Avondfeesten
STATIONSDIENST
salto
des doods
sterkere
banden
'kuikens'
WEEST VERDRAAGZAAM
Ouwehands
dierenpark
AGENTSCHAPPEN
„DE VALLEr
LUXOR THEATER
Hoor Ueroeo en Slooieo
ooor HARDEVELD kOOIOO.
-de CANADESE ERFENIS-
N. v. d. Haar
«fjb
Broederij „Schoonoord
KAPSALON
van Hardeveld
Mladi? sUc
FEUILLETON
Voor de Vacantie
FOTO-AFDELING
HENNY JANSEN
VOOR
BEGRAFENISSEN
MET AUTO'S
zijn wij thans speciaal
ingericht
Wed. A. W. DE HAAS
Voor MODERNE
KAPSELS naar
Auforijlessen
Autoverhuur
GEVESTIGD
Henny Naarding
<0° V S
Vacantie-Avondfestijn
ADVERTENTIES EN ABONNEMENTEN
Vlieg er eens uit
Geniet van Uw vrije uren!
DF. ONTDEKKING VAN ALASKA
Pieter de Grote, tsaar van Rusland,
heeft steeds een bijzondere belangstel
ling voor de scheepvaart getoond. De
Deense kapitein Vitus Bering werd
door hem aangezet de Noordoostpassage
d.w.z. de waterweg van Siberië naar
Amerika te zoeken. Gedurende zeven
jaren streed hij met de moeilijkheden,
die door de Siberische winter werden
veroorzaakt. Eindelijk kwamen op 4
Juni 1741 twee zeilboten klaar. Op 17
Juli zag hij de met sneeuw en ijs be
dekte bergketen van Alaska. Hijzelf
was niet meer in staat, de boodschap
van zijn ontdekking naar Sint Pieters
burg te brengen. Hij stierf 19 December
1741 op het Bering-Eiland, het grootste
eiland van de groep der Kommandeur-
Eilanden. Gedurende de felle winter
stormen werd zijn schip daar tot onder
gang gedoemd, nadat het was gestrand.
Uit de archieven, die vele jaren daarna
wetenschappelijk werden onderzocht,
blijkt dat zijn ondergang nauw verband
hield met de passiviteit van de Russi
sche regering, die niet het minste had
gedaan om het uitrusten van deze ge
vaarlijke expeditie te steunen, ondanks
de vurige wens van de tsaar, zijn ge
bied ook over zee uit te breiden.
Het schiereiland Alaska, een territo
rium dat sinds 1867 de V.S. toebehoort,
heeft vulcanissche hooggebergten van
boven de 6000 meter. Met zijn ruim tl1/2
millioen vierkante kilometer heeft het
een grote economische en strategische
toekomst. Voor luttele 7.2 millioen dol
lars werd het in een onbedacht ogen
blik door de Russen van de hand ge
daan. De goudvondsten in Klondike
brachten in enkele jaren dit bedrag
ruimschoots in. Misschien wordt het een
van de grootste sanatorium-centra van
de V.S., aangezien de zomermaanden
een zeer gelijkmatig zonnig klimaat
hebben.
HET HOOGLAND VAN MEXICO
Wie enigszins gevoelig is voor de ge
volgen van alcohol- en koffiegebruik,
moet gedurende de eerste dagen van
zijn verblijf in de hoofdstad Mexico en
andere hooggelegen plaatsen bij het ge
bruik van deze dranken voorzichtig,
d.w.z. matig zijn. Meestal is men bin
nen een week in dit opzicht volkomen
geacclimatiseerd. Tal van toeristen vin
den het echter overdreven, zich beper
kingen op te leggen, daar zij trots me
nen „er goed tegen te kunnen" en een
eventuele waarschuwing in de wind
slaan. Gevolg: een voordeeltje voor de
medici in de Mexicaanse hoofdstad.
AANDEELHOUDERS VAN DE
KANAAL TUNNEL MAATSCHAPPIJ
In 1881 werd te Londen The Channel
Tunnel Company opgericht met een
kapitaal bestaande uit 450.000 aande
len, waarvoor de eerste aandeelhou
ders per share 4 sh. betaalden.
Het staat nog niet vast, dat de hou
ders van deze shares ooit aan bod ko
men, d.w.z. dat in geval van tunnel
bouw met de oude maatschappij reke
ning wordt gehouden. Desondanks wor
den de aandelen nog steeds ter beurze
genoteerd.
Uiteraard is de belegging steeds een
soort speculatie. In 1881 wist men ech
ter dat het met de uitvoering van het
plan zo'n vaart niet zou lopen. Had
iemand in 1881 zijn 4 sh. rente op rente
bij de spaarbank belegd en in 1950 zijn
kapitaaltje in de zee gegooid, dan had
hij nog steeds meer dan zijn 4 sh. over
gehouden. Vermoedelijk dachten de
beleggers aan een kans, zoals de aan
deelhouders van het Suez-kanaal werd
geboden. Die ontvingen eveneens in de
eerste jaren geen dividend. Zij werden
daarna door de stabiliteit der steeds
groeiende winsten ruim beloond.
„Wat gaat dat kind boven toch weer
te keer. Het is alsof het het er om doet
een mens te plagen. Zo ga je even op de
divam liggen om uit te rusten, of het
lieve leven boven begint. Het is alsof de
aap er op heeft gewacht."
Meneer, driftig uitgevallen, loopt door
de kamer te ijsberen en maakt zich
steeds kwader, zo erg zelfs, dat het is
of hij boos is op z'n huisgenoten, die er
toch werkelijk niets aan kunnen doen,
dat de benen van „het kind boven" niet
zijn vastgebonden. Voor de huisgenoten
van deze meneer is dat gemopper erg
vervelend.
Als z'n vrouw hem tot bedaren pro
beert te brengen en de kleine lawaai
maker van boven verdedigt, bereikt de
woede van de driftige benedenbuur
zijn hoogtepunt.
„Ik zal ze leren, ik zal ze eens laten
merken, hoe plezierig het is, als er bo
ven je hoofd zo'n kabaal wordt ge
maakt".
Even later is meneer op zolder aan
het hout hakken. Hij ramt en hij hakt,
dat horen en zien, zelfs de familie die
helemaal beneden woont, vergaat.
De kleine zondaar, waar het om be
gonnen is, schrikt van het onverwachte
lawaai zo hevig, dat hij het op een hui
len zet. Dit maakt de moeder op haar
beurt weer zo nijdig, dat zij haar hak
kende buurman op zolder een standje
maakt. Het ene woord haalt het andere
uit eneven later is een echte buren
ruzie in volle gang.
En waarom? Goed beschouwd is het
sop de kool niet waard. De kleine mis
dadiger, die boven de driftige meneer
woonde, had in een onbewaakt ogenblik
een voetenbankje te pakken gekregen.
Hij zette dat natuurlijk met het nodige
geweld op de grond, pakte het op en
zette het weer ergens anders. Dit duur
de pet zo lang, tot moeder, die even in
de keuken was, binnenkwam en het
bankje afpakte.
Men weet nu eenmaal, dat men met
meer bewoners in een huis ook last van
elkaar heeft. Niemand kan veriaogen,
dat een twee- of driejarige kleuter zich
de gehele dag beheerst en zó rustig is,
dat de buren niet merken, dat er zo'n
peuter boven hen woont. Men zal ge
regeld de kleine voetjes horen dribbelen
en al valt het niet te ontkennen, dat dit
weieens \yat druk is, daar is nu een
maal niets aan te doen. Men kan het
kind z'n benen niet binden.
Was de meneer even naar boven ge
gaan en had hij vriendelijk gezegd, dat
hij moe was en wat wilde rusten, dan
had de moeder er natuurlijk voor ge
zorgd, dat de kleine wat kalmer was.
Dan hadden de buren geen ruzie ge
kregen, de kleine was niet van streek
geweest en de huisgenoten der beide
ruziemakende bewoners hadden geen
bedorven avond gehad.
Ten gevolge van de woningnood komt
het helaas maar al te vaak voor, dat er
méér mensen in een huis wonen dan
eigenlijk wel gewenst is. In zo'n geval
moet men ia de allereerste plaats weten
te geven en te nemen. Als de boven
buren bedenken, dat mensen beneden
elke voetstap en ieder meubel dat wordt
neergezet, kunnen horen, dan zullen zij
zich vanzelf rustig gedragen.
De benedenbewoners moeten op hun
beurt niet op alle slakken zout leggen.
Als zij werkelijk gegronde klachten
hebben en zij weten die tactisch ter
kennis der belanghebbenden te bren
gen, dan zal niemand hun dat kwalijk
nemen. Dan zouden er heel wat minder
burenruzies ontstaan.
Over het algemeen moesten mensen
die er op aangewezen zijn zo dicht in
eikaars omgeving te leven, verstandig
met elkaar kunnen praten.
Hoe dikwijls gebeurt het niet, dat
buren onderling ruzie krijgen om de
kinderen. De volwassenen vliegen el
kaar in de haren, zij lopen elkaar zon
der groeten voorbij, terwijl de kinderen,
waar het om ging, al lang weer rustig
met elkaar spelen en er zich helemaal
niets van aantrekken, dat hun ouders
door hun toedoen elkaar niet aan
kijken.
Laten de volwassenen een voorbeeld
nemen aan de kinderen. Laat men de
dingen, waar de ruzie om wordt ge
maakt, in het juiste licht zien. Dan zal
de verstandhouding onder de buren-
van-één-trap, die nu nogal eens te
wensen overlaat, er veel beter op
worden.
Verdraagzaamheid en tact zijn twee
eigenschappen, die men nodig heeft om
tot deze goede verstandhouding te
komen.
DE GOUDRIJKDOMMEN VAN
NEVADA
Een staat der V.S. zonder grote ste
den, Nevada, munt uit door zijn rijk
dom aan edele of zeldzame metalen.
Wanneer men de gehele goudproductie
van Nevada vanaf de oprichting der
V.S. zou samentellen, dan krijgt men
een totaal van meer dan 700.000 kilo
gram.
DOELTREFFENDE NAAM
In het district Tolima, Colombia,
steelt een onbekende man met goed
succes vette koeien, dikwijls een half
dozijn ineens. Hij staat bekend onder do
naam „De duivel".
pracht collectie
Badmutsen cn Tassen
VANAF 75 CENT
Zonnebrillen 50 cent
in onze
Prima TOESTELLETJES
6x9 vanaf f 9.75
Pracht TASJES (gevoerd)
vanaf f 4.25
Alle merken en maten
ROLFILMS vanaf f 1.50
Drogisterij en Fotohandel
Apoth.ass. - Zandstraat 7
Telef. 2.4.7.2. - Veenendaal
Ook het ontwikkelen - afdruk
ken en vergroten kunnen wij
voor U verzorgen
NEEMT EENS PROEF!
Moderne Iqkauto en nieuwe
6-8 pers. auto's disponibel
N.V. v/h Fa.
PATRIMONIUMLAAN 18
Voor
met en zonder chauffeur
Gelderland 2 VEENENDAAL
Telefoon 2238
Vanaf 1 Augustus
Ncd. Gedipl.
C H I ROPODISTE
(Algehele voetverzorging)
Steunzolen enz.
Ook aan huis te ontbieden.
Kerke wijk 173 - Veenendaal
ROTAN
WIEGEN
LEDIKANTEN
MEUBELEN
ROTANHUIS
6£5CH£NK£N|B MANDEN
FA.B.V INGE N-VE ENE NDAAL
MI EU WEWEG 797Êi2938
op donderdag 4 augustus
met medewerking van o.a.
Het orkest Eddy Christiani, Johnny
Kraaikamp, Dolf Driessen en Corry
Vroons, Fantasio, Betty Visero en The
Rile Brothers. Het geheelJ onder
muzikale omlijsting van het] orkest
Eddy Christian!. mtSÊÊB^
Aanvang 8 uur Entree^f 1.00
fioop dansen
Goede busver
bindingen
RHENEN OP DE GREBBEBERG
N.V. NEDERLANDSCHE SPOORWEGEN
Jongemannen hebben de gelegenheid ter opleiding te
worden geplaatst bij de
Solliciteren kan ieder, die
goed gezond is
Mulo- of daaraan gelijkwaardig diploma bezit
20 jaar of ouder, doch nog geen 31 jaar is.
(In speciale gevallen kan van de maximum leeftijds
grens worden afgeweken).
Geboden worden:
een levendige, afwisselende werkkring
veel omgang met publiek
administratief werk en tewerkstelling als opzichter
op de perrons en emplacementen
extra beloning voor nacht- en Zondagsdienst
vervoersfaciliteiten
kosteloze dienstkleding bij tewerkstelling in de
buitendienst
tegemoetkoming in pensionkosten
spoedige aanstelling in pensioengerechtigde dienst
bezoldiging na het bereiken van de 23-jarige leeftijd
van ƒ3024,- per jaar tot ƒ4644,- als adjunct
commies (1e loonklasse)
verdere bevorderingsmogelijkheden tot commies-
titulair en chef van een klein station.
Sollicitaties te richten aan de Dienst van de Exploitatie,
2e Afdeling, der N.V. Nederlandsche Spoorwegen te
Utrecht. Desgewenst worden door deze Afdeling nadere
Inlichtingen verstrekt.
kunnen worden opgegeven bü de onderstaande adressen:
RHENEN: Boekhandel C. Waiboer, Herenstraat, Telefoon 478. Recl.bur.
J. Baars, Fred. v. d. Paltshof, Telef. 377, W. van Noort, Roghairweg 10.
EDERVEEN: M. G. Donkelaar, Hoofdweg 104a, Telefoon 301.
RENSWOUDE: Joh. van Voorthuizen, Molenstraat 1, Telefoon 364, en
G. Barten, Barneveldsestraat 33.
ELST: F. Roks, Houweg 28. Joh. van Kooten, Rijksstraatweg 233, Tel. 204.
ACHTERBERG: R. Rijkse, Dijk 8.
AMERONGEN: Boekhandel Visser, O verstraat B 354, Telefoon 386.
Nu meer dan ooit een merkhorloge
Kienzle vanaf f 19.25 I Avia vanaf
Bifora
Junghans
Suvex
- 34.50
- 36.50
- 38.72
Pierce
Remova
Roamer
f 45.-
- 45.-
- 47.-
- 55.-
Met garantie en verzekering
Markt 7
Tel. 2272
veenendaal
Vanaf Vrijdag 29 Juli t. e. m. Maandag I Aug.
Iedere dag 7.30 uur - Zaterdag 7 en 9 uur
Zondag 3 en 7.30 uur.
Margot Hielscher - Frits van Dongen - Karlheinz
Böhn - Paul Kemp in
(SALTO MORTALE)
Circus zoals het werkelijk is met roem. liefde, rivaliteit
en afgunst. TOEGANG 14 JAAR
Van Dinsdag 2 Aug. t. e. m. Donderdag 4 Aug.
iedere avond 7.30 uur
Gertrud Kückelmann - Hans Söhnker in
Een menselijke strijd tussen huwelijkstrouw
en passie. Een stuk uit het werkelijke leven
op meesterlijke wijze verfilmd.
TOEGANG 14 JAAR
Plaatsbespreken dagelijks van 12 uur aan de
cassa, 10 ct, ook telef. 2376
Rijwielstalling naast het theater
VENDELSEWEG - VEENENDAAL - TEL. 2376
ENIGST BEDRIJF TER PLAATSE
Beatrixstraat 37 Telefoon 2415
Steeds leverbaar KUIKENS van
2 tot 14 dagen oud.
MUNNIKENWEG 42
Telefoon 2823 Veenendaal
(40)
Dat is toch het evenwicht, dat de
natuur zelf handhaaft. Wat is normaler
dan dat de boer, die werkt in en met de
natuur, ook onderworpen is aan de na
tuurwetten en natuurkrachten! Hier
heerst het „eten en gegeten worden",
daar is geen oatkomen aan.
Ja, dat wist ze.... maar toch....
wat een teleurstelling, als alle zorgen
en moeiten vergeefs waren geweest en
welk een beproeving als het resultaat
van de arbeid belaagd werd door on
zichtbaar kleine vijanden. Waren het
maar rupsen of muizen of vogels! Die
kon je vangen of verjagen. Daar kon je
iets tegen doen. En al gaf dat dan ook
niet veel, het was al een voldoening, als
je wist, waar je tegenover stond en iets
te bestrijden had, dat je kon zien. Maar
hier waren het waarschijnlijk van die
miserabel kleine wezentjes, die, in een
tergende onzichtbaarheid en naamloos
heid, arbeid en verwachtingen verniel
den. Al mijmerende was Evelyn naar de
zaaibedden kool en koolrapen gelopen
en nu viel het haar op, dat ook daar
holle plekken begonnen te komen. Kijk,
daar lag een verwelkt plantje tegen de
grond; en daar nóg eenen daar nóg
een
Ze boog zich dieper over de aarde.
Daar zag ze een zwarte stip opspringen
en plotseling zag ze die nu overal. Waar
ze haar handen over de planten be
woog, wipten die zwarte stipjes op. Dit
was een vijand, die ze kende: aard-
vlooien. Maar wat baatte hier haar
kennis? Ze wist nu slechts, dat het
zaaisel verloren was. De vraatzuchtige
insecten zouden alle plantjes tot bij de
wortel afvreten. Ze zouden geen plant
overlaten. Bezorgd ging ze naar huis.
Dit was een tegenvaller. Wel niet iets,
dat het bedrijf ontwrichtte zo be
langrijk was de moestuin niet maar
toch een streep door de rekening. Ze
wist bij ondervinding, dat als er ergens
veel insecten in de grond voorkwamen,
er meestal voor bijna ieder gewas een
vijand onder schuilde. Stel je voor, dat
de haver en de zomertarwe ook eens
door het een of ander gedierte aange
vallen werden. Dat zou heel wat erger
zijn.
Haastig liep ze terug naar de akker
achter de schuur en bekeek nauwkeu
rig eerst het veld en daarna een rijtje
planten. Gelukkig, alles stond fris en
stevig. Gerustgesteld, maar toch met
een rimpeltje méér op haar voorhoofd,
keerde ze naar het huis terug.
Het hooien liep goed. Jack had door
het plotselinge vertrek van Eric een
schok gekregen, die hem wat williger
en werkzamer had gemaakt. Hij mokte
minder en pakte met meer energie aan.
De onverschilligheid, waarmee Eric hen
in de steek had gelaten, had hem en
Evelyn met geweld naar elkaar toege
gooid. Nu voelde hij voor het eerst, dat
het hun boerderij was iets waarvoor
ze samen verantwoordelijk waren,
maar waarover zij dan ook, en zij al
léén te beslissen hadden. De jongen was
door het conflict ernstiger geworden.
Iets van Evelyns onverzettelijkheid was
in hem overgegaan en het werk voer
daar wel bij.
Deze nieuwe tegenslag maakte broer
en zuster slechts nog ernstiger. Het
werken werd nu grimmig.
■fr
Ze hooiden, wat ze konden. De in
secten hadden nu ook hun gezaaide ra
pen vernield, die het wintervoer voor
de koeien hadden moeten leveren. „We
moeten alles hooien, wat we kunnen,"
had Evelyn gezegd, „want als we vol
gende winter geen voer genoeg hebben
voor de beesten, lopen we vast met de
betaling.
Als de rapen dan niet gingen en de
bieten ook al werden aangevallen, zou
den ze meer mais zaaien en dan na
tuurlijk ieder hoekje gras maaien, dat
er op hun land te vinden was. Waar ze
met de machine niet konden komen,
werd de zeis gepakt en zo verzamelden
ze een voorraad hooi, die de schuur ge
heel vulde.
Het was voedzaam en geurig hooi.
De overstroming van het voorjaar had
het land goed gedaan. Er had overal
lang en welig gras gestaan, dat zoet
rook en het land gekleurd had in alle
tinten brons en groen.
Nu lag het hooiland kaal en geel ver
droogd. Zwaar stonden rond hun ont
ginning de bomen in het blad. Op de
warme Juni-avonden bloeiden de kaar
sen van de dennen en het dal werd
doorstroomd met de krachtige hars-
lucht. Dan stroomde de zonnegloed
over de toppen, een gloed, die des te
warmer scheen, naarmate de lichtstra
len bij het naderen van de kim vlakker
over de bomen vielen en het donkere
groen der naalden, beneden de jonge
loten, aanzwol tot een geheimzinnig
duister, alsof daar de nacht al lag te
wachten op het verdwijnen van de dag.
De avond was stil en toch levend van
geluiden. Als de nacht zich uit de slui
ers wikkelde, scheen uit iedere plooi
een wolk van muggen vrij te komen.
Eerst dansten ze luchtig in het laatste
licht, dat nog in de toppen der hoogste
bomen hing. Maar dan kwamen er al
meer en meer. Sneller, steeds sneller
scheen de dans te gaan, totdat eindelijk
een wolk van bezetenheid boven de
aarde gonsde. Het hoogtonig gegons der
muggen behoorde bij de nacht als het
zingen bij een telefoondraad. Het dal
was er van doortrokken als een Hol
landse polder van het geroffel der kik
kers. Dan moesten Jack en Evelyn in
hun huis vluchten, waar alle deuren
en ramen nu vervangen waren door
lichte gazen horren. Slechts op de
spoorbaan, vrij van de bosrand, zou aan
de muggen te ontkomen zijn, maar
meestal waren ze 's avonds te moe om
zo ver te gaan voor ongestoorde rust en
koelte. De hoge bossen, die in de win
ter een machtige beschutting vormden,
hielden nu de lichte zomerwind ver
van het huis. Het was er warm en be
nauwd en dikwijls klaagde Jack, dat
hij stikte in de zwijgende beklemming.
„Dat wordt wel beter," zei Evelyn
daa. „Als er meer bos is gekapt, komt
er vanzelf meer lucht."
„Maar dan waaien we 's winters ook
bijna weg.'
„Dan laten we een hoge haag staan,
die de wind breekt en we bouwen een
lange schuur aan de noordkant. Dat zal
heel wat verschil maken."
„En toch blijf ik hier niet niet al
tijd tenminste."
Evelyn zweeg; ze was> al blij, dat het
werk was blijven doorgaan en dat Jack
zo in zijn eer getast was, dat hij minder
vervuld was van plannen, die buiten'
de boerderij omgingen. Zelf had ze he
vig geleden ooder de plotselinge ver
andering. Ze had geen ogenblik ver
wacht, dat Eric zich haar opmerking zo
zou aantrekken. Eerst toen ze aan zijn
gezicht gezien had, hoe hij zich be
ledigd en gekleineerd voelde, had ze
begrepen, dat ze een onvergeeflijke
fout had gemaakt. Maar had ze onge
lijk? Was het niet aan Eric geweest om
in te binden? Ze had toch ook niet aan
zichzelf gedacht, maar alleen aan het
werk, dat noodzakelijk gebeuren moest.
Waarom moest hij dan zo op zijn tenen
getrapt zijn?
Had ze dan die avond tevoren moeten
toegeven? Maar dat was toch ook niet
in koel overleg gegaan. Eric had duide
lijk laten merken, dat zij naar zijn me
ning opzettelijk met hem speelde, dat
er berekening zat in haar doen en la
ten. Hoe onjuist was die gedachte! Erics
gedachtengang had haar gegriefd en ze
was niet bij machte geweest hem dui
delijk te maken, wat haar wel bewo
gen had. Trouwens op dat moment was
alles nog te verward geweest. De breuk
was zo plotseling gekomen, zo onver
wacht voltrokken. Als zij gevoelens en
gedachten op die ochtend had moeten
trachten te, verklaren, zou ze de groot
ste moeite hebben gehad om haar eigen
handelwijze te begrijpen. Daarvoor
was het te spontaan geweest. Neen
enige berekening was er zeker niet in
geweest, en juist daarom was het toen
onmogelijk hem uit te leggen, hoe het
zo gekomen was. Hoe kon je iemand
iets duidelijk maken, waarover je zelf
geen klaarheid had?
Veel had ze er over nagedacht in de
afgelopen weken, zonder echter haar
handelwijze noch haar gevoelens geheel
te kunnen doorgronden. Wat deed het
er trouwens toe; het was gebeurd en
nu moest ze zien zich er verder weer
alleen door te slaan. Thans waren er
twee taken, die ze te volvoeren had.
Daar was allereerst de boerderij, zoal»
vroeger doch waarvan de leiding
haar nu zwaarder woog dan voor Erics
komst. Maar dan was er nu ook een
antwoord te geven op de vraag, wat
haar eigen toekomst zou zijn. Ze had
daarover eigenlijk nooit gedacht; ze
had het werk aanvaard, zoals het voor
haar lag en zoals ze meende, dat haar
plicht het meebracht. Nooit had ze
haar toekomst los van het werk ge
dacht. Ze had geleefd in rustig ver
trouwen, dat met het vorderen van haar
arbeid, haar leven als vanzelf vrucht
zou dragen. Het was geen ogenblik in
haar opgekomen, dat zij weieens alleen
en verlaten voor een door niemand be
geerd huis zou komen te staan. Ze had
in Canada geleefd in de onbestemde en
twijfelloze verwachting, dat te juister
tijd een man naar haar smaak zou ko
men opdagen. In het dorp in Holland
was ze bij de jongens niet gezien. Die
vonden haar veel te bazig.
„Je zult heel wat moeten veranderen,
Eef," had haar moeder dikwijls gezegd.
„Zo nukkig, lastig en eigenzinnig als jij
bent, wil geen jongen je hebben."
Die opmerkingen kwamen meestal,
als er thuis strubbelingen waren, als ze
niet wou doen, wat vader of moeder van
plan waren. In de meeste gevallen was
daar hoegenaamd geen jongen bij be
trokken en als moeder dan weer een
toespeling maakte op de gedweeë leid-
zaamheid, die de jongens uit de buurt
van hun meisjes zouden verlangen,
barstte ze nog eens zo heftig los.
„Wie praat er over jongens? Loop ik
ze soms na? Wat heeft dat er nou weer
mee te maken?"
„Nee, niks," zei moeder dan, „maar
ik denk aan je toekomst en daar mocht
je zelf ook weieens aan denken." Ze
had er om gelachen. Die toekomst, daar
zou ze zelf wel voor zorgen! Ze spotte
met moeders bezorgdheid, even luchtig
als met de broekemannetjes uit het
dorp, die ze eigenwijs en groen en grof
en onbenullig vond.
„Je rijdt een rare schaats, meisje,"
had de oude oom Aart eens tegen haar
gezegd, toen ze na een mislukte kermis-
vierderij, in de volle overtuiging van
haar eigen voortreffelijkheid, de man
nelijke jeugd uit de buurt allerlei ho
nende benamingen had gegeven.
„Een rare schaats misschien," had ze
teruggebeten, „maar een vlugge in
ieder geval."
(Wordt vervolgd.)
