"i tfppM
méér koffiemelk voor uw geld
N.V. DRV CLEANING EXPRESS
1.60
1.90
2.50
BREIERS
begroet
'n nieuwe lente
in het nieuwe
Mode-Centrum
ct. i
MEISJES
JONGENS
0.65
0.90
1.00
1.50
2.75
Fa. W. de Kruyf
DRUKWERK
Ik heet Niki
MEUBELEN
VEBOTEX
SYSTEEM „SOLVENT BAD"
MACHINES EN
MENSEN
GROOT en KLEIN
D. van Bruggen
accumulatoren
Zaterdagmiddag 19 maart om 2 uur OPENING
BERENDS' TRICOTAGEFABRIEK N.V. RHENEN
ENKELE
Drukkerij „De Gelderse Vallei'
jonge kracht (mol of vrl)
FA. J. KLUMPENAAR
Garage R. VONK
Zoekt Uw
voordeel
2
z
2
2
2
z
Nu is 't zover... nu is 't Lente! Tijd voor verandering, voor nieuwe
gebeurtenissen èn... voor nieuwe mode! Voor de eerste keer
nieuwe voorjaarsmode in het Witteveen Mode-Centrum! Dat moet
u zien: een kaleidoscoop van kleur en fleur, alle laatste mode
lijnen en tal van stoffen die evenzovele verrassingen zijn! Mode
die u charmant •maakt, die past bij uw smaak en past bij uw type.
Vergéét de winter, kom eens gezellig winkelen bij Witteveen
n halve liter
de grootste meubeltoonzaal
Ga met ons mee
N.v. H0LLANDIA Wol- cn Kousenfabrieken
v.h. Gebr. van Leeuwen
DE BETER^ REINIGING
VEENENDAAL
PRINS BERNHARDLAAN 156
FEUILLETON
11
Profiteer van 50 jaren ervaring van
deze Westduitse accumulatorenfabriek.
Opgericht 1910
voor:
AUTOMOBIELEN
DIESELMOTOREN
VORKHEFTRUCKS
MOTORRIJWIELEN
SCOOTERS
FOTOBLITZ-APPARATEN
Bestand tegen Siberische
koude en tropische hitte
Levering bedrijfsklaar uit
voorraad door
Zuivelstraat 5, Veenendaal, Tel. 2532
Heesters - Coniferen - Rozen Vruchtbomen X
NEEM ZE ZELF MEE!
DIRECT VAN DE KWEKER!
RAAGT
Dagelijks aanmelden van^.9-12 en van 2-5 uur
VOGELENZANGWEG 37, RHENEN
PRESENTEERT
met o.a. Paul Hörbiger, Hardy Krüger
en Aclaja Schmidt; regie Georg Witt
„Ik[heet Niki" is een film vol vrolijke trekjes,
kostelijke momenten en een zeer gevoelige
intrige.
Op zaterdag 26 maart 1960 in gebouw
.Eltheto' aanvang 20.00 uur.
Kaartverkoop en plaatsbespreken op 26 maart van 15
tot 16 uur aan de zaal en vanai 's avonds 7 uur aan
de kassa. Prijzen der plaatsen f 1.50, f 1.25 en f 1.-.
Plaatsbespreken A f 0.10 per plaats. Toegang 14 jaar
Voor het afwegen van onze vitamine-prepa#
raten voor veevoeder zoeken wij per 1 april
bij voorkeur over enige laboratorium erv.
beschikkend. Deze werkzaamheden worden
verricht in een nieuwe afd. van ons bedrijf
Voorstraat 58 Woudenberg Tel. 03498-324
CITROEN
v.a. ƒ4185,—
Gaat u trouwen of
uw woning ver
nieuwen, kom dan
eens vrijblijvend in
lichtingen vragen bij
Emmalaan 11, Veenendaal.
Telefoon 2552.
b
X
0
lil
B
b
3
ui
j
B
«J
X
Z
UI
O
X
O
2
c
0
B
UI
H
H
0
B
Q
B
lil
b
IA
b
X
0
B
b
(A
2
b
B
0
0
IL
IA
B
UI
lil
0
lil
2
n
1
x
0
lil
B
b
3
Mantel- coatuum vestje
van kamgaren structuur-weefsel.
Maten: 36-i€.
Kleuren: linde, beige, licht of
donker marine.
98.—
Chcmisier-modcl.
Hand gedrukt
Cashmir dessin.
mode van
Rome en Purijs.
Maten: 36-U.
Fondkleuren:
royal,
olijf, of bordeau.
If9.75
Kamgaren frotté.
[Met doorgestikte zakken.
i Kan ook met ceintuur
worden gedragen.
Maten: 36-H.
Kleuren: beige,
écru, linde of royal.
ill5.
Eén maal in de veertien
dagen op zaterdag voor
of na de middag,
bezoeken wij
in Amsterdam, van
fabriek die het goede
meubel fabriceert.
ook het genre dat u zoekt staat er te kust
en te keur te kijk.
Het kost u niets en verplicht u tot niets.
Overleg ook dit eerst met
Kerkewijk 37, Veenendaal, Telefoon 2730
Pr. Bernhardlaan 186
Veenendaal
vraagt
voor Kousenatelier
en Inpakafdeling
voor de Spoelerij
voor vlotte werkers hoog loon
eventuele reiskosten worden vergoed
werkkleding wordt gratis verstrekt
Inlichtingen en aanmelden bij de afdeling personeelszaken.
SHIRT SERVICE
OVERHEMDEN
ROKKEN, TRUIEN
VESTEN, BLOUSES
PANTALONS
KOLBERTS
JAPONNEN vanaf
MANTELS
KOSTUUMS
RFGENJASSEN
(incl «vat. rdicht)
DOOR WESSEL SMITTER
Om het blok in de oven te krijgen
waren beide wagens nodig. Herman
hielp het van de grond lichten en nam
het grootste gewicht voor zijn rekening.
Russ hield tegen. De acht stalen draden
die van de trommels tot Hermans
Kraanhuis liepen, waren zo stijf van de
spanning als ijzeren staven. Maar ter
wijl Herman dus de zwaarste last had,
droeg Russ de verantwoording. Herman
kon de vracht omhoog en omlaag ha
len en in vier verschillende richtingen
bewegen. Russ beheerste alle bewegin
gen, die een mens met zijn schouder,
elleboog en pols kan maken. Zij moes
ten goed samenwerken. Gelijkmatig en
kalm tilden zij de vracht op en brach
ten haar naar oven één. Dan kwam de
moeilijkheid om het staal door de deur
te krijgen zonder de oven te vernielen.
Herman bereidde zijn werk voor en
sloot de stroom af, zodat het stil om
hem heen was.
„Nu jij alleen", seinde Johnson aan
Russ. Deze loodste het naar binnen, zijn
hand op de handels. Herman had nog
altijd een dode vracht. Russ duwde het
blok zachtjes verder, er kon geen speld
tussen. Het voorste stuk van het staal
raakte de bodem van de oven. Herman
liet vieren en Russ duwde het door de
deur. Toen trok hij terug.
Het was goed werk, maar het moei
lijkste, het werk onder de hamer, moest
nog komen. Johnson sprak met Russ.
„Kijk je wagen maar goed na, direct na
het eten. Ik wil dat alles bijzonder vlot
gaat, begrijp je? Als het eenmaal plat
is, komt 't nooit meer de deur door.
We moeten maar éénmaal verhitten en
er moet veel aan worden gesmeed,
vóórdat 't weeer koud wordt."
Voor Johnson was alles, dat niet
roodgloeiend was, koud. Een stuk staal,
dat het vet niet van de grond oplikte,
was zelfs niet warm.
„Ik heb nog nooit een karweitje ver
prutst", zei Russ. „Dit zal dus ook wel
gaan. Praat maar liever met Herman."
„Herman werkt goed, of niet soms?"
„Tot nu toe", zei Russ.
De hele ochtend was het staal in de
oven aan het weken. Zelfs vóórdat het
rood begon te worden, nam het veel
warmte op en daarna nog veel meer
We gingen eten en toen werkten Russ
en ik aan de machine. Ik poetste ter
wijl hij invette en nokkenassen en ver
snellingen nakeek. Zijn grote handen
gleden zacht over de aslagers, de ma
nier, waarop hij de kogellagers bevoel
de, had veel van een liefkozing.
„We zullen daar de lus vastmaken",
zei hij. „Met zijn staart doen we wat
we willen, zegt de Zweed. We zullen
zorgen, dat hij zich behoorlijk ge
draagt."
Ik zei niets. Hij deed alsof hij tegen
mij sprak, maar ik wist wel, dat het
niet zo was. Wat hij nog meer zei, kon
ik niet verstaan, maar ik wist wel, veel
lieve woordjes, die een man gewoon
lijk alleen tegen meisje of vrouw zegt.
Tegen half drie zei Johnson, dat hij
klaar was. We namen de haken van
Hermans kraan af en bevestigden een
lus. De grote stoomhamer werd onder
hoge druk gezet en begon warm te wor
den. Johnson maakte ruimte voor het
werk en gaf Russ de vrije baan. Russ
zette zijn groene bril op, maakte zijn
hemd van voren nat en beklom de bak.
We waren klaar om te beginnen.
Er is een groot verschil tussen koud
en heet staal. Koud staal is een dood,
heet staal een levend en gevaarlijk
wild beest, het bevat energie. Energie
om de adem in je keel te doen stokken,
om je longen inwendig te verschroeien
als je door je mond ademt, om het vet
en de spaanders van de grond te lik
ken en je naar het ziekenhuis te sturen
als je in de nabijheid komt. Toch moet
je er dichtbij w.erken, of je verliest de
macht erover.
Russ sleepte het staal half de oven
uit en haakte vast. We wikkelden de
lus er omheen en zelfs met lange ijzers
was het een heet werkje. Herman nam
zijn aandeel van de vracht en ze zwaai
den het bonk over de grond naar de
hamer. Eén ogenblik later lag het op
het ijzer en het aambeeld nam Her
mans werk over. Het lag nu voor Russ
klaar.
Johnsons tekens gingen vlug: „Naar
links draaien, een beetje, de voorkant
een haartje naar beneden, een beetje
meer. O.K., houdt 't zo."
De hamer bracht tien tot vijftien sla
gen toe. Vuur spatte, de grond dreunde
en een lege melkfles, die iemand op
een schakelbord had laten staan, viel in
stukken op de grond. De bovenkant van
het blok was tamelijk effen.
„Een andere plaats. En af", seinde
Johnson. Herman hees de vracht een
ogenblik op. Russ draaide hem om,
weer begonnen de seinen. De ogen van
Russ bleven op Johnson, het was de
moeite waard om te zien hoe zijn han
den met de handels omgingen. Zijn
hemd rookte en het rode schijnsel van
het staal viel op zijn gezicht.
Weer de hamer, het bovenste deel
van de rechterkant was afgeschuimd.
Opnieuw een snelle omwisseling - de
hamer - en de linkerkant was klaar.
Toen seinde Johnson: „Trek hem weg,
andere kant."
Een hele rij bezoekers was binnenge
komen en stond te kijken. De gids be
gon zijn verhaaltje af te draaien en
vertelde van alles over staal, over het
aantal soorten, dat voor een auto wordt
gebruikt en hoeveel de bak wel kostte.
Iedere week was het misschien wel
duizend dollar meer.
We lieten de bonk op de grond zak
ken, brachten het andere eind naar
boven en verplaatsten Hermans lussen,
terwijl Johnson met krompassers het
lange heften een paar maten nam en
de bikkers het aambeeld schoonmaak
ten.
„Til hem op", seinde Johnson. En
toen begon Herman zijn geknoei. Hij
bonkte tegen de vracht op. Russ ver
loor de greep op het staal.
„Wat scheelt jullie!" schreeuwde
Johnson. „Kunnen jullie niet gelijk
werken? Kalm aan!"
Herman kon niet gehoord hebben,
wat hij zei. Russ hield zijn mond dicht
en zocht een nieuwe plek om vast te
grijpen. Dat was nu moeilijker voor
hem, hij had het spits toelopende eind
en daar waren geen hoeken en geen
ruwe plekken, om in vast te bijten.
„Kalm aan nu", seinde Johnson.
„Naar boven."
Ditmaal kregen zij het de grond af,
begonnen het al op te hijsen toen Her
man rukte. Opnieuw verloor Russ zijn
houvast. Hij begon nijdig te worden.
Hij beduidde Johnson bij hem te ko
men, maar Johnson sloeg daar geen
acht op.
„Trek op, daar!" seinde hij. Houd op
met die onzin, het wordt koud." Toen
rukten ze allebei. Het glipte uit Her
mans lus en rolde op de grond.
Johnson kreeg het warm. Russ daal
de de ladder af en ging naar hem toe.
„Laat hem gaan", zei hij, „laat het aan
mij over. Met die kerel kan ik niet
werken, hij probeert me een hak te
zetten."
„Je bent gek", zei Johnson, „je kunt
het niet af."
„Dat kan ik wel", zei Russ. „Stuur
'm weg. Ik zal de boom korter maken,
dan kan ik meer kracht zetten.
„En zelf verbranden."
„Wat zou dat? We verliezen hitte. Het
wordt koud."
„O.K.", zei Johnson. „Je gaat je gang
maar, je hebt er zelf om gevraagd. „Hij
gaf Herman een teken om te gaan. Russ
liep langs me heen. „Hou ze van de
rails weg achter me", zei hij kort. „Ik
ga beginnen, ik zal erop afschieten en
het pakken, kom dan weer terug om
lucht. Spuit me nat als ik langs kom."
Hij ging naar boven.
Hij kwam in aktie zonder op de sei
nen van Johnson te wachten. Russ
maakte zijn boom één kwart korter.
Het staal lag op z'n kant. Hij hakte
erin, smakte het om, verdween, pakte
het vanuit een andere hoek en draaide
het weer om. Hij had zijn zinnen op
een stevige greep gezet en dat gelukte.
De boom maakte hij nog een dertig
centimeter korter. Hij kon wel op het
staal spuwen, zo dicht was hij erbij.
„Wat is ie van plan?" zei Johnson,
„neemt ie 't op z'n schoot?"
(Wordt vervolgd)
