dat scheolt
met 10%
dan je dankt!
f3.-
MACHINES EN
MENSEN
Vet sop! j
Veel schuim!
10% korting
elk
derde pak
GEHEEL
GRATIS
2 busjes
oploskofffie
een flesje
aroma voor
halve prijs
18"
Snoepje van de week
toy,
k°r""g
^r«end Uu
e*op roddel
r Pak q1-42 t
w
WÊÊllr
begrafenis
r\ sr^F*
<1
Een prachtig vol vet sop van De Gruyter s
Zelfwerkend Wasmiddel en Trexop.
Verrukkelijke wasmiddelen voor de
wasmachine! Ik laat me nu door niemand-
meer bepraten... ik weet mijn weetje
uit eigen ervaring... ik was voortaan meO
De Gruyter en ik verdien 10% korting!
Week in week uit, het hele jaar door. dat
scheelt meer dan je denken zou.
v- -
1Ü
i
m s
V
10% korting scheelt meer
dan U denkt!
s
En betere waar
En 10% korting
Alleen De GruyteiK
*S LANDS GROOTSTE LEVENSMIDDELENBEDRIJF
Ongemerkt
uitzet SPAREN
LEUK!
Neem alleen al zo'rt
Walra LAKEN
WALRA UITZET CLUB
L - -
PRUMMEL
Voor een
A. W. de H a a s
Schuurblaadjes
„TANTE BLANK"
U kunt het toch
niet
afschreeuwen
FEUILLETON
X
N*t
•c
De weekaanbiedingen zijn geldig van 2 */m 8 maart 1960
KpCVI
'l'i'liSiïSSSiïSS
'iT
®:555
lil
TB*5r
ei>°" j
Zelfwerkend
Wasmiddel
of Trexop
samen van f4.10
voor slechts M
Ibl
CiB^
Bij elk pak
macaroni
Aan elke gulden, die U voor De Gruyter's artikelen
besteedt, verdient U een dubbeltje door 10°/o
korting. Reken eens mee wat U dat per week, per
maand en per jaar uitmaakt... guldens en guldens!
Extra guldens, die U extra te besteden hebt.
Voor De Gruyter's goede
i klanten altijd bij elke
aankoop van f 4.- volgens
het bedrag op Uw kassa
bon het Snoepje van de Week
voor slechts 15 cent. Iedere
week een nieuwe kinderverrassing.
e*on pi ct
ü'auty v Pal< 83-43 t
W0 vsa* - Ct.
Srr,iddel **k 83-43
Syntheti5ct) Pal< 4Q
Gfitol n a$rn'ddel fl
9eCOocen# 'v /es
ntr*erd **5 Cf.
"aCOo o«
-yer«rij0L
-
Elke maand een pakje
van deWalra Uitzet Club.
Uitzet thuismet moe
der en verloofde uitzoe
ken uit grote monster-
koffer die gratis en zon
der verplichting wordt
gestuurd.
Geen plaatje, maar u
ziet en voelt wat het is.
Prachtig goed, gewe
ven door Walra, de weve
rij die al meer dan 100
jaar uitzetten weeft voor
bruidjes.
Samenstelling naar
eigen keus en beurs.
Rechtstreeks van de
weefgetouwen, dus veel
voordeliger nvan prach
tige kwaliteit.
Elke maand slecht3
dat betalen wat u ont
vangt. Geen hap ineens.
Gaat ongemerkt. Spaar
systeem
Daar kijk je niet doorheen.
Absoluut geen pap en heer
lijk royaal (tot 250 cm!).
Zoals u zo ziet, zo blijven
ze ook in de was. Trekken
niet scheef.. Blijven glad
op bed liggen. Extra breed
of lang is altijd mogolUk.
Vanaf 7.40
Voorbeeld
Er is al een tweepersoons
Walra uitzet van ouder
wets goede kwaliteit van
88 delen voor 192 gulden
(6 x een pakje van f 32).
Bent u verloofd
Duizenden meisjes zijn al
lid van de Walra Uitzet
Club. Vraag de WUC-folder.
Daarin staat alles. Schrijf
dadelijk een briefkaartje
aan
Walra Wi
Nrd.
Waalre,
BRILLEN
SPECIAALZAAK
Kerk«wijk17 Veenendaal Telefoon 3313
met auto's zijn wij speciaal
ingericht
4-8 persoons auto's
disponibel
N.V. v/h Fa. Wed.
Kerkewijk 91, Telef. 2845
schuren de fornuisplaat
direct spiegelblank
•600302
Wanneer u de goede hoe
danigheden van uw arti
kelen onder de aandacht
van het kopend publiek
wilt brengen.
Daarvoor staat ,De Vallei'
te uwer beschikking. Dit
nieuwsblad wordt, doordat
het plaatselijk en regionaal
nieuws brengt, niet ge
lezen, maar „gespeld"
van A tot Z. In die sfeer
genieten ook uw adver
tenties een bijzondere be
langstelling. De resultaten
bewijzen dat. Adverteert
dus in De Vallei. Het blad
met verreweg de grootste
oplaag voor de omgeving.
DOOR WESSELSMITTER
De rest van de middag was Russ nij
diger dan tien stieren. Hij zette het de
staven betaald. Er bestond een nauw
verband tussen de manier, waarop Russ
zich voelde en de beweging van de
wagen. Ik wist altijd aan de manier,
waarop de machine werkte, hoe hij
zich voelde. Als de machine langzamer
begon te werken, wist ik dat Russ moe
was. Als zij vlug en precies ging, wist
ik, dat Russ veel fut had. Die middag
zat er geen gang in de wagen. Hij reed
niet soepel. De grote klauw pakte de
staven alsof hij ze in tweeën wilde
knijpen, smeet ze over de grond als een
bulldog, die een kat heen en weer
schudt in een steeg. Blauwe schijnsels
speelden over het schakelbord, alles
ging met knallen. Ik hield mq op een
afstand.
's Avonds in onze kamer was hij nog
steeds humeuriger dan een verregende
verkeersagent. „We zitten maar met
een kerel als die Zweed als baas", zei
hij. „Hij denkt alleen maar aan zijn
eigen baantje. Als ik daar boven op die
wagen sta, al die macht in mijn vin
gertoppen voel, al die verborgen kracht
in de koperen hendels, begin ik na te
denken. Ik begin te voelen, hoe ge
makkelijk je die arm zou kunnen uit
steken en zijn kop eraf knijpen. Of, als
jij eens per ongeluk een ovendeur
openliet, hoe een klein kunstje het zou
zijn om hem met het hoofd vooruit in
het vuur te stoppen, vóórdat hij een
kik zou geven."
„Waar zeur je over?" zei ik. „Je
krijgt je loon.
„Een mens z'n baantje hoort hem
nog iets anders te bieden, dan alleen
maar zijn loon." zei hij.
„Behalve z'n loon? Wat zou hij ver
der nog krijgen? Een lintje?"
„Hij heeft recht op bevrediging."
„Bevrediging?"
„Ja. bevrediging. Een gevoel, dat hij
iets waard is. Dat zijn werk meetelt.
Dat het iets betekent, wat hij probeert
te doen."
„Da's iets nieuws", zei ik. Dat idee
heb je ook niet uit een autofabriek.
Zet Johnson uit je hoofd. Je hoeft niet
met hem uit te gaan, jullie hoeven geen
vriendjes te worden. Wat kan het je
schelen, als je geen directeur wordt. Je
gaat immers toch clams vissen, of niet
soms?"
„Over een jaar. Misschien wel over
twee, als ik geen verhoging krijg. Ik
heb driehonderd dollar nodig. Het duurt
lang, voor je zoveel hebt gespaard."
„Nou, werk je uren en wees er te
vreden mee, je loon te krijgen, net als
de anderen."
„Zo kan ik niet werken", zei hij. „Al
ging het maar om twee dagen in plaats
van om twee jaar, zou ik dat nog niet
kunnenals het niet moest. Er is
geen aardigheid aan. En er zal ook
geen aardigheid aan zijn voor Je man,
die mijn loon moet opdokken, als ik al
door met Johnson overhoop lig."
Hij zat een poos op de rand van zijn
bed na te denken en zei toen: „Bennie,
waarom besluit je niet om weg te gaan
en met mij clams te gaan vissen? Dan
worden we oempagnons." Zo maar par
does.
„Ik weet niets van clams, Russ. Ik
heb altijd in Detroit, in de Holtfabriek
gewerkt. Ik ken niks anders."
„Dat hoeft ook niet", zei hij. „Ik zal
het je wel leren. Ik zal je alles uitleg
gen, wat je moet weten. Je kunt in het
kamp werken, hout hakken en voor het
eten zorgen. Ik ga dan de rivier op.
Als we allebei spaarden, zouden we in
een maand of zeven uit dit hol kunnen
verdwijnen. We doen sam-sam. In één
zomer verdienen we zoveel als hier in
twee jaar."
„Misschien. Zeker is 't niet. 't Is een
gok."
„Dit ook. Dat is het allemaal. Ver
onderstel, dat Mr. Holt vindt, dat hij
voorlopig auto's genoeg gemaakt heeft
en de boel sluit. En dandenk eens
aan het plezier, dat we zouden hebben.
In de vrije lucht, massa's vers wild en
vis. Geen kaarten om te laten knippen,
geen opzichters om de baas over ons te
spelen. We zouden hard werken en toch
een prettig leven hebben."
„Maar het zou toch niet met een vast
baantje te vergelijken zijn."
„Hoe weet je dat? Dat heb je immers
nooit gehad? Telkens als ze het model
veranderen, sturen ze je naar huis en
dan heb je helemaal geen baantje. En
toch moet je aldoor geld uitgeven. Om
clams te vangen heb je nauwelijks geld
nodig. Je ruilt het vlees met de boeren
tegen eten. Je hakt je eigen hout, haalt
je water uit een bron. Hier moet je
zelfs het water, dat je drinkt, betalen,
de lucht in de bioscoop, die je inademt
en waar ze het straatvuil en de rook
uitgefilterd hebben."
„Waar ik tegen opzie", zei ik, „zijn
de avonden. Er is zo niets te doen, bui
ten in de rimboe. Geen films, geen
vrouwen, niets."
„Je zou de films vergeten", zei hij.
„Je zou merken, dat je er buiten kon.
Na het avondeten zouden we een vuur
tje maken en praten. De kikkers zouden
kwaken. En misschien zou er ook een
ronde maan boven de rivier opkomen
en was er ergens in de verte een gei
tenmelker of een uil te horen. Lang
zamerhand wordt het vuur kleiner en
gaat uit. Je ziet, hoe de vuurvliegjes
over het hoge gras lichtsporen trekken
en hoe de mist zich langs de waterrand
vormt. Zo'n leven doet je wat, Bennie.
Al heel gauw verlies je je slechte ge
woonten. Je vergeet de vrouwen, je
denkt niet meer aan drank en na een
paar maanden kun je de stank van een
sigaret niet verdragen. Je haalt een
oude pijp voor de dag, die als een
cementmenger aangekoekt is, vult 'm,
steekt 'm aan met een kooltje uit het
vuur en je geniet van de geur van echte
goede ongesausde tabak."
„Als je me nou, Russ", zei ik, „je
lijkt wel een dichter. En als ik het nou
eens proberen zou? Ik heb altijd wel
zoiets gewild."
„Waarom doe je het dan niet?"
„Leer je me op de gitaar spelen?"
„Natuurlijk", zei hij, „da's dus afge
sproken. Van nu af aan zijn we com
pagnons."
We praatten nog wat door over het
clams vissen tot het al heel gauw laat
werd en we naar bed gingen. En toen
ik eenmaal onder de dekens lag, begon
ik te denken en kwam tot de conclusie,
dat ik mij misschien heel wat op de
hals had gehaald. Wat wist ik van de
clam-vangst af? Stel je voor, dat ze
eens niet beten? Of dat de regering,
als ze een kwade bui had, er beslag op
legde of het voor een seizoen verbood
of iets dergelijks. Wat dan? Ik had een
goed baan je in de Holtf abrieken. Er
was een slechte tijd in Detroit geweest,
nóg was het niet zo best. En als het
weer slecht werd, wist ik daar de weg,
wist ik in welke cafés ik wat toege
stopt kon krijgen. Ik wist ook, in welke
steegjes achter de winkels ik het een en
ander zou kunnen oppikken. In een
stad als Detroit kun je er wel door
heen komen, als je een beetje weet hoe.
Maar buiten, met alleen maar koeien
en muggen, zou ik verloren zijn, daar
ik van geen van tweeën verstand had.
Het zou heel prettig zijn bij het vuur
te zitten en bij het drinken van karne
melk naar de gegitenmelkers te luiste
ren, maar als het regent dat het giet,
drink ik liever een sterke whiskey of
luister naar het klikken van de biljart
ballen in Jims café. Je kon gemakkelijk
zeggen, dat ik m'n slechte gewoonten
zou kwijt raken, dat ik iedereen zou
vergeten. Maar stel, dat het niet zo
was? Wat dan? Tja, wat dan? zei ik
tegen mezelf.
De volgende ochtend durfde ik Russ
niet goed vertellen, dat ik van plan was
veranderd. Ik wou het maar op zijn
beloop laten en niets tegen hem zeggen.
Ik dacht, dat hij ook wel eens van plan
zou kunnen veranderen, als hij goed
vooruitkwam in de fabriek, na een
poosje loonsverhoging kreeg en geen
geredekavel met Johnson meer op touw
zette.
(Wordt vervolgd.)