van Vchuppen
JONGE MENSEN
voor de loketdienst
^^YYlodeókow
ftSPt KANSZO
DE VALLEI UW BLAD!
ARAM
IKE IS VERMOEIDE, OUDE MAN
GEWORDEN
We zijn ongeïnteresseerd
WAT MET WELK ONDERWIJS?
ROOIEN VAN AARDAPPELEN
Uw dagelijkse
VERBOND VOOR VEILIG VERKEER
POSTDISTRICT ROTTERDAM
VOOR DE VROUW
Het geheim
van de
stalknecht
De weg omhoog (III)
Mijn dagelijkse weg
SCHERPENZEEL
Last van zenuwen?
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
VRIJDAG 1G SEPTEMBER 1960
Nr. 74
Elektrische keukenmachines
ooooooooooooooo
RIJK OF ARM?
DE PLICHT OM TE LEREN
NOODZAAK
Dwang
Steun
Kosten
VOOR DE BOER
Mijnhardt's Zenuwtcbletfen
STRAKS VERDIENDE RUST OP ZIJN BOERDERIJ
STAATSBEDRIJF DER PTT
Mantel-
costumes
waar iedere
vrouw mee
ingenomen is
Tweeds in nieuwe
herfsttinten. Kort
of driekwart, mèt
of zonder bont.
89.50 tot 175.-
Waar vindt U zo'n
keuze? Natuurlijk bij
vraagt
Vereisten:
Leeftijd 16 tot circa 25 jaar.
Diploma MULO of daarmee gelijkgesteld bewijs
(Vrouwelijke krachten met diploma 5 j. HBS of een gelijk
waardig diploma kunnen eveneens solliciteren).
Arbeidsvoorwaarden
aanvangsloon afhankelijk van leeftijd (op 21-jarige leef
tijd bruto f 272,45 per maand)
bij gebleken geschiktheid doorloop tot een bruto sala
ris van f 542,23 per maand, met uitzicht op verdere
promotie
In bepaalde gevallen pensiontoelage en/of reiskosten
vergoeding.
Voor jongens van 16 en 17 jaar is plaatsing mogelijk
In het PTT-Internaat.
Na de opleiding, welke te Rotterdam zal plaatsvinden,
volgt tewerkstelling op een der volgende kantoren:
Rotterdam, Brlelle, Dordrecht, Middelharnis, Oud-Beljer-
land, Schiedam, Vlaardlngen. Bij de plaatsing wordt met
eventuele voorkeur zoveel mogelijk rekening gehouden.
Inlichtingen en aanmeldingen!
schriftelijk bij de chef Personeelszaken van het Postdistrlct
Rotterdam, Delftseplein 31.
Hoe langer hoe meer doen elektrische
keukenmachines hun intrede in de
huishouding. Op iedere „beurs voor de
huisvrouw" en in velerlei foldertjes
wordt de roem gezongen, van deze
wonderapparaten, waarmee de huis
vrouw kan toveren, waardoor zij de
gezondheid van haar gezin tot onge
kende hoogte kan opvoeren, die het
klaarmaken van de warme maaltijd
tot het heerlijkste halfuurtje van de
dag maken enz. enz. Zoals dikwijls het
geval is met reclamepraatjes en -blaad
jes dient men deze uitspraken met een
korreltje zout te nemen.
Om veel profijt te hebben van b.v.
een mengbeker, een sapcentrifuge of
een meer uitgebreide huishoudmachine
moet men zeker over experimenteerlust
en kookfantasie beschikken.
Degene, die zich uitsluitend houdt
aan de eenvoudige „keuken" en niet
zelf bakt en zij, die tegen het k<?ken
opziet, zal van een keukenmachine
stellig niet zo veel nut en genoegen
beleven. In ieder geval minder dan
haar collega, die graag veel tijd in de
keuken doorbrengt en het prettig vindt
haar gezin nu en dan met extraatjes
te verrassen. Zij, die met veel plezier
een keukenmachine inschakelen voor
het koken en bakken, vonden de koke
rij toch altijd al een gezellige bezig
heid.
Het gebruik van een keukenmachine
kan krachtsbesparing geven en soms
ook enige tijdsbesparing. Of het veel of
weinig is hangt af van de gewoonten
van de huisvrouw. Om een voorbeeld
te noemen: als mogelijkheid van de
mengbeker wordt wel opgegeven, dat
men er mayonaise in kan maken. Wie
eigengemaakte mayonaise lekkerder
vindt dan gekochte mayonaise en hem
ook zelf wil bereiden zal bij gebruik
van een mengbeker sneller en met min
der inspanning klaar zijné Wie het
daarentegen maar wat gemakkelijk1
vindt om mayonaise of slasaus in de
winkel te kunnen kopen, zou geen tijd
en arbeid besparen maar extra beste
den als zij zelf mayonaise ging maken.
Iets soortgelijks geldt voor het gebruik
van een meer uitgebreide huishoudma
chine als hulpmiddel bij het bereiden
van gebak.
Nu kan hiertegen aangevoerd wor
den, dat men juist door het kopen van
een keukenapparaat ertoe kan komen
kook- en voedingsgewoonten eens te
veranderen. Dit lijkt echter mooier en
gemakkelijker dan het is en wanneer
de huisvrouw het aanschaffen van een
keukenapparaat overweegt, dient zij
zeker te overleggen (afgezien van prak
tische factoren als het beschikbare
geld en de beschikbare ruimte) of zij:
voldoende fantasie heeft om eens
iets nieuws te proberen en daarbij
op de medewerking van haar gezin
kan rekenen;
niet op een paar minuten kijkt wat
het koken betreft;
vaak gerechten maakt, die in de
keuken gesneden, of lang geroerd
of geklopt moeten worden;
öf wel ruim gebruik denkt te maken
van vruchte- en/of groentesappen
en dan nog al of niet in plaats van
koffie en thee.
Wordt de voedingswaarde van de
maaltijden verhoogd door het ge
bruik van elektrische keukenap-
paratuur?
Wanneer men vroeger nooit rauwe
groente of niet voldoende fruit at en
dit sedert het bezit van een keuken
machine wél doet, is dat een winst
punt. Was men wel gewend geregeld
rauwkost te eten en eet men daarbij
vruchten niet fijn gemaakt maar „van
het stuk" dan is er zeker geen winst.
Zowel bij snijden met de hand als bij
machinaal snijden gaat het vitamine
gehalte van groente en fruit achteruit.
Volgens buitenlandse onderzoekingen
kunnen de verliezen bij deze twee met
hoden gelijkgesteld worden; snijdt men
groente en fruit echter zeer fijn in een
mengbeker, zo fijn als met de hand niet
mogelijk is, dan zal in dat geval het
vitamine C-verlies wat groter zijn. Met
het water dat bij fijnsnijden in een
mengbeker gewoonlijk aan groente (en
fruit) toegevoegd moet worden, gaat
niet veel voedingswaarde verloren. Laat
men het voedsel in fijn verdeelde toe
stand lang staan, dan kan het vitamine
C-gehalte sterk dalen. Het is daarom
raadzaam groente of fruit kort (b.v.
niet langer dan een kwartier) vóór het
gebruik te snijden.
Het kloppen of snijden van eieren
en van citrusvruchten met schaal, resp.
schil, en al verdient om hygiënische
redenen zeker geen aanbeveling.
In sommige gevallen verdient het
drinken van vruchte- en groentesappen
de voorkeur boven het eten van groen
te en fruit, bij voorbeeld in geval van
bepaalde darmstoornissen, en wanneer
de voeding vloeibaar moet zijn.
Gezonde volwassenen, en zeker ge
zonde kinderen, doen er beter aan de
vruchten - en ook regelmatig groente -
rauw te eten, dus niet uitsluitend het
sap ervan. Dit is niet alleen beter voor
de oefening en reiniging van het gebit,
maar ook voor de stoelgang. Daar de
moderne voedingsmiddelen overwegend
zacht zijn, is het zeker goed ervoor te
zorgen, dat dagelijks iets hards wordt
gegeten.
Wil men behalve de dagelijkse portie
fruit, vruchte- of groentesap gebruiken,
dan is dat anders. Men dient wel te be
denken, dat voor hen, die niet zelf
groente en/of fruit oogsten of voor wei
nig geld kunnen krijgen, het gebruik
van sappen duur is: voor een klein
glaasje sap is, vooral van harde vruch
ten en groenten, veel rauwe grondstof
nodig.
Aangezien elektrische keukenmachi
nes als regel ook werkelijk in de keu
ken worden gebruikt dienen zij wan
neer aanraakbare delen van metaal
zijn, voorzien te zijn van een drie-ade-
rig snoer met een geaarde contactstop
en te worden aangesloten op een con
tactdoos met randaarde.
ENGELSE TOERISTISCHE
BELANGSTELLING VOOR
NEDERLAND
Blijkens een bericht van de Engelse
spoorwegen, zijn de reizen, welke deze
maatschappij van Noord-Engeland uit
naar Nederland organiseert, bijzonder
in trek geweest. Het succes van deze
reizen is zo groot gebleken, dat er voor
de komende herfst en zelfs al voor het
volgend voorjaar nieuwe trips zijn uit
geschreven. De Britse spoorwegen zijn
voornemens ook daarna deze twee
daagse reizen naar Nederland te blij
ven organiseren. Voor de komende rei
zen hebben reeds 250 toeristen geboekt.
Het programma omvat bezoeken aan
Amsterdam (met een tocht door de
grachten), Den Haag en Rotterdam. Het
volgend jaar worden de bollenvelden,
Arnhem en Gouda, in het programma
opgenomen, doch dan in driedaagse
trips.
in
BRILLEN
Hoofditraat 51
Veenendaal
(55) In de grote burchtzaal van Grandulia heeft
Lorca met een spottend lachje om zijn lippen naar
het verhaal van Aram geluisterd en wanneer deze
uitgesproken is, staat hij op. „Heer Aram is een
uitstekend verteller!" begint hij honend. „Doch,
waar het om gaat, de moord op mijn trouwe Brocco,
daarover praat hij liever niet! Hij geeft toe, de man
overal gezocht te hebben! Dan wordt hij aange
troffen bij de vermoorde, terwijl zijn dolk een einde
gemaakt heeft aan het leven van de man, die hij
zocht! Wat doet dan de rest er toé? Wil heer Aram
soms beweren, dat ik mij als stalknecht heb uit
gegeven? Toont dit verzinsel niet duidelijk, dat hij
maar wat zegt om te trachten, zichzelf vrij te plei
ten van deze laaghartige moord? En de schildknaap
is blijkbaar al een even grote leugenaar als zijn
heer! Wie zou er belang bij hebben, hem te ont
voeren en dan ergens in het bos achter te laten?
Neen, voor mij staat het vast, dat deze Aram van
Barranca een laaghartige moordenaar is, waarvoor
slechts één straf goed genoeg is: de dood aan de
galg!" (Wordt vervolgd.)
•EZOEKT ONZE
a.s. woensdag 21 september
ECIAAL
Is Eisenhower rijk of arm? Menig
Amerikaan stelt zich deze vraag, nu
zijn ambtsperiode ten einde loopt,
maar zonder een duidelijk antwoord
te kunnen vinden. Van huis uit bezit
Ike geen dollar. Toen hij 44 jaar ge
leden met Mammy trouwde konden
ze net leven van zijn officierssalaris.
Gelukkig bracht zijn vrouw een
bruidschat mee van een goede twintig
duizend dollar. Dank zij diverse be
vorderingen kon hij in 1939 wat rui
mer leven. Hij had de naam gierig
te zijn, onder meer omdat hij geen
privé-auto reed. In werkelijkheid was
hij slechts spaarzaam. Hij beweerde
toen zelf, geen auto te kunnen rijden
zonder aan de bruidschat van zijn
vrouw te komen. Vanaf 1948 werd het
anders. Hij verliet met een generaais-
pensioen het Amerikaanse leger om
opperbevelhebber te worden van de
Nato-troepen. In vier jaar tijd steeg
zijn bankrekening met sprongen, maar
in 1952 verdwenen de spaarcenten als
sneeuw voor de zon dank zij zijn ver
kiezingsactie.
Er zijn er die beweren, dat Ike maar
juist zal kunnen rondkomen. In het
congres zijn al stemmen opgegaan om
hem na afloop van zijn presidents
periode weer in het genot van een vol,
militair pensioen te stellen. Volgens
vele anderen is zulks niet nodig .om
dat de Eisenhowers er ruim kunnen
komen.
BRIEFWISSELING BLIJFT
PORTVRIJ
Als ex-president heeft Eisenhower
straks recht op een pensioen van 25.000
dollar per jaar. Zijn leven lang houdt
hij het recht om gratis een kantoor te
hebben in het Kapitool en al zijn
briefwisseling blijft portvrij. Als ex-
opperbevelhebber van het leger krijgt
hij bovendien levenslang drie adju
danten toegewezen. Hij krijgt boven
dien straks een „verhuisgeld" van
30.000 dollar. Acht jaar lang genoot
hij een presidentieel salaris van een
kleine 20.000 dollar, ten dele belas
tingvrij maar men betwijfelt of hij
hiervan heeft kunnen sparen. Zijn
boek „Kruistocht in Europa" bracht
80.000 dollar op, die hij onmiddellijk
belegde in zijn hoeve. Als president
kreeg hij vele, dure geschenken, die
ten dele ook hun weg vonden naar
Gattysburg. Men schat nu, dat zijn
landhuis daar inclusief dode en leven
de inventaris een waarde heeft van
ongeveer 300.000 dollar.
Ike is daarnaast eigenaar van een
villa in Augusta (Georgia), die hij ten
geschenke kreeg. De waarde ervan
bedraagt 60.000 dollar. Eisenhower
kocht bovendien jaarlijks voor on
geveer 4000 dollar staatspapieren.
De Amerikanen houden er van in de
Iedere dag weer doet de dood een vreselijke greep naar onze dagelijkse weg. Of
wij die dagelijkse weg nu te voet of per brommer, op de motorfiets of achter
het stuurwiel afleggen, altijd is er die dreiging die van onze dagelijkse weg een
dagelijkse kans maakt. Daarom roept het Verbond voor Veilig Verkeer op tot
uiterste voorzichtigheid óók, neen JUIST op de dagelijkse weg.
Mijn dagelijkse weg is de weg van
beurs van een ander te gluren. Ze gehaaste mensen. We rijden zeer doel-
nemen aan, dat hoewel Ike nooit een
ware moneymaker was, geen zaken
man enniet speculeerde, hij nu
toch ongeveer een miljoen dollar moet
wegen en dat is zelfs voor de states
een heel aardig bedrag waarvan men
onbezorgd kan leven.
GEEN POLITIEK MEER
Al vier maanden geleden is Ike be
gonnen met de studie van de veefok
kerij. Hij heeft zich voorgenomen om
nimmer meer aan politiek te doen, zo
weinig mogelijk in Washington te ko
men, geen journalisten te ontvangen,
maar om ongestoord als een gewone
burger te leven op zijn landgoed in
Gattysburg. Alvorens zich op de boer
derij te vestigen hoopt hij nog een
privé-kruistocht te ondernemen door
West-Europa waar hij van politieke
vrienden afscheid wil nemen.
Tegen zijn zoon zei hij kort geleden:
„En dan nimmer geen krant meer
lezen. Het moet heerlijk zijn."
Niet altyd zien wy het onderwas als een goed. Soms aanvaarden wy het -
evenmin als dienstplicht - als een noodzakelijk kwaad. Soms ook aanvaarden
wij het helemaal niet.
Toch is het vergaren van kennis noodzakelijk, zowel voor onze - als we het
zo mogen noemen - privé-bcstwil als voor die van ons gezamenlijk. Samen
plukken wij nu eenmaal de vruchten van wat wij allen presteren.
Dat laatste is inderdaad een wat communistisch aandoende leuze, die echter
in de praktijk van onze democratie veel meer verwezenlijkt is dan achter het
IJzeren Gordijn.
In onze eerste schets van het onder
wijs hebben wij al gezien dat kennis
een van de belangrijkste voorwaarden
voor succes is. Maar die kennis is niet
alleen van belang voor de persoon in
kwestie, doch evenzeer voor de maat
schappij als geheel.
Als we terugkeren naar het commu
nisme zien we dat daar als het ware
kennisfabrieken zijn gebouwd, die, met
het voorbijzien van de persoonlijkheid,
de staat een zo groot mogelijk aantal
knappe koppen moeten leveren. Her
sens zijn nu eenmaal onmisbaar bij de
geplande ontwikkeling van een land.
Met trots hoort men dan ook in de
Sowjet-Unie verkondigen dat daar zo
veel duizend meer technici en inge
nieurs van de universiteiten komen
dan waar ook ter wereld.
Met zorg slaat men in het westen die
ontwikkeling gade. De resultaten daar
van heeft men hier gezien toen zonder
voorafgaande waarschuwing de eerste
Spoetnik door de ruimte wentelde. De
opzienbarende successen van de Rus
sische ruimtevaart zijn voor een niet
gering deel te danken aan de straf ge
leide, massale onderwijsinrichtingen.
Ook aan deze kant van de ideologi
sche barrière probeert men gebruik te
maken van alle talenten die het land
voortbrengt. Met dit verschil, dat men
hier niet de dwang gebruikt die in de
Sowjet-Unie vanzelfsprekend is. Wel
kennen wij een eerste leerplicht, die
bij de wet is geregeld. In ons land moet
ieder kind tussen een leeftijd van on
geveer 6Vt en 141/* een school bezoeken.
En zelfs dat vinden wij al zo nu en dan
teveel. Overigens, op het ogenblik
neemt men ernstig in overweging die
leerplicht te verlengen.
Wat men in het communisme met
dwang wil bereiken, probeert men hier
met allerlei steun in de vorm van fa
ciliteiten en subsidies. Van het lager
onderwijs komen alle kosten voor re
kening van de overheid in de vorm van
rijk en gemeente, waarbij het rijk het
grootste deel op de financiële schou
ders neemt. Alle andere vormen van
onderwijs - het bijzondere natuurlijk
daargelaten - worden eveneens geheel
door officiële bestuursorganen bekos
tigd, met dien verstande dat de ver
houding tussen de aandelen van rijk
en gemeente anders ligt.
Via een uitgebreide subsidieregeling,
die voor iedere leerling met de juiste
capaciteiten geldig is, worden de scho
len bovendien toegankelijk gemaakt
voor hen die zelf niet over de nodige
geldelijke middelen beschikken.
Dat hiermee grote - en steeds gro
ter wordende - bedragen gemoeid zijn
wekt geen verwondering. Ter illustratie
de volgende bedragen: nog in 1950, dus
tien jaren geleden, beliepen de totale
overheidsuitgaven voor het onderwijs
500 miljoen gulden. In 1957 was het al
ruim verdubbeld tot meer dan een mil
jard.
Alleen voor land- en tuinbouwonder-
wijs werd in 1954 10.787.000,gulden
uitgekeerd. Voor nijverheidsonderwijs
bewust, de factor tijd is voor ons zo
belangrijk, dat al onze sociale gevoe
lens er aan ondergeschikt worden ge
maakt.
Mijn dagelijkse weg voert my twee
maal per dag langs dezelfde wegen.
Vele honderden verlaten 's ochtends,
evenals ik, hun huizen om er 's avonds
- na gedane arbeid - terug te keren.
Wy ontmoeten elkaar dus tweemaal
daags op de weg, maar deze ontmoe
ting is volkomen toevallig, zy roept
geen enkele gemoedsbeweging in ons
wakker.
We blijven onberoerd bij deze ont
moeting. Sémen rijden we op dezelfde
weg, maar in deze schijnbare gemeen
schap zijn we keiharde individualisten.
Ieder wil zijn gestelde doel in zo kort
mogelijke tijd bereiken en zo hier voor
ons allen één gemeenschappelijke regel
zou kunnen gelden, dan is het die van
het recht van de sterkste. Wie de felste
krachtbron onder zich heeft, eist de
meeste rechten voor zich op. De brom
fietsers laten geen kans voorbijgaan de
fietsers hun potentiële meerderheid te
tonen en natuurlijk weet de automobi
list zich heerlijk superieur aan beiden.
In deze gemeenschappelijke tocht
zonder gemeenschapszin worden wij
geconfronteerd met allerlei hinderlijke
obstakels: stoplichten, verkeersregelen-
de politiemannen. Met de grootste
moeite leggen wij ons bij deze dwin
gende hindernissen neer. Wie de in stil
te gemaakte verwensingen zou kunnen
horen, wanneer een stopteken ons nét
dwingt stil te houden, zou weten hoe
wij ons aan het belemmeren van onze
vrije weg ergeren.
Het spreekt welhaast vanzelf dat op
mijn dagelijkse weg zo nu en dan het
hoornsignaal van een ambulance hoor
baar is. Herinneren wij ons nauwelijks
één verkeersregel in deze driftige tocht
om ons doel individueel zo snel moge
lijk te bereiken, we weten op zo'n mo
ment ineens pijnlijk nauwkeurig, dat
we niet verplicht zijn de ambulance
voorrang of vrije doortocht te verlenen
en dus laten we de wagen rustig drie
tonig toeteren. Tenslotte vechten we er
113.296.000,en voor gewoon en
voortgezet gewoon lager onderwijs sa- allemaal voor om zo gauw mogelijk op
men 344.749.000,J onze bestemming te zijnWe haten
Dit zijn bedragen van bruto-over- onze mede-weggebruiker niet, maar
heidsuitgaven, dus van rijk en gemeen- we zijn volstrekt niet in hem geïnte-
te samen. Het zijn enorme getallen,
maar de rente - kennis - is zo belang
rijk dat de waarde niet te schatten is.
(Wordt vervolgd.)
resseerd. En daardoor zijn we, door dit
mentale defect, dikwijls de oorzaak van
afschuwelijke verkeersongelukken.
De bestemming van de ambulance is
Van de werpradrooier van aardap
pelen is men overgestapt naar de voor-
raadrooier en sinds enkele jaren wor
den op vele plaatsen poot- en con
sumptie-aardappelen rechtstreeks in
zakken gerooid. Momenteel bestaat er
reeds veel belangstelling voor het
rooien van aardappelen in zelflossende
wagens zodat de gehele aardappeloogst
volautomatisch kan geschieden.
Deze automatisering brengt op de
eerste plaats hoge investeringskosten
met zich mee en in de tweede plaats is
het gevaar niet denkbeeldig dat de
aardappelen meer beschadigd worden.
Het gemechaniseerd rooien hoeft ech
ter helemaal niet méér beschadigingen
te geven dan de oude methode.
In de praktijk treedt oogstbeschadi-
ging echter dikwijls op door onjuist ge
bruik of afstelling van de machine.
Voor het goed functioneren van een
oogstmachine moet op de volgende
punten worden gelet:
Houdt steeds voor ogen dat aard
appelen gemakkelijk te beschadigen
zijn. Het zijn geen steenkolen.
Past de juiste cultuurmethoden toe
van ploegen tot rooien (kluitvrij
land, rechte ruggen( gelijkmatig po
ten, goede onkruidbestrijding, etc.)
De rooimachine moet zodanig wor
den afgesteld, dat er tot op het ein
de van deze machine voldoende
grond tussen de aardappelen aan
wezig blijft.
De valhoogte van de aardappelen
mag nergens meer bedragen dan 15
cm.
De snelheid van de staafroosters
mag niet te hoog zijn, liefst niet ho
ger dan 45 meter per minuut.
De schokkers onder de staafroosters
veroorzaken vaak beschadigingen en
moeten dan ook minimaal worden
afgesteld.
Het bekleden van de metalen delen
van de machine met rubber of plas
tic is aan te bevelen.
Stenen en ook kluiten veroorzaken
beschadigingen.
Een goede afstelling van alle ma
chines waarmede aardappelen wor
den verwerkt komt dus neer op min
der beschadiging.
Het ziet er naar uit, dat veel aard
appelen onder natte weersomstandig
heden zullen worden gerooid. De natte
partijen aardapelen moeten, zodra ze
in de bewaarplaats gebracht worden,
direct worden gedroogd. Dit om uit
breiding van phytophtora-rot te voor
komen. Natte en beschadigde aardap
pelen, die door phytophtora zijn aan
getast kunnen immers zeer snel tot
bacterie-rot overgaan, hetgeen gepaard
dan ook meestal een ongeval. Ergens
op de weg is het vertrouwde beeld te
zien van een auto in een vreemde posi
tie; er ligt een verwrongen fiets of
bromfiets en daar vlakbij een roerloze
gestalte, uitgestrekt op het wegdek.
Weinig mensen er omheen.
Een inspecteur van politie vertelde
onlangs: vroeger hadden we bij onge
vallen-op-de-weg altijd last met op
dringend publiek. Tegenwoordig zie je
haast geen mensen meer. Vroeger moes
ten v/e de waarschuwing laten horen:
blijf zoveel mogelijk van gewonden-op-
de-weg af, laat zoveel mogelijk ruimte
om het slachtoffer heen. Tegenwoordig
gebeurt het, dat een brede stroom ver
keer langs een slachtoffer heenrijdt,
dat dringend eerste hulp nodig heeft.
We hébben het al eens gezien. Géén in
teresse meer.
Publikatie van het
Verbond voor Veilig Verkeer.
VOETBALVELD IS „BEPLAGD"
Door steeds met eigen middelen en
krachten het nodige tot stand gebracht
te hebben, besloot kort geleden het be
stuur van de voetbalvereniging Scher-
penzeel om het terrein, waarover zij de
beschikking hebben en dat gelegen is
op de grens Woudenberg-Scherpenzeel,
geheel met plaggen te gaan beleggen.
,s Zomers vertoonde het veld gelijkenis
met een woestijn en 's winters bij over
vloedige regenval met een modderpoel.
Aangezien er geen sprietje gras op
het gehele veld was te bekennen, kwam
het bestuur tot deze daad. omdat zij van
mening waren dat bij inzaai het zeker
'n paar seizoenen zou duren voordat er
op het veld gespeeld zou kunnen wor
den. Zoals reeds eerder werd geschre
ven beschikt de gemeente over een
mooi sportveld, doch hierop mag 's zon
dags niet gevoetbald worden. Met veel
enthousiasme toog men aan het werk -
althans enkelingen van de leden. Van
het gemeentebestuur kreeg men de be
schikking over plaggen die ten offer
gingen vallen aan de woningbouw en
contact werd opgenomen met de heer
Van Tol aan de Zilkerduinweg te
Noordwijkerhout. Deze verscheen wel
dra met de benodigde werktuigen. De
aanhoudende regen stagneerde de
werkzaamheden, doch zaterdag 10 sep
tember was het zover dat het gehele
voetbalveld 100 bij 60 meter, geheel
met plaggen is belegd.
Het eerste belegde gedeelte gedeelte
was door de aanhoudende regenval
reeds zodanig gegroeid dat het gras al
gemaald moest worden. De verwachting
is dat ongeveer januari aanstaande de
eerste wedstrijd op het terrein gespeeld
kan worden.
helpen U er overheen
dient daarom aanbeveling, vooral dit
jaar, de aardappelen onmiddellijk na
het inbrengen in de bewaarplaatsen
continu met buitenlucht te ventileren.
VOORKOMT STORTPLEKKEN
Verder moet er nog op gewezen wor
den, dat bij het vullen van de bewaar
plaatsen de nodige aandacht wordt be
steed aan het voorkomen van stort-
plekken. Op de plaatsen waar de aard
appelen gestort worden hoopt zich de
grond op. Boven deze stortplekken zijn
de aardappelen zeer moeilijk droog te
krijgen, terwijl ook de koeling hier on
voldoende is. Dit heeft tot gevolg dat
phytophtora-rot zich ter plaatse uit
breidt en er groot gevaar bestaat dat
de aardappelen door bacterie-rot wor
den aangetast. Om stortplekken te voor
komen moet men de aardappelen niet
steeds op dezelfde plaats in de cel
brengen, maar de transporteur dient
regelmatig verplaatst te worden.
Tenslotte spreekt het vanzelf, dat in
verband met het optreden van bescha
digingen, het vullen van de bewaar
plaatsen met de nodige zorg dient te
geschieden. De bandsnelheid mag niet
hoger zijn dan 20 meter per minuut,
terwijl de valhoogte van de aardappe-
len tot een minimum beperkt dient te
gaat met zeer grote verliezen. Het ver- blijven.
Het gaat het Amerikaanse state-department de laatste maanden niet voor de
wind. Christian Herter heeft al menige ronde verloren. De vaste hand van de
toen zo gekritiseerde Foster Dulles wordt allerwege gemist. Meer dan zijn voor
ganger wentelt hij af op president Eisenhower. Deze is er oud onder geworden.
De vaste bezoekers van zijn persconferenties zijn eensgezind in hun opvatting:
Ike ziet er iedere week weer slechter uit. Hij is een vermoeide, oude man gewor
den op wie het presidentschap te zwaar drukt.
Maar, nog enkele maanden, en dan kan ook de vermoeide Ike op rust gaan,
rust op zijn boerderij van Gattysburg. En alle Amerikanen hopen, dat Ike en
Mammy er een gelukkige levensavond zullen genieten
