ss gruyters neekreclame
Bij E.K.S.G. wordt met geld gesmeten
ilk 2e pak
Prima Havermout
voor HALVE PRIJS
EEN SPONS
25 cent
GOEDKOPER
Een pak
POEDERSTIJFSEL
voor 30 cent
Altijd een kassabon voor 10°/o korting.
ZIJ KOCHTEN
MIJN KIND
Elk 3e siuk
TOILETZEEP
GRATIS
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
WOENSDAG 30 SEPTEMBER 1959
Nr. 77
Verhuiskosten
43.000
De Expo
Tollentijd
Voor de vrouw
Het horloge is geen duikboot
Uit de raadzaal van Renswoude
Plan voor de bouw van
14 woningen
Directeur-generaal PTT vraagt
meer kapitaal en meer
bouwvolume
(van onze correspondent)
PARIJS, september. BtJ de personeelsdiensten van de Europese Kolen- en Staal-
Gemecnschap ontvangt men met Iedere post brieven van sollicitanten. Het ligt voor
de band: in ruime kring is al bekend, dat er dikke wedden worden betaald en hoge
onkostennota's vlot worden geparafeerd. Wie het breed heeft laat het breed hangen:
de EGKS beschikt jaarlijks over 161 miljoen zilveren guldens en hoewel men op zo
groot mogelyke voet leefde maakte men er toch maar 85 miljoen op. De sollicitanten
hopen dat ze mogen komen meehelpen de vette pot leeg te maken
De negen leden van het Hoge Gezags
orgaan verdienen meer als Ike Eisen
hower. Samen mogen ze 700.000 gulden
verdelen. Hun wedde is bovendien belas
tingvrij. Ze roken natuurlijk ook voor
spotprijzen belastingvrije sigaretten en
sigaren, drinken spotgoedkope porto, rij
den op belachlijk goedkope benzine en
genieten nog een tiental andere benijdens
waardige voordeeltjes. Als de leden van
de Hoge Autoriteit opkrassen en dus moe
ten verhuizen genieten ze een kleine ver
goeding voor verhuis- en installatiekos-
ten. De heren Mayer en Etzel kregen
hiertoe 43.000 gulden uitgekeerd. We cite
ren deze gegevens uit het rapport van de
heer Urbain Vaes, betreffende de uitga
ven van het zesde dienstjaar, die ook zelf
nogal kritisch staat tegenover bepaalde
uitgaven. Het lijvige twee delen met in
totaal 450 pagina's kunnen we niet op
de voet volgen. Enkele aanhalingen vol
staan evenwel om u op te wekken ook
een sollicitatie in zee te sturen. Vier
ambtenaren van de EKSG hadden ont
dekt, dat ze er goed aan zouden doen ter
plaatse eens de anti-trustwetgeving te
gaan bestuderen. Ze bleven een maand
weg: totale kosten (Amerika) bedroegen
30.000 gulden. De ambtenaren reizen
graag, hoe vriendelijk Luxemburg ook is.
Twee gingen er per duurste gelegenheid
naar de Spaanse grens om er een praatje
te maken met een Franse advocaat die
daar op forellen viste. Zelfs als er dure
kerstkaarten moeten worden gedrukt
blijkt hiervoor een buitenlandse reis no
dig te zijn.
De Expo bracht een prachtige gelegen
heid om eens in brede kring bekendheid
te geven aan het werk van de EKSG. Het
lag dus inderdaad voor de hand, dat er
een stand zou komen en de waardigheid
eiste, dat er daarbij niet op een paar
duiten zou worden gekeken. De financiële
commissaris heeft nog eens precies na
gegaan, wat het evenement de EKSG
heeft gekost en kwam daarbij aan de
acht miljoen gulden. Een hele groep
ambtenaren was genoodzaakt herhaalde
lijk in Brussel te blijven overnachten.
Volgens het rapport werd er alleen voor
deze overnachtingen 150.000 gulden te veel
uitbetaald. Een lieftallige, vrouwelijke
tolk, die tussen Luxemburg en Brussel
heen en weer moest reizen streek in één
jaar aan loon en reis- en verblijfkosten
een slordige 38.000 gulden op. Ook een
Nederlander had ontdekt, dat er hier
geld te verdienen was. Hij stelde de he
ren van de EKSG voor op de Expo eens
iets prachtigs te organiseren, waardoor
hij een voorschot op zijn honorarium
kreeg van 5000 gulden. Er was een af
spraak gemaakt, dat hij niets zou be
hoeven terug te betalen als het „prach
tige" niet door zou gaan. En het ging
niet door. De speciale EKSG-dag op de
Expo kostte alleen aan deskundigen, die
met de uitvoering van het programma
waren belast 20.000 gulden. De directeu
ren van de T.V.-diensten uit de zes lan
den moesten bij deze gelegenheid even
overkomen. Hun etentje en hun bed kost
te zes duizend gulden.
Indien men de boeken doorbladert valt
men van de ene verrassing in de andere
en hoewel de toon van de rapporteur niet
aanvallend is blijkt er toch wel uit, dat
hij niet akkoord gaat met deze geldsmij
terij. Waarom moet een ambtenaar van de
EKSG, die in Brussel autopech krijgt sa
men met zijn bestuurder juist in het aller
duurste hotel logeren? Het schijnt, dat
alles zo duur mogelijk wordt georgani
seerd. Zo had men voor de Expostand
natuurlijk foto's nodig van de Europese
Grootheden, die ongetwijfeld zonder veel
kosten te verkrijgen waren geweest bij
de grote foto-agentschappen. Maar niet
temin stuurde men een Duitse fotograaf
met zijn assistent en een chauffeur voor
veertig dagen naar Parijs, Rome, Brussel
en Luxemburg om de plaatjes te maken...
Wanneer kinders tollen op 't trottoir
Schuilt m.i. daarin geen gevaar
Maar huiver soms eerlijk gezegd
Van dat maar tollen op de weg
Zie ik kinderen spelen met hun tol
En hun soms roekeloos gehol
Dan denk ik vaak, met al hun pret
Wordt te weinig op 't verkeer gelet
Maak kinders, van de openbare straat
Wanneer je achter de tol aangaat
Geen speelplaats: denk aan 't gevaar
Blijft liever tollen op 't trottoir
Kinderen beseffen het vaak niet
Zoals een oudere het ziet
Als zij verdiept zijn in hun spel
Bedenk steeds auto's rijden snel
't Snelverkeer, ik zei het reeds
Ondervindt het in tollentijd, steeds
Wordt hun aandacht dan gevraagd
Als achter de tol wordt aangejaagd
Wil kinders, toch hieraan steeds denken
En aan dit schrijven aandacht schenken
Een gewaarschuwd kind geldt ook voor
[twee
Doet kinderen, hier uw voordeel mee
Meer wil ik er hierbij van zeggen
Trachtte hiermee slechts uit te leggen
Hoe gevaarlijk 't kan zijn in tollentijd
Wanneer u niet de straat vermijdt
J. M.
het horloge omhoudt en het blijkt niet
waterdicht te zijn, dan zijn de fijnste sta
len onderdeeltjes reeds na enkele uren
aangetast, vooral wanneer er zeewater in
het uurwerk is gekomen.
De beste raad is dus: doe het horloge
af bij het zwemmen of nog beter
laat het thuis!
Mocht het onverhoopt toch voorkomen,
onthoudt dan dit: Hoe eerder men het
„natte" uurwerk bij een vakman aan
biedt, des te beter. Hij kan de juiste
maatregelen treffen om het kostbare
eigendom voor verdere schade te behoe
den.
Probeer nooit zelf het uurwerk te dro
gen of iets van dien aard Deze goed be
doelde pogingen kunnen schade aanrich
ten
Wanneer men door omstandigheden niet
in de gelegenheid is het horloge direct bij
een vakman te laten nazien, handel dan
als volgt.
Neen een glas of iets dergelijks gevuld
met gewoon leiding of pompwater en
dompel daarin het horloge gehéél onder.
Laat het onder het wateroppervlak tot
dat de gelegenheid zich voordoet het hor
loge ter reparatie aan te bieden. Zolang
het onder water blijft is roestvorming na
melijk uitgesloten.
Geniet van zon en water maar doe het
horloge af, want voorkomen is altijd nog
beter dan genezen!
Koningin Frederika van Griekenland
ziet oudheidkundige vondsten. In het
museum van Athene heeft koningin
Frederika van Griekenland de oudheid
kundige vondsten bewonderd, die by
Pireaus voor de dag zjjn gekomen. De
foto toont de koningin b[j twee vijfen
twintig eeuwen oude koperen beelden,
welke bijzonder goed geconserveerd
zijn gebleven.
Er is al vele malen tegen gewaar
schuwd maar iedere zomer komen de
water-slachtoffers bij de horlogemaker
aankloppen. De kwaal: horloge omge-
houden tijdens het zwemmen. De prak
tijk heeft geleerd dat het slechts een
enkele maal meevalt. Het merendeel
der uurwerken is echter ernstig be
schadigd. Roest is namelijk de grootste
vijand van het trouwe, maar o zo tere
mechanisme dat horloge heet. Het is
gelukkig niet alleen de vrouw die zich
hieraan schuldig maakt. Ook de man
en niet te vergeten de kinderen, sprin
gen of duiken in het verkoelende nat
met het horloge om de pols.
EEN ZOMERPLAAG
Waarom doet men dit? Veelal is het
onwetendheid, vergeetachtigheid en vaak
ook uit bravour! Och het geeft niet, zeg
gen velen, mijn horloges is waterproof,
maar weet de drager wanneer de „wa
terkering" het begeeft? En weet men ook
dat zelfs de beste waterproof geen garan
tie biedt tegen het optreden van z.g.
condens in het uurwerk wanneer dit
plotseling sterk wordt afgekoeld.
Juist deze vorm van oxidatie kan fa
taal zijn. Immers men is op niets bedacht
en als na enige weken het horloge zich
steeds moeilijker laat opwinden, biedt
men het ter reparatie aan.
De vakman constateert dan vaak de
verwoestende werking van roest, een pro
ces dat veel vlugger gaat dan men denkt!
Als men bijvoorbeeld bij het zwemmen
(Vervolg van pagina 1)
hiertoe te besluiten.
De heer Vermeulen vroeg of het hier
gewone premiewoningen betrof en op
welke gronden het Terlingenfonds 500.-
beschikbaar stelt. De voorzitter ant
woordde, dat het hier gewone particu
liere woningbouw betreft, en dat de heer
Terlingen, zowel voor woningbouw als
woningverbetering door minderdraag-
krachtigen, uit een daartoe ingesteld
fonds gelden fourneert, mits aan bepaalde
voorwaarden wordt voldaan.
De heer Zweers had tegen deze bijdrage
op zichzelf geen bezwaar, doch infor
meerde hoe dit in verband met de aan
staande grenswijziging is geregeld. Vol
gens de voorzitter moeten de kapitaals-
lasten, die betrekking hebben op het
overgaande gebied, door de andere ge
meenten worden overgenomen, hetgeen
derhalve ook hiermede het geval zal zijn.
Het voorstel werd hierna zonder meer
aangenomen.
Vervolgens vond de aanbieding plaats
van de begroting voor het gemeentelijk
woningbedrijf en de gemeentebegroting
voor het dienstjaar 1960, alsmede de re
kening van het woningbedrijf en de ge
meenterekening over het dienstjaar 1958.
Voor het onderzoek van deze stukken
werd een commissie ingesteld, bestaande
uit 5 raadsleden, niet-wethouder zijnde.
De vastelling van de 6e wijziging van
de gemeentebegroting voor het dienstjaar
1959 vormde daarna een hamerstuk.
De herbenoeming van de leden van de
commissie van advies inzake vordering
van woonruimte leverde eveneens geen
moeilijkheden op en alle zittinghebben
de leden werden wederom een jaar be
noemd, te weten de heren W. van den
Brandhof, G. van Ginkel, G. R. van
Leeuwen, A. J. Verdam, en E. Zweers.
De voorzitter betuigde tenslotte nog
zijn dank aan de leden voor het werk, dat
in het afgelopen jaar is verricht.
Hetzelfde was het geval met de her
benoeming van de leden van de commis
sie tot wering van schoolverzuim, be
staande uit mevr. H. Worst-Lakerveld,
en de heren W. Blaauwendraat, J. Brunt,
A. C. M. Grundlehner en A. P. Wolles-
winkel. Deze werden weer voor een tijd
vak van 5 jaren als zodanig benoemd.
Het laatste agendapunt vóór de rond
vraag behelsde het voorstel van burge
meester en wethouders om te besluiten
tot de bouw van 14 woningwetwoningen
op een terrein, gelegen aan de Van Ree-
deweg, en daarvoor de benodigde credie-
ten beschikbaar te stellen.
In dit voorstel werd allereerst de no
dige aandacht gewijd aan de mogelijkheid
tot de bouw van zogenaamde bejaarden
woningen. Reeds eerder waren hierom
trent door verschillende raadsleden sug
gesties gedaan en op grond daarvan had
den burgemeester en wethouders aan de
architect, de heer A. H. Nes, verzocht een
schetstekening met begroting voor een
4-tal van deze woningen te maken. Vol
gens dit ontwerp-plan bevatten de be
jaardenwoningen gelijkvloers: 1 woonka
mer, 1 slaapkamer, een keuken, een berg
ruimte, een w.c. met douchecel, alsmede
een entree. De zolder is daarbij niet toe
gankelijk.
Deze woningen voor twee personen, die
derhalve wel erg klein zijn, moeten, uit
gaande van géraamde grond- en bouw
kosten, een huurprijs opbrengen van
9.10 per week. Daar staat tegenover,
dat normale 7-persoons woningwetwo
ningen, in hetzelfde geval een huur moe
ten opbrengen van 12.20 per week.
Gezien de beperkte mogelijkheden van
de bejaardenwoningen en het naar ver
houding geringe huurverschil van 3.10
achtten burgemeester en wethouders het
derhalve niet verantwoord om het .be
perkte bouwvolume hiervoor aan te
wenden, zulks mede met het oog op het
feit, dat de meeste bestaande normale
woningen minder in huur doen dan nu
voor de 2-persoonswoningen is geraamd.
Op grond van deze overwegingen stel
den zij de raad derhalve voor hiertoe
niet over te gaan, doch zonder meer te
besluiten tot de bouw van 14 eengezins
woningen.. Als enige oplossing van het
bejaardenprobleem ziet het college de
mogelijkheid van opschuiving naar de ou
dere woningwetwoningen, die thans een
aanmerkelijk lagere huur hebben.
De heer Zweers moest het tot zijn spijt
eens zijn met het voorstel doch voor de
bejaarden moet wat gebeuren, speciaal
voor hen, die nu in onbewoonbaar ver
klaarde woningen zitten, Opschuiving
zou inderdaad een mogelijkheid zijn, doch
dit zal in de praktijk op zeer grote moei
lijkheden stuiten.
De voorzitter was hiervan ook over
tuigd, doch achtte dit nog beter dan de
bouw van 4 be jaarden woningen. Zijn er
voor deze woningen nu of in de toekomst
i geen gegadigden onder de bejaarden, dan
moeten deze leeg blijven staan, daar
jonge gezinnen hierin niet kunnen wor
den ondergebracht. Het huurverlies, dat
dan ontstaat is zonder meer niet verant
woord.
keuze uit Goudstreep of Bloemenzeep
Sla een lekker voorraadje in
profiteer nu het zo voordelig kan
U kent de kwaliteit I
Nu kunt U voor een stevig ontbijt
zorgen. Twee pakken kosten U
samen nu maar 81 cent.
Dat is die hele sterke spons,
die zo lang meegaat.
Nu niet 80 maar 55 ct. I
De moderne stijfsel volgens
De Gruyter's eigen recept.
Nu 10 ct voordeliger.
het Snoepje van de Week voor
slechts 15 cent bij aankoop
van f. 4.- De Gruyter-attikelen.
Oók bij de
weekreclames.
Deze aanbiedingen zijn geldig van
30 sept. t/m 6 okt. '59
59093
Wethouder Wolleswinkel vroeg zich
daarbij nog af, of er inderdaad bejaar
den zijn in Renswoude, die hun oude om
geving willen verlaten en een dergelijke
woning met zo'n hoge huur betrekken
willen. Hij meende dit ten zeerste te moe
ten betwijfelen.
Het slot van de discussie, die zich daar
op ontwikkelde, was, dat het beter is om
normale woningen te bouwen en dan
desnoods van gemeentewege een of an
dere huurtoeslag te verlenen. Dit is fi-
nanciëel-economisch gezien zeker meer
verantwoord. Overeenkomstig het voor
stel van burgemeester en wethouders
werd daarna besloten over te gaan tot de
bouw van 14 woningwetwoningen en de
daarvoor benodigde gelden beschikbaar
te stellen.
Tijdens de rondvraag informeerde de
heer J. van den Brandhof naar het tijd
stip, waarop de pachtschadevergoedingen
zullen worden uitbetaald voor de gronden
aan de Van Reedeweg. Volgens de voor
zitter is hierbij het wachten nog steeds
op het taxatierapport.
De heer W. van den Brandhof zou gaar
ne wat houtopslag verwijderd willen heb
ben in een bocht aan de Oude Holleweg,
hetgeen door de voorzitter werd toege
zegd.
De heer Hardeman vroeg of er reeds
een beslissing was genomen met betrek
king tot de medezeggenschap van Rens
woude in de Vleeskeuringsdienst alsook
wanneer het aangekondigde onderzoek
naar de uitbreiding van de straatverlich
ting zal worden ingesteld. De eerste vraag
werd door de voorzitter ontkennend be
antwoord. Voor het beloofde onderzoek
was reeds een datum vastgesteld, doch dit
moest onverwachts worden uitgesteld.
Terzake zullen echter binnenkort nadere
mededelingen worden gedaan.
De heer Zweers vestigde nogmaals de
aandacht op de toestand van de Ubbe-
schoterweg en zou tevens gaarne enige
straatlantaarns geplaatst zien langs de
Utrechtseweg, voorbij de Molenstraat.
Volgens de voorzitter waren met betrek
king tot de verbetering van de Ubbe-
schoterweg al wel enige vorderingen ge
maakt, doch een definitieve eindbeslis
sing was volgens spreker nog niet in zicht.
Tenslotte besloot de voorzitter de ver
gadering met de toezegging, dat de kwes
tie van de uitbreiding der straatverlich
ting bij het aanstaande onderzoek zal
worden bezien.
Bij de opening van het districtspost
kantoor te Rotterdam wees prof. ir. G. H.
Bast, directeur-generaal der PTT, er o.a.
op, dat hoewel PTT voor zijn voornaamste
diensten de vraag niet stimuleert, maar
veeleer tracht af te houden, PTT des
ondanks niet aan de vraag kan voldoen.
Hierin ligt naar het oordeel van prof.
Bast een ernstige waarschuwing.
De PTT-diensten moeten kunnen mee
groeien met alle geledingen van onze
nationale economie. Dit klinkt voor ieder
een vanzelfsprekend, maar men verstaat
de consequenties ervan niet altijd.
Als Nederland woningen, magazijnen
of fabrieken bouwt, vindt men het nor
maal dat daar 's morgens - liefst vóór
9 uur - de brieven bezorgd worden, die
de vorige avond elders in Nederland ge
post werden. Er zal ook gezorgd moeten
worden voor telefoon, telegraaf, giro en
spaarbank.
Om echter in nieuwe wijken tijdig post-
inrichtingen en telefooncentrales te heb
ben en om in de bestaande wijken de
groeiende behoefte op te vangen, moet
- zoals reeds bij herhaling betoogd is -
PTT grote investeringen kunnen doen en
dit zou jaren vooruit moeten geschieden.
De directeur-generaal wees voorts op
het facet van de menselijke arbeid, die
naast werk- ook woonruimte nodig heeft.
Per 6000 woningen zijn er gemiddeld
voor de verzorging met PTT-diensten,
125 PTT-ambtenaren nodig (40 bestellers,
40 telefoonambtenaren, 3 telegraafambte
naren, 8 giro-ambtenaren, 2 spaarbank
ambtenaren en 32 ambtenaren van ver
schillende aard).
Deze mensen hebben zelf 80 a 90 wo
ningen nodig en een passend aantal ku
bieke meters werkruimte voor zichzelf en
hun machinerie. Daarvoor is bouwvolume
nodig, ook in dié plaatsen in het westen,
waar dit artikel schaarser is dan elders.
In het algemeen zal, omdat PTT plaat
selijk werkt, daar waar de bevolking
groeit ook het aandeel van PTT in het
bouwvolume moeten toenemen.
Over de voortschrijdende mechanise
ring van de post zei prof. Bast, dat ieder
een, die achter de schermen gekeken
heeft bij de postdienst, beseft moet heb
ben, dat mechanisering van posthandelin-
gen bijzonder moeilijk is als gevolg van
de oneindige variatie in aard, vorm en
omvang van het aan de post toevertrouw
de materiaal.
Het moet daarom geenszins uitgesloten
worden geacht, dat de posterijen op den
duur een beroep op het publiek zullen
moeten doen om tot enige standaardisatie
van de afmetingen van een deel der post
te komen. Voortgang van de mechanisatie
acht spreker n.l. onontkoombaar om in
de toekomst de steeds aanzwellende
stroom binnen de gewenste tijd te kunnen
verwerken.
FEUILLETON DOOR HANOL SPOOR
(6.)
„Nu dan", hernam Walter, „er is bij
ons op het kantoor een jong vrouwtje.
Haar man is twee jaar zeevarend. Zij....
ehverveelt zich geloof ik en ze
heeft feitelijk een beetje leiding nodig.
Het lijkt me toe, dat zij en haar man
een prachtig paar vormen en heel ge
lukkig zijnMaar jazo'n jong
ding is gemakkelijk over te halen om
mee uit te gaan.... en zoZe staat
verder praktisch alleennu ja, dan
weet je wel waarop dat kan uitdraaien.
Een klein beetje belangstelling van an
deren kan wonderen doen
Walter hield ademloos op en durfde
toen pas Iris weer aan te kijken. Er
gloorde geen nieuw licht in haar ogen.
Ze plukte verveeld aan haar deken.
Bijna klankloos klonk haar stem, toen
ze vroeg, wat hij daaraan dacht te doen.
„Niets bijzonders" zei Walter zo vlak
mogelijk. „Ik zou haar hoogstens eens
hier naar toe kunnen brengen, dan kun
nen jullie wat babbelen."
„Babbelen", zei Iris met zoveel af
grijzen in haar stem, dat hij onwille
keurig in de lach schoot. Ze lachte mee
en kwam daardoor in een betere en
weer tegemoetkomende stemming. Wal
ter wilde nu zijn laatste troef uitspelen.
Lukte dit niet, dan moest hij zijn ne
derlaag aanvaarden.
„O ja, dat ook nogze verwacht
een baby."
Zie je, nu was het er, die flits van
belangstelling in haar ogen. Walter
voelde e.en ondraaglijke spanning, maar
speelde kwasie onverschillig met Iris'
trouwring, die veel te ruim om haar
vinger zat.
Hij zag daardoor niet, dat er lang
zaam en grote schrik in haar ogen
kwam. Ook voelde hij niet, dat met een
schok tot Iris doordrong, hoe vreemd
eigenlijk zijn houding was. Wat kon de
reden zijn, dat hij ineens zoveel belang
stelling toonde voor een jong vrouwtje,
dat een baby verwachtte
O Heer, laat me niet lelijk en ver
keerd denken, bad zeoh, dat wil ik
niet, blijf nuchter, vermaande zij zich
zelfhet kan nieter is natuur
lijk niets tussen hem enwaarom
doe ik zo mal
Ze lachte met een vreemd schril
lachje. Maar haar nieuwsgierigheid
was geprikkeld. Die jonge vrouw, die
Walter tot zulk uitzonderlijk optreden
had gebracht, wilde ze wel eens zien.
Ze trachtte haar stem zo gewoon mo
gelijk te laten klinken, toen ze, overi
gens zonder veel animo te tonen, aan
Walter zei, dat ze hem en zijn bescher
melinge vanavond al samen aan het
diner verwachtte.
„Dat is het juiste woord - bescher
melinge - zei Walter en probeerde zijn
grote opluchting te verbergen. „Zo
liefste, ik moet nu gaan."
Hij merkte tot zijn bevreemding, hoe
ongewoon ze hem kuste en hij beant
woordde met een verheugd gevoel haar
warme omhelzing.
Iris bleef bij zijn vertrek minuten
lang naar de deur staren.
Zou hijze balde haar kleine
vuistenOh nee, bedacht ze dan
weer, zottin die ik benZolang hij
mij op deze manier kust, behoef ik ner
gens bang voor te zijnOok al vol
doe ik niet geheel aan alle verwach
tingen en toekomstplannen van mijn
energieke man, dan nog maak ik mij
niet ongerustof welmijn
hemel, wat is er een rare pijn in mijn
hart geslopen. Ze schoof de voeten in
haar pantoffeltjes en opende voorzich
tig de kamer ernaast. Lang keek ze
naar binnen, naar de lichtrose kleur en
de gouden lijnen van de kleine meu
bels. Ze beluisterde de doodse stilte, die
in de zonnige kamer heerste en ze
keek naar het ongebruikte speelgoed,
dat door zijn nieuwheid zo'n leven
loze indruk maakte. Tranen welden
op in haar ogen en vonden aarzelend
een weg over de tere wangen.
Zo vond Kitty haar en deze leidde
haar voorzichtig van die plaats weg,
terwijl ze behoedzaam en geruisloos de
deur van de kinderkamer dichttrok.
VERA NEEMT HET NIET
Walter betrad in een bijzonder opge
ruimde stemming het kantoor. Tot zijn
genoegen zag hij, dat Jane zich al op
haar nieuwe plaats, in het kantoor van
Vera had geïnstalleerd. Hij zag ook
het strakke gezicht van Vera, maar had
geen lust om zich over de reden daar
van, die hij overigens wel raden kon,
te verdiepen.
Glimlachend keek hij naar Jane, die
als een grote tegenstelling van Vera,
met een stralend gezichtje achter haar
bureau zat. Als een kind, dat zojuist
nieuw speelgoed heeft gekregen, dacht
hij. Hoe Vera verder op de nieuwe si
tuatie zou reageren liet hem koud.
Jane was nu zijn kanspaardje. Zij
moest hem het levensgeluk van Iris
schenken. Hoe lang en moeilijk en
hoe groot ook de omweg zou zijn, hij
zou de finish bereiken.
In de middaguren betrad Walter het
kleine kantoortje. Hij drentelde wat
langs de kasten op en neer en keek
naar de ijverig werkende Jane. Op
gemoedelijke toon informeerde hij, of
het werk in de nieuwe omgeving haar
beviel. Met een vrolijke lach bevestig
de Jane dat. Hij bleef bij haar bureau
staan.
„U vertelde toch, dat uw man naar
zee is, dus u bent zo iedere dag alleen.
Verveelt u zich niet?" vroeg hij.
Hij zag hoe het lachje op Jane's ge
zicht bestierf en hoe ze de lippen heel
even minachtend omhoog trok. Naast
zich voelde hij, meer nog dan dat hij
het zag, hoe Vera verstijfde en plotse
ling vol intense aandacht was.
Jane keek aarzelend omhoog en zag
het veelbetekenende glimlachje, dat ze
bij deze vraag verwachtte, achterwege
bleef. Ze fronste het voorhoofd. Waar
stuurde die Bennickhoff op aan. Zou
haar eerst gewekte achterdocht toch
nog rechtvaardig blijken te zijn. Maar
hij keek helemaal niet zo dubbelzinnig,
als ze bij een dergelijke misplaatste
vraag zou verwachten. De opwelling,
om hem een kattig antwoord te geven,
onderdrukte ze met moeite. Stel je voor,
dat ze zich vergiste, dan zou ze toch
een figuur slaan en al haar goede voor
uitzichten bederven. Ze dacht aan de
opgetogen brief, die ze dadelijk, dezelf
de dag nog, waarop haar promotie was
aangeboden, aan Rudy had geschreven.
In de eerstvolgende havenstad, waar de
boot zou aanleggen, zou hij de brief
ontvangen. Wanneer zou ze antwoord
krijgen en zou Rudy met de veranderde
omstandigheden genoegen nemen? Het
zou een grote teleurstelling zijn, als
Bennickhoff, door onaannemlijke voor
stellen alle toekomstplannen weer zou
torpeteren. Want al voelde zij zich in
derdaad dikwijls eenzaam, men zou
haar nooit dingen kunnen verwijten,
die haar in haar eigen ogen en in die
van Rudy naar beneden zouden halen.
Walter zag de gedachten afwisselend
op Jane's gezicht weerspiegeld. Het
maakte hem een weinig verlegen en
dus wachtte hij geduldig op antwoord.
„Het gaat wel", zei Jane met matte
stem. „Ik heb altijd nog wel wat werk.
Mijn kleding onderhouden, de kamer
een beurt geven enze bloosde
donkerrood, „wat werken aan de baby
kleertjes."
„Ach ja, natuurlijk, een man kan dat
zo niet beoordelen. Mijn vraag werd
mij meer door mijn vrouw ingegeven.
Ze vraagt, of je lust hebt, deze avond
bij ons te komen dineren."
Hij hoorde hoe Vera met een vreemd
geluid haar adem naar binnen zoog.
Jane werd spierwit en staarde hem
met iets van angst en respect in haar
ogen aan. Hoe had ze de vraag toch zo
verkeerd kunnen opnemen? Wanneer
Bennickhoff minder eerbare bedoelin
gen had, dan zou hij zeker niet begin
nen, met haar aan zijn vrouw voor te
stellen. Jane lachte met een bevrijdend
gevoel. Bijna was haar gelukster ge
daald. Hoe kon ze ook zoiets van
iemand denken, die voordien nooit eni
ge reden van twijfel had gegeven. Ben
nickhoff stond bekend om zijn onbe
sproken levenswandelZe moet de
ze uitnodiging aannemen. Rudy zou
trots op haar zijn en haar in goede
handen weten. (Wordt vervolgd)
