Ook straatgewijs deelname aan
Jeugdvierdaagse mogelijk
DE VALLEI
Geslaagden Hollandia-Trico confectiesehool
ontvingen diploma
OVERBERG
EDERVEEN
SCHERPENZEEL
Voor de Jeugd
BADSTOF JASJES
ARAM
Het geheim
van de
stalknecht
Het verjaarscadeau
(^on^licten om aria
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
VRIJDAG 29 JULI 1960
Nr. 60
Accent op Veenendaalse
jeugd
Eerste gedeelte
van kindervakantiewerk
ten einde
HAN OVEREEM NAAR
AMERIKA
komen overal van pas
ooooooooooooooo
FEUILLETON
Nog enkele dagen en de Veenendaalse Jeugdvierdaagse de tweede in successie, straat of wijk. Deelname op deze wflze
gaat van start. Regelmatig komen de inschrijvingen bij het secretariaat binnen I is zeer wel mogciyk. Het is zelfs zo
_!_a I. a 1..11?_ ..1IIA1.^1at. „uJ l-J„.Uil.
en dat het wandelfestijn al ver buiten onze grenzen bekendheid geniet, bewijst
wel de inschrijving van een groep uit Uithuizermede, boven in Groningen... De
deelnemerslijst vermeldt voorts verenigingen of individuele tippelaars uit Den
Haag, Rotterdam, Neerlangbroek, Blaricum, enz. De verwachting is dat ongeveer
750 jongens en meisjes aan de start zullen verschijnen. Dank zij grondige en
tijdige voorbereidingen is men er in geslaagd alle van buiten komende wande
laartjes bij particulieren onder te brengen.
De deelname van buiten wordt door de
organisatoren zeer op prijs gesteld. Ener
zijds getuigt het van vertrouwen dat de
verenigingen in de Jeugdvierdaagse stellen
en anderzijds kan het de sportieve wan
delsfeer alleen maar ten goede komen.
Toch is het niet de bedoeling om de
plaatselijke jeugd hierdoor min of meer
op het tweede plan te schuiven. Men wil
juist het accent laten vallen op de vakan
tiebesteding van de Veenendaalse jeugd en
deze wordt dan ook van alle kanten opge
wekt aan dit sportieve gebeuren deel te
nemen. Behalve het bekende gezegde hoe
meer zielen hoe meer vreugd, zullen de
jongeren ook vier dagen lang op sportieve
en nuttige wijze kunnen besteden.
De situatie is momenteel zo dat het over
grote deel van de tippelaars uit Veenen
daalse jeugd bestaat. Vanzelfsprekend
streven de organisatoren naar een verdere
uitbreiding, voortkomend vanuit de jeugd
van Veenendaal zelf en niet in het minst
van die daarbuiten.
Om even een vergelijking te trekken: als
het mogelijk is moet Veenendaal dezelfde
naam voor de jeugdvierdaagse krijgen als
Nijmegen die heeft voor de grote vierdaag
se. Wanneer de voortekenen niet bedrie
gen, zal dit na verloop van tijd ook wel
lukken. Voor de diverse wandelbonden
ligt hier een terrein open dat gezamenlijk
betreden moet worden en waarbij men met
vereende krachten tot succes zal moeten
komen.
Bij de leiding van de Jeugdvierdaagse
zijn inlichtingen ingewonnen omtrent
de deelname van een groepje uit een
Voor de geslaagden van de Hollandia-Trico Konfektieschool was het vorige
week woensdag een belangrijke dag, omdat zij tijdens een geanimeerde bijeen
komst uit handen van de directeur van de N.V., de heer W. van Leeuwen, het zo
begeerde diploma in ontvangst mochten nemen. Op de examendag van de Betex
waren o.m. vertegenwoordigd mej. Uitenhout, inspectrice, mevr. Krijgsman, lera
res van de Chr. Huishoudschool en de Betex, de heer Bonthond die als voorzitter
fungeerde en de consulent van de Betex, de heer Bollen.
dat, wanneer een dergelijk groepje uit
een straat of wijk is geformeerd, de
organisatoren van de Jeugdvierdaagse
voor een leider kunnen zorgen.
De inschrijving kan op de volgende data
nog geschieden: zaterdag 30 juli 's mid
dags van 3.305.30 uur en dinsdagmorgen
van 10 tot 1 uur beide dagen aan het
Jcugdgebouw.
De eerste start vindt dinsdagmiddag om
2 uur plaats vanaf garage Schoonhoven
aan de Industrielaan. In de avonduren
wordt in het kader van het ontspannings
programma een Afrika Filmavond gehou
den, welke om half acht begint.
Hoogstwaarschijnlijk zullen de deelnemer-
tjes tijdens het wandelen op enkele pun
ten langs het parcours een tractatie ont
vangen.
Na het examen complimenteerde de
heer W. van Leeuwen de geslaagden en
reikte de diploma's uit. Eveneens ont
vingen alle leerlingen van de directeur
een geschenk. De leerlingen die ge
slaagd waren voor de Chr. Huishoud
school kregen het diploma uitgereikt
door mevrouw Krijgsman, hetgeen ver
gezeld ging van een prachtig kookboek.
Namens de Betex sprak de heer Bont
hond de geslaagden toe en bracht de
gelukwensen van de examencommissie
over.
Waarderende woorden werden ook
gesproken aan het adres van de dames
Düting, voor haar aanwezigheid en de
hulp die zij bij het verstrekken van de
vergunningen verleende en mevrouw
Krijgsman voor al hetgeen zij voor de
triconaaisters deed.
Het was de vierde groep geslaagden
die aan deze konfektieschool is opgeleid
Voor het examen konfektie-naaister
slaagden de volgende leerlingen:
Willy Scherrenburg, Betsy Henzen,
Kotie van Viegen, Dikkie van Ooster
kamp, Truus de Bruin, Jannie Slot
boom, Jannie van Dijk, Jopie Santhui
zen, Corrie Diepeveen, Joke Lijters,
Bertha van Vendeloo, Eefje van de
Brink, Beppie Dekker, Gerrie Rijnbeek,
Gerda Rebergen, Jannie van de Besse-
laar, Alie Uitenbogaard, Gerrie van
Kruistum, Lenie Hoogendoorn en Willy
Werkman.
Voor het examen van de Chr. Huis
houdschool voor konfektie-naaister
slaagden 17 van de 21 leerlingen.
Met een tafeltenniswedstrUd en een
kleur- en tekenwedstrijd, beiden in het
jeugdgebouw gehouden, is vorige weck
vrijdag het eerste deel van het kinder
vakantiewerk afgesloten. In verband met
de plaatselijke vakanties is het werk deze
week stopgezet, terwijl de volgende week
in het teken staat van de Jeugdvierdaagse.
Na dit wandelfestijn voor de jeugd, volgt
de laatste week van het kindervakantie
werk. Op het programma staan o.m.
zwemwedstrijden, fietsenralley, volksspe
len, vertelmiddagen speciaal voor de
kleintjes, vliegerwedstrijd en een speur
tocht. T.z.t. zullen in ons blad de juiste
tijden en plaatsen bekend gemaakt wor
den.
Voor de tafelwedstrijden in de leeftijd
van 11 tot 14 jaar hadden zich maar liefst
vijftig deelnemers gemeld. In een gezellige
omgeving werd op een zestal tafels ge
speeld, waarbij de spanning geenszins
ontbrak. Bij de winnaarsronde legde Henk
Imbosch beslag op de eerste prijs. Tweede
werd Adrie Overeem en derde Jan Dave-
laar. In de verliezersronde behaalde Ben
v. d. Haar de eerste prijs, gevolgd door
Aart Budding en Wim de Bruin.
De middaguren waren gereserveerd voor
de kleintjes van 6 tot 9 jaar die hun ar
tistieke kwaliteiten uitleefden bij een
leuke kleur- en tekenwedstrijd. Een jury
gevormd door medewerkers/sters van de
jeugdwerkleider kende de volgende prij
zen toe: categorie 6-7 jarigen 1. Elly Roor
2. Ties v. Schaik 3. Hans v. Schaik; cate
gorie 8-9 jarigen 1. Jan Brinkhuis 2. Appie
Kranenburg en 3. Richarda v. d. Kraats.
WANDELAARS NAAR APELDOORN
De wandelvereniging van Kamp Over-
berg met de onafscheidelijke viervoeter
Ollie B. Bommel, neemt deel aan de Vier
daagse te Apeldoorn.
Aanvankelijk lag het in de bedoeling
naar de Vierdaagse in Nijmegen te gaan,
maar aangezien men met huisvestings
moeilijkheden te kampen kreeg, werd
later besloten in Apeldoorn mee te wan
delen.
M-BREVET VOOR KRANIGE JONGEN
Nu pas werden wij in kennis gesteld
van het feit dat het eerste M-brevet in
Ederveen door de Eereraad van Melk-
brigadiers is uitgereikt aan H. Robbertsen.
Deze eervolle onderscheiding ontving de
kranige jongen omdat hij reeds zeven keer
geopereerd is doch nooit heeft gehuild.
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres:
Parallelweg 10 Veenendaal
Van de volgende neven en nichten ont
ving ik weer zilverpapier en capsules,
waarvoor mijn hartelijke dank.
Lia van Hunnik; Janny Dorgelo; Ina
Dorgelo; Wijnie van Dijk; Harry Robbert
sen; Bobby en Jantje Schoeman; J. v. Baa-
ren; Willy van Engelenburg; Rika de
Kleuver.
Tante Jos.
Beste Joke, (Rhenen)
Ik vond het leuk ook van jou eens een
briefje te ontvangen, en nog wel zo mooi
gekarteld! Heb jij dat allemaal zelf ge
daan? De raadsels heb je goed opgelost,
maar het is ontzettend jammer dat je ge
vallen bent en nu op bed moet liggen hè!
We zullen maar hopen dat je weer gauw
uit bed mag van de dokter. In ieder ge
val spoedig beterschap gewenst en als je
weer helemaal gezond bent, schrijf je me
dan nog eens?
Vriendelijke groeten van Tante Jos.
Onlangs slaagde voor het einddiploma
IIBS b de 17-jarige Han Overeem, wonen
de te Scherpenzeel. Aangezien zijn cijfers
van dien aard waren, werd hij uitverkoren
voor het studiejaar aan de Amerikaanse
Highschool en hoopt op 3 september te j juli Marian yan Manen
vertrekken met de Waterman.
JARIGE NEVEN EN NICHTEN
Deze beurs geeft hem het recht een jaar
lang een Highschool te volgen, aan het 30
einde hiervan een trip van drie weken 30
door de V.S. te maken en een bezoek te 31
brengen aan het Witte Huis te Washington 31
waar het gezelschap American Field Ser- 2 aug. Marjo van Dijk
vice-studenten door de president zal wor-2 Ria van de Horst
den ontvangen. i Gefeliciteerd allemaal!
29 Hennie Huizinga, Eist
30 Henk Stel
Lenie van Wakeren
Ineke Diepeveen
Mari Kroesbergen
Aletje Pilon
OPLOSSING RAADSELS
I. Schoenmaker blijf bij je leest.
II. Waar het hart vol van is, loopt de
mond van over.
III. Banketbakker.
I. Emmen Bolsward Dieren Mid
delburg Bedum Driebergen.
II. Als er één schaap over de dam is,
volgen er meer.
III. Op zijn poten.
NIEUWE RAADSELS
Voor ouderen:
I. Welke sul is een vooraanstaand man?
II. In deze visitekaartjes zitten de beroe
pen van 2 mannen en één vrouw verbor
gen. Zet de letters anders dan kun je ze
vinden.
Badstof-jasjes, lang of kort, komen altijd en overal van pas in de vakantie,
aan het strand of in het zwembad. Ze zitten behagelijk en zijn licht en zijn zo
vrolijk van kleur, dat ook het kijken ernaar een genoegen is.
Model „Olga" (87) is uitgevoerd in geel met zwarte strepen of in blauw met
smalle witte lengtestrepen. Witte kraag en manchetten. Dit model kan zowel
hoog gesloten als met geopende kraag gedragen worden en met of zonder
ceintuur.
Het bad jasje met „jukstuk" heet „Dolly" (88), te dragen met of zonder ceintuur.
„Dorry" (89) is een driekwart damesbadjasje in een lila, groene of gele fond-
kleur met olijf of indigo gekleurde smalle strepen. De royale witte kraag en
de capuchon geven dit fleurige badjasje een apart cachet.
(N.B. De drie modellen zijn uit de Weetex Summortimer-collectie).
III. Hersengymnaslek. Alle antwoorden
beginnen met een A.
1. Een veldheer van Saul.
2. Een ander woord voor klemtoon.
3. Het bovenste deel van het strotten
hoofd.
4. Een plaats met bloemkwekerijen aan
de Ringvaart van de Haarlemmermeer.
5. Een aartsvader in de Bijbel genoemd.
0. Hoe noemt men een aanplakbiljet ook
wel?
7. Hoe luidt de oude naam voor Enge
land?
8. Hoe heet het onderstel van een kanon?
9. Hoe heet de plaats waar Napoleon is
geboren.
10. Een ander woord voor ongerijmd.
Misschien vinden jullie het ook wel on
gerijmd dat Tante Jos jullie zelfs in de
vakantie nog aan 't examineren is. Maar
wie weet alle tien vragen zeg?
Voor jongeren:
I. Wie weet er welke hoed
Op het hoofd geen diensten doet?
II. Ik ben een roodbruin dier met drie
letters. Verander mijn middelste letter,
dan voel ik me in het water thuis.
III.
X - - - Zit in je mond.
- X - - Mooi aangelegde tuin.
X - - - Gebruikt de bakker.
- - X - - Kabouter.
X - - - Niet warm, niet koud.
- X - - Een boom.
- - X - - Sterke wind.
- X - - Een varken zegt
Op de kruisjeslijn komt de naam van
een dier dat van kleur kan verwisselen.
(42) Lachend geeft hij toe, dat hij zich inderdaad
wel vergist moet hebben en dat Presto wel weer
zal komen opdagen. Hij wil zich verwijderen, doch
Lorca heeft reeds wijn laten brengen en staat er op
dat Aram een roemer met hem zal ledigen. Lorca
stelt hem voor aan de raadsheer, die Rolmar blijkt
te heten en schijnt onderwijl zelfs de bekers vol.
Aram heeft niets gesden van het bliksemsnelle ge
baar, dat de gastheer boven zijn beker heeft ge
maakt en niets vermoedend brengt hij de kroes
aan zijn lippen. Inmiddels is Presto er in geslaagd,
beweging te krijgen in de touwen, die hem om het
lichaam gesnoerd zijn. Nog enkele rukken en hij is
vrij. Met een pijnlijk gezicht wrijft hij zijn lede
maten en loopt wat heen en weer om de bloeds
omloop te herstellen. Zijn eerste gedachte is om
spoorslags naar Grandulia terug te keren. Maar
wanneer zijn meester werkelijk in gevaar verkeert,
wat kan hij dan alleen tegen de machtige Lorca
beginnen?
(Wordt vervolgd)
Toen moeder Jarig was, besloten Lien,
de oudste dochter, Henk en Frits, de jari
ge eens met een mooie grote bloemenvaas
te verrassen. Moeder had nog wel een gro
te bloemenvaas, maar die was niet mooi
meer. Van hun zakgeld zouden ze alle
drie wat doen en als er nog wat over
bleef, kon er nog mooi een doos chocola
de of zoiets bij.
Toen Lien de dag van tevoren uit school
kwam ging ze een bloemenvaas kopen en
ze slaagde met een heel mooie vaas, die
ook niet te duur was, zodat er ook nog
een doos bonbons bij kon.
Vader had voor moeder een elektrische
koffiemolen gekocht, zodat de jarige heel
wat moois te wachten stond.
's Avonds toen moeder naar de keuken
ging om brood te snijden, zei Lien tegen
Henk: „Zeg Henk, ik heb de bloemenvaas
voor moeder en de doos bonbons in de
fietstas zitten, als je nu vanavond voor
het naar bed gaan de schuur gaat sluiten,
dan haal je die dingen even uit mijn fiets
tas en zet ze onder in de keukenkast. Als
ik dan morgenochtend op ben, zet ik de
geschenken op tafel en als Pa er dan de
koffiemolen bij zet, ziet moeder de ver
rassingen als ze in de kamer komt."
Dat vonden de anderen een goed idee
„Denk eraan," zei vader, „vanavond
geen licht opsteken in de keuken, want
dan heeft moeder in de gaten dat er wat
aan de hand is en pak dan meteen die
oude bloemenvaas en smijt die in het vuil
nisvat want moeder bewaart alles en ze JL
is in staat die oude lelijke vaas met dat a> vast de geschenken voor moeder als
stuk uit de rand ook nog te bewaren."
„Dat komt in orde," zei Henk.
SCHUUR SLUITEN
Later op de avond zat de hele familie
rustig bij elkaar in de kamer. Lien gaf
haar broer Henk een knipoogje en Henk de doos bonbons ia er wei och meid," zei
keek ineens op de klok. „Zo," zei hij, „het Henk hebt de ogen nog dicht zitterii
heb, ik heb in het donker de verkeerde
vaas gepakt, de oude laten staan en de
nieuwe in het vuilnisvat gesmeten, laten
we maar even gaan kijken."
Ja hoor, het klopte presies, de nieuwe
vaas lag in stukken en brokken in de vuil
nisemmer.
Om half acht kwamen vader en Frits
beneden en toen moest het hoge woord er
uit. ,Dat wordt een dure verjaardag Henk',
zei vader. Dat begreep Henk ook, maar
hij keek wel wat zuinig .want hij was aan
het sparen voor een nieuwe plaat voor
zijn platenspeler en daar zou vooreerst
niets van komen als hij een nieuwe vaas
moest kopen.
„Nou ja," zei vader, „het is ook een
beetje onze schuld, want we hebben Henk
alleen in het donker laten scharrelen, ik
zal er ook wat bij doen. „Lien en Frits be
loofden dat ze Henk ook niet in de steek
zouden laten en toen keek onze Henk al
weer blij.
Even later kwam de jarige naar beneden
en werd gelukgewenst. Moeder vond de
nieuwe koffiemolen prachtig, maar toen
vertelde Lien wat er met de bloemenvaas
gebeurd was. „Och, wat jammer," zei moe
der, maar dat geeft niets, die oude vaas
is nog prachtig, die kan nog jaren mee en
ik vind die doos bonbons meer dan ge
noeg."
Ze lachten allemaal, maar 's middags
kwam Henk thuis en hij had een nieuwe
vaas voor de jarige meegebracht en ze
hadden Henk allemaal wat gegeven, zodat
hij de schade niet alleen behoefde te dra
gen. Toen was moeder toch ook wel erg
blij met de prachtige vaas. Na het eten
klonk er weer een verschrikkelijk geklet
ter .Dat deed Henk weer, die nu de oude
en geschonden vaas met een harde klap
voorgoed in het vuilnisvat liet verdwijnen.
ENGELSMAN OP ZOEK NAAR VER
LOREN STEDEN IN HET OERWOUD
Een Engelsman die in Peru een van da
„verloren gegane Inca steden" hoopt te
vinden is dezer dagen uit Liverpool naar
Lima scheep gegaan, waar hij geheel al-
die vaas staat onder in de keukenkast," leen zijn onderzoekingstocht zal aanvaar-
„Kom dan zelf even," zei Lien, „want ik den. Het is Philip Woodward uit New
kan de vaas niet vinden." Mopperend Bashford, Nottingham, een 34 jaar oude
kwam Henk uit zijn bed en hij ging met vrijgezel en vroeger# machinist op de
Lien naar beneden. In de keuken brandde koopvaardij.
het licht en toen Henk in de keukenkast De heer Woodward zal niet de route
keek zette hij grote ogen op, want van de volgen van Kolonel Fawcett die in 1925 in
mooie nieuwe vaas was niets te beken- de jungle omkwam. In plaats daarvan zal
nen. De oude geschonden vaas stond er hij het Andes gebergte oversteken en per
nog wel. „Nou", zei Lien, „heb ik de ogen boot zover mogelijk reizen. Hij zal alleen
dicht zitten?" „Dat is ook wat," zei Henk, een kompas, een kaart, en een rugzak
ten gaat, gooi dan meteen dat boterham
bordje in het vuilnisvat, dat heb ik van
avond met de afwas gebroken en ik kan
het niet meer lijmen. „Gelukkig maar,"
zei zoon Frits, anders zaten we over tien
jaar nog met een gelijmd boterhambordje,
moeder bewaart alles." Moeder lachte
maar eens en Henk ging naar de schuur.
Hij deed geen licht op in de keuken, zo
dat moeder hem niet verrassen kon als ze
ook naar de keuken ging. In het donker
vond hen in de fietstas van Lien de nieuwe
vaas en de doos bonbons. Hij scheurde het
papier van de vaas en voorzichtig ging hij
er mee naar de keuken .De vaas en de
doos werden onder in de keukenkast ge
zet. Toen herinnerde Henk zich dat hij die
oude vaas meteen moest laten verdwijnen
en dat kon gelijk met het gebroken boter
hambordje, dat op het aanrecht stond.
Henk pakte het bordje en rommelde toen
onder in de keukenkast om de oude vaas
te zoeken. Dat was nog wel even een ge
scharrel in het donker, maar hij vond de
oude vaas toch en even daarna smeet
Henk bord en vaas in het lege vuilnisvat
en met zo'n geweld, dat alles in scherven
uit elkaar spatte. „Zo," zei Henk die vaas
wordt nooit weer heel." Toen hij in de
kamer kwam, zei moeder: „Wat was dat
een lawaai!" „Nou ja," antwoordde Henk,
„ik heb het bordje maar goed kapot ge
smeten in het vuilnisvat want anders pro
beert u het morgen toch nog weer te lij
men en nu is het aan gruzelementen".
DE VOLGENDE MORGEN
De volgende morgen was moeder Jarig.
Lien ging om zeven uur haar bed uit om
een verrassing in de kamer te zetten.
Tien minuten later was ze echter al weer
boven en stond zachtjes op de kamerdeur
van Henk en Frits te kloppen. „Wat is er?"
vroeg Henk slaperig. „Zeg Henk," zei Lien
„waar heb je die vaas voor moeder toch
neergezet, ik kan het ding nergens vinden,
wordt tijd om naar bed te gaan, ik ga
meteen maar even de schuur sluiten."
„Doe dat maar", zei moeder. „Wij gaan
ook niet te laat naar bed, want morgen
wordt het een drukke dag voor mij met
al die visite op mijn verjaardag." „Dat is
waar ook," zei vader, „je hebt oudejaars
avond vrouw.' Henk stond op en ging de
kamer uit om de schuur te sluiten, zoals
hij elke avond deed. Net toen hij de ka
merdeur achter zich dicht wilde doen, zei
moeder: „Zeg Henk, als je toch naar bui- ik geloof dat ik me gisteravond vergist j meenemen.
„Dat u ons dit niet meteen verteia
hebt, meneer Papadimas!"
„Dat wilden wij beslist niet", zei me
vrouw Papadimas glimlachend. „Wij
dachten namelijk dat u in dat geval
niets van ons aanbod had willen horen.
U zou vast en zeker geweigerd hebben,
naar ons te luisteren. Zo hadden we
meer kans!"
Mevrouw Brandenburg putte zich uit
in dankbetuigingen, beloofde, spoedig
te zullen schrijven, nam bijna uitbun
dig afscheid. Carla probeerde, ook zo
hartelijk mogelijk te doen.
De volgende morgen werden er aan
het hotel kleine attenties bezorgd voor
onderweg. Er was een fleurig boeketje
voor Carla, van Nico. Ietwat weemoe
dig stapten ze in het vliegtuig, dat hen
naar Nice zou brengen.
Naar Nice, want pa had beloofd, hen
daar te zullen ophalen. En hij zou pro
beren, een dag of wat vakantie te ne
men, zodat ze met z'n drieën nog een
poosje aan de Rivièra zouden kunnen
blijven.
„Het was heerlijk, hè kind? vroeg ma
aan Carla, toen ze in de richting Italië
vlogen. Ze babbelden honderduit over
Griekenland, over de familie Papadi
mas. En plotseling viel het Carla op
dat ze helemaal niet meer gesproken
hadden over Herman. Gedurende de
laatste weken had Nico zijn plaats in
genomen. Bij ma, maar ook bij Carla
zelf. De brieven, die Herman had ge
stuurd, hadden haar nogal teleurge
steld. Hoewel zij het had kunnen ver
wachten, trof het haar toch onaange
naam dat zijn brieven niet veel meer
bevatten dan eigen wederwaardighe
den en dat ze niet erg getuigden van
belangstelling voor héér doen en laten.
Ze had dan ook maar vrij koele ant-
woordbriefjes verzonden. Nee, erg en
thousiast kon ze niet zijn.
Zelfs niet toen hij, heel onverwacht,
op hen afkwam toen zij in Nice uit het
vliegtuig stapten.
„Maar Herman, wat énig!" riep ma
Brandenburg opgetogen. Carla pro
beerde het ook en het lukte tamelijk.
Natuurlijk was het een verassing. Maar
waarom deed Herman nu weer zo zelf
voldaan over deze geslaagde stunt? Dat
maakte nu dat de hele aardigheid er
voor Carla afging.
Hoe het in Holland was? O uitste
kend! Pa had het geweldig druk, maar
hij zou over twee dagen toch komen.
Dat stond trouwens in de brief, die op
hen lag te wachten in het hotel.
Er stond méér in die brief. Pa had
het drukker dan anders doordat zijn
bediende, Wim Geertsema, plotseling
ernstig ziek was geworden. Ma las er
vrijwel klakkeloos overheen, maar toen
Carla het las, bonsde haar hart. Op dat
ogenblik werd het haar opeens duide-
delijk, hoeveel ze om die jongen gaf!
Wim ziek en ze had wel meteen naar
hem toe willen vliegen en hem verzor
gen, want zou hij wel verzorging heb
ben? Zozeer was zij in beslag genomen
door gedachten aan Wim, dat ze nogal
afwezig reageerde op wat ma en Her
man zeiden. Natuurlijk ging ze mee
naar het strand .Ze deed haar best, zo
natuurlijk mogelijk te schijnen, maar
het viel haar moeilijk. Temeer daar
Herman niet onder stoelen of banken
stak, dat hij speciaal voor haar, Clara,
naar Nice was gekomen. En ma scheen
dat prachtig te vinden en zinspeelde
al op een feestelijk etentje als pa zou
arriveren: het zou een officieus ver
lovingsfuifje moeten worden!
,s Avonds werd het Carla wel heel
moeilijk gemaakt. Ze wandelde met
Herman langs de boulevard. Bij wijze
van uitzondering had hij niet de mond
vol van eigen belevenissen en zo. Hij
zweeg, legde alleen, toen het wat stil
ler werd, zijn arm om haar heen.
„Carla, je weet wat ik zeggen wil.
Ik hou van je. Dat heb je natuurlijk
al lang begrepen, maar ik wil het je
toch ook zelf vertellen. Ik hou heel
veel van je. Mag ik je een zoen geven?"
Carla had dit kunnen verwachten. Zij
had er op voorbereid moeten zijn. Toch
kwam het naar haar gevoel plotseling.
Zij had de laatste uren vrijwel onaf
gebroken aan Wim gedacht. En in de
afgelopen weken was Nico het middel
punt van haar gedachten en gevoelens
geweest. Herman was helemaal niet
actueel meer geweest. Nu liep ze alleen
met hem over een boulevard aan de
Rivièra en ze moest antwoorden: mocht
hij haar ja of neen een zoen geven?
Nee! schoot het door haar hoofd. Nee,
want ze kon niet van hem houden.
Nee, want ze geloofde niet in zijn lief
de. Wat hij liefde noemde, was niet
wat zij van liefde verwachtte. Zij ver
langde meer, veel meer, en nooit zou
Herman haar dèt kunnen geven. Nee!
Nee? Ze keek Herman aan. Zijn
ogen lachten haar toe, charmant, ver
overend, bijna dwingend. Zijn arm
klemde steviger om haar middel. Hij
trok haar naar zich toe. De zon wierp
late stralen over de spiegelgladde zee.
De palmen ruisten zachtjes, verder was
het heel stil om hen heen.
„Carla?" Herman zei het met een
zachte aandrang. En dat maakte haar
klaarwakker uit de lichte verdoving,
waaraan zij bijna ten prooi was. Aan
die aandrang wilde ze beslist niet toe
geven. Niet in een roes zou zij haar
keus bepalen. Carla voelde zich lang
zaam verkillen. Voor de vorm glim
lachte zij nog, toen zij, heel zachtjes,
zei:
„Nee, Herman."
Het was of Herman die kilte aan
voelde. Hij liet Carla los en keek haar
aan met een blik, die evenveel teleur
stelling als lichte gekrenktheid verried.
Toch vermande hij zich snel.
„Laten we praten," zei hij en hij trok
Carla mee naar een bankje.
Maar wat viel er te praten? Carla
wilde niet en kon ook moeilijk. Moest
zij Herman vertellen van Wim? Van
haar bezwaren tegen hemzelf? Moest
zij hem wreed het bos in sturen, nu hij
speciaal voor haar naar Nice was ge
komen, nu ma rekende op een verlo
ving en pa vast al had geschreven, dat
hij onmiddellijk komen moest om hier
de verloving te vieren? Het werd heel
moeilijk voor Carla. Zij wist niet goed,
hoe zich uit die situatie te redden. Zij
zei:
„Herman, zullen we naar het hotel
gaan? En er niet meer over praten?
Laat me nadenken. Ik mag je erg
graag, dat weet je. Maar ik moet met
mezelf in het reine komen. Toe, wees
een goede vriend voor me. En geef me
een arm. Ja?"
Herman gaf zwijgend toe. Haar toon
weerhield hem er van, iets te forceren.
Hij wandelde zonder spreken met haar
terug naar het hotel, waar mevrouw
Brandenburg hun op het terras op
wachtte, vrolijk, kennelijk in afwach
ting van een belangrijke mededeling.
Maar die bleef uit.
En toen Carla, op de slaapkamer,
zich zonder haar gebruikelijke discours
uitkleedde, waste en te ruste legde, be
greep ma dat nog niet alles in kannen
en kruiken was.
Na twee dagen kwam pa inderdaad.
Moe, blij en vrolijk, in het vooruitzicht,
veertien dagen lang te kunnen uitrus
ten aan een zonnig strand. Hij had de
wagen wijselijk thuisgelaten: ze moes
ten maar weer gaan vliegen, vond hij.
Dat spaarde tijd, hart en zenuwen.
„Gelukkig dat je weg kon! Is die
Geertsema nog ziek?" Ma vroeg het en
Carla was haar dankbaar. Zij zelf durf
de het niet goed te vragen, maar haar
interesseerde dat nu juist het meest.
(Wordt vervolgd.)
