dat scheolt met 10% dan je dankt! f3.- MACHINES EN MENSEN Vet sop! j Veel schuim! 10% korting elk derde pak GEHEEL GRATIS 2 busjes oploskofffie een flesje aroma voor halve prijs 18" Snoepje van de week toy, k°r""g ^r«end Uu e*op roddel r Pak q1-42 t w WÊÊllr begrafenis r\ sr^F* <1 Een prachtig vol vet sop van De Gruyter s Zelfwerkend Wasmiddel en Trexop. Verrukkelijke wasmiddelen voor de wasmachine! Ik laat me nu door niemand- meer bepraten... ik weet mijn weetje uit eigen ervaring... ik was voortaan meO De Gruyter en ik verdien 10% korting! Week in week uit, het hele jaar door. dat scheelt meer dan je denken zou. v- - 1Ü i m s V 10% korting scheelt meer dan U denkt! s En betere waar En 10% korting Alleen De GruyteiK *S LANDS GROOTSTE LEVENSMIDDELENBEDRIJF Ongemerkt uitzet SPAREN LEUK! Neem alleen al zo'rt Walra LAKEN WALRA UITZET CLUB L - - PRUMMEL Voor een A. W. de H a a s Schuurblaadjes „TANTE BLANK" U kunt het toch niet afschreeuwen FEUILLETON X N*t •c De weekaanbiedingen zijn geldig van 2 */m 8 maart 1960 KpCVI 'l'i'liSiïSSSiïSS 'iT ®:555 lil TB*5r ei>°" j Zelfwerkend Wasmiddel of Trexop samen van f4.10 voor slechts M Ibl CiB^ Bij elk pak macaroni Aan elke gulden, die U voor De Gruyter's artikelen besteedt, verdient U een dubbeltje door 10°/o korting. Reken eens mee wat U dat per week, per maand en per jaar uitmaakt... guldens en guldens! Extra guldens, die U extra te besteden hebt. Voor De Gruyter's goede i klanten altijd bij elke aankoop van f 4.- volgens het bedrag op Uw kassa bon het Snoepje van de Week voor slechts 15 cent. Iedere week een nieuwe kinderverrassing. e*on pi ct ü'auty v Pal< 83-43 t W0 vsa* - Ct. Srr,iddel **k 83-43 Syntheti5ct) Pal< 4Q Gfitol n a$rn'ddel fl 9eCOocen# 'v /es ntr*erd **5 Cf. "aCOo o« -yer«rij0L - Elke maand een pakje van deWalra Uitzet Club. Uitzet thuismet moe der en verloofde uitzoe ken uit grote monster- koffer die gratis en zon der verplichting wordt gestuurd. Geen plaatje, maar u ziet en voelt wat het is. Prachtig goed, gewe ven door Walra, de weve rij die al meer dan 100 jaar uitzetten weeft voor bruidjes. Samenstelling naar eigen keus en beurs. Rechtstreeks van de weefgetouwen, dus veel voordeliger nvan prach tige kwaliteit. Elke maand slecht3 dat betalen wat u ont vangt. Geen hap ineens. Gaat ongemerkt. Spaar systeem Daar kijk je niet doorheen. Absoluut geen pap en heer lijk royaal (tot 250 cm!). Zoals u zo ziet, zo blijven ze ook in de was. Trekken niet scheef.. Blijven glad op bed liggen. Extra breed of lang is altijd mogolUk. Vanaf 7.40 Voorbeeld Er is al een tweepersoons Walra uitzet van ouder wets goede kwaliteit van 88 delen voor 192 gulden (6 x een pakje van f 32). Bent u verloofd Duizenden meisjes zijn al lid van de Walra Uitzet Club. Vraag de WUC-folder. Daarin staat alles. Schrijf dadelijk een briefkaartje aan Walra Wi Nrd. Waalre, BRILLEN SPECIAALZAAK Kerk«wijk17 Veenendaal Telefoon 3313 met auto's zijn wij speciaal ingericht 4-8 persoons auto's disponibel N.V. v/h Fa. Wed. Kerkewijk 91, Telef. 2845 schuren de fornuisplaat direct spiegelblank •600302 Wanneer u de goede hoe danigheden van uw arti kelen onder de aandacht van het kopend publiek wilt brengen. Daarvoor staat ,De Vallei' te uwer beschikking. Dit nieuwsblad wordt, doordat het plaatselijk en regionaal nieuws brengt, niet ge lezen, maar „gespeld" van A tot Z. In die sfeer genieten ook uw adver tenties een bijzondere be langstelling. De resultaten bewijzen dat. Adverteert dus in De Vallei. Het blad met verreweg de grootste oplaag voor de omgeving. DOOR WESSELSMITTER De rest van de middag was Russ nij diger dan tien stieren. Hij zette het de staven betaald. Er bestond een nauw verband tussen de manier, waarop Russ zich voelde en de beweging van de wagen. Ik wist altijd aan de manier, waarop de machine werkte, hoe hij zich voelde. Als de machine langzamer begon te werken, wist ik dat Russ moe was. Als zij vlug en precies ging, wist ik, dat Russ veel fut had. Die middag zat er geen gang in de wagen. Hij reed niet soepel. De grote klauw pakte de staven alsof hij ze in tweeën wilde knijpen, smeet ze over de grond als een bulldog, die een kat heen en weer schudt in een steeg. Blauwe schijnsels speelden over het schakelbord, alles ging met knallen. Ik hield mq op een afstand. 's Avonds in onze kamer was hij nog steeds humeuriger dan een verregende verkeersagent. „We zitten maar met een kerel als die Zweed als baas", zei hij. „Hij denkt alleen maar aan zijn eigen baantje. Als ik daar boven op die wagen sta, al die macht in mijn vin gertoppen voel, al die verborgen kracht in de koperen hendels, begin ik na te denken. Ik begin te voelen, hoe ge makkelijk je die arm zou kunnen uit steken en zijn kop eraf knijpen. Of, als jij eens per ongeluk een ovendeur openliet, hoe een klein kunstje het zou zijn om hem met het hoofd vooruit in het vuur te stoppen, vóórdat hij een kik zou geven." „Waar zeur je over?" zei ik. „Je krijgt je loon. „Een mens z'n baantje hoort hem nog iets anders te bieden, dan alleen maar zijn loon." zei hij. „Behalve z'n loon? Wat zou hij ver der nog krijgen? Een lintje?" „Hij heeft recht op bevrediging." „Bevrediging?" „Ja. bevrediging. Een gevoel, dat hij iets waard is. Dat zijn werk meetelt. Dat het iets betekent, wat hij probeert te doen." „Da's iets nieuws", zei ik. Dat idee heb je ook niet uit een autofabriek. Zet Johnson uit je hoofd. Je hoeft niet met hem uit te gaan, jullie hoeven geen vriendjes te worden. Wat kan het je schelen, als je geen directeur wordt. Je gaat immers toch clams vissen, of niet soms?" „Over een jaar. Misschien wel over twee, als ik geen verhoging krijg. Ik heb driehonderd dollar nodig. Het duurt lang, voor je zoveel hebt gespaard." „Nou, werk je uren en wees er te vreden mee, je loon te krijgen, net als de anderen." „Zo kan ik niet werken", zei hij. „Al ging het maar om twee dagen in plaats van om twee jaar, zou ik dat nog niet kunnenals het niet moest. Er is geen aardigheid aan. En er zal ook geen aardigheid aan zijn voor Je man, die mijn loon moet opdokken, als ik al door met Johnson overhoop lig." Hij zat een poos op de rand van zijn bed na te denken en zei toen: „Bennie, waarom besluit je niet om weg te gaan en met mij clams te gaan vissen? Dan worden we oempagnons." Zo maar par does. „Ik weet niets van clams, Russ. Ik heb altijd in Detroit, in de Holtfabriek gewerkt. Ik ken niks anders." „Dat hoeft ook niet", zei hij. „Ik zal het je wel leren. Ik zal je alles uitleg gen, wat je moet weten. Je kunt in het kamp werken, hout hakken en voor het eten zorgen. Ik ga dan de rivier op. Als we allebei spaarden, zouden we in een maand of zeven uit dit hol kunnen verdwijnen. We doen sam-sam. In één zomer verdienen we zoveel als hier in twee jaar." „Misschien. Zeker is 't niet. 't Is een gok." „Dit ook. Dat is het allemaal. Ver onderstel, dat Mr. Holt vindt, dat hij voorlopig auto's genoeg gemaakt heeft en de boel sluit. En dandenk eens aan het plezier, dat we zouden hebben. In de vrije lucht, massa's vers wild en vis. Geen kaarten om te laten knippen, geen opzichters om de baas over ons te spelen. We zouden hard werken en toch een prettig leven hebben." „Maar het zou toch niet met een vast baantje te vergelijken zijn." „Hoe weet je dat? Dat heb je immers nooit gehad? Telkens als ze het model veranderen, sturen ze je naar huis en dan heb je helemaal geen baantje. En toch moet je aldoor geld uitgeven. Om clams te vangen heb je nauwelijks geld nodig. Je ruilt het vlees met de boeren tegen eten. Je hakt je eigen hout, haalt je water uit een bron. Hier moet je zelfs het water, dat je drinkt, betalen, de lucht in de bioscoop, die je inademt en waar ze het straatvuil en de rook uitgefilterd hebben." „Waar ik tegen opzie", zei ik, „zijn de avonden. Er is zo niets te doen, bui ten in de rimboe. Geen films, geen vrouwen, niets." „Je zou de films vergeten", zei hij. „Je zou merken, dat je er buiten kon. Na het avondeten zouden we een vuur tje maken en praten. De kikkers zouden kwaken. En misschien zou er ook een ronde maan boven de rivier opkomen en was er ergens in de verte een gei tenmelker of een uil te horen. Lang zamerhand wordt het vuur kleiner en gaat uit. Je ziet, hoe de vuurvliegjes over het hoge gras lichtsporen trekken en hoe de mist zich langs de waterrand vormt. Zo'n leven doet je wat, Bennie. Al heel gauw verlies je je slechte ge woonten. Je vergeet de vrouwen, je denkt niet meer aan drank en na een paar maanden kun je de stank van een sigaret niet verdragen. Je haalt een oude pijp voor de dag, die als een cementmenger aangekoekt is, vult 'm, steekt 'm aan met een kooltje uit het vuur en je geniet van de geur van echte goede ongesausde tabak." „Als je me nou, Russ", zei ik, „je lijkt wel een dichter. En als ik het nou eens proberen zou? Ik heb altijd wel zoiets gewild." „Waarom doe je het dan niet?" „Leer je me op de gitaar spelen?" „Natuurlijk", zei hij, „da's dus afge sproken. Van nu af aan zijn we com pagnons." We praatten nog wat door over het clams vissen tot het al heel gauw laat werd en we naar bed gingen. En toen ik eenmaal onder de dekens lag, begon ik te denken en kwam tot de conclusie, dat ik mij misschien heel wat op de hals had gehaald. Wat wist ik van de clam-vangst af? Stel je voor, dat ze eens niet beten? Of dat de regering, als ze een kwade bui had, er beslag op legde of het voor een seizoen verbood of iets dergelijks. Wat dan? Ik had een goed baan je in de Holtf abrieken. Er was een slechte tijd in Detroit geweest, nóg was het niet zo best. En als het weer slecht werd, wist ik daar de weg, wist ik in welke cafés ik wat toege stopt kon krijgen. Ik wist ook, in welke steegjes achter de winkels ik het een en ander zou kunnen oppikken. In een stad als Detroit kun je er wel door heen komen, als je een beetje weet hoe. Maar buiten, met alleen maar koeien en muggen, zou ik verloren zijn, daar ik van geen van tweeën verstand had. Het zou heel prettig zijn bij het vuur te zitten en bij het drinken van karne melk naar de gegitenmelkers te luiste ren, maar als het regent dat het giet, drink ik liever een sterke whiskey of luister naar het klikken van de biljart ballen in Jims café. Je kon gemakkelijk zeggen, dat ik m'n slechte gewoonten zou kwijt raken, dat ik iedereen zou vergeten. Maar stel, dat het niet zo was? Wat dan? Tja, wat dan? zei ik tegen mezelf. De volgende ochtend durfde ik Russ niet goed vertellen, dat ik van plan was veranderd. Ik wou het maar op zijn beloop laten en niets tegen hem zeggen. Ik dacht, dat hij ook wel eens van plan zou kunnen veranderen, als hij goed vooruitkwam in de fabriek, na een poosje loonsverhoging kreeg en geen geredekavel met Johnson meer op touw zette. (Wordt vervolgd.)

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1960 | | pagina 6