BIVA
vakkleding
Prachtig
Levensstrijd
Kindj
GMA THÏÏ en water zijn 't altijd eens
Voor meisjes
die niet van STOF
houden
L UXOR
Cin
TANTE 5LAHK
Blijf meester
De vrouw die haar
man verkocht
Tralies van bamboe
„Carrie"
naar Hardeveld komen
begrafenissen
HOLLANDIA
ITRit-
Het goede blijft
Bakkenes
Snuif en wrijf
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
VRIJDAG 2 NOVEMBER 1956
No. 83
Theater
I
I
J
Presenteert:
Jeanne Moreau - Philippe Lemaire -
Marthe Mercadier in
OPÉ
Robert Francis - Dianne Foster -
Brian Keith in
Slechts één voorstelling!
Laurence Olivier - Jennifer Jones in
Voor verven en stomen...
Voor
met auto's
zijn wij thans speciaal
ingericht
A. W. de Haas
ADVERTEERT
IN
„DE VALLEI"
Kom eens praten. Inlichtingen en aanmelding
L dagelijks van 8-12 uur en van 1.30-5.45 uur
en woensdag-avond
van 6-7 uur b\j
Ilollandia Trico - Kerkeivijk 57
Erd&l Weerbestendig Poetsextract
Grote bus
minder poetsen, mooier glans.
VERKOPING
van prima Amerikaanse legergoederen en
kampeerartikelen
A. W. v. d. Putten
FEUILLETON
Qfltjd gaaf huidje
Veenendaal
Van vrijdag 2 t.m. zondag 4 november
Vrijdag 7.30 uur zaterdag 7 en 9 uur, zondag 3
en 7.30 uur
(M'sieur la Caille)
Gebaseerd op het bekroonde boek van Francis
Carco „Jésus la caille". Een film die niets ver
bloemt.
TOEGANG 18 JAAR
Van maandag 5 t.m. woensdag 7 november
Amerikaanse gevangene in China kiest bamboe
tralies! Was dit vrijwillig of dwang?
TOEGANG 18 JAAR
Donderdag 8 november
Nimmer zult U „Carrie" vergeten: de vrouw,
zoals iedere vrouw wil zijnde vrouw, zoals
iedere man haar begeert.
TOEGANG 18 JAAR
Plaatsbespreken dagelijks van 1—2
u. aan de kassa, 10 ct, ook tel. 2376
Rijwielstalling naast het theater.
Vendelseweg - Veenendaal - Tel. 2376
Als U regenwater zou kunnen gebruiken, dan zou
U van elke theesoort die U neemt, gemakkelijk
'n lekker kopje thee kunnen zetten.
Bent U echter, zoals de meeste huisvrouwen,
aangewezen op leidingwater, dan is er slechts
één thee, die werkelijk heerlijk smaakt Dat is
GALA THEE!
Beatrixstraat 37 - Telefoon 2415
ENIGST BEDRIJF TER PLAATSE
Moderne ltykauto en nieuwe
6-8 pers. auto's disponibel
N.V. v/h Fa. Wed.
die graag willen werken
in een schoon, fris atelier.
Die mee willen helpen mooi ondergoed maken,
die een goed loon willen verdienen.
Ouders! Kom zelf mee en kijk
naar het atelier waar uw dochter komt.
U bent van harte welkom.
U kunt alles zien en alles vragen.
Toen de boer-van-1900 met paard en wagen
naar de stad ging, droeg hij al een BEVA
manchester pak
Veel is veranderd, maar BEVA bleef. Als hèt merk
voor overalls, voor in de stal, in de garage of op
de tractor. Voor het kamgaren of manchester pak
om naar de stad te gaan. BEVA bleef het eens ge
wonnen vertrouwen houden.
Kijk maar om u heen: overal waar sterke werk
kleding nodig is, ziet u BEVA. Oersterke stof,
krimpvrij, extra versterkt, volledig gegarandeerd
en toch laag in prijs door grote omzet!
prettig in het werk,
fantastisch sterk!
BEVA FABRIEKEN - ALMELO - overalls - werkbroeken - werkhemden- werkjassen - stofjassen
Een prachtglans zonder moeite
in een wip, dat wil iedere huisvrouw.
Poets daarom al uw koper met
IS ZUIVER CARIORUMUN.
WIICIIT MMMftVURMCI
«AHAAK.
Uw adres voor
AUTOVERHUUR
VOLKSWAGENBUSJE
OF RIJLES IS
Rijksweg 47 Ede
Telefoon 08387-332
Belangrijke mededeling voor de inwoners van Vee
nendaal en omstreken. Dinsdag, 6 november is van
101 uur bij café Vonk te Veenendaal een
Alles verkrijgbaar tegen scherp gestelde prijzen.
Kampeertenten, luchtbedden, slaapzakken, water
emmers, dekens, regenpakken, sportjacks, overjassen,
windjacks, overhemden, broodtassen, ransels, koppels,
werkbroeken, herenjassen, herenvesten, motorbrillen,
motorhandschoenen, motoroveralls, waterdichte regen
jassen, vechtpetjes, lage en hoge werkschoenen, enz.
Jac. Kuysdaelstraat 3 Telefoon 2852 Woerden
door Ernst Zahn
Vertaling:
H. C. Knappert-Jansen
(42)
Toen gebeurde het ongehoorde feit,
dat Russi zelf in het dorp kwam. Op
een zondag, toen de boeren bij hun
glas bier in de herberg zaten en de
vrouwen rondslenterden, hoorde men
zeggen dat Christen in het dorp was.
Tobias en Furrer hadden voor de
Hochfluh-hoeve op een stapel boom
stammen, die voor herstel van de
schuur waren aangevoerd, samen hun
pijpje zitten roken en het uurtje voor
het middageten zitten verbabbelen.
Felix op de bovenste stam, dampte
dapper in de zomerlucht, die door een
regentje was opgefrist, en zei af en
toe iets tegen Tobias, die over de stam
men heengebogen op zijn ellebogen
leunde en niet minder hard aan zijn
pijp trok.
Bij Felix was een zacht dons op de
bovenlip te bespeuren, zijn gezicht was
nog altijd van melk en bloed en even
zacht als dat van een mooi meisje; het
goudbruine haar glansde in de zon. Zo
als hij daar zat in zijn hemdsmouwen
in een schoon linnen hemd, met een
bontzijden dasje, broek en vest van
onberispelijke snit en best laken, zei
men en hij wist het zelf'ook wel
dat er niemand in het dorp was, die
Uw verkoudheid van neus.
keel of borst weg met
beter stond aangeschreven bij de vrou
wen dan hij.
Tobias moest het in dit opzicht af
leggen tegen de ander, ofschoon hij een
boom van een kerel en zeker geen on
knappe jongen was. Zijn gezicht was
te ernstig voor een jonge man; de
zwarte wenkbrauwen stonden te zeer
als een ongeluksteken boven de door-
over Uw zenuwen. Neem
Mijnhardt's Zenuwtabletten
Zij schenken de rust tot herstel
WAT MiJNHABPf MAAKT 15S°EQ
dringende ogen, dan dat een lachje
daar vaak op zijn plaats zou zijn ge
weest. Die stroeve en strenge uitdruk
king paste beter bij het magere ge
biedende gezicht met de donkere baard.
Hun gesprek werd onderbroken door
een van het gehucht naderende tred;
Felix keerde zich langzaam om. Er
kwam iemand op hen af in het donkere
zondagse pak dat de boeren droegen.
De knaap keek scherper toe en keerde
zich heftig naar Tobias.
„Zeg, daar komt zowaar Russi, de
steenhouwer!"
Tobias richtte zich langzaam op. Er
schitterde een zweem van strijdlust in
zijn ogen, maar hij weerde zijn broeder
kort af, die hem toefluisterde: „Zullen
wij hem toelaten, de schavuit?"
Russi kwam naderbij. Hij haastte zich
niet. Alsof hij voor zijn plezier uit
wandelen was, hield hij de handen op
de rug en de hoed tussen de vingers.
Hij had het onderweg warm gekregen.
De zon scheen vol op zijn haar en deed
het grijzer schijnen dan het was. De
beide jongens keken hemhalf uitdagend
en vrijpostig, half nieuwsgierig in het
verweerde gezicht. Hij beantwoordde
hun blik scherp. Toen zijn ogen die
van Tobias ontmoetten, ging er een
schok door zijn leden. Het scheen, als
wilde hij blijven staan, toen bedacht
hij zich; een lichte blos steeg hem naar
de wangen. „Goede dag", sprak hij luid
en ging voorbij.
„Goede dag", antwoordden de beide
jonge mannen, en keken toen elkaar
aan, alsof zij elkaaé wilden vragen,
waarom zij zijn groet hadden beant
woord.
„Moed heeft hij wel", zei Felix, ter
wijl Russi de hoek omsloeg naar het
dorp, „maar dat hij niet bang is, heb
ik al gedacht, toen ik hem beneden in
het gehucht zag."
Tobias keek de vreemdeling nog al
tijd na, zijn strijdlust scheen over te
zijn.
„Het zal mij benieuwen, of zij hem
met vreê zullen laten, en wat hij eigen
lijk wil", zei hij half luid tot zichzelf.
„Zeg, dat moet grootvader weten,
dat hij daar is, misschien heeft hij een
woordje met hem te spreken", sprak
Felix haastig en ging op het huis af,
waarheen Tobias hem langzaam volgde.
Ondertussen ging Russi met dezelfde
bedaarde pas door het dorp. Hij keek
recht voor zich uit, maar als hij iemand
tegenkwam, keek hij hem strak aan
en groette duidelijk hoorbaar. Achter
hem kwamen mannen en vrouwen in
hun deuren staan, vensters werden
open gezet en uit die vensters kwamen
hoofden te voorschijn. In de posther-
berg, waar vroeger Baschi Zurfluh ge
woond had, verdrongen de ochtendbe
zoekers elkaar, om het wonderdier, de
boze vijand, de rijk geworden Russi te
zien. De verbazing en nieuwsgierigheid
hielden nog de overhand boven de
woede over zijn indringen. Maar toen
hij om de Frutneller rots verdwenen
was, dreigden zij hem met de vuist
achterna. „aWt wil die kerel?" vroeg
men van huis tot huis.
Russi ging Broni Hofer's huis voorbij
en gluurde door de vensters, maal- zag
niemand. Daarop liep hij langzaam
door naar de Strahlegghut. Toen hij die
bereikte, zag hij op de vervallen stenen
Gehoord en onthouden:
„HÉ VAN PELT,
DE HONDERDDUIZEND GEWONNEN?"
..Als dat zo was dan zou ik het je nóg niet
vertellen. Haha! Maar hoezo honderd
duizend?"
..Je ziet er naar uit. kerel! Wat een pracht-
costüum! Nieuw?"
„Welnee. Heb ik al een hele tijd. Maar het
is wel een heel goed costuum. Fantastische
pasvorm. En die stof. die blijft maar mooi..."
..Ik zou er wat voor over hebben om het
merk te weten."
..Nou. kijk maar naar het etiket. Beroemd
merk: Oxford!"
VA1
rui M i
n
Ook voor UI
trap van de bovenste helft, waar Ka-
thrine gewoond had, twee kinderen
zitten. Hij wendde zich naar de trap,
die naar de woning van de meester
voerde. En hij moest onwillekuerig
lachen. Daar hadden dus de Frutnellers
vreemde mensen in zijn huis toege
laten, zonder iets te vragen, en alleen
omdat hij er niet geweest was. „Maar
ook wel in een heel lange tijd niet",
dacht hij, toen hij het stenen trapje
op liep.
Het huisje van Columban Nager lag
daar als uitgestorven, alles was dood
stil, toen Russi de deur open stiet, en
een ogenblik in het donkere voorhuis
bleef staan luisteren. Hij vond tastend
de deur van de kamer en klopte aan.
Een zachte welluidende stem riep uit
nodigend „Ja!" door de deur. Toen
stapte hij binnen.
De kamer van de schoolmeester werd
door een vriendelijke glans verlicht,
de heldere dag zond zijn stralen door
de kleine vensters. Maar de vroegere
zindelijkheid en gezelligheid van de
kamer waren verdwenen; dik grijs stof
lag op de dennenhouten meubelen; de
grond, die voorheen met korrelig zand
was bedekt, zag er uit, alsof alle dorps
bewoners er sedert jaren al het vuil
van de straat aan hun schoenen hadden
binnengebracht. Het enige zindelijke in
het gehele vertrek was olumban zelf op
zijn plaatsje aan het raam. Hij was
spierwit geworden, het dunne haar lag
als besneeuwd gras dat uit een grauwe
rotswand te voorschijn komt, zo hing
zijn baard langs het donker mager ge
zicht. Hij droeg een oude winterbroek
van dikke schaapswol en een kaal-ge-
sleten vest hing open over het grove
geelkatoenen hemd. Zijn handen, die
mager en smal waren, gleden onzeker
langs zijn stoel, alsof hij van plan was
om op te staan. Zijn ogen waren wijd
opengesperd en staarden met een on
bestemde doffe uitdrukking in de rich
ting van de deur. Ze waren ontstoken,
en het was als voelde men zelf de pijn,
Dnmac Pracht handen
HAMEA-GELEI
Het is de Hamamelis. die het 'm doet
die zij de oude man moesten veroor
zaken.
„Wie is daar?" vroeg olumban; het
stilzwijgen van de binnenkomende be
nauwde hem.
„Kent u mij niet meer?" vroeg Russi,
en eerst toen hij het gevraagd had, be
sefte hij, dat de schoolmeester blind
was. Hij deed twee schreden naar de
meester toe en drukte hartelijk diens
magere vingers met zijn handen. „Ik
ben het, hristen Russi".
„En ben je zo alleen gekomen op klaar
lichte dag?" stamelde Nager.
„Waarom zou ik dat niet gedaan
hebben?"
„Terwijl zij je liefst zouden ver
moorden in het dorp!"
„Zij zullen er zich wel voor wach
ten! Zo wijs is president Furrer ook
wel, om te weten, dat ze mij openlijk
niets kunnen doen!"
De meester sidderde. „Als er iemand
hierboven verdween, zou niemand kun
nen zeggen, waar hij gebleven was! Je
had niet moeten komen!"
„Wees maar gerust, ik zal wel op
mijzelf passen", sprak Russi gerust
stellend en zette een stoel voor zichzelf
neer bij de meester. „Wat doet u tegen
woordig?" vroeg hij, om een wending
aan het gesprek te geven.
Die vraag bracht een verandering in
de stemming van de oude man. Hij
werd weer kalm en een zachte glans
gleed als een glimlachje over zijn ge
rimpeld gelaat.
„Ik denk na", zei hij half tot zich
zelf. »„Ik doorleef alles nog eens, wat al
voorbij is. De Lieve God heeft mij veel
goeds gegeven in mijn leven alleen"
Hij bleef steken en zijn gezicht betrok.
„Christen", fluisterde hij, „Lieni, mijn
jongen, is weg, al sedert een paar jaar,
en ik weet niet waarheen. Ik heb na
dien niets meer van hem gehoord. Dat
zou ik nog wel graag willen beleven,
dat hij terugkwam, en als een braaf
mens".
„Hij zal toch zijn vader niet hele
maal ih de steek laten", zei Russi ver
ontwaardigd.
De meester zweeg. Een poosje speel
de hij in gedachten verdiept met een
slip van zijn vest en Russi keek naar
hem en wilde hem niet in zijn ge
dachten storen.
„Hij is al vroeg van huis gegaan en
ver weg, de jongen. Ik heb niet meer
op hem kunnen letten", begon de oude
man eindelijk weer en vouwde de han
den over de knieën.
eBABYDERM
Po«d«r-Z.I»-OHe-Zeep
„Ik ben ongerust over hem geweest,
hij is lichtzinnig geworden, en op mijn
vermaningen heeft hij niet veel acht
geslagen. En nu, hoe meer en hoe lan
ger ik erover denk waarom zou ik
mij verzetten tegen dat, wat zo heeft
moeten zijn! God heeft hem wegge
leid; Hij zal wel weten, wat Hij met
hem voor heeft. En misschien ik
wacht daar nacht en dag op mis
schien voert Hij hem nog weieens naar
huis. Misschlfen als ik een van de
gezegenden was, kon ik de hemeldraad
zien, waaraan mijn jongen geleid wordt;
daarvoor zeg ik dagelijks het Onze
Vader op en het wordt ook tijd, ais ik
niet voordien zal sterven!"
(Wordt vervolgd.)
