Fraaie openlucht-uitvoering
van „Sparta"
DE VALLEI
VOOR DE VROUW
EEN EIGEN PLAATS
-de CANADESE ERFENIS-
V.R.C* verloor opnieuw van SVVN
en is voor promotie uitgeschakeld
Voor de Jeugd
I
X I
1
I
KOLOM_VOOR DE VROUW
DOVO 4 KAMPIOEN
R.A.V. BOEKTE SUCCESSEN
IN ZEIST
Officiële Bekendmaking
De wereld is groter dan 't gezinl
AVONTUUR MET EEN
TAPIR
FEUI LLETON
De gymnastiekvereniging; „Sparta"
heeft Zaterdagavond op het terrein van
de voetbalvereniging „Veenendaal" haar
jaarlijkse openluchtuitvoering gegeven.
Dit jaar kreeg deze uitvoering een spe
ciaal karakter, doordat het Nederlandse
dames- en herenkeurkorps haar mede
werking verleende.
Zowel de verschillende nummers van
de talrijke „Sparta"-afdelingen als de
demonstraties van Nederlands beste
turnsters en turners vielen bij het tal
rijke publiek zeer in de smaak.
De avond begon met de altijd impo
nerende massale opmars, gesteund
door het Chr. Tamboers- en Pijpercorps
„Prins Bernhard" en de vaandelgroet.
Na de kleuters liet het dames-keur
korps op de brug met ongelijke leggers
prachtige staaltjes zien. Natuurlijk ging
de grootste belangstelling uit naar het
„Sparta"-lid Corry van Barneveld. Het
publiek heeft bij deze gelegenheid kun
nen zien, dat mej. van Barneveld uit
stekend in dit keurkorps past. Na een
bankenoefening van de jongens en een
klapoefening van de meisjes, kreeg het
herenkeurkorps gelegenheid zijn uit
zonderlijke talenten te laten zien op het
paard.
Tot het invallen van de duisternis,
waardoor verschillende nummers ach
terwege moesten blijven, bleef het een
op hoog peil staande gymnastiek-uit-
voering, waarop „Sparta" met grote
trots mag terugzien.
Door een 81 overwinning op Sport
club Rhenen 4 behaalde DOVO 4 het
kampioenschap van de res. 3e klasse C
van de afdeling Utrecht en promoveert
hierdoor naar de res. 2e klasse.
Een grote ploeg RAV-athleten boekte
successen bij de athletiekwedstrijden
in Zeist. Catharina Nellestijn werd
vierde in de finale 60 m meisjes C. De
andere meisjes vestigden eveneens
nieuwe records. Piet Groenveld liep
een fraaie 800 m in de tijd van 2.10.2.
Piet le Noble en Peter van Soest liepen
hun eerste 5000 m met zeer fraaie tij
den, doch vielen juist buiten de prij
zen. Henk van Hoften brak het dis
trictsrecord 2000 m. In de moordende
sprint met Van Kerkhoven (Hellas)
moest hij nog net de eerste plaats af
staan. Zijn tijd was 5.40.8. Oud record
5.54.6.
Dik van Harn heeft zich onder de
beste 600 m lopers van Nederland ge
klasseerd met zijn fabelachtig snelle tijd
van 1.29.3. Hij werd tweede achter de
snelste junior van Nederland. Dit is de
snelste tijd, ooit in dit district door een
junior gelopen.
RAV beschikt thans over een steeds
groeiende groep serieuze athleten,
waarvan sommigen zich nu al tot de
beste van ons land mogen rekenen.
Zaterdag 2" Juli houdt genoemde ver
eniging een athletiekwedstrijd voor do
omliggende clubs en voor eigen leden.
VAN HET RDV-DAMFRONT
enDe uitslagen om het kampioenschap
van Rhenen waren deze week als volgt:
hoofdklasse: J. Tollenaar J. van Set
ten 11; le klasse: H. de Jong G. D.
W. van Dijk 11; C. M. Moedt J.
Haalboom 20; Uitslag vierkamp: G.
Spies J. v. d. Kaaij 02.
Hier zien w\j de Sparta-jongens onder
leiding van de heer Leppers bezig met
een aardige hoepel-oefening.
De trots van „Sparta", Cor van Barneveld, die tijdens de turn-demonstratie
van Zaterdagavond deel uitmaakte van het Nederlandse Dameskeurkorps had
vanzelfsprekend de bijzondere belangstelling van het talrijke publiek. Hier zien
w(j haar aan het werk aan de brug met ongelijke leggers.
VRC heeft Zaterdagmiddag ook haar
derde promotiewedstrijd verloren,
waardoor het definitief voor promotie
naar de derde klasse van de Zaterdag
competitie is uitgeschakeld. Het werd
tegen SVVN wederom 12, eenzelfde
uitslag als vorige week te Nijverdal. De
gasten waren technisch iets beter.
Vooral het plaatsen en het tempo was
beter dan bij de thuisclub, die enkele
wijzigingen in haar elftal had aange
bracht.
Voor rust zagen de Nijverdallers geen
kans om te doelpunten. Daarvoor wa
ren hun schoten meestal te hoog ge
richt en kon de VRC-verdediging het
grootste gevaar afwenden. De VRC-
uitvallen waren zeker gevaarlijker,
Verschijnt als bijlage van het
streekblad DE VALLEI
Onder redactie van TANTE JOB
Correspondentie te richten
aan Tante Jos, p/a Parallel
weg 10, Veenendaal.
JARIGEN VAN DEZE WEEK
29 Juni Dinie Diepeveen.
30 Corrie de Bruin.
2 Annie v. d. Bruijn.
2 Jopie Spies.
3 Diny v. d. Haar.
4 Emmy Hogendoorn.
Zilverpapier ontvangen van:
Henny en Bobbie Schoeman.
Japie en Matty Budding.
Dina en Coby Hoogendoorn.
Neeltje en Jansje Drost (Achterberg).
E. W. de Waal.
Juliana van Stolbergschool.
Hartelijk dank!
7 x
NIEUWE RAADSELS
1
8x2
HINDERWET
Burgemeester en wethouders van
Rhenen brengen ter openbare kennis,
dat ter gemeentesecretarie ter inzage
ligt een verzoek met bijlagen van de
Minister van Oorlog om vergunning tot
het oprichten van een kokerschietbaan
op het perceel, kadastraal bekend ge
meente Rhenen, sectie H nr. 1945.
Rhenen, 28 Juni 1955
Burgemeester en wethouders
voornoemd,
De secretaris,
G. J. Bleumink w.s.
De burgemeester,
L. Bosch van Rosenthal
x
5
I. Vul acht woorden in die alle be
ginnen met de letter B in het midden.
De eindletters op de kruisjes vormen
de naam van een land in Europa.
I. Plaats in Overijsel. 2. Een kleur.
3. Militaire belegering. 4. Ander woord
voor troep. 5. Gebod, opdracht. 6.
Eiland in Indonesië. 7. Plaats in Utrecht.
8. Vuurgloed.
II.
III. IV
IV
IV
II. In de hokjes komen van boven
naar beneden en van links naar rechts:
le rij hoofdbestanddeel der metsel
specie; 2e rij broer van Kaïn; 3e rij
meisjesnaam; 4e rij afdeling van een
school.
1
2
3
4
2
3
4
III. We zijn tien broeders, maar één
van ons is niets waard. Toch nemen we
hem graag mee, want als hij achter
ons gaat, zijn we veel meer waard.
maar het gevaar moest hoofdzakelijk
van linksbuiten Bep Jansen komen. De
rest van de voorhoede miste voldoende
stootkracht om het de SVVN-verdedi-
ging moeilijk te maken.
Eerst 20 minuten na de rust kwam
eindelijk het eerste doelpunt. De
SVVN-rechtsbuiten was iets sneller dan
aanvoerder Van Kooten, zodat hij nog
juist voor de hoekvlag de bal scherp
kon voorzetten. Met een zacht tikje kon
toen de Nijverdalse midvoor doelman
Van Kooten passeren.
Na dit doelpunt ging Ries van Kooten
midvoor spelen, waardoor de stoot
kracht van de VRC-voorhoede veel
groter werd. Na vijf minuten spelen had
Van Kooten reeds succes, toen hij een
voorzet van rechtsbuiten Davelaar
keurig inkopte.
Vier minuten voor het einde viel de
beslissing. Een goede aanval van SVVN
werd door de linksbuiten scherp voor
het VRC-doel gebracht, waar de Nij
verdalse midvoor tactisch overheen
stapte en de rechtsbuiten met een kei
hard schot de stand op 12 bracht.
In gesprekken met vrouwen hoort
men dikwijls merkwaardige opmerkin
gen, waarachter zich meer dan eens een
waarheid, soms een tragische waarheid
verschuilt. Zo merkte onlangs een
vrouw op, die plotseling alleen in het
leven stond, dat het zwakke geslacht
veel meer er op bedacht moest zyn om
zich voor het leven financiële zekerheid
te verschaffen, omdat men anders na
het overlijden van de echtgenoot-kost
winner een eenzame oude stakker zou
zijn.
Het leven van de weduwen neemt na
het overlijden van de man een grote
keer. Komt er inderdaad een tijdperk
van stakkerig leven? Dit probleem gaat
een grotere rol spelen nu de gemiddel
de leeftijd van de mensen veel hoger is
geworden. Bovendien geldt deze vraag
in het bijzonder voor ongehuwden,
waarvan men ook wel beweert, dat de
vrouwen er het ergst aan toe zijn.
Toch moet er wel onderscheid ge
maakt worden tussen beide groepen. De
ongehuwde vrouw heeft zich in haar
jonge jaren er reeds op ingesteld, dat
zij voor zichzelf moest zorgen. In veel
meer gevallen zal ze derhalve voor de
oudere dag gezorgd hebben. Van stak-
kerigheid is op die leeftijd dus gemeen
lijk geen sprake meer. Voor wat men in
het huwelijk heeft gemist, zal men el
ders compensatie gaan zoeken. Sommi
ge ongetrouwde dames ontwikkelen bij
voorbeeld uitstekende commerciële ta
lenten en bereiken daarmee goede re
sultaten. Anderen geven zich aan de
verpleging, aan het onderwijs of de
wetenschap.
Zij staan in de productieve jaren
voor een geheel andere indeling van
haar leven dan haar getrouwde sexe-
genoten. Ze scheppen zich een eigen
kring van vrienden, collega's en er is
bijna niemand, die geen „hobby" heeft,
waaraan zij een deel van haar leven
kan wijden. Zij stellen zich dus aan
gaande levenstaak en vrije-tijdsvulling
op de vrijgezellenstaat in en glijden in
veel gevallen ongemerkt in haar oude
ZIJ ZIJN NIETS MINDER
Vanzelfsprekend zijn er onder deze
vrouwen typen, die een geheel terug
getrokken leven leiden, omdat zij door
Oplossing raadsels
I. Knipkunstje.
(Vervolg.)
Nu togen de jongens meer naar rechts
waar het bos steeds dichter werd. Voor
zichtig drongen ze door de takken,
zonder lawaai te maken. Het ging in
de richting van de rivier. Ze gluurden
tussen slingerplanten en grote, groene
bladeren door. Hun hart bonsde. Tame
lijk ver van het dorp, een eind van de
plaats waar de korjalen vastgelegd
waren aan de oever van de Itany, be
reikten ze de rivier. Maar ook aan het
snelstromende water ontdekten ze geen
tapir. Alleen een flamingo vloog statig
van de oever op.
Toen ze voorbij de grote stroomver
snelling waren gekomen en Sambo juist
voorstelde om maar terug te gaan, ble
ven ze plotseling als verstijfd staan.
Daar, aan de rivierbocht, boog een tapir
zijn kop naar het water om te drinken.
Duidelijk tekende het grote lichaam met
de vreemd gevormde kop, zich af tegen
het donkere groen. Asaba greep zijn
vriend bij de arm. „Zie j'em? Daar!"
Fluisterend beraadslaagden ze wat te
doen. Als ze dichterbij probeerden te
komen zou het dier met een paar spron
gen in de rimboe verdwijnen. En de af
stand was te groot om hem van hier af
dood te kunnen schieten. Sambo stelde
voor, dat een van hen zou proberen,
het dier van achteren te besluipen en
het deze kant op te jagen. Hij legde een
pijl op zijn boog en drong het bos in,
om zodoende de tapir ongemerkt te
kunnen naderen. Asaba, achter een
boom, hield het dier in het oog, lette op
elke beweging. Hij zag, hoe het gretig
dronk en toen, onbewust van enig ge
vaar, stil bleef kijken over de rivier.
Zou Sambo nu al dicht bij hem zijn?
Asaba trilde van spanning.
Plots schrok de tapir op. Een sidde
ring ging door zijn lichaam toen hij van
heel dichtbij gekraak hoorde. Met een
snelle beweging draaide hij de kop om.
Een pijl snorde rakelings langs hem
heen. De angst laaide in hem op. Blik
semsnel keerde hij zich om, om met een
paar sprongen de veilige rimboe te be
reiken. Hijgend ging zijn adem terwijl
hij wild zijn lichaam tussen de takken
wrong. Krakend braken ze af of zwiep
ten hem tegen de kop. Maar hij merkte
het niet. Even zag hij Sambo, als in een
flits. De hand die de pees van de boog
spande! Op hetzelfde ogenblik vlijmde
de pijn door zijn schouder. Een hees ge
luid kwam diep uit zijn keel, in de don
kere ogen vlamde de angst. Hij keerde
terug naar de rivier, holde door langs
het water met grote sprongen, zo snel
hij kon. Sambo's pijl, vastgevreten in
zijn schouder, stak vreemd boven zijn
kop uit. Het bloed stroomde langs zijn
lichaam op de grond. Zijn adem ging
(31)
Dat was geen vrouw, waarmee je kon
flirten. Daarvoor was ze te sterk en te
flink. En toch had hij haar week en
plooibaar gekend. Ze had zich in zijn
armen laten gaan, alsof ze alles van
hem verwachtte. Maar waarom dan die
bespotting, toen hij zijn wilde streek
weer goed wilde maken. Het bijtende
sarcasme, waarmee zij hem dat „Wij
ploegenhad toegesmeten, schrijn
de nog in zijn zelfbewustzijn. „Zie je,"
had ze daarmee bedoeld, „wat jij ver
nielt, kan ik weer opknappenEn
let er goed op, dat ik het opknap, gau
wer dan jij de brokken verstoppen
kunt." Zo klein als die dag had hij zich
nog nooit gevoeld en hij was blij ge
weest, toen hij zich in dit ruwe leven
in het kamp met alle kracht op het
zware werk kon werpen.
„Dat is een werkman," hadden de an
deren bewonderend tegen elkaar ge
zegd, als ze zagen, hoe Eric schijnbaar
zonder inspanning balen cement en
steenstof van de wagens op de vracht
wagens slingerde. Ze kenden hem en
zijn kracht en hij was er trots op ge
weest. Deze keer had hij heftiger ge
zwoegd dan ooit, maar nu niet met ple
zier an het werk of met vreugde om de
vorderingen, die er iedere dag gemaakt
werden. Hij werkte om de belediging te
verteren, om dat hatelijke étiket van
jongensachtige onbenulligheid kwijt te
raken, dat een meisje jonger dan hij
zelf op zijn ziel had geplakt. Hij wil
de iedere avond zo dodelijk vermoeid
zijn, dat hij niet meer dacht aan iets
anders dan de gewone beslommeringen
van werken, eten, slapen en wassen.
Het rauwe leven in het kamp had
hem daarin geholpen. Stond hij niet
buiten die troep? Kon een man niet
rustig dwars door de modder lopen om
die later kalm weer af te wassen zonder
enig blijvend smetje? Hij had gewerkt,
graag overuren gemaakt, zijn loon op
de bank gebracht, veilig voor crooks en
dieven, en hij had niet gedacht aan ver
leden of toekomst.
Maar nu voelde hij plotseling, hoe hij
bezig was weg te zinken in dit zonder
linge poeltje van gelukzoekers en mis
lukkelingen. Het was niet de arbeid, die
degradeerde; hier in Amerika werd
iedere man, die werkte, gerespecteerd,
welk werk hij ook deed maar het
was de omgeving, het gezelschap van
valse spelers, van drankslaven en vecht
jassen, die hem naar beneden zou halen.
Hier ging hij ten onder, hij moest hier
uit! Hoe had hij alles kunnen verdra
gen! Hoe vernederend scheen hem deze
avond eensklaps het leven van de
mannen-langs-de-weg! Even onredelijk
optimistisch als hij vroeger over het
kamp gedacht had, even plotseling, hef
tig en mateloos was nu zijn afkeer.
Door de zoele nacht dreven zomerse
geuren. Het kamp met zijn doordrin
gende lucht van asphalt en benzine was
ver weg. Hij liep over een grasweggetje
tussen landerijen door. Laat hooi stond
op oppers. Eric kon het nauwelijks zien,
maar hij rook het droge gras. In het
weiland aan de andere kant lag vee.
De malende bek van een herkauwende
koe was bijna het enige geluid, want
het gesjirp van de krekels was nauwe
lijks een zelfstandig geluid te noemen;
dat was eerder een onderdeel van de
zomerstilte.
De zuivere eenvoud van het boeren
leven voelde Eric nu als een loutering,
die alle bezoedeling van het' kamp kon
wegnemen. Hij ging weg, dat wist hij,
maar niet terug naar Evelyn. Hij zou
niet als de geslagen hond kwispelend
terugkomen. Ze zou hem weglachen,
daar was hij zeker van.
Maar wat verlangde hij naar dat huis!
Het huis, dat van hen samen geweest
was. Dat huis, waar alle kracht van
uitging en waarheen alle arbeid terug
vloeide. Het huis was de spil van de
ontginning. Eric herinnerde zich nu,
dat hij telkens geglimlacht had, als hij
bij het wenden van de ploeg het grauwe
dak in het oog had gekregen. Hij glim
lachte nog, als hij er aan terugdacht.
Hier had hij geen huis. Was die sme
rige loods een huis? Een bespotting van
een huis! Een plaats waar je at en
sliep, omdat die dingen noodzakelijk
nacht in hem over te vloeien. Zijn keel
zijn. Maar eigenlijk was hij een dakloze
en hij zou dat blijven, zolang hij bleef
zwerven.
Nu begreep hij, hoe Evelyn zo aan
die boerderij kon vasthouden. Het was
niet het geld, dat er in zat; het was ook
niet een botte hardnekkigheid om vast
te houden, wat ze eenmaal had aange
pakt. Ze had iets opgebouwd, dat een
eigen ziel had. Die ontginning had een
eigen leven, een eigen kloppend hart
onder datzelfde grauwe dak. En zij,
Evelyn, was de hoedster en de voedster
van dat leven. Een fel verlangen naar
het meisje kneep Erics borst ineen. Kon
hij nu maar bij haar zijn en met haar
vechten voor de boerderij. Wat was hij
een gek geweest weg te lopen voor iets,
dat de volgende dag vergeten zou zijn.
Gek om een vrijheid na te jagen, die
een vernederende slavernij was. Hij
wist, dat zij de vrouw was, die bij hem
paste.
De wandeling in de weke duisternis
had Erics cynisme doen wegspoelen
door een golf van overgevoeligheid. Als
een pijnlijk en toch kostbaar bezit
koesterde hij zijn jongensachtige ge-
voelsuitbarstingen.
Alle sentimentaliteit, die hij in de
laatste maanden had opgekropt, kwam
nu los en hij had medelijden met zich
zelf omdat hij het slachtoffer was ge
worden van zijn eigen domme streken.
Maar terug ging hij niet, wanter
was geen weg terugEen rampzalige
weemoed welde in hem op. Een gewaar
wording van eindeloze en grondeloze
droefheid scheen uit de milde, stille
nacht in hem over te vloeien. Zijn keel
werd dik met een prikkelend gevoel,
zoals hij zich van vroeger herinnerde,
toen hij als kleine jongen nog weieens
huilde.
Dan boog zijn moeder zich tegelijk
troostend en vermanend over hem heen
en zei: „Och jongen, je zult nog wel an
dere dingen in je leven ontmoeten.
Hierom hoef je toch niet te huilen."
(Wordt vervolgd.)
snel en, de bek wijd open van pijn,
jachtte het dier voort, recht op de boom
af, waarachter Asaba hem opwachtte.
Een ongekende moeheid trok door hem
heen, maar de angst gaf hem reuzen
kracht en hield hem op de poten. Het
dier verlangde alleen maar om weg te
komen van deze gevaarlijke plaats.
Asaba wachtte tot de tapir tot op
dertig meter afstand gekomen was.
Toen kwam hij van achter zijn boom te
voorschijn. De boog in zijn hand trilde.
Zijn zenuwen waren tot het uiterste
gespannen. Eén knie boog hij tot op de
grond en hij richtte zijn wapen op het
woeste dier, dat recht op hem aan
stormde. Duidelijk zag hij de blinkend-
witte, scherpe tanden, het hijgen van
de flanken. Toen trok hij af. De pijl
trof het dier in de borst. Het maakte
een dwaze sprong. Een wilde kreet
klonk tot ver over de rivier. Maar het
viel niet. Het rende voort, recht op zijn
vijand af. In de bloedbelopen ogen lag
de haat, het verlangen te vernietigen,
zijn vijand neer te trappen, zijn tanden
te boren in zijn lichaam, voor de dood
een einde zou maken aan zijn eigen
leven. (Wordt vervolgd.)
haar gemiste huwelijkskansen met een
minderwaardigheidscomplex rondwan
delen. Zij hebben vergeten, dat zij ook
als ongehuwden een belangrijke taak in
de maatschappij kunnen vervullen en
moeten dus door maatschappelijk werk
weer in het centrum van het leven
worden geplaatst.
Toegegeven moet worden, dat aan de
verzorging van degenen, die zichzelf op
gesloten hebben in het verleden, te wei
nig aandacht is besteed. Maar het maat
schappelijk werk is ook nog maar in
opkomst.
Maar nu die gehuwde dames, die al
leen komen te staan. Wij bedoelen die
gevallen, waarin er kinderen zijn, want
dan kan er van eenzaamheid na de
dood van de levenspartner toch nauwe
lijks gesproken worden. Men heeft nog
een grote taak ten opzichte van kinde
ren, zelfs al zijn die gehuwd. Nu wordt
er wel over gesproken dat kinderen
hun ouders na het huwelijk liever zien
gaan dan komen, maar wanneer men
bezoek niet overdrijft, kan daar bij
normale verhoudingen nauwelijks spra
ke van zijn.
EEN EIGEN OPDRACHT
Zijn er geen kinderen, dan behoeft er
geen eenzaamheid te zijn en evenmin
behoeft een levenstaak te ontbreken. Is
men* eenzaam na het overlijden van de
echtgenoot, dan heeft men zich tijdens
diens leven ook aan de maatschappij
onttrokken en bepaald zelf geen eigen
opdracht in; het leven gevoeld.
Ook zonder dat men de echtgenoot
iets tekort doet, heeft de vrouw haar
eigen deel in de maatschappij. Er zul
len vrienden en vriendinnen van het
echtpaar zijn geweest, waarvan een deel
speciaal sympathiseerde met de vrouw
en een ander deel met de man. Is de
man door de dood weggevallen dan zul
len in het ongunstigste geval de vrien
den en kennissen, die om hèm contact
met de vrouw hadden, wegvallen. Van
de overigen zal men er weinig missen,
indien men met eigen persoonlijkheid
aan de omgeving iets te bieden heeft.
Dikwijls wordt door de vrouw ver
geten, dat ook in het huwelijk de maat
schappij blijft bestaan en dat men ook
zelf nog een bestaan heeft, dat niet
geheel verloren gaat door een huwelijk.
DE WERELD IS GROTER
DAN HET GEZIN
Sluit men zich in een huwelijk ge
heel op in het eigen bestaan en in dat
van de man en vergeet men dat er
rondom ook nog een wereld leeft en
werkt, dan mag men het die maatschap
pij nauwelijks kwalijk nemen, dat zij
de vrouw vergeet, die zich voorheen
niets van haar heeft aangetrokken.
Op zeer hoge leeftijd kunnen velen in
een toestand van vereenzaming gera
ken omdat de oude kring, waarin men
geleefd en gewerkt heeft, geheel is
weggevallen. Daar is voor de toekomst
een taak weggelegd voor het maat
schappelijk werk. Maar het is stellig
niet een kwestie van bezitten van veel
geld of niet.
Overigens zullen de kosten van dat
maatschappelijk werk meevallen, want
ook de vrouw schept zich voor, tijdens
of na het huwelijk een eigen omgeving,
waarin de waardering voor en van an
deren een belangrijke plaats inneemt.
En of wij nu centra bouwen voor alleen
staande vrouwen of dat nalaten, zal aan
het probleem niet zo heel veel af- of
toedoen.
