HALEN OF BEZORGEN?
DE VALLEI
W.A.V.V. - FRISIA
3-1
-de CANADESE ERFENIS-
KOLOM VOOR DE VROUW
Voor de Jeugd
AGENTSCHAPPEN
DE VALLEI
Veenendaal won
in groep A van
veterantournooi
Alle lasten hebben
een prijsverhogende invloed
Goochelkunstje
Waarom de vogels 's zomers
minder zingen
ADVERTENTIES EN ABONNEMENTEN
Officiële Bekendmaking
FEUILLETON
Bcslissiogs - wedstrijd
RITMEESTER - GeHa
WAW-veste af. Doelpunten bleven
evenwel uit.
WAW wist zich langzaamaan van
deze druk los te maken en er was
twintig minuten gespeeld toen bij een
snelle aanval Zeiler opnieuw de bal
voor het Frisia-doel bracht. Er ont
stond een misverstand in de achter
hoede, waarvan Van Reemst dankbaar
gebruik wist te maken door de stand
op 30 te brengen. Frisia gaf zich ech
ter nog niet gewonnen. Opgestuwd door
haar achterhoede werden enkele goede
aanvallen opgezet, doch de gevaarlijke
Santema zag steeds weer een WAVV-
been op zijn weg naar het doel. Bij
een volgende Frisia-aanval kregen zij
even buiten de beruchte lijn een vrije
trap te nemen. Tiggers plaatste zich
achter de bal, doelman Jansen wist het
leer keurig te stoppen en weg te wer
ken. Er waren nog vijf minuten te spe
len, toen Santema de bal goed vrij
speelde en een zuivere pass gaf aan Tig
gers. Deze had geen moeite, alleen voor
keeper Jansen komende, de bal in het
doel te plaatsen (13).
Bij heel veel vrouwen is de vraag weieens bovengekomen of het nu nood
zakelijk is om aangekochte goederen te laten thuisbezorgen, dan wel om deze bij
aankoop direct mee te nemen. De meningen hierover zyn nogal verdeeld. Er zijn
altijd vrouwen geweest, die het de plicht van de verkoper achten om de goederen
daar te bezorgen waar men ze nodig heeft. Andere leden van het zwakke geslacht
zyn de mening toegedaan dat al dat bezorgen, maar prijsverhogend moet werken
en dat dus de huisvrouwen haar aankopen zelf maar thuis moeten brengen.
Het bezorgprobleem is voor de han
del bijna zo oud als die handel zelf.
Reeds in de middeleeuwen en ook in de
tijd der gilden kende men kooplieden,
die hun waren ter markt brachten om
daar de belangstelling van kopers en
koopsters af te wachten en anderen, die
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
Onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres
Parallelweg 10, Veenendaal
ONZE JARIGEN
31 Juli Corrie en Gerrie Kleyer.
31 Tera Vonk.
5 Aug. Dicky v. Dorland.
9 Gert v. Capelle.
NIEUWE RAADSELS
x
x
X
X
xxxxx xxxx
X
X
X
X
le rij medeklinker; 2e rij inwoner v.
Rusland; 3e rij plaats in het Gooi; 4e rij
iemand die tijdelijk aan zee vertoeft; 5e
rij het gevraagde woord; 6e rij plaats in
Limburg; 7e rij plaats in de Betuwe;
8e rij dier; 9e rij medeklinker.
II. Met H ben ik een open ruimte.
Met S ben ik een muzieknoot,
Met D beta ik wild,
Met T ben ik speelgoed,
Met W ben ik zacht en warm.
III. Mijn eerste helft staat tegenover
boven, mijn tweede gedeelte is het te
genovergestelde van dommer. Als ge
heel zie je me op school heel vaak. Hoe
heet ik?
Oplossing raadsels.
I. Assen - Linde - Blond - Grens -
Imker - Libel - Frans - Knaap - Tirol -
Lysol. Snoekbaars.
II. Vlek - Lize - Ezel - Kelk.
III. De letter M.
ZILVERPAPIERACTIE
Materiaal ontvangen van:
Cobi en Hermientje Ariesen.
Gerda en Lettie Bos.
Wim en Ike ter Hoeven.
Jan M. van Leijen.
Willy den Doelder.
DE NEUS LATEN KRAKEN
Als je met vriendjes of vriendinne
tjes aan tafel zit moet je eens zeggen:
„Ik heb een wonderlijke neus. Mijn
neusbeentje kan zo hard kraken, dat
iedereen het kan horen."
Wrijf dan een poosje met je neus
over de tafel. Plotseling hoort iedereen
„klak". Dat was gelukkig niet je neus
beentje, maar de top van je vinger,
waarmee je ongemerkt tegen de onder
kant van het tafelblad een flinke tik
gaf.
Hebben jullie weieens opgemerkt dat
de vogels in Juni en Juli veel minder
zingen dan in Mei? Wel, dat komt om
dat ze ia Mei meer genieten van het
voorjaar, na zo'n lange wintertijd. Ze
gaan dan vrolijk aan het bouwen of
opknappen van hun nestjes. Maar in
Juni hebben ze het vaak veel te druk
met het verzorgen van haar jongen. Ze
hebben dan echt niet veel tijd om te
zingen. Enverschillende vogels
denken in Juli al aan de trektijd. Niet
zo erg lang blijven ze dan meer in ons
land. Jullie kennen zeker allemaal wel
de koolmees? Dat aardige vogeltje met
zijn groengrijze verenpakje en zwarte
kapje op? Nu, die heeft het in Juni-Juli
geweldig druk. Zo'n mezenpaar heeft
weieens 13 kinderen te verzorgen. En
die lusten wat! Heel de dag, van 's mor
gens vroeg tot 's avonds laat zijn de
ouders dan ook in de weer, om voedsel
voor de kleintjes te halen. En die lus
ten alleen maarrupsen! 't Liefst
van die kleine groene rupsjes. Je kunt
gerust geloven dat de tuinman het fijn
vindt, dat de mezen die schadelijke
rupsen opruimen. Maar de meesjes zelf
kunnen bijna geen ogenblik rusten, zo
druk hebben ze het!
Iemand heeft weieens gezien, dat bin
nen de minuut óf het mannetje óf het
vrouwtje met rupsen naar het nest
vloog. En dat hielden ze, het is bijna
niet te geloven, zo een uur of zestien,
zeventien achtereen vol!
Of dan ieder op zijn beurt zo'n malse
rups krijgt? Nu, vaak is het zo dat, als
een van de jongen wat gehad heeft, hij
nu z'n broertje of zusje een kans geeft,
om wat eten te krijgen. Want pa en ma.
mees kunnen natuurlijk niet onthouden
wie er al wat gehad heeft.
Als je nog eens een nestje vindt,
waarin jonge vogels liggen, moet je
toch eens op het voeden van de klein
tjes door de ouders letten. Het is wer
kelijk een leuk gezicht! Maarvoor
zichtig doen dat je ze niet stoort!
ZOMER 1954
Regenbuien,
Dikke truien,
Kippevel,
Kamerspel.
Grauwe zee en grijze lucht,
Vader kreunt en moeder zucht.
Binnen blijven!
Kind'ren kijven.
't Bed maar houden,
Snipverkouden.
Asperine, hete thee,
Dag aan dag vacantiewee.
ZOMER 1955
30 graden!
Zonnebaden!
Kleur en fleur,
Bloemengeur.
Ieder zingt zijn hoogste lied
Want de zon verlaat ons niet.
Zwitserland?
Hoogezand?
't Zwarte woud?
Oosterhout?
Overal is t' even mooi,
Want alles praalt in zomertooi!
er de voorkeur aan gaven met hun wa
ren rond te trekken en hun klandizie
thuis op te zoeken. Men denke maar
eens aan de marskramers, die zich op
kleine artikelen toelegden, en aan de
kooplieden, die met een zwaar beladen
paard met of zonder wagen of
muilezel rondtrokken. Reeds in die lang
vervlogen dagen vonden we huisvrou
wen, die op gezette tijd naar de markt
plaatsen gingen om daar inkopen te
doen, terwijl anderen de komst van een
trekkende koopman afwachtten.
En hoe is het nu? Er is zo weinig
nieuws onder de zon. Ook thans zijn
de huisvrouwen in dit opzicht nog ver
deeld. De meer commercieel ontwikkel
de dames gaan er zelf op uit. Zij zoeken
de winkelcentra op en doen daar met
zorg haar keus. Zij genieten het voor
deel van de toevallige koopjes en kun
nen de prijzen vergelijken, zodat zij
minder risico lopen een te hoge prijs te
moeten betalen. Anderen vinden het
verschil tussen de trekkende en geves
tigde handel zo miniem, dat zij bij
voorkeur van de telefoon gebruik ma
ken om inkopen te doen of eenvoudig
een vaste leverancier hebben, die van
tijd tot tijd een bestelling komt halen.
U BETAALT DE BEZORGER
TOCH!
In het algemeen kan men zeggen dat
de bezorgingskosten voor een deel van
de handel tot de vaste kosten zijn gaan
behoren. De bezorging hoort bij het be
drijf en de kosten daarvan zijn in een
gemiddelde omzet en dus in elke ver
koopprijs van een artikel begrepen, on
afhankelijk van het feit of dit door de
klant wordt meegenomen dan wel of
het bezorgd moet worden.
De klant, die zijn aankoop mee
neemt, betaalt dus óók een deel mee
aan de kosten van bezorging. Dit
lykt onjuist, maar in veel branches
heeft de practljk geleerd dat veel
huisvrouwen nu eens de aankoop
zelf meenemen, maar die een vol
gende maal laten thuisbezorgen, al
naar gelang de tyd, die zij zelf tot
haar beschikking hebben. Niette
min blyven hier de bezorgkosten
een deel van de prys van het arti
kel uitmaken.
Men kan dus zeggen, dat de bezorging
van een artikel wel degelijk prijsver
hogend werkt. In de practijk is in het
verleden gebleken, dat de bezorgdienst
zo op prijs werd gesteld, dat de huis
vrouwen de hieraan .verbonden kosten
gaarne voldeden. Daarna is de bezor
ging bij bepaalde artikelen, zoals brood
en melk, zo ingeburgerd, dat men aan
de daaraan verbonden prijsstijging, die
door de massa per artikel of artikel
eenheid zeer gering bleef, nauwelijks
nog aandacht schonk. Vooral in de tijd,
toen de arbeidskracht zeer goedkoop
was, nam de handel deze kosten zonder
meer voor haar rekening, of vormden
zij een te verwaarlozen onderdeel.
DE „SANERING"
Van verwaarlozing der bezorgkosten
kan in onze dagen geen sprake meer
zijn. Een schaarste op de arbeidsmarkt
en een toeneming van sociale lasten
hebben er thans toe geleid dat de on
kosten voor bezorging bij veel bedrijven
1550 VéGé-KRUIDENIERS GEVEN 10 ®/0 KORTING IN GEIDZEGELSI
te hoog zijn geworden. Men streeft er
dus naar om de bezorging van veel
artikelen, vooral van dagelijkse levens
behoeften, die een lage winst bieden, te
beperken.
Uit die bezuinigingsgedachte is ook
het idee voortgesproten tot een doel
matige wijkindeling voor de brood- en
melkbezorging, zodat de kosten per
eenheid of per klant zo gering mogelijk
zouden worden.
Hoe staat nu de vrouw tegenover het
bezorgprobleem? Wel, o.i. zal zij ook in
dit vraagstuk haar tijd moeten verstaan.
Blijven veel dames er op staan, steeds
haar aankopen bezorgd te krijgen op
de wijze en van de leverancier die zij
zélf willen, dan zullen zij de daaraan
verbonden kosten in de prijs van het
product moeten betalen. Kunnen zij
echter besluiten om hier concessies te
doen, door b.v. alleen te betrekken van
leveranciers in de buurt, dan zullen die
kosten laag blijven of geheel vervallen,
althans wanneer zij van dikwijls on
nodige bezorging afzien.
GEEN VERBOD
Bij veel dagelijkse levensbehoeften is
het mogelijk de aankopen zelf te doen
en deze in een tas of mandje mee te ne
men. Daarmee vereenvoudigt men de
taak van de winkelier en werkt men er
toe mede de kosten van eerste levens
behoeften zo laag mogelijk te houden.
In tal van landen is het bezorgen van
levensmiddelen e.d. niet mogelijk en
beide partijen, leverancier en afneem-
ster, hebben er een voordeliger leven
tt
tt
kunnen worden opgegeven by de onderstaande adressen:
RHENEN: Boekhandel C. Waiboer, Herenstraat, Telefoon 478. Recl.bur.
J. Baars, Fred. v. d. Paltshof, Telef. 377, W. van Noort, Roghairweg 10.
EDERVEEN: M. G. Donkelaar, Hoofdweg 104a, Telefoon 301.
RENSWOUDE: Joh. van Voorthuizen, Molenstraat 1, Telefoon 364, en
G. Barten, Barneveldsestraat 33.
ELST: F. Roks, Houweg 28. Joh. van Kooten, Rijksstraatweg 233, Tel. 204.
ACHTERBERG: R. Rijkse, Dijk 8.
AMERONGEN: Boekhandel Visser, Overstraat B 354, Telefoon 386.
door.
Geheel uitbannen kan men echter de
bezorgdienst niet. Er mag derhalve geen
bezorgverbod komen. Er blijven huis
moeders, b.v. met kleine kinderen, die
haar huis niet kunnen verlaten en hulp
van de leverancier behoeven om het
nodige ter beschikking te krijgen. Bo
vendien zijn er grotere artikelen, zoals
meubelen, brandstoffen, hoeveelheden
wasgoed, e.d. waarvoor een bezorgdienst
noodzakelijk blijft en waarvan de kos
ten ten volle gerechtvaardigd zijn. Hier
voor wordt bezorging algemeen als ge
wenst beschouwd.
Men kan echter èn zichzelf èn de
maatschappij een dienst bewijzen door
aan leveranciers in een tijd van
schaarste aan arbeidskrachten geen
overbodige last en kosten te bezorgen
en zoveel mogelijk inkopen zelf mee
naar huis te nemen. Hierdoor dient men
de maatschappij en zichzelf, want ook
deze „service" moet betaald worden,
uiteindelijk door uzelf! (Nadr. verb.)
HINDERWET
Burgemeester en wethouders van
Rhenen maken bekend, dat het verzoek
van de Minister van Oorlog om op het
perceel, kadastraal bekend gemeente
Rhenen, sectie H no. 1945, een koker
schietbaan te mogen oprichten, door
hen is ingewilligd.
Rhenen, 4 Augustus 1955.
Burgemeester en wethouders
voornoemd,
L. BOSCH VAN ROSENTHAL.
De secretaris, Th. v. d. WILLIK.
HINDERWET
Burgemeester en wethouders van
Rhenen maken bekend, dat het ver
zoek van H. Houth, Rijksstraatweg 81.
te Eist (U.), om op het perceel, kadas
traal bekend gemeente Rhenen, sectie
H no. 649, plaatselijk gemerkt Rijks
straatweg no. 81, een meetwerktuig
voor gemengde motorbrandstof voor
bromfietsen te mogen oprichten, door
hen is ingewilligd.
Burgemeester en wethouders
voornoemd,
L. BOSCH VAN ROSENTHAL.
De secretaris, Th. v. d. WILLIK.
Vrijdagavond werd op het VSW-ter-
rein de wedstrijd Ritmeester GeHa
gespeeld voor het Veteranen-voetbal-
tournooi. Ritmeester had aan een gelijk
spel voldoende om de eerste plaats te
bereiken in groep B., terwijl GeHa deze
wedstrijd moest winnen om nog gelijk
met de Ritmeester te komen. GeHa won
deze wedstrijd met 31. Reeds in de
eerste helft bleken de Oranjehemden
sterker te zijn, hetgeen in een 10 voor
sprong werd uitgedrukt. In de tweede
helft kwam Ritmeester nog even op 11
te staan, maar GeHa bracht voldoende
wilskracht en uithoudingsvermogen op
om de eindstand op 31 te brengen.
Hierdoor is een beslissingswedstrijd
tussen Ritmeester en GeHa noodzake
lijk.
In groep A heeft Veenendaal reeds
definitief de eerste plaats bezet. Het
won Vrijdagavond in een verzwakte op
stelling met 41 van Triangelboys.
Onder een aanhoudende regen werd
Zondagmiddag op het Gemeentelijk
Sportpark te Wageningen de wedstrijd
gespeeld voor een plaats in de eerste
klasse tussen WAW en Frisia, welke
wedstrijd door WAW werd gewonnen
met 31.
Direct na de aftrap nam WAW met
wind en regen in de rug het spel in
handen; de Frisia achterhoede wist
echter voorlopig stand te houden. En
kele Frisia aanvallen waren ook niet
van gevaar ontbloot, vooral moest het
komen van rechtsbinnen Santema. De
ze wist zich steeds goed vrij te spelen
maar ook bij hem was het beslissende
schot zoek.
Bij een goede WAW-aanval bracht
Zeiler de bal goed voor het Frisia-doel,
Van Reemst ving het leer op en loste
een hard schot. De Frisia-keeper wist
ten koste van een hoekschop de bal
keurig uit het doel te houden.
Aan de andere kant wist Jansen een
harde schuiver van linksbinnen Tig-
gens onschadelijk te maken.
Na twintig minuten spelen nam
WAW de leiding, bij een goed opge
zette aanval plaatste Zeiler de bal goed
voor het Frisia-doel, linksbuiten Van
de Spa ving de bal op en schoot on
houdbaar in (1—0). Frisia trok hierna
ten aanval. Het was Brandsma die uit
deze aanval de bal hard inschoot. Kee
per Jansen wist het leer echter fraai te
stoppen en weg te werken.
Bij een aanval van WAW kreeg deze
een hoekschop te nemen, waaruit Zei
ler de bal achter plaatste. Toch zou
WAW haar voorsprong nog voor het
verstrijken der eerste helft vergroten.
Bij een goed aanval van de Wagenin-
gers bracht de achterspeler Meijnen de
bal goed op, hij gaf een zuivere pass
aan Van Reemst. Deze aarzelde niet en
schoot onhoudbaar in (20), met welke
stand de rust inging.
Na de hervatting leek het er veel op,
dat Frisia haar achterstand zou inlo
pen; zij trok direct ten aanval, maar
spoedig bleek, dat het beslissende schot
zoek was. Achtereenvolgens kreeg men
een viertal hoeksschoppen te nemen,
die niets opleverden.
Het was alles Frisia wat de klok
sloeg. Aanval op aanval rolde op de
Wist U dat ..DE VALLEf vrijwel huis-aan-huis haar
abonnf's heeft en verreweg het meest gelazen blad is
voor deze omgeving?
(43)
„Maar op dit ogenblik kan ik je toch
niet missen."
„Dat weet ik zelf ook wel."
„Mooi. Laten we dan dit afspreken.
Jij blijft hier in ieder geval tot na de
oogst. Je zei zelf al, dat, zoals 't er nu
uitziet, niemand veel voor de boerderij
zal bieden met die halfverdroogde ge
wassen er op."
„Maar wil je wèl verkopen?"
„Willen is het woord niet, maar ik zie
aankomen, dat het zal moeten en dan
zullen we het zo moeten inrichten, dat
we zoveel mogelijk voor het land krij
gen."
„Hoeveel denk je, dat we ervoor zou
den maken?" Jacks ogen glinsterden al
bij de gedachte, dat hij vrij zou zijn en
de kans zou krijgen om te doen, waar
hij zin in had. Als hij nu nog wat geld
kreeg ook, dan lag zijn toekomst open,
wat zou hij beginnen?
In een droomtempo sprongen allerlei
fantastische plannen door zijn hoofd-
Zou hij eerst gaan rondtrekken, of in
een bepaalde industrie werk zoeken?
Of zou hij voor eigen rekening begin
nen? Een visioen van gigantische ma
chines en duizenden arbeiders rees voor
zijn ogen op. Of zou hij eerst verder
gaan studeren aan een technische
school? Hij zag zichzelf reeds als stu
dent te midden van tekeningen en be
rekeningen. Dat zou hij toch ook wel
nodig hebbenmaar dan duurde het
weer zo lang, eer hij aan het zelf-pro-
duceren toe was en Jack had haast,
haast om zich in het leven te werpen en
mee te doen, mee te tellen.
Evelyn had geen antwoord gegeven
op zijn laatste vraag. Ze staarde in
tweestrijd uit het venster. Nu had ze
beslist, zomaar zonder verder na te den
ken. Nu had ze aan Jack beloofd, dat ze
de boerderij zou verkopen. Waarom had
ze niet tenminste nog maar één dag
haar mond gehouden? Ze had er nog
eens een nacht over moeten denken.
Maar de jongen haakte zo naar zijn vrij
heid. En ten slotte, wat deed het ertoe?
Morgen zou ze er toch net zo tegenover
staan als vandaag. Of ze het onvermij
delijke vandaag aanvaardde of morgen,
maakte eigenlijk geen verschil. Was het
dan niet beter, de werkelijkheid maar
zo vroeg mogelijk onder ogen te zien?
Maar het was zo moeilijk afstand te
doen van alles, waarvoor ze bijna twee
jaar gevochten had.
„Zeg Eef," zei Jack vrolijk, „zou je
denken, dat die schriftelijke cursussen
in techniek iets zijn? Als dat de moeite
waard is, zou ik kunnen werken en stu
deren tegelijkertijd."
Evelyn keek op. Ze zag de jongen met
een verheerlijkt gezicht dromerig voor
zich uit staren, verloren in zijn visioe
nen van industriële activiteit. Haar keel
kneep samen en met moeite bracht ze
eruit: „Ik weet 't niet."
Haar stem brak, haastig moest ze
de deur uitlopen om niet in snikken uit
te barsten. De lichte gazen deur klepte
achter haar dicht. De hitte van buiten,
nauwelijks getemperd door de avond,
sloeg haar tegemoet; doelloos liep ze het
land op, dat bijna stikte onder de druk
kende warmte. De grond zag bruin en
dor, het armelijke gewas vergeelde en
het vee vond maar schaars voedsel.
Maar het was haér land, hóór vee en
hóór zorg! Moest ze hier vandaan? Kon
ze hier vandaan?
Ze liep het lage weiland in, waar de
paarden graasden; de oude Wurk kwam
naar haar toe en wreef met zijn kop te
gen haar schouder, toen ze hem even
aanhaalde. Het paard snuffelde in haar
handen, of het er niet wat haver of
mais kon vinden. Twee kalvers, die ze
gekweekt had, kwamen op een houterig
drafje in de verwachting dat de vrouw
een emmer melk bij zich zou hebben.
Evelyn keek in de verwachtende ogen,
speurde naar het schrale gras om te
zien, of de dieren nog wel voldoende
kregen. Er was nog water in de rivier,
de oevers waren nog groen. Ze moesten
het er nog maar mee doen in deze wei.
Haar wintervoorraad moest ze zo lang
mogelijk sparen. Sparen sparen?
Waarvoor? Voor wie?
Ze ging op een boomstronk zitten, liet
het hoofd in de handen vallen en huilde.
Al de spanning van de laatste maan
den, al de teleurstellingen der laatste
dagen, al de beslissingen der laatste
uren braken in een tranenstroom. Ze
dacht niet meer, redeneerde niet meer,
streed niet meer, ze huilde slechts.
Eerst heftig en eindelijk zachter en stil
ler, terwijl de avond rondom haar sloot.
Een druppel viel hard en plotseling
op haar knie en drong door de dunne
jurk heen. Een traan?
Dan viel een druppel in haar hals,
dan een op haar schouder, op haar
hoofd. Evelyn rilde en luisterde. Het
rikketikte op de bladeren. Snel zwol het
aan tot een ruisen. Regen! Na zoveel
weken!
Vogels schoten dicht langs de grond.
Bomen hieven hun stoffige en al ver
moeide loof omhoog, als grepen ze naar
de barmhartige druppels. Het gras boog
en wies zich. Reeds weggekropen groen
kwam te voorschijn onder stof en bruin
verschroeide stengels uit.. Staag viel de
regen en hard. De last was de-wolken
plotseling te zwaar geworden, zij bra
ken en de regen viel en drenkte het
land, dat gretig de verkoeling opzoog.
Droef, maar vertederd, omdat de he
mel met haar weende, doolde Evelyn
van akker tot akker, langs beek en bos,
en dacht niet. Maar terwijl de vochtige
adem der aarde doorgeurd werd met de
reuk van gedrenkte grond en kruiden,
rees in haar een overweldigende zeker
heid op. dat zij deel uitmaakte van deze
gemeenschap en niet vermocht zich er
van los te maken.
„Dan maar alleen," fluisterde ze, toen
ze in de schemer het huis weer binnen
ging.
IX
BLINKENDE RAILS
Toen Eric die ochtend alweer koud
schapenvlees bij het ontbijt kreeg, had
hij er genoeg van en zei de dienst op.
Stanford Balding, de boer, die hij te
hulp was geschoten, toen het onweer
losbrak, vloekte en weigerde hem zijn
loon uit te betalen. Sinds drie dagen
werkte Eric bij hem en iedere maaltijd
was onveranderlijk op schapenvlees ge
baseerd geweest, 's Morgens na de por
ridge: brood met koud schapenvlees; 's
middags: warm schapenvlees met aard
appels en mierikswortel; 's avonds op
gewarmd schapenvlees! Deze Dinsdag
was de vierde ochtend en alweer bracht
de vrouw een schotel op tafel, ontleend
aan de verregaande aftakeling van het
geslachte oude wolbeest, dat in de kel
der lag. Dat was niet langer te harden
en een zeer onaangenaam gesprek volg
de.
Eric was niet van zins zich door deze
gierige boer ook nog op het loon te la
ten beknibbelen en de boer gaf toe,
maar dan moest Eric die dag ook, nog
tot de avond werken. Twee keer at de
jonge knecht nog schapenvlees, 's mid
dags en 's avonds dat was in het ac-
coord begrepen maar hij zwoer bij
zich zelf nooit meer iets van een schaap
aan te raken. En aan het eind van
de dag kreeg hij zijn chèque.
Nu zit hij in de vroege avond op het
laadperron van het station en laat zijn
benen in de ruimte buigelen. Hij is de
gierige boer al vergeten, want op het
postkantoor lag een brief van Evelyn.
Van Evelyn nou ja, een brief, hoofd
zakelijk geschreven door Jack, die we
ten wilde, hoe 't toeging op dat karwei
aan de grote weg, waar Eric ééns werk
te. Wat is dat al ver achter hem! Het is
Dinsdagavond; zes dagen zijn er verlo
pen, sinds hij daar ginds opzegde. Zes
dagen, waarin zoveel gebeurd is, dat
iedere dag een week schijnt te zijn ge
weest.
Nu wil die jongen weten, hoe het daar
in Erindale was. Maar Evelyn schrijft
er achteraan, hoe het op de boerderij
gaat; en daarom: een brief van Eve
lyn.
Ze heeft dus toch eindelijk geschre
ven. En Eric voelt zich alweer een klei
ne jongen tegenover haar. Waarom
heeft hij nu zelf niet eens eerder ge
schreven; nu geeft zij weer de toon aan.
Dat meisje zal hem altijd een slag voor
zijn.
Wonderlijke brief. Vrolijk en niet
vrolijk. Het werk loopt wel, de oogst
valt niet mee, „maar we komen er wel,"
schrijft ze.
Natuurlijk, Evelyn komt er altijd. De
brief is een opsomming van zakelijke
mededelingen. Over het hooien, de stand
van het zomergraan, het mislukken van
de rapen, de droogte. „We hebben ge
noeg om de winter door te komen en
als we dan voldoende hout kunnen
kappen, hebben we volgend jaar ook
weer geld om de zaak voort te zetten,
ook al is dit jaar niet vet. Want de
boerderij is goed."
Natuurlijk. „De boerderij is goed."
Daar had je Evelyn in vier woorden.
Haar vertrouwen in de ontginning was
onaantastbaar, maar tussen de regels
door las Eric haar onrust, haar on
zekerheid over de toekomst. Hoe kon ze
schrijven over „wij", als Jack zulke
hardnekkige plannen had om weg te
gaan? Hoe kon ze onder deze omstan
digheden spreken van het kappen van
een grote voorraad hout? Of nam ze
Jacks plannen niet ernstig en verwacht
te ze van hem, Eric, alleen maar een
waarschuwing om vooral niet naar zo'n
karwei aan de weg te trekken?
Hij las de brief nog eens over en be
greep niet meer, waarom hij die eerst
vrolijk had gevonden. Er was niets vro
lijks in, behalve die eerste zinnetjes:
„We zitten nog altijd in Mac Intosh
Valley en het is er mooi, dat weet je.
Jack en ik hebben prettig gewerkt en
hooi hebben we bijna voor twee jaar.
Dat was het begin maar verder was het
een en al zorg. Het slot gaf daarvan on
bewust het hoogtepunt.
(wordt vervolgd)
