SILVOLDE BEDWONG
VEENENDAAL
zó vee!
KWALITEIT
DE VALLEI
SIMON
DE WIT
mas
Levensstrijd
59
59
59
59
59
VRC - VIOS 2-0
Extra geur
extra smaak
r
Ondanks 2-0 voorsprong bij rust, toch
3-2 nederlaag
SPORTCLUB RHENEN - MUSKETIERS 1-2
Renswoude leed in Amerongen onverwacht
grote nederlaag
Voor de Jeugd
De telefoon
Douwe Egberts
trouwpartij
KIJK - KEUR EN OORDEEL ZÉLF
Achterhoede lek als een zeef
De Merino"s - DEY 4-2
Scherpenzeel 2 won met 43
van Renswoude 2
Valleivogels voclit
met aclil man
Leverworst gram 5^
Spinazie litersblik 59
Appelmoes -q
Pruimen - sinaasappeljam
Croquettes heerlijke biscuits
Goudse biesjes banketbakkerskoekje
SimonöewitMusketflikken
Hollandse
bruine bonen
Gesmolten vet
Augurken zoetzuur
Wrijfwas ie
Drukwerk
DRUKKER IJ
De Gelderse Vallei
„P E H A V E E"
MEISJES
de fijne Engelse Melange
N.V. Nederlandsche Maatschappij van
Kogellagers
A EMPLOYÉ (Mann.)
B. ENKELE MEISJES
Veiling - Leersum
Voor uw
zijn wij thans speciaal
ingericht
A. W. de Haas
FEUILLETON
De Veenendaal supportersscliare was
goed te spreken tijdens de rust van de
wedstrijd tegen Silvolde. Daar was dan
ook wel reden tcc, want op dat tijdstip
bad Veenendaal een 2—O-voorsprong. Op
enkele pessimisten na, zal niemand ge
dacht hebben, dat Veenendaal deze voor
sprong na een vry goed gespeelde eerste
helft weer af zou moeten staan. Wel had
den de gasten in die eerste helft ook nog
een paar doelpunten gemaakt, maar die
waren door de scheidsrechter afgekeurd,
dus daar dacht niemand meer aan.
Na de thee kwam echter de ontgooche
ling. In het begin lukte het niet erg en
toen Silvolde eenmaal gciyk gemaakt had
ging het helemaal niet meer. Het bleek
niet mogciyk om de moed op te brengen
het nog eens te proberen.
Na, de aftrap ging Veenendaal meteen
in de aanval. Het werd toen direct al
zeer gevaarlijk voor de gasten. Jammer
was dan ook, dat Kees Heikamp bij dit
goede begin het ongeluk had kort achter
elkaar twee maal in de grond te trappen,
waardoor zijn schoten mislukten.
In de tiende minuut liet het zich aan
zien, dat Veenendaal toch de leiding zou
nemen. Kees Henzen loste van rechts een
hard schot op het doel, doch doelman
Liebrandt reageerde goed en stopte mees
terlijk. Het bleek echter maar uitstel ge
weest te zijn, want nadat de thuisclub
even in de verdediging gedrukt was, wist
in de achttiende minuut Rebergen met
een hard schot een keurige combinatie
van Kees Heikamp en Kees Henzen af te
sluiten (01).
Dit nam Silvolde niet en trok fel ten
aanval, waarbij zij angstig dicht bij het
Veenendaal doel kwamen. Gelukkig kon
Heij toen Van de Pol uit positie gespeeld
v/as nog juist corner werken.
In de zevenentwintigste minuut kreeg
Kees Henzen, door een keurige trekbal
van Kees Heikamp, kans om een schot op
doel te lossen en kon, zij het met de hulp
van doelman Liebrandt, die over de bal
heen viel, Veenendaal een 2O-voor
sprong bezorgen.
Drie minuten later was het aan de an
dere kant raak. Bij een schot, dat als
voorzet bedoeld was, verdween de bal in
het Veenendaalse doel. Dit doelpunt werd
echter afgekeurd, daar een der aanvallers
de bal met de vuist bewerkt zou hebben.
Weer kwamen de Veenendalers in de
aanval. Zij hadden nu een uitgesproken
overwicht, maar al werd het dan even
een schietpartij op het Silvolde doel, waar
alle voorhoedespelers aan deel namen,
Liebrandt hield zijn heiligdom verder
schoon. Toen de strijd 40 minuten oud was
maakte Mariët, toen de bal van de lat
terugkwam, een ons Inziens zuiver doel
punt, maar ondanks alle Silvolde protes
ten, meende de scheidsrechter gronden
aanwezig te achten om ook deze treffer
af te keuren.
De tweede helft gaf een heel ander spel
beeld te zien. Een fors aanvallend Sil
volde kon in de vijfde minuut reeds jui
chen, toen Gerritsen met een goed schot
de stand op 21 bracht.
Natuurlijk trachtten de Veenendalers
het verloren terrein zo gauw mogelijk
terug te winnen, want met een 21 stand
voelde men zich nu niet bepaald lekker,
maar wat zij ook probeerde, Wildebeest
en zijn mannen retourneerden alles.
Nadat Veenendaal nog enkele behoor
lijke kansen gemist had, werd Silvolde
sterker en het was in de twintigste mi
nuut, dat Gerritsen de partijen weer op
gelijke voet bracht (2—2).
Van toen af lukte er niet veel meer bij
Veenendaal. Men werd totaal overspeeld
en van het kastje naar de muur gestuurd.
Acht minuten voor tijd legde de overal
opduikende Gerritsen de grondslag voor
het winnende doelpunt, waarna Mariët, de
bal keurig in de touwen werkte.
Wel kwam Veenendaal die laatste mi
nuten weer terug, om althans de stand
nog weer gelijk te maken, maar met een
heel Silvolde elftal in de verdediging ging
dat niet meer. Veenendaal had de kans
gehad en deze jammerlijk laten glippen
en leed daardoor een verdiende neder
laag.
Door «en 20 overwinning op hat be
zoekende VIOS uit Vaassen heeft VRC
zich met het leidende DTS uit Ede een
grote voorsprong verschaft om de volgen
de competitie in de derde klasse te spelen.
De overwinning was volkomen verdiend
te noemen daar VRC over de gehele lijn
sterker was. Had de Veense voorhoede
niet zo peuterig en doorzichtig gespeeld,
dan was de overwinning veel groter ge
weest. In het begin van de wedstrijd ont
stonden al direct goede kansen'maar door
onvoldoende afwerking van de VRC-voor-
hoede bleven doelpunten uit en kwam
men niet verder dan een sterk veldover-
wicht. Na ongeveer een half uur spelen
was het linksbinnen Van Dijk, die over
links een goede aanval opzette, keurig af
gaf aan de vrij staande linksbuiten Jansen
en met een vliegend schot zijn club de
leiding gaf (1—0). Toen leek het er op dat
VRC een grote overwinning ging behalen.
De ene kans na de andere kwam maar
door slecht schieten en te weinig door
zetten kwam men niet verder dan een
buitenspel doelpunt en kon men met een
10 voorsprong gaan rusten.
Na de rust zagen wij een feller spelend
VIOS dat nog een kans had om bij de
bovenste drie te eindigen. Nu kwamen er
wisselende kansen. Even leek 't er op dat
VIOS gelijk zou maken maar aanvoerder
Diepeveen en keeper B. v. Kooten hadden
er goed kijk op en de laatste 25 minuten
waren weer geheel voor VRC. Het voor-
hoedewerk bleef te doorzichtig en vooral
midvoor Van Enk verzuimde te koppen en
te schieten. Toch was het deze speler die
10 minuten voor tijd VRC veilig stelde
door er 20 van te maken.
Onder de aanwezigen troffen wij de
heer Martens uit Zeist, scheidsrechter be
taald voetbal. Zijn mening over het VRC-
elftal was: een hard werkend elftal, maar
zij moeten meer aandacht besteden aan
het plaatsen.
Zaterdag j.l. speelde Sportclub I op
Candia tegen Musketiers uit Eist. Na de
aftrap zagen we eerst een verkenning van
de voorhoede der beide partijen, op welke
vleugels toch wel de meeste kansen te be
nutten zouden zijn. Sportclub opende de
aanvallen veelal op links, echter zonder
resultaat. De binnenspelers en midvoor
i kregen verschillende kansen te benutten
doch gingen allen over of naast. Ook de
Musketiers voorhoede gaf geen leven, en
de aanvallen werden slordig afgewerkt,
ruststand 00.
Na vijftien minuten spelen in de tweede
helft kon linksbinnen De Haas uit een
warwinkel van spelers doelpunten (10)
voor Sportclub. De strijd ging wat op en
neer en er volgden opnieuw verschillende
aanvallen, die op niets uitliepen. Na 30
minuten spelen maakte echter de rechts
half hands in het beruchte gebied. De
penalty werd benut (11). Sportclub, niet
ontmoedigd, trok opnieuw ten aanval. Ook
In Renswoude gaf men de rood-witten
zondag in dc uitwedstryd tegen DVSA
uit Amerongen wel een kans op beide
punten. Ook wg hadden dat gedaan in
onze voorbeschouwingen, maar het liep
dit keer geheel anders. Men moest met
een grote 72 nederlaag genoegen nemen.
Voor de rust ging het nog wel met de
rood-wittcn, maar na de thee was Ame
rongen heer en meester van het terrein.
Vooral de achterhoede van de rood-witten
deed het zondag zeer slecht, terwijl het
verband totaal uit de ploeg was verdwe
nen.
Amerongen nam al spoedig het initia
tief in handen en na een goed kwartier
lag de bal voor de eerste maal achter
keeper Schoonderbeek. Renswoude vocht
om de gelijkmaker en deze kwam 'ook in
derdaad. Na ruim een half uur knalde
middenvoor Van Raaij het leer in de tou
wen (1—1). Voor beide ploegen kwamen
kansen maar men wist deze niet te be
nutten. Toch zou Amerongen nog net voor
het laatste fluitsignaal wederom de lei
ding nemen. De rust ging dan ook met een
21 stand voor Amerongen in.
Na de thee kregen we een geheel ander
De wedstrijd was pas twee minuten
oud. toen K'-oes uit een corner van Gijs-
bertsen de Veenendalers reeds de leiding
kon bezorgen. De Doornse gasten lieten
zich echter door dit doelpunt niet van de
wijs brengen en zij zetten de tegenaanval
in. Na 20 minuten spelen brachten zij de
stand op 11, waarmede ook de rust in
ging.
Toen er tien minuten in de tweede
helft waren gespeeld kon Blankcspoor er
uit een goed aangegeven bal van Van
Kruistum 21 van maken. Toen was de
DEV-tegcnstand gebroken en werd met
doelpunten van Gijsbertsen en Blanke-
spoor de stand opgevoerd tot 41. Tien
minuten voor het einde konden de gasten
hun tweede tegenpunt scoren, waarna het
aan beide zijden met het scoren was ge
daan.
SCHEIDSRECHTER FLOOT NEGEN
MINUTEN TE VROEG AF
De reserves van Renswoude zijn zondag
niet in staat geweest om de derby van de
Scherpenzeelse reserves te winnen. Met
43 moest men de meerdere in de blauw-
witten erkennen. Het is een keiharde,
maar toch een sportieve ontmoeting ge
weest. Het valt zeer te betreuren, dat de
arbiter de wedstrijd negen minuten te
vroeg affloot, daar Renswoude op dat
moment juist sterker was en een gelijk
spel als het ware in de lucht hing.
Scherpenzeel zette direct enkele goede
aanvallen op en in de tweede minuut had
men hiermee al summes, toen de Scher
penzeelse middenvoor keeper Vonk ver-
rastte (0—1). Renswoude kwam echter
goed terug en het was linksbinnen J.
Franssen, die met een werkelijk schitte
rend doelpunt de gelijkmaker voor zich
opeiste (11).
Het was zeer jammer, dat dezelfde spe
ler twee minuten later met een beenbles
sure van het veld moest worden gedragen.
Hij was namelijk bij een doelworsteling
voor het Scherpenzeelse doel met de kee
per in botsing gekomen. Hij werd door
dr. J. II. Renken verbonden. Voorlopig zal
Renswoude deze speler moeten missen.
Er was nu nog een half uur in deze
eerste helft te spelen. Gedurende dit half
uur hebben de rood-witten steeds met tien
man gespeeld. In dit half uur wisten de
blauw-witte twee doelpunten te scoren.
Na de thee werd het al heel spoedig
41. De ijver van de rood-witte reserves
werd echter al spoedig beloond toen C.
Vink een heel goede combinatie met een
voortreffelijk doelpunt afrondde.
De thuisclub bleef daarna iets sterker
en het duurde dan ook niet lang of T.
Roven had de achterstand tat 43 gere
duceerd.
Hét horloge van de scheidsrechter was
stil blijven staan en toen hij aan iemand
uit het publiek vroeg hoe laat het was,
gaf deze de tijd op zijn klokje aan. Dit
klopte vanzelfsprekend niet met de speel
tijden.
spelbeeld te zien. Een fel en agressief spe
lend Amerongen en een laks en lauw
Renswoude. Er waren enkele minuten
verstreken of het begon in de rood-witte
verdediging al te haperen en dit is zo de
verdere tweede helft gebleven. De voor
hoede kreeg bijna geen werk meer, ter-
wijl men achter steeds maar weer blun
derde. Er was een half uur gespeeld toen
Amerongen de stand al op 51 bracht.
Het werd duidelijk, het zou een debacle
j voor Renswoude worden. Bij 51 bleef
het niet, want enkele minuten later had
men de score reeds tot 71 opgevoerd.
Renswoude vocht om de score zo laag
mogelijk te houden en er zijn dan ook
niet meer doelpunten door de thuisclub
gescoord. Tien minuten voor het einde
moest G. van de Veer het veld wegens
een blessure verlaten. In deze laatste tien
minuten wist H. Rebergen de score nog
iets draaglijker te maken door een doel
punt voor zich op te eisen. Met deze 72-
stand kwam ook het einde.
werd in het beruchte gebied van Muske
tiers hands gemaakt, doch scheidsrechter
Brouwer legde de bal even buiten het
grote hok. Rechtsback Böars schoot hier
uit over.
Ongeveer 7 minuten voor tijd scoorde
Musketiers dank zij een dekkingsfout in
de SCR-achterhoede opnieuw (12). Hier
mede kwam het einde.
Sportclub speelde met twee invallers,
en de voorhoede was niet actief genoeg,
en heeft een groot aantal kansen niet in
doelpunten kunnen omzetten'
Met acht man, waaronder nog twee in
vallers, gingen de Valleivogels zaterdag
naar Utrecht bij Terre Neuve op bezoek.
De andere drie zou men onderweg wel
oppikken, maar door een misverstand wa
ren de betrokken spelers niet op tijd ter
plaatse en moest men de strijd aanbinden
met acht man.
W. v. d. Waal ging in het doel en C.
Vlaanderen midvoor. Met volle moed bon
den de Valleivogels de strijd aan en zo
waar wist na tien minuten spelen Vlaan
deren zijn club de leiding te geven. Tien
minuten later konden de gastheren de ba
lans weer in evenwicht brengen. De Val
leivogels hielden goed vol en met twee
man in de voorhoede kon men verschil
lende goede aanvallen opbouwen.
Na de rust zagen de Vogels kans door
Vlaanderen opnieuw de leiding te nemen,
maar de gastheren maakten weer gelijk
(22). Valleivogels wist door goed spel
steeds weer aanvallen op te bouwen en
het was Vlaanderen die 20 minuten voor
het einde de hard zwoegende Valleivogels
voor de derde maal de leiding gaf. Toen
begon echter het zeer zware veld parten
te spelen en het anders zo onvermoeibare
Valleivogels toonde tekenen van ver
moeidheid. Terre Neuve wist hiervan te
profiteren door voor de derde maal gelijk
te maken en er in de laatste minuut nog
43 van te maken. Het was toch een
fraaie prestatie van de Valleivogels, ge
zien de getalsverhouding.
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres
Parallelweg lü, Veenendaal
Voor ouderen:
I.
Raadsels
x
le rij lid van een gilde (middeleeuwen);
2e rij vast, zeker;
3e rij hoofdstad van Tsjecho-Slowakije;
4e rij een der kleine Soenda-eilanden;
5e rij duivel;
6e rij plaats in Zuid-Drente;
7e rij plaats in het Gooi;
8e rij Maleise naam voor rijst in de aar;
9e rij blaasachtige opzetting v. d. huid;
10e rij jongensnaam.
Op de kruisjeslijn komt van boven naar
beneden de naam van een plaats in Zuid-
Holland.
II. Ik ben iets waar je op en af kunt gaan
maar draai je me om, dan ben ik een deel
van iets.
Voor kleineren:
I. Wat heeft een mond zonder een gezicht
te hebben?
X hoofdstad van Drente
X timmergereedschap;
X ander woord voor ferm
X tegenovergestelde v. niets
X een raadsel moet je
X deel van een bloem.
Op de kruisjeslijn komt de naam van
een plaats in Drente.
Onze zilverpapieraktie
Zilverpapier ontvangen van:
Wim en Henk v. Lagerwey
Ina Bouman, Rhenen;
Suusje Achterberg, Rhenen;
Betty en Willy van Viegen;.
Adrie Geerenstein;
Laurens Roks;
Gerrie en Jan van Dijk;
Wim en Ike ter Hoeven;
Willy den Doelder;
Cobi v. d. Klift;
Mevrouw Looyen;
René Lodder, Rhenen.
ALLEMAAL HARTELIJK DANK
Correspondentie
Beste René,
Wel bedankt voor je brief. Ik kreeg
hem wat laat in handen, daardoor kon ik
je verjaardag niet meer in ons hoekje
zetten. Maar ik heb nu de datum opge
schreven hoor! Fijn postpapier heb jij zeg.
Schrijf me nog maar eens zo'n mooie brief
en vertel dan nog eens wat van jezelf.
Heb je ook broertjes of zusjes? En ga je
vaak naar het dierenpark? Dag hoor!
Groeten van Tante Jos
In de gang van het huis van Klaartje
en Wim hangt een mooi zwart kastje met
een slinger eraan. Klaartje en Wim weten
best wat dat is. De telefoon. Soms klinkt
er hard een bel en dan gaan vader of
moeder naar de gang en ze pakken de
haak op en dan praten ze in een hoorn
met iemand die een heel eind verder
woont. Die telefoon is een raar ding. De
ene keer praat vader erg vriendelijk in
die hoorn, maar het gebeurt ook wel eens
dat hij kwaad is en dan praat hij heel
hard in het zwarte ding. Verleden week
nog. Toen smeet hij zo maar de hoorn op
het zwarte kastje en tegen moeder zei
hij: „Die ezels, ze snappen ook niks, alles
moet je ze voörkauwen."
Het gebeurt ook wel eens dat vader aan
de slinger draait en dan zegt hij een
nummer: „532, juffrouw" en even later
praat vacler dan met zijn boekhouder op
het kantoor. Klaartje en Wim snappen
er niet veel van, ze zijn ook nog klein
en denken: wat heeft een juffrouw er nu
mee te maken als vader met de boek
houder wil spreken. Ze begrijpen hele
maal niet, dat die juffrouw van het tele
foonkantoor het nummer moet weten en
dan vader aansluit met de boekhouder.
Bij oom Karei, waar ze wel eens logeren,
is weer een heel andere telefoon. Oom
draait niet aan een slinger als hij met
iemand praten wil door de telefoon. Die
draait maar aan een schijf en er komt
helemaal geen juffrouw bij te pas. Klaar
tje en Wim weten ook niet dat in de stad
van oom Karei de telefoon weer heel
anders werkt dan in hun eigen, plaats.
Ze vinden die telefoon wel een prachtig
ding, echt iets om mee te spelen. Maar
dat mogen ze nu juist niet. Vader zegt
altijd: „Van die telefoon blijven jullie af
hoor, dat is geen speelgoed."
Op een dag zijn Klaartje en Wim aan
het werk. Dan komt moeder ineens de
gang in en zegt: „Jongens, ik moet even
naar de groenteboer en naar de kruide
nier, fijn blijven spelen hoor, ik ben
gauw terug."
„Ja moeder," zeggen de kinderen braaf.
Maar nauwelijks is moeder de deur uit of
Wim loopt naar het zwarte kastje. „Zeg
Klaartje, zullen wij eens een keer aan
dat ding draaien, dan praten wij ook eens
met vreemde mensen. Moedér is weg en
die mensen van de telefoon kunnen ons
toch niet zien.'"
Klaartje kijkt wel een beetje angstig,
want vader wil nooit hebben dat ze aan
het zwarte kastje komen, maar het lijkt
haar ook wel een leuk spelletje. „Dan
moet jij draaien Wim en het nummer
zeggen net als vader." Dat wil Wim wel
doen, want hij is een man en mannen
durven alles. Toch kijkt hij wel wat be
nauwd als hij aan de slinger draait en de
hoorn in de hand neemt. Wim moest de
stoel uit de keuken er bij slepen, anders
kon hij niet bij het toestel komen. Even is
het stil, maar dan hoort Wim zo ineens
de stem van een juffrouw. „Welk num
mer?" „Ze vraagt een nummer", fluistert
Wim verschrikt tegen Klaartje. „Ja", zegt
Klaartje, „dat hoort er bij, je moet een
nummer zeggen."
Italiaanse worstspecialiteit
150 gram 51
Maa8Se 250 (A
grote pot «P
Een voordelig maal
in deze dure
500 gram
500 grams beker
gesneden,per pot
soort
per pot
500 gram
250 gram
200 gram
grote doos
EN WEER SPAREN
VOOR KWALITEIT!
Bij elke bestede gulden ook
op de meeste merkproducten
een MELKKOETJE en op
vele artikelen extra zegels.
Voor 40 op een kaart (dus
zó vol) een pak roomboter
tegen margarineprijs (38 ct)
of 5 verse eieren no. 3
GRATIS!
VOOR
beter
naar
Parallelweg 10 - V'daal
GEBREIDE BOVENKLEDING
van 16 jaar en ouder, die bekend zijn met naaien
of handwerken of dit wiben leren, kunnen bij
ons in nette frisse zalen en in een rustige, orde
lijke sfeer zich verder bekwamen in bovenge
noemde werkzaamheden (geen handwerk).
Een gunstig loon met extra beloning naar pres
tatie kan in het vooruitzicht worden gesteld.
Eventuele buskosten worden door ons vergoed.
AANMELDEN: VIJGENDAM 13. VEENENDAAL
Extra geur extra smaak
Dat is kenmerkend voor
Pickwick Thee, de superieure
Engelse melange van Douwe
Egberts.
Pickwick Thee is met de
meeste zorg samengesteld uit
de speciale theesoorten van
hooggelegen plantages. De
rijkdom aan smaak en geur
van Pickwick Thee zijn wer
kelijk opvallend en ook
de afschenk is ongewoon
royaal.
Ceylon Melange 108 ct.
Engelse Melange 94 ct.
Pickwick Theezakjes
in doosjes van 20 stuks 98 ct.
in doosjes van 10 stuks 50 ct.
TE VEENENDAAL
Voor ons kantoor zoeken wij
ter plaatsing op het Archief.
Leeftijd^ pl.m. 22 jaar
opleiding Mulo of Handelsavondschool
ervaring van genoemde werkzaamheden strekt tot
aanbeveling.
voor typen en administratief werk.
diploma Mulo of Handelsavondschool en diploma
typen zijn vereist.
leeftijd pl.m. 18 jaar.
Sollicitaties met gegevens aangaande leeftijd,
opleiding en ervaring te richten tot de af
deling Personeelszaken.
Notaris D. S. Vink te Ame
rongen, zal donderdag 24 jan.
1957, te 11 uur te Leersum, in
hotel Damlust, voor de erven
van wijlen de heer G. H. Bos
openbaar verkopen:
HET WOONHUIS
met aangebouwde schuur, erf
en tuin, te Leersum, Rijksstr.
104, kadaster C 1156, groot
6,60 are. Onbewoond en on-
verhuurd.
Bazicht.: dinsd. en dond.
van 24 uur.
Bet.: uitel. 1 maart 1957.
Aan een inwoner van Leer
sum wordt vrije vestigings
vergunning verleend.
Nieuwe 6-8 persoous auto's
disponibel
Zeer voordelige tarieven
N.V. v/h Fa. Wed.
Markt 16
Veenendaal
„Welk nummer moet u hebben", klinkt
weer de stem aan Wim's oor en dan zegt
hij haastig: „Tien." Even is het stil en
dan hoort Wim een beetje gezoem en
plotseling een Stem, die zegt: „Met bakke
rij Zoetman, wat blieft u?" Dat is ook al
een juffrouw. „Nu moet je wat zeggen",
zegt Klaartje. Maar Wim weet niet wat
hij zeggen moet. „Zeg maar goedendag",
zegt Klaartje. „Dadadag juf
frouw", hakkelt Wim. „Dag beste jongen",
zegt de stem aan de andere kant, „maar
wat wou je me vertellen? „Nikniks",
zegt Wim, „ik zezeg alleen mmaar
goedendag." Pats, ineens is de stem van
de juffrouw weg en Wim legt gauw de
haak neer. Hij heeft er een rode kleur
van, maar dan rollen Klaartje en Wim
haast door de gang van het lachen. Wat
een mooi spelletje. Die juffrouw, die Wim
goedendag heeft gezegd was vast een
beetje kwaad, maar ze kon door de tele
foon toch lekker niets doen. „Zullen we 't
nog een keer doen", zegt Wim. „Ja", zegt
Klaartje, „maar als er dan weer iemand
komt zeg je: „dag Jan Klaassen" en dan
leg je de haak gauw weer neer." Wim
vindt het prachtig. Hij draait al weer aan
de slinger. „Welk nummer nu, Klaar?"
„Vijftien", zegt Klaartje. Wim draait lus
tig en als hij de hoorn opgepakt heeft
klinkt weer de stem van de juffrouw:
..Welk nummer?" „Vijftien", zegt Wim en
hij is nu helemaal niet bang meer, het
gaat immers zo gemakkelijk. Weer komt
er gezoem en dan valt Wim haast vier
kant van de stoel, want in zijn oor klinkt
een zware stem: „Met de politie."
Wim staat ineens te bibberen van angst.
Wat is hij begonnen. En nog zwaarder
klinkt het aan zijn oor: „Hier de politie."
-.Nu moet je zeggen: dag Jan Klaassen".
zegt Klaartje. Maar dan begint Wim haast
te huilen. „Dat, dat durf ik niet, dat durf
ik niet, het is de popolitie."
O, wat schrikt Klaartje, de politie. „Wat
is dat voor gekheid", klinkt het bars in
het oor van Wim, „met wie spreek ik?"
En dan laat Wim de hoorn los en hij
springt van de stoel en hij is net zo wit
als de gangmuur. En dan komt moeder
terug en ze ziet dadelijk aan de gezichten
van de kinderen dat er iets niet in orde
is. „Zo", zegt moeder, „wat gebeurt hier?"
„O", zegt Klaartje, „Wim heeft aan het
kastje gedraaid en nu is de politie er.".
„Dat is fraai", zegt moeder en ze pakt
de hoorn van de telefoon op. „Agent",
zegt moeder, „mijn zoon heeft aan de
telefoon gedraaid, toen ik even weg was,
maar hij is erg geschrokken dat de politie
er was. Hoe moeten we daar nu mee
aan?"
„Laat hem maar eens aan de telefoon
komen", zegt de politie. Moeder pakt Wim
beet en ze drukt de hoorn tegen zijn oor.
„Hier is hij", zegt moeder. En dan zegt de
barse stem: „Hoe heet jij?" „Wim van
Reest", zegt Wim met een piepstemmetje.
„Zo Wim van Reest, nu kun je zien dat
de politie altijd merkt dat je kwade din
gen doet, als jij weer aan de telefoon
komt, dan kom ik je halen en je gaat drie
dagen in de cel." Brr, wat schrikt die
Wim. Drie dagen in de cel. „Dus jonge
man", zegt de politie, „zal je het niet
weer doen?" „Neenee, meneer", bib
bert Wim. „Goed zo", zegt de agent, „dag
Wim" en meteen klinkt de bel van de te
lefoon. Gelukkig de politie is weg.
„Zo", zegt moeder, „en nu kun je eens
zien wat er gebeurt als je dingen doet die
vader verboden heeft."
Dat was goed afgelopen. Maar als ze
later op straat spelen zegt Wim: „Ik kom
nooit meer aan dat zwarte ding, dat is te
gevaarlijk en Klaartje is het roerend met
haar broertje eens.
door Ernst Zahn
Vertaling:
H. C. Knappert-Jansen
„Het is braaf van je beiden, dat ge
geen wrok tegen elkaar koestert," be
gon de blinde weer, „het zou niet
goed zijn; ge moest elkaar liefhebben
als broeder en zuster, de Heer wil het.
Strijd zou niet goed zijn tussen je
beiden."
Als broeder en zuster! Tobias en
zijn meisje keken elkaar in de ogen.
Alsof hun liefde niet heel iets anders
was! Toen maakte Josepha zich los
en nam eetwaren uit een mandje dat
zij meegebracht had, die zij voor de
blinde in een kast schikte.
„Vader laat u groeten, meester,"
zei ze, „en zendt u een kleinigheid
je." Haar stem klonk onzeker en ont
roerd. Maar Nager lette er niet op.
„God moge het u duizendmaal ver
gelden," zei hij.
Zij praatten nog een poosje, Jose
pha ruimde wat op in de kamer en
ging toen naar de keuken. Tobias gaf
haar een teken, dat hij haar spreken
moest, en toen zij heengegaan was,
reikte hij Nager de hand ten afscheid.
„God behoede u, meester."
De oude man omvatte zijn rechter
hand met zijn beide handen.
„Je bent een bes'te jongen," zei hij.
Toen ging Tobias heen.
In de keuken vond hij Josepha en
eerst toen kreeg de hartstocht bij hen
de overhand, en zij verspilden de tijd
met dwaasheid. Tobias kon maar in
afgebroken woorden uitbrengen, wat
hij had willen zeggen.
Toen Nager, verwonderd en zeker
menende, dat zij zonder goede dag
zeggen vertrokken was, om Josepha
riep, stoven zij uit elkaar en terwijl
het meisje naar binnen ging naar Co-
lumban, sloop Tobias weg, heimelij-
ker dan met zijn open karakter strook
te, en met een hoofd, dat gloeiend en
verward was, half van zorg, half van
geluk.
Zevenentwintigste hoofdstuk
De president ontving die dag twee
slagen die hem zwaarder troffen dan
bijlslagen op zijn naakte schedel, maar
zij doodden hem niet. Op een en de
zelfde dag kwamen de berichten aan:
het ene van de advokaat van Furrer,
dat hij zijn proces voor het hoogge
rechtshof had verloren, het andere van
de grete heren uit Neudorf, dat het
protest tegen de plannen van Russi
kortweg van de hand was gewezen.
Teen de president het ene las, dat van
het verlies van zijn proces, fronste hij
het voorhoofd, balde de vuisten en was
besloten zijn zaak nog in laatste in
stantie door te zetten. Toen hij het
tweede doorvloog, rees er een gekreun
uit het diepst van zijn borst en hij
viel in zijn stoel tei-ug als een ster
vende. Hij voelde zich moe, de ge
dachte aan de voortzetting van zijn
proces was als weggewist. Maar lang
zamerhand keerde de oude kracht in
zijn loodzware leden weer. Hij stond
op en ging naar het weiland. Gedach
teloos liep hij langs de Fluhwand heen
en weer, bijna als een slaapwandelaar,
die langs een gevaarlijke dakrand loopt.
De scheuren in de grond waren breder
geworden; zelfs terwijl hij boven heen
en weer liep, was het knetteren en
brokkelen in de aarde naast de wand
te horen. Hij ging tot aan het woud.
dat langs zijn weiland liep, daar greep
hij een den en boog zich over de wand
naar beneden. Beneden hem werkten
de Italiaanse arbeiders van Christen
Russi. Het geluid van de hamers op
het ijzer klonk in zijn oren als hoon
gelach. Hij voelde zich een bezwij
ming nabij, en dat gevoel schokte de
man met zijn ijzeren wilskracht en
gewelddadig karakter tot in zijn bin
nenste. Iedere zenuw van zijn lichaam
trilde, een grenzenloze woede maakte
zich van hem meester en steeg hem in
grote bloedgolven naar het hoofd. Hij
knarste op de tanden en boorde zijn
nagels in de palmen van zijn vuisten,
terwijl hij in de groeve neerkeek.
En opeens stond er iemand achter
hem tussen de boomstammen.
„Kent u mij nog, president?"
Furrer ontstelde; bijna was hij voor
over gevallen, maar hij hield zich
staande aan de denneboom en keek
uit de hoogte neer op de haveloze en
verlopen man, die voor hem stond en
in wie men al op honderd schreden
afstands de dronkaard kon herkennen.
„U kent mij niet meer," grijnsde
Lienhard Nager.
„Zover ik weet niet," zei Furrer en
richtte zich hoog op.
Nager trad naderbij.
„Ik ben Lienhard van de school
meester," fluisterde hij. „U weet toch
nog wel, dat ik u eens een dienst heb
bewezen tegen die man daar beneden,
die die de duivel moge hem ha
len! Hij is knecht geweest, een arm
zalige knecht, en nu behandelt hij zijn
arbeiders als honden!"
„Heel ver schijn je het niet gebracht
te hebben,' zei Furrer.
Nager hoorde hem niet. Zijn wate
rige ogen glinsterden; hij was dronken
of de waanzin spookte hem in het
hoofd.
„Ja, ja, kom er maar voor uit, u haat
Christen ook,' fluisterde hij geheim
zinnig en toch zo, dat ieder woord
duidelijk verstaanbaar was. „O, wat
een vent is dat! Ik zou hem het lichaam
met een mes kunnen openrijten, lang
zaam, zodat hij het uitbrulde als een
stier die geslacht wordt. Zeg het maar,
u haat hem even goed als ik niet?"
Furrer stond stijf tegen een boom
geleund. „Maak dat je weg komt, je
bent dronken," sprak hij koel.
Maar Lienhard klemde de vingers
om zijn pols.
„Kom eens mee, ik moet u wat laten
zien."
Hij trok de overrompelde man tus
sen de dennen door tot aan de rand van
de steengroeve. Deze was door strui
ken voor het oog verborgen, maar
daartussenin konden zij op het werk
volk in de diepte zien. Naast hen lag
een kolossale steenklomp, hij rustte
boven steil afhangend mos, en het leek
alsof het mos alleen hem verhinderde
naar beneden te rollen.
„Ziet ge, daar beneden staat hij
iedere dag, precies daaronder, op de
plaats waar zij steen breken uit de
diepte, daar staat hij tegenwoordig al
tijd; hij is zo geregeld als een uur
werk, alle dagen staat hij daar! En als
nu eens iemand daar boven de steen
klomp heel voorzichtig naar voren
schoof! Wat wat is het u waard,
president? Daardoor wint u alle pro
cessen, die u nog met hem hebt willen
beginnen! Ik ik doe het voor u
voor u en voor mij ik doe het
voor weinig geld! Wat wat denkt u
ervan? Dan zouden de Frutnellers
weer rust hebben, niet?"
Furrer trad tussen de bomen terug.
Hij wilde denken, maar zijn anders zo
helder hoofd weigerde dienst. En toch
arbeidden zijn hersenen. Alles kwam
hem voor de geest, wat Russi hem had
aangedaan, van de tijd, dat hij nog zijn
knecht was, tot deze laatste jaren. Zijn
eigen machteloosheid kwam hem weer
in de gedachte, drukte hem, wekte zijn
toorn, zijn woede. Russi kwam nu
Frutnellen binnen, er was geen slag
boom meer, die hem tegenhield! En
hier was iemand die nog een slagboom
wist!
„Zeg, u zoudt het wel graag willen,"
begon Lienhard weer. „U zoudt het met
vreugde zien. U wilt het alleen maar niet
zeggen, omdat omdat als het uit
kwam. Ha ha! Maar u hoeft geen
woord te spreken! Als u niet neen zegt,
zult u achterna wel aan mij denken, als
ik om een kleine beloning kom vragen.
Wat dunkt u ervan, president? Heeft
Russi het niet aan u verdiend?
(Wordt vervolgd.)
