een rol Marie-biscuits
voor 20 cent
CORNFLAKES
10 cent
goedkoper
TOMATEN
PUREE
60
DE VALLEI
IK
HOU VAN
DE GRUYTER
daJU&iMdz,
Voor de Jeugd
De Zoon
Burgemeester
WATERPOLO
VZC struikelt in Nijkerk over zwakker Flevo
■Strt&wUeK,
een pak
twee blikjes
samen
cent
10% KORTING DOOR
eigen importen
eigen expeditie
eigen fabrieken
eigen winkels
ATLETIEK
Prachtige prestaties van
Koos van Laar
Sedna (Amersfoort) 2 - V.Z.C. 2
3—2
MET HET KAMPIOENSCHAP IN ZICHT:
woar mijn moeder en grootmoeder
ook al klant waren
voordeel
tot en met
5 aug. '58
Bij elke aankoop van een pakje thee
of een doosje theezakjes
voordeel
tot en met
5 aug. 58
DE<
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan Unte Jos, per adres /V
Parallelweg 10, Veen endaal
ONZE JARIGEN
27 juli Ria Roodbeen
28 Antje v. d. Weerd, Eist
28 Gert Heikamp
Hartelijk gefeliciteerd.
OPLOSSING RAADSELS
I. Wie kwaad doet, kwaad ontmoet.
II. Olm, linde, lork, iep, es, esdoorn,
eik, berk, beuk, den, populier.
III. Een schoen.
I. De appel rolt niet ver van de stam
Oost west, thuis best
Hoogmoed komt voor de val
Als je over de duivel praat, trap je
op zijn staart
De kost gaat voor de baat uit
Ieder vogeltje zingt zo het gebekt is.
II. Voor de Dom in Utrecht.
III. Snoep, snoek, Sneek.
IV. Arnhem.
NIEUWE RAADSELS
Voor ouderen:
I. Kijk eens of jullie weten welke naam
niet thuis hoort in de rijtjes andere na
men:
A (landen): Engeland, Denemarken, Ne
derland, Frankrijk, België;
B (rivieren): Seine, Rhóne, Tiber, Maas,
Garonne;
C (rivieren): Neckar, Main, Moezel, Lahn,
Werra;
D (zeeën): Noordzee, Middellandse Zee,
Kaspische Zee, Oostzee, Zwarte Zee.
1
2
3
4
2
3
4
II. Vul deze hokjes in zó, dat van links
naar rechts en van boven naar beneden
dezelfde woorden komen:
le rij V1000 kg;
2e rij stad in Italië;
3e rij god der liefde;
4e rij weke, vettige stof in holle been
deren.
III. Ik ben een man, ervaren in het be
reiden van spijzen; geef me een ander
hoofd, dan word ik een dier; geef me nu
een andere staart, dan word ik een zjekte
die de meeste kinderen wel eens gehad
hebben.
Voor jongeren:
I. Ook voor jullie enkele rijtjes namen
waarvan er telkens één niet thuishoort
in de rij:
A (vissen): zalm, karper, walvis, bot, zeelt
B (plaatsen): Sneek, Stiens, Dokkum,
Warfum, Joure
C (levensmiddelen): rijst, erwten, gort,
spaghetti, gluton
D (rivieren): Maas, Linge, Moezl, Waal,
Lek.
II. Van links naar rechts en van boven
naar beneden moeten in dit hokjes vier-
Letteriyk in de haven - de N(jkerkse
haven - en figuurlijk met de haven - het
kampioenschap - in zicht is de water-
polopioeg van de Veenendaalse zwem-
club gestrand op zijn naaste concurrent
Flevo I. Het was geen verslagen VZC-
zevental, dat zich donderdagavond op de
kant hees, daarvoor was de 1-0 nederlaag
tè eervol en tè dubieus, maar een ploeg,
die na een reeks van successen met een
illusie minder naar Veenendaal terug
ging.
Zonder, als Veenendalers, chauvinis
tisch te zijn mag gezegd worden, dat VZC
onverdiend verloor. Flevo toonde zich
vooral in de eerste helft, bepaald zwak
ker. Maar het zat de Veenendalers in het
onwennige water, waarover een stevige
bries woei, niet mee. Zelfs scheidsrechter
Fremouw uit Amersfoort niet, die een
doelpunt van Flevo, dat kennelijk niet
zat, goedkeurde en een volgens de VZC-
supporters zeker Veenendaals doelpunt
afkeurde, (het laatste hebben we niet
kunnen beoordelen).
VZC was reeds gehandicapt door het
uitstellen van de wedstrijd - een week
tevoren was het water immers te woelig
- waardoor Wim van der Meer niet kon
van de
FEUILLETON
DOOR TOM LODEWIJK
HOOFDSTUK I.
„Het gaat niet met Rob"
Burgemeester Van Liempden van Heer
waarden zat in zijn studeerkamer, toen
hij de klop op de deur vernam. Hij wist
wat dat bescheiden tikje betekende en
zijn stem klonk hard, toen hij het „Bin
nen" liet horen.
Het was geen beste avond voor hem
geweest. Die middag had hij de raads
vergadering gepresideerd en maar
moeizaam de vrede kunnen handhaven.
Enkele raadsleden, in openlijke opposi
tie tegen de slimme en taaie wethouder
Vreede, hadden op allerlei manieren
obstructie gevoerd, met naarstige hand
zout gestrooid op allerlei slakjes en de
brutale typograaf Lijster, het best van
de tongriem gesneden maar nog altijd
niet geheel los van de oude barricaden-
geest, had geïnsinueerd, dat voorzitter
en wethouder onder één deken lagen.
kant viermaal dezelfde woorden komen:
le rij langzaam kruipend weekdier;
2e rij dient om iets in op te bergen;
3e rij door eenstroomt bloed;
4e rij een vrucht.
III. Ik ken een man,
Die bakken kan.
Maar ziet,
Hij lust zijn eigen baksel niet.
Hoe heet die man?
KIKKERCONCERT
't Muziekkorps van de kikkers.
Geeft weer eens een concert.
Ze hebben aan de vijverrand.
Zich in postuur gezet.
Jan Kikker is de dirigent.
Hij kijkt verwaand in 't rond.
Hij zegt: „Vooruit maar jongens",
En stampt eens op de grond.
Piet Kikker blaast de klarinet,
Klaas Kikker slaat de trom,
Hij roffelt met vier poten,
Van rombombombombom.
Henk Kikker heeft de saxofoon,
Wim Kikker blaast trompet,
Het schettert door de landen,
Van tettertettertet.
Nu speelt het korps heel prachtig
De „groene kikkerwals".
Geen instrument blijft achter,
En 't klinkt beslist niet vals.
De mensen staan te luist'ren,
„Foei", zegt opeens een heer:
„Wat gaan die malle kikkers
Vanavond weer te keer".
Jan Kikker zwaait zijn stokje,
Eén, twee, steeds in de maat,
En heel de kikkerschare,
Vindt dat het prachtig gaat.
Dan strijkt ineens heer Langbeen
Dicht bij de vijver neer.
Plons, plons, van alle spelers
Ziet men geen spoortje weer.
Klaas Kikker slechts bleef achter,
't Kwam van die grote trom,
Die zal nu nooit meer spelen
Van rombombombombom.
Zowel de dames- als de aspirantenploeg
van de Veenendaalse zwemclub gingen
vrijdagavond naar Doorn voor hun laat
ste competitiewedstrijd tegen Woestduin.
De dames, reeds kampioen, kwamen
door vakanties van het merendeel van
de speelsters nagenoeg met een compleet
reserve-zevental uit. Zij verloren dan ook
met 7-0.
De jongens, die ook het kampioenschap
reeds in hun zak hadden, wonnen ook de
laatste wedstrijd. Woestduin kreeg een
9-0 nederlaag te incasseren.
VZC I nam zaterdagavond j.l. voor de
tweede maal deel aan een waterpolo-
tournooi in Woerden, ditmaal georgani
seerd door „De Pinguins".
Ondanks het niet meespelen van E. van
de Loosdrecht, Wim van der Meer en
Koomen, die met vakantie zijn, werd het
geen debacle voor VZC in dit sterk be
zette tournooi.
De eerste wedstrijd tegen de tweede
klasser Vechtstreek uit Utrecht eindigde
in een gelijk spel (2-2), doch de tweede
wedstrijd verloor de Veenendaalse ploeg
met 3-1 van OZV 1 (Oudewater), welke
ploeg met de eerste prijs van het tour
nooi ging strijken.
meespelen. Rompes werd een waardige
vervanger. Misschien minder snel, maar
zeker geroutineerder.
Over het verloop van de - onaantrek
kelijke - wedstrijd kunnen we kort zijn.
Het begin was hoopgevend voor de hand
vol VZC-supporters. VZC was profiterend
van de wind in de rug, gevaarlijk in de
aanval. Aanvankelijk dacht men, dat uit
één van deze aanvallen een doelpunt
werd geboren. Men juichte te vroeg, want
de scheidsrechter liet de Flevo-keeper
Schüssler uitgooien. Even kreeg het Vee
nendaalse moreel een knakje en hiervan
maakte de Nijkerkse achterhoede gebruik
om de bal op te brengen tot bij de ge
vaarlijke Geijtenbeek, die van de vleugel
een schot loste, Jan Bakker werkte de
bal voor het doel langs. Tenminste dat
dacht men, jioch des scheidsrechters be
slissingen zijn soms ondoorgrondelijk. Zo
ook in dit geval, want scheidsrechter
Fremouw verwees naar het midden (1-0).
In de tweede helft gingen de beide
ploegen gelijk op; de beide keepers lieten
enkele malen keurig werk zien. Vooral
toen één der Nijkerkenaren, wegens
kramp een goede minuut het veld verliet,
zat er een Veenendaalse doelpunt in de
Toen had hij, de burgemeester, een
ogenblik zijn evenwichtigheid en kalm
te verloren. Dat zat hem geweldig
dwars, dat zo'n vent hem er toe kon
brengen zijn zelfbeheersing te verlie
zen. Hij was er door in zijn eigen ach
ting gedaald.
Na afloop van de raadsvergadering
had daar in de burgemeesterskamer de
brief gelegen, waarin Gedeputeerde
Staten hun goedkeuring weigerden op
een nieuwe salarisregeling, waaraan
zijn ambtenaren en de commissie voor
georganiseerd overleg vele uren arbeid
hadden besteed. En als om de maat vol
te maken, had hij zijn vulpen op de
grond laten vallen en was de gouden
pen onherstelbaar verbogen. Dat stro-
tje brak de rug van de kameel en bur
gemeester Van Liempden reed naar
huis in een stemming, die het kook
punt dicht benaderde.
De avondmaaltijd bracht weinig op
leving. Agnes, zijn vrouw, had aan één
blik op de barometer, die haar mans
gelaat vormde, genoeg om te weten,
dat hoe minder ze zei, hoe beter dat
was. Robbert, zijn zoon, zat lusteloos
voor zich uit te staren en at automa
tisch. De burgemeester wilde niet vra
gen wat er was. Zeker weer moeilijk
heden op school. Alleen Vera, zijn acht
tienjarige dochter, tenger en bleek,
maar een en al spirit en met een paar
prachtige, staalgrijze ogen onder als ge
lucht. Met één man meer werd de Nij
kerkse verdediging zwaar op de proef
gesteld. Evenwel zonder succes. Met man
en macht wist Flevo zijn voorsprong te
behouden tot het einde.
Theoretisch bestaat nu nog de mogelijk
heid op een beslissingswedstrijd. Flevo
heeft namelijk nog één wedstrijd te spe
len, tegen Zeist. Evenwel thans kan reeds
gevoegelijk worden aangenomen, dat de
Nenkerkenaren deze wedstrijd winnen en
dus het kampioenschap in de wacht sle
pen. Deze ere-titel wordt hen overigens
door VZC van harte gegund. De wedstrij
den tussen de beide rivalen zijn zonder
incidenten verlopen en Flevo toont zich
immer een uiterst sportieve tegenstander.
penseelde wenkbrauwen (maar hele
maal echt, verklaarde ze lachend) pro
beerde er een beetje de stemming in te
krijgen met een vrolijk verhaal over
een middag vol avontuur in de stad,
met roomsoezen in een lunchroom tot
slot. De harde ogen van de burgemees
ter werden iets minder stuurs, toen ze
rustte op dat geestige gezichtje. Vera
was zijn zonnekind, en hoewel hij haar
verwende, was ze niet bedorven. Hij
liet zijn blik dwalen naar Agnes, aan
de andere kant van de tafel, trots en
zwijgzaam, knap nog altijd. Als ze maar
eens een avond voor elkaar alléén had
den, hij en Agnes, om eens samen te
praten, ronduit, over alle zorgen en
moeilijkheden. Maar er was altijd wat.
Vergaderingen, conferenties, reizen
naar de stad, feestavonden waar hij bij
moest zijn, bezoeken die moesten wor
den gebracht of ontvangen. Kon een
mens dan nooit zijn eigen leven leven,
zelfs niet als burgemeester van deze
toch niet al te grote gemeente? Beer-
zoyen telde vijftienduizend inwoners.
Geen wereldstad. Maar als je je werk
goed wilde doen, kwam je nooit klaar.
En dan waren er nog andere functies,
in het Streekenergiebedrijf, in het
Hoogheemraadschap, in Stad en Lan
de, in de Vereniging van Nederlandse
Gemeentenhet kostte allemaal tijd,
tijd, tijd. Een privé-leven hield je er
niet meer op na.
De Atletiekkampioenschappen voor
het district Oost, welke j.l. zondag te
Deventer zijn verwerkt, hebben voor
Koos van Laar enige ereplaatsen op
geleverd.
De slechte weersomstandigheden slo
ten goede prestaties uit, hetgeen ook
tot uitdrukking kwam in de diverse
tijden.
Koos van Laar werd derde op de 100
meter dames in de tijd van 13.2 sec.
Eerste werd de Nederlandse hoop voor
Stockholm, Hannie Bloemhof, terwijl
Hij keek tersluiks naar Robbert, in
alles zijn evenbeelduiterlijk. Maar
verder ook niet. Want tegenover de
rusteloze energie, het scherpe verstand,
de ongebreidelde belangstelling, de eer
zucht van de vader, stond de lusteloos
heid, de weinige interesse, de onbe
kwaamheid om te leren van de jon
gen. Hij was geen kwade jongen, die
Robbert. Last hadden ze niet bepaald
van hem. Gevoelig, makkelijk te be-
invloeden, een beetje een minderwaar
digheidsgevoel, een beetje veel zelfs,
overpeinsde de vader. Hoe kon het an
ders in dit gezin? Met zo'n vader, zo'n
moeder en zo'n zuster? En in een plot
selinge flits van genadeloos inzicht zag
de vader de eenzaamheid van de zoon,
die zijn naam droeg, waarover hij dro
men gedroomd en waarvoor hij plan
nen gemaakt had. Hij, de vader, had in
de diplomatieke dienst gewild, gezant,
ambassadeur. Het had niet mogen zijn.
Hier, als burgemeester van Beerzoyen,
maakte hij er van wat er van te maken
was. Misschien kwam er nog eens een
benoeming naar een grotere gemeente.
Maar met zijn vele relaties, zijn in
vloed, zou hij zijn zoon op weg kunnen
helpen om het ideaal te bereiken, dat
de vader had moeten missen.
Maar Robbert toonde geen belang
stelling. Robbert had er geen idee in.
Reeds op de lagere school doubleerde
hij twee klassen en de burgemeester
als tweede de voormalige jeugdkam
pioene Trudie Onck finishte.
Op de 200 meter ging het nog beter:
daar behoefde zij alleen in Hannie
Bloemhof haar meerdere te erkennen,
want zij eindigde op de tweede plaats.
Ook op het nummer kogelstoten wist
mej. Van Laar beslag te leggen op de
tweede plaats.
Zondag a.s. gaat mej. Van Laar naar
de Nederlandse B-kampioenscbappen,
waar zij zeker op het nummer 200 me
ter tot de favorieten mag worden ge
rekend, terwijl ook een eervolle plaats
bij het hoogspringen voor deze all
round atlete niet onbereikbaar is.
Wij wensen haar alle denkbare suc
ces.
wist, dat er stillekens nog consideratie
was gebruikt met de enige zoon van de
algemeen geachte burgemeester. Hoe de
jongen door het toelatingsexamen voor
de hbs in Oldstad gezwijnd was, bleef
hem, de vader, een volkomen raadsel
en was eveneens een raadsel geweest
voor de zoon. Met extra-lessen pro
beerde men thans, Robbert door de
derde klas heen te helpen, op een leef
tijd, waarop het pikneuzige zoontje van
het raadslid Lijster, eeuwige tegenvoe
ter van de burgervader, zich al pre
pareerde voor het eindexamen. Hij
moest oppassen, dat hij er Lijster niet
op aankeek. Waarom had die vent een
zoon, die straks wellicht als een onuit
staanbare frik een universitaire titel
voor zijn naam mocht dragen en moest
hij, burgemeester Van Liempden van
Heerwaarden, wiens voorvaderen reeds
schepenen in Oldstad waren geweest,
tobben om zijn enige, zijn stamhouder,
moeizaam door de hbs te sleuren?
Nu zat hij op zijn kamer, schijnbaar
bezig met schrijfwerk. Maar hij zat
eigenlijk te wachten op de klop op de
deur. De klop op de deur van meneer
Haentjens, de leraar wiskunde van de
hbs, die in zijn vrije uren Robbert van
Liempden probeerde bij te werken.
Agnes had aan tafel gezegd: Robbert
mijnheer Haentjes heeft vanmiddag
opgebeld. Nadat hij met Rob klaar was,
wou hij je graag even spreken. Kan
Het minst gelukkig van alle V.Z.C.-
zeventallen in deze waterpolocompeti-
tie is het tweede herenzevental van de
Veenendaalse Zwemclub. Deze jeugd-
ploeg verloor deze in Amersfoort van
Sedna 2 met 3-2.
De Veenendaalse jongens hebben zich
nu ongeveer in het midden van de
ranglijst van deze afdeling geplaatst.
dat?
Laat hem maar naar m'n kamer
komen, had hij gegromd. Zijn zoon had
zich dieper over zijn bord gebogen en
opeens had de vader geweten: het was
weer mis. Haentjens zou hem geen op
wekkende boodschap brengen.
Toch liet hij van die sombere ge
dachten niets merken, toen hij hoffe
lijk opstond, de binnentredende leraar
een stoel en een sigaar offreerde en
enkele luchtige opmerkingen maakte
over de naderende vakantie, die op
school al wel reeds onheilspellende te
kenen zou. vertonen.
De bezoeker ging er maar moeizaam
op in en zei opeens: Burgemeester, als
het u hetzelfde is, wil ik maar meteen
tot de zaak komen.
Zoals u wilt, zei Van Liempden en
gaf zich een houding achter zijn bureau.
Moeizaam hield hij zijn handen stil.
De leraar schraapte de keel en keek
hem aan door zijn dikke brilleglazen.
Ik wou eens met u pratenover
Rob, zei hij dan.
De burgemeester knikte.
Het klinkt misschien hard, veront
schuldigde zich de ander, maar ik moet
het u zeggen: de jongen redt het niet.
Ik zie hem dit jaar niet naar de vierde
klas gaan.
(Wordt vervolgd.)
i
Ook zij rekenden op die extra guldens van de kassabons.
Je staat verbaasd hoe gauw die 10% korting oploopt.
Juist omdat je in deze dure tijd op de kleintje^ moet letten is 10%
korting extra welkom. En elke week een nieuwe voordelige aanbieding.
