DOVO - UNITAS 4-1
DE VALLEI
Ritmeester won de beslissingswedstrijd
Het Waterballet van „De Meeuwen"
naar Veenendaal
Voor de Jeugd
Geldzorgen
De Zoon
Burgemeester
Competitie-indeling voor het
seizoen 1958-1959
Neveda miste strafschop
Grote nederlaag van V.Z.C.
tegen Beckingham
Advendo verloor van
Valkse Boys
Een zeer talryk publiek heeft zaterdagavond op het Dovo-terrein kunnen ge
nieten van uitstekend voetbal bij de jubileumwedstryd tussen Dovo en het
Gorinchemse Unitas. Dovo heeft zich geen moment laten afschrikken, dat Unitas
in de eerste klasse speelt. Vanaf het begin nam de thuisclub het spel in handen.
De Gorinchemmers, die deze middag een drietal spelers als proef hadden opge
steld, kregen maar geen vat op het uiterst snelle spel van Dovo, terwyl de Dovo-
verdediging met stopper Jean Kroesbergen aan het hoofd, de Unitasaanval zo
weinig kansen gaf, dat doelman Hardeveld er maar sporadisch aan te pas be
hoefde te komen.
Voor de rust had Dovo de van doel tot
doer staande wind in de rug, maar na de
rust was de aanvalsdrift van de rood-
witten niet minder.
Al spoedig na het begin liet doelman
Den Adel de bal los na een schot van
Van Zetten. Dat was voor T. van Laar
die deze middag midvoor speelde vol
doende om de bal over de doellijn te
plaatsen. De Unitas-verdediging moest
alle zeilen bijzetten om de flitsende aan
vallen af te slaan. Na een half uur spelen
Volgde er een goede voorzet van rechts
buiten Van de Pol, die door Roelie Schoe-
man op fraaie wijze werd ingekopt. Het
werd ook de ruststand.
De competitie-indeling voor het seizoen
1958-1959 van de 3e klasse oost A van de
K.N.V.B.-zaterdagcompetitie is als volgt:
DOVO
DOSK (Kampen)
DTS '35 (Ede)
Go-Ahead (Kampen)
Harskamp
Nunspeet
Owios (Oldebroek)
Sp. cl. Genemuiden
SKV (Wageningen)
VRC
WHC (Wezep)
Als we de vorige indeling vergelijken
blijkt dat Ermelo en Apeldoorn zijn ver
dwenen en DOSK, Harskamp, Owios en
Sp. cl. Genemuiden thans zijn ingedeeld.
Reserve 3e klasse B west I:
Bloemenkwartier 2
DOVO 2
Huizen 2
Spakenburg 2
SSVU 2
VRC 2
VVOG 2
IJsselmeervogels 2
De tweede helft was een kwartier oud,
toen linksbuiten Klaas van Hal op een
fraaie wijze de bal door de Unitas-ver
dediging heenbracht en juist op tijd een
voorzet gaf. Met een magnefiek schot
bracht Roelie Schoeman de stand op 3-0.
Enkele minuten later was het opnieuw
Klaas van Hal die de bal aan Van Zetten
op een presenteerblaadje gaf. Van Zetten
kon dan ook niet missen. Dat bracht de
stand op 4-0. Eerst tien minuten voor het
eind kreeg de Unitas-midvoor Schaeffer
gelegenheid met een kopbal doelman Har
develd te passeren en daardoor de eind
stand op 4-1 te brengen.
HET GEHEIM VAN DE AARDAPPEL
De plantengroei kan enorm worden be
vorderd door allerlei soorten kunstmatige
verlichting of bestraling. Het effect is
niet altijd hetzelfde, laat staan het nuttig
effect dat onder andere afhankelijk is
van de kostprijs van de elektrische
stroom en de waardering die primeurs
of andere landbouwprodukten gedurende
een bepaald tijdperk in een bepaald land
genieten.
Men heeft echter vastgesteld dat bij de
aardappel de stand van zaken volkomen
anders is. Daar wordt namelijk de groei
door de kunstmatige verlichting of be
straling ongunstig beïnvloed. Misschien
is deze observatie het uitgangspunt voor
nieuwe onderzoekingen met resultaten,
die ons mensen weer nieuwe uitzichten
verschaffen voor het tijdperk waarin het
zal krioelen van miljarden mensen, waar
voor wij het voedsel op onze aarde slechts
met moeite kunnen vinden.
Het veteranenelftal van Ritmeester heeft de beslissingswedstrijd tegen Neveda
met 1-0 gewonnen. Deze voetbalwedstrijd werd zaterdagmiddag op het terrein
van de Merino's gespeeld. Ritmeester is nu kampioen in groep B en zal zaterdag
tegen de kampioen uit de andere groep - de veteranen van „Veenendaal" - moe
ten kampen om de eerste en tweede pry's.
Ritmeester heeft de krappe 1-0 over
winning op Neveda niet cadeau gekregen.
Integendeel, een gelijk spel zou de ver
houding zijn geweest. Neveda had die
kans op een gelijk spel kunnen raliseren
toen de ploeg een strafschop mocht ne
men. Linkshalf De Ruiter schoot echter
te zacht en recht op de Ritmeester-keeper
af.
Het windvoordeel - er stond een harde
zuidwester - was in de eerste helft voor
Ritmeester, dat direct van leer trok. De
stevige Neveda-achterhoede kon het die
tien minuten van Ritmeester-aanvalsdrift
echter houden en toen kon ook Neveda
aan bod komen. De Ritmeester-spil Har-
tog was nu opgewassen tegen de wat on
samenhangende aanvallen van de wol
mensen. Ritmeester nam na zestien mi
nuten de leiding toen midvoor Brandsen
(ex HVC Amersfoort) de bal goed plaatste
naar de ver naar voren gelopen rechts
half R. v. d. Heuvel, die met een af
standsschot de roos trof. (1-0).
Ritmeester bleef sterker, maar doel-
In het kader der viering van het 25-
jarig bestaan van het „Bergbad" zal
het Veenendaalse publiek de gelegen
heid worden geboden kennis te maken
met een voor Europa nog vrij jonge
vorm van watersport, n.l. het kunst-
zwemmen. Het feestcomité is er name
lijk in geslaagd voor één avond beslag
te leggen op de kunstzwemgroep van
de grote Amsterdamse vereniging „De
Meeuwen".
Het Bergbad zal mede voor deze ge
legenheid in een feestkledij worden
gestoken: talrijke schijnwerpers zullen
het mogelijk maken tot in details de
sierlijke bewegingen te volgen van de
ze water vlugge z wemster tj es.
Deze kunstzwemgroep heeft ook in
het buitenland reeds een uitstekende
reputatie, waarvan onder meer getuigt
het feit, dat zij reeds vijf jaren achter
een een trip hebben gemaakt naar
Frankrijk en Spanje, waar dan avond
na avond tienduizenden deze uitnemen
de zwemshows kwamen bezoeken.
Ook dit jaar zijn de Meeuwenmeis
jes naar Spanje geweest, waar zij in
Barcelona hebben deelgenomen aan de
Semana Internacionnal, een sportweek
welke werd georganiseerd door de
sportvereniging, waarvan o.a. de be
roemde Spaanse club Barcelona een
onderdeel is.
Naast de uitvoeringen, welke werden
gehouden in het enorme Montjuich
zwemstadion, hebben de meisjes ook
deelgenomen aan een wedstrijd tussen
verschillende balletgroepen, waarin zij
achter een Amerikaanse groep als uit
stekende tweede eindigden.
Zoals ieder ballet heeft ook dit ballet
een prima ballerina n.l. Lucie Bakker.
De wijze waarop dit meisje haar num-
meer weet te brengen is alleen al een
bezoek aan het Bergbad waard.
De meest imponerende groepsnum
mers ontlenen hun namen en ook hun
stijl aan de moderne dansen, nl. de
Mambo en de Rock and Roll. Vooral
dit laatste nummer heeft in Barcelona
stormen van geestdrift doen oplaaien
en deed de tribunes welhaast bezwij
ken onder het enthousiasme van de
ruim tienduizend Spanjaarden, die
avond aan avond deze zwemshow heb
ben bezocht.
Wij zouden dan ook een ieder willen
aanraden deze op hoog internationaal
peil staande zwemshow te gaan zien en
te genieten van wat leidster Iet Koster
van Feggelen en haar meisjes zullen
brengen.
Jl. zaterdag speelde VZC I een vriend
schappelijke wedstrijd te Wageningen
tegen de Engelse ploeg Beckingham, die
daar momenteel op bezoek is,
Het is voor de VZC-ers een 8-2 neder
laag geworden. De Engelsen, die over een
snelle ploeg beschikten en ook technisch
de beteren waren, lieten zich nogal eens
tot hard, zelfs te hard spel verleiden,
hetgeen bij deze sport, waar men toch
niet kinderachtig is, wel iets wil zeggen.
Ook de Utrechtse eersteklasser UZSC
had de handen vol aan deze fanatieke
Engelsen en zij wisten - mede dank zij
het feit, dat de scheidsrechter deze maal
de touwtjes strak in handen hield -
Beckingham met een doelpunt verschil
te kloppen (5-4).
Insiders verwonderen zich over de
enorme verbetering, die het Engelse spel
peil in de loop van een jaar had onder
gaan; het bleek echter, dat verschillende
gastspelers in de Beckinghamploeg waren
opgenomen, zodat hier eerder van een
districtsteam, dan van een verenigings
team sprake is. Zowel de UZSC- als de
VZC-spelers waren nogal verontwaardigd
over het arsenaal van trucks, dat de En
gelsen naar Nederland meenden te moe
ten meenemen. Uit een en ander blijkt
wel, dat de Engelse en de Nederlandse
opvattingen hieromtrent nogal uiteen
lopen.
De voetbalvereniging Advendo '57
speelde zaterdag een oefenwedstrijd te
gen Valkse Boys uit Lunteren. Het
werd een 2-1 nederlaag voor de ploeg
uit Ederveen, die een -1-0 achterstand
opliep toen doelman Groeneveld de bal
liet glippen. Een keurig doelpunt van
rechtsbuiten Greuter betekende de ge
lijkmaker. Met deze 1-1 stand kwam de
rust. Na de hervatting maakte de mid
voor van de Boys het winnende doel
punt voor zijn club.
punten kwamen er niet meer uit. Wel
werkte linksbuiten v. d. Kraats de bal
over de doellijn, maar de pret ging niet
door wegens buitenspel. Kort voor de
rust moest spil v. d. Waal van Neveda
het veld verlaten na een botsing met
rechtsbinnen Albers. Neveda speelde tot
de rust met tien man en Ritmeester liet
in die periode M. van Kooten buiten het
speelveld.
Na de rust completeerde v. d. Kolk het
Neveda-team en dank zij het windvoor
deel was Neveda voortdurend in de aan
val. Middenvoor Van Hal was echter te
langzaam en ook de overige aanvallers
talmden te lang. Alleen linksbuiten Van
Ommeren schoot eens keihard een paar
centimeters naast het doel.
Na een kwartier mocht Neveda een
penalty nemen wegens hands bij Ritmees
ter. Door bovengemelde oorzaken werd
het geen doelpunt. Ritmeester bleef de
kleine voorsprong behouden en ondanks
de hardnekkige Neveda-pogingen kwam
er geen verandering in.
EEN RUSSISCHE KOLONIE
IN CALIFORNIë
Omstreeks 1820 stelden de Amerikanen
nog weinig belang in de eilanden voor de
kust van Californië. Daarentegen zochten
de Russen, die reeds in de zeventiende
eeuw op Alaska een kolonie stichtten,
nieuwe steunpunten aan de westkust van
Amerika. Een van deze nieuwe steun
punten waren de Farallones eilanden,
dicht bij de baai van San Francisco. Plot
seling kwam de Tsaar met het verbod
voor alle niet-Russische schepen, deze
eilanden waarop ook een fort was ge
bouwd, te naderen. Ze moesten allen, de
Amerikanen incluis, afstand houden en
liefst 170 kilometer. Deze overdreven eis
leidde tenslotte tot de likwidatie van be
doelde kolonies.
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres
Parallelweg 10, Veenendaal
JARIGE NEVEN EN NICHTEN
31 juli Corrie en Gerrie Kleijer
31
ff
Tera Vonk
5 aug. Dicky van Dorland
6
ft
Jansje Drost, Achterberg
8
Ada van Benthem
9
Janny Nijhoff
9
Dieke de Rooder
9
Gert van Capelle
9
Wimmie v. d. Berg
11
ff
Jannie Hendriks
12
ft
Henk Roelofs
13
ff
Marietje van Wakeren
OPLOSSING RAADSELS
I. Niet thuisbehoren: A Frankrijk
(geen koninkrijk) B Tiber (geen
Franse rivier) C Werra (geen zij
rivier van de Rijn) D Kaspische Zee
(geen verbinding met de Atlantische
Oceaan).
II. Gram, Rome, amor, merg.
III. Kok, bok, bof.
I. Niet thuisbehoren: A walvis (dit is
een zoogdier B Warfum (ligt niet
in Friesland maar in Groningen) C
gluton (is een plakmiddel) D Moezel
(is een Duitse, geen Nederlandse
rivier).
II. Slak, lade, ader, kers.
III. Pottenbakker.
NIEUWE RAADSELS
Voor ouderen:
I. Welke wijzers zouden 't wezen,
Die nooit op een uurwerk staan,
En die, net als jullie, dikwijls
Op twee benen wandelen gaan?
II.
Xplaats in Limburg
XNd-Holland
XGroningen
XGelderland
XDrente
XOverijssel
XNd-Brabant
XGelderland
Op de kruisjeslijn komt de naam van
iets wat veel kinderen, ook in deze va
kantie, zullen doen.
III. Mevrouw Kok heeft haar gouden
ketting gebroken in vijf gelijke stukken
van elk drie schakels. Waarom ze dat
deed weet ik niet, maar de volgende dag
wilde ze de ketting weer heel hebben.
Ze ging naar een goudsmid, die voor elke
schakel die hij open moest maken een
dubbeltje wilde. Ook voor elke schakel
die hij weer moest sluiten vroeg hij tien
cent. Mevrouw Kok ging daarmee ac-
coord. Toen de ketting klaar was vroeg
hij tachtig cent. Mevrouw Kok schudde
i haar hoofd: „Dat had goedkoper gekund!"
riep ze. En ze had gelijk. Voor welk be
drag had de goudsmid het ook kunnen
doen?
Voor jongeren:
I. Welke Jan kent in het land
Ieder mens en ieder kind?
Zoek hem maar, 'k weet zeker dat je
Hem dan in een kast wel vindt.
kl. diertje dat een web maakt
koperen muntje
als je een huis bewoont be
taal je
een jongensnaam
plaats dicht bij Deventer
een grondsoort
III. Met K woon ik een hok; met L ben
ik een deel van je gezicht; en met W sta
ik in de speeltuin.
Bram de Groot en Henk de Wit waren
dikke vrienden. Ze zaten naast elkaar in
de bank op school, voetbalden samen en
konden het bijzonder goed samen vinden.
Toen de vakantie kwam besloten ze sa
men een fietstocht over de Veluwe te
maken en van jeugherberg naar jeugd
herberg te trekken. Een heel jaar hadden
ze gespaard voor de tocht, de ouders de
den er wat bij en zo kon Bram de Groot
een aardig centje in de oude portefeuille
van vader stoppen. Op woensdagmorgen
vertrokken ze. Alles wat ze nodig hadden
was op de fietsen geladen. In de fiets
tassen zaten ook nog verschillende lek
kere blikjes met vleeswaren en vruchten,
want vader de Groot had een grote zaak
in dergelijke artikelen. Dat alles was fijn
voor onderweg. Met de beste wensen ver
trokken de jongens uit Utrecht, waar ze
woonden. De wind was west en nogal
krachtig, zodat ze met een flinke vaart
de reis begonnen. De jongens genoten
van het mooie weer en het natuurschoon
en ze besloten in Wageningen in een
lunchroom de meegenomen boterhammen
op te eten. Ze bestelden elk een flesje
chocomel en de boterhammen smaakten
best na de fietstocht. Aan een tafeltje
naast de jongens zat een meneer een uit
smijter te eten. Die zag er lekker uit en
de jongens besloten dat in de vakantie
week ook een keer te doen. Toen de bo
terhammen op waren, wilde Bram beta
len, want hij ging tijdens de tocht over
de centen. In zijn portemonnaie had
Bram een paar losse guldens, maar Henk
„EET SMAKELIJK"... Een spontane foto
van een stelletje „hongerlappen"... Toen
de „gong" geslagen werd voor de lunch
in het Pevensey-kamp (graafschap Sus
sex), sprong een Schotse padvinders-
dans uit, wat zeker getuigt van een goede
groep uit de band en voerde een krijgs-
„smaak".
FEUILLETON
van de
DOOR TOM LODEWIJK
(3)
geen voorwaarde iets laten uitlekken
over zijn afkomst en relaties. Hij zelf
is veel te bescheiden en eenvoudig van
aard, om er groot op te gaan. Ik zou
hem de kans geven zich in te werken.
Misschien, dat gebeurt wel eens, ont
waakt er toch een belangstelling die
hem uiteindelijk tot studeren brengt,
al is het met moeite en niet meer dan
het noodzakelijke. Misschien ontwik
kelt de jongen zich als een man van de
practijk, wellicht ook als goed zaken
man. U hebt misschien dat mopje wel
eens gehoord van die twee h.b.s.-'ers?
De burgemeester glimlachte wat strak.
Hij was niet in de stemming voor mop
pen.
Er waren twee jongens op school
De een leerde geweldig, de ander kon
het niet. Hij zakte als een baksteen en
ging in de tweede klas van de HBS af.
De een werd professor en stond hoog
in aanzien. Maar u weet hoeveel pro
fessors verdienen. Eens, op zijn oud
fietsje, op weg naar de universiteit,
werd hij bijna aangereden door een ge
weldige slee. Er stapte een heer uit in
een kostbare overjas, die zich begon
te verontschuldigen, maar opeens zei:
Heb ik het goed of heb ik het mis,
ben jij dat Jacob? Ja, dat ben ik, zei
de professor en als ik me niet vergis,
ben jij Hein! Dat klopt, zei Hein, wat
doe je voor de kost? Ik ben hoogleraar
in de archaeologie, zei Jacob en wat
doe jij? Ik ben in zaken, zei Hein. Jij
in zaken? vroeg de professor. En je
bracht het nooit verder dan een vier
voor rekenen! O, maar dat is een heel
stuk beter geworden, zei Hein. Kijk,
ik koop bijvoorbeeld een partijtje bre
tels voor een gulden per stuk en ik
verkoop ze voor een rijksdaalder. Nou
en die anderhalf procent winst, daar
'eef ik van!
De burgemeester schoot toch in een
Lach.
Er zit een diepe kern van waar
heid in dat mopje, erkende hij en nu
hij gelachen had, leek alles opeens
minder erg. Appreciërend zag hij de
leraar aan.
meneer Haentjens, ik weet niet
of ik het in alles met u eens ben en
of ik uw advies zal volgen, maar ik
stel het bijzonder op prijs, dat u zo
open gesproken hebt. En dat u uw
eigen belang op de achtergrond ge
steld heeft voor dat van mijn zoon.
Want u zoudt een leerling verliezen,
als ik uw advies volgde.
Ik ben geen automaat, verweerde
zich de leraar, ik houd van m'n jon
gens.
Dat merk ik, zei de burgemeester
als in gedachten. Rechtvaardig en fair
als hij was, zocht zijn geest naar mo
gelijkheden. Opeens verhelderde zijn
gezicht.
A propos, u weet dat we van plan
zijn hier een avondschool te stichten.
Het voorstel komt volgende maand in
de raad. Als u wellicht iets zoudt voe
len voor de post van leraar aan die
school, wellicht zelfs directeur, dan zou
ik u in ieder geval aanraden te sollici
teren als de verplichte oproep in de
krant wordt gedaan.
Burgemeesterzei de bezoeker
onthutst, dat was niet.
Uw bedoeling. Daarom juist,
meneer Haentjens. Wij zoeken voor
onze school ook geen automaten, weet
u? Ik zal er over denken. En ik zal u
mijn besluit laten weten. Ik dank u
wel.
Toen de leraar vertrokken was, zat
burgemeester Van Liempden van Heer
waarden nog lang in zijn studeerver
trek. Het was daar, dat zijn vrouw hem
vond. En dat ze eindelijk eens samen
konden praten, praten over de toe
komst van hun zoon.
HOOFDSTUK II
Isabeau komt op.
Rob van Liempden keek nog eens in
de spiegel of zijn das wel recht zat en
daalde toen af naar de salon, met een
gezicht als toog hij ter brandstapel.
Het zou vanavond weer opzitten en
pootjes geven worden. Moeders ver
jaardagen alle notabelen present.
Hij wist wel hoe ze over hem dachten,
die stomme zoon van de burgemeester,
die niet leren kon. Hoogstens beklaag
den ze zijn vader, die met zo'n produkt
moest optrekken.
Veel liever had hij vanavond in de
garage gezeten met Joep Marsman, die
daar een ouwe Ford-T-motor in elkaar
aan 't zetten was. Joep kon wél goed
leren, maakte het best op de ambachts
school, maar Joep keek hem er nooit
op aan, dat hij het niet kon. En, dacht
Rob, als ik voor een motor zit of onder
wagen kruip, voel ik me zo lekker als
kip. Als ik het eenmaal gezien heb,
weet ik het wel. Maar waarom zal ik
me druk maken over Karei de Kale en
Bismarck en onregelmatige werkwoor
den, over algebra en meetkunde? Als
ik de klas uitstap ben ik het allemaal
weer vergeten. Enfin, vanavond niet
naar Marsman, maar de lieve jongen
uithangen, beleefd zijn tegen de heren
en de dames, kinderpraat leuteren met
de meisjes. Niks voor hem. Maar er
zat niet anders op.
Verscholen achter een grote vinger-
plant, nam hij het gezelschap eens op.
Mevrouw Bikkers was er nog niet, die
zou vanavond haar dochter Isabeau
meebrengen, die van kostschool ge
komen was. Hij kende Isa nog wel van
vroeger, een bijdehandte meid, die hem
altijd te vlug af was. Meneer Bikkers
mocht hij wel, die was zelf op zijn
elfde van school gegaan en had nu een
grote fabriek. Daar zat notaris Midema
met zijn glimmend biljarthoofd en
mevrouw Midema., tweehonderd pond
schoon aan de haak, dacht Rob on
eerbiedig. Zó Robbert, zou ze kwelen
en hoe gaat het op school? Dat mens
wist altijd juist datgene te zeggen wat
je tegen 't haar opstreek.
Verderop zat meneer Rijkens te pra
ten, de rijkstuinbouwconsulent. Ook
wel aardig, had hem eens gevraagd of
hij geen zin in de tuin had. 't Kon
meneer Rijkens blijkbaar niet zoveel
schelen of je stom was op school. En
zei dat hij uit de portefeuille beter een
tientje kon wisselen, dan hadden ze wat
meer klein geld. Bram stak de hand in
zijn binnenzak om de portefeuille te pak
ken en toen kreeg hij de schrik van zijn
leven. De portefeuille was weg. „Henk,"
zei hij verschrikt, „ik ben de portefeuille
kwijt". Ook Henk schrok. „Hoe kan dat
nu?", zei hij, „heb je het ding verloren?
Dat zou een strop zijn, want dan kunnen
we meteen wel naar huis terugkeren".
Bram zat te peinzen. „Nee", zei hij, „ik
weet het, ik heb de portefeuille op mijn
kamertje op het tafeltje laten liggen."
„Niet erg snugger," meende Henk en hij
had gelijk.
DE REDDER
Sip zaten de jongens te kijken. Wat
moesten ze doen? Naar huis terug rijden
tegen de nogal sterke wind in en de vol
gende dag opnieuw beginnen? Maar dan
was er zo maar een dag van de vakantie
verloren.
Ze konden ook opbellen en dan moest
het geld naar Arnhem opgestuurd wor
den, waar ze in de jeugdherberg zouden
overnachten, maar dan ging er ook veel
tijd verloren. De jongens wisten niet wat
ze doen moesten. En toen zei ineens de
meneer die een uitsmijter zat te eten:
„Moeilijkheden jongens?" Henk vertelde
wat er aan de hand was. „Tja," zei de
vreemde meneer, dat is een strop, waar
wonen jullie?" Bram vertelde dat ze in
Utrecht woonden en dat zijn vader een
winkel had en de Groot heette. ,De Groot'
peinsde de meneer, O, die ken ik wel,
weet je wat jongens, jullie fietsen rustig
naar Arnhem naar de jeugdherberg.
Ik moet het westen in en als ik even
omrijd kan ik de portefeuille met het
geld ophalen. Ik woon in Arnhem en van
avond breng ik de portefeuille in de
jeugdherberg en jullie zijn gered.
Dat voorstel vonden de jongens prach
tig en ze waren de meneer heel dankbaar.
De meneer at de rest van zijn uitsmijter
op en toen vertrok hij met zijn auto. Hij
vertelde de jongens nog, dat vader De
Groot hem ook wel kende, zodat hij zon
der bezwaar de portefeuille zou mee
geven. De jongens stapten opgelucht op
de fiets en reden naar Arnhem.
DE ENE DIENST
Meneer Huisman reed met zijn auto
naar het westen. Hij moest wel een heel
eind omrijden om Utrecht te bereiken,
maar dat had hij er graag voor over.
Meneer Huisman was vertegenwoordiger
van een grote vleeswarenfabriek en vele
jaren had hij pogingen gedaan om ook
eens wat aan vader De Groot te leveren,
die een grote zaak met een beste omzet
had. Daarom vond meneer Huisman het
niet erg om de portefeuille te halen.
Welgemoed stapte hij dan ook de win
kel van De Groot binnen, die achter de
toonbank stond. Het was niet druk in de
zaak en Huisman vertelde wat er aan de
hand was. „Dat klopt", zei vader De
Groot, „de jongens waren een paar uur
weg, toen wij de portefeuille vonden,
Bram is nogal slordig en nu zit hij met
de gebakken peren. We hebben ons al
suf gepeinsd hoe we de jongens konden
bereiken en als u de portefeuille mee
wilt nemen dan kwam het in orde, alleen
ik ken u niet en een portefeuille met geld
aan een vreemde meegeven, u begrijpt
wel
„Natuurlijk begrijp ik dat", zei meneer
Huisman, „maar ik ben geen vreemde,
ik ben vertegenwoordiger van een vlees-
fabriek en ik ben al verschillende malen
bij u geweest om wat te verkopen, maar
u wilde er geen nieuwe leverancier bij
aanhalen." „Dat is waar ook", zei vader
De Groot, „nu zie ik het, aardig dat u
de jongens wilt helpen en ik ben er u
dankbaar voor, wacht kom even binnen
en drink een kopje thee, dan haal ik in
tussen de portefeuille."
Dat gebeurde en toen vader en moeder
De Groot gezellig met de vertegenwoor
diger een kopje thee dronken, zei vader
De Groot: „De ene dienst is de andere
waard, ik kan wel iets gebruiken nu het
niet zo warm meer is, schrijft u maar
even op". Mc-neer Huisman had schik,
want wat in jaren niet gelukt was, ge
lukte nu, hij kreeg een prachtige order
van De Groot en als je er eenmaal tussen
zat kon de firma De Groot een goede
klant worden.
TWEE RIJKSDAALDERS
Danig in zijn nopjes reed meneer Huis
man een paar uur later weer naar het
oosten. Hij bereikte Arnhem en tufte
meteen naar de jeugdherberg, waar Bram
en Henk al vol spanning zaten te wachten
„Alsjeblieft", zei meneer Huisman deftig,
één portefeuille met geld, tel het even
na." Bram telde en toen zei hij: „Er zit
ten twee rijksdaalders te veel in. Meneer
Huisman stond op: „Jongens ik wens jul
lie een heel prettige vakantie toe, die
vijf gulden zijn van mij en daar moeten
jullie eens een lekkere uitsmijter van
gaan eten, want ik zag jullie vanmiddag
wel kijken naar mijn uitsmijter. Dank
zij de verloren portefeuille heb ik er
vandaag een beste klant bij gekregen in
de firma De Groot en dat is me twee
uitsmijters waard."
Meneer Huisman vertrok met de dank
van de jongens, die nu een heerlijke en
onbezorgde vakantie tegemoet gingen.
daar zat mevrouw Laarman, met haar
man, de advocaat. Mevrouw Laarman
kon bij Rob geen kwaad doen, met
haar zachte stem en vriendelijke blau
we ogen. Maar ze hadden bij Laarman
een ongelukkig kindje. Rob kleurde
nog als-hij dacht aan die keer, dat de
dikke mevrouw Midema, zo dat ieder
het horen kon, gevraagd had: Hoe géat
het nu met de kleine man, mevrouw?
Dat gezicht van mevrouw Laarman
toenen van haar man. Die had
mevrouw Midema graag langzaam haar
dikke hals toegeknepen, dacht Rob
vermaakt.
Zijn moeder was in druk gesprek
met mevrouw Janssen, wier man dit
maal uit zijn studeerkamer was ge
komen. Meneer Janssen schreef boeken
over geleerde onderwerpen, wist Rob,
die eenmaal de titel van zo'n boek ge
lezen had.' „Animisme en fetichisme"
erg spannend zou het wel niet zijn!
Meneer Janssen was zo mak als een
lam, als je hem maar met rust liet.
Maar zijn vrouw praatte voor twee.
Die moest de conversatie inhalen, die
ze bij haar man tekort kwam, conclu
deerde Rob.
(Wordt vervolgd).
