DE VALLEI
N.S. REISCHEQUE
vijf gulden
VZC-reserves kampioen na felle strijd
tegen Steenvliet I
Voor de Jeugd
Een vrouw met twee
linkerhanden
Donderdagavond eerste promotiewedstrijd
in het Bergbad
Competitie-indeling
Veenendaal
Loes Rutten verbetert opnieuw
haar persrecord
Successen voor RAV en VAV
bij internationale wedstrijden
in Oosterbeek
Oud-WV-er gaat in
Wageningen spelen
Nieuwe rekords voor Rhenense
Atletiek Vereniging
ZC-feest voor de
jeugd
De slag in de Javazee
Weer nieuwe verliezen
De balans werd opgemaakt
Een bewogen redding
De strijd gaat verder
Het bittere einde
if
FEUILLETON
DOOR TOM LODEWIJK
VZC II heeft het goede voorbeeld van
de beide andere herenzeventallen gevolgd
en maandagavond in het Bergbad door
een prachtige 3-1 overwinning op Steen-
vliet I uit Geldermalsen, het kampioen
schap behaald van de le klasse B.
Het was een zeer spannende en goede
wedstrijd, waarin de overwinning geen
moment velig is geweest. Steenvliet was
iets sneller, doch de goede baltechniek en
het spelinzicht der VZC-„veteranen" gaf
hen niet de kans hun snelheid in doel
punten om te zetten. Alle doelpunten
kwamen in deze wedstrijd van midden
voor Hein van Schuppen. Het eerste werd
gescoord uit een mooi door Schoeman
aangegeven bal, die Van Schuppen van
richting kon veranderen. Steenvliet maak
te nog voor de rust gelijk, doordat zij een
(welverdiende) strafworp wisten te be
nutten.
Na de rust heeft de overwinning vele
malen aan een zijden draadje gehangen,
doch door goed ingrijpen van de VZC-
achterhoede (Rompes, Slotboom en Schoe
man) en werkelijk fantastisch keepwerk
van Jaques Suydendorp kon VZC alle
aanvallen afweren. Ton van Dijk en Gert
Dijkstra hadden de zware taak, om als
vleugelspelers enerzijds de aanvallen op
te bouwen en anderzijds er voor te zor
gen, dat de achterhoede van Steenvliet er
niet tussen uit trok. Vooral de snelle mid-
achter van Steenvliet moest herhaaldelijk
worden opgevangen.
„Veenendaal" speelt in het komende
voetbalseizoen in de Oostelijke derde
klasse afdeling D.
Deze afdeling bevat de volgende 12
clubs: AWC uit Wychen; Ede; Ger-
mttaia uit Groesbeek; Groesbeek; Ha-
terf; RKHVV uit Huissen; Sportclub
Bemmel; TEC uit Tiel; Treffers uit
Groesbeek; Union uit Nijmegen; Vee
nendaal; Zuid-Arnhem.
Het tweede elftal komt uit in de
reserve 2de klasse D, welke als volgt
is samengesteld: Bataven 2; Germa-
nia 2; Leones 2; NEC 3; Quick (N.) 3;
SCH 2; TEC 2; Theole 3; Treffers 2;
Uchta 2; Veenendaal 2.
Eerst in de laaste minuten van de (spor
tieve) strijd konden Dijkstra en Van Dijk
weer aan hun aanvallende taak gaan
denken. Dit resulteerde nog in twee mooie
doelpunten van Hein van Schuppen,
waardoor de met gejuich begroete over
winning een feit werd.
Donderdagavond speelt het team haar
eerste promotiewedstrijd in het Bergbad
tegen het sterke ZEW I uit Harderwijk.
Deze ploeg beschikt momenteel over en
kele in Harderwijk gelegerde militairen,
die een geduchte versterking voor de
ploeg zijn gebleken. Aanvang kwart voor
acht.
De eindstand in de competitie is nu ge
worden:
VZC II 12 uit 8 wedstrijden
AZ PC 8 uit 7 wedstrijden
Steenvliet I 7 uit 7 wedstrijden
Vahalis I 5 uit 7 wedstrijden
Woestduin I 3 uit 7 wedstrijden
Zondagmiddag heeft Loes Rutten van
V.A.V. deelgenomen aan de door de
A.A.C. te Amsterdam georganiseerde
wedstrijden. De wedstrijden werden ge
houden op de prachtige sintelbaan aan
het Olympiaplein, welke de naam heeft
zeer snel te zijn. De regen en de wind be-
invloedden evenwel de tijden negatief, zo
dat de prestatie van Loes Rutten bijzon
der indrukwekkend moet worden ge
noemd. In de serie liep zij de 80 meter
reeds in 10.3 sec. In de finale werd zij
kennelijk geïnspireerd door de faam van
de zusjes Jonkers, die reeds enkele ma
len in vertegenwoordigende atletiekploe-
gen zijn gekozen. Zij won de eindstrijd in
de prachtige tijd van 10.2 sec. voor de
meisjes Jonkers, die beiden 10.4 sec. voor
zich lieten afdrukken.
Enkele Rhenense en Veenendaalse at
leten hebben deelgenomen aan Interna
tionale atletiekwedstrijden, die door de
Arnhemse A.V. „de Kometen" j.l. vrijdag
avond werden gehouden op de prachtige
sintelbaan „Hartenstein" in Oosterbeek.
Haar internationale karakter ontleenden
deze wedstrijden aan de deelname van
een twintigtal Duitse atleten, die het
evenwel tegen de Nederlandse topatleten,
die op deze avondwedstrijden altijd aan
de start komen, niet konden bolwerken.
Alleen het hoogspringen werd met 1.85
gewonnen door von Eiken van Rot Weiss.
De R.A.V.'er Wim van der Bijl brach
ten deze wedstrijden twee prachtige twee
de plaatsen op de sprint: op de 100 meter
in 11.4 sec. achter Wapstra (11.1 sec.), ter
wijl het op de 200 meter wederom Wap
stra was, die Van der Bijl de overwin
ning ontnam na een adembenemend duel,
waarvoor beide lopers de prima tijd van
22.8 sec. kregen toegewezen.
Bij de 1.500 meter voor A-junioren kwa
men twee Nederlandse kampioenen aan
de start nl. Van Gent, kampioen 3.000 me
ter en Gidi Fleuren, die kampioen op de
1.500 meter is. Fleuren won na een span
nend duel met handslag voorsprong in
4.15,7. Wim Terhaar kon weliswaar dit
geweld niet bijhouden, doch zijn vierde
plaats was in dit gezelschap uitstekend
(4 min. 33.8 sec.).
De 400 meter werd een zege voor De
Winkel van de organiserende vereniging
in 51.1 sec. De Rhenense atleet Ko van
der Velden werd hier vierde in 54.0 sec.
Het boeiende nummer van de avond
was de 800 meter waarop men een prach
tig duel te zien kreeg tussen de Surina
mer Essajas en Harrij Janssen van A.A.C.
De Nederlandse recordhouder Mijndert
Blankensteijn kwam er niet aan te pas.
Pas op de laatste meters wist Essajas een
minimale voorsprong te nemen en finish
te in de goede tijd van 1 min. 53.6 sec.
Bij de 1.500 meter heren was het de
Rhenense atleet Henk van Hoften, die
met centimeters werd geklopt door Van
Belkum en zodoende met de overigens
prachtige tweede plaats genoegen
moest nemen.
De 3 kilometer was voor de Apeldoor-
ner Klaas de Ruiter, die zowel Jonkers
als Künen totaal overklaste.
Voor de enige V.A.V.- of R.A.V.-over—
winning zorgde de Veenendaalse sprint
ster Loes Rutten, die op de 80 meter
meisjes ook de drie Duitse deelneemsters
meters achter zich liet. Zij evenaarde
haar pereoonlijk record: 10.4 sec. Wil Har-
develd van V.A.V. wist ook nog twee
van de drie Duitse meisjes te kloppen, zij
werd vierde achter mej. Sauer in 11.7 sec.
De Veenendaler G. v. d. Weerthof is voor
het komend voetbalseizoen gecontrac
teerd door de le divisie club Wageningen.
Over de transfersom zijn geen bijzon
derheden bekend.
Van de Weerthof die twee jaar lang ge
speeld heeft in de Voetbalvereniging
Veenendaal, ging twee jaar geleden over
naar het betaalde voetbal. PEC uit Zwol
le, een club in de 2e Div. betaald voetbal
nam hem in zijn gelederen op.
Juist dezer dagen werd bekend dat de
voetbalclub Wageningen die in de le Div.
betaald voetbal speelt hem gecontrac
teerd heeft. J.l. zaterdagavond speelde hij
mee in een vriendschappelijke wedstrijd
tegen Go Ahead uit Deventer, welke in
Wageningen werd gespeeld.
Zondag orgqniseerde de afdeling Am
sterdam van de K.N.A.U. een sprint-
driekamp voor heren over 100, 200 en
400 meter, waaraan de RAV'ers Zwart,
Van Hoften en met groot succes Van de
Bijl en Van de Velden hebben deelge
nomen.
Op de 100 en 200 meter bezette Van de
Bijl de derde plaats in resp. 11.1 sec. en
de prachtige tijd van 22.4 sec. achter de
grootheden als Karenbeld uit de Neder
landse ploeg en Honselaar.
Naast de 100 en 400 meter heeft Van de
Bijl thans ook het RAV-clubrecord 200
meter op zijn naam gebracht.
Gezien de zware tegenstand heeft ook
Van de Velden een goede wedstrijd ge
lopen.
Van Hoften en Van de Bijl hebben af
gelopen vrijdag ook deelgenomen aan in
ternationale wedstrijden te Oosterbeek,
waar ook Fransen, Belgen en Duitsers
aan de start verschenen.
Wim van de Bijl bezette hier op de
100 en 200 meter de tweede plaats, terwijl
Henk van Hoften tweede werd op de 1500
meter.
SCHOOLJONGENS OP
POOLEXPEDITIE
Aan het einde van juli zullen 78 Engel
se scholieren een expeditie ondernemen
naar het Zweedse poolgebied. Deze ex
peditie wordt georganiseerd door de Brit
se school-exploratie vereniging. Het ba
siskamp zal worden gevestigd in een van
de wildste streken van Zweden. Een klei
ne groep is de expeditie reeds vooruit ge
reisd met voedsel en materialen. Tijdens
de expeditie zullen de jongelui topogra
fische en geografische onderzoekingen
doen en de natuurlijke historie beoefenen,
een en ander onder leiding van een ver
tegenwoordiger van de staf van het Brit
se museum. De expeditie zal de gehele
zomervakantie in beslag nemen. Nu reeds
worden plannen gemaakt om een soort
gelijke expeditie uit te zenden naar cen
traal IJsland
Ter gelegenheid van het 25-jarig be
staan van VZC zal er op zaterdag 22
augustus een feestmiddag voor de jeugd
worden georganiseerd. Deze zal bestaan
uit wedstryden, waarby zowel voor
jongens en meisjes in de onderscheiden
leeftijdsgroepen prachtige prijzen zijn
te verdienen.
De jongens kunnen meedoen aan
wastobbenraces, touwtrekken en bord-
jesduiken, terwijl voor jongens en
meisjes afvalraces, boegsprietlopen en
hinderniszwemmen op het programma
staan.
De mogelijkheid bestaat dat het pro
gramma nog uitgebreid wordt. De leef
tijdsgroepen hebben de organisatoren
verdeeld in 12 t.m. 14 jaar en 15 en 16
jaar. Aanmelding kan geschieden a.s.
dinsdag en donderdag op het paviljoen.
Kinderen tot 12 jaar, waarvoor ook
vele attracties zijn, behoeven zich niet
van te voren te laten inschrijven.
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres:
Parallelweg 10 Veenendaal
JARIGE NEVEN EN NICHTEN
6 aug. Jansje Drost, Achterberg
6 Jan Veldhuizen.
7 Gerrit Heikamp.
8 Ada van Benthem.
9 Dieke de Rooder.
9 Wim v. d. Berg.
11 Jannie Hendriks.
12 Henk Roelofs.
Allemaal gefeliciteerd!
OPLOSSING RAADSELS
I. Kwartel.
II. Alkmaar, Abcoude, Cadzand, Dom
burg, Haarlem, Helmond, Naarden.
III. Bakker, Molenaar.
I. Hol, sol, dol.
II. Neus, hoorn. Neushoorn.
III. Strenge heren regeren niet lang.
Oost west, thuis best.
Eigen haard is goud waard.
NIEUWE RAADSELS
Voor ouderen.
I. Een wagen zonder wielen,
Maar dicht bezet met haar,
Werd, zonder paard of ezel
Of hond gebruikt, 't is waar!
Hoe zou die wagen heten?
Weet je het, zeg het dan maar.
II. XDuitse munteenheid.
XZwemvogel.
XPaardenvoerbak.
XVerscheurend dier.
XOuderwets woord voor
X Jongensnaam.
XTuinbouwgewas.
Op de kruisjeslijn komt de naam van een
rivier in ons land.
III. Pietje is twee jaar en Kees vier
jaar. Kees is dus tweemaal zo oud als
Pietje. Als Pietje nu acht jaar is,hoe
oud is Kees dan?
Voor jongeren.
I. Ik ben een gevreesde en lastige ziekte
en toch kom ik in geen enkel land voor.
Hoe kan dat?
II. In deze negen vierkantjes moeten 36
centen zo worden gelegd, dat er in het
middelste zwarte vierkantje niets komt
en dat de centen, geteld van links naar
rechts en van boven naar beneden, steeds
16 in getal zijn.
III. Verborgen dierennamen.
1. Ik at gisteren kersen.
2. Bob en Wouter aten mee.
3. Anki pakte de bal.
4. Wij hebben de zelfde atlas.
5. Wil je Ko even roepen?
(Vervolg van pagina 1)
werken en zware, witte wolken bolden
omhoog. De dokter zat er midden in als
een soort vuurgod."
Zo was binnen het uur de Exeter bui
ten gevecht gesteld en de „Kortenaer"
verloren. De verhouding was nu wel erg
ten gunste van de Japanners veranderd.
Toch gaf commandant Doorman de moed
niet op en kort na het tot zinken brengen
van de „Kortenaer" seinde hij het tele
gram: „All ships follow me", later door
de legende weergegeven als: „Ik val aan,
volg me".
De niet beschadigde schepen sloten zich
achter het vlaggeschip aan en door het
leggen van een rookgordijn kon de af
tocht van de „Exeter" worden gedekt.
Enige ogenblikken later gelastte Door
man het uitvoeren van een tegenaanval
door de Britse torpedojagers. Het moment
was niet gelukkig gekozen, want er hing
een zware rook over het water, die het
zicht bijzonder moeilijk maakte. De „Elec-
tra" en de „Encounter" voeren niettemin
op de Japanse vloot af en bestookten
deze met geschutsvuur. Deze aanval le
verde geen enkel resultaat op, integen
deel, het kostte wederom een schip: de
„Electra". De Britse jager werd getrof
fen en zonkDe commandant May,
ging met het schip ten onder. Tot nu toe
was het geluk aan de zijde van de Jap
pen en de kansen zouden niet keren. Na
het verlies vn de „Electra" kwam de
Nederlandse torpedojager „Witte de
With" voor het eerst in contact met de
vijand. Dit contact werd al heel spoedig
verbroken, omdat de „Witte de With" op
dracht kreeg de gehavende kruiser „Exe
ter" naar Soerabaya te begeleiden. Voor
de overblijvende geallieerde schepen was
de strijd nog lang niet geëindigd.
Doorman zag schijnbaar nog mogelijk
heden. Tegen 7 uur ontwaardde hij op
18 km afstand de Japanse kruisers Nasji
en Haguro, waarop het vuur werd ge
opend. Slechts de Australische kruiser
„Perth" wist hierbij succes te boeken door
een voltreffer op de Japanse jager Asa-
guma. Maar na drie kwartier nam de
jager weer aan de strijd deel. Wederom
moest worden geconstateerd dat de ge
allieerden aan het kortste eind getrokken
hadden.
Intussen was het onderling verkeer tus
sen de overblijvende schepen van Door
man uiterst gering geworden, vooral om
dat de kortegolfzender van „De Ruijter"
niet meer werkte. De commandanten kon
den elkaar alleen nog maar met de hand
seinlampen bereiken.
Om 6.20 uur voerden vier Amerikaanse
torpedojagers een aanval uit op de Ja
panse linie. Meer dan 40 torpedo's werden
zonder enig resultaat gelanceerd. Om 3
uur sloten de vier jagers zich weer bij
Doorman aan. Enkele minuten later trok
de Japanse strijdmacht zich terug, omdat
de Japanse bevelvoerder, Tagaki, Soera
baya in zicht kreeg en vreesde voor vijan
delijke mijnen en onderzeeboten.
Aan boord van de geallieerde schepen
merkte men terstond de vijandelijke te
rugtocht, maar vriend Doorman kon hier
geen profijt van trekken, omdat hij moest
stellen en dus niet in staat was de po
sitie van de Japanse convooien te be
palen.
Tegen 7.30 uur brak Doorman het con
tact me tde Jappen af, hopend zijn doel
te bereiken door langs de kust van Java
te kruisen en het Japanse convooi te ver
rassen.
De vooruitzichten waren somber. De
geallieerden hadden twee jagers verloren
terwijl de „Exeter" ernstig beschadigd
was en beschermd door de „Witte de
With" het strijdtoneel had moeten ver
laten. Bovendien trokken de vier Ameri
kaanse torpedojagers zich uit de strijd
terug, omdat zij al hun torpedo's hadden
verschoten. Zij keerden terug naar Soera
baya, waardoor het verenigd eskader nog
meer in gevechtswaarde terugliep.
Het ongeluk bleef Karei Doorman ach
tervolgen. Om half tien in de avond werd
de Britse jager „Jupiter" door een zware
ontploffing getroffen. Aanvankelijk werd
gedacht aan een torpedering door een
Japanse duikboot. Later bleek dat het
schip op een mijn was gelopen. De „Ju
piter" zonk om 1.30 uur in de nacht en
vele leden van de bemanning kwamen
in de golven om. Zo bleef Doorman niet
anders over dan vier torpedoboot jagers
en de Engelse kruiser „Encounter". Ze
koersten naar het noorden.
Het is frappant nog te kunnen vermel
den dat Doorman om 10.15 uur over de
zelfde plaats voer als waar vijf uur ge
leden de „Kortenaer" ten onder ging.
Vele drenkelingen konden daardoor nog
gered worden. Een der overlevenden
wist dit ogenblik treffend onder woorden
te brengen: vele slachtoffers hadden wa
ter en stookolie binnen gekregen en met
benauwde geluiden probeerden ze deze
onvrijwillige last weer kwijt te raken.
De zon ging onder, de avond viel en een
volle maan rees aan de hemel. Het was
stil geworden op de vlotten. Alleen klonk
er zo nu en dan een droge opmerking en
werd er even gelachen. Dan was het weer
stil en luisterden we naar de eentonige
golfslag. Een inheemse telegrafist blies
de laatste adem uitEen matroos had
een verbrijselde voet en de dokter hielp
zoveel hij kon. Wij staarden naar de
maan en dachten aan ons vaderland. Wat
zou de toekomst ons nog brengen? We
durfden onder deze ellendige omstandig
heden er niet aan te denken. Onze vrou
wen en kinderen in bezet gebied en wij
hier in de Javazee.
Het liep ongeveer tegen middernacht,
toen wij van veraf gebruis hoorden. Wij
keken en zagen tot onze verbazing plot
seling in het volle maanlicht de silhouet
ten van schepen, die recht op ons aan
hielden. Zouden we worden opgepikt? De
schepen werden snel groter. Weldra za
gen wij het hoogopbruisend boegwater.
Nog steeds hielden zij met onverminderde
snelheid op ons aan. Maar dit wordt ge
vaarlijk, dit wordt onze ondergang. Dit
waren geen haastige redders, maar be
dreigers, die in hun dol tempo over ons
heen zouden stomen. Wij brulden als wil
de dieren in het oerwoudNiet om ge
red te worden, maar om hen te waar
schuwen. Gelukkig, toen zagen we op
eens dat het onze eigen kruisers waren,
die daar onder de volle maan door de
tropische nacht joegen. Vermoedelijk za
gen zij ons thans ook, want de voort-
stomende „De Ruyter" maakte een kleine
koersverandering en zo joegen ze langs
ons heen, terwijl onze vlotten om en om
werden geworpen door de opgezwiepte
golven. Maar we juichten en gilden, want
daar, op de hoge afweerdekken, zagen
we duidelijk onze vrienden. Bruisend
raasden zij voorbij: De Nederlander, de
Australiër, de Amerikaan en tenslotte
nog een Nederlander. Vier kruisers onder
een tropische maan, ik wist niet dat het
zo'n prachtig gezicht kon opleveren
Aldus een geredde van de „Kortenaer",
die te samen met 112 andere lotgenoten
aan boord werden genomen van de „En-
counter", die hen de volgende morgen in
Soerabaja bracht.
Het was een wanhopige onderneming
de strijd wederom te beginnen, maar com
mandant Doorman had hiervoor orders
ontvangenen hij gehoorzaamde. Om
streeks 11 uur in de avond lagen Door
man en zijn schepen tegenover de Japan
se schepen de Nagi en de Haguro, waar
mee het gevecht verder ging met een
twintig minuten durend artillerievuur.
Toen gingen de beide Japanse kruisers
tot een torpedo-aanval over, die aan het
geallieerde rompeskader de laatste en te
gelijk beslissende slag zou toebrengen.
Door de Nagi werden 8 en door de Ha
guro 4 torpedo's afgevuurd. Het succes
liet niet lang op zich wachten. De Neder
landse kruiser „Java" werd vlak bij de
munitieopslagplaats getroffen en raakte
in brand. De kruiser maakte snel slagzij,
zodat het schip verlaten moest worden.
Op het andere Nederlandse schip „De
Ruijter", had men met schrik toegezien
hoe de „Java" in de golven verdween.
Even later werd ook het vlaggeschip
door een Japanse torpedo getroffen. Twee
minuten na de ondergang van de „Java".
Het was alsof „De Ruijter" uit het water
werd getild. Alle lichten vielen uit, we
maakten zware slagzij en er brak brand
aan boord uit op het afweerdek.
De commandant zei: „Nu is het afge
lopen" aldus een korporaal aan boord van
„De Ruijter".
De commandant van „De Ruijter", ka
pitein-luitenant ter zee Lacomblé, gaf
bevel het brandende schip te verlaten.
Zelf bleef hij vrijwillig tot het laatste
ogenblik het lot van zijn schip delen.
Hetzelfde offer werd ook door Karei
Doorman gebracht, die met zijn vlagge
schip ten onder ging.
Na de ondergang van „De Ruijter" was
de slag in de Javazee definitief verloren.
De twee overblijvende kruisers, Houston
en Perth, braken de strijd terstond af en
keerden terug naar Tandjong Priok.
De slag in de Javazee was de laatste
grote poging van de geallieerden om de
opmars van de Jappen tegen te houden.
Die poging mislukte vrijwel volledig.
Slechts een etmaal konden de Japanse
landingen in Nederlands-Indië worden
tegengehouden.
Bij de ondergang van de „Java" kwa
men ongeveer 500, bij die van de „De
Ruijter" 345 opvarenden om het leven.
Maar geheel nutteloos is hun offer toch
niet geweest. Gezien in het raam van de
grote strijd voor de uiteindelijke vrijheid
zijn de gebrachte offers niet tevergeefs
geweest.
Ook onze koninklijke marine, die sedert
de dagen van Napoleon geen slag had ge
leverd, kon thans vaststellen dat haar
mannen nog altijd een buitengewone
moed en plichtsbetrachting, aan de dag
had gelegd, vaak onder zeer benarde om
standigheden. In de jaren 1940-1945 zou
den koopvaardijmensen en marineperso
neel tonen dat zij de slag in de Javazee
nimmer vergeten waren. Hulde aan al die
mannen en vrouwen, die met inzet van
al hun krachten het .Nazibeest' hebben
bedwongen.
DANK ZIJ BIJZONDERE VINDING:
AUTORIJDEN ZONDER RIJBEWIJS
In Nederland wonen ruim een miljoen
mensen boven de vijfenzestig, waarvan
heel wat fit genoeg zijn, om er geregeld
op uit te trekken naar kennissen, familie
of kinderen. Velen zouden zich graag een
autootje aanschaffen, wanneer ze het rij
bewijs er bij kregen
Voor deze nog te veel aan huis gekluis-
terden is er bijzonder goed nieuws. Ze
kunnen nu, dank zij een vinding van de
importeur van de Goggomobil hun ideaal
verwezenlijken: autorijden zonder rij
bewijs! Dit Groningse bedrijf heeft na
melijk een mechaniek geconstrueerd dat
de snelheid van de auto beperkt tot twin
er geen rijbewijs vereist wanneer een mo
torvoertuig deze snelheid niet overschrij
torvoertuig deze snelheid niet over
schrijdt.
De snelheid van zo'n afgestelde auto
is dus gelijk aan die van een lichte brom
fiets, maar in de auto zitten de niet-rij-
bewijsbezitters overdekt en 's winters
bovendien verwarmd.
Het Groningse bedrijf meent dat haar
vinding speciaal van betekenis zal kun
nen zijn voor ouderen, maar bovendien
zullen ongetwijfeld veel invaliden er van
kunnen profiteren; voor deze invaliden
kan eventueel een invalidenbesturing
worden aangebracht, waardoor boven
dien geen wegenbelasting meer verschul
digd is.
Een derde categorie, die zeker belang
stellend zal zijn, wordt gevormd door de
adspirant-automobilisten, die hun rijbe
wijs willen halen, maar die eerst routine
willen opdoen voor ze zich aan de rij
proef wagen.
Het vernuftige mechaniek, dat de derde
en vierde versnelling blokkeert, doet bij
een snelheid van twintig kilometer door
middel van een contact in de snelheids
meter elektrisch een gasklep tussen car
burateur en cylinders sluiten. Als de
snelheid door tegenwind of bij het be
klimmen van een helling tot onder die
snelheid daalt wordt de gasklep automa
tisch weer geopend.
Beneden de twintig kilometer trekt de
auto even snel op als een wagen zonder
speciale voorziening en levert de motor
zijn volle vermogen.
CERTIFICAAT
Bij de wagen is een speciaal certificaat,
dat de automobilisten kunnen tonen bij
controle van de verkeerspolitie. Het ken
tekenbewijs, dat men bij de auto ontvangt
gebruikt men niet, maar het moet wel
worden bewaard voor het geval de eige
naar zijn rijbewijs haalt of de wagen
later verkoopt. Achter op de wagen is in-
plaats van het normale nummerbord een
„20 km"-bord gemonteerd en op de grote
autowegen worden deze wagens niet toe
gelaten - wel op de secundaire wegen,
die parallel aan de autowegen lopen.
ter. waarde van
goed voor betaling van uitsluitend binnenlandse plaatsbewijzen 1e en 2e klasse
(enkele reis en retour), alleen aan de plaats kaarten loketten vande stations der
N.V. NedeYiandsche Spoorwegen.
Srttionsdaiumscempel
WCaWjViflÖNiC jij
105 p
f"..'flè
V»or btpjIinjM ii»
REISCHEQUES BIJ DE N.S. De N.V.
Nederlandsche Spoorwegen gaat reis-
cheques uitgeven in coupures van 5,
en 2,50. De reischeques houden hun
waarde en kunnen ingewisseld worden
tegen spoorkaartjes. De cheques kunnen
niet worden verzilverd. Is de coupure te
klein voor een bepaald traject dan kan
worden bijbetaald. Bij het publiek be
stond al lang de wens om reisbonnen te
kunnen aanbieden by b.v. verjaardagen
of jubilea.
(11)
Na zo een dag met alle herrie van
de kinderen, de beslommeringen van
de huishouding, kroop ze maar vroeg
in bed en lag met wijd open ogen te
staren in het duister, tot ze de sleu
tel in de deur hoorde. En als Jan dan
boven kwam deed ze of ze sliep. Maar
als ze dan zijn regelmatige ademha
ling hoorde (hij róók het kussen en
hij sliep al) gingen haar gedachten
verder, hoorde ze de klok de uren
slaan. En 's morgens stond ze met
weerzin op, niet uitgeslapen, vermoeid
en lusteloos aanziend tegen een dag
die net was als die van gisteren: een
tonig, beslommerend, zonder afleiding
en bovenal: eenzaam. Zo eenzaam...
(11.
HOOFDSTUK VIII
„Ga je mee naar Mokum?"
Grietje Wansink, de „duizendpoot"
van Annelies Belders, zette haar ogen
wijd open van verbazing. Ze was naar
de bel gelopen, al mopperend: „toe
maar, je gang is geen doktersgang!"
Want 't luiden gaf de indruk als stond
heel Maarnveld in lichterlaaie.
Ze zag tegen de stoeprand een vlam-
mendrode, lage sportwagen geparkeerd.
Vóór haar stond een lange man met een
klein snorretje, lachende donkerbruine
ogen, een onberispelijk lichtgrijs cos-
tuum en een paar Amerikaanse schoe
nen met veel stiksel en dikke rubber-
zolen.
„Zo schone Lora!" galmde hij tegen
de onthutste Grietje, „heb je hard moe
ten lopen? Ik dacht, ik zal maar niet
zo zachtjes bellen, voor 't geval je doof
mocht zijn."
Grietje, dergelijke toespraken niet
gewend van de melkboer, de bakker en
de meteropnemer, gaapte hem met open
mond aan.
„Kind, doe die mond dicht, want het
tocht zo", zei Carel Maes, „huppel dan
als de weerlicht naar je mevrouw en
zeg dat er hier een vent aan de deur
is, die vraagt of ze wat over heeft voor
de muziek."
„Muziek?" vroeg Grietje verbaasd en
keek steelsgewijs de straat in. Gerrit
Klep, die wekelijks met zijn harmonica
door Maarnveld trok, was in geen vel
den of wegen te zien. En deze rare
sinjeur
„Je mevrouw is toch wel thuis?" in
formeerde de bezoeker.
„Jaja meneer", stamelde Grietje.
„Nou ja", was het korte antwoord,
„weet je wat kind, laat ik maar letter
lijk met de deur in huis vallen. Ze zit
toch niet in bad?"
Grietje was sprakeloos, maar de be
zoeker had haar al vriendelijk opzij
geschoven en beende door de gang,
bijna zijn hoofd stotend tegen de kope
ren lichtkroon. Annelies, op al dat la
waai aan de deur, was opgestaan en
opende juist de kamerdeur.
„Annelies, beste meid!" lawaaide
Carel Maes, sloeg zijn armen om haar
heen en gaf haar een klapzoen op haar
wang. „Kind! Je bent haast nog mooier
dan vroeger!"
„Carel", hijgde Annelies verschrikt,
gekke ventis dat nou een manier
om binnen te komen?" Ze keek snel
terzijde naar Grietje, die de begroe
ting passend had gesavoueerd. Dat zou
weer een geklets geven in den huize
Wansink, als het wicht vanavond thuis
kwam.
„Kom er in", zei Annelies een beetje
stuurs. „Grietje, ga maar weer aan je
werk, kind."
„Jo", zei ze tot Carel, je bent hier
niet in Amsterdam. Dat kind dacht op
zijn minst, dat je me kwam roven."
„Ach, die landelijke onschuld, lachte
Carel. „Nee maar meid, wat zie je er
best uit!"
Annelies was meteen al over haar
lichte ergernis heen. Ze zag Carel stra
lend aan, als was hij een boodschapper
uit een ver, ver land.
Ze was die morgen met een beetje
hoofdpijn opgestaan. De kinderen, al
tijd gevoelig voor sfeer, hadden al in
de gaten dat moeders muts scheef
stond. Jan had op reis gemoeten, was
om half acht de deur al uit. Kleine Jan
kwam vijf minuten vóór schooltijd een
scheur in zijn broek laten zien. Els, de
ijdeltuit, moest met alle geweld vlech
ten, de nieuwe mode op school. Alleen
kleine Ruth zat stil als een muisje te
peuzelen aan haar boterham en dat
was geen wonder, want ze had een
schaaltje met hagelslag zo stillekens
weg geheel geleegd en genoot van een
recht smakelijk ontbijt. Daar vloog Jan
weer over op, die achter het net viste.
„Die meid bikt alles maar op", jank
te hij, „en ze krijgt nooit straf. En als
ik es wat doe, krijg ik meteen op m'n
bast." Annelies had bestraffende woor
den moeten spreken tegen Ruth over
de muisjes en tot Jan over de „bast".
Maar ze had er de lust niet toe. Ze zei
slechts: „Kinderen wees toch een beetje
stil, zie je niet, dat moeder hoofdpijn
heeft?"
En Grietje had naar de dokter ge
moeten en kwam dus drie kwartier te
laat, hoewel Annelies vrijwel zeker
wist, dat ze maar een kwartier werk
had gehad.
Was natuurlijk eerst weer thuis ge
weest. Maar je kon niet zoveel zeggen
want het was niet gemakkelijk om aan
hulp te komen. En nu zat ze juist even
uit te blazen, de verdere dag met on
lust tegemoetziend en daar kwam Carel
binnenstormen, beeld uit het verleden,
waarnaar ze met de dag méér terug
begon te verlangen. Was het wonder
dat haar ogen straalden en ze opeens
weer de oude, of liever de jonge Anne
lies was?
Carel viel neer in een gemakkelijke
stoel, strekte zijn lange stelten uit tot
ze zowat de overkant van de kamer
reikten en glimlachte tegen Annelies..
„Ja meid", vertelde hij, „ik moet te
genwoordig nogal eens naar Enschede.
Toen zat ik daar uit verveling de krant
te lezen en las een bericht uit Maarn
veldsecretaris gejubileerd of zo
iets."
„Ja dat klopt", bevestigde Annelies.
„Nou, toen begon er ergens in mijn
geheugen een belletje te rinkelen. Ik
zeg: MaarnveldMaarnveldis
dat niet dat gehucht waar Anneliesje
Verheyen zichzelf en haar toekomst
dromen begraven heeft?"
„Beetje meer eerbied voor de stad
mijner inwoning hoor", vermaande An
nelies. „Zeg, wou je al koffie?"
„Al sloten op", beleed Carel, „heb je
niks anders?"
Annelies peinsde.
,,'t Is nog wel wat vroeg voor sherry,
bedacht ze, „maar
„Nooit te vroeg voor sherry", be
sliste Carel, „héérlijk"!
Annelies dook in de kast naar de
fles en glazen, terwijl Carel genoeglijk
doorrammelde.
(Wordt vervolgd.)
