„DE NATUUR IN EIGEN OMGEVING" RASSENHAAT IN AMERIKA.... ROVANNA VEENENDAAL RHENEN Marktberichten WOUDENBERG Als de heide bloeit vindt oorzaak in angst ^Qondom de (2uneratoren HET RAADSEL VAN Levende vis gegeten Uitslagen jeugdvoetbal competitie Staaltje van naasten liefde Diploma-uitreiking Hollandia Trico-confectieschool Vijftig jaar trouwe dienst „Wilskracht" naar nieuwe turnzaal Enkele arbeiders die de nachtdienst hadden gehad, besloten samen te gaan hengelen in het Spinnemeer. Een col lega die dit hoorde, vroeg of hij mee mocht om te kijken hoe het ging. Het mocht. Toen zij daar rustig aan de waterkant zaten kreeg één der hen gelaars beet en het resultaat was dat, een spartelende vis boven het water werd getrokken. De kijker had waar schijnlijk weieens horen verklaren dat alle leven uit de zee is onstaan en werd zich dat nu schijnbaar plotseling be wust, greep de spartelende vis en at die luid smakkend op. Nadat de ont hutste hengelaars, die eerst nog bang waren dat hij aan hen zou beginnen, van de schrik waren bekomen, hem vroegen hoe het gesmaakt had, kregen zij ten antwoord: Het smaakt bar best, alleen moest hij geen schubben be zitten. Wanneer wij dus eerstdaags een zeehond zien in het Spinnemeer, hoeven wij ons niet te verwonderen. Groep I. Davidsplein V.O.P. Mulderslaan 1—3 J.V.V. IJl S.D.00—4 Veenendaal-oost Armada 0—1 Veenendaal-oost Mulderslaan 04 Armada S.D.01—5 Groep II. Valleivogels V.V.D.O.W13 Singelboys J.V.V. II 2 2 Nieuweweg J.S.V. Valleivogels 4 1 Nieuweweg J.S.V. V.V.D.O.W. 53 Valleivogels J.V.V. II 25 Groep III. S.A.N.O. K.M.D2—3 Stationsstraat J.V.V. I 16 S.A.N.O. Stationsstraat 0—2 K.M.D. J.V.V. I 0—9 Enige tijd geleden overkwam een Duitse jongeman, met va kantie in Nederland, in Eist een vrij ernstig verkeersongeval. De onfortuinlijke vakantieganger werd naar het Juliana-ziekenhuis te Veenendaal overgebracht en ligt daar nog steeds. Aangezien hij in de buurt van München woont, op honderden kilometers hier vandaan, hoefde hij niet op bezoek te rekenen, ware het niet, dat een Veenen- daalse zakenman, die het onge luk van nabij had meegemaakt, hem regelmatig bezocht. Deze zakenman nam ook eens een kennis mee en zo bezochten zij dan samen, dan om beurten „hun patiënt". De Duitser was hierover na tuurlijk geweldig in z'n schik, maar de twee Veenendaalse za kenlieden vonden het nog niet genoeg. Dezer dagen hebben zij op hun kosten zijn moeder uit Duits land laten overkomen. Zij kan nu zelf haar zoon regelmatig be zoeken, terwijl zij bij de Vee- nendalers logeer. Voor de beide Veenendalers is het misschien de gewoonste zaak van de wereld, maar wij vonden het toch een geste, welke het vermelden ten volle waard is. WEER AANRIJDING OP UITZICHT LOZE HOEK De volkomen „dichte" hoek Bantuin- weg Oude Veenendaalseweg heeft opnieuw een verkeersongeval opge leverd, waarvan de motorrijder E. v. L. uit Rhenen het slachtoffer is geworden. Komende van de Oude Veenendaal seweg reed Van L. maandagmiddag ge heel rechtsvan de weg. Vanuit de Ban- tuinweg kwam de leswagen van de autorijschool C.S., eveneens te Rhe nen, bestuurd door een leerling, ge heel links door de bocht. Er was voor Van L. geen ontwijken meer mogelijk, hoewel hij nog wel trachtte zijn voertuig in de steile berm te zetten, doch een aanrijding was het gevolg. Hij werd aan beide benen ge wond, terwijl zijn motor op verschil lende punten schade opliep. De wagen van S. was licht beschadigd. De politie maakte proces-verbaal op. TUINFEEST IN OUWEHAND Ondanks de hele dag regen is het laatste tuinfeest in Ouwehands Die renpark volledig geslaagd en was de publieke belangstelling bevredigend. Voor komende zaterdag is er een wij ziging in het programma gekomen tengevolge van ziekte van Wim Schol ten, die in Madrid in het ziekenhuis is opgenomen. Het duo Eddy Schuier- Wim Scholten wordt nu vervangen door het Majoco-Trio, dat Spaanse zang en dans brengt. Het programma wint er door tevens aan aantrekkelijkheid. Ed dy Schuier wordt vervangen door Henk Bouman, manipulator. OPBRENGST RODE KRUIS COLLECTE De collecte, welke in Rhenen is ge houden ten bate van het Roode Kruis heeft 1374,83 opgebracht. NIEUWE VERLICHTING MOLENSTRAAT De Molenstraat in Rhenen, de verbin dende winkelstraat tussen het centrum van het stadje en het dichtbevolkte Vree wijk, zal van een uitgebreider en moder ne verlichting worden voorzien. De werkzaamheden vangen met enkele dagen aan, zodat in deze straat in de komende herfst nieuw licht zal stralen uit hoge T.L.-masten. Dit betekent voor deze winkelstraat een aanmerkelijke verbetering. Vrijdag werd aan 12 leerlingen van de Hollandia Trico-confectieschool het di ploma voor tricotnaaien uitgereikt van de Stichting Vakopleiding Textielindustrie „Betex". Examen werd afgenomen in de vakken: Vezelkennis, bedrijfskennis, sociale wet geving, hygiëne en practisch werken aan naaimachines. Het hoogste aantal punten werd be haald door Elly van Zanten uit Veenen daal, terwijl Toos Voermans uit Achter berg, RiekSchoeman uit Veenendaal en Jenny van Dam uit Eist tweede waren met een gelijk aantal punten n.l. 61. De overige geslaagden waren: Willy Nagel en Betsy Blitterswijk uit Eist, Ria van Uitert, Riek Hardeman, Nelly Krikke en Willy van der Haar uit Veenendaal, Toos Hendriks en Willy Veld uit Rhenen. Namens de directie werden de diplo ma's uitgereikt door de heer J. W. van Berkum, die hierbij wees op de mooie basis die door de „Betex" opleiding wordt gelegd voor confectienaaister. Hij vroeg de medewerking van alle geslaagden voortdurend aandacht te schenken aan de kwaliteit van de Hollandia Trico arti kelen, zodat het ondergoed van Hollandia van de bovenste plank blijft. Alle geslaagden mochten een aardig cadeautje in ontvangst nemen. Dank werd gebracht aan mej. M. Lasee, de leidster van de school, voor de uit stekende wijze waarop zij de cursus ge leid heeft en aan de examencommissie voor haar medewerking. De leerlinge Elly van Zanten bood mej. Lasee een aandenken aan voor de pret tige wijze waarop de lessen werden ge geven. VEENENDAAL. Dinsdag 13 augustus 1957. Eiermarkt. Aanvoer 126.000 stuks. De prijzen varieerden voor kippeëieren van 14.- tot 14.60, voor henneëieren van 9.- tot 13.-, dit per 100 stuks. De handel was traag. Biggenmarkt. Aanvoer 70 stuks. Er werden prijzen besteed van 38.- tot 60.- per stuk, bij een redelijke handel. SCHERPENZEEL Woensdag 14 augustus 1957. Eiermarkt. Aanvoer 980.000 stuks. De prijzen varieerden voor kippeëieren van 13.75 tot 14.25, voor henneëieren van 9.- tot 13.50, dit per 100 stuks. De handel was matig. EDE. Maandag 12 augustus 1957. Eier markt. Aanvoer 225.000 stuks. De prijzen varieerden voor kippeëieren van 14.- tot 15.25, voor henneëieren van 9.- tot 13.-, dit per 100 stuks. De handel was matig. WOUDENBERG. Dinsdag 13 augustus 1957. Eiermarkt. Aanvoer 125.000 stuks. De prijzen varieerden voor kippeëieren van 14.- tot 14.50 (middelprijs 14.25), voor henneëieren van 10.50 tot 13.50, dit per 100 stuks. De handel was flauw. TIP TOP HENGELWEDSTRIJD OP KOMST Zaterdag 24 augustus wordt door „De Voorn" weer een grote hengelwedstrijd georganiseerd, waSrvoor het Rhenense magazijn „Tip-Top" fraaie prijzen be schikbaar zal stellen. De deelnemers komen samen bij café „Centrum" van de heer H. P. v. Noort. Men kan zich aanmelden voor de wed strijd bij het bestuur van „De Voorn". Deze vereniging hoopt de maand augus tus te besluiten met een trip naar Kam pen op de een en dertigste, dus ook weer op zaterdag. Er zijn nog maar enkele plaatsen vrij in de bussen, dus zij, die van deze gelegenheid willen profiteren, dienen zich te haasten met hun aanmel ding. JUNIOREN AAN DE HENGEL Zaterdagmiddag hoopt de eerste Rhe nense hengelaarsvereniging „De Voorn" een wedstrijd te organiseren voor junio ren. De deelnemers ko'men samen bij het veerhuis om half vier 's middags. RHENENSE HENGELAARS OP DERDE PLAATS Er vond zaterdag een gecombineerde hengelwedstrijd plaats in competitiever band tussen de verenigingen uit Wage- ningen, Renkum, Ede en Rhenen. Er werd ditmaal in Wageningen gehengeld. Hoewel er een harde wind stond, werd er nog rijkelijk veel vis gevangen. Wage ningen werd eerste met 2795 gram. Ren kum kon niet meer dan 411 gram ver schalken en zakte van de eerste plaats naar de tweede. De Rhenenaren hadden 1028 gram in het net en behielden daar door hun derde plaats op de ranglijst. Ede sluit de rij met een vangst van 131 gram. In totaal werd er zaterdagmiddag 4365 gram vis gevangen. Op 8 augustus j.l. was het 50 jaren ge leden dat de heer E. Polman op 26 jarige leeftijd zijn loopbaan begon als jachtop zichter bij baron van Boetselaar te Maar tensdijk. Nadien diende hij als jachtop zichter nog verschillende families, n.l. Jhr. M. de Beaufort te Doorn, notaris van Dixhuizen te Eemnes, familie De Pessers te Maartensdijk, Jhr. J. K. de Beaufort te Austerlitz, totdat hem in 1939 tot op heden, het toezicht werd opgedra gen op het landgoed Henschoten van de familie W. H. de Beaufort te Maarsbergen. Ruim 30 jaren diende hij als jachtop zichter de familie De Beaufort. H.M. de Koningin heeft de heer Polman voor 50- jarige trouwe dienst onderscheiden met de medaille in de Orde van Oranje Nas sau in het zilver. De heer J. A. Hosang, burgemeester van Woudenberg, reikte in een zeer groot gezelschap van jacht- heren, jachtopzichters en politie, aan de nog zeer krasse wildschut van 75 jaren het onderscheidingsteken uit. Nadat hem het eremetaal op de borst was gespeld, wenste de burgemeester hem geluk met deze hoge onderscheiding, waarbij hij de wens uitsprak, dat Polman nog vele jaren zijn ambt als jachtopzichter zal kunnen waarnemen. Zijn jachtheer, Jhr. W. H. de Beaufort sprak de gedecoreerde hartelijk toe en feliciteerde hem met zijn hoge onder scheiding. De heer B. F. de Beaufort, ma joor der rijkspolitie, voorzitter van de Nederlandse jachtvereniging, afdeling Utrecht sprak namens deze vereniging enkele hartelijke woorden tot de heer Polman. Door de gezamenlijke jachtopzichters werd de heer Polman een fraai schilderij (jachttafereel) aangeboden. Ook de an dere sprekers deden hun gelukwensen gepaard gaan met aardige geschenken, terwijl nog menig jachtavontuur kon worden beluisterd. De Rhenense gymnastiekvereniging „Wilskracht", die vanaf mei 1941 gehuis vest is in de gemeentelijke zaal aan de Wilhelminastraat, gaat verhuizen. Dit is het resultaat van onderhandelin gen tussen het gemeentebestuur van Rhe nen en het bestuur van deze vereniging alsmede tussen het bestuur van de School met de Bijbel met enerzijds het gemeen tebestuur en anderzijds het verenigings bestuur. Het lokaal aan de Wilhelminastraat wordt de laatste jaren zo intensief ge bruikt, dat het gemeentebestuur voor moeilijkheden kwam te staan, die resul teerden in het moeten afwijzen van ver schillende sportverenigingen, die ook een verzoek indienden om van de turnzaal gebruik te mogen maken voor verschil lende soorten in-door-training. Na het gereedkomen van de nieuwe gymnastiekzaal aan de Prins Bernhard- straat, gebouwd door de vereniging tot stichting en instandhouding van een school met de Bijbel, welke zaal hyper modern is ingericht, werden contacten gelegd om te trachten de grootste ver eniging. in dit geval „Wilskracht", naar dit nieuwe lokaal over te brengen. Er werd volledige overeenstemming bereikt en zo zal deze Rhenense vereni ging op woensdag 28 augustus de gym nastieklessen in het nieuwe gebouw her vatten. INBRAAK N.B.M. VOLLEDIG OPGEHELDERD Wij vernemen, dat thans ook de ver dachte J., koopman te Wageningen, be kend heeft betrokken te zijn geweest bij de inbraak in de kluis van de N.B.M. op het remise-terrein te Rhenen. WILSKRACHT VERZORGT ANJERCOLLECTE Op verzoek van de burgemeester, plaatselijk vertegenwoordiger van het Anjerfonds Utrecht, hoopt de gym nastiekvereniging „Wilskracht" dit jaar de zogenoemde Anjercollecte te orga niseren. In het cluborgaan „De Brug" van deze vereniging lezen wij in het augustusnummer een oproep aan de leden zich te melden als collectant voor deze inzameling, die gehouden wordt in de week van 7 tot en met 12 oktober van dit jaar. WINKELIERS LEVERDEN GOED WERK De ontspanningsavonden op het Fred, van de Paltshof, georganiseerd door de gezamenlijke winkeliersverenigingen „W.V.R." en „Rhenens Belang" behoren weer tot het verleden. Het podium heeft een opslagplaats gekregen in het oude stadhuis op de Vismarkt. Het is de organisatoren gelukt, met medewerking van een groot aantal amateurs en een plaatselijke sportver eniging, zowel inwoners als mensen van-buiten aan te trekken, zodat, voor al afgelopen zaterdagavond, het Fred, v. d. Paltshof overvol stond met be langstellende luisteraars. Deze organisatie mag werkelijk als een groot succes worden aangemerkt. OM de hei te zien bloeien behoeft men in onze om geving niet ver van huis te gaan. De Rhenense bossen, Prattenburg, bij Overberg en Leersum, en wie de andere richting zoekt, naar Ede, het gehele land schap draagt het stempel van dit oer-Nederlandse heestertje. Met bloeiende hei bedoelt iedereen de struikhei met z'n ontelbare paarse bloempjes. Wie het wat geleerder wil, zegt „Erica" en maakt dan meteen een nogal algemene fout. Een begrijpelijke overigens, want de Erica is de dophei. De struikhei draagt de Latijnse naam Calluna. En om volledig te zijn: Erica tetralix en Calluna vulgaris; dophei en struikhei, beide algemeen voorkomend, de eerste op wat vochtige plaatsen, daardoor niet zo algemeen, doch door de grote urnvormige bloempjes bijzonder mooi. GYMNASTIEK VOOR OUDERE HEREN Het bestuur van de Rhenense gym nastiekvereniging „Wilskracht" heeft het initiatief genomen om te komen tot oprichting van een afdeling voor gehuwde heren, in navolging van de zelfde afdeling voor getrouwde dames. Er bleek van verschillende zijden be langstelling te bestaan voor een der gelijke afdeling, waarom het „Wils- kracht"-bestuur besloot tot oprichting ervan over te gaan. Er zijn momenteel nog niet voldoen de deelnemers, zodat wij de oproep tot de gehuwde heren, die last hebben van extra vetvorming, gaarne van het „Wilskracht"-bestuur overnemen. Heren in Rhenen, meldt u aan bij de bekende adressen. ^an het eind van de Sla perdijk, tussen Pratten burg en de Dwarsweg, liggen heiperceeltjes die ik bijzonder waardeer. Niet dat men daar van de hei kan genieten zoals dat eigenlijk hoort: een grote uitgestrektheid, „een blommenzeezonder boord" zoals Guido Ge- zelle dichtte. In onze di recte omgeving is dat landschap versnipperd tot kleine brokken en smalle stroken met hier en daar een groter stuk. Cultive ring en natuurlijke bos- begroeiing hebben het landschapstype veranderd en dat gebied een geheel eigen karakter gegeven. Gaat men aan het eind van de dijk rechtsaf dan ziet men de „heuveltjes", een klein, prachtig stukje heigebied, met de bemos te heuvels en stuifzand hellingen. De laatste ja ren nogal eens geschon den door brand; ook dit jaar ging een flink stuk in vlammen op. Een smal le dennenstrook ontneerrit het gezicht op een wat groter heideveld naast het hertenpark. Daarach ter weer een stuk tot de bouwlanden aan de grint weg. Het eikenhakhout daar langs verbergt nog maals een flink terrein, het prachtige heideveld achter Kamp Overberg. Bij een elkaar een gebied dat nog veel heeft be houden van de begroeiing en het dierenleven, die aan het heidelandschap bekoring geven. Dat het daar in de tijd toen het Egelmeer zijn naam nog met ere drog, een uniek stuk natuur was, is nog duidelijk te zien. ^fwisseling is daar ge noeg. Van de Dijkstraat komend, krijgt men rechts wat lage stukken. Daar is de dophei dan ook vol op aanwezig en dat is erg prettig, want die begint al in juni te bloeien. In het laatst van juli komt, eerst nog wat schuchter, de struikhei erbij en ge zamenlijk zorgen zij tot ver in september voor 'n prachtig kleurenpalet. Naar het eind van de dijk wordt het een beetje heuvelig en die plaatsen >- "k y-V /~W /V /"V zijn met grijsgroene mos sen en licht gebleekte grassen een stemmige af zetting van het paarse veld. De smelen zijn nu nog grijsgroen, die zorgen later voor afwisseling. Een kleine zandverstui ving ligt nog aan de rand en maakt het beeld com pleet, zij het in miniatuur. Verderop kunt u meer van dergelijke stukken aantreffen. ^yie de moeite neemt dat ruige stukje te door kruisen ontdekt op de grond kleine roodachtige plantjes. Een rozet blade ren plat op de grond met dunne bloemstengeltjes. Als het zonnig is schitte ren die blaadjes en bij nader toezien zult u be merken dat die blaadjes geheel bezet zijn met ta melijk lange rode haren en dat aan het eind daar van droppels fonkelen. Dat is geen gewoon water en evenmin kostelijke ho ning; haal uw vinger er maar over dan merkt ge dat het een kleverige stof is. Het lijkt wel wat op dauw en daarom kreeg dat plantje de naam zon nedauw. Door de bijzondere leef wijze is dit plantje inte ressant. Het voedt zich namelijk met vlees. Klei ne insecten die met de kleverige haren in aan raking komen, raken erin vast. Dan buigen de ten takels zich langzaam naar binnen tot het diertje ge heel zit opgesloten. Lang zaam wordt het verteerd door het vocht, dat on geveer dezelfde werking heeft als ons maagzuur. Wanneer wij zo'n plant je meenemen en op een schoteltje voor het raam zetten kunnen wij het ge hele proces volgen. Met een vliegje, een draadje vlees of een stukje eiwit desnoods. Op diezelfde vochtige plaatsen kunt u nog een lilt mooie, echte heibloem vinden. De klokjesgen tiaan. Maar laat u die rustig staan waar ze ho ren. Wie ze meeneemt beleeft er niet veel plei- zier van; ze gedijen al leen op die vochtige hei- plekken en die worden steeds zeldzamer. Laten we er dus wat zuinig op zijn. Als de zon warm schijnt staan ze daar met hun mooie diepblauwe kroon- bladen. De mooiste klok jes die we in het veld kunnen vinden. Bij don ker weer rfaan ze niet open, de buitenkant is fletsblauw en dan vallen ze niet erg op. Ook de vogels weten die plaatsen te vinden en in voorjaar en voorzomer komen we daar van die echte heibewoners tegen. De roodborsttapuit brengt er z'n jongen groot en de gewone tapuit zoekt *er de lege konijneholen om z'n nest te maken. Naast de gewone leeuwerik kunnen we ook de boom leeuwerik ontmoeten. De laatste zingt niet zo luid maar bijzonder wellui dend. Dat gebeurt al vlie gend, in grote kringen boven het broedgebied. De boomleeuwerik is een beetje kieskeurig wat de keuze van het terrein be treft en vindt daar juist het afwisselende terrein waaraan hij de voorkeur geeft. Van heel vroeg in de lente tot ver in de zomer kunnen we daar nog wul pen ontmoeten, die met hun prachtige fluit alarm slaan als we hun terrein betreden. Dat is weer eens wat anders dan al dat kleine gedoe! Een forse, mooi getekende vo gel, zonder enige twijfel direct te herkennen aan de grote omlaag gebogen snavel en de welluidende roep. Nu zult ge ze vergeefs zoeken, ze schuimen stel lig al ergens langs de zee kant, waar ze de steeds groeiende vogelscharen komen versterken. Wel kunt ge de toren- valkjes zien, u weet wel, dat leuke kleine valkje, met z'n warmbruine rug, dat zo mooi kan staan wiekelen of „bidden" in de lucht, op zoek naar prooi. In de aangrenzende dennencomplexen waren ze in de zomerdagen druk bezig om een stel jonge wiekelaartjes groot te brengen. Tegen de avond komen de grote lijsters voedsel zoeken en komen de ko nijntjes te voorschijn. Met wat geluk kan het u gebeuren dat 'n uil ge luidloos komt aanvliegen en voor u het weet in het hakhout is verdwenen. De reeën zwerven graag in die hoek en wie vroeg genoeg present is, kan ze ontmoeten. De meeste wandelaars echter zoeken het wat la ter op de dag en zeker heeft ook dan dat gebied z'n eigen bekoring. Juist in de tijd dat de dophei z'n lila- urntjes in trosjes laat hangen, de struikhei het paarse kleed aantrekt en die zee van bloempjes een heirleger van zoe mende en brommende honingvrienden lokt. Als grote stapelwolken door de blauwe lucht zeilen en grote schaduwen werpt over het zomerse land en de bloeiende hei, waar het speurende oog zoveel moois kan ontdekken. Schouten v. d. Velden.- De laatste tijd is de negerhaat, vooral in de Zuidelijke Staten van Amerika, weer fel opgelaaid. De Amerikaanse kranten spreken zelfs van een herhaling van de burgeroorlog, nu een eeuw gele den. De kwestie is weer actueel geworden, nu de Amerikaanse Senaat zich bezig houdt met een wet, die speciaal de bur gerrechten der negers moet beschermen. De kwestie zal zich ongetwijfeld nog meer verscherpen, als straks, in septem ber, het nieuwe schooljaar wordt inge luid. Twee jaar geleden besliste het hoogste Amerikaanse gerechtshof, dat rassen scheiding in het onderwijs in strijd was met de wet. Voor het eerst zaten, toen het schooljaar in 1955 begon, in Kansas, in Oklahoma en tal van andere steden in het zuiden zwarte en blanke schoolkin deren naast elkaar op de schoolbanken. Met als gevolg, dat relletjes niet uitble ven. Relletjes, die meermalen zo hoog opliepen, dat er doden en gewonden bij te betreuren waren. U hebt het meer malen in de kranten kunnen lezen. Voor al in de staten Montgomery en Alabama ontstonden ware veldslagen tussen blan ken en negers. Nu het huis van afge vaardigden een wet heeft aangenomen, die bedoelt is de burgerrechten van de neger te beschermen, zal de strijd weer in alle hevigheid oplaaien. Want de blan ke Amerikaan neemt het niet, dat de ne ger met hem gelijkgeschakeld wordt. De angst van de Amerikaan. Welke zijn toch wel de oorzaken van deze haat? In de eerste plaats is het een zekere vrees, die men voor de neger medeburger begint te koesteren. De ne gers immers breidden zich meer en meer uit en worden daardoor sterker in hun gemeenschappelijk optreden naar gelijk heid. Gesteund door de uitspraken van het Hoger Gerechtshof en door de tegen standers van rassenscheiding, gedraagt de neger zich niet meer als de vriende lijke „darky", die het natuurlijk vond dat de blanke hem bevelen gaf. En steeds meer gaat de blanke zich realiseren dat men de neger minder en minder gaat be grijpen en dat de weinigen waarmee ze sociale omgang hebben, hun slechts ver tellen wat ze graag kwijt willen zijn. De goed georganiseerde bus-boycot, onlangs in Alabama heeft bij vele blanken de illusie weggenomen, dat de negers ge dwee en tevreden zijn met hun lot. De blanke begint zich hierover te ver wonderen, maar maakt zich tevens angstig. Deze angst is gedeeltelijk van politieke aard. Want wat gebeurt er wan neer de negers er door een gemeenschap pelijk optreden in slagen hun mannen aan het bewind te krijgen Zullen zij dan niet aan de blanken bevelen gaan ge ven Staat voor de blanken dan niet het zelfde lot te wachten, dat de negers hon derd jaar geleden van de blanken te ver duren kregen? Maar de vrees is ook van economische aard. De industrialisatie heeft het aan de negers mogelijk gemaakt lonen te verdienen waardoor ze onafhankelijk worden van de economische orde welke gebasseerd is op rassenscheiding. Ten derde is de vrees van sociale aard. De opheffing van de rassenscheiding in de scholen is een soort sociale gelijkheid van, tenminste voor de Amerikaan, ver strekkende betekenis. Want, zo rede neert hij, straks komt mijn dochter met Kèk, we hebben zakmorzegge op ut Hof een paor weken lang op een hou- tere vloer feest gevierd. Ut feest van de oprechte amateur, zoude dat kunne nuume. Nou motte dat weer niet verkeerd gaon uitlegge, want die houtere vloer was niet van de amateurs. Mör op die vloer stinge ze wel. Héle rije! Een zaoterdaggenaovund wier de fi- naole gebröcht. Ut doel was de minse naor Rhenen te trekken en saomen te bundelen. Ik zie oew al fronsen. Nee, nee, de winkeliers hebben d'r een nét bundeltj ie van gemókt. Iedereen kon staon waor die wouw. Méér léve in de brouwerij, méér de aondacht vesti gen op ut winkelcentrum wadde we hier hebben. Kèk, enne die minsen zijn d'r ok alle aovunden gewist. Dromme minsen dromden om die houtere vloer. Tot een zaoterdaggenaovund toe, toen d'r deur een Rhenense vereniging judo wier gebracht en deur een vrèmde ver eniging gommelestiek. De winkeliers huldigen ut standunt: „Kopt toch in den vrèmde niet, wat oew eige plots oew biedt!" Kèk en datte vijn ik een gezond motto. En daorom bin ik zo blij, asdat de gezaomenlijke Rhenense winkeliers ut zowijt hebben gebrocht, dadde ze dit tot een goed einde hebben gebröcht. Ut waoren nou is een kirtie geen bonnen met dankiewel d'r op. Onder „Wist u" hèk gelézen, asdat 'r een juffrouw drie uur op de trein hét staon te wachten. Dit mot de otori- teiten zo afschuwelijk hebben afge- schrokke, asdat ze hebben besloten ut straotnaombordtjie te veranderen van „Stationsweg" in „Wegstation"! De Klokkenverkoper. een neger naar huis die zal blijven eten, met haar naar de bioscoop zal gaan en op een goede dag onvermijdelijk de hand van mijn dochter zal vragen. Vooral de blanken in het zuiden van Amerika zijn bezeten door deze gedach te. Zij zijn bang, dat ze in alle vormen van het openbare leven zullen worden ten achter gesteld door negers, indien deze laatsten de kans geboden wordt. Deze Amerikaanse redenering klopt misschien van geen van beide kanten, maar is begrijpelijk. De neger daarente gen wil niets buitengewoons. Hij wil al leen wat andere Amerikanen verlangen: dezelfde rechten, kansen en verantwoor delijkheden. De neger wil, dat zijn kin deren opgroeien vrij van alle vormen van onderscheid, onwetendheid en armoede. Hij wil de kans hebben om die baan te krijgen waartoe hij verstandelijk en tech nisch bekwaam is. Hij wil leven in een gemeenschap waar hij vrij is om te gaan met wie hij wil. De neger wil een stem in de wetgevende vergadering van het land en bovenal wenst hij de waardig heid waarover vrije mensen beschikken. Hij wenst te worden gezien als een bur ger, niet als een wilde, alleen geschikt voor ruw en onderdanig werk. Na ruim een eeuw ondervinding weet de neger dat er waardigheid noch ge lijkheid bestaan in een gemeenschap waar rassenscheiding bestaat. Hij weet, dat, niettegenstaande al de verbloemde verklaringen van de blanken, het rassen onderscheid een etiket van minderwaar digheid is, opgelegd door de sterken aan de z.g. zwakken. De nieuwe neger. Voorstanders van de blijvende rassen scheiding trachten de gehele natie ervan te overtuigen dat de negers ziekelijk en immoreel zijn, achterlijk op cultureel en opvoedkundig gebied. Dat de negers het beetje verstand wat ze bezitten, hebben kunnen ontwikkelen op Amerikaanse scholen, die met behulp van blanke be lastingbetalers zijn gebouwd en niet met behulp van de neger. Gelukkig heeft in Amerika een merk bare evolutie plaats. De jeugd spreekt niet meer zo minderwaardig over de ne ger als hun ouders. Dat de jeugd momen teel zo te keer gaat tegen de negers en niet met hen op dezelfde schoolbanken wil zitten, komt meer door de ophitserij van de ouders. Zagen de ouders in de schoolstrijd de kinderen niet als werk tuigen om rassenscheiding in stand te houden, dan zou de jeugd meer verzoe ningsgezind zijn en aanvaarden dat de neger een volwaardig mens is en niet een soort minderwaardig object. Want toen de blanke soldaten en de negersol daten zij aan zij stonden om hun gemeen schappelijk vaderland te verdedigen, heb ben ze zich één gevoeld, ondanks ver schillen van ras en van kleur. (39) Dreigend rustte de lans van de schildwacht op Arams borst. „Wel, vreemdeling," snauwde de man wantrouwend, „wat zoekt ge hier in de kerkers van Rovanna?" Aram begreep, dat hij zich, ongewapend als hij was, slechts met een list zou kunnen redden. „Luister, soldaat," fluisterde hij op gejaagde toon, „Ik wordt gestuurd door de heer Tybalter wordt een poging gedaan de gevangene te bevrijden kijk uit, daar komen ze al Zijn opzet gelukte; de krijger wierp verschrikt een blik achter zich en dit korte moment was voor Aram voldoende. Snel drukte hij de lans van zich af en toen de schildwacht met een woedende kreet zijn hoofd weer omdraaide trof hem Arams vuist met volle kracht. Kreunend wankelde de wachter achteruit..', zijn lans viel kletterend op de stenen vloer.... dan stortte de jonge ridder zich op zijn tegenstander en beide mannen rolden vechtend over de grond. Er ontspon zich een hardnekkige worsteling. Nu eens was het Aram, dan weer de schildwacht die de overhand had. Door zijn zware maliënkolder en wapenuitrusting werd de soldaat echter in zijn beweging belemmerd. Spoedig begon hij dan ook tekenen van vermoeidheid te tonen. Hij begreep dat hij het gevecht dreigde te verliezen en met inspanning van al zijn krachten wierp hij Aram van zich af. Hijgend leunde de krijger tegen de kerkerdeur. „Wacht maarmakker," siste hij, „We zullen je eens wat staal laten slikken." Zijn rechterhand tastte naar zijn zwaard. Hierdoor stond hij een ogenblik ongedekt en onmiddellijk zag Aram zijn kans. Bliksemsnel sprong hij naar voren, zijn vuist trof ten tweede male de kaak van zijn tegenstander en geluidloos zakte de schildwacht ineen. (Wordt vervolgd.)

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1957 | | pagina 2