DE VALLEI
Dokter HOLL
Voor de Jeugd
Veenendaal oefende een 6-2 overwinning
bij elkaar tegen Holland
G.V.V.V. won jubileumtoernooi
van Triangel-Boys
Dovo niet opgewassen tegen forse spel
van S.D.C.
Behoorlijk debuut
van linksbuiten
Lindeboom
Vallei-vogels oefende tegen
Merino's
Merino's - Kulan 2-4
In Bergbad 138 zwem
diploma's uitgereikt
Eindstanden van de jeugdvoetbalcompetitie 1957
Officiële
bekendmaking
Jagers zonder
jachthond
FEUILLETON
Hoewel er op een voetbalwedstrijd ge
speeld met een weersgesteldheid als die
van j.l. zondag, weinig pyl te trekken is,
moeten we toch zeggen, dat Veenendaal
ondanks enkele invallers, goed voor de
dag gekomen is. Alle spelers hebben zich
op behoorlijke wijze van hun taak ge
kweten. Vooral de nog zeer jeugdige
linksbuiten Lindeboom, maakte hoewel
hü nog wat licht is, een keurig debuut.
Jammer was dat Ab. Rebergen, wegens
een gekwetste enkel niet van de party
kon zyn, terwQl doelman Van de Pol,
reeds in de eerste minuten, wegens een
rugblessure de stryd moest staken en zich
laten vervangen door Sukkel. Holland
viel over het geheel wel tegen.
Reeds in de eerste minuut kon Veenen
daal de leiding nemen toen Kees Heikamp
in buitenspelpositie staande, de bal van
een tegenstander ontving, waardoor bui
tenspel opgeheven werd en hij beheerst
doelman Groeneveld, omspeelde en de
bal in het net drukte. (1-0)
In de zevende minuut een keurige aan
val van Veenendaal, waarbij Lindeboom,
de bal te pakken kreeg en schuin voor
het doel staande een schot loste, dat in
de bovenhoek van het doel verdween. (2-0)
Dit doelpunt schudde de Utrechtenaren
even wakker, zij ondernamen een snelle
aanval, die doelman Van de Pol, nood
lottig werd. Er werd n.l. een hard schot
afgevuurd, waarbij Van de Pol, prachtig
reageerde, maar tegelijkertijd door twee
tegenstanders werd aangevallen, waarbij
hy een blessure opliep en zich door Suk
kel, moest laten vervangen.
Veenendaal trok steeds weer ten aanval,
maar het spel moest vaak onderbroken
worden door veelvuldig buitenspel. Na
een half uur spelen kreeg Kees Heikamp,
een goede kans om de score te verhogen.
Blijkbaar wilde hij niet egoistisch zijn en
gaf de bal af aan Corry Heikamp, die
hoog overschoot.
Vyf minuten voor de rust kwam nog
vry onverwachts een tegenpuntje, toen
Sukkel, niet reageerde op een niet al te
hard schot van Van de Kraak, waardoor
de bal in het doel verdween. (2-1)
Na dit doelpunt ging Veenendaal on-
Zaterdag speelden het eerste en het
tweede elftal van de Valleivogels een
oefenwedstrijd met het oog op de komen
de competitie. Als tegenstander fungeer
de de Merino's uit Veenendaal. Het eer
ste- speelde een aardige wedstrijd en er
werd soms aardig samengespeeld. Voor
de rust wist Vlaanderen de stand op 20
voor de vogels te brengen en vooral het
tweede doelpunt was zeer fraai. Na de
rust wist Vermeulen er zelfs 30 van te
maken. Toen kwam Merino's opzetten
en wist er nog 32 van te maken. Het
tweede van de Valleivogels zegevierde
met 41.
de aanval, wat een
Corry Heikamp ten
middeliyk weer in
succesvol schot van
gevolge had. (3-1)
Na de hervatting, was het ondanks de
straffe tegenwind meteen weer raak. Kees
Heikamp trok, naar buiten gezwenkt zyn-
de, de bal keurig voor het doel, waarna
Lindeboom beheerst inschoot. (4-1)
Bij Holland vlotte het niet erg meer.
Het was duidelijk te zien, dat het tempo
van de over het algemeen jongere Vee-
nendaalse ploeg, te zwaar was. Na tien
minuten spelen kwam er een eigenaardig
doelpunt. Kees Heikamp zette de bal van
rechts voor, maar door de wind draaide
deze naar het doel toe. Doelman Groene
veld ving op, maar draaide toen om,
waardoor hij met de bal achter de doel-
ïyn kwam. De Utrechtse grensrechter was
zo sportief om resoluut naar de midden
stip te wyzen, waarna de scheidsrechter
het doelpunt Veenendaal toekende. (5-1)
Nadt A. Muller, op zyn eentje de stand
op 6-1 gebracht had, was het Schryvers,
die uit een corner het tweede Utrechtse
doelpunt scoorde, waarmede het 6-2 werd.
De wedstrijd om de derde en vierde
plaats tussen Merino's en Kulan, had wat
voetbalkwaliteit" betreft niet zoveel om
het lijf.
Vooral Merino's is ons wel tegengeval
len. Wanneer met dit elftal in de komen
de competitie, de kleuren verdedigd zul
len moeten worden, ziet het er voor de
wolmensen niet al te best uit. Mogelijk
echter hebben deze heren zaterdag een
slechte dag gehad en komen zij een vol
gende keer heel anders voor de dag.
Hoewel Kulan nu ook niet bepaald
denderend voor de dag kwam, bewon
deren we toch het vasthouden van deze
pas gepromoveerde ploeg, die getoond
heeft op het juiste moment, door te dur
ven stoten.
Dat geen van beide ploegen in staat
waren een toegestane strafschop te be
nutten, wijst toch wel op een zekere on
macht. Hoewel het veldspel van Merino's,
in het begin iets beter was dan van Kulan
was het toch deze laatste club, die zo nu
en dan de grootste verwarring stichte.
Nadat Kulan in deze periode een straf
schop miste, was het aan de andere kant
Van Dolder, die zijn slecht genomen pe
nalty, door doelman Budding gestopt zag
worden. Wat overigens een prestatie
G.V.V.V. legde met groot machtsver
toon beslag op de eerste prys in het
voetbaltoernooi, dat Triangel-Boys ge
organiseerd had ter gelegenheid van het
10-jarig bestaan.
Wy hadden al vernomen, dat G.V.V.V.
met tet eerste elftal een heel andere koers
zou gaan varen, maar dat de wyzigingen
zo radicaal zouden zyn, hadden we toch
niet kunnen denken. Van het elftal uit
de vorige competitie is weinig meer over
gebleven. Naast enkele oudere spelers is
het elftal geheel aangevuld met zeer jon
ge voetballers, die nu zullen moeten
tonen wat zy waard zyn. Nou dat hebben
zy dan ook zaterdag wel gedaan. O, zeker,
er zal aan dit elftal ook nog wel het een
en ander geschaafd moeten worden, maar
w-y nemen direct aan, dat, is men op el
kaar ingespeeld, er van G.V.V.V. in de
toekomst nog wel wat te verwachten zal
zyn.
Men moet zich nu natuurlyk niet blind
gaan staren op de 8-0 overwinning die de
Buurtlaanbewoncrs behaalden op de ju
bilerende vereniging. Natuurlyk was de
overwinning dik verdiend, maar het tot
de laatste minuut volharden van het over
minder voetbalcapaciteiten beschikkende
Triangel-Boys, had toch zeker met een
paar tegenpuntjes beloond moeten worden.
Het was met Triangel-Boys, weer net
als altijd. Het begin was behoorlijk, maar
al spoedig had men alle kruit verschoten
en liet men het in hoofdzaak aan de te
genpartij over. Het was dan ook al na een
kwartier spelen dat de jeugdige J. v. d.
Bovenkamp, G.V.V.V. met een keurig
doelpunt de leiding kon geven en voordat
de gastheren goed en wel van de schrik
bekomen waren, had Ditewig nummer
twee in de touwen liggen. (2-0)
Mogelijk voelde de thuisclub toen, dat
het fout ging, want er werd met man en
macht aan gewerkt, om de kracht van
G.V.V.V. te breken. Hoewel er ook wer-
kelyk een paar goede kansen geschapen
werden, bleek de voorhoede toch niet de
moed op te kunnen brengen om door te
stoten.
De gasten konden het wel en brachten
met doelpunten van W. Budding en nog
maals J. v. d. Bovenkamp, nog voor de
rust de stand op 4-0.
Na de thee was het meteen weer G.V.V.V.
dat een snelle aanval af wist te ronden
met een doelpunt van Hardeveld. (5-0)
Een goede voorzet van Ditewig in de
vyftiende minuut, werd met een listig
kopballetje van de goedspelende Schols,
in een zesde doelpunt omgezet. (6-0)
Met nog twee doelpunten van Ditewig
en W. Budding, werd de 8-0 overwinning
voltooid.
Nadat een bestuurslid van de jubilerende
vereniging met enkele toepasselijke woor
den de prijzen had uitgereikt, was ook
dit toernooi weer verleden tijd.
Vermelding verdiend nog, dat Triangel-
Boys, zaterdag in intieme kring, een vijf
tal leden huldigde, die van de oprichting
af hun vereniging gesteund hebben. Zij
ontvingen alle een fraai uitgevoerde as
bak, met inscriptie.
blyft voor de doelman. Hierna ploeterde
de elftallen zo'n beetje voort, met wis
selende kansen, tot drie minuten voor
de rust Klein, na goed samenspel in de
Kulan voorhoede, zijn club de leiding kon
geven. Ondanks dat de tijd toen kort was,
wist Kulan toch nog door te stoten en
door Henzen, de stand op 2-0 te brengen.
In de tweede helft kwam Merino's met
de wind in de rug nog al eens gevaarlyk
naar voren, maar doelman Budding,
toonde toen wel uitzonderlijke kwali
teiten te bezitten en weerde alles af.
Na ongeveer twaalf minuten spelen,
werd Budding, echter de bal uit de han
den gelopen, waarna Van Kruistum, de
stand opl-2 bracht.
Merino's pakte toen beter aan, wat tot
gevolg had, dat Van Dolder, na enkele
gemiste kansen, toch de partijen op ge
lijke voet wist te brengen. (2-2)
Door een blunder in de Merino's-ach-
terhoede kon Klein zyn club vijftien mi
nuten voor tyd nogmaals de leiding be
zorgen. (2-3)
Kulan bleef toen in de aanval en juist
voor tijd werd de eindstand 2-4 bereikt.
Honderdachtendertig zwemdiploma's kon
badmeester Rompes zaterdagmiddag in
het Bergbad uitreiken. Tot besluit van
een zeer geslaagde examenmiddag voor
de diploma's van de Kon. Ned. Zwem-
bond. Slechts één candidaat trok zich bij
het afnemen van het A-examen terug.
De overige deelnemers en deelneemsters
slaagden allen. De instructielessen welke
badmeester Rompes vóór de examens
regelmatig geeft zullen aan dit succes
zeker niet vreemd zijn.
Opvallend was het grote aantal ge
slaagden voor diploma C. De 16 geslaag
den voor dit diploma kregen dit papier
niet cadeau: men moet voor dit examen
bordjes kunnen opduiken, verschillende
zwemslagen beheersen en binnen een be
paalde tijd afleggen, met een polobal
zwemmen en gooien, reddend zwemmen,
schoonspringen en nog meer.
Onder de jeugdige geslaagden voor
diploma C - er was zelfs een deelnemer
van tien jaar oud - bevonden zich ook
vader en zoon Bosveld, die tegelijk aan
de start kwamen.
Vader en zoon verschillen 34 jaar in
leeftijd. De heer H. Bosveld is 48 jaar en
zyn zoon Kees 14 jaar.
Aan het nog zwaardere D-examen
namen drie jeugdige V.Z.C.-ers deel:
Jacques Suijdendorp; Wim van de Meer
en Job van Schuppen slaagden, na ruim
een half uur geëxamineerd te zyn.
Het examenprogramma werd vlot afge
werkt. Als gedelegeerde van de K.N.Z.B.
trad op mevrouw Heemskerk-Uncas uit
Dovo oefende zaterdag niet erg fortuin
lijk en verloor met 52 van het Puttense
S.D.C.
Nu is het waar dat de Puttenaren nog
al vry fors spelen, maar dat wil nu niet
zeggen, dat dit alleen de oorzaak was
van de nederlaag. Ook in het eigen elf
tal en speelwijze, zijn altyd wel kleinig
heidjes op te noemen, die zy het dan
niet doorslaggevend, toch wel enige in
vloed op een bepaalde uitslag kunnen
uitoefenen.
Neem men bijvoorbeeld wat al te
egoïstisch spel van de een of andere
speler, het te veel treuzelen van de voor
hoede bij een soms buitengewoon goed
opgezette aanval, of nonchalant optre
den van achterspelers of doelman. Bij
dit alles komt dan nog, dat het Dovo nu
ook niet bepaald heeft meegezeten. Met
wat meer geluk waren er mogelijk nog
wel wat Veense doelpunten bij gekomen.
Toch waren er ook in deze wedstrijd
wel enige lichtpuntjes, zoals het ver
dienstelijke spel van de halfspeler Van
Kooten, en het er beter inkomen van de
nieuweling Wim Sas, terwijl ook enkele
goede voorzetten van Van Hal, beter lot
verdiend hadden.
In de eerste 20 minuten ging het alle
maal aardig goed. Dovo was toen zeker
niet de mindere. Daarna werd het min
der en kregen de Puttenaren in de vol
gende 20 minuten de kans om niet al
leen een voorsprong te nemen, maar deze
zelfs tot 40 op te voeren. Eerst in de
allerlaatste minuut voor de rust, lukte
het de thuisclub om de eer te redden,
met een keurig door Kroesbergen geno
men strafschop 41.
De tweede helft gaf ongeveer eenzelfde
spelbeeld te zien waarbij aan beide kan
ten nog eenmaal gedoelpunt werd. Hier
door werd de eindstand 52 voor S.D.C.
Groep I gesp. gew. gel. verl. pnt v. t.
1. Sport en Vriendschap 6 6 - - 12 253
2. Mulderslaan 6 4 1 1 9 154
3. Davidsplein 6 3 - 3 6 347
4. S.D.06 3 - 3 6 11—11
5. Armada 6 2 1 3 5 1024
6. J.V.V. III 6 1 - 5 2 5—43
7. Veenendaal Oost 6 1 - 5 2 313
Groep II
1. Davidsplein 3 4 1
2. Nieuweweg J.S.V5 3 2 8 18~ 9
3. Singelboys 5 2 2 1 6 16 10
4. J.V.V. II 5 2 1 2 5 21—14
5. V.V.D.O.W5 1 4 2 9—23
6. Valleivogels 5 5 0 6 22
Groep ni
1. J.V.V. I 6 6 - - 12 37— 9
2. Stationsstraat 6 2 1 3 5 1216
3. K.M.D6 2 - 4 4 14—26
4. S.A.N.06 1 1 4 3 9—21
Hier worden vader en zoon Bosveld
gelukgewenst na het behalen van hun
zwemdiploma C.
REINIGINGSDIENST
Burgemeester en wethouders van Rhenen
brengen ter openbare kennis, dat de ge
meentelijke reinigingsdienst in het ver
volg slechts papier en kartonnen dozen
zal meenemen in de kleinst mogelijke
vorm, dus minstens plat opgevouwen en
gebundeld.
Dozen, gevuld met afval, zullen niet meer
worden vervoerd, aangezien afvallen be
horen te worden gedeponeerd in de uni
forme vuilnisemmers.
Rhenen, 22 augustus 1957.
Burgemeester en wethouders
voornoemd,
L. BOSCH v. ROSENTHAL.
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei-
onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres
Parallelweg 10, Veenendaal
WIE VIEREN HUN VERJAARDAG?
18 aug. Arjen Visser.
30 aug. Wim v. Engelenhoven, Overberg.
30 aug. Jan Koehoorn.
30 aug. Klaproosje.
31 aug. Ali Mijnders.
1 sept. Hendrik v. Slooten.
1 sept. Clara Breeschoten.
1 sept. Jopie Hutink.
1 sept. Ena Hardeman.
2 sept. Jaap v. Zuidveld.
3 sept. Jan Budding.
4. sept. Bertus v. Cappelle.
4. sept. Eef v. Heemsbergen.
4. sept. Grada Kleijer.
Allemaal gefeliciteerd
OPLOSSING RAADSELS
I. 1. bison - 2. beiaard - 3. Balikpapan
- 4. Belfast - 5. benzine - 6. Berezina.
II 1. Bergen - 2. Ede en Delft - 3. Ter
Apel - 4. Veere - 5. Steenwijk - 6. IJlst.
Ill Otto - Anna.
I vaag - maag - laag - zaag - waag.
II een sinaasappel.
III Zebra - poes - wolf - egel - panter -
koe.
NIEUWE RAADSELS
Voor ouderen:
I Vul de ontbrekende letters van onder
staande (Ned.) plaatsnamen in:
1. H-og e-n
2. -i-er n
3. R - - 1 t -
4. - ch en-ng
5. B uke n
6. H-a-st e
II 't Is in handen van ouderen en van
een kind. 't Heeft een en twintig ogen en
is toch blind.
III Uit elk der onderstaande takken van
sport moet één letter gezocht worden.
Deze letters vormen samen (van boven
naar beneden) ook een tak van sport.
1 zwemmen
roeien
schermen
korfbal
hardlopen
skiën
boksen
handbal
voetbal
kogelstoten
2
3
4
5
6
7
8
9
10
Piet logeerde in de vakantie altijd graag
bij oom Wout in Bentpolder. In Bent-
polder was veel water en omdat er veel
water was, waren er ook veel wilde een
den. Oom was een prima jager en veel
eenden, die op de grote plassen neer
streken, hadden hun laatste reisje ge
maakt, als oom Wout met zijn geweer in
de rietkraggen rondspookte. Piet vond
het heerlijk om oom te vergezellen op
zijn tochten, evenals Nora, de jonge jacht
hond van oom Wout, die er voor zorgde
dat het geschoten wild uit het water in
de weitas van zijn baas belandde.
Maar deze vakantie zouden oom en Piet
er toch zonder Nora op uit moeten, want
die stumper was lelijk te pas geweest.
Toen hij op een avond met zijn baas naar
huis ging en ze samen de drukke ver
keersweg over moesten steken, had Nora
niet goed opgelet en toen was hij aange
reden door een motorrijder. De motor
rijder kwam er gelukkig goed af maar
Nora had een poot gebroken. De dieren
arts had hem gezet en keurig gespalkt,
maar nu had Nora huisarrest en dat stond
hem maar slecht aan.
Toen zijn baas het geweer over zijn
schouder hing om samen met zijn neefje
Piet op jacht te gaan, jankte hij zachtjes
en keek zijn baas met verlangende ogen
aan, maar die schudde zijn hoofd en zei:
„Nee vriend, je zult netjes in je mand
moeten blyven tot je weer vier poten tot
je beschikking hebt, er is niets aan te
doen" Piet had echt medelijden met Noor,
maar hij kon er ook niets aan veranderen.
Maar weet je wat hij deed? Hy holde
gauw naar de slager op de hoek en kocht
voor Nora een lekker stuk leverworst.
De hond was dol op leverworst en hij
kwispelde dan ook vriendelijk toen Piet
hem de traktatie aanbood. Toen trokken
oom en Piet er op uit, zonder Nora.
Ze volgden een smal paadje dat dwars
door de weilanden liep. Af en toe moesten
ze over een hek klimmen en zo kwamen
ze al gauw in het gebied, waar meer riet
en water dan grasland te vinden was.
Het regende een beetje en de lucht was
grijs, maar oom en Piet waren in de beste
stemming. Ze hadden allebei regenjassen
en laarzen aan, dus ze konden wel tegen
een buitje.
Ze liepen nu langs een brede wetering
Voor jongeren
I Ook hier moeten de ontbrekende let
ters ingevuld worden om goede Hollandse
plaatsnamen te krijgen.
Z n d - m
A - n m
- e i d - n
G th-o-n
- u - - t - n
R rm d
II Myn eerste deel is vet en geel,
m'n laatste rose en vet.
Van m'n geheel eet je vast veel.
Wie ben ik? Opgelet!
III Uit elk der onderstaande planten
moet je een letter zoeken. Deze letters
vormen van boven naar beneden de naam
van een dier dat erg kostbaar is en lang
niet in elke dierentuin kan worden be
zichtigd.
vergeet mij niet
pioenroos
geranium
begonia
fuchsia
hondsdraf
ereprys
en plotseling zei oom: „Let op" Nog voor
dat Piet goed wist wat er aan de hand
was klonk er een korte knal en de wilde
eend, die in ylende vaart over de wete
ring was komen vliegen, stokte ineens
in zyn vlucht. De knal van het schot had
hy niet eens vernomen, want in de lucht
was hij meteen dood en met een plof
kwam hij aan de kant van de wetering
terecht. „Goed geraakt", juichte Piet,
„daar ligt-ie, oom."
„Ja juist, daar ligt-ie", zei oom een
beetje treurig, „maar onze Nora is er niet
om hem netjes naar me toe te halen."
De woerd lag aan de overkant, net achter
een pompeblad en omgeven door wat
groene waterplanten. Oom probeerde nog,
staande op het uiterste randje van de
wetering, of hy hem met zyn geweer by
kon halen, maar hy had geen schijn van
kans. „Weet je wat", zei oom, „laat hem
daar maar rustig liggen we gaan eerst
verder en als we straks weer naar huis
gaan, lopen we een eindje om en dan pik
ken we deze eend wel mee. Het kan geen
kwaad, mocht hier iemand langs komen
dan moet hij wel goede ogen hebben om
de eend tussen dat groen te ontdekken."
Dat was dus afgesproken. Zo trokken ze
verder maar veel geluk had oom Wout
deze middag niet. Het leek wel of de ge
schoten eend de enige was, die op deze
druilerige namiddag over de Bentpolderse
plassen was getrokken. Oom mikte nog
een keer op een paar talingen, maar dat
was mis, de talingen verdwenen achter
de grijze regensluiers. Ergens in het riet
lag een zwart roeibootje, daarin gingen
oom en Piet eens even zitten rusten, ter--
wyl ze meteen elk een dikke boterham
met kaas naar biinnen werkten. Van dat
gesjouw in het drassige rietland word je
erg moe en je krijgt er honger van ook.
Tante Bets had ook nog een paar lek
kere gebakken visjes meegegeven en ook
die lieten de beide jagers zich best sma
ken. Het begon harder te regenen en oom
zei: „Me dunkt, we moesten het er voor
vandaag maar bij laten Piet, we zijn nog
lang niet thuis en we moeten onze woerd
ook nog halen." Zo werd dan de terugweg
aanvaard. In de frisse en buiïge zomer
avond liepen ze „het eindje om" om zo
doende de geschoten buit te bemachtigen.
Maar ach, dat eindje om bleek een heel
eind te zijn. Eerst over een lang stuk dijk
toen een wegje en daarna nog een eind
door drassig weiland naar de andere kant
van de wetering, waar de eend moest
liggen. De twee moede jagers sopte door
het natte weiland, maar ze hadden het er
voor over. Ze gingen immers een beste
woerd van de kant pikken. Ze kwamen
aan de wetering entoen was de eend
verdwenen. De toenemende wind en de
malse regenbui hadden de eend losge
maakt van het plompeblad en hij was
netjes naar de overkant gedreven, naar
de plek waar ze enkele uren eerder ge
staan hadden. En weer was de brede we
tering tussen hen en de eend. Oom en
Piet keken elkaar aan en toen moesten
ze allebei verschrikkelyk lachen, ondanks
de teleurstelling. Piet stelde voor om de
kleren maar uit te trekken en door de
wetering naar de andere kant te baggeren,
maar gezien het nogal frisse windje en de
temperatuur van het water voelde oom
daar weinig voor. Er zat niets anders op.
Ze sjokten weer terug over de natte wei
landen, het wegje, de dijk, met de hoop
in het hart dat intussen de wind niet zou
draaien en de eend weer naar de andere
kant werd gedreven! Ze hadden tenslotte
geluk en in het schemerdonker werd de
dikke woerd uit de wetering gevist.
En toen waren de beide jagers zo moe,
dat ze al sloffende op hun rubberlaarzen
naar huis sjokten. Jammer dat de eend
er geen weet meer van had, want dan
had hij vast en zeker gelachen. Wraak is
immers zo zoet
(14.)
Niemand weet of iets juist of ver
keerd was. Daarvoor kent men de ach
tergrond van deze ziekte te weinig-
blijkbaar is de aanleg tot die ziekte
erfelijk. Maar zo zwak als u denkt, is
uw dochter toch eigenlijk niet, meneer
Alberti... alleen die ziekte heeft haar
zo neergehaald. Zonder haar kern
gezonde hart zou zij deze laatste aan
vallen niet weerstaan hebben.
Over Alberti's gelaat gleed de scha
duw van hoop. Hij streek met zijn
hand over de grijze slapen, als wilde hij
het haar gladstrijken.
In principe kerngezond, dokter, en
een sterk hart, zegt u?
En toen Holl knikte, ging hij levendig
verder:
Ik verzocht u eerder niet verder
te spreken... het niet uit te spreken wat
u wilde zeggen. Nu vraag ik u er echter
om. Wilt u mij de onverbloemde waar
heid zeggen, Dr. Holl? Bestaat er voor
Angela nog hoop?
Stefan zette zijn dunne theekopje
voorzichtig neer.
Volgens de stand der wetenschap
op het ogenblik nee!
Alberti schoof zijn stoel achteruit en
stond op. Hij stak zijn handen diep in
de zakken en staarde naar het rode
kiezel.
Feitelijk heb ik geen ander oor
deel van u verwacht, dokter Holl. Maar
zoals ieder verstandig mens heb ook ik
gedroomd van een geniale ontdekking,
van een opzienbarende vooruitgang van
de medische wetenschap... kortom van
een wonder!
Holl antwoordde hierop niet.
Alberti ging weer zitten. Hij nam de
stapel brieven in de hand, maar schoof
ze weer opzij.
Hier ziet u de post, slechts de al
lerbelangrijkste post, die de baas zelf
moet beantwoorden... Ja, ik ben een
factor in de Italiaanse economie... een
belangrijke partner van mijn Duitse
zakenvrienden. Ik heb fabrieken in
Milaan, Como en in Turijn. Geen lichte
opgave vandaag de dag... bijna alles is
door de oorlog vernield, onder duizen
den moeilijkheden heb ik weer moeten
opbouwen, moderniseren en rationali
seren. Ik heb mezelf niet ontzien en
mijn mensen ook niet... Wij hebben de
meest productieve fabriek in onze
branche, de enige zonder stakingen en
met punctuele leveranciers. Waarom
doe ik dat alles, voor wie? Na mij
komt niemand meer...' Voor Angela,
voor Angela's leven zou ik alles op
geven, daarvoor zou ik weer draaier
worden, zoals mijn grootvader geweest
is. U ziet, hoe zinloos macht, geld en
succes zijn, wanneer ergens zo'n ge
mene bacil tussen komt!
Hij stond weer op en liep met korte,
snelle schreden heen en weer naar de
vijver.
Vertelt u me eens, dokter... zuster
Helga zei me, dat uw studies en expe
rimenten, ik weet niet of ik me juist
uitdruk... dat die proeven wellicht voor
de genezing van de ziekte van Miller...
Om Godswil! viel Holl hem ver
schrikt in de rede, hoe kan ze zoiets
zeggen! Ik sta nog maar heel aan het
begin, meneer Alberti, nog ver voor.
het begin! Ik heb er geen idee van of
uit deze arbeid ooit iets verstandigs te
voorschijn komt. Ik heb tot nu toe zelfs
nog geen proeven op dieren kunnen
nemen.
Alberti knikte.
U wilt daarmee zeggen, Dr. Holl,
dat zelfs wanneer u uw groot doel eens
zou bereiken, dit te laat zou zijn voor
Angela?
Ja, meneer Alberti... het zou in
elk geval te laat zijn.
Zijn antwoord trof Alberti kennelijk
harder dan Holl gedacht had.
U hebt volkomen openhartigheid
verlangd, meneer Alberti.
De ander knikte.
Ja, dat heb ik en ik dank u voor
uw openhartigheid... Maar nog iets-
schrikt u niet, dokter... Hij aarzelde
maar gaf zich toen kennelijk een zetje.
Ik heb met uw chef getelefoneerd, met'
professor Amriss... Ja, ik weet, het was
Holl schudde het hoofd.
Maar meneer Alberti. In München
ligt dringend werk op me te wachten
en u weet toch, dat...
Ik weet het, dokter, ik weet het.
Maar ziet u, alles wat ik heb en alles
wat ik kan, heeft nu nog slechts één
zin, namelijk Angela te helpen. En wat
kan ik nog voor haar doen? Niets dan
haar te laten geloven, dan haar te be
praten, dat zij spoedig weer gezond zal
zijn. Maar dat... U zult dat begrijpen,
kan ik alleen doen met uw hulp. Zon
der u, dokter, doorziet Angela onze
onhandige leugens.
Holl vermeed het Alberti aan te zien.
Hij voelde echter bijna lichamélijk
Roman van
Hans-Otto Melssner
Nederlandse bewerking
H. Magnin Verschuur
J
niet helemaal correct zo achter uw rug.
Maar houd het een vertwijfelde vader
ten goede, dat hij niets, maar dan ook
in het geheel niets, onbeproefd wil la
ten... Kort en goed, ik heb professor
Amriss verzocht u verlof te geven.
Stefan Holl toonde daarover geen bij
zondere vreugde en scheen ook niet
erg verrast te zijn.
Verlof? Ja... maar wat moet ik
dan hier...?
Alberti legde zijn hand op Holl's arm.
Zeer veel... U moet ons helpen
Angela de laatste weken te verlichten:
diens vragende, vertwijfelde blik.
Ik stel natuurlijk mijn serum tot
uw beschikking, meneer Alberti, en de
injecties kan zuster Helga net zo goed
geven als ik.
Nee, nee, riep Alberti opgewon
den, het gaat helemaal niet om het
serum... dat is alleen maar een uiter
lijkheid, weliswaar een belangrijke en
een zegenrijke, maar toch maar een
onpersoonlijk geneesmiddel... Voelt u
dan niet wat een onbeschrijflijk, roe-
r-d vertrouwen Angela in u heeft? Ik
ken mijn dochter, zij luistert slechts
naar zeer weinig mensen, maar bij u
was het een wonder! Onmiddellijk, bij
de eerste maal dat zij tot bewustzijn
kwam... dat hebt u toch zelf ook ge
voeld, nietwaar?
Alberti keek zijn gast zo intens aan,
dat deze zijn blik niet ontwijken kon.
Ontgoochel het kind niet, ging
Alberti bezwerend voort. Verbreek dit
vertrouwen niet. Zegt u uw voorwaar
den, Dr. Holl— zij zijn al bij voorbaat
ingewilligd, alleen... blijft u!
Na enige seconden van grote span
ning knikte Holl aarzelend.
Natuurlijk zou ik u en uw dochter
gaare van dienst zijn. Maar... geeft u
mij een korte bedenktijd, meneer Al
berti, want op zichzelf dwingt ook een
zekere verantwoordelijkheid mij naar
mijn werk terug te gaan.
Alberti scheen dit reeds zo goed als
een toezegging te beschouwen, want hij
stond opgelucht op.
Natuurlijk, Dr. Holl. U moet er
vanzelfsprekend even over nadenken.
En verontschuldig u mij nu, alsublieft,
ik moet aan mijn post beginnen.
Ook Stefan Holl stond op.
Ik ga zuster Helga aflossen.
Angela's vingers speelden gedach-
tenloos met de band aan Helga's witte
schort. De heldere voorjaarszon scheen
door de open vensters.
Weet u, zuster, dat ik geen flauw
idee heb hoe mijn dokter eigenlijk heet?
Helga zette het lege glas, dat zij in
haar hand had, op het nachtkastje
neer.
Dokter Holl... Stefan Holl.
Stefan Holl..., herhaalde Angela
langzaam. Stefan Holl, dat is een mooie
naam.
Helga keek haar verrast aan.
Waarom is dat een mooie naam?
Omdat die naam muziek heeft.
St-e-fan H-oll... is dat niet een drie
klank... artistiek gevormd?
Helga bleef zich bezig houden met
de medicijnen. Wat mal, Stefan's naam
mooi te vinden. Wat maakt het uit hoe
een mens, die men graag mag, heet. Op
zijn naam kwam het daarbij toch niet
aan. Maar zoals de zieke dit Stefan
Holl uitsprak, klonk 't werkelijk ergens
naar, naar een bepaalde betekenis. Ja-
stellig kon men met zo'n klemtoon
woorden, en misschien ook namen, een
betekenis geven, die zij anders niet be
zaten. Maar men kon over zoiets na
tuurlijk alleen maar nadenken als men
in bed lag en geen andere zorgen had...
Helga beet zich heftig op de lippen.
O God... Angela had toch zeker zelf
zorgen, om Angela hadden anderen
zorg, de vertwijfelde zorg, die men
voor een mens voelen kon.
Hebt u nog nooit opgemerkt, zus
ter, dat iemands naam zijn eigen klank
heeft, een heel persoonlijke klank,
hoorde ze Angela vragen.
Helga schudde het hoofd.
Nee, tot nu toe eigenlijk niet.
Maar je hebt gelijk... Stefan Holl is
werkelijk een mooie naam.
Vindt u niet? knikte Angela te
vreden. Het is een muzikale naam.
Helga zette de lege borden op een
blad.
(Wordt vervolgd.)
