VEENENDAAL WON VAN
ZEIST MET 6-2
DE VALLEI
MARGARINE
RECLAME
GRATIS
een grote reep
Musketiers
Sp* Club Rhenen
0-4
Zaterdagmiddagvoetbal
in Veenendaal
Voor de Jeugd
FEUILLETON
de lauwe ^Sluier*
W.A.V.V.-Eendracht 1-1
DOS '37—DOVO 0—2
DTS—VRC 3—1
PVHUTriangelboys 02
MatjanPTT-boys 11
TAFELTENNIS
De tweeling
van de „Klaverhoeve"
Rhenus speelde niet
doch wisselde van plaats
Oranje-Wit ^-Renswoude 1-1
bij aankoop van 3 pakjes
Super, Fijnste of Tafelmargarine
door FRANCOIS CAMP AU X
Veenendaal heeft heel wat meer tegenstand van Zeist ondervonden dan de 62
uitslag zou doen vermoeden. Zeist bleek een hardwerkende ploeg te z\jn, die
gedurende het eerste half uur, en een kwartier in de tweede helft, zelfs sterker
was dan de Veenendaalse ploeg. De Veenendaalse doelpuntenmachine kwam
trouwens eerst in het laatste gedeelte van de wedstrijd op volle toeren.
Midvoor Heykamp, die vorige week zo sterk in de voorhoede werd gemist,
was nu weer van de party. Helaas moest hy vijf minuten voor het einde toch
de kleedkamer weer opzoeken, omdat zy'n enkel het weer begaf.
Toch draaide de Veenendaalse voorhoede (al maakte zy dan 6 doelpunten) niet
soepel. Het spel werd nog te kort gehouden en zo nu en dan sterk afgeremd. Met
wat meer doortastendheid had men eerder de volle winst kunnen grijpen.
Zeist had twee invallers. In de eerste
plaats was linkshalf Kolkman niet op
gesteld, terwijl op de rechtsbackplaats
Pouw opgesteld stond.
De gasten begonnen met de scherpe
Noordenwind in de rug direct al vlot
van stapel te lopen. Linksbuiten Man
schot liet bij de tweede aanval reeds een
gevaarlijk schot op het Veenendaalse
doel los, waarbij doelman Cornelissen
keurig ingreep. Doelman Van Maren
wisselde goede met zwakke momenten
af. Hij greep keurig in bij een verrader
lijke kopbal van Henny Muller. Henny
Muller had deze middag geen geluk en
ontmoedigd schudde hij vaak zijn hoofd.
Ook toen hij doelman Van Maren pas
seerde, maar het doelpunt door de
scheidsrechter wegens buitenspel werd
afgekeurd. Dat overkwam hem deze
middag nog eens. Na een half uur spe
len kwam Veenendaal er beter in. Er
kwam meer zelfvertrouwen in het spel
en dat ondervond de Zeister achterhoe
de aan den lijve, want nu kwam het
Zeister doel onder zware druk te staan.
Een schot van Ab Rebergen liet de
Zeister doelman los, waarop de toestor
mende Joop Heykamp kon scoren. Dat
betekende een 1—0 voorsprong, waar
mede men ook ging rusten.
Na de rust aanvankelijk weer een
klein overwicht van Zeist, maar de
Veenendaalse achterhoede was hecht,
Het was geen grootse wedstrijd op het
sportpark Tuindorp tussen WAVV en
Eendracht. Trouwens de recht van doel
tot doel staande wind deed wel veel af
breuk aan het spel.
Direct na de aftrap trokken de Arn
hemmers op het WAVV-doel af. Het
schot dat de Eendracht-midvoor Gerrit
sen op doelman Jansen afvuurde, was te
zacht, zodat Jansen het leer kon vangen
en wegwerken. WAW, dat de wind in
de rug had, nam meteen de aanval over
en kreeg al direct een hoekschop te ne
men. F. Moller, die weer de linksbuiten
plaats bezette, bracht uit deze hoek
schop de bal hoog voor het Eendracht-
doel. Twint was een fractie van een se
conde eerder in de lucht dan de keeper
van Eendracht en kopte het leer hoog
in (1—0). Hoewel WAW bleef aanvallen
was het spel der voorhoede te onsamen
hangend om succes te kunnen opleveren.
Ook de Eendracht-voorhoede bracht
er niet veel van terecht. Verder dan
enkele hoekschoppen kwam men niet.
In het begin was de linksbuiten soms
een groot gevaar voor het Eendracht-
doel. Een hard schot van zijn voet ket
ste van de paal het veld weer in. Zijn
spel werd echter zienderogen minder.
Eendracht kwam wat meer in de aan
val en even voor het verstrijken der
eerste helft was het midvoor Gerritsen,
die uit een voorzet van Aalderink, Jan
sen geen schijn van kans gaf (11).
Na de hervatting dachten de toeschou
wers dat, nu Eendracht de wind mee
kreeg, WAVV een zware dobber zou
hebben. De spelers dachten er echter
anders over en direct zette haar voor
hoede enkele goede aanvallen op. Vooral
Zeiler, die weer zijn oude rechtsbuiten-
plaats had ingenomen, bracht nogal
eens verwarring in de Eendracht-ach-
terhoede. Slechts sporadisch zagen wij
een aanval van Eendracht. Hoe WAW
ook vocht, het had geen geluk. Een hard
schot van Van Reemst ketste van de
paal het veld weer in, terwijl de Een-
dracht-doelman goede schoten van
Twint, Van Reemst en Zeiler onschade
lijk wist te maken. Bij een goede aan
val over rechts loste Meijnen een hard
schot, dat de bal over de doellijn deed
gaan. De keeper was geslagen, doch een
der Eendracht-achterspelers wist het
leer uit het doel te trappen. De scheids
rechter liet echter doorspelen. Bij een
snelle Eendracht-aanval bracht rechts
buiten Aalderink de bal goed voor het
WAVV-doel. Midvoor Gerritsen ving
het leer op en loste een prachtig schot.
Keeper Jansen wist echter keurig te
stoppen. Nadat WAVV nog een hoek
schop te nemen kreeg, die niets oplever
de, kondigde de scheidsrechter het einde
aan.
WAVV heeft een kostbaar puntje ver
loren in de strijd om een der bovenste
plaatsen op de ranglijst.
zodat men er moeilijk door kwam. Een
schot vanaf de vleugel werd doelman
Van Maren noodlottig. Hij stompte er
finaal naast, zodat de bal over zijn hoofd
in het doel verdween. Zeist gaf niet op.
Na 25 minuten spelen hadden de gasten
eindelijk succes, toen men in de Vee
nendaalse achterhoede even de dekking
verwaarloosde. Gerritsen verkleinde
daardoor de stand tot 21. In dezelfde
minuut had Joop Heykamp de voor
sprong echter weer tot 31 verhoogd.
Rechtsback Hensen bracht daarna de
stand voor de Zeistenaren iets gunsti
ger, door op ongelukkige wijze in eigen
doel te trappen. Even rook Zeist, dat er
meer in deze wedstrijd zat, maar men
buitte het niet uit. Doelman Van Maren
had op een gegeven moment de bal
weer niet klemvast en nu was het Henny
Muller die kanonhard inschoot. En nu
was het goed in de ogen van de
scheidsrechter. Nadat midvoor Hey
kamp was vervangen door zijn broer
Jan Heykamp, die op de linkervleugel
ging spelen en Henny Muller op de mid-
voorplaats, kwamen er in de laatste 5
minuten nog twee doelpunten. Joop
Heykamp bracht de stand op 52 en
uit de allerlaatste corner kon Henny
Muller nog juist 62 laten noteren. Het
fluitje van de scheidsrechter was tevens
het eindsignaal.
Musketiers, dat met een gewijzigde
opstelling in het veld kwam tegen
Sportclub Rhenen, heeft wel danig te
leurgesteld. De 4—0 nederlaag was dan
ook verdiend. De oorzaak van het falen
der ploeg moet wel hoofdzakelijk wor
den gezocht bij de voorhoede. Er ging
geen stootkracht van uit en de binnen-
spelers schoten te kort in het schakel-
werk. Na de rust ging het wel wat be
ter toen het elftal werd omgezet maar
de 30 achterstand bleek beslissend te
zijn.
Het eerste doelpunt kwam in de 18e
minuut toen de goed spelende rechts
buiten van de Sportclub een afgemeten
voorzet gaf aan de ongedekte links
binnen van zijn ploeg, die beheerst in
schoot (01). Dit doelpunt werkte wel
op de Musketiers want direct werden
enkele goede tegenaanvallen onderno
men. Verder gingen enkele mooie kan
sen verloren. Kort na elkaar zagen wij
de rechts- en linksbuiten een kogel af
vuren op het doel der Rhenenaren maar
een doelpunt kwam er niet.
Sportclub Rhenen dat het steeds met
open aanvallen probeerde, had in de
28e minuut weer succes. Een misver
stand in de Musketiers-achterhoede was
voldoende en het werd 02.
Nog voor de rust werd het 03 toen
de rechtsbuiten vanverre inschoot. In
de tweede helft veel beter spel van
Musketiers maar gebrek aan schutters
was de oorzaak dat er geen tegenpunt
kwam. Er zat wel meer vaart in hun
aanval maar het spel was te doorzich
tig en de goede achterhoede van Sport
club wist daar wel raad mee en scoorde
nog eenmaal.
Oranje-Wit 2 leed een 53 nederlaag
tegen Veenendaal 3, de leider in die af
deling.
CHURCHILL HEEFT EEN LEEUW
Van een van zijn buitenlnadse be
wonderaars heeft Churchill enkele jaren
geleden een volwassen Afrikaanse leeuw
ten geschenke ontvangen. Ter wille van
een betere verzorging van het beest,
heeft hij het in bruikleen aan de dieren
tuin van Londen afgestaan.
DOVO heeft de reis naar Vriezen-
veen niet tevergeefs gemaakt. Zij keer
den na anderhalf uur voetbal tegen
DOS '37 met een verdiende 20 over
winning naar huis.
VRC bracht het er niet zo gunstig af
in Ede, waar het met 31 verloor van
DTS.
Matjan bracht het tegen PTT-boys
niet verder dan een gelijk spel, terwijl
Triangelboys de leiding in de tweede
klas overnam van De Merino's door een
20 overwinning op PVHU.
DOVO heeft zich in Vriezenveen uit
stekend geweerd en het grootste deel
van de wedstrijd het beste van het spel
gehad. Voor de thuisclub was de DOVO-
achterhoede KroesbergenKlumpenaar
niet te passeren, terwijl de DOVO-
voorhoede behoorlijk werk liet zien,
waarin B. van de Pol debuteerde als
linksbinnen. De gemiddelde leeftijd van
de DOVO-voorhoede is 17 jaar.
Met de rust had DOVO een 10 voor
sprong, dank zij een doelpunt in de
twintigste minuut van rechtsbuiten Van
Hal.
Na rust zag Roel Schoeman in de vijf
en twintigste minuut kans met een listig
kopballetje het tweede DOVO-doelpunt
te scoren. Het gaat de laatste wedstrij
den met DOVO beter, want na een
slecht begin heeft men de laatste 5 wed
strijden niet meer verloren. Vier werden
gelijk gespeeld en deze laatste met 20
gewonnen, waardoor men thans op 10
punten komt en de onderste plaats
steeds verder af komt te liggen.
VRC kwam in het veld met linksback
Diepe veen weer op deze plaats. Dit was
een versterking. Aanvankelijk kon DTS
niet door deze achterhoede heen komen.
Een kwartier na het begin moest de
midvoor der thuisclub wegens een knie
blessure het veld verlaten. Zijn invaller
wist reeds kort daarop zijn club de lei
ding te geven en nog geen 5 minuten
later maakte deze zelfde invaller er
20 van. VRC weerde zich daarna be
ter, waardoor rechtsbuiten De Koning
zijn doorzetten met een doelpunt zag
beloond. Twee minuten voor rust zorgde
een dekkingsfout in de VRC-achterhoe-
de voor vrij spel van de DTS-linksbui-
ten, waardoor deze de stand op 31
kon brengen.
Na de rust kwam men niet meer tot
doelpunten. Na 20 minuten spelen moest
Diepeveen het veld wegens een blessure
verlaten, maar ook zijn invaller was
geen verbetering. VRC kwam daarna
nog enkele malen gevaarlijk voor net
DTS-doel maar de DTS-doeiman wist
steeds redding te brengen, zodat VRC
opnieuw twee kostbare punten en de
bovenste plaats verloren zag gaan.
Op een moeilijk bespeelbaar terrein
hebben de Boys een zwaar bevochten
zege uit het vuur gesleept. Beide elf
tallen waren volkomen aan elkaar ge
waagd. De Boys profiteerden echter be
ter van hun kansen, waardoor de volle
winst geboekt werd.
Uit een corner, genomen door Hensen,
kon Van Ingen met een hard schot de
score openen. Van Tent bracht even la
ter de stand op 02.
Na de rust was de thuisclub iets in de
meerderheid maar de Boys-achterhoede
hield keurig stand.
Ook in deze wedstrijd bracht Matjan
het niet verder .dan een gelijk spel. Een
uitslag waarmede Matjan overigens te
vreden kan zijn. Met enkele invallers
maakte de Panterclub geen al te hechte
indruk. De eerste helft verstreek met
wisselende kansen, zonder dat er echter
doelpunten vielen.
Een kwartier na de hervatting nam
Matjan door Bolderman de leiding. Het
werd door de Utrechtenaren met een
fel offensief beantwoord, dat 10 minuten
voor het einde beloond werd met een
goed doelpunt uit een corner. De thuis
club probeerde daarna nog wel de volle
winst in eigen huis te houden, maar dat
lukte niet meer.
Climax I is in de afgelopen week
dicht bij het kampioenschap gekomen in
de eerste klasse. Climax 1 won de Jje-
langrijke wedstrijd tegen haar naaste
concurrent PMS 2 met 64. Bovendien
verspeelde PMS 2 deze week nog een
kostbaar punt door tegen Treffers 2 ge
lijk te spelen (55). Hierdoor heeft Cli
max 1 nu 5 punten voorsprong gekre
gen en kan het kampioenschap haar
practisch niet meer ontgaan.
Nu bekend is geworden dat ook num
mer drie van de ranglijst mag meespe
len in de voorcompetitie voor de pro
motie, waarin ook drie teams van de
le klasse B uitkomen, neemt de span
ning sterk toe, aangezien bijna alle ver
dere deelnemende teams, die de voor
competitie gaan spelen, zullen de num
mers 1 en 2 mogen deelnemen aan de
promo tie-wedstrijden naar de over
gangsklasse. Door het gelijke spel tegen
PMS 2 en de 46 overwinning op
Swift 1 staat Treffers 2 nu op de derde
plaats. Door de 91 overwinning op
Arnhem 1 en de 64 nederlaag van
Treffers 3 tegen Arnhem liet Climax 2
de laatste plaats aan Treffers 3.
In de 2e klasse C. won Tempo 1 met
82 van Hollandia 1 en moest Climax 3
met dezelfde cijfers de meerderheid van
Ritac 2 erkennen. RTC 1 leed een 37
nederlaag tegen RTTV 1.
In de 3e klasse G. stelde Climax 4, dat
vorige week leider Kr. en Vr. 2 kans
loos sloeg, erg teleur door met 82 van
Sorry 1 te verliezen. Swift 3 won met
dezelfde cijfers van Sorry 2.
De uitslagen in de 4e klasse waren:
4e klasse H. Panter 1 RTTV 3 7—3;
Fortissimo 2 Climax 5 28; SKF 1
Ritac 5 7—3; Hollandia 2 SKF 2 10—0.
4e klasse II. RTTV 4 VSW 3 5—5;
Sorry 3 Redichem 2 91Redichem 1
Ritac 6 82-
Het programma voor deze week:
Woensdag: le klasse A. Tios 1
Swift 1. 2e klasse C. Ritac 2 Tempo
1; Swift 2 Ritac 1. 4e klasse H. SKF 1
Climax 5; Ritac 5 Fortissimo 2. 4e
klasse I. Redichem 2 RTC 2; Ritac 6
RTTV 4. Damesklasse: RitacRTTV.
Donderdag: le klasse A. Arnhem
PMS 2. 2e klasse C. RTTV 1 VSW 1;
Hollandia 1 Climax 3. 3e klasse G.
RTTV 2 Sorry 1. 4e klasse H. Hol
landia 2 Panter 1. Damesklasse: Pan
ter VSW.
Verschijnt als bijlage van het
streekblad DE VALLEI
Onder redactie van TANTE JOS
Correspondentie te richten
aan Tante Jos, p/a Parallel-
weg 10, Veenendaal.
ONZE JARIGEN
10 Febr. Hennie v. Engelenburg.
12 Nellie Verwoerd (Achterberg).
13 Madeliefje.
13 Hannie v. Ginkel.
14 Wiesje v. Voorthuyzen.
15 Gerard v. Wakeren.
NIEUWE RAADSELS
I. Mijn eerste is een rivier in ons
land, mijn tweede een plaats in Zeeuws-
Vlaanderen en mijn geheel een plaats in
OPLOSSING RAADSEL
Vesuvius.
Als de twee meisjes een paar dagen
later weer langs de ijsbaan komen, kan
Els de verleiding niet weerstaan. Ze
moet even proberen of het ijs al houdt.
Jet waarschuwt: „Doe nou niet zo suk
kelachtig, je gaat er door." Maar Els
glijdt al met een vaartje over de baan.
„Zie je wel," roept ze lachend, 't gaat
best, kom ook even glij
Krakkrrrak, ploemp
klinkt het dan en overmoedig Elsje
staat tot over haar knieën in het water.
„Meid," roept Jet verschrikt, „kijk
nou." Met een benauwd gezicht stapt
Els op het ijs. Tjoep, tjoep, gaat het bij
elke stap die ze doet. Jet moet eigenlijk
lachen om haar zus, die haar eigenwijs
heid zo moet bekopen, maar ze heeft
toch ook wel medelijden. „Fiets hard
naar huis en ga droge kousen aantrek
ken zeg, ik zal op school wel zeggen dat
je wat later komt." Ja, dat lijkt Els ook
het beste. Rillend van de kou rijdt ze
weer naar de „Klaverhoeve" terug, ter
wijl Jet in de richting van het dorp
verdwijnt.
Het kleine avontuur komt Els duur
te staan, 's Avonds voelt ze het al. Haar
keel brandt, haar hoofd bonst en er
gaan telkens koude rillingen over haar
rug. Moeder stopt haar om acht uur on
der de wol met twee kruiken en laat
haar hete citroen en aspirinen slikken.
Els zucht diep als ze aan de wedstrijd
denkt, die nu haar neus zal voorbij
gaan.
„Ja meisje, eigen schuld," zegt moe
der.
„Misschien ben je Zaterdag nog weer
beter," troost Jet. Als Els niet meerijdt
is er voor haar de pret ook af.
Die Zaterdag klapperen de vlaggen,
die de tentjes op de ijsbaan versieren,
vrolijk in de Oostenwind, die koud
over de lage weilanden blaast. Op de
baan krioelt het van kinderen, terwijl
de grote mensen stampend en op hun
handen blazend langs het touw staan,
dat als afscheiding langs de wedstrijd-
baan is gespannen. Jet heeft niet wil
len gaan, nu Els nog altijd onder de wol
ligt, maar Els gebaarde zo heftig met
haar armen, spreken kon ze niet om
haar keel, dat Jet tenslotte dan maar
haar ijstrui heeft aangetrokken. Het is
een vrolijk gezicht, die jongens en meis
jes in- hun kleurige truien. En wat
wordt er gereden, ondanks de felle
wind! Hun ogen schitteren en ze voelen
geen kou. Met de tongpunt tussen haar
tanden geklemd, schiet Jet weg als mijn
heer Rensen op zijn fluitje heeft gebla
zen. Naast haar rijdt Wietske, de kam
pioene van verleden jaar. Jet ziet aldoor
de blauwe trui van Wietske vlak naast
zich.
„Hup Jet, hup Wiets," klinkt het op
gewonden langs de baan. Ze zijn alle
maal nieuwsgierig wie van „de zesde-
klasmeisjes" de erepalm zal behalen.
Jet spant haar uiterste krachten in.
Ineens wil ze toch wel heel erg graag
winnen, want ze heeft iets leuks be
dacht. Als ze de eerste prijs kan halen....
Zo ongemerkt schuift het figuurtje in
het fleurige rode jumpertje iets naar
voren.
„Ha Jet, toe Jet," juicht het publiek.
„Wiets laat je niet inmaken, hup Wiets."
Jet hijgt van inspanning, nog enkele
meters, ze is nóg voornog even
„Hoeraaaaaaschalt het uit vele
kelen, „hoeraaaa voor Jetde eerste
prijshoera voor Wiets!"
Lachend rijden de beide meisjes te
rug. Wiets gunt Jet de eerste prijs wel,
ze heeft eerlijk gewonnen.
Jet wuift tegen vader die ook eens
naar de prestaties van zijn dochter
kwam kijken. Hij lacht en knikt. Mijn
heer Rensen feliciteert de meisjes har
telijk.
„Om vijf uur prijsuitreiking in school
he," zegt hij vergenoegd. „En nu wil ik
met alle kampioenen een baantje halen.
Jet hou vast de stok."
Mijnheer slaat de stok onder zijn arm
en gaat op zoek naar de andere eerste
prijswinnaars. Jet zwiert achter hem.
Tenslotte heeft hij alle kampioenen aan
zijn stok. Achteraan zwiert de kleine
Marietje Blok uit de eerste klas.
Niet te hard jongens, anders kunnen
de kleintjes 't niet bijbenen," roept
mijnheer. Zo rijden ze samen de baan
Zuid-Holland.
II. Verborgen plaatsnamen.
Henk eet elke middag zeven aard
appelen.
Zou Simon sterker zijn dan Karei?
Wij hebben vandaag een fietstocht
gemaakt.
Hij liep over de balk, maar viel er
af. (2)
Ik ga asters in mijn tuintje zaaien.
Nu we er tegen in moeten, voel je hoe
het waait.
Hij zal de bijl straks nodig hebben.
rond, toegejuicht door de schaatsers, die
blij zijn dat ze zich weer eens warm
kunnen rijden. Mijnheer Rensen trac-
teert de winnaars op een kop gloeiende
chocolademelk. Dat hebben ze wel ver
diend, vindt hij.
't Is een uitgelaten troepje dat, later
op de middag, de prijzen in ontvangst
neemt. Jan de Roos, die de eerste prijs
van de jongens won, krijgt een mooi
boek en Jet wordt de gelukkige bezit
ster van een prachtige handwerkdoos,
geheel met materiaal gevuld. „Fijn,"
zegt ze uit de grond van haar hart. Ze
bedanken mijnheer Rensen hartelijk
voor de prettige middag en de mooie
prijzen. Jet stapt vlug op haar fiets.
Gauw naar huis nu. Ze rijdt zo hard ze
kan, de dynamo zoemt. Thuis gekomen
rent ze in één vaart naar boven en zet
de handwerkdoos bij Els op bed. „Daar,"
zegt ze, „voor jou, ik de pret en jij de
prijs, ieder wat."
Els wil protesteren maar Jet geeft een
klap op het nachtkastje dat de medicijn
flesjes rinkelen. En dan) wijst Els' hand
van Jet naar haarzelf. Dat betekent: We
zullen hem samen gebruiken.
Het eerste elftal van Rhenus heeft af
gelopen Zondag niet gespeeld, doch is
op de ranglijst van de tweede klasse A
een plaats verschoven, doordat Wou
denberg een overwinning behaalde.
De stand in deze afdeling is thans als
volgt:
Barneveld 12 10 1 1 21
Renswoude 12 7 2 3 16
HDS 13 5 3 5 13
Oranje-Wit 13 5 3 5 13
Scherpenzeel 11 4 3 4 11
DVSA11 4 3 4 11
Woudenberg12 5 1 6 11
Rhenus 13 5 1 7 11
Veense Boys11 4 1 6 9
De Kieviten12 1 2 9 4
Renswoude heeft Zondag een kost
baar puntje laten glippen tegen Oranje-
Wit.
Voor rust ontwikkelde zich een gelijk
opgaande strijd met voor beide partijen
goede scoringskansen. Na een kwartier
spelen ontsnapte het Renswoudedoel
aan een doorboring toen de O.W.-mid-
denvoor geheel vrij voor keeper Ree-
bergen kwam, maar keihard tegen de
lat schoot. Aan de andere kant deden
zich gelijke -kansen voor doch G. v. d.
Horst en L. Stutvoet schoten hoog over.
Even later speelde de Renswoude-back
G. Braak zeer gevaarlijk op zijn keeper
terug. De bal kwam via de paal weer
aan zijn schoen terecht. Kort voor rust
miste O.W. nog een prachtige kans; voor
een verlaten Renswoude-doel werd de
bal overgekopt.
Na de thee was Renswoude beslist
sterker. Het was echter de linksbinnen
van O.W. die bij een snelle doorbraak
voor de openingstreffer zorgde (10).
De rood-witten kwamen nu fel op
zetten en Oranje-Wit werd met de rug
tegen de muur geduwd. Eerst was het
T. Hardeman die met een hard schot
de keeper passeerde, doch door de
rechts-back werd de bal vallende weer
uit het doel gekopt. Even later zagen
we een hard en vliegend schot van W.
v. d. Horst dat de keeper met het no
dige geluk tot corner kon verwerken.
Een doelpunt kon niet uitblijven!
Een kwartier voor het einde kwam
dit dan ook toen N. Schoonderbeek met
een beheerst schot de stand weer gelijk
maakte (11).
Deze aanbieding is geldig t/m 15 Februari 1955
(43)
Dr. Palfrey. Palfrey! Een schok ging
door Louise heen en zij bekeek het ge
zicht van de donkere jongeman nu met
meer opmerkzaamheid. „Dokter," riep
zij zachtjes en weer knielde hij bij haar
neer.
„Wat is er?" vroeg hij, steeds met de
zelfde vriendelijke uitdrukking. „Kan ik
iets voor u doen?"
„Dokter," vroeg Louise, terwijl zij hem
aldoor bleef aanstaren. „Heb ik goed
verstaan? Heet u Palfrey?"
„Ja," zei hij. „Robert Palfrey."
„En hebt u een broer, die Harrison
heet?"
Verrast staarde hij nu op zijn beurt
haar aan. „Die heb ik gehad," antwoord
de hij. „Is in de oorlog omgekomen. Kent
u mij dan?"
„Dan bent u Robbie!" fluisterde zij,
met een gelukkige glimlach. „Robbie,
die zo bang was voor onweer!"
„Maar, wie bent u dan?" vroeg hij
verbaasd. Hij keek haar nog scherper
aan en op zijn gelaat verscheen een uit
drukking van twijfel, onmiddellijk ge
volgd door een van blijde herkenning.
„Mijn God," riep hij uit „Zie ik goed?
Lou-Lou? Ben jij het, Lou-Lou?"
„Ja, Robbie, ik ben het, Lou-Lou,"
fluisterde zij en verzonk voor de tweede
maal in een diepe bewusteloosheid.
Toen zij weer bij kennis kwam, lag zij
in een bed, in een kamer alleen, in het
St. Andrews hospitaal. Naast haar zat
Robbie, die zijn hand op de hare legde,
toen zij haar ogen opsloeg.
„Hoe voel je je, Lou-Lou?" vroeg hij
bezorgd.
„Werkelijk al wat beter, Robbie," ant
woordde zij. „Mag ik je nog zo noemen,
nu je zo groot bent geworden en dokter
bent?"
Hij lachte. „Lou-Lou, voor jou wens
ik altijd Robbie te blijven. Terwijl ik
hier zo bij je zat, is alles van vroeger
weer bij me opgekomen. Ik kan er nog
niet over uit, dat juist ik het ben ge
weest, die je te hulp kwam en dat ik je
op die manier moest terugvinden."
„Vertel me eens, Robbie, is het iets
ernstigs?" vroeg Louise.
„Geen sprake van, Lou-Lou! Je bent
blijkbaar met de schrik vrij gekomen.
Maar ik heb geconstateerd, dat je vol
slagen uitgeput en uitgehongerd bent.
Wanneer heb je het laatst gegeten?"
„Vanochtend om zes uur," antwoord
de zij.
Hij schudde het hoofd. „Dat zullen we
vlug even in orde brengen." Hij drukte
op een bel en een ogenblik later kwam
een flinke verpleegster binnen van mid
delbare leeftijd.
„Zuster," commandeerde Robbie „wilt
u direct voor wat bouillon voor deze pa
tiënt zorgen? Daarna wat brood met
vlees en vruchten."
„Komt in orde, dokter Palfrey," luidde
het antwoord en vlug liep zij heen om
voor het een en ander te zorgen.
„Vertel me eens, Lou-Lou," vroeg
Robbie, „zorg je nog altijd voor kinde
ren? Hoe is het met je gegaan in al die
jaren? Ik zie alles uit de tijd, toen je bij
ons was nu weer zo duidelijk voor me.
Wat heb ik je gemist in de eerste tijd,
zelfs op kostschool, waar ik het toch
best naar mijn zin had. Maar nu eerst
eens wat eten," viel hij zichzelf in de
rede, toen de zuster terugkwam, met
een dienblad vol etenswaren.
Glimlachend keek hij toe, hoe Louise
het zich liet smaken. Intussen vertelde
hij haar, hoe alles in de familie Palfrey
was gegaan. Zijn ouders leefden beiden
nog en woonden reeds sinds jaren in
Pasadena, Californië. De dood van Har
rison, in de oorlog, had hen wel erg
aangepakt, maar zij maakten het nu
weer best. Robbie zelf was ook in de
oorlog geweest, als officier van gezond
heid, maar was er heelhuids doorheen
gekomen. Hij was reeds een jaar of tien
getrouwd, had een lieve, goede vrouw en
twee kinderen, van zes en drie jaar.
Toen Louise wat had gegeten en zij
een beetje scheen op te knappen, zei hij:
„En vertel jij nu eens, Lou-Lou, hoe
het verder met jou is gegaan en wat je
tegenwoordig doet. Dat heb ik mij o zo
vaak afgevraagd in de tussenliggende
jaren. Welke kindertjes ben je nu weer
aan het bemoederen?"
Opeens dacht Louise weer aan haar
wanhopige toestand en aan die van de
Meadows. Haar gelaat betrok en Robbie
merkte dit onmiddellijk op.
„Wat hebben we nu, Lou-Lou? Toch
geen narigheden? Toe, vertel eens op!"
En nu volgde het verhaal van al haar
wederwaardigheden, haar moeilijkheden
en haar wanhoop. Niets verzweeg zij
voor hem en hij raakte zichtbaar steeds
meer onder de indruk. Toen zij hem
vertelde van de beschuldiging wegens
kidnapping, kneep hij de lippen samen,
met een toornige uitdrukking op het
gelaat. En het deed Louise oneindig goed
haar hart eens geheel te kunnen luchten
en begrip en medeleven te ondervinden.
Zij eindigde haar lange relaas met een
dringend verzoek.
„Toe, Robbie, doe mij een heel groot
plezier, wil je? Laat een boodschap na
mens mij sturen aan die arme mensen,
over wat er met mij gebeurd is. Ze zul
len anders niet begrijpen, waar ik blijf.
Ik heb Gladys niet eens goedendag ge
zegd, toen ik wegging. En zeg maar, dat
ik zo gauw mogelijk weer kom helpen.
We zullen dan wel zien, hoe alles moet
gaan. Maar ik zie eerlijk gezegd geen
uitkomst meer."
Zij kon haar tranen niet bedwingen;
haar schouders schokten. Niet eens zo
zeer om haar eigen leed en moeilijkhe
den, maar nog meer om dat van de Mea
dows.
Weer greep Robbie haar hand en
drukte die teder.
„Kop op, Lou-Lou! Alles sal reg kom!
Mijn vrouw zit in het bestuur van ver
scheidene liefdadigheidsverenigingen en
ik zal haar direct vragen maatregelen te
nemen en de familie Meadows te hulp te
komen. En jij zelf gaat niet meer aan de
sjouw, begrepen? Dat zou absoluut on
verantwoordelijk zijn. Je bent al totaal
over je krachten heen. Je blijft een paar
dagen hier, onder observatie en om wat
op te knappen, en dan kom je een poos
je bij ons logeren. Daarna zullen we wel
verder zien. Maar een oplossing zullen
we wel weten te vinden, reken daar
maar op!"
Nieuwe hoop kwam in haar op. Zou er
dan toch nog uitkomst komen?
„Lief van je, Robbie," fluisterde zij.
„Al die jaren heb ik de foto's van jou en
mijn andere kindertjes in een album bij
me gedragen. Geef mijn tas eens aan,
wil je?"
(Wordt vervolgd.)
