Zuurkool
Zuurkoolspek
Rookworst
19
69
89
Geef meer cachet aan uw zaak
DRUKWERK kan dit in be
langrijke mate bevorderen
Drukkerij
,De Gelderse Vallei'
bij Albert Heijn
DE VALLEI - UW BLAD
Leverworst
SPINAZIE
RUNDVET
maakt u het leven goedkoper!
Wat zijn verkenners?
Ook alle Russen waren geen
oorlogshelden
Een moderne inrichting staat tot Uw
beschikking om Uw drukwerk
het „visitekaartje" van Uw zaak
te maken.
Vraagt vrijblijvend vertegenwoor-
digersbezoek voor advies en offerte.
„Doe het zelf'maar met verstand
Waarheen leidt het spoor van een padvinder?
RUSSISCHE SCHRIJVER SIMONOV IN ONGENADE?
K. heeft ophefmakende oorlogsroman met genoegen gelezen
Geheime politie ontwapende
soldaten
Door Phé Wijnbeek
Hrden nam de Heere van mij weg. te Amersfoort, tot
mijn diepe droefheid mijn lieve zorgzame tante
Grietje van Schuppen
in de ouderdom van 85 jaar.
De begrafenis zal D.V. plaats hebben zaterdag 11 u.
v.m. v.a. het huis van mej. H. G. van Schuppen.
Kerkewijk 32.
Liever geen bezoek
Veenendaal, 12 januari 1960
E. E. VAN SCHUPPEN
Middellaan 33
Door uitbreiding van administratie
gevraagd
accuraat meisje
voor afwisselend werk
leeftijd tot 20 jaar.
Diploma Mulo en typen strekt tot
aanbeveling.
Uitsluitend eigenhandig geschreven sollicitaties aan
Drukkerij „DE GELDERSE VALLEI'
Uitgevers van het nieuwsblad „De Vallei'
Parallelweg 10, Veenendaal
anuari prijzen
't Is nu de tijd voor stevige kost! En voor stevig voordeel!
En wat voordeel betreft, de lage AH-prijzen helpen u een
flink stuk op weg
KWALITEITSGARANTIE
Wanneer u enij bij ons jekocht
artikel niet élke cent waard acht
die u ervoor betaalde, dan wordt
u het volle bedrag vergoed.
500 GRAM
250
GRAM
PER STUK
250 GRAM
Altijd vers, altijd fris en bij AH
altijd bijzonder voordelig:
200 GRAM
De fijnste zomerspinazie op uw
winterdis. AanlokkelijkDe prijs
trouwens ook
GESMOLTEN
Zuiver als goud, maar niet zo
kostbaar. Bij AH zelfs zeer
goedkoop!
Albert Heijn
(Dit artikel behandelt niet de zee- en luchtverkennersgroepen)
Als een jongen, enthousiast gemaakt door z'n kornuiten die het al zijn, pad
vinder wil wordenals hij het eerste avontuur van ons Spel van Verkennen
beleefd heeft op het buitenspoorals hij met geestdriftige verhalen thuis komt
van de troepbijeenkomst, die zo „machtig goed" wasdan komt de tyd dat hij
moet tonen, dat het hem ernst is met z'n plannen! Want om padvinder te worden
en toe te treden tot over de gehele wereld verspreide broederschap moet een
nieuweling aan bepaalde eisen voldoen. Daartoe ontvangt hij een kaart, de derde
klas kaart, waarop staat wat de nieuweling moet doen om verkenner derde klas
te worden.
Eerst als hij aan deze eisen heeft voldaan, komt het grote ogenblik van de
installatie, die een van de eerste mijlpalen betekent in het leven van de jongens.
Niet alleen omdat hij nu „echt" lid is en het volledige uniform mag dragen, maar
door de wüze waarop deze installatie plaats vindt en door hetgeen de nieuweling
plechtig belooft temidden van hen, die hem als medelid en vriend zullen op
nemen. Het is dezelfde Belofte die allen om hem heen op hun beurt hebben
afgelegd.
De reeds geïnstalleerde jongens staan
op een bijzondere manier aangetreden
en wel in hoefijzer-vorm, het symbool
van de opname van de nieuweling in
hun vriendenkring. En, nadat de jongen
Het systeem van de vaardigheids
insignes heeft ten doel de jongen een
goede vrijetijdsbesteding te geven en
liefhebberijen te ontwikkelen. Er zijn
meer dan honderd insignes en ze va-
door zijn patrouilleleider voor het front riëren van aviateur tot zeiler, van post
zegelverzamelaar tot ambulance, van
tolk tot modelhouwer.
De kroon op de training is het insigne
kroonverkenner. Het „eerste-klas-
sschap" is hiervoor vereist en verder
tegenover Bod en mijn land, iedereen te m0et de verkenner in ieder geval een
helpen waar ik kan en de padvinders- der insignes ambulance eiH* rPHH0r
van de troep geleid, legt hij, met zijn
linkerhand op de vlag, de volgende Be
lofte af:
„Op mijn eer beloof ik ernstig te
zullen trachten mijn plicht te doen
wet te gehoorzamen.
De inhoud van deze belofte is niet
nieuw voor hem, want tevoren heeft de
hopman de betekenis ervan verteld en
hij weet wat de padvinderswet van hem
verwacht.
Na het afleggen van de Belofte speldt
de hopman het installatieteken, de pijl
punt, op de linkerborstzak van de nieu
we verkenner, hij krijgt de troephals
doek, de hoed of baret wordt hem opge
zet en van de patrouilleleider ontvangt
hij de patroillelinten.
Nu is het zover, dat de jongen, een
van de acht miljoen padvinders op deze
wereld is.
Hij heeft het installatie-diploma ont
vangen en met zijn patrouilleleider
keert hij terug naar de patrouille. Dit
is de kleinste en de belangrijkste een
heid in het „Spel van Verkenners" van
Baden-Powell. Het is een team, dat het
Spel speelt; niemand kan ervan gemist
worden.
Iedere patrouille heeft een naam, een
dierennaam, die destijds door de jon
gens zelf is gekozen. Ze hebben ook een
eigen vlag, waarop een afbeelding staat
van het patrouilledier. Aanvoerder en
leider van het groepje is de PL (pa
trouilleleider), die door de jongens zelf
gekozen wordt. Zijn assistent is de APL,
de assistent-patrouilleleider.
„Kieviten", „Haviken" en „Beren"
enz. vormen samen een troep, die wordt
geleid door een verkennersleider, de
hopman, en zijn assistenten: de vaan
drigs. De hopman is de stuwende kracht
in de troep, de man die vaak achter de
schermen werkt, want hij geeft zoveel
mogelijk de leiding in handen van de
jongens, die daarvoor door karakter en
aanleg in aanmerking komen: de PL's
en APL's.
De troepraad is een bijeenkomst voor
PL's, APL's en leiders. Hierin worden
alle belangrijke zaken van de troep be
sproken. Bijvoorbeeld waar en wanneer
de troep gaat kamperen, hoe laat de bij
eenkomsten beginnen en eindigen, of er
een feestavond zal worden georgani
seerd, enz. De gehele huishouding wordt
hier aan de orde gesteld en zo goed als
er in elke huishouding wel eens zaken
zijn, die in kleinere kring besproken
moeten worden, kan dat ook in de
troep voorkomen.
Hiervoor is de „ereraad" ingesteld,
ëen bijeenkomst van hopman en pa
trouilleleiders, waarbij het gedrag van
een jongen of andere interne zaken die
beter „onder ons" kunnen blijven onder
de loep worden genomen.
Het eigenlijke troepprogramma be
staat uit tal van activiteiten met ieder
jaar als hoogtepunt het zonnekamp.
Verder kunnen er korte en lange spelen
zijn, instructies in vaardigheden en
sport-activiteiten.
Het hele jaar werken verder alle der
de klas verkenners aan hun tweede
klas insigne door training op het bui
tenspoor. Eerst als de jongen zijn eer
ste klas insigne op zijn mouw heeft ver
overd is de gehele verkennerstraining
doorlopen. Er wordt een behoorlijke
training voor gevraagd, niet alles zal
iedere verkenner „liggen", maar met
wat extra inspanning kan iedere jon
gen het halen.
Vooral de laatste eis, het maken van
een zwerftocht, vraagt een flinke dosis
uithoudings- en doorzettingsvermogen.
Eigenlijk is in dit onderdeel van het
insigne al het voorgaande van de pad
vinderstraining verwerkt. Heeft een
verkenner deze zwerftocht met succes
volbracht, dan betekent het, dat hij
zichzelf kan redden in de natuur. Zon
der richtingsborden en zonder dit te
vragen kan hij z'n weg vinden. Hij weet
de door hem afgelegde route in kaart te
brengen, en met deze gegevens zoudt u
deze route ook kunnen volgen.
Een eerste klas verkenner weet, hoe
hij op primitieve wijze z'n eigen potje
moet koken (natuurlijk zonder pannen)
en bakt als het moet zijn eigen brood.
Kortom, hij heeft geleerd zijn ogen de
kost te geven en is in grote mate zelf
standig geworden. Naast dit alles kent
hij in deze gemechaniseerde wereld de
schoonheid van de natuur en hij geniet
van het buitenspoor met de bescheiden
middelen die tot zijn beschikking staan.
insignes ambulance, gids, redder,
rivierloods of zeeloods hebben plus vier
andere, waartoe hij kan kiezen uit een
bepaald aantal insignes.
Bijna zonder uitzondering zijn dit
insignes die ingesteld zijn om de samen
leving te dienen en daarom is het een
waardevol resultaat als een verkenner
ze weet te veroveren.
Een verkenner eerste klas met zes
vaardigheidsinsignes mag groengele
koorden dragen, kroonverkenners met
twaalf insignes rood-witte en met acht
tien insignes gouden koorden.
Verder bestaat nog het woudlopers-
snoer, dat gedragen mag worden door
verkenners eerste klas die het insigne
trapper bezitten naast een van de in
signes bespieder, speurder of verkenner,
alsmede een van de insignes houthak
ker, natuurkener, pionier, sterrekundi-
ge, weerkenner of woudloper.
U ziet: mogelijkheden te over voor
elke jongen om zich te ontplooien.
Het kamperen en in het bijzonder het
zomerkamp is het hoogtepunt van de
verkennerstraining in iedere troep. Een
week of tien dagen zijn de jongens in
hun zomerkamp op elkaar aangewezen;
ze leren niet alleen voor zichzelf te zor
gen, maar ondervinden tevens wat goe
de vriendschap waard is. In het gezonde
buitenleven kunnen de verkenners zich
uitleven in allerlei technische vaardig
heden waarvoor zij tijdens de winter ge
oefend hebben.
Welpen, jongens van 8 tot 12 jaar,
zijn opgenomen in een welpenhorde.
Verkenners, van 12 tot 17 jaar, maken
deel uit van een troep.
Jongens van pl.m. 17 jaar en ouder,
de voortrekkers, werken in een stam.
Welpenhorde, troep en stam vormen
samen een groep, die een zelfgekozen
naam heeft en ingeschreven staat bij
het Nationaal Hoofdkwartier, zoals de
zetel van de Vereniging „De Nederland
se Padvinders" genoemd wordt.
Bij de troep behoort een groepscom-
missie, bestaande uit enige ouders of
belangstellenden, die de groepsleider
helpen bij de materiële en andere zor
gen van de groep. De eerste zijn er na
tuurlijk, want iedere groep is financieel
op zichzelf aangewezen. De contributie
die betaald wordt, blijft grotendeels in
de groep, het Nationaal Hoofdkwartier
ontvangt hiervan slechts een klein ge
deelte.
De groep behoort tot een district
en de districtscommissie is door het Be
stuur van de Vereniging benoemd om
het werk in zijn district te activeren en
te stimuleren.
Districtscommissarissen en leiders
vervullen hun taak in de padvinders
beweging geheel belangeloos.
Tenslotte vraagt u zich misschien af,
waarom padvinders een uniform dra
gen. In hoofdzaak is dit bedoeld om
iedere jongen dezelfde kleding te laten
dragen. Het „beter gekleed" en „minder
goed gekleed" wordt hiermede tegenge
gaan. Verder is de uniform praktisch.
Bovendien werkt de uniform pedago
gisch, omdat correctheid in de hand
wordt gewerkt.
(Van onze correspondent)
BERLIJN „Sintsov wandelde door de straten van Moskou. Het was 16 okt. 1941.
De Duitse tanks schoten al op de buitenwijken van de hoofdstad. De gezinnen, uit
elkaar geslagen en verloren in de steeds groeiende, ordeloze massa, poogden zich te
vergeefs te herenigen. De opgejaagde bevolking, vele tienduizenden door de Duitsers
verdrevenen, poogden de gesloten deuren van de huizen in Moskou te forceren, in de
hoop er onderdak, voeding en bescherming te vinden. Tienduizenden andere vluchte
lingen hadden hun Moskovitische woonoorden al verlaten. Ze hoopten zich op in de
stations; de wegen naar het oosten waren vol ongelukkigen. De volgende morgen be
gonnen de blijvers hun stad in staat van verdediging te brengen: ze maakten barri
cades met behulp van spoorstaven en straatstenen
Het zijn vooral de angst en de wanhoop
van de Moskovitische bevolking bij het
naderen van de Duitsers, die het onder
werp uitmaken van de ophefmakende
Russische oorlogsroman „De levende en
dode" van de 44-jarige Russische journa
list en romanschrijver Konstantin Simo-
nov. Hij beschrijft realistisch de algemene
verwarring, de chaos en de angst, die dus
geen privileges der kapitalisten zijn. Zijn
voorgangers hebben het totnutoe alleen
maar gehad over de heldendaden van sol
daten en burgers. Vandaar, dat zijn boek
veel opzien heeft gebaard en de bevolking
van meet af aan in twee partijen heeft
verdeeld. Kroetsjef zelf beweerde dezer
dagen, dat hij de roman van Simonov met
veel genoegen heeft gelezen. Maar is zulks
voldoende om hem te vrijwaren voor
moeilijkheden? De schrijver laat er geen
twijfel over bestaan, dat zowel militaire
grootheden als plaatselijke autoriteiten en
de Geheime Politie hun hoofd hadden
verloren. En velen hunner bekleden hoge
posten. Hij is de eerste Russische schrijver
die wat smerig grijs durft gebruiken in
het getypte schilderij van de grote oorlog.
„Sintsov poogde in contact te komen
met de autoriteiten, maar de wacht liet
hem niet passeren, zodat hij de chef van
de politie niet kon spreken. Ze vreesden
zonder twijfel, dat dan zou uitlekken, dat
ook de militaire politie de hoofdstad al
had verlaten
Zijn held slaagt er niettemin in tenslot
te een onderhoud te hebben met de secre
taris van de partij en hij vertelt hem, dat
hij aan zijn hals werd geblesseerd, terwijl
hij door de straten van Moskou wandelde.
De secretaris antwoordde:
„Dacht u soms, dat wij hier geen uit
schot hebben? Heel Moskou is vergeven
van moordenaars en plunderaars. Overal
steekt men met messen. Gister ontdekten
we vijf plunderaars met revolvers, die
doende waren een hele winkel leeg te
halen."
Enkele dagen later is de hoofdpersoon
van de roman in een bos, waar men uit
de losgeslagen soldaten een nieuwe een
heid samen stelt. Duitse vliegtuigen ont
dekken hen en zaaien dood en verderf.
Waar zijn de Russische vliegtuigen, sme
ken de mannen. Plotseling verschijnen ze
in de lucht, nog wel de bombardements-
toestelleij 1-16. Allen springen op en
zwaaien juichend met hun armen. Enkele
seconden later is de groene borem bedekt
met honderden doden. Het 1-16 eskader
was buitgemaakt door de Duitsers. Aan
het front en overal in het land vierde de
spionnitus hoogtij. De eenheid van Sintsov
wordt voor drie-kwart ontwapend door
de geheime politie, die overal spion
nen ziet en voor alle zekerheid dan de
wapenen maar in beslag neemt. Het
resultaat er van is, dat ze tijdens de
eerste aanval gedecimeerd wordt. Dit
voor Rusland zo ophefmakende werk
is een klap in het gelaat der tientallen
Russische historici, die tot nu toe ge
schiedkundig „juist en wetenschappe
lijk" hadden vastgesteld dat iedere rode
soldaat en iedere Russische burger een
held was, dat het oorlogsapparaat uit
stekend liep en er nergens verraad of
chaos bestond. De ene helft van de be
volking heeft „De levende en de Dode"
met gejuich ontvangen. De andere helft
eist, dat Simonov naar Siberië wordt
gestuurd.
Parallelweg 1 0
Veenendaal
Telefoon 2023 en 3390
„We hébben het flatje!" vertelt Loes opgewonden. „Eindelijk een eigen huis!
Nou, het mag na zes jaar inwoning. Denk eens aaneen flatje! Of nou ja, het
is eigenlijk een etagewoning, maar wat doet dat ertoe? Een beetje ouwerwets
en een beetje uitgewoondmaar we hebben veertien dagen de tyd om alles
op te knappen en natuurlijk doen we het zelf!"
„Gunst," zegt de vriendin, „wat enig voor jullie. O, je kunt alles tegenwoor
dig lekker modern maken met board enzo en leuke dingen op de vloer en gekke
gordijnen. Maar ik wist niet. dat jullie zo technisch zijn aangelegd, Hans en jij!
Om dat allemaal zelf te doen
„Technisch? Dat zijn we helemaal niet. Maar overal staan toch zeker ge
bruiksaanwijzingen op? En je leest van alles in tijdschriften... nee hoor, dat
redden we wei. Je zult eens wat zien over een paar weken
En ze zég wat, de vriendin, drie weken
later al. Een verslagen jong echtpaar,
Loes half in tranen, Hans prikkelbaar.
Er waren een paar dingen fout gegaan.
Het linoleum liet zich niet hanteren en
toen Hans er een vakman bijhaalde mop
perde die over het beschadigde en ver
sneden materiaal. „Als U mij meteen er
bij had geroepen had 't U de helft van
het arbeidsloon gekost", verklaarde hij
somber.
En er was iets mis met de ververij. „We
hebben alles gedaan wat op de gebruiks
aanwijzing stond, maar moet je eens kij
ken, het zit allemaal vol rare plekken
en het dekt tóch niet over die donker
bruine verf
Het bespijkeren van de deuren met hard
board was ook niet zo'n bar succes. Zat
het van boven vast, dan schoot het van
onderen weer los en zo moesten er wel
erg veel spijkers in. „Nou ja, we hebben
eerst geprobeert, het te lijmen, och ja,
zomaar op de verf. Toen is er geloof ik
iets kromgetrokken ofzoineens paste
het niet meer. En vind jij nou ook dat de
platen niet helemaal recht zijn gesneden?"
Doodvermoeid, nerveus, klaar om elkaar
met verwijten te overladen, zitten Hans
en Loes op een paar keukenkrukjes. Het
ergste is, dat alles veel meer tijd heeft
gekost dan ze dachten en dat het nu, na
twee weken, nog helemaal niet „klaar" is.
En wat nu? Hans' vakantie is om. De
inboedel moet uit het oude huis. Oma had
er op gerekend over een paar dagen naar
huis te gaan en wie let er dan op de twee
kleintjes
En het allerergste: al die extra kosten.
Waar moet het geld vandaan komen? De
verf smeerde niet zoveel uit als beloofd
werd, er zijn een paar rolletjes behang
verknoeid, de plafondverf dekte niet zo
best en dus moest alles worden overge
daan en nu zie je rare strepen. Er moet
een schilder komen kijken naar de verf
in de zitkamerde keuken moet voor
lopig maar zo blijven. En dan die strop
met het hardboard en het linoleum
allemaal onvoorziene kosten.
JE MOET HET KUNNEN
Tja, Loes en Hans hebben bijzonder
veel pech. En waar ligt dat nu aan? Ze
hebben één ding over 't hoofd gezien: zelf
dtfen is best, maar., je moet het kunnen.
Je moet ook een klein beetje materia-
lenkennis hebben enonderscheid dur
ven maken tussen reclame-boodschappen
en werkelijkheid.
Dat „Doe het zelf" is, zoals zoveel, uit
Amerika over de oceaan naar Europa
overgewaaid. Het was vooral de industrie,
die er wel wat in zag en de reclame de
gelijk ter hand nam. De actie sloeg van
het ene land op het andere over.
„Doe het zelf" werd de leus en veel
mensen hebben er plezier in.
Maar tochdenkt U vooral niet, dat
het helemaal een nieuwtje is. Er zijn al
tijd handige mannen en vrouwen geweest,
die allang zelf hun vloeren beitsten of
schilderden, hun kamermuren behingen,
de witten en verfden, ja hun eigen meu
bels maakten. Vroeger werd daar niet
zoveel aandacht aan besteed, het was een
kwestie van hobby ofvan de beperkte
beurs.
Nu, bevlagd door de leus „Doe het zelf"
is het een soort sport geworden, maar ook
een zekere morele dwang. Je telt niet
meer mee als je niets „zelf doet", en de
luchtspiegelingen van „handig en voor
delig" spreken ook een woordje mee.
Het is volstrekt niet waar, dat alle zelf
ververs en -linoleumleggers plotseling
hobbeïsten zijn geworden: heel wat man
nen worden door vrouwlief min of meer
gedwongen tot het volvoeren van am
bachtelijke en technische karweitjes.
„Jan van hiernaast heeft de keuken ge
verfd, moet je zien, hoe enig en het kostte
haast niks. Dan kan jij het toch óók?" En
meneer duikt vele vrije avonden achter
een de keuken in.
Verscheidene takken van industrie heb
ben zich erop ingesteld, de „doe-het-zel-
verij" te stimuleren door het in de handel
brengen van materialen en gereedschap.
Het ambacht is daar niet helemaal con
tent mee, met name de kleine bedrijfjes
zien zich het werk ontnomen. Maar aan
de andere kant vormt de zelfwerkzaam
heid in huis ook een opluchting voor de
ambachtsman. Heel wat eenvoudige kar
weitjes leverden niet zoveel op en zo
blijft er tijd (en arbeidskracht!) over voor
flinkere stukken werk, die echte vak
bekwaamheid vergen.
LET OP DE POLSSTOK!
Wilt U zich scharen in de rij van doe-
het-zelvers, let U dan in de eerste plaats
op Uw polsstokspring niet verder dan
die lang is. Laat U niet verblinden door
wat buurman of vriend deed, door de
rozige reclame, door het valse gevoel dat
iedereen vakkundig is geworden en
door de praatjes dat U met scheefstaande
handen recht werk kunt doen.
Teleurstellingen zoals Hans en Loes on
dervonden liggen opgeschept. Men begint
zonder te bezinnen en komt bedrogen uit.
Een van de grondfouten is, dat alles te
licht wordt opgezet en dat men geen re
kening houdt met de vermoeidheid, die
het ongewone werk teweegbrengt.
Jaja, in de advertentie lijkt het, alsof
alles met toverkracht gebeurt. Of het
zomaar klaar is. Daardoor ontstaat het
euvel van veel te vlug te willen werken.
„Eventjes" de kamer verven, „eventjes"
witten „eventjes" tegeltjes lijmen of een
pre-fabricated meubel in elkaar flansen
Dat is allemaal goed voor hobbeïstcr
twee rechterhanden hebben, maar niet
voor de leek die voor de eerste maal op
glad ijs staat.
Gaat U, als U er helemaal niets van af
weet, eerst eens kijken bij een ander. Laat
U helpen door iemand die er verstand van
heeft en verwaarloost U geen aanwij
zingen die het gebruik van materialen
vergezellen.
En., experimenteert U nooit met kost
baar materiaal. Een goedkoop behangetje
kunt U opplakken en desnoods verknoei
en, maar duur behang hanteren eist vak
kennis. Wilt U zelf een matje spijkeren,
komaan, doe Uw best. Maar gaat U niet
beginnen aan het leggen van vast tapijt:
dat is vakwerk.
De meeste brokken worden gemaakt door
te vlug, te ongeduldig, te slordig om
springen met materialen en gebruiksaan
wijzingen. „Ben je mal," zegt broer Piet,
„je hoeft al die ouwe verf niet af te
krabben, heb ik óók niet gedaan. Ik had
verf die meteen pakte en lekker glad
bleef zitten. O, jij hebt een ander merk,
zie ik, nou, maar dat komt wel op het
zelfde neer, hoor."
Hè fijn, denkt U, dat nare tijdrovende
krabben kan ik achterwege laten. En van
uw ververij komt niets terecht
„Ach", beweert Uw vriendin, „ze zeg
gen wel dat je velours gordijnen niet zelf
kunt naaien, maar ik het gehoord van een
dame die ze gewoon onder de machine
heeft gestikt, met een stukje plastic er
over".
Ja en wat die mevrouw kan, kunt U
ooktot dat U hete tranen schreit bij
de kostbare verknoeide stof.
GULDEN REGELS
Wilt U goed uitkomen, houdt U zich dan
de gulden regels voor de amateur-doe-
het-zelver. Hier volgen ze:
Pak nooit meer dan één werkje tege
lijk aan en begin met eenvoudige dingen.
Laat U door de vakman-winkelier goed
voorlichten over wat U koopt, en vertel
hem precies wat U wilt gaan doen.
Geef U er rekenschap van, dat reclame
altijd op z'n mooist voorstelt en U van Uw
eigen geknutsel niet het hoogste moogt
verwachten.
Gaat U aan iets heel nieuws beginnen,
neem dan eerst een proef. Elke vrouw die
zelf haar jurkjes naait is met een brod
dellap begonnen! Houdt U strikt aan de
voorschriften en laat U daarvan niet af
brengen door andere raadgevingen.
Experimenteer nooit met kostbaar ma
teriaal.
Werk langzaam en zorgvuldig, zorg voor
goed licht bij het werk. Sla geen grote
hoeveelheid materiaal in, voordat U weet
dat U er met goed succes mee kunt wer
ken.
