DE VALLEI
Verdiende overwinning
vanVeenendaal op Ede
Oranje Wit verloor
verrassend
VRC wint met 6-2 van SSSE
D0V0 kon het niet houden tegen Sparta
-de CANADESE ERFENIS-
Zwaar bevochten zege van Rhenus
op Scherpenzeel
Sportclub verloor van Musketiers
Reeds na 10 seconden keek Rens„
woude tegen een achterstand
Voor de Jeugd
Wageningen - O.N. A.
2-1
ZATERDAGMIDDAGVOETBAL IN VEENENDAAL
Amerongen-Elst 4-1
Sparta (E) DOVO
VRC SSSE 6—2
Triangelboys Matjan 21
GVVV VVJ 2—3
Kulan Vallei vogels 12
Verkeersregel
De vacantietrip van
Bert en Bram
FEUILLETON
Het eerste treffen tussen Veenendaal en Ede heeft voor Veenendaal, dat deze
middag de gastheer was, een verdiende 41 overwinning opgeleverd. Behalve het
eerste kwartier van de wedstrijd, werd er over het algemeen maar een matig spel
te zien gegeven, waarbij Veenendaal technisch toch iets beter bleek en althans
meer strijdlust vertoonde.
Vooral de Ede-voorhoede stelde deze middag teleur. Slechts sporadisoh wist
men het Cornelissen c.s. moeilijk te maken. Voor rust was het rechtsbuiten Van
Rhenen, die zo nu en dan door zich scherp op te stellen verwarring in de Veenen-
daalse defensie trachtte te brengen, maar veel steun had hU niet. Na de rust
verwisselden Rooseboom en Van Rhenen van plaats, waardoor de aanvallen Iets
gevaarlijker werden. Verder dan één doelpunt bracht men het echter niet. De
Veenendaalse verdediging, waarin stopperspil Van de Scheur weer opgesteld
stond, bleek moeilijk te passeren.
Het Veenendaalse binnentrio heeft het de Edese achterhoede deze middag niet
gemakkelijk gemaakt. Twee fouten in de verdediging leverden evenzoveel doel
punten op, waarbij de Veenendaalse voorhoede nog twee andere doelpunten
voegde. Maar ook bij Veenendaal waren enkele zwakke plekken aan te wijzen.
De thuisclub begon direct in een fris
tempo. Midvoor Heikamp liet van de
rechtervleugel direct al met enkele
schoten doelman Van de Anker actief
optreden. De druk op het Ede-doel bleef
dit eerste kwartier stevig en nadat een
keihard schot van G. J. Rebergen rake
lings langs het Ede-doel ging, was het
in de zestiende minuut dat midvoor
Heikamp de Veenendaalsupporters re
den tot juichen gaf. Dat was toen
rechtsback Plate de bal juist voor de
voeten van de Veenendaalse midvoor
plaatste, die daarna zeer beheerst doel
man Van de Anker omspeelde en
scoorde.
Ede verplaatste het spel zoveel mo
gelijk, maar ook het middenterrein
bleef in handen van de geel-blauwen.
Met deze 10 voorsprong en met een
cornerverhouding van 61 brak de
rust aan.
Zes minuten na de hervatting bracht
G. van de Weerdhof de stand op 20
door een uitstekend schot van verre af
stand, waarop doelman Van de Anker
een fractie van een seconde te laat rea
geerde. Er kwam weer wat meer leven
in de strijd toen midvoor Van Rhenen
een schot van linksbuiten De Hoop, dat
tegen de paal kwam, verder afwerkte,
waardoor de stand op 21 kwam. Dat
bracht bij de beide ploegen wat meer
enthousiasme. Ede voelde dat er wat
meer in zat op dat moment, terwijl
Veenendaal het gevaar voelde. Vier mi
nuten later had Veenendaal haar voor
sprong weer tot 31 opgevoerd. Een
vrije trap op het Ede-doel, slecht ge
nomen door A. Rebergen, werd door
Het is Wageningen gelukt in een
meer spannende dan fraaie wedstrijd
een verdiende 21 overwinning te be
halen. Het spel der gasten was meer
berekend op snelle uitvallen, met har
de trappen naar voren, dan op tech
niek. Dat het slechts 21 is geworden
heeft ONA te danken aan de goede
doelverdediger Evengroen, die steeds
bij schoten van Van de Weerd op zijn
post was, als laatstgenoemde eens een
kans kreeg een schot te lossen. (Steeds
zwermden een drietal ONA-spelers om
hem heen.) Het begin was voor Wage
ningen, dat goed startte, doordat over
de rechtervleugel Van de Kolk de bal
goed voor het ONA-doel bracht. Van
de Weerd ving het leer op en loste een
hard schot. Keeper Evengroen was ech
ter op zijn post en verwerkte de bal tot
hoekschop. Bij een volgende Wageningse
aanval loste Knevel een harde schui
ver, ook was het Evengroen die de bal
het veld weer inwerkte.
Aan de andere kant bracht rechts
buiten Heinke de bal hoog voor het
Wageningse doel. Midvoor De Jong kop
te goed in, keeper Kramer wist hoog
opspringend het leer in zijn armen te
vangen. Direct hierop redde keeper
Kramer fraai, door een hard schot van
de linksbinnen van ONA, Van Lingen,
over de lat te werken.
Bij een snelle Wageningse aanval gaf
Van de Weerd een afgemeten pass aan
Kroesbergen. Deze kwam alleen voor
keeper Evengroen te staan, maar
schoot hard langs het doel. Wageningen
bleef aanvallen, Kroesbergen schoot
uit een voorzet van linksbuiten Knevel
in het zijnet. Wageningen kreeg een
hoekschop te nemen die niets oplever
de. Direct hierop kwam Van de Weerd
in goede schietpositie. Opnieuw was het
keeper Evengroen, die de bal ten koste
van een hoekschop uit zijn doel wist te
houden.
De doelpunten waren niet goedkoop.
Bij beide elftallen bleef de achterhoede
heer en meester. Bij een aanval van
ONA loste rechtsbinnen Kasbergen een
hard schot, keeper Kramer wist echter
goed te stoppen.
Opnieuw trok Wageningen ten aan
val, steeds weer was het echter keeper
Evengroen die doelpunten wist te voor
komen. Achtereenvolgens wist hij scho
ten van Van de Weerd, Kroesbergen en
Jacobs te stoppen.
Na de rust was er nauwelijks afge
trapt of Van de Kolk kreeg een prach
tige kans. Hij aarzelde echter te lang en
de kans was verkeken. Tegen aller ver
wachting was het ONA, dat de leiding
rechtsachter Plate nog even van rich
ting veranderd, hetgeen voor doelman
Van de Anker fataal was, omdat hij
daardoor uit zijn goede positie kwam en
Joop Heikamp gelegenheid kreeg de bal
over de doellijn te drukken. Daarmede
was de strijd reeds voor Veenendaal
gewonnen. Joop Heikamp kreeg in de
allerlaatste minuut nog gelegenheid
van de Edese defensie om door te lopen,
hetgeen voor doelman Van de Anker een
onhoudbaar schot opleverde waardoor
de eindstand nog op 41 kwam.
Oranje-Wit dat vorige week zo goed
voor de dag kwam, liet Zondag danig
een steek vallen door in Voorthuizen
van Kieviten met 31 te verliezen. Bij
de rust hadden zij een 10 achterstand.
Kieviten wist na de rust de stand op te
voeren tot 30. In de laatste minuten
kwam Oranje-Wit nog danig opzetten
maar wist het niet verder te brengen
dan één treffer.
Ook in de thuiswedstrijd tegen Ame-
rongen heeft Eist het niet kunnen bol
werken en verloor met een enigszins
geflatteerde eindstand (41).
Het begin van deze wedstrijd was
een gelijkopgaande strijd met Eist iets
in de meerderheid, wat tot uiting kwam
in een doelpunt van Van Hal (10).
Nog voor de rust wist echter Ame-
rongen twee keer te doelpunten, waar
van één werd afgekeurd. Na de pauze
werd aan beide zijden slecht gespeeld,
maar Amerongen wist twee aanvallen
in doelpunten om te zetten. De Elsterse
aanvallen liepen alle vast op de doel
man van Amerongen, die zeer goed
werk liet zien.
Slechts twee Zaterdagclubs uit Vee
nendaal hebben het tot een overwin
ning kunnen brengen. VRC zag kans
om het bezoekende SSSE uit Eibergen
met een 62 nederlaag de verre terug
reis te laten aanvaarden, terwijl Trian
gelboys de plaatselijke ontmoeting te
gen Matjan met 21 won.
DOVO had in Enschede tegen Sparta
een slechte start, door met 1—4 te ver
liezen, terwijl GVVV aan de Buurtlaan
van VVJ een 2—3 nederlaag te incas
seren kreeg.
Rhenus ontmoette op „Candia" Scher
penzeel. Het was de eerste competitie
wedstrijd voor de gastheren in dit sei
zoen. De Rhenusploeg had een kleine
wijziging ondergaan sinds de oefenwed
strijd van vorige week tegen Velox.
Donselaar was namelijk wegens een in
die wedstrijd opgelopen blessure ver
vangen door Albers.
De gasten waren al direct in de meer-
nam. Bij een schijnbaar ongevaarlijke
aanval, kreeg midvoor De Jong het
leer te pakken; meteen volgde een schot
dat raak was (01). Spoedig was het
echter gelijk. Nadat Wageningen nog
een tweetal hoekschoppen genomen
had, was het Kroesbergen, die een pass
van Van de Weerd opving. Hij passeer
de linksachter IJsselsteijn en onhoud
baar voor keeper Evengroen verdween
de bal in het net (11).
Wageningen nam hierna het heft in
handen. Aanval op aanval rolde op het
ONA-doel af; steeds weer was het een
ONA-been en in laatste instantie kee
per Evengroen, die onheil wi6ten te
voorkomen. Bij een ONA-aanval gaf de
scheidsrechter een vrije trap tegen Wa
geningen. Hieruit loste Van Lingen een
schot op het Wageningse doel en kee
per Kramer stompte het leer ten koste
van een hoekschop over de deklat.
Er was nog een tiental minuten te
spelen, toen bij een Wageningse aan
val de bal driemaal werd ingeschoten.
Steeds weer ketste het leer van een
ONA-been of lichaam het veld weer in,
Van de Weerd kreeg opnieuw de bal
voor zijn voeten maar toen was het
raak. Onhoudbaar verdween de bal
achter keeper Evengroen (2—1). Geheel
ONA trok daarop ten aanval om de ge
lijkmaker te forceren. De Wageningse
achterhoede was echter op haar post. In
de stand kwam geen verandering meer,
zodat Wageningen weer een paar kost
bare puntjes rijker is geworden.
derheid en drongen sterk op. Tegen de
verwachting in nam Rhenus na een
snelle uitval door Edo Ophof de leiding
in de zesde minuut (1—0).
Na ongeveer een kwartier moest KI.
van Daalen zich laten vervangen door
Jan Ophof. Scherpenzeel bleef sterker
en ontplooide fraaier spel. Rhenus
moest alle zeilen bijzetten om zich de
gasten van het lijf te houden. Tegen
het einde van de eerste helft nam Rhe
nus het initiatief over, doch de stand
bleef tot aan de rust ongewijzigd.
Na de thee pakten beide ploegen flink
aan, doch Scherpenzeel bleef iets ster
ker. De aanvallen liepen echter alle
maal vast op de pal staande Rhenus-
achterhoede, waarin Hovestad wel uit
blonk.
Ruim een kwartier was er gespeeld,
toen midvoor Miltenburg, die nog maar
weinig fraais had laten zien, met een
kalm schot de Scherpenzeelse doelman
verschalkte (20).
Hoewel de aanvallen van Scherpen
zeel steeds gevaarlijker werden, hiel
den de gastheren moedig stand. In de
score kwam geen wijziging meer.
De eerste speelhelft in de wedstrijd
Sparta DOVO is een gelijk opgaande
strijd geweest, met DOVO zelfs iets in
de meerderheid. DOVO miste Van Zet
ten in haar gelederen, terwijl haar
rechtsbuiten door een blessure al spoe
dig het veld moest verlaten, hetgeen een
nieuwe aderlating betekende. Om beur
ten trokken beide elftallen ten aanval,
zonder echter tot een doelpunt te ko
men. Het bleef een aantrekkelijke wed
strijd in deze eerste helft, zonder dat
er gedoelpunt werd.
Na de rust werd dat anders. Sparta
nam al direct het heft in handen en
het duurde niet lang of de thuisclub
nam de leiding. Hierna werd de wed
strijd vrijwel beslist. Snel achtereen
scoorde Sparta tot driemaal toe.
DOVQ bleef, ondanks deze 40 achter
stand, aanvallen, hetgeen al spoedig een
tegenpunt opleverde. Er bleken nog
meer kansen voor DOVO aanwezig,
doch door uitstekend werk van de En-
schedese doelman kwamen deze doel
punten niet. Sparta kreeg nog een
strafschop te nemen, maar deze werd
naast geschoten, waardoor de eindstand
op 41 bleef staan hetgeen voor Sparta
een verdiende overwinning betekende.
VRC had al spoedig rekening te hou
den met een 01 achterstand door een
prachtig doelpunt van midvoor H. van
de Berg.
Linksbuiten Jansen schoot daarna
keihard in het Eibergse doel, echter zo
hard, dat de bal van de ijzeren stang
even hard het veld weer inkwam,
waardoor de scheidsrechter meende,
dat de bal door de staander was ge
keerd en geen doelpunt gaf. Niet ont
moedigd schoot Bep Jansen even later
weer in en nu duidelijker voor het oog.
Een kopbal van Drost bracht de stand
op 21 en nog voor rust zag Jansen ge
legenheid uit een corner de stand op
3—1 te brengen.
Na de rust was er niet veel fraais
meer te zien. VRC's midvoor bracht uit
een corner de stand op 41 en Jansen,
na een soloren op 51. Door een straf
schop zag SSSE door W. van de Berg de
score toch nog op 52 gebracht, maar
een strafschop aan de andere zijde, tot
driemaal toe genomen door E. Dave-
laar, bracht de eindstand ^p 62.
Musketiers behaalde Zaterdagmid
dag in_een fraaie wedstrijd zeer ver
diend de overwinning op Sportclub
Rhenen. In deze wedstrijd kwam het
goede samenspel van Musketiers sterk
tot uiting. De eerste helft gaf het beeld
van een wisselende strijd waarin Rhe
nen eerst de leiding nam. Voor de rust
wist midvoor Blitterswijk door fraai
voorhoedewerk de stand gelijk te bren
gen (11). Na de rust werd de wed
strijd gekenmerkt door een sterk over
wicht van de Elstenaren en kwam Wil
deman tot scoren (21). Vervolgens
bracht midvoor Blitterswijk de stand op
3—1 en 4—1. Dit werd ook de eind
stand.
Vooral in de eerste helft werden door
de nieuwe doelman van Musketiers,
Van der Haar, wonderen verricht en hij
bleek een stevige versterking te zijn.
De junioren van Musketiers speelden
gelijk (11) tegen GVVV uit Veenen
daal. Voor Musketiers II begint a.s. Za
terdag het competitierad te draaien in
de reserveklasse tegen Matjan III op
eigen terrein.
Het plaatselijk treffen tussen Trian
gelboys en Matjan werd door de thuis
club met 21 gewonnen, dank zij iets
beter spel van de Boys. Het was een
practisch gelijk opgaande strijd in het
begin. Een fout in de Matjan-achter
hoede gaf Jonkman gelegenheid de
Boys de leiding te geven. Aan de andere
zijde was de Boys-achterhoede de
meerdere van de Matjan-aanval, waar
Chr. Tanis enkele kansen ongebruikt
liet liggen.
Nadat de rust met deze 10 voor
sprong was ingegaan, kwamen beide
partijen 20 minuten in de tweede helft
weer naast elkaar te staan, toen uit een
doelworsteling voor het Boys-doel een
strafschop ontstond, die door Van de
Scheur goed genomen werd. De strijd
was toen weer geheel open. Uit een ver
schot van De Hartog liet de Matjan
doelman zich voor de tweede keer pas
seren. Matjan kwam daarna nog wat
feller opzetten, maar de Triangelboys-
verdediging gaf ook nu geen kansen
weg, zodat het voor de gastheren een
benauwde, maar verdiende 21 over
winning werd.
Ook in deze wedstrijd was weinig
krachtsverschil te merken. De gasten
namen na 9 minuten de leiding en
E
eerst na 20 minuten zag GVW haar
moedig volhouden door een doelpunt
van W. Viegen beloond, zodat men met
een 11 stand de thee kon gaan ge
bruiken.
In de tweede helft kreeg het spel
een hard karakter, soms iets al te fors.
Opnieuw nam VVJ de leiding, maar
voor de tweede maal kwam GVVV, nu
door J. Hardeveld gelijk met de gasten.
In de eindstrijd was nog alles mogelijk.
De pogingen van VVJ hadden ten slotte
meer succes dan van GVW, zodat het
een nederlaag voor GVVV werd, na een
ietwat rommelige tweede helft.
Ook de tweede competitiewedstrijd,
welke tevens de eerste thuiswedstrijd
was in het bestaan van Kulan, kon Ku
lan niet tot winst brengen. Direct na de
aftrap had de thuisclub een veldmeer-
derheid, dat ongeveer 20 minuten duur
de. Voor het doel werden echter steeds
de mooiste kansen onbenut gelaten. Het
doel van de Valleivogels stond voortdu
rend onder druk, doch haar achterhoede
had steeds gelegenheid de aanvallen af
te slaan, omdat het goede schot ont
brak. Trouwens, aan de overzijde wer
den door de Vallei vogels eveneens vele
kansen om zeep gebracht. Spil Klijn
redde eenmaal op schitterende wijze.
Met de rust was de stand nog dubbel
blank. Ondanks enkele omzettingen bij
Kulan kwam er ook na de rust weinig
veranderingen in het spelbeeld. Een
goede scoringskans voor Schelvis le
verde niets op, omdat zijn kopbal te
zacht was. Na 13 minuten scoorde de
Valleivogels uit een doelworsteling. Het
antwoord van Kulan kwam nog in de
zelfde minuut, maar het doelpunt van
Elsacker werd afgekeurd om onbegrij
pelijke redenen. Een terugspeelbal van
Klijn werd niet begrepen door de Ku-
landoelman Schoeman, hetgeen prompt
02 betekende. Twee minuten voor het
einde zag De Weyer, die ditmaal in de
voorhoede opgesteld was, het beter en
redde daarmede de eer voor de thuis
club (1—2).
Renswoude is er weer niet in geslaagd
de volle winst te behalen. Een wijziging
in de opstelling bleek geen succes. De
wedstrijd was nog geen 10 seconden
oud toen Renswoude al tegen een ach
terstand aankeek. De Wijkers trapten
af en meteen zorgde een ernstige fout
in de verdediging voor het eerste doel
punt. Deze voorsprong was voor de
tegenstanders een behoorlijke stimu
lans. Ook nu bleek weer hoe weinig
schot er in de rood-witte voorhoede zit.
Hoewel Renswoude sterker was en
voortdurend tot in het strafschopge
bied van Wijk bij Duurstede doordrong
faalde de aanvalslinie steeds weer in
de afwerking. Wel hadden de Rens-
woudenaren een kans op de gelijkmaker
gekregen, als de scheidsrechter maar
gezien had dat één van de tegenstan
ders hands maakte binnen de beruchte
lijnen. De scheidsrechter gaf echter een
vrije trap juist op de witte lijn. Even
later kwam dan toch de' gelijkmaker,
toen T. Hardeman, nadat hij éénmaal
alleen voor de keeper hopeloos had
naast geschoten, de bal in de touwen
deed verdwijnen. Er deed zich nu ech
ter een rare situatie voor, want hoewel
de scheidsrechter naar de witte stip had
gewezen, trok hij deze beslissing weer
in op advies van de Wijkse keeper, om
dat de bal voordien de outlijn reeds zou
hebben gepasseerd.
Na de thee was Renswoude over het
algemeen de sterkste ploeg. Voortdu
rend drongen de Renswoudenaren ge
vaarlijk door en zo nu en dan leek het
er wel op of alle spelers op de Wijkse
helft stonden. Nadat na een overweldi
gend offensief van de roodwitten aan
de andere kant een mooie kans om de
voorsprong te vergroten verloren ging,
wisselden de Renswoudse spil en de
midvoor van plaats. Dit bleek een ver
betering. Er kwam meer vaart in de
aanvallen en over het algemeen waren
de Renswoudse voorwaartsen nu ook
gevaarlijker. Het was dan ook niet te
verwonderen dat 10 minuten voor het
verstrijken van de tweede helft de ba
lans weer in evenwicht werd gebracht.
Dit doelpunt kwam van de voet van de
nu midvoor spelende Stutvoet. Een
overwinning lag nu voor het grijpen.
Zover zou het echter niet komen, want
met de hulp van Vrouwe Fortuna zou
het de tegenstanders gelukken hun doel
schoon te houden. Eerst schoot Stut
voet hard in, maar hij zag zijn harde
schot via de vuisten van de keeper en
de paal weer in het veld verdwijnen.
Vier minuten voor het einde viel G.
van Raaij wegens kramp uit. Hij werd
vervangen door M. van de Horst. Ook
hij had geen succes.
Er zal nog heel wat moeten gebeuren
wil de Renswoude-ploeg, zoals vorig
jaar, weer een woordje meespreken om
de bezetting van de eerste plaats.
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
Onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres
Parallelweg 10, Veenendaal
VERJAARDAGEN
23 Sept. Roosje Voorsluys..
24 Gerrie v. Dijk.
25 Ineke de Man.
25 Wybe v. d. Kuinder.
25 Dick v. Kesteren.
26 Wim v. Engelenhoven.
27 Betsy v. d. Heuvel.
28 Annie v. d. Haar.
28 Rietje en Marie v. Nil.
ZILVERPAPIERACTIE
Materiaal ontvangen van: Evert Da-
velaar en Truusje van Haeften.
Hartelijk dank!
Oplossing raadsels
I. Leed. 2. Goed. 3. Dun. 4. Kras. 5.
Wee. 6. Wegen. 7. Blozen. 8. Zak. 9. Te
gras. 10. Scheef. 11. Blauw. 12. Weer.
Wetens. 14. Kalfjes. 15. Wind. 16. Steg.
17. Zwaard. 18. Dauw. 19. Bloed. 20.
Daad.
II. Hamer - trein - Polen - kroeg -
Breda - lente. MELOEN.
III. Wout - touw.
't Was weer Lampegietersavond,
'k heb weer pret gehad voor tien.
't Was de moeite waard de optocht
van dit jaar weer te bezien.
'k Had mezelf dit keer veranderd
in een echte indiaan.
En m'n broertje liep als cowboy.
Nou, dat had-ie leuk gedaan.
Piet, m'n vrind, was omgetoverd
in een keurig lichtmatroos.
Jet» m'n zusje, droeg een soepjurk
als tante uit de ouwe doos.
M'n lampion was toch zo prachtig:
een woeste kop met snor en sik;
maar, o wee, na vijf minuten
vloog het ding al in de fik.
Ik at wel tien kaneelbeschuitjes,
ik dronk vier koppen saliemelk.
M'n vader kocht nog oliebollen
en ook een zak „patat" voor elk.
En al die dwaas verklede kind'ren
ze maakten samen toch zo'n lol.
Dan waren daar de muzikanten,
ze bliezen zich de wangen bol.
Jammer dat het weer voorbij is,
maar het is tóch fijn geweest!
Ja, die Lampegietersavond
is en blijft een reuzefeest!
Een goed fietser heeft beide handen
aan zijn stuur!
(Vervolg.)
„Ik denk dat we vanavond ons eind
doel kunnen bereiken," zegt oom Fred,
als ze samen een kopje chocola zitten te
drinken. Hij kijkt dromerig naar een
libel, die zich juist op de rand van de
boot heeft gezet, de doorschijnende
vleugeltjes trillend boven het prachtige
lichtblauwe lichaam. „Hoe heet het daar
oom en hoe lang blijven we er?" vraagt
Bert. „We gaan naar de „Ronduite"
Bert, daar heb je zeker nog nooit van
gehoord? Er staan ook maar een paar
huizen, maar toch is het er 's zomers
druk door de vele liefhebbers van wa
tersport, die op Beulakker en Belter-
wijde zeilen, zwemmen en vissen. En er
wonen twee kunstenaars jongens."
„Kunstschilders, oom?"
„Weineen, Bram, ze werken met ha
mer en beitel en schaaf, maar daarmee
toveren ze geheel complete, zeewaardige
jachten, die elke liefhebber van water
sport doen watertanden. Je kunt gerust
je alpientje afnemen voor die twee, het
zijn vader en zoon, echte vaklui. Enfin,
jullie zult je met eigen ogen kunnen
overtuigen van hun kunnen. Zo'n groot
jacht is altijd een ideaal van me ge
weest jongens, en als we gezond blij
ven zullen we dat scheepje ook nog eens
samen proberen he? Hoe lang we daar
blijven, vroeg je? Nou, misschien tot
Donderdag, we kunnen er dan de hele
Woensdag zijn, er is genoeg vertier om
deze tijd van het jaar."
Doch door een vreemde gebeurtenis
zou „De Meerkoet" niet dezelfde avond,
doch pas de volgende morgen op de
plaats van bestemming aankomen. Een
gebeurtenis waarbij onze twee vrien
den nauw betrokken waren. Toen de
chocola op was, zette oom Fred zich
weer op zijn stuurbank, maar nauwe
lijks had hij „De Meerkoet" naar het
midden van de rivier gestuurd of de
motor begon vreemd te sputteren, sloeg
af en weigerde dienst. „Wat zullen we
nu beleven," mompelde oom Fred, „de
motor schijnt in staking te gaan, jonge
lui, we zullen eens even kijken wat hem
deert." Oom Fred boomde het jacht
naar de kant en daar, tussen het riet,
begon hij de motor aan een nauwkeurig
onderzoek te onderwerpen.
„Mogen wij een beetje gaan wande
len, oom?" vroeg Bram.
„Zeker wel, jongens, als jullie maar
niet al te ver weg gaan, ga gerust de
buurt eens verkennen."
„Als we „De Meerkoet" maar terug
kunnen vinden," weifelde Bert.
„O, daar weet ik wel iets op," lachte
oom Fred. In een ommezien had hij de
vlag van de voorsteven gehaald en be
vestigde deze aan een vaarboom. De
jongens begrepen het al. Samen staken
ze de stok in de drassige oever. Zo zou
den ze „De Meerkoet" gemakkelijk te
rug kunnen vinden. Zoekend naar bra
men dwaalden de jongens het weiland
in. Een eind verder liep een dijk, daar
wilden ze eens een kijkje nemen. Twee
zwartwitte vogels met rode poten vlo
gen op uit het land. „Te-piet, te-piet,"
klonk hun roep. „Scholeksters," zeiden
de jongens tegelijk. Door het onder
richt van oom Fred kenden ze al heel
wat vogels en ze begonnen te letten op
alles wat uit water of rietveld op
vloog. „We hebben toch maar een reuze
vacantie," vond Bram, „en wat worden
we verwend he, 'k heb in die paar da
gen zoveel lekkere dingen naar binnen
gewerkt als ik thuis in een heel jaar
krijg."
„Nou," lachte Bert, ,,'t is maar goed
dat die hond jouw kuit voor een kluif
aanzag, anders hadden we hier niet ge
lopen." Bram gaf zijn vriend een
vriendschappelijke por in de ribben, die
Bert echter pardoes voorover deed
slaan. Hij kwam met zijn neus precies
in een molshoop terecht Proestend en
blazend krabbelde hij overeind en
wreef zich het zand uit neus en ogen.
Bram gierde het uit. „Het kwaad straft
altijd zichzelf," zei hij plechtig. Bert
lachte maar mee.
te zijn.
(Wordt vervolgd.)
(55) geen besloten familie, waar ieder zijn
deel droeg van de verantwoordelijkheid
en zijn deel kreeg van de successen.
Zo'n groot bedrijf als dit, had alweer
alle eigenschappen van een fabriek of
van iedere andere industriële onderne
ming. Het lokte hem niets aan op dit
reclame-achtige modelbedrijf te blijven.
Alles was er gericht op het overbluffen
van het publiek. De koeien moesten er
de hoogstmogelijke melkopbrengst ge
ven, omdat er met die cijfers geadver
teerd moest worden. De kalveren kre
gen de zonderlingste en ingewikkeldste
namen, omdat daarmee indruk op de
kopers gemaakt werd. De boeren moes
ten het als een hele eer beschouwen,
als ergens in hun veestapel bloed van
de Glenora-lane Farm stroomde. Al de
ze fraaiigheden van luxueuze stallen en
blinkende machinerieën waren slechts
onderdelen van de kunstmatige opbouw
van een grote naam, die men verkoopt;
een naam, die duizenden dollars waard
is. Achteraf merkt Eric eerst, dat zijn
Glenora-lane Farm was mooi. Al te
mooi, vond Eric. Een oprijlaan met
jonge maples ter weerszijden, een
machtig complex van gebouwen, een
woonhuis als een villa, schuren en stal
len alsof ze zo van een tentoonstelling
of uit een prijscourant waren gekomen;
een indrukwekkende serie stenen silo's
voor de opberging van de wintervoor
raden, een melkkamer met geglazuurde
tegels, een machinekamer, pijnlijk zin
delijke melkmachines. Alles was „mo
del". Hij voelde zichzelf als een land
loper in een paleis. De melkknechts in
hun witte overalls leken niet „echt".
Het was een permanente tentoonstel
ling, maar geen boerderij, zoals hij die
het liefst zag. Er was niets huiselijks,
niets zorgelijks. Alleen de boekhouder
zou hier kunnen zeggen, of de zaken al
of niet goed gingen; dat ging hier bui
ten de mensen om.
Precies nu wist hij, wat er aan
mankeerde de boerderij was hier
hele reis een onderdeel van een recla
me-campagne was geweest.
„Wel, Mr. Lindquist," zei de voorman
van het fokbedrijf op een middag, „we
hadden aardig gezorgd voor publiek
onderweg, is 't niet?"
„Meer dan me lief was. Maar ik moet
toegeven, dat ze de naam van deze stal
dwars over heel Canada kennen."
„Ja, dat was keurig voor elkaar. We
hebben ons eerst suf zitten denken, hoe
we de mensen naar de lijn zouden trek
ken. Adverteren is te duur en dan ko
men de mensen toch niet. En veel aan
knopingspunten hadden we daar in de
graanprovincies ook niet."
„Was dat dan nodig?"
„Nodig?" Daarom was 't juist begon
nen! De moeder van Archibald heeft in
het afgelopen jaar een melkrecord ge
vestigd. Beste geefster van Canada."
„Dat weet ik en dat is bekend genoeg.
Waren jullie nog niet tevreden?"
„Wel nee! Dat was niet voldoende.
Wat geven die westerlingen aan de an
dere kant van Winnipeg om een record
in Ontario?"
„Ze wisten er anders overal van."
„Omdat wij de mensen voorgelicht
hadden. En hoe! Jongens, wat een mop
is dat geweest!"
Verbaasd keek Eric de voorman aan.
„Voel je 't nu nog niet! Man, wat ben
je groen! Je hebt toch wel gehoord van
die verzekering?"
„Dat Archibald verzekerd was? Ja,
dat wist ik. Overal vroegen ze je, of het
heus waar was, dat de verzekerings
premie voor het transport bijna even
hoog was als de transportkosten."
„Nou, was ie goed! Voor tienduizend
dollar was het beestje verzekerd. En
dan te bedenken, dat hij eerst als klein
kalf zonder veel omslag naar Alberta
is gestuurd!"
„Maar waarom maken jullie dan ook
al die omslag?"
„Alleen om hem weer terug te kun
nen sturen! Dat was de beste manier
om hem aan het publiek te presenteren.
Op een tentoonstelling kun je hem
hoogstens driemaal de ring rond laten
lopen. Maar deze keer hadden we een
tentoonstelling van een paar duizend
mijl lang. Van Alberta tot Ontario. Wie
doet je dat na?"
„En de verzekering als lokaas?"
„O, begin je er achter te komen? Zo
veel zul je toch wel van dit land weten,
dat alleen een stunt de mensen in be
weging brengt. Een kalf zien de men
sen vaak genoeg en een duur kalf ook
nog wel, en voor een zoon van een beste
melkkoe maken ze geen drukte. Maar
verzeker een kalf duurder dan de te
nen van een filmster en ze laten hun
ploegen in de steek om dat wonder te
bekijken."
„Knap gedaan," lachte Eric, ,,'t Is
maar goed, dat ik die hele geschiedenis
nu eerst hoor. Anders had ik me on
derweg vast niet goed kunnen houden.
Die krantenkerels vroegen je het hemd
van je lijf."
„Nee 't was net goed zo. Als je er
meer van geweten had, had je je rol
nooit zo goed kunnen spelen. Moet je in
al die kranten lezen, hoe de waakzame
begeleider trachtte de mensen uit de
nabijheid van de wagon te houden!"
„Dat heb ik gedaan, maar alleen, om
dat ze me de keel uithingen."
„Nogal glad. Maar de mensen wilden
dan natuurlijk nog eens zo graag dat
kalf, dat zo goed bewaakt werd, van
dichtbij zien. Als we ze uitgenodigd
hadden om te komen kijken, waren ze
niet verschenen, maar nu we deden,
alsof ze met geweld geweerd moesten
worden, wilden ze tot iedere prijs hun
neus in het stro steken. Ja, ja, zo gaat
het, als je een kalf, dat misschien dui
zend dollar waard is want een goed
beestje is 't toch! voor het tienvou
dige verzekert."
Eric had zich best geamuseerd met
deze ontsluiering van de achtergrond
van Archibalds triomfale reis. En toch
zat 't hem dwars. Was hij alleen maar
goed genoeg om als lakei van een re-
clamekalf te dienen? Dat was niet erg
verheffend. Trouwens, die geest hing
hier over het gehele bedrijf. Slechts de
eigenaar, Edward G. Shapewell, stond
hoger dan de beesten. Want tenslotte
waren al de beroemde koeien en stieren
met hun ellenlange stambomen niet
meer dan posten op zijn bankrekening.
Maar alle verzorgers, de bedrijfsleider,
die de fokkerij leidde, de propaganda-
chef, die zulke dingen bedacht als de
reis van Archibald, de eerste verkoper,
die ongekende prijzen wist te maken
zij waren allen niet meer dan de hof
houding van de stal. En in dié hofhou
ding van de aristocratie der melkbees
ten zou Eric nu een vaste plaats krijgen.
Er gromde iets in hem. Iets van ver
zet tegen „de vaste positie", tegen de
„nette betrekking". Hij verafschuwde de
verstarde zoveelsterangse zekerheid
van vast werk tegen een vernederende
uitschakeling van je persoonlijke emo
ties. (Wordt vervolgd.)
