5 grote
GOUDREPEN
voor 50 cent
Levensstrijd
Technisch beter Veenendaal
speelde gelijk tegen
enthousiast Silvolde
RENSWOUDE KREEG ER
NA RUST PLEZIER IN
V.R.C. - E.S.A. 2-1
Oranje -Wit - Scherpenzeel 3-4
Excelsior '31 wist geen raad met snelle
D.O.V.O. -voorwaartsen
RHENUS WON OP NIPPERTJE VAN ELST
VOOR DE BOER
elke aankoop van f. 4,
De Gruyter-artikelen
Verdiende 2—0 voor
sprong is verloren
Twee schoten, één
doelpunt
Ook achterhoede in
prima vorm
Matjan - IJsselmeer-
vogels II 0-2
Bloemeiikwartier 2 -
G.y.y.v. 2-8
Geeft uw vee de tijd
300.000 grondmonsters in
Oosterbeek
Van 0-1 en 1-2 naar 4-2
FEUILLETON
24 t/m 30 oktober
Dubbeltjesreep, melk en puur 10 cl
Picnicreep, melk en puur 15 Ct.
Goudreep, melk, melk-mokka,
puur20 ct,
Hazelnootreep, melk 20 Ct.
Pindareep, melk25 ct.
Rozijn-Nootreep, melk 30 cl
Veenendaal heeft het in Silvolde niet
verder kunnen brengen dan een 22
gelijk spel. Een goede en verdiende 20
voorsprong werd in de laatste 20 mi
nuten door een fel en soms wel wat
hard spelend Silvolde te niet gedaan.
Toch hebben de Vcenendalers heus niet
slecht gevoetbald. Vooral doelman Van
de Pol en spil Van de Kraats, staken
deze middag in een prima vorm. In de
eerste helft werd goed gecombineerd en
dpgebouwd. De score had dan ook met
de rust zeker hoger moeten zijn, dan
de 10 voorsprong der Veenendalers.
Dat dit niet zo was is voor een deel te
wijten aan het slechte afwerken der
aanvallen, maar voor het overgrote
deel wel aan de activiteit van links
back Wildebeest en het prima in
grijpen van doelman Siebrandt. De
tweede helft was wanneer men de
techniek even uitschakelt, door ent
housiasme en vastberadenheid zeker
voor Silvolde, waarbij aangetekend
dient te worden dat Kees Heikamp in
deze periode door een opgelopen bles
sure op halve kracht speelde.
Veenendaal trok van de aftrap af me
teen ten aanval. Al dadelijk werden
enkele redelijke kansen geschapen, maar
jammer genoeg niet benut. In de zesde
minuut leek het of de naar voren stor
mende Henzen een doelpunt zou gaan
maken, zijn schot ging echter juist naast.
Twee minuten later werd het al heel be
nauwd voor het Silvolde doel. Met kunst
en vliegwerk kon men echter doelpunten
voorkomen. Aan de andere kant was het
even later Th. Hulst, die een prachtkans
kreeg enkele meters voor het doel. Hij
trapte echter over de bal heen. Daarna
werd het spel iets bewegelijker en kwa
men ook de gastheren wat los, waarbij
zij ondanks hun volkomen gebrek aan
techniek, toch nog wel eens voor het
Veenendaalse doel kwamen. Veenendaal
hield zich in deze periode nogal eens
bezig met showvoetbal, waaruit, zoals in
de regel, geen doelpunten voortkwamen.
In de zestiende minuut namen de Vee
nendalers het vijandelijke doel van alle
kanten onder vuur, maar steeds zat er
weer een been van een tegenstander tus
sen, zodat ook toen. zij het dan tegen de
verwachting in. het verdiende doelpunt
uitbleef. Na vijfentwintig minuten spe
len zou Veenendaal bijna de dupe gewor
den zijn, van een niet te miskennen bui
tenspel aanval, maar goed reageren van
doelman Van de Pol voorkwam erger.
Eindelijk kwam in de 27e minuut toch
een Veenendaals doelpunt. Kees Heikamp
kreeg de bal te pakken en loste na goed
doorzetten een hard schot op doel. De
teruggeslagen bal belandde by Ab Re-
bergen die ineens by de tweede paal op
dook. en buiten het bereik van doelman
Siebrandt verdween de bal in het net (0-1).
Dit werd het sein voor Silvolde, om
een serie goede aanvallen op te zetten.
Ondanks dat Veenendaal de linkervleugel
der gastheren te veel verwaarloosde wist
de achterhoede deze periode toch tot een
goed einde te brengen. Juist voor de rust
kreeg Kees Heikamp nog een redelijke
kans. Hij werd echter kennelijk gehin
derd door een blessure, zodat ook deze
kans verloren ging.
Nog maar zeven minuten was de tweede
helft oud, toen Hoogwerf een goede voor
zet gaf. Kees Heikamp worstelde zich met
de bal door de achterhoede heen en
schoot kansloos voor doelman Siebrandt
in de touwen (0—2). Daarna werd Silvolde
zienderogen sterker, terwijl het bij Vee
nendaal niet meer lukte. In de 22ste mi
nuut lanceerden de gastheren, onder aan
voering van Wildebeest, een snelle aanval.
Hoewel er daarna voor het Veenendaalse
doel verschillende overtredingen plaats
vonden, wist Wildebeest toch de bal over
de doellijn te werken 12). Vier minuten
later redde doelman Siebrandt, door goed
reageren, een zeker doelpunt van Corry
Heikamp.
Na een half uur spelen werd het toch
weer gelijk, toen Eijmans plotseling voor
zette en Gerritsen langs de verblufte Heij
en Van de Pol schoot (22). Daarna ont
brandde een felle strijd om het winnen
de doelpunt, waarbij het spel soms wel
wat al te hard werd. Het was in het
laatste kwartier van de wedstrijd dat
beide doelverdedigers tot grote hoogte
groeiden, door prima ingrijpen en het
verrichten van enkele prachtige safes.
Zes minuten voor het einde raakte Lep
pers geblesseerd. Het liet zich eerst nogal
ernstig aanzien, te meer, daar hij per
brancard naar de kleedkamer gebracht
werd. Later bleek het mee te vallen en
zijn voet zwaar gekneusd te zijn, waar
door hij zeker wel enige tijd uitgescha
keld is. Met Silvolde in de aanval kwam
het einde.
De altijd moeilijke wedstrijd tegen E.S.A
heeft V.R.C. tot een goed einde weten te
brengen. De uitslag 21 geeft wel de ver
houding weer.
Voor de wedstrijd werd het nieuwe
kleedlokaal in gebruik genomen. De wed
strijd op zichzelf stond tot de rust op een
behoorlijk peil. Er werd fors doch eerlijk
gestreden. Aanvoerder Diepeveen, de ster
van het veld, gaf met vele aanwijzingen
aan de spelers de toon aan.
Bij een snelle aanval van E.S.A. kwam
de midvoor alleen voor doelman Van Koo-
ten te staan en wist zijn club de leiding te
geven. V.R.C. zette alles op de aanval.
Door onwennigheid kwam Bep Jansen als
middenvoor niet goed tot zijn recht. Hij
bracht wel verwarring in de E.S.A.-
achterhoede, doch het goede en scherpe
schot van hem kwam niet.
Linksbuiten Budding werd in het be
ruchte gebied vastgehouden, penalty. Bep
Jansen was daar achter en onhoudbaar
passeerde hij de E.S.A.-doelman (1—1).
Een kwartier voor de rust kwam weer
een bal naar links. Budding kwam naar
binnen en via zijn voet werd het 2—1.
Na de rust moest V.R.C. tegen wind en
regen inspelen.
E.S.A. drukte V.R.C. geheel in de ver
dediging, waarbij de achterhoede als een
muur pal moest staan om onheil te voor
komen, ook op het laatste moment was
doelwachter Van Kooten op zijn post.
Langzaam wist V.R.C. zich van de druk
te ontdoen. Schoten vlogen over en langs
doel.
De laatste minuten verstreken zonder
hoogspanning en het was een opluchting
voor de elf blijde V.R.C.-ers dat de uit
stekend leidende scheidsrechter het einde
aankondigde.
De jonge D.O.V.O.-ploeg heeft zater
dag in Ryssen tegen Excelsior '31 een
prima party voetbal laten zien en
menige keer klonk een luid applaus
over het veld voor de vele knappe
staaltjes van techniek die de Veenen
dalers demonstreerden. Na de wedstryd
moesten de spelers verder nog vele
handdrukken van het Ryssense publiek
in ontvangst nemen en deze handdruk
ken golden niet alleen de spelers, maar
evenzeer de trainer Ab Dillen, die door
zyn goede omgang met de spelers veel
bijdraagt tot de prestaties. D.O.V.O. is
in Rijssen overwegend in de aanval
geweest en mocht Excelsior eens een
keer gevaarlijk doorstoten, dan toonde
de achterhoede zich eveneens in schit
terende vorm.
In de eerste helft wist men zich een
20 voorsprong te veroveren. Roelie
Schoeman. deze middag weer een van de
sterren, opende na een goed kwartier de
score, toen hij in z'n eentje de Excelsior-
verdediging omspeelde.
Er was 33 minuten gespeeld toen men
voor de tweede maal kon juichen. Nu was
het B. van de Pol, die de gehele verdedi
ging van de thuisclub in de lure legde en
met een rustig balletje het tweede doel
punt voor zich opeiste.
Kort voor het verstrijken van de eerste
speelhelft kreeg Excelsior enkele aardige
kansen, maar de Veenendaalse defensie
hield onder aanvoering van Van Harde-
veld het hoofd koel.
In de tweede helft was D.O.V.O. heer
en meester van het terrein en kon men
zich de weelde veroorloven de bezoekers
te laten genieten van wat show-voetbal,
waarvoor men herhaaldelijk een applaus
kreeg. Uit een van de schitterende aan
vallen kwam een fantastisch -doelpunt.
Uit een voorzet van Van de Pol wist mid
denvoor B. Kroesbergen de bal al vallend
in de touwen te werken (03). Roelie
Schoeman vond één goal blijkbaar niet
voldoende en hij zag zijn fraaie spel dan
ook beloond met nog een tweede doel
punt.
R. van Zetten wilde ook nog even laten
zien dat hij er bij was en hij zorgde voor
de viifde doelpunt. Met deze 05 stand
kwam het einde van een bijzonder goede
wedstrijd van de zijde van D.O.V.O.
We willen niet beweren dat Excelsior
slecht speelde, maar men was eenvoudig
niet opgewassen tegen de techniek van
D.O.V.O. Door deze overwinning is
D.O.V.O. op de tweede plaats op de rang
lijst gekomen met een punt achterstand
op V.V.O.G. uit Harderwijk, maar met
één wedstrijd minder gespeeld. De mensen
van het Panhuis kunnen dus de leiding
gaan nemen. Zaterdag speelt men thuis
tegen S.V.V.N. uit Nijverdal.
In de eerste helft van de wedstrijd werd
Oranje-Wit geheel in het defensief ge
drongen. Het slechte schieten van de
voorhoede van Scherpenzeel en goed
werk van de doelman van Oranje-Wit,
waren oorzaak dat Scherpenzeel voor
rust niet verder kon uitlopen dan 02.
Na een half uur spelen leverde een fout
in de Oranje-Wit achterhoede het eerste
doelpunt op voor Scherpenzeel, doordat
Ter Burg hard inschoot.
Hierna kwam het Oranje-Wit doel on
der zware druk te staan. Even voor rust
bracht Renes, met een schot dat via een
Oranje-Wit speler in het doel verdween,
de stand op 02.
Enkele ogenblikken na de tweede af
trap kwam midvoor Vermeulen vrij voor
het Oranje-Wit doel en met een tikje kon
hij de bal in het net werken (03). Twaalf
minuten na rust wist Scherpenzeel uit
een strafschop de stand op 04 te bren
gen. Toen enkele spelers van Oranje-Wit
van plaats verwisselden kwam er meer
De Pantermensen verspeelden weer
twee kostbare puntjes, door op eigen
terrein met 20 te verliezen van het
Spakenburgse IJsselmeervogels II. Het zat
Matjan trouwens direct al tegen. Toen de
strijd zou aanvangen bleek dat men niet
volledig was. Twee spelers waren nog
niet gearriveerd. Toen de wedstrijd even
aan de gang was, kwamen Bram en Chris
het terrein op, in de mening verkerende,
dat men te vroeg begonnen was. Sas was
echter al ingevallen, zodat aanvankelijk
alleen Bram Zegers mee kon spelen. Ver
in de tweede helft, toen Corry Blanken-
stijn uitviel, kon ook Chr. Tanis zijn
krachten beproeven. Matjan was toen
echter al een verslagen ploeg, zodat dit
ook niet veel meer om het lijf had.
Nadat Matjan in het begin wat in de
aanval geweest was, werd in de twaalfde
minuut De Kampert uit positie gespeeld,
door niet reageren van de rest van de
achterhoede werd het toen 01.
Hoewel Matjan steeds probeerde om
door te breken, was het toch Spakenburg,
dat de touwtjes stevig in handen hield.
Het was dan ook maar goed, dat rechts-
vaart in het spel en uit een corner wist
Onink het eerste doelpunt voor Oranje-
Wit te scoren. Even later toen Oranje-Wit
goed naar voren ging en een krachtig
offensief inzette, wist Onink de keeper
van Scherpenzeel voor de tweede maal te
passeren (24).
Tien minuten voor tijd wist Van Bur-
ken er nog 34 van te maken. De laatste
minuten waren spannend en bijna zou het
nog gelijk geworden zijn door een hard
schot van Peters, dat door de doelman
van Scherpenzeel op meesterlijke wijze
werd gestopt.
half Jan Stuivenberg en doelman Van
Eist in een behoorlijke vorm waren, zo
dat doelpunten voorkomen konden wor
den. In de tweede helft kwamen de Spa
kenburgers meteen goed opzetten en
kroop de thuisclub een paar maal door
het bekende oog van de naald. Toch kreeg
Matjan in de tiende minuut nog een goede
kans om door Spies gelijk te maken, het
geen echter een mislukking werd. Acht
minuten voor tijd was het spil Van de
Hoging, die uit een vrije trap van grote
afstand de stand op 20 bracht. Matjan
zette daarna alles op alles, maar het lukte
niet. In hoofdzaak zorgde daar de in pri
ma vorm zijnde doelman Bos wel voor.
Zo leed Matjan, ondanks hard werken,
een nederlaag te verwerken.
In de eerste helft van deze wedstrijd
zag het er niet naar uit, dat G.V.V.V. een
grote overwinning zou behalen. Na 13
minuten spelen opende Ditewig de score
met een hard 18-meterschot. Bloemen-
kwartier diende onmiddellijk daarop van
repliek, toen de G V V V -defensie voor
vermeend buitenspel bleef staan. Een
kwartier voor rust was het Hardeveld
die G.V.V.V. opnieuw aan de leiding
bracht, maar direct daarop was het we
derom gelijk. Met deze 22-stand kwam
de rust. De tweede helft was geheel voor
G.V.V.V. Vooral de 16-jarige spil Van
Manen speelde bij G.V.V.V. een goede
partij. Door doelpunten van Ditewig (3x),
A. Hardeveld, Van Dolder en tenslote H.
van Essen, werd de eindstand op 28 ge
bracht.
Voor de ontmoeting Rhenus-Elst be
stond, zoals gewoonlijk, grote belangstel
ling. De wedstrijd werd sportief gespeeld,
waarin het uithoudingsvermogen van de
mannen van Bleijenberg de doorslag gaf.
Na enig terrein verkennen werd de
stand door Hovestad op 10 gebracht.
Eist liet het hier niet bij zitten en nam
na de gelijkmaker met 12 de leiding.
Hiermee ging de rust in.
Rhenus kwam er na de thee beter in,
terwijl men het middenveld geheel be
heerste. Dit kwam al spoedig tot uiting,
want Veldhuizen maakte er met een keu
rige kopbal 22 van.
Weer was het Hovestad, die deze mid
dag zwoegde als een paard en de stand
voor Rhenus op 3—2 bracht. Dit doelpunt
werd geannuleerd, nadat de scheids
rechter, die eerst naar het midden wees,
zich in verbinding had gesteld met de
grensrechter van Eist.
Het was echter uitstel van executie,
want enige ogenblikken voor het einde
was het weer Hovestad, die de score op
voerde en de stand op 32 bracht, waar
mee het einde kwam van deze wedstrijd.
Opstallen is een werk, dat de boer
liefst zo laat mogelijk doet. Ook het
vee houdt er niet van, ook al is het
binnen veel behaaglijker dan buiten in
deze tijd van het jaar. Veel dieren
krijgen nl. last van diarrhee. De mest
wordt waterdun, de dieren voelen zich
slap en lijden daardoor.
De meest voorkomende oorzaak? Een
verkeerde overgang van weide naar
stal.
Zorgt er toch vooral voor dat uw
dieren ook op stal nog wat gras krijgen
in de eerste week. Zorgt er voor, dat
de herfstvoedermiddelen langzaam de
plaats van het weidegras innemen. De
koe of liever nog de pens krijgt dan
de tijd zich aan te passen aan het
nieuwe regime.
Dat is het beste voor een regelmatige
melkproduktie.
Negen jaar nadat het Bedrijfslabora-
torium voor Grond- en Gewasonderzoek
met het werk in Oosterbeek startte,
zijn driehonderdduizend grondmonsters
ontvangen. Thans is het onderzoek van
het drieduizendste monster, dat gelijk
valt met het honderdduizendste, dat
sedert juli 1952 door de praktijk werd
ingestuurd, voltooid.
Dit „jubileum-monster" werd geno
men op het bedrijf van de heer W. Ha
verkamp te Putten. Binnen ruim twee
weken werd in dit zandgrondmonster de
pH-, het humus-, het fosfaat- en het
kaligehalte bepaald. Het monster liep
door de handen van circa dertig per
sonen, die in deze tijd ongeveer 2500
monsters afwerkten. Op grond van de
uitslag van dit onderzoek geeft de
rijkslandbouwvoorlichtingsdienst, zoals
gewoonlijk, een gratis bemestingsad--
vies.
Sedert juli 1952 werden in totaal
100.000 grondmonsters, afkomstig uit de
praktijk en daarnaast nog ruim 74.000
grondmonsters van proefvelden in Oos
terbeek ontvangen. In de andere ves
tigingen van het Bedrijfslaboratorium
voor Grond- en Gewasonderzoek, na
melijk die te Groningen, Geldrop en
Goes, werden achtereenvolgens bijna
215.000, 127.000 en 73.000 monsters in
deze vier jaren ingezonden.
Sedert de oprichting van het labo
ratorium in 1927 werden in totaal ruim
1.4 miljoen grondmonsters ingestuurd.
Buitendien werden nog bijna 560.000
monsters gedeeltelijk onderzocht. De
uitslag van het gratis onderzochte hon
derdduizendste praktijkmonster werd
de heer W. Haverkamp op 20 oktober
toegezonden.
Eindelijk heeft Renswoude de eerste
overwinning in dit seizoen te pakken. Het
heeft er echter verschillende malen op
geleken dat de rood-witten voor de vierde
maal in dit seizoen met een puntenverde
ling genoegen zouden moeten nemen.
Deze overwinning is vooral van belang
geweest voor de positie op de ranglijst,
want de Renswoudenaren zijn maar liefst
drie plaatsen opgeschoven.
Tot tweemaal toe liepen de „rode dui
vels" een achterstand in en zelfs be
haalden zij nog een mooie 42 overwin
ning. Dit is wel een duidelijk bewijs van
de grote geestelijke kracht van de Rens-
woudse ploeg.
De eerste aanvallen waren voor DVSA.
L. Stutvoet en G. van Raaij kregen enkele
kansen maar hun schoten waren te slecht
gericht om werkelijk verwarring te stich
ten. Aan de andere kant bleek dat de
Renswoudse achterhoede nog weieens een
steekje liet vallen. Door een van deze
fouten ontstond ook het eerste doelpunt
na ongeveer 20 minuten spelen. Enkele
minuten later was het weer bijna zover,
maar keeper Reebergen redde op schit
terende wijze.
Na de thee zagen we N. Schoonderbeek
onder de lat, die de geblesseerde Ree-
bergen verving. Reebergen ging zelf
rechtshalf spelen. In deze tweede helft is
Renswoude overwegend in de aanval ge
weest. De gelijkmaker kwam echter eerst
in de vijftiende minuut. T. Hardeman, die
zijn voorhoede prima stuwde, was mee
naar voren gekomen en na een goede
combinatie schoot hij onhoudbaar in (1-1).
Er zat een overwinning in voor de
rood-witten, doch nauwelijks was er af
getrapt of een fout van de middenlinie
was oorzaak dat men voor de tweede
maal een achterstand opliep (12).
DVSA probeerde er nog een schepje
bovenop te gooien. Ook Renswoude be
gon het tempo te verhogen. Het legde
volkomen de nadruk op de aanval, ken
nelijk met de bedoeling alles of niets te
behalen. Het ging eindelijk in de voor
hoede wat beter en in de achterhoede,
waar nu Stutvoet opereerde, vlotte het
eveneens beter. Er was 23 minuten ge
speeld toen T. Hardeman voor de tweede
maal het net deed trillen (22).
„ABE-DOELPUNT"
Het publiek kon hierna van een schit
terend doelpunt van middenvoor G. van
RaaU genieten. G. van de Veer gaf vanaf
de cornervlag een hoge voorzet. I)c bal
kwam juist by de tweede paal op het
hoofd van Van Raay terecht, die met
beide handen op de rug een simpele kop-
bcweging maakte, waardoor de bal in het
doel verdween. Een dergelyk doelpunt
ziet men in deze afdeling zelden of nooit.
Geen wonder dat verschillende toeschou
wers dan ook luide kreten lieten horen
als: „Hup, Abe".
Renswoude bleef ook na dit doelpunt
aanvallend spelen en zowaar gelukte het
G. van Raaij nog zij het dan met me
dewerking van een der backs het
vierde doelpunt te scoren. Uit een vrije
positie schoot hij hard op doel .Een
DVSA-verdediger wilde de bal stoppen,
doch kreeg hem verkeerd op de schoen,
zodat de bal toch nog in de doelmond
verdween (42). In de laatste minuten
werd er nog even fors gespeeld maar tot
doelpunten kwam men niet meer.
£>61024
(39)
Ook de Frutnellers kwamen tot kalm
te. Gods lieve zon schijnt te warm en
te vrolijk over de levenden, dan dat
deze lang aan de graven kunnen den
ken, waarover zij pas heengelopen zijn.
Enkele weken later reeds haalden een
paar boeren die in „de Os" bij elkaar
zaten, lachend de dode drinkebroer aan,
de veldwachter, die beweerd had de
Dood in eigen persoon in het dorp te
hebben gezien en die gezegd had, dat
de ziekte in menselijke gedaante van
het ene huis in het andere ging. „Wat
maakt de drank de mensen toch gek",
smaalde er een, en keek ondertussen
zelf met een verlangende blik naar zijn
glas, dat hij juist weer had laten vul
len.
Intussen gingen weken, maanden en
jaren weer voorbij, zo stil en geregeld
als kralen die aan een snoer worden
geregen door de hand van een groot
ernstig kind, dat met hart en ziel bij
zijn werk is. Te Frutnellen vielen een
door Ernst Zahn
Vertaling:
H. C. Knappert-Jansen
paar oude mensen af als dorre blade
ren, van een groene boom. Marie-Seppe
Hofer was gestorven, Babe was haar
het volgende jaar gevolgd, de oudste
en de jongste der zusters woonden nog
maar met elkaar; op de Hochfluh-hoeve
verloren zij Jozef, de oude knecht, en
de vrouw van Baschi Zurfluh werd bij
haar kleine Wiesi gebracht.
In de hut van de schoolmeester huis
de nu een eenzame blinde man, die er
zich over verwonderde, dat de dood
hem nog maar altijd vergat, maar hij
morde niet. Columban Nager was nooit
ontevreden. Hij vouwde slechts de
handen en zei: „Heer, Gij zult wel we
ten, wat het beste is!"
Op de Hochfluh-hoeve stond Furrer,
de president van Frutnellen, nog hoog-
opgericht; mager, sneeuwwit, maar
ijzersterk hij was kortgeleden zeven
tig jaar geworden! Juist in deze dagen
was het hem alsof er nieuw merg in
zijn gebeente kwam. De grijze ogen
flikkerden strijdlustig onder de borste
lige wenkbrauwen, zijn gang werd meer
zelfbewust, de woorden kwamen uit
zijn mond als slagen die doel treffen.
In zijn gehele voorkomen legde hij een
soort van strijdvaardigheid en een jeug
dig vuur aan de dag, die zich zelfs bij
het gewone dagelijks werk openbaar
den. En er zat strijd in de lucht.
Een half jaar geleden was er een
vonk van nieuws uit het dal opge
flikkerd, die in Frutnellen vlam had
gevat. Het gerucht ging, dat een on
dernemer de Gemsberghelling had ge
pacht om er stenen te breken. Een dag
later werd de naam van de onderne
mer bekend. Het was Christen Russi,
die zij vijf-en-twintig jaar geleden
hadden weggejaagd. Nog een week la
ter ging het als een lopend vuur door
de straten van Frutnellen dat Russi
de regering een grote som geld had
geboden, opdat hij alleen het recht zou
verkrijgen om in het Frutneller dal en
in de omgeving van het gehucht stenen
te breken, en dat er een uur in de om
trek geen tweede steengroeve geopend
mocht worden, En de regering, die ge
brek aan geld had, zou dat aanbod
hebben aangenomen. Toen ging de pre
sident naar Neudorf, waar hij al sinds
lang niet meer voor dienstzaken kwam,
daar hij zijn betrekking als lid van het
provinciaal bestuur al jaren geleden
had laten varen, en meldde zich bij de
heren van de regering aan. Zij ont
vingen hem beleefd, zo beleefd, alsof hij
nog een der hunnen was; de president
van Frutnellen had in al die jaren
niets van zijn aanzien verloren. Maar
toen hij inlichtingen vroeg over de
contracten, die zij met de ondernemer
Russi hadden gesloten, gaven zij hem
te kennen, dat hier sprake was van
grond, die hoewel dicht bij de grens
van Frutnellen gelegen toch geen
gemeentebezit was, en dat dus niemand
zich in de zaken van de regering had
te mengen.
De president richtte zich op, een flik
kering van woede trilde over zijn ge
zicht. „Oho! mijne heren, het zal dan
toch nog de vraag zijn, of het volk er
niet een woordje in mee te praten
heeft, als zijn bergen aan de een of
andere landloper van een kerel worden
verpacht".
Bij deze woorden van de koppige boer
keken de heren elkaar aan en begonnen
bij al hun beleefdheid een terughou
dende waardigheid aan de dag te leg
gen, en lieten duidelijk doorschemeren,
dat de contracten met Russi al gesloten
en dus van kracht waren, en als hij,
de president, de bedoeling had om de
handelingen der regering af te keuren,
dan moest hij dat in de openbare ver
gadering voor het hele volk doen; daar
zouden zij hem dan te woord staan.
Daarop zette Furrer met kracht zijn
hoed op zijn witte haar en liet zijn laat
ste beetje respect varen. Wat hij te
doen had wist hij zelf nog wel, maar hij
wilde vervloekt zijn, als de zaak met
die steenhouwer in orde kwam!
Hij draaide zich om en ging heen; de
deur van de vergaderzaal vloog niet
minder hard in het slot dan thuis zijn
kamerdeur, als hij tegen een knecht
was uitgevaren.
Toen de president die dag in zijn
dorp terugkwam, liet hij zich weinig
uit over de afloop van zijn tocht; hij
liep een paar dagen in gedachten rond,
keek een of tweemaal van zijn schuur
uit het dal in, alsof hij meende, dat
Christen nu zijn intocht kwam houden
en als wilde hij, evenals de strijdvaar
dige voorvaderen, rotsblokken van uit
de hoogte neerwerpen, om de indrin
ger te verpletteren. Enige weken later
diende hij een voorstel in bij het pro
vinciaal bestuur, om de tussen de re
gering en de ondernemer Russi ge
sloten contracten ongeldig te verkla
ren, en begon aanhangers te werven.
Zijn stem klonk weer even heftig als
in zijn jonge jaren, toen hij nog al zijn
ereposten bekleedde. Zij klonk luid,
bevelend en machtig genoeg om in het
ganse land te worden gehoord, en om
aanhangers te winnen. Voor de ver
gadering van de gemeenteraad te Frut
nellen uitte hij de verzekering: „Ik wil
niet, dat Christen hier nog eens vaste
voet krijgt." En sedert dien riep de
ganse gemeente hem na: „Wij willen
niet!" Had hij kunnen weten, dat nog
iemand in stilte bij zichzelf een „Ik
wil!" had gesproken, dat lijnrecht te
genover zijn woorden stond, dan zou
hij zijn bergvesting, zijn verloren dorp
nog wel met andere muren hebben
omgeven, dan hij nu deed.
Op zekere dag vertelde men in Frut
nellen, dat Christen Russi met de trein
in het gehucht was aangekomen, een
troep werklieden had meegebracht, en
van plan was, op de weide, die hij
heimelijk en onder de hand van de
boeren gekocht had, een huis te bou
wen. Toen Furrer naar zijn schuur
ging, kon hij aan zijn voeten, achter
het station van het gehucht, het werk
volk van Russi al bezig zien de aarde
uit te spitten voor de onderbouw van
zijn huis. De boer van de Hochfluh-
hoeve beet de tanden op elkaar. De
man daar beneden moest goed ver
trouwen hebben in zijn contracten, dat
hij al bezig was zich een huis te bou
wen.
(Wordt vervolgd.)
