DE VALLEI
Veenendaal verloor in de laatste minuut
in Velp van V.V.O.
Sportvereniging Oranje-Wit bestaat 25 jaar
HET OOG
VAN
SIVA
Voor de Jeugd
TWEEDE BLAD „DE VALLEI'
VRIJDAG 26 SEPTEMBER 1958
Nr. 72
Stromende regen maakte terrein glad en zwaar
S.V. Panter leed 6-0 nederlaag
tegen Eemnes
Triangelboys kon op eigen
terrein Sova niet
weerstaan
Fris voetbal bracht V.R.C.
grote overwinning
op S.K.V.
G.V.V.V. tegen D.O.S.C juist
met de hakken over de
sloot
Advendo verloor in Stroe
met 5-1
Merino's verloor met 4-1
van Montfoort
Kulan kon het thuis tegen
Vallei vogels niet
bolwerken
Rhenus - Scherpenzeel 1-2
Musketiers en SDVB schieten
in eigen doel
Scherpenzeel verloor met 1-0
van Hierden
o-o-o-o-o-o-o-o-o
o-o-o-o-o-o-o-o-o
WEDSTRIJD
Te veel van het goede
Toen ieder zich reeds met een gelyk spel verzoend had, rolde in de laatste
minuut van de wedstrijd V.V.O.-Veenendaal, by een scrimage voor het Veenen-
daal-doel, de bal tergend langzaam en buiten het bereik van doelman v. d. Pol,
naar de doellijn. Gerritsen deed nog een wanhopige poging om redding te bren
gen, maar rolde met bal en al het doel in. Dit doelpunt betekende voor de
Veenendalers een nederlaag, in een wedstrijd die voor het sjouwen en ploeteren
in de stromende regen zeker met een gelijk spel beloond had moeten worden.
Bij de aanvang van de wedstrijd schieten, verdween de bal toch via de
kwam Veenendaal er maar heel weinig
aan te pas. De Velpse jongens bouwden
al combinerende enkele keurige aan
vallen op, die echter door foute af
werking alle op niets uitliepen. In de
twintigste minuut lukte het echter wel.
Midvoor Gerritsen legde de Veenen-
daalse achterhoede in de luren en
scoorde met een keurige kopbal het
eerste Velpse doelpunt (1-0).
Na een half uur spelen kreeg de
V.V.O. voorhoede een pracht van een
kans om de score te verhogen. Dat dit
geen doelpunt werd, was wel voor een
groot deel te danken aan Van Soest,
die zijn tegenstanders dermate hinder
de, dat afwerken niet meer mogelijk
was.
Ondanks de gladheid verplaatste het
spel zich toch vrij snel, waardoor ook
de geelblauwen wat meer in de aanval
kwamen. In de 32e minuut speelde
Kees Heikamp zich keurig vrij, maar
alleen voor het doel aangekomen,
schoot hij de bal precies in de handen
van doelman Wielhezen. Tien minuten
voor de rust was het wel raak. Bij een
ogenschijnlijk ongevaarlijke aanval
kreeg Jan Heikamp de bal te pakken
en ondanks dat hij te lang wachtte met
S.V. Panter heeft het in Eemnes ook
niet tot een draaglijk resultaat weten te
brengen. Dank zij de onproduktieve voor
hoede moesten zij met een 6-0 nederlaag
genoegen nemen.
In de eerste helft was er heus niet zo
veel krachtsverschil, maar zoals gezegd
werden de geboden kansen weer niet be
nut. De Eemnessers deden dit wel en
wisten ondanks behoorlijk werk van doel
man Aalbers reeds voor. de rust een 2-0
voorsprong te bereiken.
Na de hervatting gaf ook de achter
hoede het op, waardoor de gastheren
zonder veel moeilijkheden de stand tot
6-0 konden opvoeren.
Naar wij vernemen heeft Panter nog
enkele goede krachten die thans nog niet
mee mogen spelen. Mogelijk dat vei-ande-
ring komt wanneer deze jongens vrij ko
men. Dat zal wel nodig zijn ook als Pan
ter zich in de 2e klasse wil handhaven.
Triangelboys verloor in een matige
strijd met 3-2 van het Amersfoortse Sova.
Het laat zich aanzien dat deze nederlaag
in hoofdzaak te wijten is aan onderschat
ten van de tegenstander. Het vertoonde
spel in aanmerking genomen hadden de
Boys deze wedstrijd ook niet behoeven
te verliezen, temeer daar door doelpunten
van Rebergen en Bos al spoedig een 2-0
voorsprong was bereikt. Nog voor de rust
wisten de gasten de achterstand echter
terug te brengen tot 2-1.
Na de thee geloofden de Boys het
schijnbaar wel, want al spoedig maakten
de Amersfoorters weer gelijk (2-2).
Vervolgens ontspon zich een fel duel
om het winnende doelpunt dat ondanks
grote tegenstand van de Veenendalers,
door Sova gewonnen werd (2-3).
VRC heeft het kunststukje uitgehaald
om het Wageningse SKV een 6-2 neder
laag toe te brengen. De geel-blauwen
hebben deze overwinning in hoofdzaak
te danken aan het vlotte en doortastende
spel van de actieve voorhoede, die on
danks een listige buitenspelval, de score
steeds hoger wist te brengen.
Hoewel VRC van het begin af het meest
in de aanval was, moest het toch nog
een half uur duren voor Cornelissen aan
zijn eerste doelpunt toe was. Vijf minuten
tevoren hadden de gasten bij een hunner
spaarzame uitvallen een doelpunt gepro
duceerd, maar dat werd afgekeurd wegens
buitenspel. Ook het Veenendaalse doel
punt was buitenspel, maar dit was de
arbiter ontgaan. Hoewel VRC in de meer
derheid bleef kwamen er voor de rust
toch geen doelpunten meer.
Na de hervatting ging het echter wel,
want al spoedig moest doelman Jansen
vissen, bij een bekeken bal van Cornelis
sen, wel protesteerden de Wageningers
tegen dit doelpunt wegen buitenspel maar
dat feest ging niet door (2-0).
Na een kwartier spelen was het De
Koning die de stand op 3-0 bracht. Ook
Jansen nam natuurlijk zijn aandeel in de
doelpunten, want na dat een goal van
Cornelissen was afgekeurd wegens te
fors optreden tegen de Wageningse doel
man, maakte Jansen er 4-0 van.
De Veenendalers gingen het toen iets
kalmer aandoen, maar dit was meteen
het sein voor de gasten om hem op te
zetten, wat in vrij korte tijd twee tegen-
punten opleverde (4-2).
In de laatste minuten kwamen de Vee
nendalers nog even naar voren. Toen
Cornelissen tegen de lat schoot was 'het
De Koning die de terugstuitende bal in
het SKV-doel joeg (5-2), terwijl Jansen
de eindstand op 6-2 bracht.
paal in de verste hoek (1-1).
Veenendaal kwam er daarna beter in
en gaf de gastheren soms handen vol
werk. Juist voor de rust vuurde A.
Muller nog eens met alle geweld op
het doel af. Het schot werd echter keu
rig gestopt door doelman Wielhezen.
Acht minuten in de tweede helft
hadden de Veenendalers geluk. Door
fout terugspelen van de achterhoede
produceerde V.V.O. een doelpunt. De
scheidsrechter keurde echter dit doel
punt af wegens buitenspel.
Hoewel Veenendaal wat meer in de
aanval kwam, verschenen de gastheren
soms toch heel erg snel voor het Vee
nendaalse doel, maar de achterhoede
met v. d. Pol aan het hoofd, wist steeds
weer redding te brengen.
Verschillende goed opgezette aanval
len van Veenendaal liepen op niets uit,
omdat ook deze keer de voorhoede niet
tot grootse dingen in staat bleek.
Drie minuten voor tijd leek het of
het toch nog lukken zou. Sukkel kreeg
de bal vrij en loste een keurig schot,
waarbij de bal echter even keurig ge
stopt werdr
In de laatste minuut kwam aan de
andere kant bovenomschreven doel
punt, waarmede Veenendaal met een
gelijk spel in het vooruitzicht toch nog
verloor.
Hoewel GVVV drie minuten in de twee
de helft een 3-1 voorsprong had tegen
DOSC uit Den Dolder, is het toch heus
niet meegevallen om de overwinning in
de wacht te slepen. Na het derde Vee
nendaalse doelpunt zetten dé gasten een
stevig offensief in dat na een kwartier
spelen met twee goede doelpunten de par
tijen weer op gelijke voet bracht. Een
kwartier voor tijd was het Schols die
met een vreselijk hard schot GVVV nog
maals de leiding gaf, welke, zij het dan
met hard werken, tot het einde gehand
haafd kon blijven.
In de eerste helft hadden de Veenen
dalers een licht overwicht dat met de 2-1
voorsprong bij de rust redelijk werd uit
gedrukt.
Na negen minuten spelen was het Bud
ding die uit een voorzet van Van Harde-
veld zijn club de leiding gaf (1-0).
Toch waren de bliksemsnelle aanvallen
van de gasten geenszins van gevaar ont
bloot. Dat ervaarde de Buurtlaanbewoners
in de vijfentwintigste minuut toen zo'n
snelle doorbraak met een doelpunt be
loond werd (1-1).
Tien minuten later was het echter weer
Budding die er 2-1 van maakte. Wel
kwamen er in de nog resterende tijd twee
Veenendaalse doelpunten, maar deze wer
den onverbiddelijk afgekeurd, terwijl en
kele goede schoten van de goed op dreef
zijnde Schols een prooi voor de Dolderse
doelman werden.
Drie minuten na de hervatting was het
Van Hardeveld die met een goede kopbal
de stand op 3-1 bracht.
Daarna kwamen de gasten aan het
woord die kans zagen om GVVV werke
lijk even van de kaart te spelen. Resul
taat: twee goede doelpunten waarmede
een 3-3 gelijke stand bereikt werd. Een
kwartier voor het einde kwam het hier
boven omschreven doelpunt van Schols
waarmede nog juist de overwinning in
de wacht gesleept werd.
De voetbalclub Advendo kan nog
maar niet op toeren komen in de nog
prille competitie. Ook in de uitwed
strijd tegen Stroe moesten de jongens
uit Ederveen met een 5-1 nederlaag
genoegen nemen. Het veldspel van Ad
vendo wettigde een dergelijke neder
laag niet, maar het korte spel van de
voorhoede is te steriel en heeft niet de
verrassing om tot doelpunten te komen.
Men mist in de zwartwitte gelederen
de man die met een vlijmend schot een
aanval kan afronden.
Advendo was in het begin voor het
doel van Stroe te vinden, maar Stroe
schoot beter en bij haar uitvallen had
de thuisclub succes.
Driemaal werd het Advendo-doel
voor de rust doorboord.
Na de rust werd ook het spel van
Stroe wat beter verzorgd en zocht men
het niet langer in de lange trappen
naar voren. Stroe liep uit tot 4-0 en
eindelijk zorgde R. de Fluiter voor een
tegenpunt (4-1). Even voor tijd mocht
Stroe een hoekschop nemen, die recht
streeks in het Advendo-doel terecht
kwam (5-1).
Teneinde wat meer schotvaardigheid
te verkrijgen zal Advendo in de wed
strijd tegen Hulshorst op a.s. zaterdag
haar team drastisch wijzigen.
Merino's heeft het in Montfoort niet
tot winst kunnen brengen. Toch hadden
de wolmensen meer verdiend dan een
4-1 nederlaag. Vooral voor de rust waren
zij zeker niet de minderen, doch reeds in
die periode konden de gastheren met een
paar gelukkige doelpunten een voor
sprong bereiken die tevens de eindstand
werd.
Na tien minuten spelen was het Meri
no's die met een goed door Van Kruistum
genomen strafschop de leiding kon nemen
(0-1). Tien minuten later was het echter
alweer gelijk en niet lang daarna zelfs
2-1, toen de Merino's-achterhoede bleef
staan voor vermeend buitenspel. De Vee
nendalers raakten toen wel een beetje
van de wijs, wat tot gevolg had dat Mont
foort nog voor de thee de score tot 4-1
kon opvoeren. Hoewel de Veenendalers
na de hervatting alles in het werk stelden
om de achterstand in te lopen, bleek het
toch niet mogelijk om door het sterk
verdedigende Montfoort heen te breken.
Het bleef 4-1.
Kulan leed in eigen huis een nogal on
gelukkige nederlaag tegen het Scherpen-
zeelse Valleivogels. Krachtsverschil was
er niet zoveel. In de tweede helft waren
de Veenendalers zelfs voordurend in de
aanval, maar het sterk verdedigende Val
leivogels liet beslist geen doelpunt toe.
Na tien minuten spelen kon Henzen
een Kulan-aanval op keurige wijze af
ronden (1-0). Maar nog geen vijf minuten
later was het alweer gelijk (1-1). Toen in
de twintigste minuut de scheidsrechter
inplaats van een verdiende vrije trap een
stuitbal op korte afstand van het Kulan-
doel gaf werd het 1-2. Door een blunder
van doelman Budding konden de gasten
even later hun voorsprong vergroten tot
1-3.
Hoewel Kulan zich hardnekkig ver
weerde kon toch voor de rust de stand
nog op 1-4 gebracht worden.
Na de thee waren de Veenendalers
steeds in de aanval. De gehele periode
speelde zich dan ook af op de Scherpen-
zeelse helft, maar een doelpunt kon
Kulan toch niet opbrengen. Toch werd
het nog 1-5 maar dat deed Kulan zelf
door middel van een der achterspelers.
Dinsdag 23 september was het 25 jaar geleden dat de sportvereniging Oranje-
Wit werd opgericht. De ruim 300 leden tellende vereniging heeft deze hele
zomer al in het teken gestaan van dit jubileum. Verschillende sportgebeurtenis
sen hebben reeds plaatsgevonden. Zelfs is er een film van Eist en zijn ver
enigingsleven gemaakt op initiatief van Oranje-Wit. Deze film zal in de eerste
week van oktober worden vertoond.
Verder hoopt Oranje-Wit dit jubileum feestelyk te vieren, de jeugdleden
hebben hun feest al gehad. Voor de ouderen gaat het nog gebeuren en wel op
4 oktober, in de zaal van Van Leth aan de Veenendaalsestraat. Op 27 september
zal het bestuur recipiëren in café „De Morgenster", wat ook een hele drukte
zal worden, want de sportvereniging is bijzonder populair.
Hierboven een opname van het elftal
De vereniging werd op 23 september waarmee men 5y de oprichting begon te
1933 opgericht in een tijd dat men in Eist spelen en de meeste successen behaalde,
nog niet veel sport kende. De vereniging Deze (oto is voor enkeIe weken geleden
heeft zijn onstaan te danken aan een par
tijtje straatvoetbal, waarna men besloot
een vereniging te stichten. Daartoe werd
een vergadering belegd in het achter
huis van de fam. v. Koten, waar veel
vergaderingen werden gehouden. De op
richting werd een feit en men voerde de
naam „Sparta", ontleend aan het veld
achter de sparren, wat toen een heide
veld was. Voor de oprichting werd het
clubje in Eist „sparrenploeg" genoemd.
Het eerste bestuur bestond toen uit Joh.
Honders, H. van Koten en L. Bosch.
In 1934 kwamen zij voor het eerst in
competitieverband uit, 3e klasse U.P.V.B.
en met succes, want zij promoveerden
direct naar de tweede klasse. Twee jaren
later kwamen zij zelfs uit in de eerste
klasse U.P.V.B. Daar heeft men tot 1940
in gevoetbald. Met het behalen van het
eerste klasserschap organiseerde het toen
malige bestuur een wedstrijd tussen Wa-
geningen en Velox uit Utrecht. Tevens
werd toen de naam „Sparta" gewijzigd
in „Oranje-Wit".
De huidige voorzitter, de heer R. van
Koten, die al zijn vrije tijd in het belang
van de sportvereniging „Oranje-Wit"
stelt, is, met onderbreking van een paar
jaar, vanaf 1937 voorzitter.
De oorlog bracht Oranje-Wit harde
klappen toe, doordat liefst acht spelers
het vaderland moesten gaan dienen. In
1942 telde de vereniging zelfs nog maar
21 leden en na enkele wedstrijden werd
het elftal uit de competitie teruggetrok
ken. Ja, toen zag het er niet best uit voor
Oranje-Wit. Maar na de wereldbrand
Op een tengevolge van de regen zeer
glad „Candia"-terrein bond Rhenus de
strijd aan tegen Scherpenzeel.
De gastheren hadden het spel vol
ledig in handen, hetgeen wel het meest
tot uiting kwam in het door T. Spies
bekroonde offensief vóór rust (1-0).
De wedstrijd verliep zeer spannend.
Enkele opgelegde kansen werden door
Rhenus gemist, waarna vlak vóór rust
Scherpenzeel de gelijkmaker scoorde
(1-1).
Ook na de thee gaf Rhenus opnieuw
de toon aan, welhaast tot het einde
van de wedstrijd. Onophoudelijk werd
op het doel van Scherpenzeel gebeukt,
doch de gasten hadden zich zo sterk in
de verdediging teruggetrokken, dat er
voor de groen-witten geen doorkomen
aan was.
Tien minuten na rust maakte Scher
penzeel er 1-2 van en deze voorsprong
wenste de ploeg kennelijk ten koste
van alles te behouden. Men is daar
wonderwel in geslaagd.
Wanneer Rhenus een klein beetje
meer geluk had gehad, was de over
winning ongetwijfeld op de Grebbeberg
gebleven.
genomen tijdens veteranenwedstrijden.
werd weer vol goede moed begonnen.
In 1947 kwam de afdeling gymnastiek
tot stand. Ook een toneelgroep werd in
het leven geroepen, die al verschillende
prachtige uitvoeringen heeft gegeven.
Vanaf die tijd ging het steeds fortissimo
met de sportvereniging Oranje-Wit, nu
telt men ruim 300 leden met een actief
bestuur bestaande uit R. van Koten, voor
zitter; J. van Aalten, secretaris; G. L.
Hulsman, penningmeester en de leden
H. J. Peters, H. Bijsterbos, H. Honders
en J. Somer. Op het ogenblik speelt het
eerste elftal in de tweede klasse K.N.V.B.
afdeling Utrecht.
In de wedstrijd Musketiers-SDVB,
die met een 3-2 stand eindigde, werd
door beide ploegen een doelpunt ca
deau gedaan. Direct al na de aftrap
ging Musketiers in de aanval en spoe
dig met succes, want de links-back van
S.D.V.B. schoot in eigen doel (1-0).
S.D.B.V. ging het hek toen verhangen
en was voortdurend in de meerderheid,
maar de achterhoede van Musketiers,
met een uitstekend in vorm zijnde doel
man Honders, wist de aanvallen af te
slaan, totdat vijf minuten voor de rust
een speler van Musketiers het voor
beeld van SDVB volgde en ook in eigen
doel schoot (1-1).
Na de thee kwam Musketiers met
een gewijzigd elftal in het veld, wat
een hele verbetering bleek. Het doel
van SDVB werd met goede schoten
belaagd maar de uitstekend spelende
doelman wist alle ballen te stoppen.
Toch wist SDVB een aanval op te
bouwen die door de achterhoede van
Musketiers corner werd verwerkt. Dit
was uitstel van executie want de
rechtsbuiten van SDVB kopte de goed
genomen corner prachtig in (1-2).
Enkele minuten later kreeg G. Hen
zen van Musketiers de bal te pakken,
omspeelde enkele spelers en schoot de
bal zuiver in de hoek (2-2). Aanval na
aanval volgde, maar de doelman van
SDVB weerde zich fantastisch. Toch
kon hij niet voorkomen dat bij één
van de laatste aanvallen een hard schot
doel trof (3-2).
Het zaterdagelftal van Scherpenzeel
kan nog maar steeds niet op dreef ko
men tegen het toch heus niet sterk
spelende Hierden. De achterhoede
toonde zich weer bijzonder sterk en
vooral nu B. Methorst het doel ver
dedigde, die zich maar een moeilijk te
passeren doelman toonde. De voorhoede
(30) Aram komt bij met een dof gevoel in het hoofd.
Verwezen kijkt hij om zich heen. Waar bevindt hij
zich? Hij ligt op een rustbed, dat met kostbare oosterse
tapijten is overtrokken. Moeizaam richt hij zich op.
De grond lijkt te deinen onder z'n voeten, maar als
hij een blik uit het kleine venster werpt beseft Aram,
dat dit gevoel niet uit zwakheid voortkomt. De grond
deint werkelijk, hij is aan boord van een schip. Hij
tracht zich te herinneren, wat zich hiervoor heeft
afgespeeld. Vage beelden warrelen hem voor de geest.
SylvesterHet oog van SivaEn tenslotte de
ontmoeting in het bos met de oosterse krijgers. Op
onvaste benen wankelt Aram naar de kajuitsdeur en
opent deze. Boven hem spant zich een strakblauwe
lucht. Daar nadert over het dek één der schepelingen
en zodra hij Aram ziet roept de man een luid bevel
naar het achterschip.
(Wordt vervolgd).
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres
Parallelweg 10, V een endaal
Beste neven en nichten,
Ik kreeg nog maar enkele opstellen en
tekeningen voor de wedstrijd, die vorige
week in ons hoekje stond. Kom jongens
en meisjes, zendt ook iets in! Misschien
hebben verschillende van jullie een en
ander niet gelezen. Daarom zal ik de
inzendtermijn nog maar wat verlengen,
om jullie gelegenheid te geven nog mee
te doen. De prijzen zijn: voor de ouderen
een boek en een tafeltennisspel, voor de
jongeren een grote bal en badmintonspel.
De neven en nichten tot 11 jaar maken
een tekening. Je mag zelf weten wat je
wilt tekenen. De oudere jongens en meis
jes (van 11 tot 16 jaar) maken een opstel.
Ook jullie mogen zelf een onderwerp
kiezen. Niet vergeten naam, leeftijd en
geboortedatum op je werk te schrijven.
Inzendingen tot 6 oktober aan het bureau
van „De Vallei", Parallelweg 10. Steek
maar gauw van wal en probeer één van
de mooie prijzen te bemachtigen. Alle
kinderen wiens ouders „De Vallei" lezen,
kunnen meedoen.
Hartelijke groeten van Tante Jos.
Beste Gerda,
Je briefje heb ik ontvangen. Bedankt
voor het zilverpapier. Je vriendinnetje
mag gerust meesparen. Je schrijft heel
netjes. Zit je in de vijfde klas? Doe dan
ook mee aan onze wedstrijd; in dit zelfde
hoekje staat er iets over geschreven. Je
kunt vast wel een opstelletje maken.
Hoor ik nog eens weer iets van je, je
krijgt altijd antwoord. Vertel me nog
eens iets over school of zo. Heb je ook
broertje of zusjes? Dag Gerda
groeten van T. J.
ZILVERPAPIERACTIE
Zilverpapier ontvangen van Gerda v. d.
Berg, Rhenen en de Chr. Nat. school I,
waarvoor hartelijk dank!
OPLOSSING RAADSELS
I. 13 dubbeltjes.
II. 1. zoogdier; 2. kooiker; 3. amazone;
4. fez; 5. hondsdagen; 6. opperhuid-
lederhuid.
III. blaffende honden bijten niet.
I. In oorschelpen.
II. 1. trekvogels; 2. herfstmaand; 3.
William Booth; 4. bokkepruik; 5.
aquarium; 6. parkeerterrein.
III. Frederik Hendrik.
NIEUWE RAADSELS
Voor ouderen:
I. Probeer eens of je de juiste woorden
kunt vinden op de plaatsen waar de let
ters door elkaar zijn gezet:
„Ik ben geboren in Leighirelee", zei de
zeeman, „je weet wel, waar knelkok wor
den gegoten. Ja juist, in de provincie
Rogginnen. In dezelfde provincie bezocht
ik de zeevaartschool n.l. in Lijfzeld.
Sindsdien heb ik er heel wat afgevaren.
Ik bezocht Mirakea, Stariëlau, Kifara enz.
Wat ik daar allemaal zag? Nou, Kolken-
warbres in Wen kroy, rangoeske in Sta
riëlau en de Fatelgreb bij Datspaak. Heel
mooi allemaal, maar ik ben toch blij als
na een reis de fiere Tarmitoniren van
onze Rogginense hoofstad weer zie."
II. Bij onderstaande woorddelen moeten
jullie één letter ervoor en één letter er
achter plaatsen om goede woorden te
krijgen. Alle beginletters zijn gelijk, ook
alle slotletters zijn gelijk:
oude katten en iedere oude kat had drie
jonge katten bij zich. Hoeveel voeten
waren er nu in de molen?
III. Ik ben een mooie bloem; verander
mijn laatste letter dan kom ik uit de
schoorsteen; verander weer mijn laatste
letter dan word ik een kleur.
OER
ARBIE
ERK
LUI
NU
ARKA
ER
AN
OORT
OLO
III. Ik word verkocht bij de slager, ver
ander mijn eerste letter en ik word een
verblijfplaats van een roofvogel, verander
nog eens mijn eerste letter dan ben ik
iets wat alleen in de wintermaanden
voorkomt.
Voor jongeren:
I. - - X - - -
- - X -
X - - - -
- X - -
- - X - - - -
- - X - - -
- - X
- X - -
X - - -
le rij bruine drank (voor grote mensen)
2e rij zwart en taai lekkers
3e rij gebak
4e rij het vet van de melk
5e rij zuur melkprodukt
6e rij dik, bruin en zoet
7e rij dunne pudding
8e rij broodbelegging, geel en pittig
9e rij dun, rond chocolaadje
Op de kruisjeslijn komt een beroep.
II. Een molenaar kwam in zijn molen,
die vier hoeken had; in elke hoek ston
den vier zakken, op iedere zak zaten drie
echter is steeds het zwakke deel van de
ploeg; men beschikt over te weinig
doorzettingsvermogen en spelinzicht.
Nu rechtsbuiten Valkenburg ontbrak,
was de fut er helemaal uit. Hierden
beschikt over geen grote ploeg. Zij zijn
echter erg hard en lomp.
De gehele wedstrijd wist Hierden
zich een veldmeerderheid te verzeke
ren. Scherpenzeel moest zich tot uit
vallen beperken, die praktisch zonder
gevaar waren.
De sterke Scherpenzeel achterhoede
wist de Hierdense voorhoede goed in
bedwang te houden. Direct zetten de
gasten een offensief in. Doelman Met
horst toonde dan ook in de eerste mi
nuten dat zijn opstelling een verster
king was en hield op keurige wijze zijn
doel schoon. Na 37 minuten spelen werd
slecht wegwerken van Cozijnsen hun
noodlottig en de stand was 0-1.
Na de thee kwam Scherpenzeel
enkele minuten geducht opzetten maar
nu toonde de voorhoede zijn zwakheid.
Men was niet in staat om het de Hier
dense achterhoede moeilijk te maken.
Hierden nam het spel weer in handen
en het spelbeeld viel weer terug als
voor de rust en daar de hardwerkende
Scherpenzeel achterhoede geen doel
punt meer toestond, moest Hierden
met een magere maar verdiende 1-0
overwinning genoegen nemen.
Op een zaterdagmorgen mochten de
kinderen van de vijfde klas een uur eer
der naar huis. Meester moest naar een
vergadering en daarom mocht de klas om
elf uur al vrij. Er ging een gejuich op
toen meester het vertelde. Dat was even
wat. De hele zaterdagmiddag voor de
boeg en dan zo maar een uur er bij. Wim
en Toos, de tweeling, vonden het ook
prachtig. Vader had beloofd dat ze die
middag mee mochten om te gaan vissen.
Samen in de boot de rivier op. Heerlijk.
Vader was een beste hengelaar, het zou
een prachtige middag worden, te meer
daar Wim en Toos ook ieder een hengel
mee mochten nemen. Ze holden samen
hard naar huis, want de hengel van Toos
moest nog even nagezien worden.
Moeder was niet thuis, die was even
een boodschap doen, maar dat was niet
erg, de achterdeur was open. De kinderen
liepen samen naar de zolder en Wim had
al gauw Toos' hengel in orde gemaakt.
„Fijn", zei Wim, „vanavond gebakken
vis bij de boterham." „Dat moet je nog
afwachten", lachte Toos, „we moeten ze
eerst nog vangen." „Laat vader maar
lopen", zei Wim, „die komt nooit platzak
thuis." Toen riep moeder van beneden
dat er pruimen in de keuken stonden en
dat ze ieder wel een handvol mochten
nemen. Dat lieten ze zich geen twee keer
zeggen. Om het hardst holden ze naar de
keuken. Moeder dekte in de kamer vast
de tafel. „Lieve mensen", zei Wim, „wat
een pruimen, het lijkt wel een fruitwin
kel". „Ja", zei Toos, „moeder wil vanmid
dag pruimen wecken en jam maken, ze
zegt dat ze dat mooi kan doen als wij
weg zijn."
Wim en Toos namen ieder een flinke
handvol grote blauwe pruimen en samen
gingen ze op de drempel van de keuken
zitten smullen. De pruimen waren heer
lijk rijp, er bleef niets aan de pit zitten.
Ze zaten daar fijn, want de pitten konden
ze achter de keuken fijn in het putje
gooien, dan kraaide er geen haan naar.
Dat was maar goed ook, want na de eer
ste handvol volgde er nog een handvol
en daarna een derde en een vierde. „Oef",
zei Toos, „ik schei er uit, ik kan niet
meer, je kunt goed zien Wim, dat we er
van gegeten hebben". Wim keek ook al
een beetje schuldig naar de bakken met
pruimen op het aanrecht, ja je kon best
zien dat ervan gesnoept was. „Ik denk
dat moeder het zo niet bedoeld heeft",
zei Toos een beetje benauwd, „als ze maar
niet kwaad is." Dat zou een strop zijn,
vond Wim, stel je voor dat ze niet mee
mochten vissen. Wat dom ook eigenlijk
om zoveel pruimen te eten, hij voelde
zich helemaal niet lekker met zoveel
pruimen in zijn maag. „Zeg Wim", zei
Toos, „ik heb nog een gulden in mijn
spaarpot, zal ik er gauw wat pruimen
bij halen hier op de hoek bij De Vries,
dan merkt moeder misschien niets." Dat
vond Wim een goed idee. Toos haalde
gauw haar gulden en kocht drie pond
pruimen, die ze handig over de beide
bakken op het aanrecht verdeelden en
toen leek het tenminste weer wat.
Toen vader thuis was en het eten op
tafel stond, zei moeder: „ziezo, nu gaan
we vlug eten, dan kunnen jullie gaan
vissen en ik kan me aan mijn pruimen
wijden. Waren ze lekker, Wim en Toos?"
„O ja, heel lekker", zei Wim, maar onder
tussen voelde hij zich verre van prettig.
Ook Toos keek benauwd om zich heen.
't Leek wel of er iemand met een mes in
haar buik stak. Wim deed maar een heel
klein beetje eten op zijn bord en begon
er langzaam van te eten. „Smaakt het
niet Wim", zei vader, vooruit kerel, goed
eten, met een lege maag kun je niet vis
sen." Maar toen legde Wim z'n mes en
vork neer en zei: „Ik heb toch zo'n pijn
in m'n buik." „Wat raar", zei moeder,
„zou dat van die pruimen komen, zoveel
heb je er toch niet gegeten Wim." Voor
Wim kon antwoorden zei Toos: ,,'k Heb
ook zo'n pijn in m'n buik" en ze schoof
haar bord een heel eind weg. ,,'k Begrijp
er niets van", zei moeder, „hoeveel prui
men hebben jullie dan toch wel gegeten?"
En toen moest het hoge woord eruit.
„Wel vijf grote handen vol", zei Wim met
een benauwd gezicht. Moeder schudde
haar hoofd. „Vijf grote handen vol, dat
is tien handen samen en ik kon aan de
bakken niet zien dat er pruimen uit wa
ren."
„Jawel", zei Toos, „je kon het best zien,
maar toen heb ik gauw wat pruimen ge
haald voor de gulden die nog in mijn
spaarpot zat."
„Aha", zei vader, „zo komen de snoe
pers te pas. Nou jongens, kruip maar
gauw in bed, zin in vissen zullen jullie
nu wel niet hebben, dat is dan meteen
je straf, de vrije middag om te vissen
schiet er bij in." Met witte gezichten
trokken Wim en Toos af. Moeder had nog
wel medelijden met het tweetal, maar ze
kon er ook niets aan doen. Even later
lagen Wim en Toos in hun bed. Ze hoor
den vader weggaan en de tranen van
spijt sprongen in hun ogen. Kreunend
lagen ze de hele middag onder de dekens.
Af en toe moesten ze er eens uit, naar
een plekje in de gang
's Avonds kwam vader terug met drie
mooie snoekbaarzen. „Nou jongens", zei
vader, die eens even bij het tweetal ging
kijken, „moet je een stukje snoekbaars
of liever een paar pruimen?"
„Ik wil niets, niets", zuchtte Toos, die
er het ergste aan toe was. „Bewaar me
maar een stukje snoekbaars tot morgen
vader, ik voel me al weer wat beter", zei
Wim. En dat deed vader toen maar. De
volgende dag was de pruimenziekte weer
voorbij, maar door hun gesnoep hadden
ze dan toch maar een fijne middag ver
speeld. „Dat overkomt ons niet weer",
zei Wim, „al staan er ook tien bakken
met pruimen in de keuken." En Toos was
het hier roerend mee eens.
