ZUURKOOL
ROOKWORST
'SLhev*
prijs
49
KAPUCIJNERS
TOFFEES
ZACHTE ZEEP
ppwtfn Choc.pastilles
KORBAN
JEUGDVERHAAL
De jurken van de
bruidsmeisjes
buhkemmhzh»
DE ECHTE
GELDERSE
PER STUK
250 GRAM
GELDERSE
Haagse leverworst 200 gram 45
Fijne snijworst100 gram 39
Boterhamworst 200 gram 45
Mals rookvlees 100 gram 55
Echte Groninger koek groot model 89
Koffie 250 gram 89
Zware repen butterscotch7 stuks 100
Pondspak Speculaas soo gram 79
Boterhamkorrels250 gram 39
Appelmoes 3 potten 89
Augurken zoetzuurliterpot 79
Prima Slaoliegrote fles 99
Zuiver Rundvetbeker 500 gram 49
VOOR
Onvoorwaardelijke
kwaliteitsgarantie
ROL
MET WORTELEN
PAK
SAMEN
500 GRAM
de
verschrikkelijke
Cora en Miesje, twee zusjes van 9 en 8
jaar, waren in de wolken. Geen wonder,
want denk je eens in, hun grote zus,
Letty ging trouwen en dan zouden zij
tweetjes, bruidsmeisjes mogen zijn. Al
weken van te voren was de naaister, die
altijd voor moeder nieuwe kleren naaide,
druk geweest met het maken van de
trouwjapon en de jurken van de bruids
meisjes. De trouwjapon was een droom
van fijne geplisseerde, witte zij, kant en
tule geworden. Cora en Miesje keken
eerbiedig naar hun zuster, toen ze de ja
pon voorzichtig paste. Natuurlijk moesten
Cora en Miesje ook hun feestgewaden
passen en ze zagen er werkelijk allerliefst
uit in hun lichtblauwe zijden jurken, met
lange wijde rokken. Ja, die rokken. De
zusjes vonden ze wel wat erg lang. „We
zullen er over vallen," beweerden ze om
strijd, maar de naaister zei dat het zo
hoorde en dat ze bij het bestijgen van de
traptreden van het stadhuis, natuurlijk de
jurken iets van de grond moesten tillen.
Tenslotte was alles klaar en de drie
deftige gewaden hingen, netjes onder een
wit laken, in een lege kast op zolder.
Cora en Miesje konden de blijde dag
haast niet rustig afwachten. Ze zagen
zichzelf al zitten, met hun boeketje in de
hand, de één naast de bruidegom, de an
der naast de bruid. Eerst op het gemeen
tehuis, waar de ambtenaar, die het hu
welijk voltrekken zou, een mooie rede
voering zou houden en dan in de kerk
waar de dominee het huwelijk zou in
zegenen en waar vast een heleboel men
sen zouden zitten.
Het was nog enkele dagen vóór de
grote gebeurtenis zou plaatsvinden en
moeder zat 's avonds bij de tafel. Cora en
Miesje waren naar bed. Jan, een broer
van Cora en Mies, was op zijn kamer
bezig zijn huiswerk te maken, vader was
naar een vergadering en Letty was, met
de aanstaande bruidegom bezig de laatste
hand te leggen aan hun nieuwe woning,
dat wil zeggen, de inrichting daarvan. Al
les was bijna klaar, alleen moesten er nog
enkele schilderijtjes worden opgehangen
en wat kleine versierselen geplaatst.
Moeder dacht aan de drukte die komen
zou en ze ging nog eens bij zichzelf na,
of alles nu in orde was voor het grote
feest. Toen bleven haar gedachten han
gen aan de feestgewaden, boven in de
kast. Waren de jurken van Cora en Mies
je toch werkelijk niet iets te lang, prakki-
zeerde moeder. Stel je voor dat ze zou
den struikelen en met boeketten en al op
de vloer van de trouwzaal terecht ko
men. Moeder nam een kloek besluit. Ik
zal de zoom er afknippen en er een
nieuwe zoom in leggen, dan zijn ze nog
lang genoeg, dacht ze. Zo gedacht, zo ge
daan. Moeder haalde de jurken van de
zolder, zette zich achter haar trap naai
machine en begon de jurken korter te ma
ken. Eerst knipte ze er een stuk af, toen
naaide ze er met de machine een klein
inslag je in en daarna zette ze met on
zichtbare steekjes de zoom met de hand
vast. Ziezo, 't was een heel werk geweest,
want die rokken waren zo wijd, maar nu
was alles weer klaar en moeder zuchtte
van opluchting. Zo konden er tenminste
geen ongelukken gebeuren. Ze ruimde
alles op, streek met een warm ijzer de
nieuw gemaakte zomen glad en hing de
jurken weer netjes in de kast.
De volgende avond moest moeder naar
een bijeenkomst van dames, vader werkte
wat aan zijn bureau, Jan studeerde op
zijn kamer, Cora en Miesje lagen onder
de wol en Letty zat bij de tafel in ge
lukkige gedachten verzonken. Natuurlijk
zag ze al weer voor zich de knusse ka
mer, met de enige meubeltjes waarop ze
gauw met haar Paul zou zitten. Maar in
eens werd Letty actief. Ze klom naar de
zolder en haalde de jurken van Cora en
Miesje voor de dag. Zij, Letty, had ze
toch ook echt wel wat aan de lange kant
gevonden, toen de meisjes ze afpaste. Stel
je voor dat ze midden in de kerk op hun
neus kwamen te vallen, griezelig gewoon,
ze zou er een zoom afknippen en er een
nieuwe zoom weer inleggen, 't Was wel
een heel werk, maar ze had nu toch niets
meer te doen. Alles voor het nieuwe huis
was klaar.
Zo gedacht, zo gedaan. Letty was de
hele avond druk bezig om de jurken kor
ter te maken. Ze streek de nieuwe zo
men netjes glad en hing de jurken weer
in de kast op zolder.
En eindelijk was dan de lang verbeide
dag aangebroken. Om half elf zouden ze
op het stadhuis moeten zijn en om half
tien stak de hele familie zich in feestge
waad. Moeder hielp Letty met het aan
trekken van haar trouwjapon en tante
Greet, die twee straten verder woonde,
kleedde Cora en Miesje voor de grote ge
beurtenis. Maar och arme, tante Greet
bleef verbijsterd voor de zusjes staan
toen ze de jurken voorzichtig over hun
blonde krullen had laten glijden. Nee
maar, de onderjurken kwamen er een
heel eind onderuit, wie had dat zo mooi
versierd? „De naaister heeft de jurken
gemaakt," zei Cora, „maar ze had ze juist
verschrikkelijk lang gemaakt en nu zijn
ze veel te kort."
Miesje kreeg al tranen in haar ogen en
tante snelde naar de andere kamer waar
moeder juist de laatste hand aan het
bruidje legde.
Tante schilderde met veel woorden de
ijselijke toestand in de meisjeskamer en
moeder en Letty keken tante angstig aan.
„Ik heb een zoom van de jurken afge
knipt," zei moeder, „want ik vond dat ze
toch wel iets te lang waren." „O, maar
dat heb ik ook gedaan!" kreet Letty en
ze schoot, ondanks alle narigheid, in een
zenuwachtige lach.
Nu was goede raad duur. Over drie
kwartier zou de trouwstoet op het ge
meentehuis moeten zijn, de auto's zouden
zo wel komen en wie kon er nu nog iets
aan die jurken veranderen?
„Greet, haal gauw de naaister, o ik
weet me geen raad," riep moeder. Ge
lukkig woonde de naaister vlakbij. Ze
kwam onmiddellijk en er waren niet veel
worden nodig om haar de vreselijke toe
stand uit te leggen. Ze trok de meisjes re
soluut de jurken uit terwijl ze moeder
vroeg de overgebleven stof te halen. In
tussen was ze al bezig met een scherp
mesje de rokken van de lijfjes te tornen.
Ze knipte twee lange stroken van de
stof, naaide die vliegensvlug aan de
bovenkant van de rok. Toen rimpelde ze
de aangezette strook opnieuw in, en zette
de hele rok weer aan het bovenstuk.
Roetss roetss roetsss ging de
naaimachine. „De auto's staan voor,"
daia gaan
■mm
W&-
500 GRM*
500 GRAM
HAM '.«65 I1
200 GRAM
BUS 500 GRAM
DROP OF
jgj^J IUI I LLÜ PEPERMUNT
BUS 500 GRAM
Ere
Deze week bij ieder blik „Le Soleil"
tomatensoep a 79 ct Li/lQ
Frankforter knakworst groot blik 6 stuks 98
Droogkokende rijst gebroken 3 pak. (VA kilo) 89
MELK - PUUR - EXTRA BITTER
Wanneer u enig Albert Heijn
artikel niet élke cent waard
acht die u er voor betaalde, dan.
geeft AHuhet volle bedrag terug.
SNELKOKENDE
EXTRA
BfTTER
Albert Heijn
goedkoper!
kwam vader zeggen en hij keek hoofd
schuddend naar „zijn vrouwvolk", dat
natuurlijk weer niet klaar was. De naai
ster greep juist naar de strijkbout en nog
enkele minuten later slaakten moeder en
Letty, Cora, Miesje, tante Greet en de
naaister een zucht van verlichting. De
bruidsmeisjes hadden hun jurken weer
aan enze zaten keurig. De rokken
hingen nu precies op goede hoogte van de
grond. „Lang leve juffrouw Bergsma,"
riep Jan en ieder stemde in met het:
„hoeraaa
Nu was het ogenblik gekomen waarop
bruid en bruidegom in de auto stapten. De
bruidsmeisjes, de wederzijdse ouders en
alle verdere familieleden kregen ook hun
plaatsen aangewezen en zo vertrok de
stoet, door velen op straat nagestaard,
naar het stadhuis. Voor het bruidspaar,
maar ook voor Cora en Miesje, ja voor
alle .bruiloftsgasten werd het een onver
getelijke dag en toen Cora en Miesje ein
delijk heel laat in hun bed lagen zei Co-
ra, terwijl haar ogen al haast dicht vielen:
„Ik ga juffrouw Bergsma morgen mijn
boeketje brengen, het is nog heel mooi nu
we het dadelijk in water gezet hebben,
dat heeft ze heus wel verdiend." „Ze
krijgt mijn boeketje ook," zei Miesje. En
toen sliepen de zusjes.
(49) De nieuwe dag is nauwelijks aangebroken, als
Aram en zijn metgezel zich opnieuw reiswaardig ma
ken. In een lederen zak, voor zich op het zadel, heeft
Aram het losgeld, dat heer Loran hem overhandigd
heeft. Ramar hijst zijn dikke gestalte moeizaam op de
muilezel. Hij is zo druk bezig, dat hij niet merkt, hoe
Aram het beest van achter een schopje geeft. De muil
ezel slaat achteruit en door de onverwachte beweging
tuimelt Ramar op de grond. Stalknechts schieten
lachend toe, om hem overeind te helpen en in dat
ogenblik van verwarring fluistert Aram snel enkele
woorden tot heer Loran: „Kijk onder de rustbank in
het gastvertrek en vertrouw mij! Ik sta geheel aan de
zijde van uw prins!" Razend en tierend is Ramar
overeind gekomen. Nijdig rukt hij aan de halster van
zijn rijdier, doch tot zijn grote opluchting merkt Aram,
dat hem verder alles ontgaan is. Even later hebben ze
de burcht verlaten. Diep in gedachten rijdt de jonge
ridder naast zijn metgezel. Zal zijn plan gelukken? Zal
heer Loran na deze korte ontmoeting voldoende ver
trouwen in hem stellen? (Wordt vervolgd)
