DE VALLEI
Levensstrijd
n Lekkere kop
koffie zal smaken!
Gebreide hoedjes en hoedjes van wol vilt
VOOR DE BOER
Voor de Jeugd
Geen zelfgemaakte marmelade
van sinaasappelschillen
Er is nog wel iets anders dan
biefstuk
Prins Achmed
en de fee
(Een sprookje uit 1001 nacht)
vitaminen voor de hoedenindustrie
Wei als veevoeder
Jarige neven en nichten
FEUILLETON
VOORLICHTINGSBUREAU
VAN DEN VOEDINGSRAAD
Zo nu en dan worden in ons land
sinaasappelen ingevoerd, waarvan de
schil kunsmatig is bijgekleurd. Men
kan deze sinaasappelen meestal her
kennen doordat de plaats waar de steel
aan de sinaasappel heeft gezeten, niet
lichtgeel of lichtgroen is, maar evenals
de schil is bijgekleurd.
Behalve kleurstof komt er bovendien
in vele gevallen in de sinaasappelschil
een voor de consumptie ongewenste
niet aangegeven stof voor, die ten
doel heeft schimmelvorming tegen te
gaan.
Nóch de kleurstoffen, die veelal ge
bruikt worden, nóch de vorenvermelde
schimmelwerende stof, zijn bestemd
voor inwendig gebruik.
Men doet er dus goed aan thans
niet zelf marmelade te maken,
geen sinaasappelpers te gebruiken, I
die de schil meeperst,
de schil van sinaasappelen op ge
nerlei wijze in de voeding te ver
werken.
Als de biefstuk, de roastbeef en de
ossehaas zoveel kosten, dat zij onze be
groting te boven gaan, behoeft dit niet te
betekenen dat er geen voedzaam, smake
lijk stukje vlees op tafel kan komen. Er
zal veelal keuze genoeg overblijven voor
door-de-weekse en voor zondagse vlees
gerechten: zo kan men het oog laten val
len op varkensvlees, paardevles, kalfs
vlees en, indien verkrijgbaar, op lams
vlees. Vooral kalfs- en mager varkens
vlees passen uitstekend bij voorjaars- en
zomergroenten. Er dient wel rekening
mee gehouden te worden dat nuchter
kalfsvlees sterk slinkt, zodat er gewoon
lijk minder overblijft na het braden of
koken dan men zou denken.
Evenals varkensvlees zijn kalfs- en veu
lenvlees snel gaar: de malse lapjes in
10 15 minuten, de minder mooie in 45
60 minuten. Wie meer van rundvlees
houdt, kan wat vaker dan anders stoot
lappen of kookvlees (poulet, klapstuk!
nemen. Deze stukken moeten wel op een
andere manier worden toebereid dan de
malse lappen. Zij behoren lang en zacht
jes gekookt of gestoofd te worden in een
flinke hoeveelheid jus of kooknat, waar
aan eventueel kruiden zijn toegevoegd.
Geschiedt de bereiding op deze wijze, dan
kan het goedkopere vlees heerlijk van
smaak zijn. Het leent zich ook bijzonder
goed voor haché, goulash en andere ge
kruide gerechten.
Door af te zien van duur vlees behoeft
men zichzelf en zijn gezin niet te kort te
doen, uit een voedingsleeroogpunt beke
ken. De voedingswaarde van het vettere
rundvlees is niet noemenswaard geringer
dan die van de „fijne" delen. Zeer vet
varkensvlees en zeer vet gehakt daaren
tegen hebben minder waarde voor de
gezondheid omdat zg veel minder eiwit
bevatten. Het is dan ook niet goed om,
steeds wanneer er vlees op het menu
staat, de vetste soorten te kiezen.
In een tijd van duur vlees zullen velen
er meer dan anders toe komen vis, eieren
of peulvruchten te eten. En dat is zeker
een voordeel, want variatie in de voe
ding is te allen tijde aan te bevelen.
is***
Voor wie van ccn prettige wande
ling thuis komt is een kop Douwc
Egberts Koffie een geurige ver
kwikking. Die echt lekkere koffie,
samengesteld uit de allerbeste soor
ten, wordt op speciale wijze ge
brand... en is, door de grote vraag,
altijd vers bij Uw winkelier
verkrijgbaar.
veel maal we van A naar B de knikker
kunnen laten rollen, steeds langs ver
schillende wegen. Je mag alleen omhoog
en naar links gaan.
II. Op de punten komen Drie letters en
voor alle woorden dezelfde drie letters
in steeds dezelfde volgorde. Welke zijn de
drie letters en hoe luiden de woorden?
rend;
nant;
erne;
ling;
loos.
Voor jongeren
I.
Ie rij een medeklinker;
2e rij een rivier;
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
3e rij plaats in Friesland;
4e rij 't gevraagde woord;
5e rij ouderwets woord voor leer;
6e rij jongensnaam;
7e rij een medeklinker.
Op de kruisjeslijn komt een plaats in
Groningen.
H. Wie van jullie gaat het eerst naar
bed?
III. Mijn eerste is een getal, mijn tweede
vind je in Zwitserland en mijn geheel is
een plaats in Utrecht.
OPLOSSING RAADSELS
I. Instrumentmaker - varensgezel - kran-
tenbezorgster.
II. Ook in 60 seconden.
III. Amerongen - Musselkanaal - Em-
meloord - Genemuiden - Barneveld -
Veghel.
I. Hilversum - Den Haag - Amsterdam -
Groningen - Leeuwarden - Arnhem.
II. Zout - Waal - Edam - drie - eend -
naar. Zweden.
(Vervolg.)
Hij reikte de prins de kijker. „Wat zou
ik graag mijn vader zien," dacht de prins.
En op hetzelfde ogenblik zag hij hem, te
midden van een raadsvergadering, op zijn
prachtige troon zitten. „Nu zou ik ook
graag mijn nicht Alifa zien," dacht de
prins verder. En ook die wens werd ver
vuld. Ze bevond zich in gezelschap van
haar hofdames en lachte betoverend. „Dit
is werkelijk het wonderlijkste ding dat ik
ooit gezien heb," riep prins Ali verheugd.
Mijn broers kunnen lang zoeken voor ze
iets dergelijks ontdekt hebben." Hij vroeg
aan de koopman de uiterste prijs van de
kijker. Deze zei dat hij hem voor niet
minder dan vierduizend zechinen van de
hand mocht doen. De prins sloeg dade
lijk toe. Hij vertoefde nog enige tijd in de
stad, maar hij brandde van verlangen zijn
broers de wonderkijker te kunnen tonen
en zo aanvaardde hij de terugtocht naar
de herberg waar ze, volgens afspraak,
weer samen zouden komen. Hij trof er
zijn broer Hussein reeds, zodat ze nu al
leen nog op hun jongste broer, prins Ach
med, moesten wachten.
Hoe was het met deze gegaan? Hij had
de weg genomen die naar Samarhand
voerde. Daar aangekomen begaf hij zich
dadelijk naar de grootste bazar van de
stad. Het was een reusachtige, overwelfde
plaats, voorzien van stevige pijlers, waar
een menigte van allerlei waren uitgestald
lag. Terwijl hij de tentoongestelde zaken
in ogenschouw nam, trok het zijn aan
dacht dat er een man vlak achter zijn rug
voorbijging, die een kunstig gesneden
appel voor de geweldige som van drie
duizend vijfhonderd zechinen te koop
bood. Hij liep naar de man toe en pakte
hem bij zijn arm. „Laat mij die appel
eens zien," zei hij. Als hij zoveel waard
is als u er voor vraagt, moet het een
zeer buitengewone appel wezen."
Dat is het ook werkelijk, heer!" ver
zekerde de koopman. Als er een zieke,
hij mag lijden aan welke kwaal ook, aan
deze appel ruikt, wordt hij ogenblikkelijk
zo gezond als hij ooit geweest is".
„Wanneer de appel werkelijk deze to
vermacht bezit, is het een onwaardeer
baar kleinood", antwoorde de prins,
„maar wie bewijst dat het waar is?" On
der de omstanders, die nieuwsgierig had
den toegeluisterd, kwam een jonge man
naar voren die zei: „Ik heb een vriend,
die zo gevaarlijk ziek is, dat men alle
hoop op herstel heeft moeten opgeven.
F.en betere gelegenheid om die appel op
de proef te stellen bestaat er niet".
„Laten we die jongen dadelijk op gaan
zoeken", zei de prins, „als hij door de
wonderkracht van de appel genezen
wordt, geef ik er op staande voet vier
duizend zechinen voor".
„Hier is de appel", zei de verkoper. Hij
behoort aan u, want aan het gelukken
van de proef valt niet te twijfelen". Het
kwam precies zo uit. De zieke genas
ogenblikkelijk en prins Achmed betaalde
de som die hij geboden had. „Niemand
dan ik zal de schone Alifa tot vrouw
krijgen!" riep hij verheugd uit. „Een
zeldzamer geschenk is nergens ter we
reld te vinden. In de beste stemming
reisde hij enige tijd later terug, naar de
afgesproken herenigingsplaats, de her
berg, waar hij zijn beide broers al aan
trof. (Wordt vervolgd.)
Wat likeur met beren heeft te ma
ken. De bruine beren houden van ho
ning. In Koningsbergen in het vroege
re Oostpruisen werd een beroemde li
keur met honing bereid. Hij kreeg de
naam Königberger Barenfang".
Gratis ploegen in Engeland. In Enge
land worden veel wedstrijden in het
ploegen gehouden. De boeren die daar
voor een stuk van hun bouwland be
schikbaar stellen, krijgen him land gra
tis geploegd.
Sinds jaar en dag klaagt de hoeden
industrie over het gebrek aan belang
stelling voor haar producten. De hoe
denwinkeliers klagen mee en de bui
tenstaander contateert alleen maar, dat
steeds meer vrouwen het zonder hoed
blijken te kunnen stellen. Nu is dit
laatste volkomen begrijpelijk. Een hoed
is een traditioneel kledingstuk, waar-
R. B. Hats introduceerde dit helrode
hoedje in wolvilt met een tule band er
om in dezelfde kleur. De tule eindigt
in een grote strik aan de achterzijde.
voor werkelijk geen noodzaak bestaat.
Een deel van onze vrouwen draagt het
nog steeds, niet -omdat ze anders ver
kouden zouden worden, niet omdat zij
vinden dat het mooi staat, maar omdat
zij vinden dat het zo hoort. Was deze
laatste groep uitgestorven, wij zijn er
van overtuigd, dat de meeste winke
liers hun hoedenwinkels gerust konden
Mutshoedje in
een luchtige lus
steek van wol ge
breid. De geribde
rand is opgesla
gen.
Model Dorville.
Dientengevolge heeft men het vervan
gen door imitaties, die bij lange na
niet het uiterlijk hebben van het origi
nele materiaal, wat tot de conclusie
leidde, dat dan maar eens met een an
der materiaal moest worden geëxperi
menteerd, dat te lang veronachtzaamd
was: wolvilt. Het resultaat is werke
lijk boven verwachting. De omzetten in
de hoedenindustrie zijn omhoog ge
schoten!
De verklaring moeten wij zoeken in
de zeer redelijke prijs, in de mooie
Tweekleurig
bloempot hoedje,
van blauwe en
zwarte wol ge
breid. Het ridder-
spoorblauw ligt in
een ruitmotief op
het zwart.
Model Dorville.
sluiten: de kleine groep die met smaak
een hoed weet te kiezen als complement
van hun kleding, is zeer klein en heeft
bovendien moeite om voor een rede
lijke prijs te slagen, omdat men tracht
door lage prijzen de traditionele hoe-
dendraagsters te behouden en daar
mede de boot mist voor het jongere ge
slacht.
In Engeland is men dit seizoen de
malaise te lijf gegaan met twee wollen
materialen. In de eerste plaats met brei-
Kapje van
Marten Hats in
zandkleurig
wolvilt, gegar
neerd met
chrysantachtige
blaadjes van
hetzelfde
materiaal.
Baretachtig
hoedje dat is
gebreid van
garen ter dikte
van Smyrna-
wol.
Model Dorville.
kleuren, in de eenvoudige modellen die
n.en heeft gemaakt, in de aangename
souplesse en het prettige aanvoelen van
het materiaal.
Dat niet alleen de Engelse vrouwen
en meisjes enthousiast zijn over dit
nieuwe materiaal, blijkt wel uit het
feit, dat de export al even voorspoedig
is verlopen als de binnenlandse ver
koop. De gewone exemplaren worden
in Engeland verkocht vanaf een gulden
wol, waaruit men een grote variatie
van hoedjes heeft gemaakt die zijn in
geslagen. Ook in ons land werkt men
sinds enkele jaren in deze richting,
maar toch nog te beperkt in modellen
en soorten. Daarnaast heeft Engeland
het wolvilt in de hoedenindustrie ge
lanceerd en zulks met een bijzonder
groot succes. Het fraaie haarvilt is o.a.
tengevolge van de myxomatose-sterfte
onder de konijnen schaars en duur.
Lifters die ver kwamen. In de Hamburg-
se dagbladpers werd vermeld, dat twee
Duitsers er in zijn geslaagd, als lifters een
reis van Duitsland naar Penang (Malaya)
te maken. Helaas staat in het bericht niet
vermeld, hoe veel jaar deze bedelmonni
ken erover deden.
Hoog hoedje in
grijze wolvilt van
Panda. Het is om
wonden met
chiffon in grijs en
oranje-rose.
of zeven, terwijl er ook waterafstotende
zijn die in de klasse van twaalf gulden
vallen.
Naast Ierland, Nieuw-Zeeland, Nige
ria en Zuid-Afrika, worden deze wol
vilten hoedjes in ons land geïmpor
teerd, o.a. door de Fa. Behrens in Am
sterdam, die de alleenverkoop heeft van
een van de Engelse fabrikanten.
Het is voor de Nederlandse vrouwen
en meisjes te hopen, dat Nederlandse
fabrikanten ook spoedig deze prachtige
nieuwe materialen gaan verwerken, die
in een ontzagwekkend aantal kleuren
verkrijgbaar zijn. Van één soort wordt
vermeld, dat hij in vijftig kleuren be
schikbaar is.
In de Nationale Parken der V.S. Ook
in het rijke Amerika groeien de bomen
niet in de hemel. De voor het onder
houd en voor de ontwikkeling der Na
tionale Parken bestemde geldmiddelen
zijn volkomen ontoereikend. In 1932
heeft men op ruim drie miljoen be
zoekers per jaar gerekend; nu heeft
men er vijftig miljoen. Momenteel is
er 20 procent minder personeel, terwijl
er intussen nog 18 parken, resp. natuur
monumenten zijn bijgekomen. In de
praktijk is de zaak nog veel erger,
want van de schaarse geldmiddelen
wordt nog zeer veel in verkeerswegen
buiten de parken belegd, om de ver
bindingen tussen de verschillende par
ken op peil te houden.
Wei kennen we in twee vormen, na
melijk als boerenwei en als fabriekswei.
Boerenwei is beter: Door het hoger vet
gehalte en de aanwezigheid van restjes
van de kaaswrongel zijn de ZW en het
eiwitgehalte in boerenwei hoger. De voe
dingswaarde dankt wei hoofdzakelijk aan
de albumine een eiwit met een hoge
biologische waarde de melksuiker en
de mineralen.
Men kan wei aan alle dieren, zowel
fok- als mestvarkens, zowel aan jonge ais
oude, voederen, terwijl men er zeer goe
de resultaten mee kan bereiken bij de op
fok van jonge kalveren. Geef echter geen
al te grote hoeveelheden, vooral niet aan
jonge dieren, die dan slappe, grote, wei
buiken en zelfs diarrhee kunnen krijgen.
Het best voedert men de wei afzonder
lijk Voeder niet, zoals vaak gebeurt, in
sloobervorm, daar de dieren dan worden
gedwongen te veel vocht op te nemen om
voldoende droge stof binnen te krijgen
Te veel slobber geeft bovendien slap
spek. Varkens, die tot het eind te slobbe
rig worden gevoederd, slachten te veel af.
Men weet dit uit de praktijk, waarom men
op het eind van de mestperiode vaak tot
de dikke brij methode overgaat. Beter is
het deze methode direct van het begin af
aan toe te passen, daar dan ook het an
dere voedsel meer zal worden verteerd.
Dikwijls wordt ondermelk gelijk gesteld
met de dubbele hoeveelheid wei. Zoals
de Rijksveeteeltconsulent voor Zuidhol
land, ir. P. Verhoeven, in een radiore
portage op 9 juli j.l. voor de rubriek van
het Ministerie van Landbouw betoogde,
kan hij deze mening echter geenszins on
derschrijven. Ir. Verhoeven zei er verder
van: „Een ieder die de tabellen opslaat
en de analyses vergelijkt zal het mij wel
toegeven. De vergelijking in voedings
waarde van 12 kg wei met 1 kg gerst of
logge, of vier kg aardappels of acht kg
voederbieten klopt beter".
Bovendien blijkt het verschil tussen
ondermelk en wei wel uit het feit, dat
naast ondermelk eiwitarm voeder en naast
wei eiwitrijk voeder moet worden ver
strekt. De praktijk houdt hier niet altijd
rekening mede met als gevolg: te vette
varkens. Vaak worden in de praktijk ook
te grote hoeveelheden wei gevoederd.
Ook houdt men geen rekening met het
bekende feit. dat 1012 kg wei per kg ge
wichtstoename het voordeligst is en min
der krachtvoer eist, dan dat men b.v. 19
kg wei per kg gewichtstoename ver
strekt. Proeven hebben dit uitgewezen.
Wei heeft een bijzonder gunstige neven
werking, hetgeen eveneens bij proeven is
gebleken. Op de proefmesterij is het vóór
de oorlog in een hok varkens, dat naar de
tentoonstelling moest, gebleken, dat l1/»
liter fabriekswei per varken per dag
naast droogvoer en water, een groeitoe-
name tot gevolg had van acht ons per
dag.
Ook aan volwassen runderen kan men
met succes wei voederen. Praktisch alle
dieren nemen de boerenwei op. Fabrieks
wei geeft bij sommige koeien wel eens
moeilijkheden.
Terwijl vroeger de boerenwei een ge
vaar opleverde voor tuberculose onder
de varkens, is dit gevaar thans niet meer
aanwezig, nu onze veestapel als t.b.c.-
vrij kan worden beschouwd.
Verkeers-t.v. Op de drukste kruispunten
van Hamburg zijn reusachtige televisie
camera's opgesteld om de verkeersex-
perts in staat te stellen op hun bureaus
via een televisiescherm de verkeerspro
blemen te bestuderen.
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
Onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres
Parallelweg 10. Veenendaal
5 aug. Dicky van Dorland;
6 Jansje Drost, Achterberg.
NIEUWE RAADSELS
Voor ouderen
I.
B
In dit vierkant stellen de lijnen goten
voor, waarlangs je knikkers kunt laten
lopen. We beginnen bij A en eindigen bij
B. Het gaat er nu om uit te vinden hoe-
door Ernst Zahn
Vertaling:
H. C. Knappert-Jansen
(15)
Ten slotte had hij de goede inval ge
kregen, dat een schrale verdienste wel
te vinden zou zijn in het eenzame berg-
dal, dat hij op zijn veertiende jaar had
verlaten; hij had ook nog een flauwe
herinnering aan de rijke bloedverwan
ten, op de Hochfluh-hoeve,en had toen
met behulp van de consul de weg naar
zijn oude woonplaats in de bergen te
ruggevonden.
Het was een lange, magere man met
een knap gezicht. Zijn zacht bruin haar
viel in krullende lokken om zijn hoofd,
en een mooie baard van dezelfde kleur
reikte een eind over zijn smalle borst.
Zijn wangen waren sterk ingevallen,
bijna gerimpeld, maar hadden nog een
gezonde rode tint Neus en kin waren
regelmatig besneden; zelfs het voor
hoofd was goed gevormd, maar de ogen
waren zonder uitdrukking. Zij waren
bruin van kleur, en keken onverschillig,
sl-'-erig goedmoedig. Charles was goed
moedig, hij was met weinig tevreden,
stil tot schuchterheid toe en angstig in
het bijzijn van de president, die hem
ter wille van de familieverwantschap
in zijn huis had genom. Hij deed zijn
werk naar behoren, overwerkte zich
niet, maar was ook niet lui, en kreeg
met de dag meer die innerlijke tevre
denheid van alledaagse naturen, die
niets beters verlangen dan eten, drin
ken en slapen op zijn tijd. Met het
overig dienstpersoneel ging hij weinig
om, ofschoon hij zich al evenmin boven
hen verheven achtte als daar reden toe
was; zij lieten hem ook meestal stil zijn
eigen weg gaan, kreten hem voor dom
mer uit, dan hij werkelijk was, en
troostten zich met de gedachte dat de
boer de Amerikaan, zijn bloedeigen
neef, van tijd tot tijd en als het nodig
was, even goed de mantel uitveegde als
hij het hun deed.
De president liet zijn blik helder en
scherp op de Amerikaan rusten, toen
deze zijn stoel bij de tafel schoof. Daar
op vouwde hij zijn blanke vlezige han
den op de tafel en sprak op duidelijke
toon het gebed uit. En nog terwijl hij
bad, viel het hem te binnen, dat de
stoel van zijn dochter leeg gebleven
was. Hij trok opeens de wenkbrauwen
samen, maar hij sprak niet. Hij greep
zijn lepel en begon aan de maaltijd.
Toen vervulde het geraas van lepels en
vorken het vertrek, en het scheen wel,
alsof het dienstpersoneel zich buiten
gewoon haastte met die bezigheid, die
zij anders graag zo lang mogelijk rek
ten; een drukkende atmosfeer heerste
om hen heen, en er werd geen woord
gesproken. Zelfs Furrer's vrouw hief
de ogen niet van haar bord op en slaak
te maar af en toe een stokkende zucht;
zij voelde zich beklemd naast haar
man, die zij niet dorst aan te zien. Bij
de luide uitbarstingen van zijn toorn
kroop zij liefst weg. Zijn ijzige kalmte,
hoewel hij, zoals zij wist, trilde van de
grootste woede, benam haar de adem.
De boer at weinig, telkens legde hij de
vlakke linkerhand onder zijn stevige
kin en keek langs de tafel, van het ene
gezicht naar het andere, als wilde hij
hun het eten toemeten. En telkens liet
hij zijn blik op de Amerikaan rusten,
lang en doordringend, totdat deze het
bemerkte en de vork, die hij ijverig
haneerde, in zijn hand begon te trillen.
De knechts waren de eerste, die hun
glazen leegdronken, zich met hun
mouw langs de mond veegden en hun
stoel wegschoven. Meisjes houden er
van om aan tafel te blijven zitten, zo
kwam het, dat Tscharles nog alleen te
midden van vrouwen zat, daar hij ach
ter was geraakt met het eten. Maar toen
ook hij bijna overhaast zijn glas wijn
naar binnen sloeg en weg wilde gaan,
klonk het op zonderling gebroken toon
uit Furrer's mond: „Blijf zitten, Tschar
les, ik moet je nog spreken!"
Weer zagen de vrouwen de president
zitten met de kin in de hand, en zijn
ogen keken haar met scherpe spottende
blik onderzoekend aan, als wilde hij
vragen, of zij vastgeplakt zaten. Toen
gingen ook zij weg.
„Wat gaapt die man ons aan! al gauw
zullen we niet eens meer genoeg mogen
eten!" gromden zij nijdig in het voor
huis, toen de deur achter hen gesloten
was.
Furrer zat nog altijd roerloos op zijn
stoel en maakte geen aanstalten om te
gaan spreken. De Amerikaan begon on
rustig te worden; hij werd rood, vuur
rood, streek met zijn ruwe handen over
zijn kiel en over zijn versleten werk
broek en keek dan weer strak naar de
tafel, terwijl het zweet hem op zijn
voorhoofd parelde. Hij trachtte zich te
herinneren, wat hij kon misdreven
hebben, dat de boer hem liet blijven,
maar hij kon niets bedenken.
Eindelijk merkte vrouw Furrer, dat
zij nog alleen was achtergebleven. De
boer had het haar met een veelzeggende
blik te kennen gegeven. Zij stond op
van de tafel, waar zij juist weer had
willen gaan zitten, en hinkte naar de
deur van het voorhuis. Daarbij viel
haar een vergelijking in de gedachten:
was zij niet als een hond, die men met
een schop de deur uitjaagt. Zij slaakte
een hartbrekende zucht en ging toen
schreiend heen.
Toen wendde de boer zich langzaam
naar zijn knecht en bloedverwant.
„Luister jij nu eens goed naar wat
ik je te vertellen heb", begon hij, met
de armen op tafel geleund, de ogen
strak gevestigd op die van zijn knecht,
die de zijne wijd opensperde en ze niet
durfde neerslaan, zo vol bitter ernst
keken die van de boer hem aan.
„De Hochfluh-hoeve is een mooie be
zitting, dat heb je zeker bij je zelf ook
al eens bedacht, en Furrer, de eigenaar,
is geen arm man, dat heb je misschien
wel eens horen zeggen. Nu, en dat de
Hochfluh-hoeve en alles, wat eigendom
van Furrer is, later aan een enkel
mens in handen komt, als de oude man
eenmaal opstapt, tot die slotsom ben
je misschien zelf al gekomen! Heb je
ook wel eens horen zeggen, dat degene,
die eenmaal het meisje tot vrouw
krijgt, goed af is, hè? of is daar nooit
over gesproken in het dorp?"
„Jawel, jawel," stotterde Tscharles,
die niet wist, waar dat op uit moest
draaien, en die bang was, dat hem
onder dit verhoor niet dadelijk het
goede antwoord te binnen zou vallen.
Na een kort ogenblik van nadenken
ging hij voort: „De vrouw van de rent
meester heb ik eens horen zeggen, dat
Toni, haar jongen, wel graag op Rosi
af zou komen, maar dat u niet gemak
kelijk was in zulke dingen, en een voor
namer partij wilde voor uw dochter.
En daar hebt u gelijk in".
„Ja, zie je, zij heeft dus wel
wat vóór, onze onze Rosi", ging
Furrer voort, „maarzij heeft ook
wel wat tegen."
Zijn stem was tot een hees ge
fluister gedaald. Zijn gezicht werd zo
vaal als het grauwe eenvoudige bord
dat nog voor hem stond. Hij bedacht,
dat hij zich voor zijn eigen knecht ver
nederde. Een gevoel van beklemming
maakte hem het spreken moeilijk. Met
inspanning kwam het er toen toch uit:
„Wie het meisje hebben wil, moet ook
gauw willen, anders moeet hij er dade
lijk twee nemen. Zijzij moet een
man hebben én een vader voor het
kindvan de ander".
(Wordt vervolgd.)
