DE VALLEI
NU biedt Albert Heijn
-de CANADESE ERFENIS-
Veenendaal speelde gelijk
tegen Patria (Zeist)
S.K.V.-V.R.C.
0-2
Panter Voetbaltournooi
de huisvrouw 3-voudig voordeel
Lgsafl*»
5SS5£
65
59
69
49
100
59
149
27
32
61
39
39
39
Voor de Jeugd
Zaterdagvoetbal
Officiële Bekendmaking
Renswoude wint met 4*3
van Veense Boys
De olijven van Ali Codja
(Een sprookje uit 1001 nacht.)
Zuiver
Rundvet □u 500 gram
Gerookt vet spek
Gelderse
Bruine Bonen gram
Bruine Bonen kiio
Carabiesjes
Huishoud-
kofffie 250 gram
Volvette I00
Goudse Kaas gram
Volvette
Goudse Belegen
Haring in groot
Tomatensaus blik
Grote
Snijkoek per stuk
Boterham
korrels 250 gram
Appelstroop beker
maakt U het leven goedkoper
en laat U bovendien delen in de winst
FEUI LLETON
De reeds verschillende weken uitgestelde ontmoeting tussen Patria en Veenen
daal is dan gisteren eindelijk wel doorgegaan en eindigde in een 33 gelijk spel.
Een zeer goede prestatie voor de Zeistenaren en een wat teleurstellend resultaat
voor de Veencndalers. Het terrein was zeer zwaar en in feite onbespeelbaar.
Daardoor kreeg men deze middag op het Patria-terrein geen hoogstaand spel te
zien. Het tempo lag laag; echter niet alleen door de terreingesteldheid, maar ook
in hoge mate door de langdurige rust. Veenendaal speelde misschien technisch
iets beter, de thuisclub speelde veel enthousiaster en had zowel vóór als na de
rust lange tijd het spel geheel in handen. De Zeistenaren wisten dat zij wat
moesten presteren om succes bij de gasten te boeken terwijl Veenendaal misschien
niet zoveel tegenstand van Patria had verwacht. Met deze gelijke stand kan men
aan beide zijden tevreden zijn.
De eerste tien minuten had Veenendaal
een overwicht, waarbij zich verschillen
de goede scoringskansen voordeden. De
Ondanks de slechte weers- en ter
reinomstandigheden is de wedstrijd
SKVVRC Zaterdagmiddag te Wage-
ningen gespeeld. De Veenendalers kwa
men beter voor de dag dan de laatste
twee wedstrijden. Het VRC-elftal was
op twee plaatsen gewijzigd, hetgeen een
verbetering betekende. Er werd beter
gecombineerd en er zat schot in de
voorhoede.
Voor de rust was het een gelijk op
gaande strijd. Na een half uur spelen
was het debutant linksbinnen C. Drost,
die VRC de leiding bezorgde.
Na de rust waren het de geel-blau-
wen die voortdurend de meerderen
waren. De stoere SKV-achterhoede was
echter steeds een belemmering om tot
doelpunten te komen. Voor een hard
schot van midvoor Davelaar moest de
Wageningse doelman toch zwichten,
waardoor VRC een 20 voorsprong
kreeg.
De thuisclub probeerde het spel te
verplaatsen, maar spil Van de Weerd-
hof en linksback Van Kooten braken
elke aanval af. Ook de nieuwe rechts
back Donkelaar bleek voor de VRC-
achterhoede een goede aanwinst te zijn,
zodat deze achterhoede de stand blanco
kon houden. VRC behoudt nog steeds
een goede kans om met Oranje-Blauw
en DTS gelijk te eindigen.
AANBEVELING
De Burgemeester van Rhenen vestigt
bij deze de aandacht op de rebusactie
van de Vereniging 8 R.I.
De hieruit verkregen gelden zullen
worden aangewend voor invaliden en
nabestaanden van het 8e en 32e Regi
ment Infanterie, de regimenten, welke
o.a. op de Grebbeberg in de voorste
linies hebben gestreden tegen de Duitse
overweldigers en die dan ook de zwaar
ste verliezen hebben geleden. Wel zijn
van Rijkswege goede voorzieningen ge
troffen, maar aanvullend is er toch on
der deze slachtoffers nog veel nood te
lenigen.
Zij die vielen en die nu nog als invali
den door het leven gaan, deden hun
plicht tegenover het vaderland.
Laten wij tonen dat wij doordrongen
zijn van het besef, dat wij hier een ere
schuld hebben en door onze deelname
aan genoemde actie onze dankbaarheid
voor de bevrijding tonen. Als ieder zijn
steentje bijdraagt, dan geldt hier het
spreekwoord „Eendracht maakt macht"
en zal de actie zeker slagen.
Deelneming aan genoemde rebus-actie
wordt daarom van harte aanbevolen.
Rhenen, 2 Maart 1955.
VOORJAARSKEURING VAN
STIEREN
De burgemeester van Rhenen vestigt
er de aandacht op, dat de provinciale
commissie voor de rundveefokkerij in
de provincie Utrecht dit jaar de voor
jaarskeuringen, bedoeld in art. 4 van
het Utrechts Stierenreglement 1936, zal
houden op Maandag 28 Maart 1955:
a. bij de Meentschuur 15.00 u.
b. viaduct Achterberg van Dijk 15.30 u.
Rhenen, 3 Maart 1955.
INSTELLINGEN
VAN WELDADIGHEID
Burgemeester en wethouders van
Rhenen brengen ter openbare kennis,
dat zij onder dagtekening van 28 Fe
bruari 1955 op de lijst der alhier ge
vestigde instellingen van weldadigheid
de tenaamstelling van „Het Bestuur
voor Sociale Zorg" hebben gewijzigd in
„Burgerlijke Instelling voor Maat
schappelijke Zorg".
Rhenen, 3 Maart 1955.
GEVELD NAALDHOUT
De burgemeester van Rhenen vestigt
de aandacht op art. 5 der bos wet 1922,
waarbij het verboden is van 15 Mei tot
1 Augustus geveld naaldhout te laten
liggen of opgestapeld te houden.
Het verbod is niet toepasselijk op ge
heel ontschorst hout, geïmpregneerd
hout, takkenbossen, bonenstaken, hout
dat in water ligt en hout, aanwezig op
de plaatsen van gebruik; bovendien
geldt het verbod niet voor los tak- en
aanvallen werden te nonchalant afge
werkt. De thuisclub kwam daarna veel
meer in de aanval. Toch was het Vee
nendaal dat na een half uur spelen de
leiding nam door middel van haar
linksbuiten.
Door een corner kwam Patria nog
voor rust weer gelijk met de geel-blau-
wen. De cornerverhouding voor rust
was 8 voor Patria en 3 voor Veenen
daal.
In de tweede speelhelft nam Veenen
daal opnieuw de leiding door haar
linksbuiten, die op schitterende wijze
een hoge voorzet van rechtsbuiten Ab
Rebergen ineens inkogelde.
Opnieuw bracht een corner op het
Veenendaalse doel de gelijkmaker voor
Patria. Het was nu linksbinnen H. van
Ee. die met een prachtige kopbal on
houdbaar voor Cornelissen scoorde. 2-2.
De Veenendaalse achterhoede speelde
daarna wat onsamenhangend, waardoor
de Patria-aanvallen voortdurend ge
vaarlijk bleven. Met nog een kwartier te
spelen dribbelde Hendriks dwars door
de Veenendaalse verdediging heen en
gaf zijn club de leiding.
Veenendaals midvoor C. Heikamp zag
daarna nog kans de Patria-doelman te
passeren, zodat toch nog een gelijk spel
kon worden bereikt.
Na een lange gedwongen rustperiode
van een maand kwam het eerste elftal
van de v.v. „Renswoude" Zondagmid
dag weer in het veld.
De wedstrijd tegen Veense Boys is
geen beste geweest. Dit moet men voor
namelijk zoeken in het feit dat een
straffe wind schuin over het veld stond
en goed spel vrijwel onmogelijk maakte.
Reeds na enkele minuten had Rens
woude een achterstand. De midvoor van
de Boys kwam vrij voor het doel en zijn
overigens slappe schot liet keeper Ree-
bergen tot verbazing van het publiek
glippen (0—1).
We zagen nu enkele goede aanvallen
van de rood-witten en het was dan ook
niet te verwonderen dat linksbinnen
Schelle bij een van deze aanvallen met
een hard en zuiver schot doel trof (11).
Tot de rust was het nu echter Veense
Boys dat de toon aangaf en weer kwam
Renswoude achter te staan.
In de 24e minuut was het de spil, die
met een ver en hoog schot doelpuntte en
in de 31e minuut was het wederom raak
toen de linksbinnen met een schot van
dichtbij de stand tob 13 opvoerde.
Na de thee kwamen de Boys er echter
niet meer aan te pas. Na ongeveer een
kwartier leverde een van de vele cor
ners een doelpunt op toen middenvoor
Stutvoet met een mooie kopbal de ach
terstand tot 2—3 verkleinde. Twee mi
nuten later was de stand reeds gelijk
door A. Vink met een hoog schot. Rens
woude bleef in de aanval en in de 32e
minuut gaf Schelle een afgemeten pass
aan G. v. d. Horst. Deze aarzelde niet en
het werd 43. In de laatste tien minu
ten werd de strijd nog enigszins romme
lig. De goed leidende scheidsrechter
hield de touwtjes echter strak. In de
43 stand kwam geen verandering
meer.
Verschijnt als bijlage van het
streekblad DE VALLEI
Onder redactie van TANTE JOS
Correspondentie te richten
aan Tante Jos, p/a Parallel
weg 10. Veenendaal.
CORRESPONDENTIE
Beste Johanna en Gerrit v. d. Byl,
Jullie zilverpapier was ook zeer wel
kom. Hartelijk dank! De hele familie
spaart mee? Mooi zo! Ja, een blinde
mist ontzettend veel, maar wat is het
heerlijk dat er zoveel mensen (en kin
deren) zijn, die proberen hun het gemis
van hun ogen iets gemakkelijker te doen
dragen. Zo'n geleidehond is voor een
blinde van onschatbare waarde en
daaromhoe harder we sparen, hoe
meer blinden we aan zo'n trouwe le
vensgezel kunnen helpen!
Beste Repelsteeltje,
Dank voor je brief. Jij hebt volop van
het ijs genoten, dunkt me. Of ik schaats?
Nee, ik sta te wiebelig op de smalle
ijzers. Jammer! Dan vraag je nog hoe
veel neven en nichten ik heb. Nu, zeker
meer dan drie honderd, maar ik heb er
nooit te veel! In welke klas van de ulo
zit je nu? Weet je al wat je worden
wilt? Misschien plaats ik je verhaaltje
wel. Daag.
Hartelijke groeten van Tante Jos.
We ontvingen ook nog zilverpapier
van:
Jaapje en Mattie Budding.
Henk Brussaard.
tophout, tenzij dit aanwezig is op kaal
geslagen terreinen.
Rhenen, 2 Maart 1955.
AANGIFTE HONDENBELASTING 1955
Bij wijze van proef zal dit jaar geen
huis-aan-huis-opname van honden
plaats hebben. In de plaats hiervan
komt een intensieve controle in de loop
van het belastingjaar.
Houders van honden zijn verplicht
aangifte te doen ten gemeentehuize, af
deling financiën, vóór 28 Maart a.s.
Indien aan deze verplichting niet
wordt voldaan kunnen de aanslagen
worden verdubbeld.
De aangifte kan geschieden: monde
ling, telefonisch of schriftelijk (telefoon
nummer 541).
Indien geen wijziging is gekomen in
het aantal en de klassificatie der hon
den, behoeft geen aangifte te worden
gedaan. In dat geval wordt een aanslag
opgelegd gelijk aan die van het voor
gaande jaar.
Ook voor honden die in de loop van
het belastingjaar worden verkregen
moet aangifte plaats hebben.
Rhenen, 14 Februari 1955.
Burgemeester en wethouders
van Rhenen,
De burgemeester,
L. BOSCH VAN ROSENTHAL.
De secretaris,
TH. v. d. WILLIK.
Herman Ariesen.
Lauwrens Roks.
Hartelijk dank!
HARTELIJK GEFELICITEERD,
JARIGEN!
10 Maart Bobbie Schoeman.
12 Roodkapje.
13 Truus de Ruiter.
13 Matthy Budding.
15 Willy Vermeulen.
Oplossing raadsels
I. a. voorsteven; b. standvogels; c.
sprint; d. schouw; e. ski's.
II. Forel, fruit, lasso, ketel, Haren,
brood, klein, bison, liter.
Rust roest.
III. Even zwaar.
NIEUWE RAADSELS
- x - le rij voorn. v. bekend voetb.
- x - 2e rij oppervlaktemaat.
- x - 3e rij speelgoed.
- x - 4e rij meisjesnaam.
- x - 5e rij plaats in Gelderland.
- x - 6e rij gewicht.
- x - 7e rij branie.
- x - 8e rij groot transportbedrijf.
- x - 9e rij keukengereedschap.
- x - 10e rij zangstem.
Op de kruisjeslijn komt de naam van
een in het wild groeiende plant.
II. Mijn eerste is een vloeistof, op
mijn tweede kunt je lopen en mijn ge
heel is een lichtende streep uit sterren
bestaande.
III. Van links naar rechts en van
boven naar beneden komt: 1. ontsiert je
kleren. 2. meisjesnaam. 3. een dier. 4.
deel van een bloem.
I
2
3
4
2
3
4
(Vervolg.)
Die avond ging de kalif in gezelschap
van zijn grootvizier een wandeling ma
ken door de stad. Beiden waren eenvou
dig gekleed want ze wensten onbekend
te blijven. In een achterbuurt werd hun
opmerkzaamheid getrokken door ®en
groepje kinderen, die in de maneschijn
speelden. Eén jongen, door de anderen
Soliman genoemd, was een bijzonder
verstandige knaap.
„Kom," zei hij tot zijn makkers, laten
we rechtertje spelen. Ik ben de rechter.
Wie wil Ali wezen? En wie zal de koop
man zijn die Ali's goudstukken gestolen
heeft? Twee jongens boden zich aan.
„De andere jongens zijn mijn dienaren,"
zei Soliman. Hij zette zich neer in een
hoek, nam een deftige houding aan en
sprak ernstig: „Laat Ali en de koopman
voorkomen."
De beide jongens traden eerbiedig
nader. „Ali," vroeg de kleine rechter nu,
„wat heb je tegen deze koopman in te
brengen?"
De jongen die Ali voorstelde, maakte
een buiging en zei: „Ik heb hem nu ze
ven jaren geleden een pot met olijven
te bewaren gegeven, waaronder ik dui
zend goudstukken verborgen had. De
olijven kreeg ik terug maar de goud
stukken waren verdwenen. Niemand
dan hij kan die er uit hebben genomen."
„Wat heb je daarop te antwoorden?"
vroeg de kleine rechter aan de be
klaagde.
„Ali heeft gelogen!" antwoordde deze.
„Zelf zette hij de pot zeven jaar geleden
in de kelder en zelf heeft hij hem er
weer uitgenomen. Zijn er goudstukken
in geweest, dan moeten die er nog in, of
er door hem zelf uitgehaald zijn."
„Laat me de pot met olijven eens zien,
breng hem hier Ali," zei nu de kleine
Soliman. De aanklager liep naar een
hoek van de tuin en kwam terug in de
houding van iemand, die een zwaar
voorwerp te dragen heeft, dat hij voor
de rechter neerzette.
„Is dit dezelfde pot, die Ali je te be
waren gaf?" vroeg de rechter. De ander
zei „Ja heer".
„Ali," hervatte de rechter nu, „doe de
pot eens open en laat mij de olijven
zien! Nu, ik moet zeggen, de vruchten
zien er goed uit. Envervolgde hij,
terwijl hij deed of hij iets in zijn mond
stak en opat, „ze smaken ook overheer
lijk. Maar het komt me toch vreemd
voor dat olijven die zeven jaar lang in
een pot zijn bewaard geworden, zo fris
en lekker kunnen wezen. Ze moesten,
dunkt me, al lang bedorven zijn. Roep
eens een paar olijvenkopers hier." Twee
andere jongens kwamen en maakten
een buiging.
„Heren," sprak deze, „hoelang kan
men ingelegde olijven goed bewaren?"
„Op zijn hoogst drie jaren, mijnheer
de rechter!"
„Wel zo, dat is vreemd," sprak de
jonge rechter, „zie eens hier, deze olij
ven moeten nu zeven jaar geleden door
Ali in de pot zijn gedaan. Proeft ze eens
en zegt dan wat jullie van de zaak
denkt."
De twee jongens deden of ze de vruch
ten onderzochten en zeiden toen, dat ze
nog niet langer dan enige maanden in
de pot konden hebben gezeten. De aan
geklaagde wilde nog het een en ander
er tegenin brengen, maar de rechter
snoerde hem de mond met de woorden:
„Zwijg, je bent een dief. Verse olijven
heb je in de pot gedaan, inplaats van de
bedorven olijven en de goudstukken.
Breng hem in de gevangenis," gebood
hij de jongens die zijn dienaren voor
stelden.
Deze grepen de dief en brachten hem
weg, en allen juichten de uitspraak van
de rechter luid toe.
„Wel, wel, wat een verstandige jongen
is dat," zei nu de kalif. „Morgen moet
ik in de zaak van de echte Ali uitspraak
doen en het is een buitenkansje voor mij
dat ik van dit spelletje getuige mocht
zijn. Een betere manier, dan die van
deze jongen is er niet. Zorg dat hij mor
gen aan mijn hof komt en laat ook de
rechter roepen, die reeds uitspraak ge
daan heeft. Hij kan dan van deze jon
gen leren hoe men door nadenken ach
ter de waarheid komen kan."
De andere dag, toen de kleine rechter
voor de kalif verscheen, was hij wel wat
verlegen. Deze sprak hem echter vrien
delijk toe. „Ik zag je voor rechter spelen
gisteravond en je deed dat zo goed dat
ik je nu tot rechter over de echte Ali
en de echte koopman aanstel. Doe straks
net als je gisteren in de tuin deed."
Hij nam de knaap bij de hand en zette
hem naast zich op de troon. En nu ge
bood de kalif, dat Ali, de koopman en
de rechter, benevens nog twee olijven-
verkopers moesten binnenkomen.
Deze traden nader en bogen zich voor
de troon neer. „Vertel ons wat ge te
zeggen hebt. Dit kind zal u horen en
vonnis vellen," zei de kalif.
Ali vertelde nu hoe het gegaan was
met de pot met olijven, die hij aan zijn
vriend toevertrouwde.
De olijven verkopers onderzochten de
olijven in de pot en verklaarden dat ze
slechts enige maanden oud konden zijn.
De dief wilde hier nog iets tegen aan
voeren, maar de jonge rechter wendde
zich, zonder op hem te letten, tot de
kalif met de woorden:
„Heer, de schuldige is ontdekt. Mij
betaamt het niet vonnis te vellen, want
gisteren was het slechts spel, nu is het
ernst. Wees zo goed, zelf het vonnis uit
te spreken."
„Flink gesproken," zei de kalif. De
dief moest bekennen waar hij het geld
had verborgen, opdat Ali het terug zou
Zaterdag 12 Maart a.s. houdt de vol
leybal vereniging VVV haar jaarlyks
tournool, waarvoor de directie van de
Panter Sigarenfabrieken twee wissel-
bekers heeft beschikbaar gesteld. Deze
bekers, momenteel in bezit van beide
SVV-teams (Utrecht, dames en heren),
dienen driemaal achtereen of vijfmaal
in totaal gewonnen te worden alvorens
zfl definitief aan de desbetreffende ver-
eniging(en) behoren.
Het tournooi is groots opgezet. Ruim
heid om met deze tak van sport kennis
te maken.
kunnen krijgen. Daarna werd hij naar
de gevangenis geleid om daar zijn ver
dere leven door te brengen. De rechter,
die eerst vonnis had geveld, kreeg een
geduchte berisping, omdat hij in zo'n
ernstige zaak zo lichtvaardig te werk
was gegaan. Soliman werd, op kosten
van de vorst, in alle kundigheden on
derwezen en werd later een der aan
zienlijkste en bekwaamste rechters van
het land.
20 teams, ondergebracht in twee klas
sen A en B hebben ingeschreven. In
Herenklasse A zien we de bekerhouder
SVV uit Utrecht, die een der sterkste
van Nederland wordt geacht, EAVV
Arnhem (kampioen district Arnhem),
EDO (le klasse district Utrecht), Nijen-
rode (Breukelen) en EVV (Ede). Een
zeer sterke bezetting dus! In de dames
klasse A hebben ingeschreven de beker
houdster SVV uit Utrecht, waarin uit
komt Annie Wigchers, speelster van het
Nederlands Dames Zestal, EAVV kam
pioene district Arnhem) en EDO
(Utrecht) etc.
Tevens is dit bij uitstek de gelegen
heid de beide VW-teams, waarvan de
dames in de eerste klasse van de afde
ling Utrecht na SVV en SOS bovenaan
op de ranglijst staan, aan het werk te
zien.
De dameswedstrijden worden ge
speeld in de zaal van de Chr. HBS aan
de Tuinstraat, de heren wedstrijden in
Eltheto, waar eveneens 's avonds te 3
uur de finales plaats vinden.
Vanouds is elke AH-winkel een
„eiland van goedkoopte", waar
de huisvrouw altijd stukken voor
deliger uit is dan elders. Vanouds
weet zij, dat zij er steeds de béste
kwaliteit ontvangt.
Nu doet Albert Heijn er nog een
flinke schep op. Dank zij een
v r ij w i 11 i g spaarsysteem kan
elke klant nu obligatiehouder bij
Albert Heijn worden en aldus
rente kweken en...
mee-delen in de winst
van dit grote en gezonde krui-
deniersbedrijf. Bij Albert Heijn
dus geen korting die U toch zelf
betaalt, maar nu 3-voudig voordeel!
W-klanten worden
couponkn»ppers
blik xoorden
üer<* de
nu 250 gram
ROOkWOrSt per stuk
Echte Hollandse 500
Buitenlandse 1/
Zeer fijn koekje 250 gram
Albert Heijn
(2)
Wachten op een vrachtje, urenlang in
de kou en bijna meer onkosten dan
loon."
Dan schamperde Jack terug: „Is dit
dan zo plezierig? Om een onbegaanbaar
stuk bos kaal te kappen? En een massa
zorg te hebben om een hoek te ontgin
nenEn wat heb je dan nog? Een
armelijk boerderijtje in een uithoek van
de wereld, waar je nooit iemand of iets
ziet. Je kunt net zo goed monnik wor
den! En jij wordt een oude vrijster
wees daar maar zeker van."
„Ach wat," suste Evelyn dan, „jij
denkt alleen maar aan de beginjaren.
Jij hebt geen fantasie! Heel Amerika is
toch zo begonnen. Iedere streek moet
opgebouwd worden je zult de ver
anderingen eens zien over een paar
jaar; als er meer huizen komen, dan
krijgen we een winkel en een kerk en
later een school. Dan komt er misschien
ook wel een station en wie weetom
jou een plezier te doen een fabriek
net als in Beaver Creek."
„Dan kan het hier net aardig zijn
tegen de tijd, dat we doodgaan. Nou, ik
denk er niet aan! Ik zal hier blijven, tot
de boel behoorlijk loopt, maar ik ben
niet van plan me hier mijn hele leven
op te sluiten."
Jack schreeuwde dan bijna met de
heftigheid van een twintigjarige, op wie
Evelyn moederlijk wijs, zoals een drie
en twintigjarige vrouw betaamt, min of
meer begrijpend neerzag.
Zo'n jongen! Kom! Het werk moest
gedaan wordenal had ze zelf meer
dan eens op het punt gestaan in te
storten. Want het was geen gemakke
lijke erfenis, die dë dood van hun oud
ste broer hun op de schouders had ge
legd. Daan „Don" zeiden de Cana
dese buren, die de naam van Donald
wilden afleiden zou nu acht en twin
tig geweest zijn.
Ruim anderhalf jaar geleden was hij
omgekomen bij het vellen van een grote
boom. Hij had het karweitje weer alleen
willen opknappen, zoals hij altijd een
neiging had gehad om zoveel mogelijk
werk te verzetten in zijn eentje. Hij
deed het om de pure vreugde van de in
spanning. Sterk als een beer, was hem
niets liever dan zijn krachten te meten
aan de weerbarstigste dingen.
Dat had hem er ook toe gebracht een
stuk land te kopen in het ruwe noorden
van Ontario. Voor 80 dollars kocht hij
160 acres land! Denk eens aan: dat
kwam op drie gulden de hectare! En
het bedrijfskapitaal hakte je zelf bij
elkaar want het land was begroeid met
bos. Voor de helft hoog hout, dat ge
deeltelijk geschikt was voor de hout
zagerij en gedeeltelijk voor de papier
molen. De rest van zijn Quarter-section
was een flauw hellend dal, dat begroeid
was met ruw gras, hier en daar onder
broken door struikgewas. Hij was eerst
een jaar in de buurt gaan werken als
houthakker, had goed uit zijn ogen ge
keken en tenslotte een gunstig gelegen
stuk land genomen. Zijn grond grensde
aan een spoorlijn, was niet ver van een
riviertje en de ligging van het dal maak
te de streek voorbeschikt om mettertijd
een knooppunt van verkeer te worden.
Inmiddels hakte hij, dat het een lieve
lust was. Je had maar bomen te vellen
en naar de houtzagerij te transporteren
om te bestaan. In samenwerking met de
enkele andere kolonisten, die zich in de
streek vestigden, werden eenvoudige
huizen en schuren gebouwd. Het leek,
alsof Daan aan het begin stond van een
waarachtig pioniersleven, waarin hij al
zijn arbeidsvreugde kon uitleven.
Toen kwam in Holland het telegram
van zijn verwonding en later van zijn
dood. Een week daarna volgde de laat
ste brief van de jongen, die hij de dag
voor het ongeluk had verstuurd en
waarin hij vertelde, hoe goed het werk
opschoot. „Als Eef er plezier in heeft,
moet ze overkomen in het volgend voor
jaar," schreef hij. „Ze zal zich hier best
thuis voelen en we kunnen stevige jon
ge vrouwen wel gebruiken."
Daarop volgde een brief van de Cana
dese buurman met een relaas van het
gebeurde. Een zware stam was bij het
vellen eerder afgeknapt dan Daan ge
dacht had en daarbij in de verkeerde
richting gevallen. Daan was blijkbaar
opzij gesprongen, maar een zware tak
had hem een klap gegeven. Twee dagen
had hij daar bewusteloos en zwaar ge
wond gelegentoen de buurman hem
vond, was hij stervende.
De oudelui waren een paar weken
volkomen verdoofd geweest; niemand
durfde er thuis over te spreken. Vaders
stille wanhoop snoerde hun allen de
keel dicht. Toen er na twee maanden
weer een brief kwam van de buurman
met de vraag wat er met de erfenis
moest gebeuren, zei Evelyn: „Ik ga er
volgend voorjaar zelf naar toe en regel
de zaak." Ze had al die tijd dat Daan
op zijn ontginning had gewerkt, innig
meegeleefd met zijn strijd tegen de on
barmhartige woonplaats, die hij zich
zelf had uitgekozen. In vele opzichten
leek ze sterk op haar oudste broer en ze
had er naar verlangd hem te gaan
helpen.
In deze laatste maanden was een plan
in haar gerijpt. Ze zou al was Daan
er dan niet meer tóch gaan en Jan
overhalen mee te komen. Dan zouden
ze samen het bedrijf weer op gang kun
nen brengen. Haar broer was die ont
ginning begonnen en zij zou eens laten
zien, dat een Noordhollander wist van
doorzetten.
Er was verzet geweest van vader en
moeder. Natuurlijk! Ze wilden niet nóg
eens twee kinderen afstaan aan een
land, dat hun reeds de oudste zoon ont
nomen had. Maar Jan was voor Eef's
plan gewonnen en beiden hadden de
zelfde koppigheid, die de oudelui inder
tijd in staat had gesteld zich van land
arbeider tot kleine boer op te werken.
Zij gingen. Beiden snakten naar een
leven van groter formaat dan ze in
Holland te verwachten hadden, maar
ieder leefde met zijn dromen in geheel
andere sfeer. Eef zag land en bossen en
vee, ze zag een boerderij ontstaan, gro
ter, vrijer, moderner dan hun propere
Noordhollandse plaatsje. Ze kende de
vreugde van planten en dieren te ver
zorgen, de vreugde van arbeidende han
den, waarmee de wind speelt en waar
over de zon streelt. Ze genoot van de
versgeploegde aarde, van de tere ont
kieming, van groei en rijping, van oogst
en uiteindelijke verstilling van het land.
Ze was een geboren boerin.
Jan's Amerikaanse dromen waren uit
een andere geest ontsproten. Canada,
Noord-Amerika, betekende voor hem
tractors, maaimachines. Dat betekende
fabrieken, mijnen, auto's! Dat beteken
de verfijnde technische instrumenten,
die een mens krachten in de hand ga
ven, duizenden, millioenen malen ster
ker dan hij zelf was. Hij dacht aan de
hete adem van motoren en hoogovens
en aan het snelle rythme der industrie,
terwijl Eef mijmerde over de vertrouw
de streling van een paardekop, de zach
te blik der koeien en de aandoenlijk
stuntelige bewegingen der kalveren.
Hoe was Canada hun tegengevallen!
Verveloze huizen en schuren, slecht be
werkt land, armelijke gewassen, verla
ten hoeven en kerkhoven van verroeste
werktuigen en auto's waren overal te
zien langs de spoorlijn, die hen het land
invoerde.
En een heel gewoon volk. Ze hadden
gedacht sportieve typen te ontmoeten;
slanke pittige vrouwen, kwieke kerels.
Maar deze plaatjesfiguren uit tijd
schriften en kranten en films waren
hier even zeldzaam als thuis en mensen
met een natuurlijke, frisse kleur op het
geziicht kwamen hier heel wat minder
voor dan in Noord-Holland.
De eerste indrukken waren reeds lang
vervaagd. Wat leek hun aankomst al
weer een ontzaglijke tijd geleden! In
weinige maanden waren ze sterk onder
Canadese invloed gekomen; hun Hol
lands was doorspekt met Engelse woor
den en Amerikaanse uitdrukkingen. Ze
zagen het verveloze reeds niet meer.
(Wordt vervolgd.)
