ITALIANO
Hoe meer ik
het bekijk
(en vergelijk)...
KOU o
GEVAT
de lekkere
WORDT CHINA DE VIJFDE ATOOM-
MOGENDHEID
KORBAN
ZIJ KOCHTEN
MIJN KIND
mm®.*
met HAVEP voel ik me rijki
RHE\E\
SCHERPETSZEEL
ATOOMSPECIALISTEN GEVORMD IN U. S. A.
EN RUSLAND
t
N.V. TEXTIELFABRIEKEN H. VAN PUIJENBROEK - GOIRLE
KORFBAL
de
verschrikkelijke
De atoomgeleerden van het continentale China zijn thans ver gevorderd met
hun onderzoekingen. Het is voor niemand meer een geheim, dat Peking uiterlijk
einde 1961 eigen atoombommen zal bezitten en zodoende de vijfde atoommogcnd-
heid zal worden. De „U.S. News and World Report" verwacht, dat Mao op zijn
laatst in de lente van 1962 tot de proefontploffingen zal kunnen overgaan. De
te Peking gevestigde westerse diplomaten hebben hun regering reeds vanaf
begin 1959 op deze waarschijnlijkheid attent gemaakt en vooral in hun sedert
november daterende rapporten staat te lezen, dat in de rode hoofdstad ieder
politiek gesprek thans gepaard gaat met lange uiteenzettingen over de atoom-
politiek.
De algemene verwachting aldaar is, dat
alle mogendheden genoodzaakt zullen
worden rood-China officieel te erkennen
zodra het bezit van nucleaire bommen een
feit zal zijn geworden. De inlichtingen
diensten hebben ook ontdekt, dat Mao
zijn specialisten te meer tot haast heeft
aangezet naarmate de perspectieven voor
ontdooiing en ontwapening gunstiger wor
den en volgens sommige waarnemers zou
het zelfs mogelijk worden, dat Peking nu
een goed half jaar op het tijdschema gaat
inlopen.
VERLANGEN NAAR URANIUM
Tot nu toe zijn de Chinezen op dit ge
bied afhankelijk van de Russen, die drie
reactoren hebben geleverd, geïnstalleerd
in Peking, Siang en Tsjoenking. De be
langrijkste is die van Peking met een ca
paciteit van 10.000 kw. Kort geleden werd
hieraan nog een cyclotron van 25.000 volt
toegevoegd. Ook de uraniumproduktie
wordt momenteel belangrijk versneld, zo
wel in de mijnen van Sinkiang als in die
van het gemartelde Tibet. In New-Dehly
gaat men zover om de hele verovering
van Tibet en het meedogenloos neerslaan
van de ook nu nog voorkomende opstan
den, te schrijven op het Chinese verlan
gen stevige uraniumvoorraden te krijgen,
om straks andere leden van de atoomclub
te kunnen voorbijstreven.
Deze mogelijkheid is geenszins uitge
sloten, omdat China rijke uraniummijnen
met nog ongekende voorraden bezit. Voor
lopig echter is Peking nog niet geheel
baas in eigen huis, want het geraffineerde
produkt moet eerst naar Russisch Siberië
worden gezonden om een verrijkingspro
ces te ondergaan alvorens het uranium
gebruikt kan worden voor nucleaire doel
einden. Zonder Russische medewerking
kunnen de Chinezen dus geen beschikking
krijgen over atoombommen en nu tekent
het wel de verhouding tussen beide com
munistische staten, dat Moskou inzake
dit verrijkingsproces geen gegevens wil
afstaan.
Er is al enige keren narigheid geweest
tussen Peking en Moskou. Mao beweerde,
dat het verrijkingsproces ook Rusland ten
goede kwam daar de Sovjetdeskundigen
een braaf deel van het Chinese uranium
zouden achterhouden. Onmiddellijk daar
na kreeg een groep Chinese specialisten
opdracht de geheimen van deze verrijking
uit te zoeken. Ook op dit terrein willen
de Chinezen dus niet aan Moskou zijn
gebonden.
ERG VOORZICHTIG
Nu is het volgens de westerse waar
nemers duidelijk, dat ook de Russen de
laatste tijd erg voorzichtig worden ten
aanzien van Peking. De oorzaak ervan is,
dat Russische geleerden hebben uitge
rekend, dat China in de loop van hooguit
twaalf jaar Rusland op dit terrein zou
kunnen voorbijstreven, omdat de natuur
lijke voorraden van het continent zo hoog
zijn.
Onder geen voorwaarde wil Chroesjtsjef
op dit ogenblik herrie met Mao. Wel heeft
hij opdracht gegeven de technische hulp
dermate te doseren, dat China niet in het
bezit van een atoombom zal kunnen zijn
alvorens de onderhandelingen tussen oost
en west zijn beëindigd. De Chinese in
lichtingendienst, de best georganiseerde
van geheel Azië, bracht dit grote nieuws
al drie etmalen later. Drie dagen later
werden dertig Chinese atoomgeleerden
bijeengeroepen, die opdracht hebben ge
kregen vóór 31 januari van dit jaar een
rapport in te dienen over de wijze waarop
men zich geheel onafhankelijk kan maken
van de hulp der Sovjets.
Men heeft te lang gedacht, dat China
slechts enige bescheiden atoomgeleerden
bezat, waarvan dr. Chien-Hsu-Chen de
leider zou zijn. Deze vroegere professor
van het Technologisch Instituut in Mas-
sachussets, die in 1953 met al zijn gehei
men terugkeerde naar rood-China, be
schikt echter over een hele Chinese
Brain-trust, gevormd aan de Amerikaanse
universiteiten. Deze uitstekend ingelichte
kern werd de laatste jaren versterkt door
de jongere krachten, die merendeels in
Moskou waren opgeleid aan het Instituut
voor Atoomonderzoek. Reeds 953 afgestu
deerden zijn naar de Chinese Volksrepu
bliek teruggekeerd.
GEVAARLIJKE INITIATIEVEN
De wetenschap, dat de rood-Chinezen
binnen korte tijd hun eigen atoombom
men zullen bezitten is geen uitermate ge
ruststellende gedachte. Mao heeft in Korea
in Indo-China, in Tibet en in India al ge
vaarlijke initiatieven ondernomen, die tot
drie bloedige oorlogen hebben geleid.
Geen enkele Aziatische mogendheid kan
de rode stoomwals van Peking, weerstaan
en ook in onze streken spreekt men te
recht over het gele gevaar. We hebben
ons in slaap laten wiegen, omdat „het
onze tijd nog wel zal duren", omdat de
Chinezen immers een technische en we
tenschappelijke achterstand hebben, die
nauwelijks te becijferen zou zijn" en daar
om zouden de 800 miljoen Chinezen nog
geen gevaar betekenen. Niet alleen het
ongekende industrialisatieprogramma, het
perfekte militaire beleid tijdens het dra
ma Tibet, de aanleg van duizenden kilo
meters nieuwe wegen en spoorlijnen, de
oprichting van honderden vakscholen, de
regelmatige terugkeer van vele tiendui
zenden Chinese studenten, die aan bui
tenlandse universiteiten werden opgeleid
maar ook het ritme, waarin de volksrepu
bliek doende is lid van de atoomclub te
worden, moeten er toe leiden, dat deze
mening wordt herzien.
EEN PRODUKT VAN KING- EN RANGFABR1EKEN TONNEMA N.V. SNEEK
Ja, de moderne vrouw houdt óók
van een goed gevulde linnenkast! Ze
houdt óók van prachtige stapeltjes
lakens en slopen, overhemden, enz.
Ze is uitgekeken op de eeuwig witte
handdoeken van oma, maar... net
als oma stelt ze prijs op kwaliteit!
HAVEP-artikelen zijn volkomen aangepast
aan de eisen van de moderne vrouw,
maar zijn „ouderwets" wat de kwaliteit
betreft. Zeer verzorgde afwerking!
Alles even mooi en royaal van stof!
Vraag er naar bij uw winkelier!
En let goed op het HAVEP-garantiemerk.
Van de draad af tot het klare stuk worden
alle HAVEP-artikelen in eigen fabrieken ge
maakt. Vandaar die lage prijs! Vandaar die
constante, uitstekende kwaliteit! Vandaar de
garantie, die u wordt gegeven op alles wat
van HAVEP komt
overhemden
weekenders
overalls
stofjassen
werkbroeken
werkhemden
spijkerbroeken
kinderoveralls
lakens
slopen
handdoeken
luiers
verpleegstersschorten
OPGERICHT IN 1865
SPINNERS - WEVERS - FINISHERS - CONFECTIONAIRS
SKF KLOPTE OUDE RIVAAL KVO
MET LIEFST
Na een langdurige rustperiode is het
SKF weer gelukt de beide winstpunten
mee naar huis te nemen. Met een 41
zege keerden de Veenendalers naar huis
terug van de oude rivaal KVO.
Dat de lange rustperiode geen goed ge
daan had bleek wel uit deze wedstrijd,
want beide ploegen konden toch beslist
beter. Na ongeveer 10 minuten spelen
was het G. Farber die uit moeilijke posi
tie wist te doelpunten.
Nadat een fraaie doelkans van A. v.
Rossem werd afgekeurd, was het dezelfde
speler die zijn tegenstander verschalkte
en fraai doelpuntte 0—2. Na de vakver
wisseling zagen de weinige toeschouwers
wel een iets beter SKF-team doch doel
punten kwamen er niet.
Het was KVO dat uit een ongevaarlijk
lijkende aanval een tegenpunt scoorde
1—2.
Wie had gedacht dat het na de thee met
(78) Er waren nog drie wachters over en Grubalt
had de grootste moeite hen van zijn lijf te houden.
Alessandra stond er vol afgrijzen bij, doch plotse
ling voelde zij, dat Aram haar zijn hamer in de
hand drukte. „Help hem!" voegde hij haar toe.
„Ik moet de valbrug ophalen voordat Korban en
zijn mannen hier zijn!" Met twee, drie treden te
gelijk rende hij de stenen wenteltrap van de wacht
toren op, terwijl hij zijn blikken speurend in het
rond liet gaan om het rad te ontdekken, waarmee
de brug moest worden opgehaald. Duidelijk hoorde
hij, dat de bende van Korban nog maar* enkele
honderden meters van de burcht verwijderd kon
zijn. Op hetzelfde ogenblik, dat hij het rad zag,
hoorde hij ook de eerste hoefslagen op de houten
brug. Met alle kracht, waarover hij beschikte be
gon hij aan het rad te draaien. Van buiten drongen
een paar ijselijke kreten tot hem door.
(Wordt vervolgd)
windvoordeel wel beter zou gaan, kwam
bedrogen uit. Het waren v. Jaarsveld en
Diepgrond die in de stromende regen de
eindstand op 41 brachten.
DAMMEN
Voor de onderlinge competitie werden
in het „Trefpunt" de volgende partijen
gespeeld:
G. v. Dijk-A. Keijman 1—1
C. Heikamp-J. v. Leeuwen 2—0
B. Ruiswijk-H. v. d. Brandhof02
H. v. Beek-J. Roks 02
E. de Kleuver-D. Bouman 11
B. Valkenburg-D. Leeuwenkamp 20
D. Hendriks-J. Vermeer 02
D. Leeuwenkamp-G. v. d. Weerd 20
H. Edink-B. Ruiswijk 11
H. Diepeveen-B. Valkenburg 1—1
RHENENSE SCHAKERS TEGEN
BENNEKOM
De Rhenense schakers kwamen met het
tweede tiental uit tegen het eerste van
Bennekom. Het veel sterkere Bennekom
won de ontmoeting met 64, hetgeen voor
Rhenen II een eervolle nederlaag be
tekent.
De volledige uitslag was als volgt:
(Rhenen-Bennekom)
J. Verwoert-A. v. Baaren 10
G. de Jager-S. Bosch 0—1
F. André-H. Vos V2-V2
C. van Vlooten-Th. v. Egmond 1—0
J Kat-J. Kroon 01
J. v. Leeuwen-G. BloemenV2-V2
G. J. Coops-F. de Boer 01
H. Rijkse-T. C. v. d. Kamp 01
B. v. Doorn-K. W. A. Botlander10
W. E. Nagel-J. Haze0—1
BROMFIETSER VERONGELUKT
Zaterdagmiddag had op de driesprong
Dorpsstraat-Marktstraat een verkeerson
geluk plaats waarbij de 54-jarige brom
fietser G. V. uit Scherpenzeel zwaar ge
wond werd. V. komende van de Dorps
straat wilde de Markstraat inrijden, juist
op het moment dat een auto, bestuurd
door de heer B. uit Amsterdam, wilde in
halen. Het gevolg was dat V. tegen de
auto op reed en over de weg werd ge
slingerd. Hevig bloedend en met een zwa
re hersenschudding is V. per ambulance
wagen naar het Stads- en Akademisch
ziekenhuis te Utrecht vervoerd en aldaar
opgenomen. Bromfiets en auto werden
niet noemenswaardig beschadigd.
BEVORDERD
Met ingang van 1 januari j.l. is onze
vroegere plaatsgenoot de wachtmeester
le klasse der rijkspolitie P. Blinde, thans
geplaatst te 't Harde, bevorderd tot opper
wachtmeester.
VIJFTIEN GULDEN VOOR EEN SCHOT
Zondagmorgen zag de heer Jac. v. d.
Weert, wonende aan de Vlieterweg al
hier, toen hij uit zijn raam keek een vos
door het weiland lopen. Van dit feit stel
de hij de jachtopziener, de heer G. van
Ginkel in kennis. Deze greep zijn geweer
en liep achter zijn woning de tuin van
het kasteel in. Aan de hand van het ge
kakel der kippen en het geschreeuw van
Vlaamse gaaien kon hij al spoedig de
plaats bepalen waar reintje zich op hield.
Op een gegeven moment stonden de
jachtopziener en de vos tegenover elkan
der. Met een welgemikt schot werd de vos
neergelegd en kan de jachtopzichter zich
aanmelden om de vijftien gulden premie,
die wordt uitgeloofd voor het doden van
een vos, te incasseren.
KLANDESTIENE ZENDER HET
ZWIJGEN OPGELEGD
Op zondag 24 januari jl. hebben op
sporingsambtenaren van PTT in samen
werking met de Rijkspolitie te Zwolle de
klandestiene zender „De Zwarte Boskat"
opgespoord en in beslag genomen.
Proces-verbaal werd opgemaakt tegen
de 39 jarige metaalslijper R. E. te Zwolle.
FEUILLETON DOOR HANOL SPOOR
(39.)
Vera schrok, nu ze de zekerheid kreeg
van de breuk tussen Jane en Rudy.
„Het is toch eigenlijk te begrijpen,
dat haar man dit niet nam", zei Vera.
„U mag er zich op verheugen, dat uw
vrouw lankmoediger is."
„Ja, hoor nu eens hier, Vera. Mijn
optreden tegenover Jane is niet van
alle schuld vrij te pleiten, dat geef ik
eerlijk toe, maar mijn enige oogmerk
was, een kind voor Iris, ook al kostte
het nog zoveel moeite en later mis
schien nog wat traantjes van Jane.
Uiteindelijk zijn er genoeg, die hun
kinderen vrijwillig aan ons zouden
willen afstaan. Wanneer Iris van hun
afkomst niet zo'n probleem had ge
maakt, zou ik veel eerder geslaagd
zijn."
„Daarom had u beter een ander kind
kunnen adopteren", hield Vera aan.
„Waarom een ander kind? Iris stelde
immers aan haar eisen en ik trachtte
daaraan te voldoen."
Vera schudde haar hoofd. Wat waren
die mannen toch hardleers. „Laat ik
duidelijk zijn", zei ze met een strak
gezicht, waarop toch ook nog enige
angst te lezen stond, omdat ze vreesde
te ver te gaan. „Moest dat kind dan
beslist, zo niet van uw vrouwdan
tochvan u zijn?"
Even keek Walter verbluft naar Ve
ra. Hij zag op haar gezicht een grote
ernst en ook verwijt over zijn vermeend
gedrag. Als een bliksemstraal schoot
het door hem heen, waarvan ze hem al
die tijd al had verdacht. Niet minder
dan van een verhouding tussen hem en
Jane. Dit kwam hem zo ongerijmd voor,
dat hij in een bulderend gelach uit
barstte.
De gasten keken nu goedkeurend
naar het tweetal. Gelukkig, de grote
baas had nu eindelijk ook ontdekt
waarvoor deze avond was belegd.
Het lachen van Walter brak plotse
ling af. Het had geen enkele weerklank
bij Vera gevonden. Integendeel, ze keek
ontsteld. Naar het scheen kon ze de
humor van het hele geval niet inzien.
„Nee maar", zei Walter, met moeite
zijn vrolijkheid inhoudend. „Vera
Verawat heb je toch slecht over
me gedacht. Ik mag nog blij zijn, dat
mijn perfecte secretaresse mij niet in
de steek heeft gelaten. Alle mensen
Hij lachte nog wat na. Zich daarna op
de oude vertrouwde manier ten volle
tot Vera wendend, zei hij ernstig: „Ve
ra, kijk me aan. Kijk me goed aan. Zie
ik er uit als zo'n laag-bij-de-grondse
kerel, die op een dergelijke manier zijn
kwalijke pleziertjes in een zo goed mo
gelijk daglicht tracht te stellen. Tegen
over Jane was ik niet helemaal eerlijk,
maar daarover straks. Het geluk van
Iris ging mij bovenal. Ik was toen in
staat iedereen daaraan op te offeren,
maar niet mijn idealen betreffende een
huwelijk. Nooit zou ik mijn leven met
Iris willen bezoedelen. Vera, ik ver
zeker je plechtig, op mijn erewoord,
dat jouw gedachten op geen enkele
wijze met de werkelijkheid overeen
stemmenBen ik duidelijk genoeg?"
Zijn stem was zo overtuigend en ka
meraadschappelijk dat Vera de tranen
van ontroering in de ogen sprongen.
Met geweld drong ze ze terug.
„Ik geloof u", lachte ze door haar
tranen heen. „Maar heus, u heeft het
er werkelijk naar gemaakt. Als ik al
les nog eens overdenk. Eerst die op
vallende belangstelling voor Jane en
later werd alles in het werk gesteld om
haar met huid en haar aan u te bin
den. Dan, na haar vertrek, dat bedruk
te humeur."
„Je hebt gelijk", zei Walter. „En ik
dacht nog wel, dat ik zo slim te werk
ging. Iris was bijna zover, dat ze een
kind wilde adopteren, maar het moest
gezonde en keurige voorouders hebben.
Zoek dat maar eens op. Ik kon niet
slagen en zag een kans, toen Jane ont
slag vroeg, omdat ze in verwachting
was. Ik had geen idee, dat mijn knappe
secretaresse ging combineren en dedu
ceren en uiteindelijk toch nog een ver
keerde berekening maakte."
Vera bleef nadenkend zitten kijken.
Ze dacht aan Iris Bennickhoff, die
hoogstwaarschijnlijk dezelfde gedach-
tengang had gevolgd. Voor haar was
de toestand nog veel erger. Wat zou die
vrouw niet in stilte hebben geleden?
Waren die donkere schaduwen onder
haar ogen geen bewijzen van slapeloze
nachten? Voorzichtig roerde ze het
tere onderwerp weer aan.
„Zei u niet, dat een en ander bij uw
vrouw toch niet het verwachte resul
taat heeft gebracht?"
„Ja," zei Walter somber. „Ik krijg de
indruk dat ze nog steeds over iets loopt
te tobben. Dat is voor Iris levensge
vaarlijk. Het ondermijnt haar toch al
zwakke krachten. Ze was de vorige
keer ook op de rand van een inzinking.
Als ik maar wist wat haar dwars zat.
Ik zou er heel wat voor over hebben,
als zij zich eens helemaal uitsprak. Het
is een vreselijke gewaarwording om je
vrouw, waarnaar je hele hart uitgaat,
voor je ogen te zien wegteren."
„U moet haar hetzelfde vertellen,
wat u mij zoëven gezegd hebt", zei
Vera met vaste stem.
Voor de tweede keer die avond, keek
Walter of de grond voor zijn voeten
openspleet. Ze waren van tafel opge
staan, terwijl Bennickhoff met een
handbeweging aan het personeel be
duidde, dat ze rustig konden blijven
zitten. Langzaam verwijderden zij zich
van het gezelschap en liepen naar de
achterkant van de zaal. Walter had
Vera zo stevig bij de arm gegrepen,
dat ze een schreeuw van pijn moest
onderdrukken.
„Jij denkt", zei hij hees, „dat ze zich
ongerust maakt over de herkomst van
het kind? Jij vermoedt dat Iris mij van
zo iets zou kunnen verdenken? Nee
Veradat bestaat niet. Iris weet
toch, dat ik onze liefde als het hoogste
goed beschouw."
„Zou moeten weten.... jazei
Vera. „Ze zal zich dat ook vele malen
voorhouden, maar even veel keren zal
ze alles wat is gepasseerd opnieuw
overdenken enweer gaan twijfe
len. Juist door haar grote liefde voor
u, zal ze in stilte veel lijden."
Walter bleef zwijgen. Hij dacht aan
de momenten, dat Iris hem vreemd
koel behandelde, om dan weer even
plotseling naar de andere kant over te
hellen en hem te overladen met lief
kozingen. Bijna altijd stonden er dan
tranen in haar ogen. Hij herinnerde
zich ook de ogenblikken, dat ze hem
intens gadesloeg, speciaal als er sprake
was van het kind. Hoeveel had ze niet
in zijn nadeel kunnen uitleggen? Daar
tegenover had ze telkens haar liefde
en vertrouwen te hulp moeten roepen.
Als Vera gelijk had, en hij begon hoe
langer hoe meer te vrezen dat het zo
was, dan was hij een grote idioot ge
weest. Hij lachte cynisch als hij dacht
aan het zelfvertrouwen, dat hem steeds
had vervuld. Wat was hij met zichzelf
ingenomen. Nu had hij niet alleen Jane
ongelukkig gemaakt, maar ook zijn
eigen vrouw. Hoe kreeg hij dat alles
weer goed gemaakt? Zou Iris dan de
baby weer kunnen missen? Aan de
andere kant zou ze nooit goed vinden,
dat de baby van Jane, tegen haar wil
bij hen zou blijven. Wat er ook van
waar was, hij moest eerst zekerheid
hebben. Dan moest de sfeer worden
gezuiverd. Geen ogenblik langer mocht
Iris in twijfel verkeren. Hij zou haar
alles eerlijk bekennen en dan maar af
wachten hoe haar oordeel over hem
zou zijn. Alles beter dan dit.
„Ik moet naar huis", zei hij plotse
ling gejaagd. „Zeg aan allemaal dat ze
gewoon doorgaan, zolang ze lust heb
ben. Laat het hun aan niets ontbreken.
Ik hoop dat er straks voor mij ook nog
reden tot feestvieren is."
Zonder tegenspraak liet Vera hem
gaan. Haar hart was verheugd, dat de
oude gezellige toon tussen hen was
teruggevonden. Het zou waarschijnlijk
het enige houvast in haar leven wor
den, maar ze was er tevreden mee. Met
weemoed keek ze zijn krachtige ge
stalte na. Haar geluk zou liggen in de
zekerheid, dat ze hem zijn levens
vreugde had terug gegeven. Alleen het
feit van de anonieme brieven bleef
voor haar bezwarend. Hoe moest dat
nu? Feitelijk had ze' Jane belasterd,
terwijl ze doodonschuldig was. Ze zou
Rudy opsporen en alles bekennen, an
ders zou ze nooit meer rust hebben.
Ze zag hoe Bennickhoff enkele per
soneelsleden geruststellend toeknikte,
maar ze wist dat zijn hart vol zorg was.
Had ze goed gedaan, om het ziele-
leed van zijn vrouw zo te analyseren?
Haar gedachten vergezelden hem naar
huis.
(Wordt vervolgd.)
