NIEUW
GELUID,
VRIJDAG 16 NOV,
Frans Halslaan 26
Ds. W. Heerma 25 jaar predikant
komt in Veenendaal Zuid
<^ondom
de uneratoren
RHENEN
OVERBERG
Tentoonstelling
„Veenendaalse
vogelvrienden"
EN OPENT HAAR FILIAAL
3 uur n.m. in de
Badmintonvereniging in
Veenendaal
Hele pijpersfamilie vergadert
SLIJTERIJ
VAN HARDEVELD
in een nieuw pand
Militaire
nachtoefeningen
„God en het lijden"
Ledenwerfactie Rode Kruis
,ARMORICA'mooiste
land ter wereld
Ook kleuters in actie
voor Hongarie
Bittere Rijst
Bibliotheek C.J.M.V-
weer open
MARKTBERICHTEN
SPECIALE OPENINGS RECLAME
Ds. W. Heerma te Veenendaal viert
donderdag 15 november a.s. zijn zilve
ren ambtsjubileum als predikant in de
Christelijk Gereformeerde kerken in
Nederland. Hij werd op 20 januari 1908
te Dokkum geboren en studeerde aan
de theologische school van de Christe
lijk Gereformeerde Kerken in Neder
land te Apeldoorn, waar hij in juli
1931 zijn kandidaatsexamen deed en
toen ook beroepbaar werd gesteld. Op
15 november van dat zelfde jaar (1931)
werd kandidaat Heerma door wijlen
prof. F. Lengkeek van Apeldoorn te
Aalsmeer in het ambt bevestigd. Daar
na diende de jubilaris nog de Christe
lijk Gereformeerde kerken van Zeist
(1938-1944), Rotterdam-Centrum (1944
1950) en nog ruim zes jaar die van
Groningen, vanwaar hij in juli van dit
jaar naar Veenendaal vertrok.
Ds. Heerma heeft in de loop der
jaren vele deputaatschappen vervuld.
Zo was hij in de classis Groningen o.a.
examinator dogmatiek; voor de parti-
iuliere synode van het Noorden o.a.
deputaat voor de buitenlandse zending
en deputaat ad art. 19 K.O. (Kas E.B.P.)
en voor de Generale Synode secretaris
van de deputaten voor het beheer van
de jubileumgave 18341934; secretaris
van de deputaten ad art. 19 K.O (Kas
E.P.B.) en deputaat voor de emigratie.
Thans is hij o.a. nog lid van het hoofd
bestuur van de Christelijke Gerefor
meerde predikantenvereniging.
Van zijn hand verschenen een twee
tal werken over de leer der kerk en
over het Genadeverbond en enige ar
tikelen in „De Wekker" het orgaan van
de Christelijk Gereformeerde kerken.
Tijdens zijn ambtsbediening te Aals
meer werd daar een nieuwe Christelijk
Gereformeerde kerk gebouwd en kort
na zijn komst in Veenendail kwam de
aansluiting van de gemeente van ds. R.
Kok bij het verbond van de Christelijk
Gereformeerde kerken tot stand.
Ds. Heerma heeft zondagavond j.l.
een herdenkingsrede uitgesproken.
Morgen, donderdag 15 november zal hij
in zijn pastorie aan de Beatrixstraat
recipiëren.
O
Op 23 en 24 november a.s. organiseert
de Vereniging „De Veenendaalse Vogel
vrienden" de jaarlijkse tentoonstelling in
het gebouw „Eltheto".
Er zullen ongeveer honderd vogels op
deze tentoonstelling te bezichtigen zijn,
waaronder kanaries, tropische vogels en
fazanten. De keuring zal geschieden door
de heer E. J. Lensink uit Deventer.
Een gouden brd voelt zich niet thuis
In een kartonnen bnllenhuis;
Een geurige en goede wijn
Hoort in kristallen glas te zijn:
Een elegant, mooi damesbeen
Daar moet een dito kous om heen.
Voor zón been geldt als vaste wet:
De béste kous, dus SETTER SET;
Chic en charmant, duurzaam en sterk
't Is immers het vertrouwde merk.
CJrngt Dfurntte
De belangstelling voor het badminton-
spel neemt ook in Veenendaal dergelijke
vormen aan, dat van vele kanten de wens
is kenbaar gemaakt, om tot oprichting
van een plaatselijke vereniging ter be
oefening van deze tak van sport te komen.
Het ligt in de bedoeling, om, na het be
reiken van een zekere bedrevenheid in
dit spel. in competitieverband te gaan
spelen.
De initiatiefnemers stellen ieder in de
gelegenheid toe te treden als lid. Men kan
zijn wens daartoe kenbaar maken bij de
heer H. J. Albers, Hoofdstraat 15,
A.s. Zaterdagavond komt de gehele
pijpersfamilie in gebouw ,,'t Trefpunt"
in vergadering bijeen. Dat zijn dus de
leden van het oud-korps en van het
bestaande korps van „Prins Bernhard"
en van het jeugdkorps „Prinses Ma
rijke". Op het programma staat o.m.
het vaststellen van de definitieve op
brengst van de gehuoden bazar.
Na een tijd van min of meer behel
pen op nummer 12, kon Slijterij en
Wijnhandel Van Hardeveld vrijdag, na
de verhuizing in het pand Patrimonium
laan 44 heropenen in een winkel welke
veel ruimer en vooral ook zeer veel
mooier is. Reeds van buiten af is de
grote verbetering zonder meer duide
lijk. De fraaie nieuw gevel met de
prachtige etalage doet het uitstekend
en is als een verrassing na de verbou
wing vanachter de aannemers-schut
ting vandaan gekomen. Het doet alles
even uitnodigend aan.
Het winkel-interieur is eveneens ge
slaagd door een smaakvolle inrichting.
Hier is het ook dat men nu eerst een
goed overzicht heeft van de sortering
van de firma Van Hardeveld. Veel beter
dan in de oude winkel komen thans ook
de aardige en aparte grote wijnvaten
tot hun recht. De toonbank doet het
ook goed, terwijl het door de fa. Luc.
Bols aangeboden gebrandschilderde
raam een in het geheel passende en
waardevolle versiering vormt.
Op de openingsdag waren het ook
verschillende ontvangen bloemstukken
welke de mooie winkel sierden en deze
een feestelijk aanzien gaven. Vermel
denswaard is zeker ook de prettige en
opvallend goede winkelverlichting.
Wij kunnen niet anders dan de firma
Van Hardeveld welgemeend compli
menteren met de belangrijke winst en
vooruitgang. Zonder twijfel zal deze
prachtige winkel in niet geringe mate
kunnen bijdragen tot het succes dat wij
deze tenslotte toewensen.
In de nacht van woensdag op don
derdag zullen in onze omgeving mili
taire oefeningen worden gehouden met
als centrum 't kampeercentrum „Rood-
land".
Schietoefeningen zullen er een on
derdeel van vormen, zodat men zich
niet ongerust behoeft te maken bij het
horen van de knallen. Het zijn slechts
losse flodders.
Donderdagavond 15 november a.s. hoopt
ds. G. Meynen te Hilversum in gebouw
,,'t Trefpunt" te spreken voor de plaat
selijke afdeling van de Ned. Chr. Vrou
wenbond. Ds. Meynen heeft zijn onder
werp getiteld: „God en het lijden".
OLIEBOLLENAKTIE „SPARTA"
Enige weken geleden is de oliebollen
actie gehouden, waarvan de baten vol
ledig bestemd waren voor de aanschaf
fing van enkele voor „Sparta" onmis
bare toestellen: een brug met ongelijke
leggers en een evenwichtsbalk.
Het stemt ons tot vreugde thans te kun-
den melden, dat het gestelde doel vol
ledig is bereikt. We hebben nu voldoende
geld om deze toestellen te kunnen aan
schaffen, terwijl de kas bovendien nog
met een paar honderd gulden is aan
gevuld.
Namens alle 700 grote en kleine leden
van onze vereniging zeggen wij allen har
telijk dank voor de medewerking, die wij
mochten ontvangen.
Deze landelijke actie is inmiddels in
gezet, al werd de propaganda via pers
en radio tot het einde dezer week ver
schoven.
De activiteit van het Rode Kruis, grote
zendingen van velerlei aard werden naar
Oostenrijk en thans via het Internatio
nale Rode Kruis gelukkig ook naar Hon
garije gezonden, is echter propaganda van
de beste soort.
De eerste tekenen van onze plaatse
lijke ledenwerfactie zijn alleszins hoop
gevend.
„Bent u al lid van het Rode Kruis?"
Neen?
Laat u dan inschrijven voor 1957. en
„Wees trots op uw lidmaatschap."
(Vervolg van pagina 1.)
biniou bij (een soort doedelzak) en dan
wordt zelfs de luidruchtigste toerist stil.
Ge voelt dan de echo van de oude stad
jes, de weerklank van kathedralen, ka
pellen en „calvaires" de sfeer der Mega-
lithes, die overal langs de kust door de
Kelten zijn opgericht ter verering hunner
doden.
Bretagne is trouwens vol van deze mys
terieuze monumenten uit prae-histori-
sche en jongere tijden. Oude legenden
vertellen u hoe deze door Sinten en feeën
naar Armorica zijn gebracht, maar dan
moeten die Sinten en feeën heel wat werk
hebben gehad.
Ieder praehistorisch monument heeft
voor hen een eigen betekenis. De Menhirs
b.v., dat zijn enorme, rechtop staande
stenen van vele meters hoogte en dikte,
zijn emblemen der eeuwigheid en ook de
Lechs, de Dolmen en Cromlechs hebben
hun ei^en betekenis. Wereldberoemd is
de steenlaan van Carnac. In iedere steen
huist een stam kabouters of feeën en als
de maan de top van de steen met zijn
zachte glans beschijnt, komen de be
woners naar buiten om te dansen.
Heel vroeger zijn er twisten tussen de
stammen uitgebroken en werden de over
wonnen kabouters verjaagd. Die wonen
nu misschien in de Nederlandse Peel,
maar tot op de dag van heden hebben de
nazaten van de overwonnenen nog spijt,
dat ze niet in Armorica mogen wonen,
want Armorica is het mooiste land ter
wereld.
Iedere Breton kan u duizend van deze
en andere verhalen vertellen, maar steeds
zal een ding u treffen: de grote eenvoud,
de bijna kinderlijk simpele bouw. De-
De kleuters van de Chr. Kleuterschool
op de hoek Hoofdstraat—Nieuwe weg,
hebben vorige week onder leiding van
het hoofd mej. Wesselo en de andere on
derwijzeressen zelf spaarpotjes geplakt,
die zij mee naar huis mochten nemen
voor de arme Hongaarse kindertjes.
Maandagmorgen werden deze kartonnen
spaarpotjes weer ingeleverd, waarna
bleek, dat deze actie niet minder dan
241,— opgebracht had. Een leuke ge
dachte met een prachtig resultaat.
Donderdag a.s. wordt in het Luxor
Theater één voorstelling gegeven van het
indrukwekkende filmwerk „Bittere rijst".
Deze film geeft een beeld van een ge
deelte van de Po-vlakte in Italië, waar
jaarlijks het leven van duizenden jonge
vrouwen schijnt terug te keren naar een
oerstaat, die doet denken aan de uitge
strekte vlakten, majestueuze stromen en
vernietigende overstromingen in China,
zoals Pearl Buck het in haar „Goede
aarde" heeft beschreven. Deze vrouwen
komen uit alle delen van Noord-Italië
naar deze streek, die het grondgebied om
vat van Vercellese, Novarro, Lomellina en
een deel van de provincie Milaan: de
rijstvelden! Uit Piemont, Lombardije, Ve
netië en Emilia stromen in Juni jonge
meisjes van elke leeftijd en iedere levens
wandel hier naar toe. Sommigen komen
met de bedoeling, te genieten van een
leven in de open lucht, bij anderen is het
de zucht naar avonturen en de vrijheids
zin, die hen ertoe drijft, maar het over
grote deel komt naar de rijstvelden uit
bittere noodzaak de noodzaak om veer
tigduizend lires te verdienen en veertig
kilogram rijst, die voor ieder klaar liggen
aan het einde van het werkcontract. Het
werk dat zij moeten verrichten is slopend.
Tot aan de knieën staan zij in het water;
voeten en enkels zinken weg in de drab
bige, zuigende modder, waarin water
slangen geen zeldzaamheid zijn en hun
gezichten en armen staan bloot aan het
onafgebroken bombardement van zwer
men muskieten. Van 's morgens zes tot
's middags vier, verrichten zij hun zware
taak. Na de afmattende werkdag nemen
zij in het heldere water van een kleine
beek een verfrissend bad. Dan gaan zij
slapen in de barakken, waar een bijna
militaire tucht is ingevoerd. Er zijn er
evenwel, die, hun moeheid en slaap over
winnend, aan de opmerkzaamheid van de
bewakers weten te ontsnappen en in de
velden verdwijnen, waar de liefde wacht.
Dit alles speelt zich af op enkele tien
tallen kilometers van de grote steden in
het Noorden.
RHENENSE MOTORRIJDER
DODELIJK VERONGELUKT
De Rhenenaar W. v. W., oud 24 jaar,
gehuwd en wonende Vreewijkplein 35
te Rhenen is nabij Oostefbeek met zijn
motor verongelukt en in het gemeente
ziekenhuis te Arnhem aan de opge
lopen verwondingen overleden.
RHENENSE ROOMS KATHOLIEKEN
ZAMELDEN IN VOOR HONGARIJE
Op initiatief van de weleerwaarde
heer pastoor Vredendaal is een geld
en goedereninzameling gehouden in de
Rhenense Parochi, voor de vluchtelin
gen uit Hongarije.
Er konden niet minder dan 35 paket-
ten worden samengesteld, vodrnamelijk
textiel bevattend, hetgeen van de klei
ne gemeenschap een mooi gebaar mag
worden genoemd.
Per brandweerauto is de voorraad
overgebracht naar het centrale t ver
zamelpunt in Den Bosch. Zowel Ka
tholieke als Protestantse vluchtelingen
zullen er voor in aanmerking komen.
ST.-NICOLAASSTEMMING DEED
WINKELRUIT BREKEN
Zaterdagmiddag moest de winkelruit
van de firma Ten Hoope, voor de eta
lage van de afdeling speelgoederen, het
ontgelden. De jeugd, die zich in grote
getale voor de etalage had verzameld
om de jongste zending speelgoederen
vna St. Nicolaas te bezichtigen, leverde
een komplete veldslag om de neus
tegen de ruit te kunnen drukken. De
neuzen waren echter sterker dan de
enorme ruit, met het gevolg dat deze
met een knal uit elkaar barstte. Hoe
wel de scherven in het rond vlogen,
werd niemand gewond.
De CJMV alhier heeft de bibliotheek
weer opengesteld voor het leesgrage pu
bliek. Voor weinig geld kan men hier
mooie boeken lezen. Oud en jong kan
terecht. De boeken mogen er zijn en
worden telkens aangevuld met nieuwe
door subsidie van rijk en gemeente, welke
deze keer bedraagt 120,96. Er komen
weer mooie boeken bij. Iedere vrijdag
kunnen boeken worden geruild in ded
consistorie van de Herv. Kerk.
dW.o
VEENENDAAL. Op de wekelijkse eier
markt waren dinsdagmorgen 180.000
eieren aangevoerd. Voor grote eieren
werd 17,75 tot 18,60 per 100 stuks ge
noteerd, voor kleine eieren van 12,
tot 16,De handel was kalm.
De aanvoer op de biggenmarkt bedroeg
dinsdagmorgen 70 biggen. Prijzen van
45,— tot 58,per stuk bij een rede
lijke handel.
r-
zelfde eenvoud van het verhaal vindt ge
terug in het Bretonse huis.
Vrijwel steeds bestaat het slechts uit
een verdieping met een steil dak, voor
zien van twee schoorstenen. De muren
zijn hoe kan het anders van grote
granietblokken, soms wit gepleisterd. Op
merkelijk is wel hoe hier nog op vele
plaatsen bij nieuwbouw de oude oor
spronkelijke stijl wordt toegepast. Angst
vallig streeft men er naar om de Bretonse
sfeer niet te verbreken door architecto
nische experimenten. Ook het meubilair
is simpel en degelijk met overigens veel
houtsnijwerk.
Onvergetelijke tochten
Ge kunt heerlijke tochten maken, die ge
uw leven lang zult herinneren. Ga bij
voorbeeld eens vanuit Rennes, de hoofd
stad van Bretagne naar Vitre, verder
langs Fougeres naar Mont Sint Michel en
langs de Dol naar St Malo. Koers ver
volgens naar Dinard, Sint Brieux, Lan-
nion, Morlaix, Brest, Quimper, Josseling,
Rohan en Rennes.
Lang geleden plachten vele Bretons
deze tocht te maken ter verering hunner
zeven Sinten. Ze noemden deze bedevaart
die soms maanden duurde, de Tro-Breiz.
Nu maakt ge dezelfde trip met trein, bus
of eigen auto in nog geen zeven dagen en
als ge dan straks in Holland terugkomt,
kunt ge zeggen Bretagne gezien te heb
ben. Ge kunt vertellen over de histori
sche hoofdstad van Bretagne, Rennes,
nog steeds een cultureel, historisch en
intellectueel centrum met een prachtige
Ge zul me veurige weêk wel gemist
hebben wör. Affijn, hoe kan ut ók an
ders. We zijn d'r allemaol kepot van ge
wist. Enne, we hebben ons elleke dag en
ellek uur hardstikke eenzaom gevuuld.
Eénzaom, in de betekenis van niks te ken-
ne doen. Altijd mör weer te motte lustere
naor de raodio en te kijke naor de tille-
vizie. En dan mór weer de vuiste balie!
Ik bin blij, asdat de klèkte in Rhenen,
Eist en Achterbarreg zo'n sukses is ge
worden. Das tenminste één goed ding èn
ut bewijs, asdadde we allemaol wel wille.
Nog onder de indruk van de barbaoren,
kwam Hannes maondaggenaovund ut
arref op draove, mit een gezicht om op
te schieten.
„De Russen zijn in Rhenen baos, de
Russen zijn d'r", riep ie en hoe dichter
asdat ie naoderbij kwam, hoe harder dat
ie gonk lopen en hoe harder asdat ie be
gon te schreeuwe.
Ik zeg: „Nou Hannes, hou oew eige mör
kallem jong, want ge bin wis en zeker
van oew höfd af."
„Nee, baos", riep Hannes, d'r nog mit
de voeten bij stampend 6k, „eerlijk waor
jong, de Russen zijn in Rhenen!" Ik doch
meteen, nou kunne we nog meer doen as
allenig een klèkte houwe.
Toen ie dank zij Kee-mit-ut-glossie-
waoter een bietjie bedaord was, hèwwe
de zaok is rustig bepröt. Mör hoe of ik ók
redeneerde en hoe of ik 'm ök spiegolo-
gies aonpakte, ut hiellup allemaol geen
zier.
Eindelijk kwam dan ut hoge woord d'r
uit.
„We gaon saomen kijken baos."
Ik zeg: „Naor de Russen, Hannes?"
„Nou eh, niet indirekt naor de Russen
baos, want die hèk ók nie gezien, mör
toch zulde motte toegeven baos, asdadde
ze wel in Rhenen zijn."
We zijn saomen op stap gegaon wör,
dat begrijpie intusse zeker wel. Ik wou
dat wel is zien en beleve.
Affijn, toen we aon ut eind van de
stad waoren gekomme, bleef Hannes plot
seling as genaogeld aon de grond staon.
Ik zag nog niks, mör ik begreep wel,
asdat de Russen dicht bij moste zitte as
ik tenminste Hannes zo is bekeek.
„Wel Hannes", zee ik, „kom nou is mit
oew waoter veur den dag jong, wat is 'r
nou aon de hand?"
Hij kon geen woord meer uitbrengen.
Bibberend ging z'n arrem omhoog en mit
z'n kromme vingers van ut bieten roöien
wees ie naor bovenop een spandoek,
waorop stind te lézen: ERKKCFV!
„Nou", zeit Hannes, die zag, asdat ik ut
ök al een bietjie te pakken kreeg, „nou
baos, wat zeggie daor van? Is dat Rus-
sies öf is dat geen Russies. Probeer dat
nou mör is uit te spreken."
Ik sting al te stottere van „Erkakacé-
èfvé" en dan probeerde ik ut weer van
achtere naor veure, zoas van „Véèfcéka-
kaeré", mör nee, ut wou niet. En intusse
mör achterom kijke, of soms toch eh
Hollands was u niet, dat hak wel be
keken. Duits ok niet, want dat hèk zo'n
jaor of tien geléje een bietjie geleerd en
Engels, nou jao, mit zo'n hete érepel in
de mond komde een eind.
Mör „ERKKCFV", nee, da mos óf Rus
sies of een andere achter-ut-ijzeren-
gordijn-taoltjie zijn.
We stinte as perpleks. En we staorden
altijd nog mör naor bove, naor dat Rus
sische woord daor op dat spandoek, in
tusse om de beurt achterom kijkend of
ze d'r soms nog nie aonkwamme.
Een ins spronge we allebai tegelijk een
halleve meter van de grond. We vuulden
een hand op de schouwer enne toen we
omkeken, sting daor Kee. Die kon d'r
nijschierigheid ók nie meer bedwinge en
was ons achterop gekomme.
Kee sting ut in de broek te doen van
ut lachen. Mör zij had daor dan ók wel
reden veur. Want zij wis intusse, asdat
„ERKKCFV" daor bovenop dat spandoek
niks meer of minder betekende dan: Eer
ste Rhenense Kippen, Konijnen en Cavia's
Fokkersvereniging en asdat ut een re-
klaomestunt was veur de tentoonstelling,
die de kommende daogen in Irene wordt
gehouweDe Klokkenverkoper.
gothische kathedraal waar rond heen ge
zellige, oude straatjes kronkelen met
scheefgezakte oude huisjes, die ontkwa
men aan de vreselijke brand van 1720;
over Vitre, een der fraaiste middeleeuwse
stadjes van Bretagne met een kasteel uit
de elfde eeuw; over Mont Sint Michel,
eht eilandenstadje, 78 meter boven de
zeespiegel.
Wij kunnen u geen betere raad geven
dan eens Bretagne te bezoeken, de parel
aan de Franse Westkust.
(30) Het gezicht van de hertog klaarde op. „Zoudt ge
dat willen doen?" vroeg hij verheugd. „Maarmaar
ge zijt gewond!" merkte hij teleurgesteld op. „Dat is
onmogelijk! Ge zoudt nooit zo'n lange rit te paard
kunnen maken!" „In de eerste plaats heeft mijn wond
niets te betekenen", antwoordde Aram, „en in de
tweede plaats zal ik geen rit te paard maken. Al uw
andere boodschappers zijn over land gegaan en gij
hebt nooit meer iets van hen vernomen. Daarom kies
ik een andere weg, die over zee!" Nu was de beurt
aan de hertog om op te springen. „Bij mijn zwaard.
aan die oplossing heb ik nog nooit gedacht! Doch voor
ge me vertelt, hoe ge dat doen wilt, zou ik u eerst
een vraag willen stellen: Waarom doet ge dit alles
voor ons?" Arams gezicht betrok. Peinzend staarde hij
in het hoog opvlammende houtvuur, doch na een korte
aarzeling vertelde hij de hertog van Pomplina alles
van zijn reizen, van zijn laatste avontuur, van zijn
thuiskomst, zijn wanhoop, toen hij zijn bezittingen
verwoest en vrouw en kind verdwenen vond en van
zijn belofte, wraak te zullen nemen op de bedrijvers
van al deze schanddaden. Lange tijd bleef het stil,
toen Aram gesproken had, doch tenslotte zei de hertog:
„Ik begrijp, wat er in u om moet gaan! Het is laat
geworden. Wij zullen morgen verder spreken over uw
plan." Voordat Aram zich ter ruste begaf staarde hij
lange tijd uit het raam van zijn slaapvertrek. Diep
onder hem, in de verte, zag hij de lichten van het
legerkamp der Barbadoren. Daar ergens moest de man
zich bevinden, die hij boven alles haatte. „Ditmaal zijt
ge mij ontkomen", mompelde Aram. „Onze volgende
ontmoeting zal uw einde betekenen!"
(Wordt vervolgd.)
