DE VALLEI
deGruyter
c
'V
pakje Kippesoep
GRATIS
Elk 3e pak Trexop of
Zelfwerkend wasmiddel
GRATIS
Elk 3e pakje pudding
GRATIS
DE KOFFIE- EN THEEZAAK
Lex van Kreuningen eerste bij amateurs
in Ronde van Amerongen
Voor de Jeugd
Een vrouw met twee
linkerhanden
GVVY won verdiend
met 2-1 van Dovo
Veenendaal boekte 8-5 zege
op Epe
Aanduiding van bushalte
eindelijk verbeterd
Hermens uit Nijmegen winnaar bij nieuwelingen
Gijs de Kroon
kreeg pech
Kopgroep van drie
Tweede klassers tè sterk
voor VZC
VZC won tweekamp
(a 25 cent)
■P Pfc
De kwal
FEUILLETON
DOOR TOM LODEWIJK
Zoals te verwachten was, bestond er
zaterdag voor de plaatselijke ontmoeting
GVVVDovo vrü veel belangstelling.
Voor wat het spel van GVVV betreft heb
ben de toeschouwers wel waar voor hun
geld gehad. De Buurtlaanbewoners speel
den een enthousiaste en vasthoudende
wedstrijd, die met een verdiende 21
overwinning beloond werd. Dovo, dat met
invallers voor spil v. d. Kraats en links
buiten v. Hal speelde, viel werkelijk wat
tegen. De oorzaak hiervan moet naar alle
waarschijnlijkheid gezocht worden in het
feit, dat het elftal op te veel plaatsen ge
wijzigd was, waardoor meestal het ver
band in de ploeg zoek was.
In de eerste helft waren de Buurtlaan
bewoners duidelijk in de meerderheid,
wat zijn beloning vond in een 10 voor
sprong bij de rust.
Na de thee waren aanvankelijk de
rood-witten het meest in de aanval, maar
moesten later het initiatief weer geheel
aan de tegenstanders laten.
Na een gelijk opgaand begin, was het
in de vijftiende minuut linksbinnen Zou-
tewelle, die een kleine onachtzaamheid in
de Dovo-achterhoede, met een onhoud
baar schot afstrafte 10.
De Buurtlaanbewoners bleven in de
aanval en kwamen telkens weer terug
en het was in belangrijke mate aan spil
Jean Kroesbergen te danken, dat het bij
een doelpunt bleef.
Tien minuten voor de rust kreeg Dovo
de eerste redelijke kans, maar de op de
linksbuitenplaats opererende v. Laar, wist
het niet verder te brengen dan een cor
ner, die geen resultaat opleverde.
Zoals gezegd kwamen de Dovo-mannen
na de hervatting wat beter voor de dag.
Na ongeveer tien minuten kregen zij zelfs
een redelijke scoringskans, maar Schoe-
man liet de bal via zijn been naast het
doel gaan. Toch kwam Dovo weer terug,
maar nu was het de goede vorm van doel
man v. d. Pavert, die het succes in de weg
stond. Eindelijk in de 20ste minuut, kwam
er toch een doelpunt. Kroesbergen ineens
zijn voet er onder zette en v. d. Pavert
kansloos klopte. De pret voor de Dovo-
aanhang duurde echter niet lang, want
nog geen vijf minuten later kon Ditewig,
een keurige combinatie met een goed
doelpunt afronden 2—1.
Vijf minuten voor tijd kwam nog een
maal de kans voor Dovo om gelijk te ma
ken bij een fout in de GVVV-achterhoede,
maar zij miste precies de aansluiting om
gevaarlijk te worden.
Zo won GVVV deze erewedstrijd ver
dient en op sportieve wijze.
Veenendaal schoot er zondag tegen Epe
lustig op los. De voorhoede bleek goed
op dreef te zijn en combineerde maar
liefst 8 prima doelpunten bij elkaar. Hoe
wel Klein-Schiphorst zelf geen doelpun
ten produceerde, bracht hij veel vaart in
de aanval en wist steeds weer kansen te
scheppen, die door zijn medespelers met
succes werden afgerond. Minder prettig is
echter, dat de achterhoede zich in deze
wedstrijd vijfmaal liet passeren, waardoor
de eindstand 85 werd.
Na zeven minuten spelen was het C.
Henzen, die uit een voorzet van Klein-
Schiphorst zijn club de leiding gaf 10.
Door even weifelen van spil Eykhout
werd het echter al spoedig daarna weer
gelijk. Weer nam Veenendaal de leiding.
Nu was het de naar voren gekomen
rechts-half G. Henzen, die uit een corner
de stand op 21 bracht. De voor Van
Bermel, ingevallen Drost maakte er met
een schuiver 3—1 van. Nog voor de rust
werd het 3—2 door een treffer van links
binnen Das. Na de hervatting kwam Vee
nendaal er steeds beter in. Nadat C. Hen
zen het vierde doelpunt voor zijn reke
ning genomen had, bracht Drost met twee
harde schoten de stand op 62. Een straf
schop werd omgezet in een derde doel
punt voor Epe, waarnaar Drost en Thijs-
sen ieder nog eenmaal de bal in het net
deponeerden 83. Epe gaf het echter niet
op en midvoor Remkes maakte er mei
twee doelpunten, zij het dan met mede
werking van doelman v. d. Weyden, 85
van.
De gebrekkige aanduiding der bushalte
welke gezamelijk wordt gebruikt door
N.B.M. en N.V. De Haas en die zich be
vindt aan het begin van de Hoofdstraat,
is vorige week vervangen door de nor
male gele paal met geel bordje.
Enkele maanden lang zijn de omwonen
den getuige geweest van processen-ver
baal opmakende agenten en verbolgen
automobilisten, die - tevergeefs - wezen
op de wel zeer onduidelijke manier,
waarop de bushalte was aangegeven.
De huidige aanduiding voldoet uit
stekend: sinds de dag, dat deze werd
aangebracht behoefden geen verbalen te
worden opgemaakt. Het is jammer, dat
het enige maanden moest duren, eer deze
(automobilisten) put werd gedempt: in
middels verdronken er immers al tien
tallen kalveren.
De eerste Ronde van Amerongen, die zaterdagmiddag gereden is, kan in vele op
zichten geslaagd genoemd worden. Een prachtig parcours en een sterk rennersveld
hebben voor een spannende middag gezorgd. De Utrechter Lex van Kreuningen,
winnaar by de amateurs, reed de ruim 80 km in 2 uur 2 min. 55 sec. Als eerste by de
nieuwelingen finishte L. Hermens uit Nijmegen. Hij reed de 54 km in 1 uur 22 min.
15 sec.
Prachtige weersomstandigheden hebben de wielerwedstrijd begunstigd. De belang
stelling voor de ronde, iets nieuws voor Amerongen en omgeving, was behoorlijk.
Het uitstekende parcours van 1800 meter bevatte een kleine klim en een flinke af
daling, twee punten die een parcours interessant maken.
De ronde werd nog gehouden in het kader van het 40-jarig bestaan van de muziek
vereniging Ons Genoegen, die in samenwerking met de wielerclub de Meteoor voor
de organisatie zorg droeg.
Om drie uur startte een groep van 60
nieuwelingen. Vooraf had wethouder K.
de Bonte de wielrenners een goede en
sportieve rit toegewenst. Er waren voor
de nieuwelingen 30 ronden te rijden, sa
men 54 km. In de eerste ronden werd er
fel gejaagd, vooral tengevolge van de vele
premies die uitgeloofd werden. Verschil
lende renners probeerden van het peleton
los te komen, maar meer als een 50 meter
voorsprong liet men niet toe. Jammer
voor het publiek was het dat de plaatse
lijke favoriet Gijs.de Kroon door pech in
de 24ste ronde een achterstand opliep, en
daardoor geen aansluiting meer kon krij
gen met het peleton. Hermens uit Nij
megen had in de 29ste ronde een voor
sprong van 50 meter genomen. Hij eindig
de daarmee als eerste, direct gevolgd door
G. Karstens uit Leiden en H. J. Schouten
uit Badhoevedorp.
Direct hierna gingen de ruim 50 ama
teurs van start. Deze strijd gaf een geheel
ander beeld. Al in de aanvang viel de
latere winnaar op, door zijn korte maar
felle sprint, als het op premie-rijden aan
kwam. Het merendeel der premies eiste
hij voor zich op. Er werden in de aan
vang verschillende uitlooppogingen on
dernomen, echter zonder succes, het pele
ton riep hun tot de orde terug. Na 36
km had zich een groep van drie renners
gevormd, die een voorsprong nam van
ruim 100 meter. Dit waren de drie
Utrechters J. Rademakers, Lex van Kreu
ningen en W. Tergouw. Hun voorsprong
groeide steeds verder uit, na 50 km was
dit een minuut. Intussen probeerde een
tweetal renners Jansen en IJzendoorn vat
op de vluchtelingen te krijgen, echter
zonder succes. In een prachtige stijl, om
beurten de kop nemende, liep het drietal
Als toegift op de festiviteiten van de
25-jarige VZC werd maandagavond in
„Bergbad" een polotoernooi gehouden met
als deelnemers: Polar Bears (Ede), SVH
(Hilligersberg) en VZC. Beide uitgenodig
de ploegen spelen in de tweede klasse en
werden resp. eerste en tweede tijdens de
jeugdwintercompetitie. De Veenendaalse
ploeg sloeg zich echter goed door de
zware opgave heen, ondanks de laatste
plaats. Het niet meespelen van Koomen
was een andere handicap.
In de eerste helft van de wedstrijd
VZC - Polar Bears waren de gastheren
nergens. Het veld werd volkomen be
heerst door de snelle en handige Ede
naren, die vooral door toedoen van Dik-
kenberg en Wim Kok zevenmaal scoor
den. Doelpunten waaraan keeper Jan
Bakker weinig of niets kon verhinderen.
Na de rust ging het beter; de snelheid
van Polar Bears zakte af, waarschijnlijk
ook het gevolg van een juist tevoren ge
speelde wedstrijd. Cel Slotboom en E. van
de Loosdrecht scoorden voor VZC. De
eindstand 9-3 voor de gasten.
De daarvoor gespeelde wedstrijd Polar
Bears - SVH eindigde in een 6-1 over
winning voor de Edese ploeg.
SVH - VZC was een vrijwel gelijkop-
gaande strijd; SVH buitte de grotere
snelheid niet uit en stuitte steeds op een
moeilijk te passeren Jan Bakker. Het
bleef tot enkele seconden voor het eind
signaal gelijk (4-4), maar juist op dat
tijdstip maakte SVH het doorslaggevende
doelpunt (5-4).
In de feestweek van de Veenendaalse
zwemclub werd een tweekamp gehouden
tussen de jubilerende club en Zeus uit
Nijmegen. Van de zwemnummers waren
de meeste damesnummers voor de Nij-
megenaren, doch alle herennummers voor
VZC.
De polowedstrijden van dames, heren
en aspiranten gaven de doorslag. De
VZC-teams wonnen alle hun wedstrijd
en daarmee won VZC de tweekamp.
In het aspirantentoernooi, dat vrijdag
avond werd gehouden ging „De Forellen"
uit Rhenen met de beker strijken, na een
enerverende finale tegen de Veenendaalse
jongens. De wedstrijd eindigde in een
2-2 gelijke stand, doch de Rhenense jon
gens wonnen door strafworpen.
De tweede prijs was voor VZC.
steeds verder uit.
Wim Tergouw moest na 70 km los laten,
het tempo was te hoog voor hem. Later
stapte hij af.
In een felle sprint eindigde Lex van
Kreuningen als eerste, gevolgd door zijn
ploegmakker Rademakers. Uit een groep
van acht man, die voor het peleton uit
reed, plaatste N. IJzendoorn uit Drieber
gen zich als derde.
Mej. Riet Veenendaal kwam de eer toe
het gebruikelijke ceremonieel te verrich
ten. Zij kweet zich goed van deze taak,
uiteraard tot genoegen van de winnaars.
J. de Kroon dankte na afloop allen die
meegewerkt hadden tot het welslagen
van deze eerste ronde van Amerongen.
Op een enkele val na, is alles uitermate
goed verlopen. Dat echter circa 60 van
de belangstellenden niet in het bezit was
van een plaatsbewijs, zal voor de organi
satoren wel aanleiding zijn bij de eerst
volgende ronde een intensieve controle in
te voeren. In dit opzicht is de sportieve
geest van het publiek beneden de ver
wachtingen gebleven.
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres:
Parallelweg 10 Veenendaal
WIE ZIJN ER JARIG?
27 aug. Annie Rozeboom
28 Willy v. Wakeren
28 Gert Heikamp
1 sept. Ena Hardeman
.1 Clara Breeschoten
1 Jopie Wutink
2 Jaap v. Zuidveld
Hartelijk gefeliciteerd!
OPLOSSING RAADSELS
I. kanonnen
II. achter de wolken schijnt de zon
III. oom toom stoom
I. mei (heeft maar 3 letters)
II. zeep gewei leem mond
ham wesp mand zwemmen
III. een locomotief
Eén, twee, drie, wie heeft die bal
JONGENS EN MEISJES
Deze raadsels kunnen weer ingestuurd
worden. Degene dia de minste fouten in
zijn (of haar) oplossing heeft, krijgt weer
een mooie bal. Dit geldt voor de groep
jongeren zowel als voor de groep oude
ren. Bij meerdere goede oplossingen, wijs
ik bij loting de prijswinnaars aan.
Zoals gewoonlijk moeten naam, adres,
week
Geldig tot en met 1 sept. 1959
verjaringsdatum en geboortejaar op de
inzending vermeld worden en de oplos
sing moet uiterlijk dinsdag 1 september
ingeleverd zijn bij het bureau van „de
„Vallei", Parallelweg 10. Stuur de raad
sels gerust in, ook al kun je ze niet alle
maal vinden. Maar ik geloof niet dat ze
veel moeilijkheden opleveren. Hier vol
gen ze:
Groep ouderen (van 11 tot 16 jaar)
I. Vul deze 16 vakjes zo in, dat van
links naar rechts en van boven naar
beneden telkens dezelfde woorden
komen te staan.
1
2
3
4
2
3
4
1®eë
een gifeer; 2. ander woord voor
kellner; 3. zoon van Jacob; 4. geen
sporen van verval vertonend, bloei
end. Er komen in de vakjes 1 X b;
2 X e; 2 X f; 2 X i; 1 X k; 2 X 1;
2 X o; 2 X r; 1 X s; 1 X v.
II. Ik ben een plaats in de provincie
Utrecht. Geef me een andere slotlet
ter, dan word ik een vis. Verander
nu m'n beginletter, dan word ik een
kleur.
III.
X
X
X
X
X
X
X
X
A
690826
le rij een klinker
2e een meisjesnaam
3e plaats in Zuidoost-Drente
4e 't gevraagde woord
5e één der moderne talen
6e viervoetig huisdier
t 7e een medeklinker
Op de kruisjeslijnen komt de naam
van een grote roofvogel.
Groep jongeren (van 6 tot 11 jaar)
I. Ik weet een diertje dat soms steekt
Zodat je huilen moet,
Maar wat datzelfde diertje maakt
Is o zo heerlijk zoet.
Laat mij eens horen of je weet
Hoe of dat kleine diertje heet.
II. X - - het nat uit een vrucht
X - - verblijfplaats voor dieren
X - - zit onder je schoen
X - - een meisjesnaam
X - - dun stukje hout
X - - kap op het huis
X - - een boom
X - - een griezelig knaagdier
Op de kruisjes komt het beroep van
een man.
III. Van onderstaand versje moeten de
weggelaten woorden worden inge
vuld. Ieder streepje is een letter.
Er was eens een jochie dat heette
Die lustte op een morgen z'n
[boterham - - - -
Hij wilde alleen maar brosse
[be -
Z'n broertjes en zusjes
[------- hem - - -
Z'n vader werd toen verschrikkelijk
Hij bulderde: „denk je dat dat zo
[maar - - - -
Jij eet je brood op, zonder
[man - - - - -
Of ander zal ik je moris
Toen sloeg - - - - de schrik in
[bei z'n - - - - -
En z'n boterham was heel gauw
Beste jongens en meisjes,
Op onderstaande foto zien jullie Melis
v. Dam uit Eist (U.) Melis is 11 jaar en al
Vit jaar ziek. IIU ligt nu al ruim twee
maanden onafgebroken op zyn bed. Weet
je wat Melis zo fyn zou vinden? Dat
jullie hem eens een mooie ansichtkaart
wilden sturen. Nou, dat doen we natuur-
lijk allemaal.
Zyn adres is: Drifweg 7, Eist (U.).
Enzouden we samen nog niet iets
voor hem kunnen doen? Toe, kijken jullie
eens in je speelgoedkast en op je boeken
plank. Er zijn vast wel boeken en er is
vast wel speelgoed waar jullie te groot
voor geworden zijn of waar je niet meer
mee speelt en dat onze zieke Melis nog
fijn kan gebruiken. Het moet dus speel
goed zijn waar hij in bed mee kan spe
len. Laat dit stukje aan jullie ouders le
zen, ze zullen zeker hun goedkeuring aan
dit plan geven en mee willen werken om
dit zieke jongetje een zonnestraaltje te
bezorgen. Speelgoed en boeken kunnen
rechtstreeks aan Melis adres gestuurd
worden, of afgegeven worden aan het
redactiebureau van „de Vallei", Parallel
weg 10.
Jullie Tante Jos..
Voor onze blinden
We ontvingen zilverpapier en capsules
van: Frits van de Bovenkamp en Alie de
Haas. Allebei hartelijk dank!
Beste Hannie,
Ik was blij met je briefje, welbedankt
hoor. Je hebt mooi postpapier. Je gaat
dus al weer naar school? Ja de tijd van
leren is voor de meeste kinderen weer
aangebroken. Hoor ik nog eens iets van
je? Dag hoor.
Tante Jos.
Beste Piet,
Leuk dat je even hebt geschreven, nu
weet ik tenminste hoe je heet. De raad
sels had je goed opgelost. Doe dit keer
ook maar mee. Dag Piet!
Tante Jos.
Een dikke kwal lag op het strand,
Te stoven in het warme zand.
Maar 't beest had werk'lijk niet veel rust,
Daar in die hitte, aan de kust.
Er liepen kind'ren langs hem heen.
Eén gooide naar hem met een steen,
Een prikte in hem met een stokje,
Eén wikkelde hem in haar rokje.
Hij werd naar 'n zandkasteel gebracht,
Daar mocht hij zwemmen in de gracht.
Twee jongens namen hem weer mee,
En gooiden hem ploemp in de zee.
Een grote voet, heel hard en stug,
Die trapte keihard op zijn rug.
Toen dacht de kwal: 'k moet hier
[vandaan,
Want anders ga ik naar de maan.
De mensen lijken hier wel mal,
Ze denken, o 't is maar een kwal.
Maar ook een kwal wil rustig leven,
'k Zal mij maar ver in zee begeven.
Aan dagjesmensen op het strand
Hou ik m'n levenlang het land.
NIEUWE AUTO OP DRIE WIELEN
VAN GLASVEZEL
Berkeley Cars heeft bekendgemaakt
dat zij een nieuwe lichte auto op drie
wielen op de markt zal brengen, die
snelheden kan halen van 55 tot 60 mijl
per uur. Het autootje heeft een 328 c.c.
Excelsior twee-cylinder, twee-takt
benzine motor met een verbruik van
50 mijl op de 5.5 liter. D carosserie
van de auto is van glasvezel met een
"soft top" van zeer sterk materiaal.
Het wagentje biedt plaats aan twee
volwassenen met twee kleine kinderen
of bagage. Alle wielen zijn onafhanke
lijk geveerd en de wagen heeft hydrau
lische remmen.
(17)
„Wacht", zei ze opeens, „al dat ge
praat helpt niet. Ik zal mijn man
waarschuwen. Misschien weet die er
wat opze was al weg.
„Dat is een bazige tante", zei me
vrouw Verhaar met een zwakke glim
lach.
„Enzal ik maar weer gaan?
Ofze was bang zich op te dringen.
„Nee", zei Annelies fel, „o blijf als
jeblieft. Laat me niet alleen."
„Goed", was het antwoord, en me
vrouw Verhaar leefde op. „Luister",
zei ze, 't is misschien heel nuchter,
maar ik zet koffie. Daar knap je van
op. Met muizenissen redden we niets."
„Goed", zei Annelies dof. Ze hoorde
de ander scharrelen in de keuken, de
plof van het gas. O nee, niet alléén.
Alsjeblieft niet alleen.
En toen overviel haar een hevig ver
langen naar Jan. Al die vreemden, ze
meenden het allemaal goed. Maar Jan,
Jan moest ze hier hebben. Met Jan sa
men moest ze hier doorheen.
Haar gedachten sleepten haar mee.
Ze zag de mensen de straat inkomen
met het kleine slappe lichaampje van
Ruthjeze zag die lachende ogen
voor altijd gesloten, ze las de adverten
tie „Onze jongste lieveling", ze zag
zichzelf staan aan de rand van een
klein grafjemet een schorre lach
veegde ze die gedachten weg. Onzin,
vertelde ze zichzelf, wind je niet op,
haal je niets in je hoofd, misschien zit
ze wel ergens hoog en droogmaar
het hielp niet. Ze zag wéér het donkere
stille bos, met het eenzame figuurtje,
ze hoorde Ruthje roepen „Moeder", zo
als ze geroepen had die keer, toen haar
amandelen geknipt waren en ze zo
koortsig wasen ze kon niets doen,
niets doen. Fel rinkelde de bel van de
telefoon. Ze greep de hoorn van de
haak als was het een reddingshaak.
„JaJan! JanGoddanko
Jan, Ruthje is zoek, verdwaald in het'
Mastbos. Dat zal ik je wel vertellen
Ja, ik heb het aan de politie opgegeven,
nee, mevrouw Verhaar is bij me, ge
lukkig, o Jan, waar zit je? Nog in Arn
hem? Jan, kom direct thuis, toe, hoor
jeOpeens begaf haar stem het en
in lange gesmoorde gieren snikte ze
het uit. Ze hoorde Jans stem door de
telefoon, verontrust, pogend te kalme
ren, beheerste zich„Nee Jan, het
is al over, lieverd, het was alleen maar
omdat ik zo blij was, dat ik je hoorde."
En toen hoorde ze hem weer zeggen
van die oude, bekende, lieve woorden
van vroeger.
Toen wist ze dat daar aan de andere
kant, ver weg, de man stond op wie ze
rekende, die haar nooit in de steek zou
laten, de man die ze nodig had om dit
door te komen. „Ja lieverd", zei ze
glimlachend door haar tranen heen,
„stil maar, het is al weer over. Maar
kom gauwen maak geen brokken.
Hoor je?"
Mevrouw Verhaar kwam binnen met
een dampende kop koffie, zag de ver
andering in het gezicht van Annelies.
„Is ervroeg ze.
„Nee, mijn man", antwoordde Anne
lies onsamenhangend, „hij zit in Arn
hem, maar hij komt gauw thuis. Als
hij nu maar niet te wild rijdt. Anders"
ze zweeg.
Het zachte mevrouwtje Verhaar
knikte. Ze dacht aan de praatjes over
Annelies waaraan ze niet mee had
willen doen. Praatjes inderdaadze
was alléén al een stuk opgeknapt om
dat haar man had opgebeld.
„Nou", zei ze, „een man d'r bij, dat
scheelt altijd weer". Ze voelde zelf hoe
onbenullig het klonk, maar dat hinder
de niet. „Je kunt zulke dingen niet al
léén...."
„Nee", stemde Annelies in en zag
haar dankbaar aan. Stil zaten de twee
vrouwen, wachtend. Maar de rust
duurde niet lang. Er was een roep van
„Volk" in de keuken, de echte Maarn-
velders kwamen altijd achterom. Even
later stommelde vader Wansink op
kousevoeten binnen. Zelfs in de groot
ste alteratie vergat hij niet zijn klom
pen uit te doenmoeder Wansink
had hem goed gedresseerd.
„Mevrouw", zei hij een beetje ver
legen, „ik wou effe zeggen, we gaan
d'r op uit. Om de kleine meid te zoe
ken."
„Wie we?" vroeg Annelies onhandig.
„O, een heel stel. Ik heb de melk
boer opgehaald en Fransen en Olde-
bennink en Markering en Voller, afijn,
ik zal ze maar niet allemaal opnoemen,
want u kent ze toch niet. We hebben
lantaarns bij ons en de wachtmeester
heeft een soort zoeklicht. We gaan het
in ieder geval proberen."
Annelies rukte haar mantel van de
kapstok.
„Ik ga mee".
Mevrouw Verhaar trok haar zachtjes
terug.
„Nee", zei ze, „dat moet je niet doen.
Je kunt ze toch niet helpen. Je moet
wachtenop je man." Zonder dat
ze erbij nadacht, brak ze alle vorme
lijkheid.
Annelies stond een ogenblik in twij
fel. Maar wachtmeester Verkaik knikte
met het hoofd. „Blijft u liever hier,
mevrouw. Blijft u bij de telefoon en
wacht op uw man. Het is voor wie het
Mastbos niet kent, niet ongevaarlijk in
het donker."
„Maar mijn kleine meid is er in",
riep Annelies.
„Ja", antwoordde de wachtmeester
onverstoorbaar, „die gaan we ook zoe
ken. Kijkt u maar es en zeg dan zelf
of u denkt dat het nodig is dat u mee
gaat."
Annelies trad naar buiten en aarzel
de een ogenblik ongelovig. Daar ston
den tientallen mannen met zaklan
taarns, sommigen met stormlampen.
Ze herkende haar melkboer, haar
groenteboer, ze zag Wansink en Breeu-
wert en Geldersman, al die mensen
die ze kende van naam en die ze met
een oppervlakkige hoofdknik was voor
bijgegaan en die nu allen bereid waren
om haar kleine Ruth te gaan zoeken.
„Het dorp", flitste het door haar hoofd,
„de nabuurschap van het dorp." Ze
ging naar Wansink toe.
„Ik blijf thuis", zei ze, „ik zou u
maar in de weg lopen. Ik vind het zo....
zo mooihaar stem stokte.
,,'t Is al goed, mevrouw", antwoordde
Wansink, „laat 't maar aan ons over.
Al moeten we heel de nacht zoeken, ze
komt terecht." Een gebrom van man
nenstemmen bevestigde het.
En toen zag Annelies ze gaan, een
deel op de fiets, de anderen lopend.
Wat ze niet zag was de brancard, die
de wachtmeester voor alle zekerheid
mee had laten nemen. „Hou die uit het
gezicht", had hij geadviseerd, „als ze
die ziet, krijgt ze er wat van. Je weet
hoe de vrouwen zijn."
Binnen wachtte haar mevrouw Ver
haar.
„Kom", zei ze, laten we nog even
naar de kinderen gaan kijken. Die sla
pen misschien nog niet."
Ze had gelijk. Jan en Els lagen met
wijd open ogen in het duister te sta
ren en vroegen angstig of Ruthje al
terecht was. Els had het te kwaad toen
ze dacht aan het kleine zusje, helemaal
alleen in het donkere bos. Annelies
moest haar kalmeren, zei dat Ruthje
best terecht zou komen, dat ze mis
schien al bij andere mensen was, die
geen telefoon hadden en haar maar in
bed hadden gestopt. Het maakte haar
zelfs rustiger, dit kalmeren van de kin
deren. En Jan en Els vonden het des
ondanks toch wel erg leuk, dat me
vrouw Verhaar hen nu ook zo maar in
hun bed zag liggen en zoals alle kin
deren zijn, babbelde ze meteen hon
derd uit.
Maar onder dit alles waren al haar
zintuigen gespannen, en ze sprong op
toen ze de korte klank van Jans claxon
hoorde. Ze was nog niet bij de deur
toen ze zijn sleutel al hoorde in het
slot.
Jan Belders had gereden als een ra
zende, aan het heftigste zelfverwijt ten
prooi. Hij had al uren éérder thuis kun
nen zijn.
(Wordt vervolgd).
