LIMONADE
RECLAME
DE VALLEI
li
-de CANADESE ERFENIS-
Stichtse Boys en Veenendaal
delen de punten
VEENENDAALSE RACING
CLUB KAMPIOEN
Voetbalvereniging „Eist
kampioen
GRATIS EEN G0UDREEP
GRATIS EEN GROTE REEP
Voor de Jeugd
„Veenendaal" tegen militair
elftal
Rhenus versloeg Veense
Boys met 54
Wageningen-A.D*Ch 0-5
Officiële Bekendmaking
bij een fles vruchtenlimonade van f 1 50
bij een fles limonade van f 1.—
Geldig van 11 t/m 17 Mei 1955
Reintje de Vos
FEUILLETON
Het is een pover spelletje voetbal ge
worden dat Veenendaal tegen Stichtse
Boys liet zien. Veenendaal had de volle
winst kunnen grepen, toen het op een
gegeven moment in de tweede helft een
20 voorsprong kreeg. Het spel ver
slapte daarna dusdanig by Veenendaal,
dat Stichtse Boys alle gelegenheid
kreeg terug te slaan en dit dan ook in
derdaad deed. De rood-witten toonden
heel wat meer strydlust dan de gecl-
blauwen, die het zo nu en dan wel ge
loofden.
By dit malaise voetbal deed ook de
scheidsrechter een duit in het zakje.
Zyn leiding was wel dusdanig zwak,
dat het protesten van beide zyden op
riep en zo nu en dan de goede verstand
houding even dreigde te verstoren.
Voor de rust had Stichtse Boys het
windvoordeel. De combinaties waren
echter slordig, zodat het maar tot een
enkel goed gericht schot kwam. De Vee-
nendaalse voorhoede, sterk gewijzigd,
bracht er evenmin wat van terecht. Al-
leeri midvoor Cees Heykamp stond in
deze voorhoede op zijn plaats, waar hij
soms aardige dingen liet zien, maar ab
soluut geen steun had van zijn beide
binnenspelers Corry Heikamp en A.
Hebergen. Van de beide vleugelspelers
was linksbuiten Jan Heykamp gevaar
lijker dan G. J. Rebergen aan de andere
zijde, die zich voortdurend liet afdek
ken.
De rust kwam dan ook met een dub
bel blanke stand, nadat doelman Cor-
nelissen juist voor het verstrijken van
deze eerste helft een zeker schijnend
doelpunt redde.
Met de wind in de rug pakte Veenen
daal direct na de rust ineens resoluter
aan. Stichtse Boys werd in de verdedi
ging gedrongen en reeds na drie minu
ten had Jan Heikamp succes. Een mi
nuut later liet Corry Heykamp 20 no
teren en nu leek het er op, dat Veenen
daal een grote overwinning zou beha
len. Het spel verflauwde echter, zodat
Stichtse Boys door kon drukken, waar-
Veenendaal I speelt a.s. Donderdag
avond te kwart voor zeven op haar ter
rein aan de Bergweg een wedstrijd te
gen een Arnhems militair elftal.
In het Veenendaalse elftal is doelman
Cornelissen als midvoor opgesteld.
Het militaire elftal ziet er als volgt
uit:
Doel Schonberger (S.C.H.); achter
Eenbergen (U.D.) en Gebbink (Eiler-
mark). midden: Bakker (AGOVV), Ur-
bets (Maurits) en Goossens (Alcm. Vict.)
voor: Meyers (De Graafschap), De Jong
(Albatros), Cornelissen (Veenendaal);
Lensen (Maurits) en Knevel (Wagenin-
gen).
bij de Veenendaalse achterhoede zich
nog al eens in de luren liet leggen. Na
20 minuten kwam het eerste succes
voor de Boys. Terwijl midvoor Kaverlé
doorbrak bleef de Veenendaalse achter
hoede appelerend staan voor buiten
spel. De scheidsrechter kende dit doel
punt echter toe. Wat Veenendaal daar
na probeerde, het lukte niet meer. Het
verband was verdwenen, terwijl Sticht
se Boys fanatieker ging spelen. Even
voor het eindsignaal slaagde rechtsbin
nen Boekhout er in de gelijkmaker te
scoren. Het protest van doelman Corne
lissen, dat de bal de doellijn niet ge
passeerd was, liet de scheidsrechter on
beroerd. Enkele minuten te vroeg liet
hij maar inrukken.
Na de 102 overwinning van vorige
week op de Kievitten, is het Rhenus af
gelopen Zondag gelukt wederom een
flinke overwinning te boeken. Ditmaal
waren de groen-witten op bezoek bij
Veense Boys in Nij kerker veen. De gast
heren werden verslagen met 51. Het
was geen mooie wedstrijd en aanvanke
lijk zag het er zelfs naar uit, dat de
Rhenenaren een zware dobber zouden
krijgen. Met de rust was de stand nog
1—1. Veense Boys hadden gedurende de
eerste helft een hoog tempo ingezet,
doch toen Rhenus in de tweede helft
zowel de wind als de zon in de rug had,
vielen de gastheren terug en voerden
onze stadgenoten de stand op tot 51.
Het werd een teleurstellende wed
strijd, die de Wageningers haar aan
hang voorschotelde. Het elftal van de
groen witten was geducht gewijzigd. J.
Jansen, Looijs en Zeiler hadden plaats
moeten maken voor jeugdiger spelers.
Opgesteld waren thans Ruysch op de
plaats van Jansen, terwijl v. Harn de
plaats van Looijs innam.
Het spel was nauwelijks 4 minuten
gaande toen bij een goed opgezette
ADO-aanval Valk een goede pass van
Timmermans opving en het leer hard
langs de verraste Geutjes plaatste. 01.
Wageningen zette hierna een goede
aanval op. Van Amersfoort kwam al
leen voor het ADO-doel. Zijn schot was
echter te zacht om succes op te leveren.
Direct hierna was het linksbuiten Rijn
vis van A.D.O. die het leer hard langs
Geutjes inschoot. Scheidsrechter
Bronkhorst had echter buitenspel ge
constateerd en verklaarde het doelpunt
ongeldig. Wageningen bleef aanvallen.
Van de Meij bracht het leer goed voor
het A.D.O.-doel. Van de Kolk haalde de
bal keurig om doch het leer vloog bui
ten bereik van de doelman rakelings
over de deklat. Bij een volgende aan
val schoot Knevel te zacht, de A.D.O.-
keeper had geen moeite de bal weg te
werken. Aan de andere kant lukte het
beter. Het waren Timmermans en Valk,
die de stand op 03 brachten. Wage
ningen gaf de moed niet op. Een van
haar goede aanvallen besloot Leussink
met een hard schot. Via de deklat vloog
de bal over het doel. Wageningen zette
door, maar doelpunten bleven uit Na
de rust trok de Wageningse voorhoede
opnieuw ten aanval. De voorhoede
speelde echter te onsamenhangend om
succes te boeken tegen de resoluut in
grijpende ADO-achterhoede. Het wou
niet lukken; harde schoten van Leus
sink en v. Amersfoort vlogen naast of
over. ADO werkte zich wat los. Uit een
goede aanval was het Timmermans, die
uit een goed aangegeven voorzet van
Rijnvis, Geutjes het nakijken gaf: 04.
04.
Wageningen gaf de moed nog niet op.
Bij een goede aanval was het Hulshof,
die een hard schot loste, doch de bal
kom van de lat het veld weer in en
v. d. Meij kopte de terugspringende bal
over. In het veld werd het niet beter.
Bij een aanval van Wageningen kwam
v. d. Kolk in botsing met de ADO-kee-
per, hij moest het veld verlaten, om
te worden vervangen door v. Kleef. Er
waren nog enkele minuten te spelen
toen Timmermans het leer werd toe
gespeeld en hard inschoot: 05.
Door de beslissingswedstrijd tegen
Oranje Blauw te winnen, is de Veenen
daalse Racing Club (V.R.C.) kampioen
geworden van de oostelyke 4e klasse
van de Zaterdagcompetitie.
Deze beslissingswedstryd werd Za
terdagmiddag onder grote belangstel
ling gespeeld op het V.S.W.-terrein en
eindigde in een duidelyke 40 over
winning voor de geel-blauwen.
Technisch was Oranje Blauw beter
dan V.R.C., doch het tempo lag by de
Veenendalers hoger, zodat de V.R.C.-
achterhoede steeds maar weer kon in-
grypen. Bovendien was de Nymeegse
rechtsbuiten Otten bepaald zwak, ter-
wyl juist de meeste aanvallen over
rechts werden gelanceerd.
Ook de V.R.C. rechtsbuiten de Ko
ning was deze middag niet gevaarlijk.
Indien zijn schoten zuiverder waren ge
weest, dan was de score zeker hoger ge
worden.
De wedstrijd begon al zeer gunstig
voor V.R.C., want nadat er 1 minuut
gespeeld was, kwam het eerste Veenen
daalse doelpunt reeds. Doelman Zonne-
velt stond geheel verkeerd opgesteld
toen linksbuiten Jansen een vrije trap
mocht nemen. Het was tegelijk raak.
Daarna ontwikkelde zich een gelijk
opgaande strijd, waarbij de V.R.C.-
voorhoede gevaarlijker was. De paal
kwam er drie keer aan te pas om een
tweede doelpunt te voorkomen.
Vijf minuten voor rust kreeg Oranje
Blauw de kans om gelijk te komen,
doordat zij een strafschop kon nemen
wegens hands van linksback van Koo-
ten. Spil Rensink schoot deze strafschop
naast, zodat de tweede helft kon begin
nen met een 10 voorsprong voor VRC.
Het duurde toch nog 25 minuten in
deze tweede helft, voordat de uiteinde
lijke beslissing viel. Een misverstand in
de Oranje Blauw achterhoede, gaf mid
voor Davelaar gelegenheid de voor
sprong te vergroten. Een minuut later
was het door dezelfde speler reeds 30
door een vrije trap even buiten de rand
van het srtafschopgebied. Nog gaven de
Nijmegenaren zich niet gewonnen,
maar doelman Van Kooten kwam er
toch maar weinig aan te pas. De actieve
linksbuiten Bep Jansen kon 12 minuten
voor het einde naar binnen lopen, waar
na doelman Eonnevelt zich deze middag
voor de vierde maal liet verschalken.
Er kwamen in deze laatste minuten nog
enkele scoringskansen voor V.R.C. maar
het bleef bij deze 40 stand.
Ook het derde elftal van V.R.C. is
kampioen in haar afdeling geworden,
zodat het geen slecht seizoen voor de
geel-blauwen is.
„PAUL KRUGER" VERLOOR VAN
BARNEVELD
Op de kegelbanen van „Paul Krüger"
achter hotel Het Wapen van Rhenen
vond een kegel wedstrijd plaats tussen
„Paul Krüger"-Dinsdagavondclub en
de club „Het Touwtje" uit Barneveld.
De Rhenenaren moesten in de Barne
velders hun meerderen erkennen.
In de vrije baan won de voorzitter
van „Paul Krüger", de heer N. Souwer-
bren, de eerste prijs, met op de tweede
plaats de heer Leeuwis uit Barneveld.
HINDERWET
Burgemeester en wethouders van
Rhenen maken bekend, dat het verzoek
van A. Drost, Schoolweg 4 te Eist (U),
om op het perceel, kadastraal bekend
gemeenet Rhenen, sectie H no. 2680,
plaatselijk gemerkt Schoolweg no. 4
een afzuigsysteem en wijziging en ver
mindering van de aanwezige slijpkop-
pen in een bestaaode slijperij en polijs-
terij te mogen aanbrengen, door hen is
ingewilligd.
Rhenen, 6 Mei 1955.
Burgemeester
en wethouders voornoemd,
De burgemeester,
L. Bosch v. Rosenthal
De secretaris,
Th. v. d. Willik.
AFSCHERMING VAN GEVAARLIJKE
STRALEN
Onze atmosfeer is een bescherming
van de levende wezens tegen tal van
gevaarlijke stralen. De beschermenden
werking van de luchtlaag komt over
een met die van een loden plaat van
liefst 90 cm dikte.
tt
Zondag j.l. kwam de v.v. Eist in een
spannende uitwedstrijd tegen Aurora
uit Werkhoven als ongeslagen kampi
oen uit de bus.
In deze belangrijke wedstrijd kwam
onze plaatselijke club met de volgende
opstelling in Werkhoven het veld op:
Doel: A. van Laar; backs: T. G. Hensen
en T. Henzen; Midden: G. Overeem, G.
van Laar en T. G. Jansen. En in de
voorhoede: Joh. Slok, R. Drost, M.
Houtriet, v. Ommeren en C. Henzen. De
vele supporters van „Eist" waren er ge
tuige dat deze jongens gevochten heb
ben voor deze overwinning, die dan ook
alleszins verdiend was.
In de eerste helft van de wedstrijd
waren de doelen om beurten in gevaar,
waardoor ook de Elstenaren menige
keer door het oog van de naald kropen.
Maar ook nu weer wist doelman v. Laar
menige gevaarlijke aanval het hoofd te
bieden. Twee minuten voor de rust kon
de middenvoor van „Eist" gebruik ma
ken van een verwarde situatie, en op
een prachtige manier het winnende
doelpunt scoren. Ook in de tweede helft
golfde de strijd op en neer waarbij de
gastheren zelfs iets in de meerderheid
kwamen. De verdediging van Eist was
echter paraat en deed alles om te voor
komen dat men voorsprong zou verlie
zen. Ook de Elster voorhoede deed nog
menige goede aanval en rechtsbuiten
Joh. Slok had daarin een groot aandeel.
Ook de Aurora defensie hield moedig
stand. Zo eindigde deze spannende
wedstrijd met een 10 overwinning
voor Eist die het dit seizoen bovendien
presteerde in haar klasse ongeslagen te
blijven. Eist komt nu de volgende com
petitie uit in de 2e klasse en als zij het
zo doet als nu kunnen wij de komende
verrichtingen met spanning tegemoet
z^en.
Oranje Wit speelde een goede wed
strijd in Scherpenzeel maar verloor met
10. Het doelpunt ontstond in de eerste
helft. In de tweede helft was er een
licht O.W.-overwicht wat niet in doel
punten werd uitgedrukt.
Het tweede elftal van Oranje Wit
verloor van Zeist IV met 63.
Hier is dan toch de kampioensfoto van
V.R.C. dat door een duidelyke 40-
overwinning in de beslissingswedstryd
tegen Oranje-Blauw de vlag kon hij-
sen.
Verschijnt als bijlage van het
streekblad DE VALLEI
Onder redactie van TANTE J
550511
Correspondentie te richten
aan Tante Jos, p/a Parallel
weg 10, Veenendaal.
ONZE JARIGEN
11 Mei Willy v. d. Meer; 12 Mei Wou
ter Schoeman; 12 Mei Carolientje van
Capelle; 12 Mei Gert Jan Vermeulen;
13 Mei Cas Vink; 13 Mei Jan Nagel; 14
Mei Dinie v. Wijk; 16 Mei Rinske de
Ridder (Achterberg); 16 Mei Ineke Sep-
ter.
Allemaal hartelijk gefelicieterd!
Het kranige kampioens-elftal van „Eist
NIEUWE RAADSELS
I. Kettingwoorden.
meel zak doek.
racebel.
regenschutter.
vloerkamer.
dierenbank.
wijnwerk.
bloemlood.
II.
X
X
X
X
X
X
X
le rij grote zwemvogel met vliezige
zak aan de onderkaak.
2e rij plaats in Noord-Holland.
3e rij voornaam van een der leden van
het Koninklijk huis.
4e rij zeeëngte tussen Zweden en De
nemarken.
5e rij handwerktechniek.
6e rij ambacht.
7e rij trekvogel.
8e rij het vallen van water van een
steile hoogte.
Op de kruisjeslijn komt de naam van
een land in Europa.
MIJN DORP
Ik heb het lief dat dorpje klein
Daar tussen heuvelrug en Rijn.
En waar ik ben geboren.
Waar vaders vader heeft geleefd,
Waar moeders lied geklonken heeft
Eens in mijn kinderoren.
Ik houd zo van het akkerland
Als 't koren rijpt in zonnebrand
En bonte vlinders stoeien.
Van weiden als een groen tapijt
Vol bloemen in de lentetijd
Met hier en daar wat koeien.
Ik min de echte dorpse geest
Die blijft zoals ze is geweest.
Door tijd niet afgesleten.
Bij mensen waar je welkom bent
En ieder je bij name kent
Wordt men niet licht vergeten.
Toen 't krijgsgeweld ons bruut verdreef
Ons dorp verlaten achterbleef
Voor lange, lange weken.
Heb ik daar in een beukenlaan
Nog even peinzend stilgestaan
En achterom gekekenT. Roks.
Onder de grond, in het lage struikge
was dat het donkere mastbos omzoomt,
heeft Reintje de Vos zijn hol. 't Is een
oud konijnenhol, maar Reintje vindt
het zeer geschikt om in te wonen. Op
een goede dag worden hier vijf jonge
vosjes geboren en natuurlijk heeft moe
der Vos nu haar poten vol met het ver
zamelen van eten. Eten is er genoeg als
je maar zo slim bent dat je het kunt be
machtigen! Vooreerst zijn er natuurlijk
de muizen en ander kleingoed, waarvan
Reintje meestal een respectabel aantal
exemplaren weet buit te maken. Maar
er is ook edeler wild, konijnen, hazen
en patrijzen. Dat zijn voor onze vriend
ook begerenswaardige boutjes en dan
woont er aan de overkant van de zand
weg niet een boer, die hokken vol kip
pen en eenden heeft? Zo'n vette Barne
velderhm, het speeksel loopt Rein
tje uit de bek, als hij er aan denkt. Al
een paar keer heeft ze kans gezien zo'n
vet kluifje te bemachtigen en ze is niet
van plan het pluimvee van de boer nu
verder met rust te laten. Op een late
lenteavond verlaat ze haar hol om op
jacht te gaan. Haar maag vertelt haar,
dat het etenstijd wordt en de kleine
vosjes, die in de vooravond, onder toe
zicht van moeder, zo dartel bij de in
gang van het hol hebben gespeeld, ga
pen van de honger. Reintje houdt de
schaduwkant van het bos, zo kan ze
zelf niet gezien worden, maar aan haar
scherpe blik ontgaat niet de minste be
weging. De maan giet haar zacht licht
over de bebouwde akkers, waar de
veldmuisjes ook al op roof uit zijn. Me
nige kleine springer verdwijnt in Rein-
tjes maag, maar al te lang houdt zij
zich niet op bij het veld, ze heeft dit
keer edeler buit op het oog. Haar tocht
gaat naar de boerderij van boer Wes-
sels, waar zoveel heerlijks te halen valt.
Had Reintje de mententaal kunnen
verstaan en had ze die zelfde middag
in de grote graanschuur van Wessels
haar oor te luisteren kunnen leggen,
dan zou ze waarschijnlijk een veiliger
jachtterrein hebben gezocht. Wessels
namelijk, was die middag daar bezig
een paar kleine karweitjes te verrich
ten aan zijn landbouwwerktuigen, toen
de schuurdeur plotseling piepte en open
gegooid werd door een man in een
groen jagerspak. Hij pakte zijn, enigs
zins verfomfaaid hoedje van zijn hoofd
en zette zich op een omgekeerde krui
wagen neer. „Ha Bart, ik dacht wel dat
ik je hier zou vinden," schalde zijn
stem, „hoe staat 't leven, 'k heb je in
lang niet gezien." (wordt vervolgd)
(19)
De boer leek Eric nu toch niet de aar-
de-slaaf, waarvoor hij hem altijd ge
houden had; niet de grond was de
meester, maar de boer, die een greep
doet naar de natuurkrachten, zoals een
schipper tracht de wind te vangen in
de brede bolling van het zeil.
Eric klom op de rug van de oude Turk
om een beter uitzicht te hebben. Klip
klap, klip-klap, klipgingen de
hoeven.
Hij genoot van de zon en de wind en
de bruine aarde en van de mensen, die
er op werkten en kreeg een wild ver
langen om naast hen te beginnen. Wat
stapten die paarden toch langzaam;
zestien mijl stapvoets dat was een
terging Klip-klap het tempo was
niet te versnellen. Niet vóór de avond
zou hij op de ontginning zijn. Voor het
eerst van zijn leven voelde hij zich met
kracht tot het boerenleven aangetrok
ken. Morgen zal hij zijn paarden voor
de ploeg zetten. Net als deze mannen
hier bij het wenden een zonnestraal in
het blanke ijzer vangen om het als een
signaal over de vlakte te laten scheren.
Vore na vore zou hij trekken en het
land zou onder zijn handen opbloeien.
Hij was glad vergeten, hoe hij gering
schattend over die huismussen van boe
ren had gedacht, toen hij in de bossen
leefde en zijn bitse bijl in de bomen
beet. Nu riepen zon en aarde hem en
hij wilde werken in die wijde vlakte.
Hoe had hij het zo lang in het bos kun
nen uithouden! Allé Turk, stap wat
harder!
Enkele uren eerder had Evelyn deze
weg afgelegd in een heel ander tempo.
Naar Mac Intosh Valley terug suisde
haar Ford. Deze keer minderde ze geen
vaart op de top van Newmans Hill,
maar vloog over de hoogte heen om
met toenemende vaart haar eigen ge
bied in te duiken. Beneden moest ze de
landweg naar hun boerderij inslaan, die
twee dagen eerder nog onder water had
gestaan. Het water was nu nagenoeg
weg, al was de beek, die op korte af
stand stroomde, nog sterk gezwollen.
Ze gunde zich geen tijd om de verande
ringen van de laatste dagen precies in
zich op te nemen, ze had al haar
aandacht nodig om de bocht met deze
snelheid goed te nemen.
Plotseling hoorde ze een striemend
gekletter tegen haar spatborden en een
straal modder spoot langs haar heen.
Op hetzelfde moment voelde ze de wa
gen stuurloos onder zich uitglijden. In
stinctief hield ze het stuurrad strak in
haar gespannen handen, zodat de wa
gen kans kreeg om met een mooie
zwaai in een met slib bedekt graslandje
uit te lopen. Toen de vaart zover ver
minderd was, dat Evelyn dacht wel
weer gas te kunnen geven, draaiden de
wielen als dol door en het enige effect
was, dat een douche van modder achter
de auto werd opgespoten. Verder rijden
was uitgesloten.
Een ogenblik foeterde het meisje he
vig. Toen hield ze het feit van haar
stranding voor aangenomen en stapte
uit.
„Niet slecht gedaan voor een nood
landing," hoorde ze een bekende stem
roepen.
Enigszins verstoord keerde Evelyn
zich naar de kant, vanwaar de stem
kwam. Ze hield er niet van uitgelachen
te worden, als ze in een hulpeloze po
sitie verkeerde; soms kon ze fel opvlie
gen, als iemand haar plaagde. Ze keek
met gefronste wenkbrauwen in de
richting vanwaar de stem kwam en
zag twee bemodderde figuren staan
tussen de struiken langs de oever van
de beek. Ze moest even scherp turen
om te zien, wie het waren; toen
schoot ze zelf in een lach. Het was Jack
met Roger Beautier, de tweede zoon
van hun buurman, die grauw besmeurd,
als een paar indianen in de grondverf,
naar haar stonden te kijken. Ze deed
haar mond open om te vragen, hoe ze
in zo'n staat gekomen waren, maar
Jack riep: „Hoe is het gegaan, Eef?"
Toen schitterden haar ogen, ze vergat
de modder, ,,'t Is in orde!" galmde ze
terug.
Jack kwam al aandraven, zo vlug het
op het glibberige gras mogelijk was.
„Heb je geld losgekregen? Heb je al
paarden gekocht? Van wie?"
Evelyn bewaarde haar triomfantelijk
geheim nog een ogenblik, toen zei ze:
„Herinner je je Eric Lindquist nog?"
„Eric Lindquist? Ja, die Zweed op
de boot. Nou en
„Die was in Beaver Creek en toen ik
nergens geld kon krijgen op een aan
nemelijke manier, heeft hij paarden
voor ons gekocht en hij is er al mee
onderweg hierheen."
„Nee," zei Jack, „dat is ongelofelijk!
Waarom deed-ie dat?"
„Vraag het hemzelf, als hij straks
komt. Hij zei tegen mij, dat hij bang
was zijn opgespaarde loon anders op
een manier uit te geven, waar hij niet
veel aan had."
„Hoe laat kan hij hier zijn? Wanneer
is hij weggegaan uit Beaver Creek?"
„Tegen elven en het is zestien mijl."
„Loopt een span drie mijl in het uur?
Nee, zó hard niet, en over die afstand
helemaal niet. Hij zal onderweg ook
wel moeten rusten; dan kan hij pas
tussen zeven en acht uur vanavond hier
zijn," berekende Jack.
„Dat zal wel zo ongeveer. En 't is nu
twaalf uur. Laten we eerst maar gaan
eten. Wat voeren Roger en jij hier ei
genlijk uit?"
„O, wij hebben een goed daggeld ver
diend. Heb je er niet op gelet, dat het
water veel lager is?"
Ja, dat is zo, jullie werk?"
„Precies En een flinke vracht hout
hebben we op de kant gehaald. Dat was
op zichzelf al de moeite waard. Hoeveel
zouden we hebben, Roger?"
„Minstens twaalf „cord" en van mid
dag halen we er nog een partij uit. Dat
scheelt ons van de winter wel veertien
dagen hakken."
„En er zijn ook stammen bij, die de
moeite van het verzagen in timmerhout
waard zijn. We hebben onze tijd niet
verloren, hè Eef?" En Jack gaf zijn zus
ter een vriendschappelijke klap op de
schouder.
„Maar ben je nog langs de buren ge
weest om te vragen, of ze ons konden
helpen?"
„Jawel, maar toen ik bij een stuk of
drie bot had gevangen, heb ik de rest
voor zover mogelijk met de telefoon af
gedaan. 't Was toch allemaal tijdverlies
voor niets. Onderweg had ik op vijf, zes
plaatsen het land onder zien staan en
overal dreven blokken en stammen
(wordt vervolgd)
