DE VALLEI
oKVf
2 voordeliger dan 1
MARGARINE
EEN REEP
VIER CENT
deGruyter
L»
2 pakken Vruchtenwafels
85 ct.
2 pakken Afwasmiddel
samen 40 ct.
2 pakken Wolwasmiddel
2 stukken Overvette zeep
samen 55 Ct.
SPECIALE
samen
samen 60 Ct.
DE KOFFIE- EN THEEZAAK
VETERANENTOERNOOI
Voor de Jeugd
Een vrouw met twee
linkerhanden
Vrijdagavond wordt begin gemaakt met finale
Opnieuw knappe prestaties
van Loes Rutten
DOVO KAMPIOEN?
Met vakantie
Nederland en België
Vereniging voor
Vreemdelingenverkeer
FEUILLETON
DOOR TOM LODEWIJK
Kers, kers, kersverse margarine speciaal
gemaakt om alle huisvrouwen te laten proeven
hoe kersverse margarine smaken moet.
VAN
10 CT.
voor de spotprijs van
U kunt zo dikwijls profiteren als U wilt.
Supermargarine. pakje 45 ct.
Fijnste margarine. pakje 40 ct.
Plantenmargarinepakje 44 ct.
Zuiver gesmolten vet pakje 46 ct.
De voorwedstryden van het veteranentoernooi zyn ten einde. De vier clubs die
aan de finale mogen deelnemen zyn bekend en zullen in een halve competitie uit
maken, wie zich kampioen 1959 kan noemen en hoe de pryzen verder verdeeld zullen
worden. Met deze finale, waaraan Veenendaal, Ritmeester, D.S. en Neveda zullen
deelnemen, wordt vrijdagavond met de eerste wedstryden op het terrein van D.S.
aan de YVageningselaan begonnen.
Naast deze finale worden echter ook
nog twee wedstrijden gespeeld om de
beker voor de sportiefste club. Over deze
prijs waren voor het organiserende co
mité moeilijkheden gerezen, omdat er
vier clubs waren die aan de voor deze
prijs gestelde eisen voldeden. Dit waren
VSW, SKF, VRC en Panter. Men is ten
slotte tot de volgende oplossing gekomen.
Deze clubs spelen ieder een wedstrijd en
wie de hoogste score bereikt is winnaar.
Het gaat dus niet om degene die alleen
maar wint, maar wie de meeste doelpun-
VIERDE PLAATS OP 200 METER
VOOR KOOS VAN LAAR
JU. zondag werden door de Nijmeeg
se vereniging Union de Oostelijke
Baankampioenschappen 1959 voor se
nioren georganiseerd op de kleine
winderige grasbaan in Gennep. De
harde wind, die de sprinters pal tegen
hadden, en de gladde baan, maakten
het onmogelijk tot goede tijden te ko
men. Koos van Laar plaatste zich in
de finale op het nummer 200 meter
dames, waarin zij een mooie vierde
plaats wist te behalen. Winnares werd
de Nederlandse kampioene Hannie
Bloemhof in de overigens slechte tijd
van 27.6 sec.
Aan deze kampioenschappen waren
tevens wedstrijden voor juniores ver
bonden. Loes Rutten was weer in goe
de vorm op de 80 meter. Haar serie
won zij in 10.9 sec., terwijl zij zelfs in
de finale de prima tijd van 10.6 sec.
liet afdrukken. Hoe goed deze tijden
zijn moge blijken uit het feit, dat geen
van haar mededingsters onder de 11
sec. wist te komen. Ook bij het ver
springen legde zij beslag op de eerste
plaats met een prachtige 4 meter 94
cm. De spanning was hier echter gro
ter: het Palthene-meisje Groll kwam
tot 4 m 84 cm.
Over enkele weken zal Loes Rutten
deelnemen aan de Nederlandse kam
pioenschappen, waar zij in haar hui
dige vorm zeer zeker kansen heeft op
finale-plaatsen.
ten weet te produceren. Bij eventueel
gelijk spel beslissen strafschoppen die er
om genomen moeten worden.
Er is dus vrijdag a.s. en volgende week
maandag, vrijdag en zaterdag nog wel
het een en ander te beleven en wat het
belangrijkste is, de ouden van dagen
varen er wel bij. Aan de bevolking van
Veenendaal nu de taak om de baten zo
hoog mogelijk te maken.
De uitslag in groep A luidt als volgt:
gesp. pnt. doelgem.
D.S5 10 9—1
Veenendaal 5 8 96
G.V.V.V5 6 10—6
Frisia 5 4 5—7
V.R.C5 1 5—11
V.S.W5 1 4—10
Groep B:
Ritmeester 4
Neveda 4
Geha 4
S.K.F4
Panter 4
Het volledig nog te spelen programma
luidt:
Vrijdag 3 juli op het terrein van Merino's
7 uur Ritmeester DS
8 uur Veenendaal Neveda
Maandag 6 juli op het terrein van VSW
7 uur DS Neveda
8 uur Veenendaal Ritmeester
Vrijdag 10 juli terrein nog onbekend voor
de beker sportiefste club
7 uur VSW SKF
8 uur DS Veenendaal
Zaterdag 11 juli terrein nog onbekend,
voor de beker sportiefste club
6.30 uur VRC Panter
7.30 uur Neveda Ritmeester
8—3
11—6
4—6
5—7
2—8
Omdat Sportclub Genemuiden j.l. zater
dag de competitie afsloot met een 8-1
overwinning op DTS (Ede) is een beslis
singswedstrijd noodzakelijk geworden
tussen Dovo en Sportclub Genemuiden
om de kampioen van de derde klasse oost
aan te wijzen; de eindstand is n.l.:
Dovo 20 17 0 3 34 65—18
Genemuiden 20 16 2 2 34 8228
Deze beslissingswedstrijd zal a.s. zater
dag 4 juli worden gespeeld op het terrein
van DVS '33 te Ermelo; aanvang half vijf.
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres:
Parallelweg 10 Veenendaal
JARIGE NEVEN EN NICHTEN
2 juli Joop Spies
3 Diny v. d. Haar
3 Gerrit Jan Voerman
5 Dik Overeem, Renswoude
5 Beppie Onderstal
6 Piet Willemsen
7 Wout van Manen
7 Henk van Ginkel
7 Frea van Ommeren
7 Antoon v. d. Heuvel
Allemaal gefeliciteerd!
RAADSELS
Voor ouderen:
I.
- - - X deel van een boom;
- - - X één der omroepverenigingen;
- - - X het tegenovergest. v. komen;
- - - X achtpotig, geleed dier;
- - - X vorst van een oosters land;
- - - X cijfer;
- - - X een groentesoort;
- - - X hoefijzervormige, metalen
haak;
Op de kruisjeslijn moet van boven naar
beneden de naam van een plaats in Duits
land komen.
II. KRUSIE
VRAMEOTHU
CEMERIVILL
Je zou het zo niet zeggen, maar dit
zijn de letters van drie soorten levens
middelen. Je kunt ze alle drie bij de
kruidenier halen. De letters zijn alleen
door elkaar gegooid. Probeer eens of je
de juiste woorden kunt vinden.
III. Weet je een van allen welke hond
Men nimmer nog als huisdier vond?
Voor jongeren:
I. Vul in deze 16 vakjes in van links
naar rechts en van boven naar beneden:
le rij zware houten paal;
2e rij een jongensnaam;
3e rij oud snaarinstrument;
4e rij kleine rode vrucht.
1
2
3
4
2
3
4
II. Wees nu eens vlug in 't raden,
en zeg mij dan,
In welke pan
Men niets kan bakken of kan braden.
III. X
- X -
- - X - -
- - X - -
- X -
X
le rij een medeklinker;
2e rij gebruikt moeder om te wrijven;
3e rij een vrucht;
4e rij vulling voor matrassen;
5e rij dient om te snijden;
6e rij een medeklinker.
Op de kruisjeslijn komt de naam van
't Giraffenpaar van Ouwehand,
Zou met vakantie gaan.
Het weer was mooi, de zon zo warm,
Dat stond het echtpaar aan.
Met koffers en een paraplu
Ging men toen naar de bus,
Ten afscheid kreeg heel 't dierenpark
Van allebei een kus.
Maar toen 't stel in de bus wou gaan,
Keek iedereen heel raar.
Men zei: „Die halzen zijn te lang,
Dat is verschrikk'lijk naar."
De buschauffeur wist echter raad,
Hij deed het busdak open.
En toen is het giraffenpaar
Blij in de bus gekropen.
Daar zaten ze nu alle twee,
De halzen uit het dak.
Ze smulden dikwijls onderweg
De blaadjes van een tak.
De conductrice van de bus,
Is naar het paar gegaan.
En bood de beide reizigers
Twee kleine kaartjes aan.
„Ik krijg drie gulden twintig cent,
Retour naar Amersfoort."
't Giraffenpaar keek heel verschrikt,
En 't meisje keek verstoord.
Toen kwam het hoge woord er uit,
„Juffrouw, ach, u moet weten,
We zijn wel saam op reis gegaan,
Maar hebben 't geld vergeten."
De bus stond met een schokje stil,
En toen kwam het besluit,
De buschauffeur zei heel kordaat:
„Geen gijntjes hiereruit!"
En toen is het giraffenpaar,
Maar uit de bus gekropen,
Hun poten waren lang genoeg,
Ze gingen verder lopen.
dtaUrt
Fa. J. v. HORST
Rhenen, Tel. K 8376-484
JAGERBAL
(Een spelletje om buiten te spelen)
Eén speler is de jager en is gewapend
met een tennisbal. De rest hebben hun
zakdoeken tussen de riem en zijn het
wild; ze verspreiden zich over het speel
veld. De jager doodt het wild door het
onder de knie te raken. Is iemand ge
troffen, dan steekt hij zijn zakdoek in
zijn zak en wordt ook jager. Het spel
gaat door tot er één te achtervolgen
speler overblijft, die het spel wint.
(Vervolg van pagina 1)
Luxemburg is getrouwd, ondervindt die
genegenheid nog immer.
Leopold III kreeg nog meer zware sla
gen te verduren. Zijn besluit om, evenals
eens zijn vader, bij zijn soldaten te blij
ven, waarmee hij zich stelde tegenover
de regering, heeft hem slechts verdriet
gebracht. Zijn huwelijk met Liliane Baels
vervreemdde zijn volk nog verder van
hem. De „koningskwestie" is té recent,
dan dat het nodig is die nog op te halen.
DE JONGE KONING
En zo kwam de last van het koning
schap te drukken op de schouders van
een jonge man, die al heel vroeg zijn
moeder had moeten missen, wiens jeugd
versomberd was door de ellende der oor
logsjaren, die in ballingschap geen con
tact met zijn volk had gehad en die ten
slotte moest meemaken, wat hij niet an
ders kon zien dan als een miskenning,
een onverdiende smaad voor zijn vader.
Koning Boudewijn, die thans 27 jaar
oud is, wekt in voorkomen en gedragin
gen sterke herinneringen aan zijn groot
vader, de soldatenkoning Albert. Ietwat
teruggetrokken, geen vrolijk maar een
(voor zijn leeftijd) welhaast te ernstig
gezicht, dat echter opeens heel vriende
lijk en innemend kan zijn.
De Belgen hebben nog niet veel kans
gehad, van hun genegenheid voor de
jonge vorst te doen blijken, maar de ont
vangst, die hem na zijn terugkeer uit
Amerika ten deel viel, bewijst duidelijk,
dat men eigenlijk niets liever wil dan
een streep zetten onder alle narigheid
uit het verleden en zich weer scharen
rondom een koning, die in een land met
ze vele en zo scherpe tegenstellingen
tóch het symbool van de eenheid, het
symbool van de natie is.
Boudewijn zou zijn onderdanen geen
groter plezier kunnen doen dan door hun
straks een bruid voor te stellen, die even
makkelijk de harten steelt als eens zijn
moeder Astrid het deed, even makkelijk
als zijn a.s. schoonzuster prinses Paola
het heeft gedaan.
Er is altijd een te hoge schutting ge
weest tussen het hof en het volk. Die
schutting is hoofdzakelijk opgetrokken
door een kleine conservatieve groep,
hooghartig, trots en exclusief.
Wanneer de koninklijke familie er in
zou slagen, die schutting neer te halen,
zoals koningin Astrid het heeft gedaan,
dan zullen de banden tussen vorstenhuis
en volk weer steviger worden aangetrok
ken.
En ons Nederlandse volk, dat dit alles
van zo nabij meemaakt en meeleeft, ziet
daarom met grote spanning het bezoek
van de Belgische vorst tegemoet. Het
hoopt een koning Boudewijn te mogen
begroeten, die aller harten weet te win
nen, omdat het zo goed beseft, dat de
politieke stabiliteit in het land van de
Benelux-partner mede bepaald wordt
door de verhouding tussen vorst en volk.
(Nadruk verboden).
(Vervolg van pagina 1)
voor degenen die zich in Veenendaal ves
tigen met bijzonderheden over Veenen
daal, welke juist voor de adspirant-in-
woner van belang zijn.
Men stuurt pensionlijsten op aan
vraag. Men verstrekt inlichtingen en
houdt daarvoor zelfs een bescheiden bu
reau in stand.
HONDERD LEDEN
Maar na deze activiteiten is de kas ook
grondig leeg. Veenendaals VVV heeft
jaarlijks nog geen duizend gulden te ver
teren. Een goede honderd leden en een
handvol donateurs brengen jaarlijks on
geveer 350,- binnen. Over medewerking
van gemeentewege heeft men niet te kla
gen, want door de gemeente Veenendaal
wordt hetgeen jaarlijks aan contributies
en donaties inkomt verdubbeld. Een sub
sidie tot hetzelfde bedrag dus. Wellicht
heeft men dit als een stimulans gezien
om toch vooral VVV te helpen groot ma
ken, want des te meer leden, des te meer
subsidie.
Echter, het bestuur blijft bij dit alles
staan als voor een gesloten deur. De deur
van onze hooggeroemde handel en nijver
heid, ja, de deur van de doorsnee-Vee-
nendaler.
Men zou geneigd zijn te denken, dat er
een zekere huiverigheid bestaat om de
vreemdeling met open armen binnen te
halen. Dat het „we zien er niet meer
brood in" niet alleen speelt.
Een prachtige samenwerking is bij
voorbeeld denkbaar tussen de Veenen-
daalse winkeliersvereniging en VVV,
maar gezien de opgedane ervaringen moet
zulks direct naar het rijk der luchtka
stelen worden verwezen.
We zeiden reeds: het is niet alleen de
middenstand, maar ook de particulier,
wij als plaatsgenoten stuk voor stuk. Zo
gezien zou hier nogal wat vraag moeten
zijn naar pensiongasten, maar ook hier
van is niets minder waar.
25 PENSIONADRESSEN
WV heeft de beschikking over een 25
pensionadressen in Veenendaal. Uiter
aard kan men niemand het houden van
pensiongasten opdringen en natuurlijk
moet iedereen hierin worden vrijgelaten,
maar zou hiervoor nu wefkelijk niet
meer animo zijn? Of is het onbekendheid
met het werk van WV? Het zou in het
geheel niet te verwonderen zijn als ook
op dit terrein een zekere huiverigheid
bestaat. Een soort „angst" om met VVV
in zee te gaan.
Zoals gezegd, aantrekkelijke objecten
bezit de plaats maar weinig en ook wat
de hotel-accomodatie aangaat is Veenen
daal uitermate slecht geoutilleerd, al zal
hierin enige verbetering komen door de
bouw van het nieuwe hotel „De Koren
beurs". Ontspanningsbedrijven, kampeer
plaatsen, tentenkampen, bungalowparken
en wat dies meer zij, is Veenendaal niet
rijk. Toch bieden onze spaarzame „vrije
buitengewesten" hiertoe enkele mogelijk
heden, die echtervan de hand wor
den gewezen. Indertijd is er een aanvraag
geweest om een soort bungalowpark of
iets van dien aard (in ieder geval geen
kampeerplaats) te stichten aan het eind
van de Dijkstraat, achter het gebouwtje
„Rehoboth". De man, die hiervoor geïn
teresseerd was had zich reeds verzekerd
van de nodige grond voor de uitvoering
van zijn plannen, maar het gemeente
bestuur wees de gehele affaire van de
hand. Achter het „hoe en waarom" hier
van een vraagteken te plaatsen.
De mogelijkheden om Veenendaal meer
toeristenplaats te maken liggen als het
ware voor het grijpen.
Nog enkele voorbeelden: Veenendaal
zou prachtig dienst kunnen doen als va
kantie-oord bij slechte weersomstandig
heden.
ONPRETTIG WERKEN
Verder wil een vakantieganger, die een
bepaalde periode in bos en hei ronddoolt
ook wel eens in de „bewoonde wereld"
vertoeven. Bij voorkeur in de avonduren.
Veenendaal is er ideaal voor gelegen.
Werkelijk, er is genoeg van te maken
en we zijn de drempel reeds gepasseerd.
Het is geen kwestie van: „je ziet hier
sporadisch een vakantieganger". Onze
plaats is wel in trek, gelet - om maar
eens zo voor de vuist weg iets te noemen
- op het marktbezoek door de vreemde
lingen. Van de Veenendaalse markt moet
voor de toerist wel een bijzondere be
koring uitgaan. Zouden er nu werkelijk
niet meer van dergelijke trekpleisters te
creëren zijn?
Zeer zeker wel, maar niet een WV
met een kas waarvan de bodem door
lopend te zien is en honderd leden in de
plaats die straks - na de grenswijziging -
bijna 24.000 inwoners telt. Achter deze
zaak moeten minstens enkele duizenden
leden staan, mensen die er op z'n minst
welgeteld één rijksdaalder per jaar voor
het lidmaatschap voor over hebben.
Zoals het tot nu toe geweest is, is het
voor een bestuur bijzonder onprettig wer
ken en men zou zich kunnen afvragen
waar deze mensen de euvele moed van
daan gehaald hebben om nog door te
gaan.
Men heeft letterlijk geroeid met de
riemen die men had en zich beperkt tot
de armslag, die de rest van Veenendaal
dit bestuur toestond.
(3)
Die konden samen uren spelen. Of
ze zaten te tekenen, puntje tong uit de
mond, stil als muizen. Nee, die twee
meiden van hem, daar had je een
zacht gekookt eitje aan, wat de op
voeding betreft Maar junior! Lastig,
woelig, ongezeggelijk, vol fantastische
plannen die maar meteen verwezen-
lijktmoesten worden, altijd klaar om
met hamer of een nijptang af te gaan
op wat beslist voor zijn experimenten
moest worden gespaard. Je mocht wel
ogen in je rug hebben voor dat jong.
Toch was het een leuke eerlijke knul,
en zat hij boordevol goede voorne
mens. Maar die vervaagden als kaf
voor de wind bij de eerste de beste af
leiding. Hij hing aan z'n vader en
moeder en bezorgde ze nochtans heel
wat narigheid, maar had dan diepe
spijt en kon niet slapen, wanneer de
schuld hem des avonds niet vergeven
was. ,,'t Komt allemaal later wel te
recht", had de meester op school goed
moedig gezegd. „Maar inmiddels heb
ben wij de last", had Jan stillekens
gezucht.
Hij kauwde lusteloos op z'n boter
ham, spoelde die met grote slokken
thee door. Boterhammenthee dacht hij,
meteen vertederd, want Elsje had al
tijd de neiging een hele boel water te
gooien op een klein beetje thee.
„Zo", zei Annelies, in haar kimono
beneden komend, met een slaperig ge
zicht, „ben je al begonnen?"
„Moest wel", zei hij met z'n mond
nog halfvol, „anders haal ik de bus
niet."
„Ga je niet met de wagen?"
„Die heb ik vandaag maar es in de
garage laten staan dan kan ie een goe
de beurt krijgen."
„Waar moet je heen?"
Gunst, dacht hij geïrriteerd, dat heb
ik haar nu al tweemaal verteld. „Naar
dat mechanisatiecongres in Arnhem",
lichtte hij nadrukkelijk geduldig toe.
„Zeker laat thuis", constateerde ze
gemelijk.
„Zal wel laat worden, ja", stemde
hij toe.
„Nou ja", zuchtte ze, „dan ga ik
maar vroeg naar bed. Of zal ik voor je
opblijven?" Maar dat laatste klonk zo
slachtofferachtig, dat hij er niet op in
ging. „Zou 'k maar niet doen", ried hij
opstaande.
„Nou", hij boog zich naar haar over
voor een afscheidskusformaliteit,
dacht hij scherp. Wat is een zoen als
ceremonie? Precies hetzelfde als het
spiegelei van de stationschef. Alles
klaarvooruit dan maar.
„Kan het niet een beetje hartelij
ker?" vroeg Annelies pruilend, „ik zie
je de hele dag niet".
Hij was beschaamd, begreep opeens
dat het voor haar weer een dooie,
saaie dag zou worden. En tegelijk irri
teerde hem dat onuitsprekelijk.
„Nou ja" zei hij, neem me niet kwa
lijk meisje. Dat gerommel en dat ge-
hol zo voeg op de morgen dat brengt
me een beetje uit mijn humeur. En
wat heb je nou aan een zoen van een
man die uit z'n hum is?"
„Kom er dan even in", plaagde ze en
opeens was het weer even goed.
Zoals het vroeger altijd geweest was,
zoals het telkens wéér was, bij buien.
Hij omhelsde haar. „Sterkte hoor, pie
ker niet te veel. Ik zal proberen vóór
elven thuis te zijn."
Els en Ruth trokken al ieder aan
één kant, bedelend om 'n kusje. Ruth
kon natuurlijk nog gauw een verhaal
vertellen van een meisje dat jarig was.
Mocht zij mee de klassen rond om de
juffen een snoepje te brengen. Junior
sprong zijn vader op de rug. Jan boog
bijna dóór. „Denk om je ouwe vader!"
waarschuwde hij, „zo meteen zak ik
door m'n ruggegraat" De beide meis
jes verheugden zich uitbundig op dat
vooruitzicht en probeerden dit groot
ste moment naderbij te brengen, maar
Jan rukte zich moeizaam los, greep
zijn regenjas van de kapstok en holde
het huis uit. Hij keek nog eenmaal om.
Voor de ramen drie glunderende snoe
ten, druk gewuif. Op de achtergrond
zag hij het gezicht van Annelies. Ze
lachte maar ze was niet jarig, dacht
hij. En piekerend liep hij naar de bus
halte.
HOOFDSTUK II
„Morgen spreken we mekaar"
Soezend weggedoken in de treincou-
pé dacht Jan aan Anneliesje. De vlieg
in de suiker, overpeinsde hij. Alles
ging goed. Beste baan, behoorlijk sala
ris. Gezonde kinderen. Alles oké. Maar
Annelies aardde hier niet, op dit dorp.
Zij, meisje uit de stad, kon hier niet
wennen.
Dat vergalde hun huwelijk, vergalde
zijn leven en het hare, meer dan hij
gedacht had het te kunnen doen. Wat
hij nooit had verwacht gebeurde thans:
ernstig overpeinsde hij, of zijn huwe
lijk met Annelies, niet een mislukking
was geweest....
Hij schrok op van de gedachte. Maar
wanneet hij weer terug zag naar deze
ochtend, al die ergernissen, het ver
drietig gezicht van zijn vrouw, haar
lome groet toen hij wegging, dan te
kenden zich daar als een fel contrast
tegenover de hooggestemde verwach
tingen van zijn verlovingstijd.
Hij, eenvoudige jongen uit een groot
week
Geldig tot en met 7 juli 1959
reclame
Uitsluitend tot en met 7 juli a.s.
Bij elke twee pakjes margarine of vet
(extra margarine uitgezonderd)
590701
gezin, had op het kantoor van de Mo
nitor Machinefabriek kennis gemaakt
met Annelies Verheyen. Ze was hem
aanstonds opgevallen. Apart, dat was
ze. In haar kleren, haar houding, haar
uitdrukkingswijze, in de manier waar
op ze met de collega's omging. En van
het eerste ogenblik af had Jan beslist,
dat, hoe attractief ze ook mocht zijn,
ze te goed was voor hem. Ze stamde,
dat was duidelijk, uit een beter milieu
dan het zijne. Ze wist meer, ze had
meer beschaving en eruditie. Nee, ze
stak in alles ver boven hem uit. En zo
bleef Jan een stille verering koesteren
voor Annelies Verheyen, die zich uitte
in een verlegen voorkomendheid en
hulpvaardigheid. Annelies, van haar
kant, had met scherpe intuïtie zijn
gevoelens gepeild en liet zich de ver
ering wel aanleunen, maar dacht toch
niet serieus aan Jan Beider. Daarvoor
cirkelde zijn planeet te ver uit haar
gezichtskring.
Annelies was de enige dochter van
een weduwe, zei de een. Van een ge
scheiden vrouw, zeiden anderen en die
waren dichter bij de waarheid. Monica
Verheyen was wel niet officieel ge
scheiden, maar zij en haar man zagen
elkaar niet meer. Annelies zocht haar
vader nog wel eens op en werd dan
met weldaden overladen.
Alex Verheyen pronkte graag met
zijn knappe dochter, een klein beetje
Indotype, met matte huid, grote don
kere ogen en glanzend dik zwart haar.
Maar Annelies voelde wel dat ze voor
haar vader niet meer was dan een
soort mannequin.
Haar moeder bewoog zich graag in
artistiek milieu. Ze werd veel gezien
op concerten en tentoonstellingen en
had veel vrienden in deze kring, hoe
wel niemand daar iets kwaads van kon
zeggen. Want Monica Verheyen had
zich één keer de vingers gebrand, zo
zei ze, ze begon er geen tweede keer
aan. Ze leefde van de bescheiden rente
die een klein kapitaal haar opbracht
en waarvan ze de opvoeding van An
nelies kon bekostigen. Verder keek ze
aandachtig uit naar een man, liefst met
enig fortuin, die de zorg voor haar
dochter kon overnemen.
(Wordt vervolgd.)
