DE VALLEI
60! «issS
"«SS
SIMON DE WIT
20°lo KORTING LAGE PRIJZEN
"r- £2?«a LI" O
ZU KOCHTEN
MUN KIND
i aanbiedingen
adinda-thee
2
WITTE
KRUIS
Wegens enorm succes verlengd
BIJ SIMON DE WIT
?0^PO f tUNCHWORST
u8 WIST ^EHÊuTJ-fiO
c"oco/>^7"ARmG ,N
-tomatensaus
ViV
WRIJFWAS
4 STUKKEN LAVENDEL
TOILETZEEP
Uitslag kerstpuzzel- en
kleurplaatje
DE £ckte PIJNSTILLER
De inbreker
Doe er uw
voordeel mee!
Landbouwgids 1960
uitverkocht
Voor de Jeugd
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres:
Parallelweg 10 Veenendaal
Dit is Jaap Lodder, die verpleegd wordt in het Revalidatiecentrum „De Hoogstraat"
in Lecrsum. Jaap heeft op zijn verjaardag, 25 december, meer dan 170 kaarten ont
vangen, w.o. zelfs uit Oldcnzaal, Enschede en Vollenhoven. Verder kreeg hy speelgoed
(auto's, bouwdozen, enz.). Zes meisjes van een plaatselijke school brachten hem zelfs
een kerstboom.
Ook nu heeft de jeugd zich weer van de goede zijde leren kennen en namens Jaap
en zijn ouders bedank ik dan ook alle gevers en geefsters heel hartelijk!
Jaap is maandag weer vertrokken naar Leersum.
Als jullie misschien een neefje of nicht
je, vriendje of vriendinnetje hebben dat
al lang ziek is en in een inrichting of
thuis verpleegd wordt, schrijf mij dan
een briefje of briefkaart waar op je de
verjaringsdatum van het patiëntje ver
meldt. Ik zal deze dan in onze jeugd
rubriek plaatsen, zodat er gelegenheid is
deze zieke kinderen op hun verjaardag
een kaart te sturen. Niet vergeten ook
duidelijk naam, adres en leeftijd te ver
melden! Verder wens ik jullie allemaal
nog een goed en gelukkig 1960 toe.
Hartelijke groeten van
Tante Jos
WIE ZIJN ER JARIG?
1 jan. Johannes Latul, Ederveen
2 Laura Hoevens
2 Jan van Amerongen
3 Henk van Ravenswaaij
4 Ad Mijnhardt
4 Adrianus van Blitterswijk, Eist
4 Janny en Sanny Tijssen
5 Gerda Bremdsema
6 Marjo Walgering
7 Cor v. Maanen
7 Suusje Achterberg, Rhenen
8 Tonnie Mulder
10 Janny v. Kooten
10 Joke Hofland, Rhenen
10 Stella Cornelissen
10 Netty v. Braak
10 Henny Bouman
12 Evert Schreuder
13 Sander v. d. Pol
Hartelijk gefeliciteerd!
Namens Jaap Lodder bedank ik
allen die hem, op zijn verjaardag,
verrasten met een ansichtkaart en
ook wens ik al mijn „Vallei"-neven
en -nichten een heel gelukkig 1960
toe!
Tante Jos.
het eerste woord, het derde woord met
de laatste letter van het tweede woord
enz.
Ie woord: wijst de tijd aan;
2e woord: wordt aan de voet gedragen;
3e woord: bevat water;
4e woord: zit in je mond;
5e woord: zit in een schoolétui.
III. Zet de cijfers 1 tot en met 11 op een
rij. Hieronder moet de naam van een
Nederlandse provincie komen.
4 2 10 niet dik
1 6 6 8 zit onder je schoen
11 3 10 9 de dochter van Jacob (o.t.)
5 9 7 ruimte waar je binnen
stapt voor je de gang in
komt.
BESTE NELLIE
Ik heb je naam en verjaardag genoteerd
hoor. Fijn, dat je ook mee gaat sparen
voor onze zilverpapieractie. Je bent op 't
ogenblik dus ziek, maar je mag wel op
zitten in bed. Nu, zo kun je tenminste
nog een beetje spelen. Ik vond het een
heel leuk spelletje waar je over schreef.
Een volgende keer zal ik het in ons
hoekje zetten. Nu is er geen ruimte meer,
ik wil niet graag ruzie hebben met de
redactie, zie je? Nellie, van harte beter
schap hoor en veel groeten van
Tante Jos
ZILVERPAPIERACTIE
Zilverpapier voor de blinden ontvingen
we van: Henk en Cor Stel, Veenendaal.
NIEUWE RAADSELS
Voor ouderen:
I. Ik ken een veger, maar hiermee
Zag ik nog niemand vegen.
En ging men 't doen, dan zei hij vast:
„Nee, daar kan ik niet tegen!"
Een veger is 't die lopen kan.
Ken je hem soms?
Wie is het dan?
II. In deze rechthoek met letters zit een
bekend spreekwoord verborgen, dat ge
vonden kan worden door met de paarde-
sprong (schaken) de letters op te zoeken.
Begin bij de letter W linksboven. Het
spreekwoord bestaat uit 5 woorden (22
letters). De laatste letter is een T.
w
O
T
E
L
T
K
G
P
I
M
Z
O
V
E
I
O
E
D
A
N
R
M
T
H
G
B
D
T
E
E
K
O
O
P
O
R
A
D
S
M
V
III.
X - - - een boom
X - - - niet vierkant
X - - - deel van een etmaal (meerv.)
X - - - klein, ijverig insect
X - - - planeet
X - - - grijsbruine viervoeter
X - - - het tegenovergest. van wel
Op de kruisjeslijn komt de naam van
een plaats in Gelderland.
Voor jongeren:
I. Wie vliegen er met snelle vlucht
En zonder vleugels door de lucht?
II
Op deze stippeltjes moeten vijf woorden
komen Elke punt is een letter. Het tweede
woord begint met de laatste letter van
Beste neven en nichten,
Het was weer erg moeilijk om
uit de vele ingezonden puzzels en
kleurplaatjes de mooiste te zoeken.
Dit keer zijn de gelukkige prijs
winnaars:
Groep ouderen: le prijs (geschen
kenbon van 5,Johan v. d.
Hoofdakker, 12 jaar, Vreewijkplein
11, Rhenen; 2e prijs (geschenken
bon van 2,50) Arie van Nieuw-
amerongen, 15 jaar, Valleistraat 40,
Veenendaal.
Groep jongeren: le prijs (geschen
kenbon van 5,Annie Troost, 10
jaar, G. Flinckstraat 36, Veenen
daal; 2e prijs (geschenkenbon van
2,50) Beppie Wiesenekker, 10 jaar,
Nieuwe Veenendaalseweg 47, Rhe
nen.
Alle vier gefeliciteerd. De ge
schenkenbonnen moeten worden
besteed bij adverteerders van „De
Vallei".
Schouderpijn... maar ook
andere plagende pijnen raakt
u prompt kwijt met WITTE
KRUIS.
Tabletten, poeders
of cachets!
Het was oudejaarsnacht en heel stil in
de stad. Alle geknal van rotjes en voet
zoekers was verstild en een grote zilveren
maan goot haar zachte schijnsel over de
wereld die pas weer een jaarwisseling be
leefde.
Een eenzame politieagent wandelde
door de straten. Ook bij de familie Weg-
mans was alles in diepe rust. Moeder
Wegmans sliep en de beide zoons, Harry
en Paul, vertoefden ook al lang in dro
menland. Moeder Wegmans had, samen
met haar jongens „oud en nieuw" gevierd.
Vader Wegmans was niet thuis, die stuur
de zijn schip ergens over de grote oceaan.
Hij was stuurman op de grote vaart en
jammer genoeg, kon hij dit keer de kerst
dagen en de jaarwisseling niet thuis door
brengen. Toen moeder en de jongens el
kaar een gelukkig nieuwjaar hadden toe
gewenst, waren ze alle drie gauw naar
bed gegaan en nu was alles in zoete rust.
Maar midden in de nacht werd moeder
ineens wakker. Moeder vond dat vreemd,
want dat gebeurde haast nooit. Ze kon
altijd best slapen. En toen dacht moeder
dat ze een of ander geluid gehoord had,
waarvan ze wakker was geworden. Moe
der lag even aandachtig te luisteren. Ja
hoor, ze had zich niet vergist. Beneden
klonken geluiden die ze niet thuis kon
brengen. Net of er gestommel in de keu
ken was.
Moeder rilde en dacht: „Hu, er zal toch
geen inbreker in huis zijn? Een inbreker
die wist dat vader Wegmans niet thuis
was en die nu zijn slag probeerde te
slaan? Moeder ging rechtop in bed zitten
en toen hoorde ze weer duidelijk lawaai
in de keuken, net of er iemand tegen een
pan of ketel gelopen was. Dat zou de in
breker best gedaan kunnen hebben in
het donker. Wat zou moeder doen? Ze
zou de jongens maar waarschuwen. Zo'n
lelijke vent. Zo'n akelige dief. Die wist
zeker dat ze de vorige dag net vaders'
salaris van de bank had gehaald.
ALARM
Voorzichtig stapte moeder uit bed en ze
sloop naar de kamer van de jongens. Ze
deed de deur open en hoorde haar beide
kinderen rustig ademhalen. Die hadden
niets van het lawaai gehoord. „Psst jon
gens", zei moeder zachtjes „jullie moeten
wakker worden." Er klonk wat gesteun
uit de beide bedden en toen zei Paul:
„Wat is er moeder? Is het al morgen?"
„Geen lawaai maken jongens," zei moe
der, „ik heb drukte in de keuken gehoord
en ik ben bang dat een lelijke inbreker
zijn slag probeert te slaan. Ik hoorde hem
duidelijk want hij is tegen een pan gelo
pen en het deksel is vermoedelijk op de
grond gevallen." Ineens waren de beide
jongens klaar wakker. „Wat moeten we
doen moeder?" „Ja," zei moeder, „wat
moeten we doen? Als vader nu maar
thuis was, die is nergens bang voor, die
was er zo op afgegaan." „Maar wij zijn
ook niet bang moeder," zei Harry, "voor
uit we gaan er samen op af en als hij ons
hoort gaat hij er vast en zeker vandoor.
„Ja maar," bibberde moeder, „is dat
niet gevaarlijk, de vent kan wel een pis
tool bij zich hebben." „Dat zullen we dan
wel zien," zei Paul, „maar we laten die
vent niet maar raak stelen in ons huis."
Meteen lieten de jongens zich zacht uit
het bed glijden. „Wacht even," zei Harry,
„we moeten wat meenemen, want als de
dief verkeerd wil, timmeren we erop los."
Moeder vond het vreselijk griezelig.
Harry keek eens rond en op de kast
stond een grote koperen vaas. „Die neem
ik,' zei Harry, „als ik hem daar een op
lawaai mee verkoop is hij nog niet ge
lukkig."
Paul keek in de kast en vond in de
hoek een stuk ijzeren buis. Dat was ook
een prachtig wapen. „En nu er op af," zei
Harry.
„O jóngens, wees toch voorzichtig,"
fluisterde moeder en ze betreurde het
al haast dat ze de jongens geroepen had.
DE INBREKER
Paul deed de kamerdeur open en luis
terde. Beneden in de keuken was duide
lijk iets te horen. „U had gelijk moeder,"
zei hij zacht, „er is wat in de keuken" en
hij omklemde zijn stuk buis stevig. Voet
je voor voetje daalde hij de trap af, ge
volgd door zijn broer Harry. Moeder
kwam er een heel eind achter. Die vond
het avontuur helemaal niet mooi. Ze had
eigenlijk veel beter uit het raam kunnen
schreeuwen, dan waren de buren wel
wakker geworden of misschien was er
wel een agent op straat die zijn nachte
lijke ronde deed. Wie weet wat haar beide
jongens overkwam.
De jongens daalden verder de trap af
en even later stonden ze in de gang, vlak
bij de keukendeur. Nu hoorden ze niets
meer in de keuken. Zou de inbreker wat
gemerkt hebben? Of zat hij al in de ka
mer met het salaris van pa in de binnen
zak? Nee, nu klonk er toch weer geritsel
in de keukdh, hij was daar nog. „Harry,"
fluisterde Paul, „nu moet jij de keuken
deur opengooien en dan draai ik meteen
het licht aan en dan springen we de in
breker samen in de nek. En denk er aan
dat je hem raakt."
„Dat komt in orde," fluisterde Harry
terug.
De jongens waren niet bang, maar nu
het er op aan kwam, klopte hun hart toch
wel een tikje vlugger. Wie weet, het kon
wel een heel grote kerel zijn. Maar toen
greep Harry de deurknop en de deur
vloog met een klap open en meteen
draaide Paul het knopje van het licht
om. Toen stormden beide jongens de keu
ken binnen en moeder, op de achter-
t/m woensdag 13 januari
I slechts C
^0
va/,
'Wse
van
voor
PO T
°f andere
sr»aken
ran
yOor
-w G^s,Bi|lCT
grof I UTERaFS voor W
•Cf I m~wm. M:> -V :*^00r1 400 GRAMS
11 y°°r -4 OVAAIBUK
100 gramspakje
- AKa£?°LiK °""77
6**j£sPUDDlUrl DlJVlE I 8 fti
76 voor
4 BUWES
van
voor
1 DOOS SILICONEN
van 65
voor
bovendien bij iedere f 3.- boodscbappe^
En natuurlijk ook bij al deze artikelen
Melkkoetjes GRATIS!
In Veenendaal komen wij gratis horen en bezorgen: Tel. 2015
HOOFDSTRAAT 93 - VEENENDAAL
grond, gaf een hevige gil. Die dacht dat
de jongens al slaags waren met de in
breker. Maar toen hoorde moeder ineens
een hartelijk gelach.
„Daar gaat de inbreker," juichte Harry.
Inderdaad, daar ging de inbreker. Over
het aanrecht vloog een grote, zwarte kat.
De kat sprong door het open keukenraam
naar buiten, de tuin in en op het aan
recht lag het afgekloven bot van een
karbonade. Wat hadden de jongens een
schik. Het raadsel was opgelost.
„Ai," zei moeder, „ik heb vanavond,
toen ik oliebollen stond te bakken, ook
meteen maar de karbonade voor morgen
gebraden en toen heb ik voor de bak
lucht het raam open gezet en vergeten
weer dicht te doen en daar heeft die
lelijke kat gebruik van gemaakt. Die
heeft met de poot het deksel van de pan
gestoten om bij de karbonade te kunnen
komen en die klap heb ik gehoord."
Zo was het beslist gegaan en de zwarte
kat had lekker een dikke karbonade op
gesmikkeld.
„Nou moeder," zeiden de jongens, „dan
moet u voor straf morgen maar geen kar
bonade hebben, omdat u het raam open
hebt laten staan."
„Dat zal jullie gedacht worden," zei
moeder, „ik haal er morgen wel een bij."
„Het is nieuwjaarsdag en de winkels
zijn dicht," zei Paul.
„Dat is waar ook," zuchtte moeder.
„We zullen de rest van de karbonade
eerlijk samen delen," zei Harry en Paul
zei, dat er wel niets anders op zou zitten.
Moeder deed het raam dicht en ze gin
gen weer naar bed. Met tien minuten
sliepen de jongens weer, maar moeder lag
nog wel een uur wakker. Ze moest echt
van de schrik bekomen en ze dacht ook
nog aan haar lekkere karbonade, die zo
maar in een kattemaag was verdwenen.
Maar moeder moest toegeven dat het
haar eigen schuld was!
DE „ZON" VAN DE POOLONDER-
ZOEKERS
De Zuidpool-onderzoekers zijn ge
dwongen te werken onder zeer moei
lijke omstandigheden. Hier wordt de
laagste temperatuur ter wereld ge
meten, nl. 87.4 graden onder nul. Zelfs
wanneer het gezicht beschermd is, mag
men niet langer dan 10 a 15 minuten
buiten vertoeven.
Thans zijn er voor de poolonderzoe-
kers speciale beschermende maskers
ontworpen, met elektrische verwarming,
die hun werk zullen verlichten. Hoe
ziet zo'n masker er eigenlijk uit? Het
is een wollen helm met een venster van
organisch glas. In de helm bevindt zich
een spons van schuimplastic, die met
een dunne laag fijn-poreuze rubber is
overtrokken. De spons dient als af
scheiding tussen de ogen en de adem
halingsorganen. In de spons is een
kleine holte gemaakt, waarin zich een
zeer klein verwarmingselement bevindt.
Dit element wordt gevoed door een
kleine accumulatorbatterij. De koude
lucht passeert nu deze zone en wordt
dus verwarmd.
In de proefwerkplaatsen van het
Noord- en Zuidpoolinstituut wordt
thans de laatste hand aan deze be
schermende maskers gelegd.
De gehele oplaag van de Landbouw
gids 1960 is nauwelijks een maand na
verschijnen uitverkocht. Dit feit demon
streert wel overduidelijk welke be
tekenis aan dit naslagwerk en vraag
baak voor de landbouwers, de veehou
ders en andere belangstellenden, dat
dit jaar voor de tiende maal verschijnt,
mag worden gehecht.
FEUILLETON DOOR HANOL SPOOR
(33)
Over het huilend kind heen, staarden
twee .vrouwen elkaar aan, als twee
tijgerinnen, die tot elke prijs hun welp
wilden verdedigen.
RUDY OP DE TERUGREIS
Na een maandenlange zeereis, waarbij
Rudy van een jolige, jonge en gelukkige
bruidegom in een, in zichzelf gekeerde,
sombere jongeman was veranderd, ging
de mare over het schip, dat de thuis
reis, waarvan telkens al berichten wa
ren opgedoken en weer tegengesproken,
toch nog aanvaard zou worden.
Rudy wilde zichzelf wijs maken, dat
dit bericht hem niets deed. Integendeel,
hij vreesde dat bij het weerzien van de
bekende plaatsen, het leed en de ver
nedering van zijn verloren liefde en hu
welijk weer in alle felheid over hem
heen zouden komen. Hij wilde niet aan
Jane denken en had haar voorgoed uit
zijn hart gebannen. Maar in stille uren
moest hij zichzelf bekennen, dat dit bij
een voornemen was gebleven en dat het
beeld van Jane nog bijna dagelijks voor
zijn ogen opdook.
Zonder het goed te beseffen bracht de
thuisreis hem volkomen uit zijn even
wicht. Zijn hart sprak veel sterker dan
zijn verstand. Het was soms of Jane
hem van verre iets toeriep. Het gebeur
de dat hij in de glanzende scheepsonder-
delen het gezicht van Jane zag weer
spiegeld. Altijd en overal en steeds ster
ker achtervolgde hem haar beeltenis.
Altijd stonden haar ogen zacht treu
rend en verwijtend en tekende zich rond
haar kinderlijk gevormde mond verdrie
tige lijnen af.
Het lange blonde, glanzende haar
hing nog even weelderig rond haar
hoofdje. Dan wilde hij met zijn han
den door haar lokken woelen, zoals
hij dat vroeger zo graag deed. Het grij
pen in het luchtledige bracht hem dan
weer tot de werkelijkheid, maar Jane's
treurige gezichtje bleef in zijn geheu
gen hangen. Telkens en telkens weer
ging hij de gebeurtenissen na, die hem
en zijn jonge vrouw uiteen deed drij
ven. Steeds zwakker leken de argu
menten, die hem gedwongen hadden,
om de wrede en harde brieven aan
haar te schrijven. Hij kon zijn wan
trouwen omtrent haar handelwijze geen
nieuw voedsel meer geven, want hij
had de anonieme lila brieven, die zoveel
onrust gesticht hadden, vernietigd en
in zee geworpen. Vele dingen leken nu
meer normaal en wanneer hij dat vast
stelde, werd het gevoel van eigen te
kortkoming zwaarder.
Terwijl de boot de afstand, die hem
van zijn thuishaven scheidde, mijl na
mijl inkortte, werden zijn zelfverwijten
heviger. Toch waren er nog steeds mo
menten, dat hij vast overtuigd was,
rechtvaardig te hebben gehandeld.
Jane had zijn liefde bezoedeld en was
alleen uit koele berekening met hem
getrouwd, op aanstoken van haar min
naar Bennickhoff. Zo werd hij in pijn
lijke tweestrijd heen en weer geslin
gerd. Het weerzien van bekende haven
plaatsen, steeds dichter bij huis, deed
een heel nieuw verlangen in hem ont
staan. Hij moest Jane zien en zij moest
gelegenheid hebben om zich te ver
dedigen. Dit had hij veel eerder moeten
bedenken. Wanneer hij diep in haar
blauwe ogen kon kijken en er niets meer
van hun oude liefde in zou ontdekken,
dan zou hij zich gemakkelijker bij zijn
eenzame leven zonder haar, kunnen
neerleggen. Hoe hij alles ook keerde en
wendde, altijd bleven zijn gedachten
aan dingen haken, die voor hem onver
klaarbaar waren. Zelfs als hij zonder
meer aannam, dat hij zelf spookbeelden
had opgeroepen, of zijn oor ten onrechte
aan lasterpraatjes te luisteren had ge
legd, dan nog bleef daar dat ogenblik,
toen hem dat fatale telegram ter hand
werd gesteld. Dat telegram loog er niet
om. Maar ja, bedacht hij dan weer, toen
reeds had hij zijn vrouwtje alle steun
ontzegd. Haar als het ware in de armen
van Bennickhoff gedreven. Hoe had hij
zich toch ooit zo over die anonieme
brieven kunnen opwinden? Iemand, die
dergelijke brieven schreef was immers
niet te vertrouwen. Het was ook niet
aannemelijk, dat de echtgenote van
Bennickhoff dergelijke roddelbrie ven
had geschreven. Jane schreef toch hoe
hartelijk zijn vrouw haar had ontvan
gen.
Rudy stond met zijn problemen op en
ging er mee naar bed. Urenlang bracht
hij dromende door, maar nooit kwam
hij tot een duidelijke slotsom. Zijn uit
eindelijk voornemen, om niet zonder
meer in deze zaak te berusten, maar
alles te gaan onderzoeken, deed hem
weer wat opmonteren. Zijn scheeps
makker zagen tot hun opluchting, dat
Rudy weer voor verschillende dingen
belangstelling kreeg. In het begin van
zijn depressie hadden ze hem een wei
nig geplaagd, omdat ze eerst aannamen
dat het jonge stel een klein en onbe
langrijk misverstand had. Maar toen
Rudy, tot hun leedwezen niet meer de
oude werd, liet men hem met rust, al
poogden ze meermalen hem uit zijn terr
neergedrukte en sombere stemming op
te heffen.
Zo bereikte men de thuishaven. Het
was een vrolijk geroep en gewuif aan
de kade, terwijl de boot meerde. Rudy
zocht met een dikke keel van aandoe
ning zijn bezittingen bij elkaar. Bijna
de gehele bemanning werd door vrien
den en familie afgehaald. Eenzaam la
veerde hij daar tussendoor op zoek naar
een taxi. Hij zuchtte van verlichting
toen hem dit lukte. Bij het noemen van
het station, waarheen hij wilde gaan,
veranderde hij plotseling van gedachte.
Nu hij steeds dichter het einddoel na
derde, bekroop hem een jagende on
rust. Hij noemde zijn adres en woon
plaats en leunde zwaar van spanning
terug in de kussens. Het zweet parelde
op zijn voorhoofd. Een benauwdheid,
die uitsluitend geestelijk was, maakte
hem loom en machteloos. Zijn zeemans
uniform drukte loodzwaar op hem. Hij
vroeg zich af, of zijn grote liefde voor
Jane, hem aan haar zou overleveren en
hem alle dingen zou doen aanvaarden,
of dat hij Jane in een heel ander licht
zou zien, zodat hij zonder bewijzen in
haar onschuld geloven kon. Het was
ook mogelijk, dat haar omgeving zo'n
verkeerde invloed op haar had, dat zij
daarop vreemd reageerde, zonder zich
van het kwaad bewust te zijn.
Ofschoon hij het waarom niet duide
lijk kon formuleren, bleef in zijn on
derbewustzijn de hoop leven, dat alles
op een misverstand zou berusten. Mis
schien moest hij Jane wel op zijn knieën
vergeving vragen. Hij wenste het vurig.
Voor het terugwinnen van zijn geluk
zou hij heel wat meer over hebben. De
rest van zijn leven zou hij zijn kleine
vrouwtje op z'n handen dragen en haar
vertroetelen. De grond waarop ze liep
zou nog waarde voor hem hebben. „Oh,
Jane tochkreunde hij.
(Wordt vervolgd.)
