit zijn lichaam
met een vlugge zwaai op zij, om zich
van de verstikkende greep van de han
den te ontdoen. Weer laat Bahoe een
doordringende gil horen, terwijl hij
voelt hoe hij tegen een boom wordt ge
smakt. Een schrijnende pijn trekt door
zijn heup, maar zijn handen houden
vast. „Niet loslaten, nooit loslaten,"
flitst het door zijn hoofd.
Weer probeert de python zich van de
jongen te ontdoen, zijn lange lichaam
trektsamen in een wilde kronkeling,
maar Bahoe knijpt en schreeuwt. Weer
slaat hij tegen de boomstam en voelt
een stekende pijn in zijn beide benen,
maar hij laat niet los. Hij weet dat hij
de strijd niet lang vol zal kunnen hou
den. Maar dan is daar plotseling een
hevig gekraak van brekende takken, het
komt dichterbij en Bahoe ziet in een
filts vier, vijf mannen naderen. Ze heb
ben scherpe bamboe messen in hun han
den. Bahoe ziet nog, dat zijn vader er
bij is, dan wordt hij door het ondier te
gen de grond gesmakt. Maar nog klem
men zijn handen zich krampachtig om
de slangenhals vast. De kop van het
beest slaat wild heen en weer. De krach
ten dreigen Bahoe te begeven, zijn
hoofd duizelt, er dansen wilde zwarte
vlekken voor zijn ogen. Maar dan zijn
daar de mannen ook en als Bahoe zijn
handen voelt wegglijden, ritst het
scherpe bamboe door de keel van de
slang. De kop valt slap op de grond, ter
wijl het lichaam zich nog in een laatste
stuiptrekking kronkelt.
's Avonds zit Bahoe tussen de man
nen bij het vuur, in zijn handen een stuk
van het slangenlichaam. Zijn tanden
rijten gulzig de zwartgeblakerde stuk
ken v^ees uit elkaar. Hij denkt al niet
meer aan zijn avontuur van die mid
dag. Niemand praat er over, niemand
vindt het iets buitengewoons. Zo is het
leven van een Loeboejongen. Zo is het
leven in de rimboe.
RADAR DE SCHEEPVAART EN
DE ZENUWEN
De gezagvoerder van een der Engelse
Oceaanreuzen vertelde, dat hij voor
heen de meeste last van zijn passagiers
had, zodra hij, in verband met de mist
de sirene moest laten loeien. „De arme
mensen hadden dan minder trek, ze lie
ten de helft van de 16 schotels van het
diner onaangeroerd, ze waren zenuw
achtig, kortom ze vonden het angstig en
ik, als maïtre de plaisir van de gehele
kast, zat dan met de gebakken peren.
Nu is de situatie gered. De passagiers
horen geen geloei van de eigen sirene,
sinds wij zelf een radar-installatie heb
ben. Dikwijls hebben wij de schepen,
die ons tegen komen, reeds op ons ra
dar-scherm, voor ze ook maar hun si
rene aan het werk hebben kunnen zet
ten. Tja, het wordt steeds beter en vei
liger".
MINDER EN MEER
De reclame slagzin voor een nieuwe
Amerikaanse tandpasta luidt: „Met
minder pasta wittere tanden."
DE WONING OP PALEN
Ruim 4000 jaar geleden werden aan
de meren van Zwitserland dorpen ge
vestigd waarvan alle woningen op pa
len werden gebouwd. De gecompliceer
de aanleg van dergelijke woningen bond
de mens aan een vaste plaats. Zo ont
stonden daar gemengde bedrijven van
landbouw, veeteelt, jacht en visserij.
Men verbouwde reeds gierst, gerst,
erwten, linzen, veredelde appels, noten
en papavers. Deze laatste om er olie
uit te winnen.
(35)
Zij had een bolrond, goedig gezicht en
donkerblond haar, in het midden ge
scheiden. Haar gelaat vertoonde geen
spoor van make-up. Zij stak Louise on
middellijk de hand toe en zei:
„Ik hoor van mijn man, dat u er wel
voor voelt ons te komen helpen. Er is
echter één groot bezwaar: wij kunnen
helaas maar weinig betalen, want de
tijden zijn duur en slecht. Daarom heb
ben wij speciaal naar een goedkope
kracht moeten uitzien. Maar uw maal
tijden kunt u hier in het hotel krijgen,
terwijl er altijd nog wel iets overschiet
van de fooien, die onze gasten betalen.
Hoe denkt u er over? Maar ik vergeet
nog het voornaamste: het loon! Wij kun
nen u per week niet meer betalen dan
tien gulden. Zou dat gaan, denkt u?"
Snel maakte Louise voor zichzelf een
rekensommetje. Haar eten vrij, af en toe
nog eens een extraatje misschien, of wat
kleren. Dan kon zij haar kamertje van
vijf gulden in de week aanhouden en
zelfs nog iets overhouden voor slechte
tijden. Of om misschien eens een reisje
te maken naar Chicago, om Tony te
kunnen zien! En gretig antwoordde zij:
„Dat is best, Mrs. Langley! Wanneer
verwacht u mij?"
„Zou het u overmorgen schikken?"
vroeg Mrs. Langley vriendelijk en
Louise antwoordde:
„Dat kan, als uw vader in die tijd
iemand anders heeft gevonden."
„Dat regel ik wel met hem, Mrs. Mor
gan," zei Mr. Langley. „We rekenen dus
overmorgen op u. De ingang voor het
personeel is aan de achterzijde. Ik hoop,
dat u het bij ons naar uw zin zult
hebben."
Tevreden en voldaan kwam Louise
die avond thuis. De eerste indruk van
haar nieuwe werkkring was geen slech
te geweest.
Het bleek ook inderdaad niet slecht of
onaangenaam te zijn. Wel moest Louise
hard, heel hard werken, maar vergele
ken bij haar werk in de school, was dit
een zacht baantje. Ze had de gehele dag
doorlopend de handen vol, want het be
gon reeds 's ochtends vroeg, wanneer zij
haar dagtaak begon, om zes uur, met
schoenen poetsen. Hele rijen schoenen.
Wanneer dat klaar was, werd het bor
den en vaten wassen, die voor het ont
bijt waren gebruikt. Daarna kwam het
koper poetsen, groenten schoonmaken,
aardappelen schillen voor de lunch,
borden en vaten wassen na de lunch en
daarna weer alles voor het diner in or
de brengen. Na het diner weer vaten
wassen. Zo ging het de ganse dag door
en iedere avond was zij dan ook dood
moe, doch het was een ander soort moe
heid dan na het schrobben en dweilen
van de grote schoollokalen. Een enkele
keer, wanneer één van de kamermeisjes
ziek was, of om een andere reden af
wezig, werd haar wel eens gevraagd
een handje te helpen bij het schoonma
ken van de kamers, maar ook dat was
een heel wat minder zware taak dan het
schoonhouden van schoollokalen.
De behandeling, die zij ondervond,
was vriendelijk en prettig. Zowel Mr. en
Mrs. Langley, als het personeel, waren
steeds voorkomend in hun optreden
tegenover haar en zij had niet de min
ste aanleiding zich minder dan wie an
ders ook in het hotel te voelen. Het eten
was uitstekend en overvloedig en iedere
dag ging er een hapje mee naar huis
voor Darling, die haar altijd vol onge
duld zat op te wachten.
Reeds de eerste week kreeg zij bij het
uitbetalen van haar weekgeld twee gul
den extra, iets, wat voor haar een aan
zienlijk bedrag uitmaakte. Toen zij tien
dagen in dienst was, kwam één van de
kamermeisjes aanzetten met een zwarte
japon, die zij van één der damesgasten
ten geschenke had gekregen, doch die
haar te nauw bleek te zijn. Hij paste
Louise, of hij voor haar gemaakt was
en stond haar heel netjes, zodat zij er
erg blij mee was. Zij had in jaren niet
meer zo iets moois bezeten.
Al met al was zij er stellig niet op
achteruit gegaan, behalve in salaris. Om
dat dit bij haar echter geen hoofdzaak
uitmaakte, was zij per slot van rekening
blij hier terecht te zijn gekomen. Zij had
hier mensen om zich heen en voelde
zich veel minder eenzaam. Langzamer
hand zelfs raakte men aan haar gewend
en kwamen verscheidene leden van het
personeel met hun moeilijkheden bij
haar.
Vooral Gladys, het kamermeisje, dat
haar die zwarte japon had gegeven,
maakte dikwijls een praatje met haar
en vroeg meermalen haar raad in di
verse moeilijkheden. Het was een aar
dig, knap ding van twee-en-twintig
jaar, met een fris, blozend gezichtje en
heldere, donkerbruine ogen.
Het enige, wat Louise nog in deze om
geving miste, was de aanwezigheid van
kinderen. Wanneer die er geweest wa
ren, zou zij op haar oude dag nog meer
dan tevreden zijn geweest. Doch kinde
ren waren in het hotel niet te vinden.
De Langley's zelf hadden geen kind en
de gasten waren meest oudere mensen,
zowel de vaste gasten als die, welke er
slechts korte tijd logeerden.
De jongste aanwezige in het hotel was
Tom, de piccolo van zestien, zeventien
jaar, een brutale jongen, met rood haar
en een paar uitdagende ogen. De Lang
ley's hielden hem in dienst, omdat hij
handig en vlug was, maar hadden hem
reeds enige malen onder handen ge
nomen wegens zijn brutale optreden.
Louise deed altijd haar best vriendelijk
tegen hem te zijn, omdat zij in hoofd
zaak het kind in hem zag, doch veel
kinderlijks had hij niet meer over zich.
(Wordt vervolgd.)
