Onder vier ogen
Onder vele ogen
Oxforö kleding heeft U
PHOENIX
„KALVOmEST
VERF-GLAS
VAKANTIE PLANNEN?
In
het succes aan Uw kant
PHOENIX SPORT AGIO
Service Station „RENSW0UDE"
KOOPMANS MEÉLFABRIEKEN
ZIMMERMAN ZOON
KUNSTMELK-KALUOMEST
aan de top!
KALUOMEST
„OBER...!"
De wereld van gasten en.... gastheren
Het Rode Kruis
TBABYDERM35?£!
De vlucht uit de
Vallei
Fa. Lee wis
Kü^lbK
boekhouder
M.PLOEG
NIEUWSTE T YPE
BIO RHENEN
ADVERTEREN DOET VERKOPEN
GLASSLIJPERU
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
VRIJDAG 3 JUNI 1960
Nr. 44
Vóórhellere
Boby-huidje
OXFORD HEREN-EN JONGENSKLEDING
GARAGEBEDRIJF
KAPOK
D.van Bruggen
Banketbakkerij
250 gram Margriet sprits 0,75
7 Pinkster cake'jes voor 1-
Alle brood is voor de Pinksterdagen
in plastic verpakt
RHENEN ACHTERBERG
Carrosseriebedrijf
carrosseriebouwers
plaatwerkers
lassers
houtbewerkers
VOLKSWAGEN of
VOLKSWAGENBUSJE
Dorpsstraat 112, Renswoude
„De vierkante
Recruut"
„Zolang er
mensen zijn"
„Opstand der
Khyber-Horden"
DE
resultaten
WW
LEEUWARDEN
fa. R. Middelhoven
„Ik had de zilveren bruiloft al achter de rug", vertelde laatst een groot
moeder, „toen ik voor het eerst in mijn leven met mijn man in een
andere stad geslapen hebbij de aanstaande schoonouders van mijn
zoon."
Zoals zij zijn er nog zovelen van de „oude garde", die nimmer of nooit
ver buiten de plaats hunner inwoning kwamen. Maar de ontzaglijk toe
genomen verkeersmogelijkheden zorgden voor een complete omwenteling
en een vakantiereis naar het buitenland behoort voor velen tot de be
reikbare mogelijkheden. Daarbij maakt men ook kennis met het hotel
leven.
Ook het bezoek aan restaurants en café's
is aanzienlijk toegenomen. Huismoeders,
die naar de stad trekken om inkopen te
doen, vinden het de gewoonste zaak van
de wereld om ergens een kopje koffie
(soms met wat er bij) te gaan drinken.
Auto en autobus maken de mens .mobiel'
en hij komt veel meer dan voorheen in
aanraking met de beroeps-gastheren, die
hun brood verdienen in wat men met een
verzamelnaam benoemt „het Horeca (ho
tel-, restaurant- en café) bedrijf.
Slechts weinigen echter beseffen, wat er
daar allemaal achter de schermen gebeurt.
Slechts weinigen ook weten wat er komt
kijken vóór men zich in dit bedrijt een
vakman noemen magdat een man in
een zwart pak nog geen kellner is en dat
dat men een zware opleiding moet vol
gen vóór men zich kok mag noemen.
Het horecabedrijf heeft iets geheimzin
nigs en dat zit hem ook al in de eigen taal,
die men spreekt en schrijft. Hoewel wij in
Nederland, merkwaardig genoeg, iedere
kellner met het Duitse „ober" aanspreken,
is Frans eigenlijk horecataal. Daar zijn
niet slechts de menu's met hun dichter
lijk uitheemse benamingen voor wat wij
nuchter een oselapje noemen met-wat-er-
op, maar ook het personeel is streng inge
deeld in groepen.
ZWART EN WIT
Het „zwarte korps", de mannen die wij
kellners noemen, heeft streng afgebaken
de taken en bevoegdheden en de „chef de
rang" staat hoger dan de „commis de
rang", als merkt men dit verschil uiterlijk
niet op. Het gaat er niet alleen maar om,
een kopje koffie zonder morsen naar een
klant te brengen. Het „fijne werk" krijgt
men te zien wanneer de kellner boven
zijn spiritusstelletje de vis of het vlees
vakkundig trancheert of wanneer de som-
melier, de wijnkellner, advies geeft aan de
hand van de wijnkaart.
Indrukwekkend zijn de prestaties van
het „witte korps", de mannen in de keu
ken, die zo zelden voor het voetlicht tre
den, behalve wanneer na een bijzonder fijn
diner de tafelpresident het verlangen te
kennen geeft, de kok zijn compliment te
maken. Dat is het korte ogenblik van glo
rie voor uren van sloven entranspi
reren!
De geweldige, die in de keuken van het
grote restaurant zijn scepter zwaait, is de
chef de cusine, de opperkok. Zijn wakend
oog gaat over alles en' zijn bijzondere
zorg gaat uit naar de meesterstukken, de
„pièces de milieu", die men op de feest-
telijke tafels ziet prijken en waaraan men
onmiddellijk de artist herkent. Hij wordt
bijgestaan door een groep specialisten voor
de voorgerechten, de koude schotels, ge
vogelte, vlees en vis, ijs en gebak, die ie
der meesters zijn in hun vak. Ieder kent
zijn eigen taak en is daarvoor bekwaam
gemaakt door scholing en ervaring. Ja,
ook, en tegenwoordig vooral, door scho
ling.
DE MAARSCHALKSSTAF
In dit bedrijf heeft iedere jongeman, die
zin heeft in het vak, de maarschalksstaf
in de ransel. Hij kan het ver brengen en
veel verdienen, al moet hij zich er wel
rekenschap van geven, dat het een veel
eisend bedrijf is, dat men dit werk met
hart en ziel moet doen.
Het stelt ook hoge eisen aan de per
soonlijkheid, want het is een bedrijf waar
in „dienen" het een en het al is, maar
waarin men ook een zeldzame mensen
kennis verwerft. Dan valt het niet altijd
mee het juiste midden te vinden tussen
laffe ogendienst en fooienjagerij enerzijds
en hooghartige superioriteit aan de ande
re kant. Ook theoretisch moet men heel
wat in de mars hebben. Talenkennis is
een eerste vereiste, vooral in ons land met
zijn vele buitenlandse reizigers.
Verder moet men alles weten van keu
ken en kelder, warenkennis, hygiène en
bovenal de vaardigheid verkrijgen door
telkens weer herhaalde oefening, om al
die handelingen te verrichten die de vak
man doen herkennen.
Het spreekt vanzelf dat wie die inder
daad van een maarschalksstaf droomt, d.
w.z. als ideaal heeft eens een leidende
positie te verwerven, hetzij in het hore
cabedrijf, hetzij bij boot- of luchtvaart
maatschappij als hofmeester, nog heel wat
bij zal moeten leren: bedrijfsorganisatie,
kent geen rassendiscriminatie, geen
onderscheid naar geloof, overtuiging of
huidkleur. Het staat voor iedereen op
de bres; als het moet, ook voor u.
SCHAAR U DAARACHTER MET EEN
RUIME GIFT
WIE WORDT NEDERLANDS VELLINGS-
KAMPIOEN 1960?
Vor de Bos- en Houtdagen 1960, die op
14, 15 en 16 juni a.s. te Apeldoorn in Berg
en Bos zullen worden gehouden, zijn bos-
arbeidswedslrijden uitgeschreven.
Deze zullen omvatten:
een vaardigheidswedstrijd
een motorzaagwedstrijd
een veilingswedstrijd
De vaardigheidswedstrijd zal bestaan uit
een vijfkamp, waarbij verlangd wordt: een
stamstuk door te hakken; over een even-
wichtsbalk te lopen; het kruien over een
wipplank, twee schijven van een stam af
te zagen en een knalkurk met één bijlslag
tot ontploffing te brengen.
Bij de motorzaagwedstrijd moet hout,
dat op onderleggers rust met een motor-
zaag worden gekort. Iedere deelnemer
mag zijn eigen motorzaag meenemen.
De veilingswedstrijd omvat het vellen
van grove dennen, het uitsnoeien (afhak
ken van takken) en schillen van de schors
van de gevelde bomen, tenslotte het op
stapels leggen van de ontschorste stam
men. Al deze handelingen moeten door één
man in handkracht worden verricht. Tij
dens deze zware wedstrijd, die niet min
der dan vier uren zal duren, moeten zo
veel mogelijk stammen worden opgewerkt.
Behalve de kwantiteit wordt ook de
kwaliteit van het werk beoordeeld. Oeze
wedstrijden worden gehouden op 15 juni.
Arbeiders uit bosbouw en houthandel
kunnen aan de verschillende wedstrijden
deelnemen.
De winnaars uit beide categoriën - bos
bouw en houthandel - van vaardigheids
wedstrijden en motorzaagwedstrijden ko
men op de 16e juni tegen elkaar uit in een
finale.
Er zijn fraaie prijzen - ten dele geld
prijzen - beschikbaar gesteld. De uitrei
king geschiedt op 16 juni aan het slot van
de Bos- en Houtdagen 1960.
Dan zal ook bekend worden gemaakt
wie zich Nederlands vellingkampioen 1960
mag noemen.
economie, boekhouden, gezwegen nog van
wat men moet weten, kennen en kunnen
om het bedrijf niet slechts goed te behe
ren, maar ook aantrekkingskracht te doen
uitoefenen op de bezoeker.
VELE MOGELIJKHEDEN
Ook voor hen, die hun levenstaak zoe
ken in het horecabedrijf, is vakonderwijs
onmisbaar. De duur van zo'n opleiding be
draagt (mede afhankelijk van de voorop
leiding) twee drie jaren.
Voor hen, voor wie dat te bezwaarlijk
is, is er de mogelijkheid als leerling te
worden opgenomen in een bedrijf, dat
hiervoor een speciale erkenning heeft en
waar de leerling dus niet maar de duvels
toejager is, maar al werkend het vak leert.
Eén dag in de week krijgt hij dan de
gelegenheid voor het volgen van de dag
cursus. Deze opleiding duurt vier jaren.
Dan kan men kiezen of men de oplei
ding voor ondernemer wil volgen, dan wel
die voor „rangen" in het zwarte of witte
korps. (Zij die er meer van willen weten,
wenden zich tot de Stichting Vakonder
wijs Leerlingwezen Horecabedrijven,
Johan de Wittlaan 8 te 's-Gravenhage).
De omvang van het horecabedrijf neemt
gestadig toe, want steeds meer mensen
zijn „op weg" en steed meer toeristen
komen naar Nederland.
Voor goede vakmensen is er in dit be
drijf altijd werk, maar men wordt geen
goed vakman zonder vorming. In die vor
ming zijn theorie en praktijk dooreen ge
weven zoals in vrijwel geen ander bedrijf.
En wie hier geleerd heeft waarlijk gast
heer te zijn, hetzij als „commis de rang"
als bedrijfsleider, voor die staat heel de
wereld gastvrij open
(Nadruk verboden)
(Vervolg van pagina 1)
Met de grootste moeite bereikten
we langs de kade, klauterend over puin
de boten, Rijnaken, van binnen bestre
ken met carbolineum. De dag was reeds
gedaald, zodat de kinderen direct in
slaap vielen op de harde vloer van de
schuit, overvol mensen, stoffig, vuil.
Een vliegtuig wierp een rode lichtkogel
die alles in een spookachtige gloed zet
te. Last van eigen vuur, verklaarde een
ingeweide. Hoe benijdden wij toen
weer degenen die op de wal waren
achtergebleven en de nacht buiten zou
den doorbrengen, vochtig en koel, maar
fris en veilig. Zijn wij niet levend in
een massagraf afgedaald, vroegen velen
met geschokte zenuwen zich af. Tot
overmaat van ramp misten wij onze
bagage, zodat wij noch dokono, «ook
kleren, noen voedsel hadden en weinig
sliepen die nacht.
Nimmer begroetten wij blijder het
ochtendlicht. Eindelijk werden de aken
weggesleept. Stroomafwaarts, de twee
de tocht begon. Ondanks alle leed, alle
gevaren, kon ik toch niet nalaten, op de
luiken gezeten, te genieten van de heer
lijke meiochtend. Langzaam schoof het
prachtige rivierlandschap met zijn im
mense ruimte voorbij, de intieme dorp
jes in die weidsheid weggedoken, de
oude kerkjes achter de dijk, aan de
verre horizon torenspitsen. Het aan
schouwen van het wegschuivend land
schap schiep rust, kalmeerde ons. Welk
een rust, welk een harmonie, welk een
schoonheid: de dorpen, de hoeven in het
lover, de lenige rivierbochten en boven
alles de diaphane hemelHet land
van Herman de Man!
Nabij Langerak gingen de boten des
middags voor anker. De sleepboot ver
dween, hetgeen verontrustte. Door
varen ging echter ook niet, want op en
langs de Maas werd hevig gevochten.
Aan wal gaan was verboden. Uren
lang lagen wij geïsoleerd op het water.
De schuit geleek een gestoorde bijen
korf, waarin de bevolking steeds druk
ker, nerveuzer werd. Het ruim daverde
en rumoerde al maar luider van gon
zende, schreeuwende, huilende en gil
lende stemmen: de mensen waren een
paniek nabij, die slechts voorkomen
werd toen in de vooravond de schepen
gekeerd werden om aan de overkant
te meren. We mochten van boord.
Dankbaar gingen wij aan wal. Intens
laaide de liefde tot het leven in ons op
na al die uren in de benauwende van
stof oververzadigde ruimte van de aak
te hebben doorgebracht. Wij voelden
ons als herboren, herleefd. Gulzig sno
ven we de prikkelende avondlucht op
en vonden het verrukkend ons weer te
kunnen bewegen, te wandelen, met an
deren van gedachten te wisselen. Velen
zeiden nóóit meer aan boord te komen
na die dagen van verschrikking, want
ieder was besprongen geweest door de
onheilspellende gedachte: men zou de
schepen voor transportvaartuigen van
militairen aanzien en ze bombarderen.
Het werd koel die avond en daarom
doken wij weer vroeg in de donkere
romp van de schuit, spaarzaam verlicht
door een enkele olielamp. Het dorpje
Langerak hadden we tevoren nog be
zocht: niets dan een buurtje, een kerkje
een kroegje, wat winkels, een schooltje.
Er was wel geen brood, maar toch iets
eetbaars te koop in een winkeltje, en
iets te drinken in een primitief kroegje,
waarvan de kastelein wel nooit ge
droomd zal hebben zijn gelagkamer zo
vol te zien! Bij dat winkelen was alleen
reeds het gaan door het hoge gras een
genot, een genade, een besef nog te
leven. Hoe konden wij vergeten, dat het
een dagelijks wonder is te leven, om
met de dichter Bloem te spreken.
Temidden van het leven zijn wij in
de dood, zingt een oeroud kerklied. Er
voeren wij toen niet de omkering dier
waarheid? Herwonnen wij niet het le
ven te midden der doodsgevaren? Een
frontsoldaat, een zekere Ulrich Fust,
verhaalt in een gedicht hoe hij en zijn
wapenmakkers, na in de loopgraaf af
gelost te zijn, in Montfaugon plots een
bloeiende geurende Sering aanschou
wen in een verlaten tuin. Bedwelmd
plukken zij de tere bloesems en kussen
ze wie schoener Frauen Hand." Ze
trekken verder: In den rauhen Haen-
den Trug ieder einen kleinen Flieder-
strauss. Die Freude in uns wollte gar
nicht enden, Und laechelend traemten
alle von zu Haus.
Mochten de hellepoorten ooit open
springen en de verdoemden vrijlaten,
dan zullen zij de Schepper niet inniger
danken. Als unsre Herzen sprachen vor
Verdun im Mai."
Dieper en feller dan wij moeten die
soldaten het wonder van het leven in
dit symbool gezien hebben.
De tweede nacht kwam, de lampen
moesten gedoofd. Er gebeurde wel niets
maar toch verheugde ons opnieuw het
krieken van de dag, de eerste Pinkster
dag. We aten wat en gingen toen aan
wal, waar we in de zon gingen liggen
in de luwte van een dijkje. Weldra
speelden de kinderen onbezorgd en vrij,
terwijl wij mijmerden over de Pink
sterwoorden: De Geest des Heren ver
vult het aardrijk. Hoe was dit te rijmen
nu de geest van Mars de wereld be
heerste? Nü, na jaren, valt het gemak
kelijker de disharmonie op te merken
tussen het onzienlijk goddelijke en het
zichtbaar menselijke; tóen viel het ons
vreemd en zwaar.
Op de middag kwam er bericht dat
de boten naar Schoonhoven gesleept
zouden worden. Eindelijk dan weg van
het water, de gevaarlijke stroom. Het
oude stadje lag onbehaaglijk stil in de
zon, onder sterke militaire bewaking.
De ontscheping duurde lang. Nóg enige
uren dus in de beklemming van de boot.
Bezoedeld stonden we te wachten. De
aken leken ons ééns zo benauwend. Er
waren oude mensen aan boord gestor
ven, kinderen waren geboren, er waren
ongelukken gebeurd, sommigen hadden
hun geweten ontlast in een openbare
belijdenis van zonden, een levensbiecht.
Zou onze exodus nu werkelijk eindi
gen? Dit was de tweede vlucht der
Veenendalers binnen een eeuw. De eer
ste greep plaats in 1855, toen de Greb-
bedijk bezweek.
Vóór wij de boten verlieten, sprak
een dominee stichtende en troostende
woorden over het mysterie van Pink
steren, woorden, die de vrouwen tot
tranen toe ontroerden. Daarna bad hij
improviserend, eerbiedig en treffend.
Wij wisten: terwijl wij baden, werd er
ook in de loopgraven, stellingen en ka
zematten gebeden. Ik dacht aan de
veldprediker, die ik de vorige dag ont
moet had, rustig, evenwichtig, klaar
om de stelling in te gaan voor zijn ge
vaarlijk werk, de helm veilig boven
het fijne vergeestelijkte gelaat.
Ik herinnerde mij de aangrijpende
verzen van de soldaat Jean Marc Ber
nard, die niet terugkeerdezijn
prachtig De profundis moge hier volgen
Du plus profond de la tranchée
Nous élevons les mains vers vous,
Seigneur! ayez pitié de nous
Et de notre ame dessécheée
Car plus encore que notre chair,
Notre ame est lasse et sans courage
Sur nous s'est abattu l'orage
Des eaux, de la flamme et du fer
Vous nous voyez couverts de boue,
Dèchireés, haves et rendu
Mais nos coeurs les avez-vous vus
Et faut-il, mon Dieu, qu'on l'avoue?
Nous sommes si privés d'espoir,
La paix est toujours si lointaine,
Que parfois nous sarvons a peine
Ou se trouve notre devoir
Eclairez-nous dans ce marasme,
Re'c on fortez-nous et chassez
L'angoisse de nos coeurs harassés
Ah! rendez-nous l'enthousiasme
Mais aux Morts qui tous ont été
Couchés dans la glaise et le sable,
Donnez le repos ineffable,
Seigneur! ils l'ont bien mérité
WIJ v w.rh.w» uiu l»Cli VI IJ „V. v V.1
talen: Uit het diepste van de loopgraaf,
Heffen wij onze handen naar U op,
Heer! erbarm U over ons, En over onze
verdorve ziel. - Want meer nog dan ons
lichaam, Is onze ziel moe en moedeloos.
Op ons is de storm der wateren, van
het vuur en het ijzer neergestort. - Gij
aanschouwt ons, overdekt met slijk,
Verscheurd, ontkracht en afgemat....
Maar onze harten, mijn God, ook die
hebt Gij gezien. En wilt Gij, dat men
het U bekenne? - Geheel beroofd van
hoop zijn wij, De vrede is immer zo
ver, Dat wij soms nauwelijks weten,
Waar onze taak wacht. - Verlicht ons
in dit kwijnend verval, Beur ons op en
verdrijf de angst uit onze vermoeide
harten. O, geef ons de geestdrift terug.
Maar, Heer, geef de doden, Die allen
ontsliepen in de klei en het zand, Geef
hun de onuitsprekelijke rust, Heer! die
zij wél verdiend hebben.
Als uit een donkere mijn mochten wij
eindelijk omhoog klimmen naar het
licht. Op de kade wachtten met takken
groen gecamoufleerde auto's. Wij kwa
men in een gesloten veewagen terecht.
Ik vroeg de richting: Haastrecht. God
dank, wég van de rivier, die verderop
bij Rotterdam een Acheron, een smar-
tenstroom moest zijn, naar men ver
telde. Door een opening zie ik het zon
nige groene landschap van de Krimpe-
nerwaard. De auto raast denderend
over de weg door het land van de
Vlist en van al die oude stadjes en
dorpen met een klank van eeuwen in
in hun naam. Hoe verder wij van
Schoonhoven raken, hoe landelijker
het wordt, hoe eenzamer en boom-
armer. Aan de einder priemen de spit
sen der torens, héél ver blauwt het
fijne silhouet van Gouda. Wij razen
langs weteringen en tochten, over rus
tieke brugjes en langs boerenhoeven,
waar de mensen nieuwsgierig staan te
kijken. We vergeten het, dat het zon
dag is. Weet men hier niets van de
oorlog, gaat het leven hier zijn gewone
gang? Het zou ons niet verwonderen,
als we opeens de klok hoorden luiden
voor de namiddagdienst. Zou dan alles
weer goed worden? De hoop rijst weer
in onze harten
Plots rijden we een stil plaatsje bin
nen, Haastrecht aan de IJssel. We bui
gen een straatje in, stoppen voor een
verenigingsgebouw, stappen uit, wor
den geregistreerd en gaan binnen. Eens
schreef in tedere verbazing over de ge
woonste dingen de dichter Paul van
Ostayen: Dag stoel aan de tafelEn
waarlijk, een stoel is waard begroet te
worden na zó'n boottocht. Ik mag wel
zeggen: we „ontdekken" stoelen, water,
zeep, thee. Dezelfde avond nog werden
we bij gastvrije burgers ingekwartierd
in een rustiek huis onder oude beuken.
We sliepen weer in een bed, een nooit
besefte weelde.
Haastrecht blijft onuitwisbaar in on
ze dankbare herinnering en het plateel
bordje met het wapen, een stadspoort
van goud in een veld van azuur, is een
symbool van de gastvrijheid en goed
heid die wij er mochten ondervinden,
zoals andere Veenendalers elders har
telijkheid genoten.
Een week zijn wij gebleven, de week
van het bombardement van Rotterdam,
waarvan de as met half verbrande pa
pieren als cassabons, kwitanties, tijd
schriften als een regen in de tuin van
onze gastheer neerdaalden; de week
van de capitulatie, van het binnentrek
ken der Duitsers.
Vrijdag 17 mei, nog stralender dan de
vorige, keerden we weer. In spanning
reden we van Eist af naar Veenendaal,
zou het verwoest zijn? Zou ons huis er
nog staan?
Veenendaal bleek behouden
I D. Philips.
KERKEWUK19 VEENENDAAL
TEL.2646 GIR0491270
Veenendaal, Nieuwe weg 41
Telefoon 2535
LQkauto en begrafenisrtjden
Dealer v. d. Wartburg
Taxi en au torsies
Bruidsauto en trouwrQden
is nu goedkoop
dus laat nu uw matrassen
bijvullen of vernieuwen
Reeds meer dan 25 jaar het
adres voor het repareren
van uw matrassen en
meubelen.
VRAAGT EENS PRIJS
Emmalaan 11 - Veenendaal
Telefoon 2552
Week-end reklame
Herenstraat-Grebbeweg tel. 324
tel. 386 tel. 367
(heren met remnaaf)
r AGIO
V0
GEVRAAGD te Veenendaal
voor zo spoedig mogelijk
een
Die tevens genegen is lichte
mag.-werkzaamheden te
verrichten. Liefst in bezit
van rijbewijs.
Brieven onder nr. 5383 aan
het bur. van dit blad.
vraagt voor direkt
volslagen, halfwas
en leerlingen
en een HULP voor
diverse werkzaam
heden (gep. komt
hiervoor in aan
merking).
Aanmalden: B. v d. Bosch
straat 121, telefoDn 327,
Amerongen.
HET MEEST SPORTIEVE...
COMPLETE JEUGDRIJWIEL
(geen kinderfiets)
VOOR DE LAAGSTE PRIJSI
De troef van Phoenixde trots van iedere scho
lier... deze Phoenix jeugdfiets! Uitgevoerd in
prachtige twee-kleuren combinatie. Geheel com
pleet: lamp, dynamo, kettingkast, slot, bagagedrager,
jasbeschermer en gereedschaptasje. Een fantas
tische fiets. Onverwoestbaar-sterk, ongeëvenaard
veilig! Ook de ideale fiets voor kleine personen...
tegen een prijs, die er graag voor betaald wordt
BESPREEK NOG HEDEN UW
voorzien van radio en schuifdak. D« wagens
zijn all risk verzekerd en voorzien van bui
tenlandse papieren
Sienianase papieren
Telefoon 08387-254
Depot Veenendaal:
J. LOURENS,
J. P. C. Leinweberstraat 39,
Telefoon 3529
Depot Scherpenzeel:
M. J. VAN ROSSUM,
Glashorsterdijk 78,
Telefoon 03497-583
Zaterdag 4 juni 7.30 uur
Zondag 5 juni 3 uur
Norman Wisdom als
soldaat veroorzaakt een
chaos in het leger. Toe
gang alle leeftijden.
Zondag 5 juni 7.30 uur
en maandag 6 juni (2e
Pinksterdag) 7.30 uur,
vertoning van de mees
terlijke, dramatische
film in kleuren
met Lana Turner, John
Gavin en Sandra Dee.
Een film zonder weerga!
Een film om nooit te
vergeten. Toegang 14 jr.
Maandag 6 juni (2e
Pinksterdag) 3 uur, ver
toning van de sensatio
nele avonturenfilm
met Tyrone Power en
Terry Moore.
INDIA! De geheimen
van de fakirs en de
strijd tegen de woeste
lanciers van Kurran
Kham. In cinemascope
en kleuren. Toeg. 14 jr.
Phoenix
banden steeds
fabrikaat Vredestem.
Op de voorjaars-veetentoonstelling in Sneek waren
de titel kampioens-mestkalf en
de ere-prijs voor de beste groep mestkalveren,
voor dieren gemest met
KUNSTMELK - KALVOMEST
met KALVOMEST WORDT EEN HOGE WINST BEHAALD.
door het lage voederverbruik door de
prima vleeskwaliteit door de snelle groei
door de zeer concurrerende prijs.
VRAAGT UW WEDERVERKOPER
Wenst u «en versnelling
Dan Sturmey-Archer'
Hoogstraat 22 - Veenendaal
TELEFOON 2261 - HANDELSVERENIGING - TELEFOON 2261
SANDBRINKSTRAAT 1
VEENENDAAL
