DE VALLEI
HUIDVERZORGING BU HET PAARD
Sarco-
globine
K0RBAN
ZU KOCHTEN
MIJN KIND
Voor de Jeugd
LEERSUM
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
WOENSDAG 10 FEBRUARI 1960
Nr. 11
VOOR DE BOER
Straaljagers brengen saluut aan
koninklijke baby
DE HONGERIGE REIGER
de
verschrikkelijke
Men moet de huid niet alleen zien als het beschuttende omhulsel van het
lichaam, maar vooral als een orgaan, dat verschillende functies heeft. Zo heeft
de huid de functie van gevoelsorgaan, uitscheidend orgaan (van schadelijke
stoffen), afscheidingsorgaan (van huidsmeer dat uit de smeerkleirtjes komt, die
uitmonden in de haarzakjes), maar haar belangrijkste functie is toch wel het
regelen van de lichaamswarmte.
De huid is voorzien van een rijk
bloedvatenstelsel. Bij overvulling hier
van wordt in korte tijd veel warmte af
gestaan door uitstraling. Omgekeerd
kan zij door samentrekking van de
huidbloedvaten het verlies van warmte
naar buiten aanmerkelijk beperken.
Door samentrekking van de haarzak
spiertjes gaan de haren rechtop staan,
waardoor hiertussen een luchtlaag ge
vormd wordt, welke een beschutting
geeft tegen te groot warmteverlies. Door
uittreden van zweet uit de in de huid
gelegen zweetkliertjes en door het ver
dampen van zweet, wordt overtollige
warmte afgegeven.
Het goed functioneren van de huid
zal de gezondheid van het paard in
hoge mate ten goede komen. Vandaar
dat een goede huidverzorging, vooral
in de stalperiode, van veel belang moet
worden geacht.
POETSEN
Dit behoort, indien mogelijk, min
stens eenmaal per dag te geschieden.
Vooral bij op stal staande paarden en
in ieder geval na de arbeid, zodra het
paard is opgedroogd. Het zg. opge
droogde zweet, dat bestaat uit zouten,
huismeer, maar vooral uit door ver
weking losgelaten en afgestoten opper-
heid en bovendien uit een meer of min
der grote hoeveelheid vuil of stof, sluit
de huidporiën (dit zijn de uitvoer-
openingetjes van de zweetkliertjes) af
en belemmert de normale uitwase-
min. Door het poetsen wordt deze weer
hersteld. Tevens werkt het poetsen als
massage en bevordert zo de bloedsom
loop, dus ook de stofwisseling. De
onderliggende lichaamsdelen, als spie
ren, enz. ondervinden van deze massa
ge ook een weldadige invloed.
Men gebruike voor het poetsen een
goede rosborstel. Het gebruik van de
roskam beperke men zoveel mogelijk,
omdat de huid er meestal wat door ge-
irriteerd raakt en hinder kan onder
vinden van tuigdelen en zadel. Alleen
bij zeer vuile paarden make men voor
zichtig gebruik van de roskam. Op
plaatsen waar de huid dicht op het
bot ligt, gebruike men de roskam nim
mer.
Vanzelfsprekend komt men zo min
mogelijk thuis met sterk verhitte en
zwetende paarden. Maar wanneer dit
eens niet te vermijden is, dan kan men
het ergste nat verwijderen met een zg.
zweetmes. Vervolgens wordt het paard
flink drooggewreven met grof turf-
strooisel of strowissen. Daarna legt men
het paard een deken op, waarbij tussen
lichaam en deken wat los stro gespreid
wordt. Dit is aangenaam voor het
paard en vergemakkelijkt de uitwase
ming.
Gaat het paard nazweten, dan wordt
de huid opnieuw drooggewreven. Is
het paard opgedroogd, dan gaat men
het goed poetsen. Paarden, die een tijd
op stal hebben gestaan en in het voor
jaar of in de zomer de wei in gaan,
moet men de laatste week niet meer
poetsen; huid en haar geven dan een
betere beschutting tegen regen en guur
weer.
WASSEN
Moet het gehele paard, dan wel een
bepaald lichaamsdeel b.v. de benen of
de staart, om een of andere reden
grondig gereinigd worden, dan neemt
men lauw warm water en zeep; bij
voorkeur een gewoon stuk huishoud
zeep. Dit snippert men zo fijn mogelijk
in het water en maakt er dan een
stevig zeepsop van, waarbij beslist alle
zeep moet zijn opgelost; desgewenst
voegt men nog een weinig soda toe.
Nimmer wrijve men de huid eerst met
zeep in, omdat het uiterst lastig is deze
daarna door wassen geheel te verwijde
ren; wat niet verwijderd wordt geeft
aanleiding tot huidprikkeling en'later
tot loslaten van de haren.
Het- inwrijven van het zeepsop ge
schiedt met een niet te harde borstel
of met de handen. De zeep en de soda
tasten de vettige stof aan en maken
het vuil los. Is het paard voldoende
hiermede gewassen, dan spoelt men met
schoon water na, totdat alle zeepsop
geheel is verwijderd. Men gebruikt
hiervoor lauwwarm water, alleen in de
zomer kan men voor het naspoelen
koud water gebruiken. Steeds droge
men het paard daarna zoveel mogelijk
af met doeken, strowissen of grove
turf, waarna in de koudere jaargetijden
steeds een deken wordt opgelegd. Bo
vendien zorge men dat het paard bij of
na het wassen nooit op de tocht staat.
Behalve van een stuk huishoudzeep
kan men ook gebruik maken van mo
derne poedervormige wasmiddelen, ten
zij ze een bijtende werking vertonen.
WASSEN MET KOUD WATER
Dit is alleen van belang voor die delen
van het lichaam, die aan drukking door
tuigdelen bloot staan. Op deze plaat
sen bevindt zich des zomers onder de
tuigdelen veel zweet. Na thuiskomst
zijn koudwaterwassingen op deze plaat
sen aan te bevelen. Ze worden daarna
weer afgedroogd.
DEKKEN
Dit kan voor de beharing van be
lang zijn en voorkomt tevens dat de
huid te sterk afkoelt. Geregeld dekken
in najaar en winter doet het haar min
der lang worden. Bij snelle of zware
arbeid zal het paard daardoor minder
gauw zweten, dus ook minder kans
hebben om kou te vatten. Overmatig
dekken maakt het paard echter gevoe
liger voor kouvatten.
Zijn paarden om een of andere reden
des winters gewassen, dan is dekken
noodzakelijk, totdat het paard voldoen
de is opgedroogd.
Ook na het scheren in de winter
maanden is dekken meestal noodzake
lijk, althans tot het warmer weer gaat
worden.
SCHEREN
Scheren zet de huidfunctie en de
stofwisseling aan; er wordt meer warm
te uitgestraald, er moet dus meer ma
teriaal worden aangevoerd om warmte
te leveren; de eetlust wordt dus gro
ter en bij een normaal paard moet
het rantsoen worden verhoogd. Bij
paarden met een erg zware beharing
die veel zweten en bij dampige paarden
is echter gebleken, dat na het scheren
verhoging van het rantsoen veelal nodig
is. Geschoren paarden zweten minder
gauw en zijn gemakkelijker te poetsen.
Wanneer ze niet in beweging zijn, be
horen ze tegen koude beschut te wor
den.
De vetlokken worden bij voorkeur
niet afgeschoren; de huid ter plaatse
wordt dan nl. blootgesteld aan de in
werking van vocht en vuil. Scheert
men ze toch af dan vereist de gescho
ren plaats, de kootholte inbegrepen, ex
tra verzorging.
Wanneer rij- en jachtpaarden gescho
ren worden, doet men dit reeds in de
herfst en niet in de winter; de plaats
waar het zadel moet liggen, het hoofd
en de benen worden niet geschoren, de
laatste niet omdat bij rijden door aller
lei terreinen eerder schaafwonden en
schrammen zouden optreden. Al zijn
geschoren paarden makkelijker te poet
sen, men bedenke dat goede deskun
dige huidverzorging bij geschoren paar
den nog meer vereist is.
Behalve de beschuttende haren van
vetlok en kootholte, behoren oorharen,
oogharen (wimpers) en neusharen niet
afgeschoren te worden.
Dan zijn er nog de tast- of voelharen.
Dit zijn meer of minder lange, stugge
haren, die zich bevinden in de omtrek
van de ogen en de lippen. Ze zijn inge
plant op zeer zenuwrijke plaatsen,
waardoor de geringste aanraking wordt
waargenomen. Hierdoor zal een paard
ook in het donker, zijn hoofd niet sto
ten. Ook deze tastharen mag men dus
vooral niet afscheren.
In vele gevallen zal men zich, vooral
in deze tijd van personeelsschaarste en
tijdgebrek niet aan deze „model-wen
ken" kunnen houden; iedere paarden-
gebruiker zal in de praktijk zelf uit
dienen te maken in hoeverre hij deze
op zijn bedrijf in toepassing zal kunnen
brengen.
Dat deze wenken ook speciaal aanbe
volen worden aan de landelijke ruiters
spreekt wel vanzelf.
BLEKE SNOETJES!
ook voor kinderen
Uw kinderen krijgen
weer kleur en zijn spoe
dig weer levenslustig als
voordien. Heerlijk van
smaak.
In vloeibare vorm
DUTIM N.V. - OEGSTGEEST
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres:
Parallelweg 10 Veenendaal
WIE VIEREN HUN VERJAARDAG?
9 febr. Coby Oelderik
Erna Breeschoten
Rinie Boogaard
Gerard de Kruiff
Wim Davelaar
Tonny Heikamp
Dinie van Doorn
Dikkie Hendriks
Henk van Lagerwey
Gerard van Wakeren
Johan Gerritsen
Cora Roelofsen, Rhenen
Bertie van Gent, Overberg
Allemaal gefeliciteerd!
OPLOSSING RAADSELS
I. Zelfbeheersing.
II. Blaffende honden bijten niet.
III. Poppekleren.
I.
II. Oost, west - thuis best.
III. Een neger.
NIEUWE RAADSELS
Voor ouderen:
I. Mijn geheel wordt met 13 letters ge
schreven en is een figuur uit de geschie
denis. Zet dus eerst de cijfers 1 tot en
met 13 op een rij.
5 13 1 een rivier in ons land
2 6 4 5 2 2 9 een roofvogel
3 10 7 12 zwarte substantie
8 11 13 12 is te koop bij de
kruidenier
II. Kettingwoorden.
Voorbeeld: winterrogge roggebrood
kiezel
vrucht
pap
peper
lucifer
houwer
wond
doosje
kruit
artikel
je alleen zeggen met de
III. Wat kun
mond dicht?
Voor jongeren:
I. Vul in deze 16 vakjes in van links naar
rechts en van boven naar beneden:
le rij wordt door de schilder gebruikt;
2e rij zoon van Izaak en Rebekka;
3e rij mooie bloem;
4e rij vat (b.v. voor wijn).
II. Welk dier wordt een deel van je ge
zicht als je de eerste letter verandert?
III. Verborgen beroepen:
1. Ik hoorde een slag, er viel iets om.
2. Ik heb de kap per post verzonden.
3. Heb je Ernst oker mee laten brengen?
4. We zetten in de tuin dertig vrucht
bomen.
5. De baboe reed het kind in een wagen.
Volgende week weer een gezellige prijs
vraag. Let goed op!
De Royal Air Force zal een saluut
brengen aan de koninklijke baby met
een parade boven Londen, waaraan 36
Hunter straaljagers zullen deelnemen,
deelnemen. Dit zal de eerste keer zün
dat het mogelijk is om een dergelijke
gebeurtenis op deze wyze te vieren, al
dus heeft het Ministerie van Lucht
vaart verklaard. De laatste keer dat
een regerende vorstin een baby kreeg
was in april 1857 toen Koningin Vic
toria haar jongste kind het leven
schonk. De straaljagers, die afkomstig
zijn van zes eskaders van het gevechts
commando van de R.A.F. zullen Londen
van noord naar zuid overvliegen en
daarbij Trafalgar Square passeren. Zij
zullen op een hoogte van niet minder
dan 2000 voet vliegen en met een snel
heid van ongeveer vierhonderd mijl per
uur.
ZILVERPAPIERACTIE
Kees van Stokkum heeft een grote doos
capsules gebracht. Hartelijk dank Kees!
Ook Coby en Janneke Oelderik brach
ten capsules. Zusjes, ook bedankt hoor!
Jullie verjaardagen heb ik genoteerd.
Een verrassing bezorgden mij drie jon
gens van de Jul: Stolbergschool met 3
jutezakken zilverpapier en capsules. Heel
hartelijk dank eneen goed voorbeeld
doet goed volgen!
Een reiger stond eens bij een sloot,
't Was koud en guur en nat.
De reiger had niet erg veel schik
Omdat hij honger had.
Twee dagen zocht de langbeen al
Naar iets om op te eten.
Hoe hij aan voedsel komen moest,
Hij zou het heus niet weten.
Geen muis, geen vis, geen kikkertje,
Vond hij in sloot of land.
Heel koud en met een lege maag
Stond hij maar aan de kant.
„Ach", dacht hij, „was 't maar zomer weer
Dan zou er eten zijn.
Zo'n dikke kikker, of een vis
Die smaken toch zo fijn!"
Toen stak een paling in de sloot,
Zijn kop uit 't modderbed.
Die paling was heel dik en lang,
En daarbij heerlijk vet.
Nieuwsgierig keek de paling rond
Naar 't land en naar de bomen.
Hij wilde weten of misschien
Het voorjaar was gekomen.
Dat grapje kwam hem duur te staan,
Want 't reigertje, niet mis,
Stak gauw de snavel in de sloot,
En greep de gladde vis.
De paling schreeuwde moord en brand,
Maar 't hielp hem heus geen zier.
De reiger zei: „Ik eet je op,
'k Verslind je met plezier".
En toen de paling binnen was,
Dancht langbeen heel voldaan:
„Ziezo, 'k heb hier die halve dag
Toch niet voor niets gestaan."
VOGUE ITALIANA: frisse zomerjapon
in witte katoenen poplin met een „zon
nig" dessin in geel en zwart. Grote
opgestikte zakken.
JE NEUS LATEN KRAKEN
Pak je neus beet. terwijl je de hand
voor de mond houdt. Dan doe je net of
je je neus flink heen en weer trekt, maar
ondertussen knars je met de tanden. In
een stille kamer is dat een griezelig ge
luid.
(81) Doch nu had Korban gezien van welke kant de
aanval kwam en een regen van pijlen kletterde tegen
de toren. „Lafaards! Honden!" schreeuwde Korban tot
zijn mannen. „Ziet ge niet eens kans, uw eigen vesting
binnen te komen! Hier, volg mij!" Hij greep een touw
van de zadelknop en begon dit in de rondte te zwaaien.
Onmiddellijk begreep Aram zijn bedoeling. Hij zag,
dat aan het einde van het touw een ijzeren haak was
bevestigd. Ook de anderen waren met dergelijke tou
wen uitgerust. „Pas op!" schreeuwde Aram. „Zij zullen
zich met hun touwen naar de overkant slingeren!"
Reeds had Korban's haak houvast gevonden in het
houtwerk van de brug. „Let op mannen! Volg mij!
Een beurs vol goud voor wie het eerst binnen is!"
schreeuwde hij. Het volgende ogenblik had de Ver
schrikkelijke de sprong gewaagd en zweefde hij boven
de afgrond! Langzaam richtte Aram. Alessandra had
de handen voor de ogen geslagen en zij hoorde slechts
Korban's laatste gil, toen de pijl van Aram hem trof
en hij draaiend in de diepte verdween
(Wordt vervolgd)
VOGUE ITALIANA: japon met tuniek
japon in vier etages. Het materiaal is
een natuurzijden shantung, bedrukt in
zwart, blauw, paars en beige. Lijfje en
wijde rok zün doorgeknoopt.
UITSPRAAK KORT GEDING OM
NAAM BOLTINI
De president van de Utrechtse recht
bank, mr. J. J. Plugge, heeft uitspraak
gedaan in het kort geding, door de
heer W. Akkerman te Leersum aange
spannen tegen zijn broer J. Akkerman
te Zeist wegens het voeren van de
naam Boltini voor het door laatstge
noemde geleid circucbedrijf. De heer
W. Akkerman, bekend onder de artis-
tennaam Tonny Boltini, had geëist, dat
zijn broer, die zich Johnny Boltini
noemt, werd verboden de naam Boltini,
welke hij als handelsnaam beschouwt,
nog langer aan het door hem geëexploi-
teerde amusementsbedrijf te verbinden.
Een en ander op straffe van een dwang
som van 5000,
Deze eis wees de president echter af
op grond van het feit, dat de afkomst
van het recht op de handelsnaam Bol
tini door de aangevoerde bewijsmidde
len onvoldoende is gebleken en er dien
tengevolge nog vele dubia over het ex
clusieve recht op de omstreden naam
zijn gebleven.
De eiser W. Akkerman (Tonny Bol
tini) werd veroordeeld in de kosten van
het geding.
(43.)
„Arme jongen", zei Iris, terwijl ze
hem over de wangen streelde. „Ook
jij hebt veel doorgemaakt. Maar het is
onze eigen schuld. We hadden dit on
derwerp veel openlijker met elkaar
moeten bespreken. Mijn verlangen
sproot voort uit de gedachte, dat ik
tekort schoot tegenover jou. Ik had een
gevoel, dat jij, als grote sterke man,
echt een opvolger nodig had. Een zoon
om mee te stoeien en te wandelen en
later zaken te bespreken. Voor mezelf
had ik genoeg aan mijn enige grote
jongen, die Walter heet en naast me
zit"
Walter overdekte Iris' gezicht met
kussen. Zijn hart stroomde over van
wild geluksgevoel. Hoe heerlijk werd
het leven weer, nu hij haar liefde her
wonnen had.
„Mijn kleine engel", fluisterde hij.
„Weet je wel dat ik alleen jacht maak
te op een baby, om tegenover jou de
volmaakte man te blijven en je tegelijk
volkomen gelukkig te maken."
Met een ingelukkig gevoel gaf Iris
zich over aan zijn omhelzingen. Dan zei
ze opeens ernstig: „Wij hebben elkaar
veel te vergeven, maar wat hebben we
onuitsprekelijk veel goed te maken aan
Jane. We hebben veel geleerd, liefste,
en we zijn feitelijk nog rijker geworden,
omdat deze ervaring ons in de toe
komst voor vergissingen zal behoeden.
Bij dat al voel ik, dat we de vriend
schap van Jane niet verloren hebben.
Ik las alleen verdriet en stil verwijt in
haar ogen. Geen haat, waar toch alles
zins reden toe was."
„We zullen voortaan het hele huis
gezinnetje als het onze beschouwen",
zei Walter warm. „Als ze ons tenminste
nog willen aanvaarden. Dan hebben we
kinderen genoeg, om toekomstplannen
mee op te bouwen, nietwaar mijn klei
ne vrouw?"
Iris knikte. Ze leunde vermoeid,
maar hoogst voldaan tegen hem aan.
Haar lange zijdeachtige wimpers zakten
lager en lager. Doodstil bleef Walter
zitten. Eigenlijk kon hij nog niet ver
werken, hoe mooi het leven hem weer
tegenlachte. Achteraf begreep hij niet
hoe hij zulks geraffineerde en slechte
kunstgrepen had kunnen toepassen, om
een moeder van haar kind te beroven.
En dat alles, terwijl één openhartig ge
sprek met Iris alles anders zou hebben
gemaakt. Met innig tedere blik keek
hij op Iris neer, wier zachte adem
haling bewees, dat ze van uitputting
in slaap was gevallen. Haar gezichtje
was nu echter geheel ontspannen en had
de eigen kinderlijke uitdrukking weer,
die hij er al zo lang op had gemist. Heel
langzaam en voorzichtig legde hij haar
neer en dekte haar zorgvuldig toe. Na
nog een laatste tedere kus op haar
mond, verliet hij behoedzaam de kamer.
Hij zou aan Jane vragen, of zij bij Iris
wilde blijven. Later zou hij Jane alles
uitleggen. Nu ging hij terug naar het
hotel waar zijn gasten nog steeds aan
wezig zouden zijn. Hij zou de feest
vreugde opvoeren tot ongekende hoog
te. Iedereen moest weten hoe gelukkig
hij was.
Besluit
Jane en Rudy zaten in hun eigen ka
mer en keken hun juist binnengekomen
post in. In een van de hoeken van de
kamer stond een klein ledikantje en
hoe nieuwsgierig Jane ook was naar
eventueel nieuws, ze nam toch telkens
even de tijd, om met stralende ogen
naar haar spelende baby te kijken. Van
de Bennickhoffs zouden ze een prach
tige woning kunnen betrekken. Tegen
stribbelen mocht niet baten. „Dit is
slechts een begin", had Iris aangekon
digd. Het huis moest nog worden in
gericht en de leveranciers haastten zich,
om hun folders en andere reclame te
overtuigen van hun produkten.
De wereld was voor hen allen ver
anderd. Walter en Rudy hadden als man
tegenover man een vertrouwelijk ge
sprek gehad, dat besloten was met een
stevige handdruk. Door zijn ondoor
dacht ingaan op de anonieme brieven,
voelde Rudy zich ook niet vrij van
schuld.
Vrij van zorgen grabbelde Rudy nu
door de zakelijke aanbiedingen heen en
uitte een kreet van verrassing, toen hij
een brief van Joyce en Roland tegen
kwam. Jane was dadelijk bij hem en
samen lazen ze hoe Roland na het aan
bieden van zijn ontslag de zaak van
Vorens had kunnen overnemen. Vorens
had geen behoefte meer aan zakendoen
en zeker niet met een nieuwe bedrijfs
leider. Hun huwelijk zou dus al heel
vlug plaatsvinden en Jane en Rudy
werden bij deze vast uitgenodigd. We
zullen goede zaken doen, schreef Ro
land ondeugend, want Joyce is tegen
woordig een levende reclame voor de
afdeling schoonheidsmiddelen.
Jane klapte in de handen. „Fijn Ru
dy, dan kun je ook met mijn vrien
den daar kennis maken. Ik zou niet
weten wat er van mij was terecht ge
komen, als zij niet op de juiste manier
hun vertrouwen in mij hadden ge
toond."
Rudy trok even wit weg. Jane sloeg
de handen voor de mond. „O, neem me
niet kwalijk schat. Heus geloof me, ik
zei het niet als een verwijt."
Rudy trok haar in zijn armen. „Lie
veling, zelfs als je er wel iets mee be
doelde, namelijk dat zij meer vertrou
wen in je hadden, dan je eigen man,
dan zou ik de afstraffing verdiend heb
ben. Maar ik weet immers dat je van
me houdt en dat is voorlopig alles wat
ik verlang. Blijf van me houden Jane
en ik zal zorgen, dat ik in de loop der
jaren je liefde waardig wordt."
„Malle jongen", lachte Jane ontroerd.
„Wij waren beiden te onvolwassen, om
ons geluk op de juiste waarde te schat
ten. We praten er nooit meer over.
Kijk maar liever de rest van je post
na, ik moet voor onze kleine Walter
zorgen. Hij trommelt tegen zijn ledi
kantje van de honger. Kijk eens, hoe
sterk hij wordt. Hij kan de grote beer,
die hij van juffrouw Verhagen kreeg
al optillen. Fijn dat toen haar moeder
weer helemaal is opgeknapt. Als ik nog
denk aan de avond, dat ze werd weg
geroepen en dat ze toen al een ver
moeden had, wie ik was. Toch durfde
ze me alleen thuis te latenZe Ru
dyje zegt nietsheb ik weer
Jongen, wat kijk je raar
Met grote ogen en zonder enige be
weging stond Rudy naar een langwer
pige lila brief te staren. Daar was weer
zo'n behekst schrijven. Hoe dikwijls had
hij zich in de achter hem liggende da
gen afgevraagd, wie toch die anonieme
schrijfster wel geweest mocht zijn?
Samen, met Bennickhoff en Jane had
den zij besloten de zaak te laten rusten.
Bennickhoff voelde zich het meest
schuldig en had gezegd, dat zijn gedrag
alle aanleiding had gegeven, om de
anonieme dame aan verkeerde gedach
ten te helpen.
Bennickhoff had er niet bij verteld,
dat hij bijna zeker was de daderes te
kennen. Hij wilde daar liever niets
over uitlaten. Tenslotte had hij Vera
ook niet fair behandeld, door haar on
der valse voorwendsels Jane in haar
kantoor te laten opnemen. Doch alles
was nu ten goede gekeerd. Ieder voel
de zich tevreden en gelukkig. Zo dacht
Rudy er ook over. Nu kwam deze brief
de rust weer verstoren. De brief, deze
gehate brief zou hij in ieder geval on
gelezen verscheuren. Niet zich op
nieuw overgeven aan de venijdige gal-
spuwerij. Het was natuurlijk iemand,
die Jane nog steeds vijandig gezind was
en nu opnieuw trachtte haar geluk te
verstoren. Hij stond geschrokken, dood
stil met de brief in zijn hand. Jane zag
hem totaal verbijsterd naar het schrij
ven staren. Daar ze geen antwoord
kreeg, pakte ze de brief en draaide
hem om. Juist wilde hij er weer zijn
hand naar uitstrekken, toen Jane met
verbaasde stem zei. „Gunst zeg, van
Vera. Wat zal zij te schrijven hebben?"
„Van vanVera?" hakkelde Ru
dy wat onnozel.
„Ja schatje weet welvan kan
toor Wat kijk je toch vreemd?"
Ineens kreeg ze een ingeving. „Zeg
waren het soms dit soort brieven, die
jij op je schip kreeg toegestuurd? Schrik
je daarom zo erg?"
Rudy streek zijn weerbarstig haar
naar achteren en lachte. „Ja, is dat
wat? Nu kan ik mijn hele leven wel
van lila brieven blijven schrikken en
j e ziet, het is helemaal onnodig. Het
zi il een boodschap voor jou zijn."
„Hij is uitdrukkelijk aan jou ge-
adi 'esseerd", zei Jane weifelend. Hier
mai ik maar open. Ik brand van nieuws
gier! gheid."
Ru dy scheurde de brief open en be
gon ti i lezen. Dan stokte hij opeens en
fluiste. ^"de. „Ze was het toch."
„Wat wieVerazei Jane, de
naam la ngerekt uitsprekend.
„Eerlij, k waar, ze bekent. Ze had geen
rust mee r, al weet ze dat nu alles in
orde is. Z e vraagt ook aan jou, niet al
te hard ov er haar te denken."
Nadenkei id bleef Jane 'staan.
„Arme ee nzame vrouw", zei ze dan.
„Wat moet ?e met weinig in het leven
genoegen rie men. Laten we het haar
maar niet k» -alijk nemen. Uiteindelijk
weten we ons geluk veel meer te waar
deren. Misschien heeft ze ondanks de
hatelijke brieve, i. daartoe ook nog een
steentje bijgedra gen."
Rudy versnippi ^rde de brief. „Kijk
Jane," zei hij me t ontroerende stem.
„Zo heb ik ook eens op het schip ge
staan en mijn hart was zo leeg, dat de
pijn daarvan door heel mijn lichaam
trok. En nu", zei hij, terwijl hij bevrijd
zijn armen wijd naar Jane uitstrekte.
„Nu moet ik groeien, v, ant ik kan mijn
geluk niet meer beva tten. Oh, mijn
leveling."
Tijdens de omhelzing fladderden de
lila snippers luchtig naai* de grond en
nu was het of ze een grote hoek vorm
den, als een figuur van de letter L. De
L van Loutering en Liefde.
EINDE
