DE VALLEI
Eist vierde uitbundig
be vrij dingsfeest
Maskers maken mensen
Technisch beter tVeenendaar
moest met gelijk spel
genoegen nemen
D0V0 moest in de laatste minuten
het hoofd buigen
»Wat Lezers Schrijven«
Huidgenezing
ROTERDGN
Voor de Jeugd
Brunette
BEHANG 1956
Fa. J. F. TAK
Een getailleerd mantelpakje
L
n
Een technisch beter „Veenendaal"
moest aan het bezoekende Silvolde een
punt afstaan. Dit was echter niet no
dig geweest, als er niet zoveel mis
verstanden in de achterhoeden waren
voorgekomen. Hiervan profiteerden de
bezoekers gretig en op deze wijze kon
den ook zij aan vier doelpunten komen.
In de eerste helft sloeg Veenendaal,
ondanks de 20 voorsprong bij de rust,
niet genoeg toe. Juist in deze periode
had men een grote veldmeerderheid,
doch van de zeer vele kansen werden
er te weinig benut.
Nadat beide partijen de zaak wat ver
kend hadden was het al gauw duidelijk,
dat Veenendaal technisch heel wat meer
in de mars had dan de bezoekers. Silvol
de moest het hebben van lange trappen
door het midden, waaruit evenwel soms
heel wat gevaar ontstond. Na vijfentwin
tig minuten nam de thuisclub de leiding,
toen G. van de Weerdhof de bal goed
aangegeven kreeg van rechtsbuiten Ab
Reebergen en meteen een hard schot af
vuurde, dat doel trof. Nog geen minuut
later was het al 20, toen de verdienste
lijk spelende Nellesteyn met een simpele
hakbeweging de bal wederom in de tou
wen liet verdwijnen. Er waren in deze
helft nog vele kansen, maar doelpunten
bleven uit. Cees Heikamp, die deze mid
dag weer linksbinnen speelde liep, even
als zijn makker op de buitenplaats, ge
durende de gehele wedstrijd naar zijn
vorm te zoeken. Wel was eerstgenoemde
niet gelukkig met zijn schoten en vele
malen was hij dicht bij een doelpunt,
maar in laatste instantie was het steeds
weer een Silvolde speler die weg kon
werken.
In de tweede helft hebben de toeschou
wers kunnen genieten van doelpunten.
Reeds na drie minuten konden de gasten,
profiterend van een misverstand in de
achterhoede, de achterstand tot 21 ver
kleinen. Dit gaf moed en zij bouwden en
kele goede aanvallen op, die echter op
niets uitliepen. Veenendaal ging zelf de
score weer opvoeren door een doelpunt
van linksbuiten H. Muller, die echter
zeer duidelijk buitenspel stond. Kennelijk
dit de arbiter ontgaan, want hij wees
onverbiddelijk naar het middenveld. Vee
nendaal meende nu, veilig te zijn, maar
zover was het nog lang niet want na 29
minuten werd de voorsprong wederom
verkleind, ook nu weer door een ver-
dedigingsfout.
Dit wakkerde de aanvalsdrift bij de In
het zwart spelende Veenendalers nog
weer even aan en zij kregen enkele cor
ners te nemen. Uit één daarvan ontstond
het mooiste doelpunt van de wedstrijd. Ab
Reebergen gaf prachtig, voor en net voor
dat de opspringende keeper de bal zou
pakken zagen wij bij de lat het hoofd van
Dik Nellesteyn verschijnen die daarmee
de bal in het doel deed verdwijnen (42).
Weer ging Veenendaal het kalmer aan
doen en werden de gasten gevaarlijker.
Na 34 minuten blunderde de Veenendaal-
se defensie opnieuw en was het 43. Sil
volde ging alles op alles zetten toen een
gelijk spel in de lucht zat. Drie minuten
voor het einde kwam dat gelijke spel er
ook uit. Een vlotte combinatie werd met
een doelpunt afgerond (44). Te laat be
sefte Veenendaal, dat het de overwinning
had laten glippen. Het zette nog even
alles op alles, maar tot doelpunten kwam
het niet meer. Intussen was de ver
houding er binnen de lijnen, maar vooral
daarbuiten niet beter op geworden en
werden hier en daar vuisten gebald. Het
was dan ook voor velen een opluchting,
toen de scheidsrechter het einde aan
kondigde.
Oranje-wit nam revanche
met 7-1
Op het terrein achter de dennen heeft
Oranje-Wit revanche genomen door Eist
nu met 71 te slaan. Reeds na 7 minuten
spelen nam Oranje-Wit de leiding, door
een schot van Viegen. Eist deed nu en
dan wel een uitval maar kon niet tot
scoren komen. Na een half uur spelen
doelpuntte v. Mourik (20). Hierna kwam
Eist meer in de aanval, maar Slok, die
goed werd bewaakt, schoot twee maal
naast. Ook Overeem zag zijn schot over
gaan. Uit een corner wist even later v. d.
Berg de stand op 30 te brengen.
Na de rust wist de uitstekend spelende
midvoor van Oranje-Wit, Onink binnen
10 minuten 3 doelpunten te maken (60).
Uit een verwarde situatie voor het
Oranje-Wit doel wist Henzen het enige
tegenpuntje voor Eist te scoren (61).
Even voor het einde wist Onink weer
door te breken en maakte hij zijn vierde
doelpunt: 71.
EEN SEXTANT WAS NIET
VOLDOENDE
Van oude prenten, die door Spanjaar
den in Mexico spoedig na de verovering
van dit reusachtige Azteken-rijk werden
vervaardigd, weten wij dat de veroveraar
van Mexico op zijn zeereis een druk ge
bruik van de sextant maakte. De zee
vaarders zijner eeuw noemde dit het
„schieten van de zon".
Fernando Cortez had de taak een der
gebieden te veroveren, die door de grote
Cristobal Colon juist waren ontdekt. Zijn
kleine vloot kwam echter, mede ten ge
volge van de primitieve navigatiemidde
len van toentertijd, in het nog volstrekt
onbekende en nog door niemand om
schreven Mexico terecht.
DOVO is niet in staat geweest het
bezoekende Sparta uit Enschede een
puntje af te snoepen. De Veenendalers
hebben tegen de kampioensploeg met
vele geroutineerde en ervaren spelers
in haar gelederen echter bijzonder goed
party gegeven en lange tqd heeft het
er naar uitgezien, dat de volle buit in
Eist heeft zaterdag uitbundig het be
vrijdingsfeest gevierd, 's Morgens om 9
uur begonnen de feestelijkheden met een
optocht voor de schoolkinderen. Het was
een fleurige stoet welke door het dorp
trok. Het geheel maakte een keurig ver
zorgde indruk. Bijzondere belangstelling
trok ook de Elsterse muziekvereniging
„Crescendo", die in enkele jaren wel bij
zonder is vooruitgegaan, zowel wat de
muzikale prestaties als de uniformering
betreft. Tijdens de mars deed zich nog
een incident voor, op de hoek Houweg-
De Tip. De koe van boer Berkhof (die al
eens eerder in het nieuws heeft gestaan)
kan waarschijnlijk niet tegen muziek,
want voor de tweede maal brak hij los,
vloog door het schrikdraad, dwars door
de optocht, waarbij hij een kinderwagen
net miste.
Nadat de optocht bij de school was aan
gekomen, werden de feestelijkheden offi
cieel geopend. Namens de Oranjecommis
sie sprak de heer Slok, die naar voren
bracht dat het een eer voor Eist is dat er
nog elk jaar een dergelijk groots feest
programma kan worden samengesteld,
waar dit in vele grotere plaatsen niet mo
gelijk blijkt. Hierna sprak de burgemees
ter van Rhenen. Hij wenste de commis
sie geluk met het uitgebreide programma
en zou het naar buiten uitdragen hoe
Eist kan, feest vieren.
De opvoering van het spel „Zwaan kleef
aan" trok ook veel belangstelling, 's Mid
dags om 3 uur werden de volksspelen ge
houden en volgde een Judo en Jiu-Jitsu-
demonstratie onder leiding van de heer
Een van de onderdelen van het aantrek
kelijke feestprogramma was een interes
sante Judo-demonstratie, waarvoor veel
belangstelling bestond.
Stolk uit Rhenen. Het avondprogramma
was zeer gevarieerd. Eerst werd een con
cert gegeven door „Crescendo". Hierna
traden verschillende radio-artisten op o.a.
„Mans uut Twente" en vele anderen. De
boerenkapel „De Zwoegers" speelde in de
pauze vrolijke melodieën. Tot slot van
deze zeer geslaagde avond die door meer
dan 3000 mensen werd bezocht, volgde nog
een luchtshow met als grootste attractie
vuurwerk. Het Oranjecomitee van Eist
kan op een zeer geslaagde dag terugzien.
Veenendaal zou blijven.
Reeds direct deden zich in de eerste
helft kansen voor beide doelen voor.
Goed ingrijpen van de defensies voor
kwam het eerste kwartier erger. Daarna
miste één der Sparta-backs en kreeg Van
Zetten een open veld voor hem. Hij
maakte geen fout en passeerde de En-
schedese keeper op beheerste wijze. Dit
gaf DOVO moed voor nog een serie ge
vaarlijke aanvallen welke weer met een
doelpunt werden beloond. Het was Schoe-
man, die voor deze tweede treffer zorgde.
Sparta zag in, dat het tot de aanval moest
overgaan en in de twintigste minuut
werd keeper Van Hardeveld kansloos ge
slagen (2—1). Sparta bleef aanvallen en
na een half uur wist men door een doel
punt van Koops weer naast DOVO te
komen. In het resterende kwartier werd
er fel om een doelpunt gestreden en de
thuisclub zou opnieuw een voorsprong
krijgen. Uit 'n scrimmage voor het Spar
tanen-doel kon Nieboer de bal in de tou
wen werken. Met deze 32 voorsprong
ging men thee drinken.
Na de rust was het te zien, dat Sparta
alles op alles zou zetten om verandering
in de score aan te brengen. Dit gelukte
na een kwartier, toen de internationaal
Gerrit Kerkdijk, die vaak goed technisch
spel liet zien, met een fraai doelpunt kon
scoren. In het resterende half uur werden
aan beide zijden goede kansen gemist,
maar het ging er naar uit zien, dat een
verdeling der punten het eindresultaat
zou worden. Een stand overigens, waar
mee beide ploegen tevreden konden zijn.
Het ging echter niet zo, want Sparta
was deze keer de ploeg met het meeste
geluk. Drie minuten voor het einde viel
het beslissende doelpunt. Een goed opge
bouwde aanval werd door Koops op de
juiste manier afgewerkt (34). In de
laatste twee minuten ging alles wat
DOVO was nog even naar voren, maar
dit had geen invloed meer op de eind
stand.
CONCENTRATIE VAN DAGBLADEN
In 1846 waren er in Londen 15 dagbla
den met een totale oplage van nauwelijks
100.000 stuks. Momenteel zijn er nog
slechts negen bladen, echter met een to
tale oplage van zestien miljoen. Het zijn
intussen echter nationele dagbladen ge
worden, met eigen krantendrukkerijen in
Noord-Engeland en Schotland, die dan
ook in geheel Engeland en Schotland
worden gelezen.
Een onverwachte ontmoeting
De romantiek is nog niet verdwenen
Uit ons goede stadje Rhenen.
'k Zag er drie personen met een baard
Een echte, niet van de Sint bewaard.
Nummer drie was wat misdeeld
Had aan zijn kin wat eigen teelt.
Men noemt dat wel een geitesik
Die naam leek mij ook wel geschikt.
Wat is de bedoeling van die grap?
't Gaat hier om een weddenschap.
De baard moet tot 1 augustus groeien
Zonder er wat aan te snoeien.
'k Ben benieuwd, hoe 't af zal lopen,
Doch één ding wil ik voor hen hopen,
Dat het niet al te warm mag worden.
Dan komt het met die baarden in orde.
Moog'lijk komt het in de mode.
Heeft u soms een baard van node?
Wendt u tot de neefs Van Ingen
Die hebben verstand van zulke dingen.
Ook neef „Baardman" met de sik.
Is in dat opzicht zeer geschikt.
Hij ook geeft graag goede raad
En zegt wel, of een baard u staat.
J. Meijer,
Nieuwe Veenendaalseweg 96.
Mijnheer de redacteur,
Beleefd verzoeken wij U onderstaand
schrijven in uw gewaardeerd blad te
willen opnemen.
Geïnteresseerd als wij zijn bij de his
torie van de plaatsen in onze omgeving
hebben wij het artikel van vorige week
vrijdag „Tussen het hoge huis en Lieven-
daal" aandachtig gelezen. Toch is ons het
een en ander niet recht duidelijk en daar
dit wellicht bij nog meerdere lezers het
geval is, wilden wij de heer De Kleuver
langs deze weg enige opheldering vra
gen: Volgens het bewuste artikel liepen
de helden van het kleine Stichtse dorp
zich te pletter tegen het moordend lood
van Franse en Marokkaanse huursolda
ten. Waarom vluchtte dat handjevol
Elsterse helden niet vóór de vijand uit
(wat gebruikelijk en begrijpelijk is!)? Men
wandelde dus. waarschijnlijk gewapend
met riek en schepersstaf, zelfs twee kilo
meter een zekere dood tegemoet tegen
een geordend leger. Onderwijl de heldin
nen aan vettige Marokkanen overleve
rend, die middels een gruwelfestijn voor
donkerogige nazaten zorgden? Zou een
zo unieke heldenidioterie niet tot de hui
dige dag in de overleveringen voortge
leefd hebben? Het is maar een vraag. Wij
weten het niet.
Kan schrijver ons niet eens het spin-
nengat wijzen? Wij konden het niet
vinden.
Zou het geschrijf over die volgeperste
notten met lelietjes van dalen voor de
Elsterse ramen, die gelijk met de bos-
anemonen staan te geuren, niet een ave
rechtse uitwerking kunnen hebben en de
tot nu toe nog sluimerende vandalen
kunnen doen ontwaken? Dat zou jam
mer zijn. want het ellendige is dat het
gehele door schrijver bedoelde perceel
nog niet één volgeperste jampot vol
bloemen oplevert.
Waar zoekt de heer De Kleuver het
oude Eist? Waar de vroegere Steenweg
doorliep? Blijkbaar op de alles behalve
ideale uiterwaarden?
Van de voormalige ridderhofstad Lie-
vendaal zegt schrijver dat er daarvan nog
als enig overblijfsel de terp ligt waar het
op gebouwd was, begroeid met eeuwen
oude linden, die ten hemel torenen en
slotgracht plus omwalling.
Ziet schrijver kans, een desnoods kleine
ridderhofstad, waar de bij het artikel
geplaatste tekening echter niet van ge
tuigt, inclusief fjx •Hte Amerongse ta-
bakschuur op een terp van hooguit 10 bij
15 meter te bouwen? Wij vragen maar
wat!
Legde men voorheen ordinaire solda
ten onder dure hardstenen zerken ter
ruste? Heeft schrijver de bewuste zerken
daar overwoekerd in het bos heus ge
zien?
Hoe dom moet dan toch wel die oude
boswachter zijn, die naar hij beweert,
elke boom, struik en gat kent door zijn
60-jarige ervaring. Hij moest er welhaast
over gevallen zijn!
Kan de heer De Kleuver soms het
hardstenen afval van een kasteelrestau
ratie dat daar gelegen heeft, bedoeld
hebben? Een massagraf? „Er zijn daar in
derdaad wel graven hoor; van twee paar
den en de lievelingshond der gravelijke
familie van het huis Amerongen".
En zo eindigen wij, evenals schrijver:
Het blijft alles evenwel zeer raadselach
tig.
U, mijnheer de redacteur, dankend voor
de verleende plaatsruimte.
(Namen en adressen van de schrijvers
van dit artikel bij de redactie bekend.)
Reeds geruime tijd geleden heeft de
heer Roks uit Eist een serie artikelen ge
plaatst over het verleden van Eist en de
bijzonderheden van deze omgeving. Deze
serie was gebaseerd op historische feiten.
Tot mijn verwondering gaat nu de veld-
bioloog de heer De Kleuver uit Veenen
daal nu nog eens over ditzelfde gegeven
schrijven. Op zichzelf is dit niet erg, doch
de manier waarop een gedeelte van de
Elsterse bevolking hun afkomst verteld
wordt, vind ik absoluut niet in de kraam
van een veldbioloog te pas komen. Trou
wens, wie zou dat wel zo doen? Er wordt
hier een veronderstelling naar voren ge
bracht. die in geen geval op z'n plaats is.
Kan de heer De Kleuver dan ook zeggen
welke huidige Elstenaren met donkere
ogen uit dit Frans-Marokaanse tijdperk
afstammen? Er zullen dan namen moeten
zijn, die tot die tijd terug te brengen zijn.
Ik heb trouwens ook nog nooit gehoord
van het „Spinnegat", terwijl het Betuwse
rijmpje ook niet juist is. Hierin wordt
niet over het Elsterse bos gesproken, doch
over het Amerongse. Al met al geloof ik,
dat de heer De Kleuver met dit artikel de
plank behoorlijk misslaat. Ik twijfel er
niet aan, of er zullen nog wel protesten
binnen komen van Elstenaren, die met
het verleden van deze streek beter op de
hoogte zijn. Ik hoop het tenminste.
Tenslotte wil ik de Redactie hartelijk
danken voor de afgestane plaatsruimte.
Hoogachtend,
W. Budding
Rijksstraatweg 33,
Eist (U.)
Huidzuiverheid - Huidgezondheid
Jii.r.ni
Puistjes verdrogen door Purol-poeder
Officiële Bekendmaking
HINDERWET
Gemeente Rhenen
Burgemeester en wethouders van voor
melde gemeente maken bekend, dat het
verzoek van Meubelfabriek „Kembo",
Dennenweg 56, 's-Gravenhage om in het
perceel, kadastraal bekend gemeente
Rhenen sectie E, nr. 2199 een meubelfa
briek te mogen inrichten door hen is in
gewilligd.
Burgemeester en wethouders
voornoemd,
De burgemeester,
L. BOSCH VAN ROSENTHAL
De secretaris,
Th. v. d. WILLIK
UITSLAG BUITENGEWONE
KEURING DEKSTIEREN 1956
De burgemeester van Rhenen brengt
ter openbare kennis, dat tijdens de in
april 1956 gehouden buitengewone keu
ring voorlopig is goedgekeurd de stier
van Joh. Termaten, Cuneraweg 291, Rhe
nen.
Rhenen, 7 mei 1956
De burgemeester voornoemd,
J. BOELHOUDER, w.b.
tegen pijnen
hoofdpijn,
griep, kiespijn,
rheumatische
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
Onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres
Parallelweg 10. Veenendaal
Aankomst van dc Franse chansonnière
Josephine Baker op Schiphol.
WIE ZIJN ER JARIG?
11 mei Ike ter Hoeven;
11 Willy v. d. Meer;
12 Wout Schoeman;
12 Carolientje "van Capelle;
12 Gert Jan Vermeulen;
13 Cas Vink;
13 Jan Nagel;
14 Dinie van Wijk;
14 Gerard v. d. Weerd;
16 Rinske de Ridder (Achterberg)
16 Ineke Septer;
16 Betsy de Kruyff.
Oplossing raadsels
I. Aan de Noordpool;
II. Kleermaker - tandarts - chauffeur -
stoker.
I. Een vork of een kam;
II. bes - pan - nee - ree - eeuw. Sneeuw.
IK BEN REX
Ik ben Rex, een flinke herder,
Maar ik leid geen schapen rond,
Ik moet op een blinde passen,
Ik ben een geleidehond.
'k Ging naar school, precies als jullie,
Eerst deed 'k alles glad verkeerd,
Want de lessen waren moeilijk,
Maar ik heb het wel geleerd!
Later kreeg ik mijn diploma;
'k Weet wat men van mij verwacht.
'k Heb mijn baas al heel wat keren
Veilig over straat gebracht.
Ik vervang zijn beide ogen,
Daarom ben 'k zijn beste vriend.
Endoor jullie ijv'rig sparen.
Werd ik voor mijn baas verdiend.
EEN BEHENDIGHEIDSSPELLETJE
Je hebt hier voor nodig: een lege fles,
een kaars op een bordje en een doosje
lucifers. Iedere deelnemer of deelneem
ster komt aan de beurt. Men gaat op de
fles zitten. De handen mogen niet op de
grond komen. Aan de linkerkant staat
de kaars, rechts ligt het doosje lucifers.
Nu neem je de lucifers, haalt er een uit
het doosje en steekt daarmee de kaars
aan, zonder de handen op de grond te
steunen. Je zult zien dat het niet meevalt.
Zeg eens vlug:
Drie dikke dienders drongen door drie
dikke deuren.
NIEUWE RAADSELS
Voor ouderen:
I. Vier Nederlandse schilders zijn in on
derstaand lettervierkant verborgen.
Via de paardesprong uit het schaak
spel kunnen jullie ze ontdekken.
V O A N R
E G R L D
U E B E A
O L M S H
R I G V E
II. Trapraadsel
X
le rij (v. links n. rechts) speelgoed;
2e rij (v. boven n. ben.) niet dapper;
3e rij figuur uit de sprookjeswereld;
4e rij een boom;
5e rij een;
6e rij een inhoudsmaat;
7e rij een dier.
Voor jongeren:
I. Neem twee maal o en twee maal c,
en dan nog eenmaal e;
dan eenmaal d en een maal h,
en ook nog eenmaal a;
En neem dan ook nog eenmaal 1;
Ik wed met jou: jij lust mij wel,
want donker ben ik en heel zoet,
als poeder smaak ik ook wel goed.
Nietwaar, je hebt het al geraden,
Ik ben heel fijne
II. Welke mollen kunnen geen gangen
graven?
Even buiten Polsdorp loopt een weg
recht de polder in. Als je die weg volgt
kom je bij de boerderij van boer Groot
hof, één van de rijkste boeren uit de om
trek. Ja, rqk is boer Groothof wel, maar
hij en z'n vrouw zouden graag hun geld
hebben willen geven als dl hun kimleren
gezonde, vrolijke springers zouden zijn.
Maar dat is het nu juist. Voor het
raam, dat uikijkt op de weg, ligt al jaren
lang een klein meisje. Ze mist erg veel,
want ze is bqna helemaal verlamd en kan
dus niet lopen. Ook haar handen kan ze
niet gebruiken als andere kinderen, al
kan ze nog wel iets aanpakken. Toch
voelt die kleine Renske, zo heet het
meisje, zich helemaal niet ongelukkig.
Ze heeft veel vrienden. De kippen die
rondstappen op het erf, de vogels, de
koeien die wat verderop in de wei lopen.
En dan natuurlijk de postbode, de bak
ker, de kruidenier, kortom alle mensen
die geregeld het pad inslaan naar „de
lindehof".
Haar grootste vriend is de dokter. Vast
elke week komt die met zijn kleine pa
tientje een praatje maken, al kan hij haar
niet genezen. Dan praten ze samen over
alles wat Renske in de afgelopen week
beleefd heeft en dat is toch vaak heel
veel.
Dikwqls staat ze buiten in haar inva
lidenwagentje, waarin moeder of één van
de broertjes haar iedere dag een poosje
rondrijden.
Er loopt een kloek op het erf met één
kuikentje. Dat kuikentje is bruingeel en
het stapt parmantig achter moeder aan
en pikt hier en daar een zaadje van de
grond. Boer Groothof heeft het niet best
getroffen met zijn kuikens dit keer. Drie
van de twaalf eieren waarop moeder-kip
zat te broeden, zqn maar uitgekomen.
Later is er nog één van die drie gestor
ven en nummer twee is door een water
rat opgegeten. Het kwam veel te dicht
bg de slootkant en luisterde niet naar het
waarschuwend „tok-tok" van z'n moeder.
Zo loopt er dan één donsballetje met de
kloek mee. Renske ziet hoe het tweetal
de weg opwandelt om in de berm naar
wormpjes te zoeken. Dat doen ze wel
vaker en ze komen altijd na een poosje
het hek weer binnenstappen. Maar nu zal
het anders gaan.
Plotseling komt daar een grote meel-
auto aanrazen en de kloek schrikt daar
zeker erg van. Vlak voor de wielen langs
stuift ze de weg over en als de auto in
een stofwolk is verdwenen, ligt daar een
klein bruin verenhoopje op de weg. Losse
veertjes liggen overal verspreid. Het kui
kentje rent zo hard het kan naar de boer
derij terug en Jan, Renske's broer, die
het ongeluk zag gebeuren, neemt het
beestje op, zet het in een lege doos en
draagt het naar Renske, die voor het
open raam ligt.
„Hier zus, verzorg jq dat wurm nu
maar verder," zegt hij, „de kloek is dood
gereden." Ja, Renske heeft het ook ge
zien en ze gaf een gil toen al die bruine
veren omhoogstoven. Ze voelt medeleden
met het kuikentje dat zo alleen over
bleef.
Als de dokter de volgende dag zqn
wekelqkse bezoek brengt, krijgt hq het
hele verhaal van Renske te horen. Sa
men zitten ze te denken, met gefronst
voorhoofd, om een goede naam voor het
kleine hennetje te bedenken. „Brunette",
vindt Renske een prachtnaam; dokter
heeft hem bedacht, omdat het diertje
zulke aardige bruine vleugeltjes heeft.
Het hennetje voelt zich wonderwel op
haar gemak bq Renske. Ze tippelt over
de deken en al gauw heeft ze een plekje
gevonden waar ze graag zit: in een hol
letje by Renske's hals. Renske ligt dan
een poos heel stil met haar hoofd, tot ze
een stijve nek krijgt en het diertje weer
op de deken zet. Daar voert ze het stuk
jes hardgekookt ei en laat het drinken
uit een bakje water. Het ontbreekt Bru
nette aan niets en ze groeit dan ook
flink.
Enige maanden later, Brunette is nu
al een jonge kip geworden, komt de dok
ter op een zomeravond nog laat de weg
naar „de lindehof" oprijden. Renske
slaapt al en ook Brunette heeft de kop
al lang onder haar vleugel geborgen.
Dokter heeft groot nieuws. In Londen is
een professor die een jongetje heeft ge
opereerd, dat de zelfde ziekte had als
Renske. Het jongetje is zoveel beter ge
worden, dat het nu zelfs al weer met een
stok door de kamer loopt. Ook grote
mensen die gedeeltelqk verlamd waren
heeft hij kunnen genezen. Boer Groothof
en zijn vrouw kijken de dokter sprake
loos aan. Even vonkt er hoop op in hun
hart. Stel je voor dat die knappe dokter
ook hun Renske weer beter kon maken,
maar hoe zou dat moetenLonden
is zo ver weg. Maar dokter zegt dat hij
een vriend heeft in Londen, een fabri
kant, die óók die professor goed kent. Hij
wil die vriend toch eens schrijven.
Als dokter is vertrokken kqken vader
en moeder elkaar aan; in moeders ogen
glinsteren tranen. O, als met Gods zegen,
hun kind nog eens kon genezen, wat zou
den ze dankbaar zijn.
„Laten we ons nog niet te blij maken,"
zegt de boer, „eerst afwachten welke be
richten de dokter brengt."
Het komt tóch voor elkaar! Renske zal
naar Londen gaan, waar de knappe dok
ter ook haar zal proberen te genezen.
Maarze zal er een hele poos moeten
blqven. Dat dat handen vol geld kost
vinden vader en moeder niet erg, wèl dat
ze hun meisje zo lang zullen moeten mis
sen, maar telt dat nog mee als er kans
bestaat dat Renske ééns weer zal kun
nen lopen?
Op een warme augustusdag brengen
vader en dokter haar samen weg. Wat
er verder met Brunette gebeurd, lezen
jullie de volgende week.
SCHOON MAAK
NIEUWE STALEN
WATERVERF
25 kleuren - GEEFT NIETAF
Bussen Glans- en Grondverf.
Borstelwerk, Zeemleer, Spon
zen enz. enz.
Hoofdstraat 106 - Telef. 2576
lLÜ_IV.
S tb latt 11 IB it
Dit model is uitgezet voor maat 42 b.w. derkraag en het linnen, welke in de
92 Benodigde stof bij 140 cm breedtj 2.75 kraag komt. schuin van draad nemen,
m. Voering bij 90 cm breedte 2.25 m. eveneens pikeren. Het coupenaadje in
In het voorpand van het manteltje vlie- het voorpand eindigt in het klepzakje.
seline en kameelhaar verwerken en de De gladde rok heeft middenachter een
revers tot de breuklijn pikeren. De on- oiatte plooi.
l VOORLICHTINGSBUREAU
VAN DIN VOEDINGSRAAO
MAAK U NIET DIK
DUN IS GEZONDER!
Wanneer vreemdelingen een oordeel
gevraagd wordt over het uiterlijk van de
Nederlander komt vaak naar voren dat
zij de kinderen allerliefst vinden, maar
de volwassenen en vooral de vrouwen te
zwaar en weinig elegant.
Wordt hun mening gevraagd over de
Nederlandse keuken dan luidt die vaak:
te zwaar en te vet. Het gaat in vele ge
vallen samen: te zwaar zijn en te vet
voedsel gebruiken en het is ongezond.
Was het niet ongezond, wij zouden er
het zwijgen toe doen: ieder moest dan
immers zelf uitmaken of hij wel of niet
dik wilde zijn. Het gaat echter om het
belang van ieder persoonlijk en van de
gemeenschap in haar geheel. Het ziekte
verzuim zou lager zijn en de arbeidspres
taties hoger als men ernaar streefde zijn
lichaamsgewicht op peil te houden.
Om te voorkomen, dat het lichaamsge
wicht boven het normale stijgt, moet men
matigheid betrachten in de voeding, dat
wil zeggen in het gebruik van die levens
middelen die dik maken, zoals vetten van
allerlei aard, suiker, zoetigheid en meel-
kost.
Op het gebruik van melk, kaas, vlees,
vis en eieren, groenten en fruit behoeft
men niet te bezuinigen, het zou zelfs niet
goed zijn dit te doen.
Het vetgebruik in ons land is de laatste
jaren sterk gestegen: sinds 1938 met 35*/».
Het is helemaal niet nodig terug te keren
tot de gewoonte om de boterhammen, die
belegd worden niet te besmeren, maar
het zou wel goed zijn opnieuw te komen
tot een geringer gebruik van vetten. Wel
ke hoeveelheid een juiste is, kan niet
zonder meer worden gezegd: dat hangt
vooral af van de gebruikte porties brood
en aardappelen. In het algemeen is het
echter wel zo, dat het verstandig is het
brood niet zeer dik te smeren, in de
groente slechts weinig boter of marga
rine te verwerken en niet veel vette jus
over de aardappelen te schenken. Eet
men gebakken aardappelen dan is het ge
bruik van jus trouwens overbodig.
De neiging om tussen de maaltijden
door veel te snoepen is zeker ongewenst,
evenals de gewoonte om een groot deel
van de boterhammen van suiker, jam,
strooisels of ander zoet belegsel te voor
zien. Er is keus genoeg in gezondere
broodbeleggingen. Als regel is het zuini
ger om pap voor het gehele gezin op
smaak af te maken, dan om ieder zelf de
suikerschep te laten hanteren.
Vele papsoorten, zoals havermout, pap
van gaar tarwegries, gort- en rijstepap
zijn zelfs het smakelijkst wanneer zij met
weinig suiker zijn gezoet.
Pannekoeken, broodschotel, droge rijst
of gort met boter en suiker zijn voor een
keertje niet kwaad; een geregelde plaats
in het menu van de week zouden ze
echter beter niet kunnen innemen.
Lichte melktoespijzen en vruchtenge
rechten verdienen verre de voorkeur.
Het „Maskerspel" wordt in ons land betrekkelijk weinig be
oefend en de enige in ons land die deze uitzonderlijke en zo
hoogst artistieke kunst bedrijft, is de bekende poppenspeler uit
Blaricum, Bert Brugman. Het moge voor ons aanleiding zijn om
onze lezers eens iets naders over deze hoogst begaafde
kunstenaar te vertellen
Een der prachtige door Bert Brugman vervaardigde maskers: „Faust" studerende
in zijn boeken. Kort hierna zal Mefisto hem zqn noodlottig voorstel doen
J£R ZOU EEN diepgaande psychologische
studie, een cultuur historische, een
cultuur-philosopische verhandeling op te
zetten zijn over de vraag, waarom de
mens zich zo graag verbergt achter
iemand anders (en wel bij voorkeur wan
neer deze iemand geen in werkelijkheid
bestaande figuur is, doch „slechts" een
gefantaseerde), waarom men immer weer
in de huid tracht te kruipen van een
ander, een andere persoonlijkheid tracht
aan te nemen, waarom men zich zo gaar
ne „maskeert". Dit was en is iets van alle
tijden, een bijna algemeen menselijke
eigenschap en reeds lang voordat de oude
Grieken zich tijdens de Dionysosfeesten
bij hun Satyrspelen het gelaat inwreven
met druivensap en zich „druivenmaskers"
voorbanden, lang ook voordat iets derge
lijks in gebruik was tijdens de Apisfees-
ten, die de Egyptische priesters ter ere
van Osiris bij het meer van Saïs organi
seerden, kende men: het masker.
Het maskeer heeft een lange geschie
denis. In onze tijd zijn het uiteraard
voornamelijk de toneelspelers, die zich
van het masker op de meest natuurlijke
wijze op het toneel zouden kunnen be
dienen. Het is echter wel zeer merkwaar
dig, dat dit zo weinig geschiedt en er een
enkele te verwaarlozen uitzondering daar
gelaten, praktisch geen „maskerspelen"
opgevoerd worden. Het is daarom dan
ook ongetwijfeld een uitzonderlijk ver
schijnsel te noemen, zeker voor ons land,
dat de bekende poppenspeler en mario
nettenvervaardiger, Bert Brugman enige
maskerspelen heeft ontworpen en er in
de achter ons liggende jaren al verschil
lende ten tonele heeft opgevoerd.
JJET ZAL ONZE lezers ongetwijfeld in
teresseren eens iets meer over,jdie
maskers te vernemen en wij zijn derhalve
in het atelier van Bert Brugman in Bla
ricum op bezoek geweest om u per lens
en vulpen eens iets naders daarover te
vertellen. En in dit geval heeft de lens
meer waarde dan de pen, want beter dan
welk verhaal ook geschreven door de
best-versneden pen kan de foto bij dit
artikel u tonen, welke „karakter"-koppen
de Gooise kunstenaar wist te ontwerpen
en uit te voeren.
Zeker is Brugman in ons land de be
kendste figuur onder de mensen van het
marionettenspel en dat kan ook moeilijk
anders, wanneer je reeds zo'n vijf en
twintig jaar „op de brug" (de verhoging
achter, waar vanaf de marionetten wor
den bespeeld) staat. Brugman was oor
spronkelijk voor het toneel bestemd. In
zijn ouderlijke woning werd echter in
kleine kring de kunst van het poppenspel
beoefend en ook Brugman deed daaraan
spoedig mee. De overgang van het ama
teurisme naar het beroepswerk geschied
de nogal snel en wel in het jaar 1923. In
de drie en dertig, die daartussen liggen,
heeft hij vele successen kunnen boeken
en vooral ook, doordat hij heeft getracht
het poppenspel bij uitstek „volkskunst"
te doen zijn. Maar al te vaak is men in
de veronderstelling, dat het marionetten
theater slechts op prijs zou kunnen wor
den gesteld door een zeer selecte kring
van intellectuele fijnproevers.
JJET MASKERSPEL nu ziet Brugman
als een vergroting van het poppenspel,
de poppen zijn hier mensen met maskers,
een soort combinatie van poppenkast en
toneel. Burlesker dan de zuivere toneel
kunst, werkelijker dan het poppenspel en
dan met een geheel eigen stijl, een geheel
eigen karakter.
Wij schreven hierboven over karakter
koppen en dit „karakter" is ook het meest
kenmerkende van de kunstzinnige ver
beeldingen, die Brugman vorm wist te
geven. Het beweeglijke, het indrukken
overbrengende, het alle emoties weer
spiegelende gelaat wordt hier immers
verborgen achter het starre, het onbe
weeglijke masker. Een masker mag pas
dan geslaagd worden genoemd, wanneer
de gehele karakteristiek van de uit te
beelden persoon daarin is gelegd. En zon
der enig voorbehoud mag worden gezegd,
dat Brugman daarin volkomen is ge
slaagd. Des te meer valt dit op, wanneer
men de maskers ziet „spelen" dat is de
proef op de som Het masker mag immers
nooit onnatuurlijk gaan aandoen, bij
welke handeling ook, die de figuur ver
richt. Waarbij nog wel opgemerkt moet
worden, dat het spel speciaal voor de
maskers ontworpen moet worden en dat
dit dan ook geheel anders Is dan een
„gewoon" toneelstuk. Een ieder, die een
maskerspel, met deze maskers, ziet, zal
ogenblikkelijk de zeer bijzondere moge
lijkheden aanvoelen.
Maskers maken mensen van Bert
Brugman kan men zeggen: een mens
maakt maskers.
En hoe!
