X
TwyCotué-
Er zit méér in dan u denkt!
WITTE KRUIS
Spit, Spierpijn
DA
0
a
rTBABYDERMSS?^
Wordt ook in Frankrijk doodstraf
afgeschaft?
ZIJ KOCHTEN
MUN KIND
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
VRIJDAG 11 DECEMBER 1959
Nr. 98
Alcohol
en weggebruiker
DE 4Ckb& PIJNSTILLER
Wéér dia pijn?... dit, maar
ook die andere plagende pij
nen vaagt u snel weg met
WITTE KRUIS.
The Jazz Messengers
komen in Utrecht
m.m.v. Art Blakey topdrummer
Slecht coachen deed YCV verliezen
van matig SVY
Anti-climax na goed spel in
Den Haag
Rhenus won op het nippertje
van DWSA
Voor hellere
MOCUE!- Baby-huidje
TEMPO
Hoe is het zo kan men zich afvragen mogelijk dat er steeds weer verkeers
ongelukken, waarbij blijkt dat er alcoholgebruik in het spel is. Er gaat welhaast geen
week voorbij, of wij huiveren bU het lezen van een krantenbericht over wat een be-
schonkene op de weg heeft aangericht of misschien nog nèt niet heeft aangericht.
Telkens weer staan wfl versteld van de onverschilligheid, waarmee bepaalde wegge
bruikers hun eigen èn andermans levensgeluk in de waagschaal stellen. Zijn zij blind
voor het leed, dat bij drankgebruik in het verkeer steeds weer aan de medemens
wordt toegebracht? Geeft het hen niet te denken, dat de automobilist dis misschien
ongemerkt iets meer dronk dan hy op dat moment kon verdragen door het rijden
„onder invloed" zyn existentie in de waagschaal stelt? Misschien zyn gezin en zijn
werk voor maanden zal moeten vaarwel zeggen voor het uitzitten van een straf, waar
om de publieke vergeldingsdrang schreeuwt, maar die hy gemeten aan »yn schuld
jegens de getroffene(n) misschien niet eens verdient
Vragen, die moeilijk te beantwoorden
zijn. Maar waarbij wèl met zekerheid ge
zegd kan worden, dat één groot misver
stand nog maar al te vaak een (fatale) rol
speelt. Het feit nl., dat nog te velen niet
inzien of willen inzien, dat er in wat
wij noemen een „onschuldig glaasje"
méér zit dan zij wel denken.
Zo zijn er veel weggebruikers, die wel
overwogen voor en tijdens het rijden een
borrel mijden omdat het hoge alcoholper
centage (35 40 hen daarvan weer
houdt. En die dan met een serieus gezicht
hun toevlucht nemen tot een glas bier,
dat „immers" maar een alcoholpercen
tage heeft van slechts 4Vï Ziedaar het
misverstand. Want in zo'n (groot) glas
bier zit uiteindelijk even veel alcohol als
in zo'n klein glas jenever, nl. 14 gram. Zo
zijn er meer voorbeelden.
Hoevelen realiseren zich, dat er in een
glas sherry 5 gram alcohol méér zit dan
in een glas jenever?
Er is trouwens nog een tweede misver
stand in het spel. Maar al te dikwijls
hoort men lieden de stelling verkondigen,
dat zij „er wel tien opkunnen" voordat
ze dronken zijn. Mensen, die ijverig mee
doen en na een paar borrels met een ge
zicht van „wie doet mij wat" (uiterlijk)
onbewogen weer in de wagen of op de
fiets stappen. Misverstand! Ook wanneer
men niet dronken, doch „onder invloed"
is* schept men grote, héél grote gevaren
op de weg.
Ieder jaar weer worden rond 5000 weg
gebruikers (waarvan méér dan 50 wiel
rijders) onherroepelijk veroordeeld omdat
zij „onder invloed van alcohol" aan het
verkeer deelnemen. De hieronder weerge
geven cijfers laten zien, dat er weliswaar
een kleine teruggang kan worden gecon
stateerd, maar dat wij in feite niet zo
heel veel verder zijn dan in 1952.
Aantal onherroepelijke veroordelingen
wegens het rijden onder invloed:
1952: 5068
1953: 4544
1954: 4869
1955:
1956:
5181
5691
1957: 5478
1958: 5078
In de zgn. euforetoestand die ge
paard gaat met een gevoel van vrolijk
heid en van alles-best-aankunnen komt
tevens de gevaarlijke bereidheid om be
wust risico's te scheppen voor zichzelf
èn anderen. Die toestand kan voor de één
ontstaan bij twee, voor de ander bij vijf
glazen bier. Maar zelfs bij deze laatsten
kunnen omstandigheden optreden ver
moeidheid, geestelijke spanningen, weers
invloeden, aard en hoeveelheid van ge
noten spijzen die de vermeende grens
plotsklaps verleggen. Dan is het maar al
te vaak te laat! Zwitserse onderzoekingen
hebben aangetoond, dat een normale vol
wassene (70 kg) al na drie glazen bier een
alcoholgehalte van 0,5 o in zijn bloed
heeft. Professor dr. G. H. W. Lucas, ver
bonden aan de National Safety Council
te New York komt in zijn studie „Quan-
titive studies of the relation between
alcohollevels and motorvehicle-accidents"
tot de conclusie dat bij een alcoholgehalte
van 1 *ln de ongevals-waarschijnlijkheid
2l/t maal groter is dan bij een alcoholge
halte van 0,5 En bij een bloed-alcohol-
gehalte van 1,5 stijgt deze waarschijn
lijkheid tot het tienvoudige Deze cij-
Tabletten, poeders
of cachets!
fers spreken voor zichzelf. Laat het daar
om óók voor zichzelf spreken, dat wij ons
voor en tijdens het rijden altijd reken
schap geven van wat er eigenlijk in het
glas zit, dat wij vragen of aangeboden
krijgen. Want één ding is zeker: hoe klein
of hoe onschuldig ook het glaasje is, er
zit méér in dan u denkt
Publikatie van het
Verbond voor Veilig Verkeer
TCMTC VAM EHBi DRAHtEW
Alcohol gahalta lo procaataa
Jf.tfl
te.n
u
i-
11(1 fȎr CIINAt
M.U
16
reman
uuL
Heel veel mensen weten niet wat ze
drinken of wat ze mógen drinken. Daar
om geeft Veilig-Verkeersmannetje Wou
ter Wefwjjs u hierbü een plaatje van
wat er in zit (méér dan u denkt). Waar
uit blijkt, dat een ongeluk in een klein,
maar óók in een groot glaasje zit„.......
ElPS HET MIHSTE IS WOG TE VEEL
Imibim m« liiimiiinil
Hotraalhaid alcohol por glas
raar
fwl
Wanneer zaterdagavond a.s. Amerika's
meest bekende jazzdrummer Art Blakey
in het Vredenburg Paviljoen te Utrecht
de eerste slagen zal geven op «yn uitge
breid instrumentarium, is daarmee voor
de serieuze liefhebber van de Jazzmuziek
een myipaal bereikt.
Het is namelgk nog niet voorgekomen
dat in de wfjde omtrek van Utrecht een
jazzformatie als The Jazz Messengers,
waarvan Art Blakey zeker de voornaam
ste is, heeft kunnen optreden in Utrecht
tussen de veie malen door dat gedurende
een druk bezet Europatoernee voor het
voetlicht moest worden getreden.
Ruim vier weken lang trekken Art
Blakey en zijn jazzboodschappers door
Europa, waarbij onder meer Stuttgart,
Parijs, Augsburg, Berlijn en de Scandi
navische landen wordt aangedaan.
Als The Jazz Messengers a.s. zaterdag
om kwart over acht op het podium van
het Vredenburg Paviljoen staan, zijn zij
juist teruggekeerd uit Parijs waar zij een
tweetal concerten verzorgden.
The Jazz Messengers bestaan uit Art
Blakey (drums), Lee Morgan (trompet),
Wayne Shorter (tenorsax), Walter Davis
(piano) en Jimmy Merritt (bas), alle na
men die voor de jazzliefhebbers geen on
bekenden zijn.
Art Blakey blijkt zich in de loop van
enige jaren te hebben opgewerkt tot het
kleine groepje topdrummers dat de we
reld van de jazz na de ontwikkeling van
de moderne vormen heeft opgeleverd.
Uit zijn spel valt duidelijk te beluiste
ren dat hij een tegenstander is van de
verfijnde technieken van een Shelly
Manne of een Kenny Clark. Men zou hem
met recht een ritmische geweldenaar
kunnen noemen, die onvermoeibaar op
zijn drums beukt.
Twee nieuwe gezichten op deze Euro-
peese toernee zijn de tenorsaxofonist
Wayne Shorter en pianist Walter Davis.
De eerste onderscheidde zich in Am
sterdam en Scheveningen in het bijzonder
bij de vertolking van The Theme, dat
toen als beste nummer van het nacht
concert in Amsterdam kon worden ge
noemd.
Bassist Jimmy Merritt was, evenals Art
Blakey zelf, gehandicapt door het ontbre
ken van hun eigen instrumenten. Zowel
bas als drumstel was in Parijs achterge
bleven.
Bij hun optreden op zaterdag a.s. in
Utrecht wordt zeker gebruik gemaakt
van Art Blakey's uitgebreid drumassorti
ment, waardoor genoten kan worden van
zijn aan hét Afrikaanse grenzende oer-
ritme, dat hij met onverwachte slagwis
selingen door de zaal slingert.
Het geheel geschiedt onder auspiciën
van de Utrechtse Jazz Club, die gezien de
belangstelling voor het optreden van Kid
Ory en His Creole Jazz Band, nu ruim
een maand geleden, terecht de verwach
ting heeft dat de jazzliefhebbers uit de
verre omtrek naar Utrecht zullen komen.
In een spannende wedstrgd verloor VC Veenendaal in Utrecht met 3-2 (vyfde
set 16-14) van een pover SVV. De hoofdoorzaak van deze onnodige nederlaag was
het zwakke coachen van Van der Kolk, die op volkomen inconsequente wyze
speelsters verving, wat vooral in de laatste, beslissende set funest bleek. Daarbij
kwam nog dat de VCV-meisjes wederom toonden mentaal niet opgewassen te
zyn tegen de spanning van een gevecht om de laatste punten: een 14-11 voor
sprong in de vijfde set ging verloren, mede ook doordat by een stand 14-13
Hans Wouda werd vervangen door Els Kets.
15-8 keken de VCV-meisjes tegen een
2-0 achterstand aan.
In de derde set verving de coach To
Wouda door Els Kets: geen ontdekking,
doch juist op beslissende momenten een
uiterst nuttige speelster.
Deze set was, evenals de volgende,
voor de VCV-meisjes, niet doordat men
ineens zoveel beter speelde, maar om
dat de SW-dames zo mogelijk nog
slechter gingen spelen dan de VCV-
sters. De derde set ging met 15-7 in de
vierde met 15-11 naar VC Veenendaal.
Mincke Dijkstra bracht met haar toch
niet zo moeilijke service voortdurend
de SW-defensie in paniek, terwijl Wil
Versteeg iedere goede set-up afrondde
met een keiharde smash.
In de vijfde en beslissende set was
het de VCV-coach, die de stelregel
„Never change a winning team" ne
gerend, Els Kets verving door een ge
blesseerde To Wouda.
Door goed serveren van SW was het
direct 5-0 en via 6-3 en 8-4 werd het
11-4 voor SVV. Doch op dat moment
kwam Wil Versteeg aan het net en door
goede set-ups kogelden Mincke Dijk
stra en zij achter elkaar hun smashes
door de ontredderde SVV-veste, totdat
de 11-4 achterstand was omgezet in een
14—4(voorsprong. Het laatste punt,
dat VC Veenendaal de twee brood
nodige winstpunten zou opleveren,
kwam er echter niet uit en met 16-14
kwam voor SW het blijde einde van
deze wedstrijd, die men om het ver
toonde spel het beste maar kan ver
geten.
Het was bijzonder weinig wat VCV
er als team van terecht bracht deze
avond: het team was geen schim van
de ploeg, die het Celebes en RVC zo
lastig maakte. In de aanval moest alles
komen van Wil Versteeg, die evenwel
in het achterveld telkens verwarring
stichtte, doordat zij behalve haar eigen
vak, ook nog dat van de andere ach
terspeelsters wilde schoonhouden.
Mincke Dijkstra en Cor Kruidenier
speelden een redelijke wedstrijd, de an
dere drie speelsters bleven ver onder
het toch echt niet zo hoge hoofdklasse-
peil. Wederom bleek het, dat de meeste
speelsters ongetraind en daardoor tech
nisch, tactisch en mentaal zwak waren.
Het sterkste bleek dit bij het serveren,
waarin de VCV-sters - evenals in alle
vorige hoofdklasse-wedstrijden - klas
sen minder waren dan hun tegenstand
sters. Dit euvel kan toch alleen door
training worden verbeterd: dit geldt na
tuurlijk ook voor het gebrek aan tech
niek, dat vooral de gezusters Wouda en
Corrie Sasburg wonnen. Dat SVV nog
zoveel moeite heeft gehad met dit VCV
lag uitsluitend hieraan, dat ook hun
spelpeil slechts het predicaat „matig"
verdient.
In de eerste twee sets was het een
oppermachtig SVV dat dikwijls aan de
opslag alleen al genoeg had om VCV
van het veld te spelen. Met 15-4 en
Rhenus heeft alles op alles moeten zet
ten om de thuiswedstrijd van afgelopen
zondag tegen DWSA uit Amerongcn tot
een goed einde te brengen.
In de eerste helft waren de groen-wit-
ten iets sterker, doch de buitenspelval
van de Amerongers werkte zo nauwkeu
rig, dat het tot vyf minuten vóór rust
duurde, voordat die kleine meerderheid
in een doelpunt kon worden omgezet.
Toen na een overrompelende doorbraak
de achterhoede van DWSA geheel uit ver
band was gespeeld, betekende dat voor
middenvoor T. Spies nog maar een peule-
schil om de voorzet van rechtsbuiten T.
Hovestad in het door de keeper verlaten
doel te schieten. Een op de doellijn val
lende DWSA-back probeerde nog wel red
ding te brengen, doch het mocht niet
meer baten 10.
De tweede helft gaf een gewijzigd spel-
beeld te zien. Niet wat betreft het telkens
weer buitenspel staan van de Rhenus-
voorhoede, want dat was ook na de thee
schering en inslag, maar wel in de sterkte
van de ploegen.
De Amerongers vochten nu kennelijk
voor de gelijkmaker, want telkens werd
Rhenus op eigen helft teruggedrongen.
De Candia-bewoners zetten echter alle
zeilen bij om de kleine maar kostbare
voorsprong te behouden en hoewel doel
man Ter Burg soms armen en benen te
kort kwam, gelukte het Rhenus wonder
wel stand te houden.
Een kwartier voor het einde moest
rechtsback Van Mourik zich nog wegens
een opgelopen blessure laten vervangen
door Koos de Gier, maar ook deze handi
cap weerstond de thuisclub en zo kwam
het einde met 10, hoewel DWSA zeker
een tegenpunt had verdiend.
en reumatische pynen
wryft U eveneens weg met
RHENUS IN NIEUWE SHIRTS
Ongeveer een uur vóór de aanvang van
de wedstrijd Rhenus-DWSA kwamen de
eerste elftalspelers van Rhenus in het
clublokaal van hotel De Koning van De
nemarken bijeen voor de in ontvangst-
name van nieuwe shirts, die met een toe
passelijk woord van voorzitter Reinierse
aan de aanvoerder van de ploeg, doelman
N. ter Burg, werden overhandigd.
Hoewel de kleur van de shirts uiteraard
groen is gebleven, was er voor de variatie
een witte versiering op aangebracht in
de vorm van een zogenaamde V-hals.
De heer Reinierse noemde het een klein
puntje van vooruitgang, evenals de keuri
ge prijzenkast aan de wand, die geheel
door eigen leden in hun vrije tijd was
vervaardigd, waarvoor hij betrokkenen
om deze betoonde clubliefde dank bracht.
Het verheugde hem tenslotte dat zich
het ledental der vereniging in stijgende
lijn beweegt en dat voor enkele weken
een vierde elftal kon worden gevormd.
Blijkens mededelingen van de penning
meester is er ook meer animo te consta
teren in het wedstrijdbezoek van de zijde
van het voetbalminnend publiek.
De heer Reinierse drukte het eerste
elftal op het hart zowel vereniging als
publiek niet teleur te stellen, de verplichte
training trouw te blijven bezoeken en de
kansen, die voor deze competitie nog niet
geheel verkeken zijn, tot het uiterste te
verdedigen.
verkrijgbaar bij:
VANAF 1.98
KOUSENHUIS
Zandstraat 84 - Veenendaal
Drie gevaariykc misdadigers, schuldig gevonden aan afschuweiyke misdrijven
werden dezer dagen voor het Assisenhof van de Seine terechtgesteld. De ene had een
jonge vrouw gewurgd, de andere een grüsaard met een hakbyi gedood en de derde
zgn dienstbode verdronken. Enkele jaren geleden zouden zg onvermijdelijk de dood
straf hebben gekregen. Nu werden zy echter alle drie veroordeeld tot levenslang.
Betekent dit dat men ook in Frankrgk de doodstraf eerst praktisch en daarna wette-
lgk zal afschaffen?
Albert Naud geeft ons in zijn boek
„Gij zult niet doden" hierop een ant
woord: „De doodstraf is afgeschaft in
Duitsland, Italië en Spanje en nog in
35 andere landen, zelfs in Engeland
waar zij nog maar van kracht is bij
moord op een politieman. Ook in Frank
rijk zal het zover komen. De laatste
jaren heeft men op duizenden misdaden
die wettelijk de dood verdienden maar
een dertigtal terdoodveroordelingen uit
gesproken, waarvan er maar zes wer
den uitgevoerd. Maar dat is nog te veel.
Albert Naud haalt het voorbeeld aan
van België, waar de doodstraf niet uit
de strafwet is geschrapt en in ernstige
gevallen nog wordt uitgesproken. Sinds
1863 weigerden de Belgische koningen
echter de veroordelingen van kracht te
maken, hoe afschuwelijk de misdaad ook
mocht zijn. In 1929 stierf de beul van
België, M. Nieuwlandt, zonder ooit
iemand te hebben onthoofd. Zijn enige
taak bestond erin de terdoodveroorde
lingen bekend te maken. Sinds zijn
dood werd hij niet vervangen.
Uit een recent onderzoek van Franse
zijde bleek dat de magistraten zich veel
al voor de ter dood veroordeling uitspre
ken. „Een moord moet toch minstens
theoretisch met de dood worden bestraft.
Maar het gebeurt vaak dat wij tijdens
de zitting van de jury tegen de dood
straf pleiten omdat de juryleden dikwijls
geen medelijden kennen," aldus een Pa-
rijse rechter.
voor de doodstraf kunnen uitspreken zon
der het risico te lopen een groot deel van
hun praktijk te verliezen.
Een advokaat-generaal uit het haven
stadje Brest vertrouwde ons toe dat hij
Zacht en autuer, poor
de vrouw met smaak.
7. 85 per kruik
vaak de doodstraf tegen iemand opeiste
in de stille hoop zulks niet te verkrijgen.
Wil de eeuwenoude traditie van het ge
recht niet dat een advokaat pleit om de
minimale straf voor zijn klant te ver-
Een onderzoek tussen de advokaten was krijgen en dat de procureur de zwaarste
minder duidelijk omdat zij zich moelijk straf opeist om de juiste te krijgen?
OPGAVE Nr. 15. Horizontaal: 1. kwinkslag, 5. steeds, 9. onbehouwen, 13. ver
voermiddel, 15. familielid, 16. aardworm, 18. bijwoord, 20. papegaai, 21. water in
Utrecht, 22. achting, 23. ontkenning (Eng.), 24. vaartuig, 26. spits als een tap, 28. bloed
huis, 30. jongensnaam, 31. voorlichting, 33. voorzetsel, 35. slede, 36. maal, 37. gebogen,
39. munt in Zweden, 42. op die plaats, 44. zot, 46. gebod, 47. bedektbloeiende plant,
49. bloeiwijze, 52. oriënt-express (afk.), 54. bekende afkorting, 55. cylindervormig slag
instrument, 58. schijn, voorkomen, 59. stad in Nederland, 60. eikenschors, 61. de 12
machtige goden der Germanen, 63. en personne (afk.), 64. bijwoord, 65. gem. in Zee
land, 66. nakroost, 68. meisjesnaam, 70. gesloten, 72. boom, 74. koord van een speel
tuig. 76. bontjas, 79. leeg, 80. telwoord, 81. voegwoord (fr.), 83. rekening, 85. bar, 86.
kloek, 88. tweehoevig zoogdier, 90. jongensnaam, 91. landbouwwerktuig, 92. streling,
93. familielid, 95. plechtige gelofte, 97. voornaamwoord, 98. munt in Engels-Indië, 99.
woedend, 100. loods, 102. steenklomp, 103. toonladder, 104. edelgas, gebruikt voor
reclame.
Verticaal: 2. rijkstelefoon (afk.), 3. vogel, 4. deel, 6. kooksel, 7. vermoeid, 8. meis
jesnaam, 9. stadje in België, 10. aardsoort, 11. academische titel (afk.), 12. bezittelijk
voornaamwoord, 14. hemellichaam, 16. vrucht, 17. Europeaan, 19. jas (Vlaams), 23.
water in Limb., 25. voertuig, 27. bundel, 29. zoon van Jacob, 30. meisjesnaam, 32. de
fijnste vederen, 34. stad in Z.H., 36. getimmerde bewaarplaats, 38. familielid, 40. rij
school (afk.), 41. bekende afkorting, 42. muzieknoot, 43. monster, 45. wijnglas, 47. maand
van het jaar, 48. bijenhouder, 50. reeks, 51. vreemde munt, 53. boom, 54. gem. in Geld.,
56. soort van hert, 57. als 10 vert., 62. bars, 65. turfland, 67. pers. voornaamwoord,
68. voorzetsel, 69. water in N.-Brabant, 71. voorzetsel, 72. aanzienlijke hoogte, 73. nauw,
74. groente, 75. buitenhaven, 77. niet vast, 78. vast deel van een boom, 79. sluw, 80.
zangwijs, 82. ruk, 84. water in N.-Brabant, 86. mogelijkheid tot een gelukje, 87. zoutas,
88. stengel van grassen en granen, 89. twijg, 92. voorvoegsel, 94. masker, 96. rivier in
Engeland, 98. jaar (afk. Lat.), 101. meisjesnaam.
OPLOSSING Nr. 14. Horizontaal: 1. zak, 4. smaak, 8. ros, 11. soepel, 13. eden,
16. ah, 18. mees, 19. blok, 20. Aa, 21. dek, 23. L.K., 24. mals, 25. aks, 26. reet, 28. vaan,
29. Ede, 30. Eder, 31. de, 32. tergend, 35. met, 36. poel, 38. roem, 39. ar, 40. kr., 41. nijd,
43. el, 44. ha, 45. haat, 47. noot, 49. ten, 50. luister, 53. eb, 54. mank, 55. net, 56. geel,
58. long, 59. pil, 60 leek, 61. L.O., 62. den, 64. re, 65. dolk, 66. poot, 68. li, 69. arme, 70.
handig, 72. sla, 73. noest, 74. nap.
Verticaal: 2. as, 3. kom, 4. spek, 5. mes, 6. al, 7. kellner, 8. rek, 9. on, 10. rad, 12.
eelt, 14. dos, 15. bas, 17. herder, 19. baat, 20. Aken, 22. keet, 24. ma, 25. adem, 27. er,
28. veen, 29. egel, 30. email, 31. do, 33. roet, 34. drank, 36. prat, 37. lijn, 40. kast, 42. doel,
44. hengel, 45. hiel, 46. Tegelen, 48. Ob, 49. tand, 51. unie, 52. reek, 54. M.O., 57. E.K.,
58. lood, 59. pro, 60. lom, 61. lont, 63. nis, 65. dra, 66. pas, 67. tin, 69. al, 70. hé, 71. ga.
FEUILLETON DOOR HANOL SPOOR
(27)
Joyce en Roland lieten haar met rust,
omdat ze begrepen, dat dit voor Jane
op het ogenblik het beste was. Ze wil
den haar echter niet alleen laten, om
haar niet plotseling haar verlatenheid
nog sterker te doen voelen. Ze waren
diep onder de indruk van de menselijke
tragedie, waarmee ze zo plotseling wer
den geconfronteerd. In ontzetting had
Joyce, als om steun zoekend, de hand
van Roland gegrepen en Roland had
haar niet meer losgelaten. Bij alle me
delijden, die ze voor Jane voelde, door
stroomde haar ook een warm geluks
gevoel. Ze wist dat deze eerste veel
betekenende handdruk het symbool
was van een nieuwe, stralende toe
komst. De gedachte, dat ze dit aan Jane
had te danken, terwijl deze in een af
grond van ellende vertoefde, deed heel
haar hart naar Jane uitgaan.
Toen deze dan ook tot de werkelijk
heid terugkwam en met ijzeren wils
kracht haar leed trachtte meester te
worden, ontmoetten haar ogen de war
me belangstelling en meelevende blik
ken van Joyce en Roland.
Ze plooide haar mond tot een lach en
probeerde opgewekt te zeggen: „Dat is
ook wat fraais. Ons fijn diner naar de
maan. Kom, laten we verder gaan en
nog gebruiken wat eetbaar is. Later zal
ik mijn problemen wel oplossen. Komt
tijd, komt raad."
Nu was het Roland, die de leiding
nam. „Hoor eens hier Jane", zei hij,
„we kunnen natuurlijk rustig verder
eten, maar je moet ons zoveel mogelijk
over alles inlichten. Misschien dat we
je kunnen helpen."
Een warme vreugde steeg in Jane
omhoog. Hoe wreed het leven ook voor
haar was geweest, ze had hier toch
weer twee oprechte vrienden gevonden.
Mochten haar ogen haar niet bedriegen,
dan hadden Joyce en Roland bij haar
het grote geluk ontdekt. Dan verspreid
de ze toch niet alleen ongeluk om zich
heen. Haar taak was dan wel heel
anders verlopen, dan ze had verwacht,
maar er was nu iets moois uit ge
groeid. Plotseling schoot haar de felle
woordenwisseling van Roland en Vo
rens weer te binnen.
„Zeg Roland", begon ze verschrikt,
„je zult toch niet je betrekking ver
liezen door deze scène? Ik zal trachten
de hele geschiedenis aan Vorens te ver
klaren. Het zou mij erg bezwaren, als
je hier schade van zou ondervinden."
„Deze avond kan voor mij nooit na
delig eindigen", zei Roland met een
poging tot schertsen, terwijl hij de blo
zende Joyce diep in de ogen keek. „Nee
Jane, óp dit punt kun je gerust zijn. Ik
weet niet waar mijn ogen zaten, maar
nu zijn ze in ieder geval opengegaan.
Hoe gek het misschien in je oren klinkt,
maar vanavond heb ik voor het eerst
Joyce gezien en ik ben van plan haar
nooit meer uit het oog te verliezen."
Diep glansden de ogen van Joyce,
maar ze hield haar vreugde in be
dwang, omdat haar geluk zo dicht bij
het leed van Jane was begonnen.
Roland zwaaide luchtig met zijn hand.
„Die geschiedenis met Vorens is hele
maal niet belangrijk. Ik loop al jaren
lang rond met het plan, om zelf een
zaak te beginnen. Uit sleur kom je er
niet toe, om de eerste stap te wagen.
Sinds vanavond voel ik me sterk en tot
grote daden in staat, tenminste, als
mijn zojuist gevonden compagnon niet
uit wraak voor een veel te lange mis
kenning, mij in de steek laat."
Als antwoord schonk Joyce hem een
bedeesde glimlach, die haar allerliefst
stond. Even was er een stilte, waarbij
Joyce en Roland hun omgeving verga
ten. Jane voelde een steek door haar
hart gaan, omdat ze hier een duidelijk
spiegelbeeld zag van het geluk dat zij
verloren had. Het volgende ogenblik
keken haar vrienden schuldbewust op,
maar Jane lachte hen dapper toe. „Laat
ik jullie feliciteren", zei ze hartelijk.
„Wees zuinig en voorzichtig met je lief
de, want die kan sterk zijn en tegelijk
zo teer en bros."
Terwijl Jane zich van haar eigen toe
komst nog geen duidelijk beeld kon vor
men,, moedigde ze haar gasten aan, om
er nu reeds over te praten hoe hun kan
sen stonden voor een eigen bedrijf. Ze
werden alle drie enthousiast bij de be
sprekingen. Roland beloofde Jane, dat
ze bij hen een plaatsje voor haar zou
den vrijhouden, waardoor zij en haar
zoontje bij elkaar konden blijven. Hoe
wel Jane wist, dat dit toekomstmuziek
was, deed het haar goed, dat haar
vrienden zich om haar bezorgd maak
ten. Ze begreep wel, dat ze heel gauw
al naar nieuwe wegen zou moeten zoe
ken.
DE STRIJD OM HAAR KIND
Het werd de volgende dag een hele
sensatie voor het personeel in Vorens
kapsalon, dat Jane weer net zo plot
seling vertrok, als ze destijds gekomen
was? Van Joyce en Roland nam ze heel
hartelijk afscheid. Door haar vertrek
ondervond ze, dat ze ook bij de anderen
vriendschappelijke gevoelens had opge
wekt. Vorens liet zich in het geheel niet
zien en ze verlangde ook geen moment
naar zijn aanwezigheid.
Een rusteloze nacht vol droevige ge
dachten en eindeloos gepieker, lag ach
ter haar. Ze was tot de slotsom geko
men, dat ze met zelfbeklag niet verder
kwam. Ze mocht ook niet alleen aan
zichzelf denken. Ze had een zoon en bij
al haar toekomstplannen moest ze een
plaatsje voor hem inruimen. Allerminst
had ze het plan, om de Bennickhoffs in
het bezit van haar baby te laten....
tenminste
Op dat punt stokten haar gedachten.
Was ze egoïstisch, als ze haar zoon op
eiste? Zou menig moeder niet verheugd
zijn, als haar zoon zo'n gouden toekomst
tegemoet ging, als haar kleine Walter
bij de Bennickhoffs? Zou Iris zich aan
haar kind hebben gehecht, of zou het
allemaal achteraf tegenvallen?
Het was duidelijk dat Bennickhoff,
kostte wat het kostte, een kind wilde
hebben, maar ze begreep nog steeds
niet waarom dat nu juist hóór kind
moest zijn. Iris verlangde ook naar een
kind, dat wist ze, maar ze had nooit
toespelingen gemaakt op het bezit van
haar baby. Wel leek ze er rekening mee
te houden dat de kleine Walter zou
blijven. Hield ze daarom haar en haar
kind zo angstvallig uit elkaar? Was ze
bang dat er teveel moederbinding- zou
ontstaan? Dus Bennickhoff wilde de
baby en Iris ook, maar beiden op een
andere manier. Waarin het verschil lag
kon Jane met de beste wil van de we
reld niet verklaren. Een feit was, dat
het hun gelukt was, om haar van haar
kind te scheiden.
(Wordt vervolgd.)
