B kunst met een ascot oQ-lle perken te buiten HAMEBO-UTRECHT J. de Kievid HEIN VAN SCHUPPEN Hoofdstraat Veenendaal DUETZ Vredenburg Utrecht A. F. JANSEN Voorheuvel Zeist DE VALLEI UW BLAD! Fa. J. van Hofwegen NETTE BEZORGER leerling-monteurs hulpmonteurs 2e monteurs a. een jonge ongeschoolde kracht b. een steno-typiste Voor beter CHEMISCH REINIGEN EN VERVEN STOPPAGE - PLISSEREN Gevraagd voor ELST NIEUWSBLAD „DE VALLEI" Hebt U autoschade? ELST Bij het BOUWBEDRIJF B. DE KROON te RHENEN Timmerlieden Vrachtautochauffeur Let erop: de grote B van Brixon. Voor u meneer, om altijd in de puntjes gekleed te gaan. Modieus op internationaal niveau. En meer. De stof, de coupe, de afwerking: Brixon kleedt u in de perfectie. Dat is vakmanschap, uitgegroeid tot kunst: kunst met een grote B... van Brixon. Voor mannen. Voor u. Gevraagd voor onze TRUCK-afdeling GARAGE DE KLOMP PIANOFABRIEK T. HASSELAAR AUTORIJLES «Het Centrum« Benny Goodman A U T O-D R O P Met adverteren werden de grootste zaken gebouwd, met niet adverteren de beste vergeten. trui j vest A jumper ^um, topper Bi™ mantel topper mantel gordijnen in elke mogelijke kleur van 2.- tot 2.50 per m FEUILLETON heeft - mede in verband met haar in be gin 1961 in Amerongen te openen bedrijf - plaats voor: voor tewerkstelling in haar schuurmate- riaal-afdeling. Nederlands en Duits. Zolang overplaatsing van het bedrijf nog niet heeft plaats gehad, worden reiskosted naar Utrecht vergoed. Sollicitaties te richten aan: Geertekerkhof 7-7bis of Postbus 2089 te Utrecht Dr. SI. de Bruïneplein 29 Veenendaal, Telefoon 3404 Aanmelden tijdens kantooruren Parallelweg 10, Veenendaal Dan voor eerste klas plaatwerk naar de Veenendaalsestraat nr. 3 - telefoon 295. Hier wordt gewerkt met de modernste ge reedschappen en altijd redelijk ln prijs. is plaats voor en voor een ervaren Aanmelden mondeling of schriftelijk Utrechtsestraatweg 204, Rhenen (Remmerden), eventueel telefonisch 0 8376 - 243 of 248 of 787 's avonds. r ■v BRIXON I Brixon overjassen 118.- 168 Brixon costuums 134.- 184 RIX Brixon herenkleding is in de provincie Utrecht verkrijgbaar bij: Rijksstraatweg 2, De Klomp Telefoon 0 8387 250-550 (b.g.g. 381) te Ede vraagt PRODUKTIEPERSONEEL Geplaatst kunnen worden: machinale houtbewerkers meubelmonteurs afwerkers slijpers en polijsters van meubelonderdelen metaalbewerkers ongeschoolden jongens Door een wisselsysteem kan men volledig geoefend wor den tot hout- en lakbewer- ker. Aanmeldingen en inlichtin gen dagelijks van 8.30-17.00. uur, 's zaterdags tot 12.00 uur aan het kantoor, Ree- horsterweg 50 te Ede. ELECTRO - TECHNISCH INSTALLATIEBEDRIJF wy leveren en regelen alle PUEM aankopen of huur alle PGEM e.q. Glva aankopen of huurkoop Wy hebben nog in voor raad voor een lage prtys een party zelfstartende kippenklokken. P. H. van Rynstraat Telefoon 08385-3216 Voor VEENENDAAL, ARNHEM, AMERSFOORT M. VAN BEEK Kostverloren 8, Veenendaal Telefoon 3068 SPECIAAL ln BRILLEN Hoofdatraat 51 Veenendaal heeft verscheidene malen ook klassieke muziekwerken gespeeld. De critici waren vrijwel unaniem vol lof. Er bestaan ook enige opnamen van. Vele bekende musici houden van drop. In AUTO DROP, met het nieuwe smaakprofiel, vindt U op el ke tabletverpakking een in teressant verhaal. Vraag naar van V.S. Leeuwarden. Per rol 25 cent. goedkoop verven VEENENDAAL: Davidsplein 8, Telefoon 0 8385-2407 Tevens filialen te: Utrecht, Zeist, Gorkum, Woerden, Ede en Doorn Vesten en jumpertjes In ge makkelijk wasbaar Orlon Dralon. Allerlei gezellige pasteltinten, leeftijd 3 t/m 13 jaar. Vanaf 6.90 AMSTERDAM ROTTERDAM EINDHOVEN AMERSFOORT HAARLEM UTRECHT NIJMEGENMAASTRICHT (5) Ze waren praktisch verloofd. Hun ver houding had door gewoonte eigenlijk niets officieels gekregen, maar deson danks leefden zij met gedachten aan de toekomst, waarin zij onverbrekelijk aan elkaar waren verbonden. Duizend Linda's zouden daarin geen verandering brengen en toch Kijk Linda zich daar nu toch aanstellen met die kerel, die wel iets geleek op een straatmuzikant. Waarom ergerde hij zich dan daaraan? Als hij en Ineke later een huisgezin zouden vormen, waarom moest hij zich dan druk maken over dingen die met Linda Wevels te maken hadden? Ja, waarom had hij feitelijk de uitnodiging aangenomen, terwijl hij daarvoor Ineke in de steek moest laten. Inekedat kleine dappere blonde ding met die klare ogen. Hoe goed had ze de situatie begrepen en behalve een bedroefd waas voor haar ogen en wat minder opgewekte gesprekken, had ze hem verder zijn gang laten gaan. Hoe moest hij haar veerkracht be wonderen, want hij had haar al menig teleurstelling bezorgd in die maanden. Doch ze was niet kniezend thuis blijven zitten. Van de verenigingen, waarvan ze lid was, bleef ze de bijeenkomsten trouw bezoeken. Het had hem wel even ver wonderd. Hij kon zich Ineke niet in denken, zo alleen fietsend langs de polders, zonder hem. Dan voelde hij zich heen en weer ge slingerd tussen het verlangen naar Ineke en de wilde lust om Linda onder zijn persoonlijke invloed te brengen. Hij vond zich een slappeling, iedere keer, als hij het verdriet zag in Ineke's ogen en hij wilde een held zijn, telkens als hij de uitdagende ogen van Linda ontmoette. Ineke wilde hij behouden. De eerste de beste die een hand naar haar durfde uitsteken, zou hij een kopje kleiner maken, maar Linda wilde hij zij wil opleggen. Linda deed zijn bloed sneller stromen en zijn slapen kloppen. Linda vertegenwoordigde de romantiek van de films. Je voelde dat Linda een nog ongekende wereld voor je kon ope nen. Die koelheid was slechts een dun laagje vernis. Hoe was het anders te verklaren, dat slechts een vluchtig aan raken van haar vingertoppen voldoende was, om je gedachten wild te laten rondtollen en je te gedragen als iemand, die de champagne naar het hoofd is ge stegen. De uitnodiging was gekomen en Hilko had zelfs geen seconde meer aan Ineke gedacht. Nu zou hij kennis maken met het exotisch bestaan van Linda. Hij zou haar nader komen, dan wie ook, nam hij zich voor. Ze zou bewondering krij gen voor zijn mannelijk optreden en knap voorkomen. Als een bakvis, dat naar haar eerste bal gaat, had hij voor de spiegel staan draaien. Daarna was hij vol zelfver trouwen naar het huis van Linda We vels gegaan. Als een koud stortbad was al de te leurstelling op hem gevallen bij het zien van de nonchalante kleding van de overige leden van het gezelschap. Het had hem maar half met de situatie ver zoend, dat Linda wel veel werk van haar toilet had gemaakt. De eerste mo menten had hij zich erg opgeprikt ge voeld. Met vreugdekreten was hij begroet en nog had hij niets begrepen. O, hij drie dubbel overgehaalde stommeling, waar had zijn verstand gezeten? Hij was opgenomen in de groep, en hoe. Hun gesprekken over de allerlaat ste films, het bezoeken van bars en het organiseren van knalfuiven had hem maar matig geïnteresseerd. Hun vragen kon hij moeilijk beantwoorden. De meisjes hadden zich dicht tegen hem aangevlijd en meermalen had hij de spottende blik van Linda opgevangen, als hij een weinig genegeerd opkeek. Dan dacht hij weer aan zijn voornemen om zich een beetje man van de wereld te tonen. Doch de verhalen klonken hem soms overdreven belachelijk in de oren en hij meende vast dat hij, zo hij zijn gedachten maar wat meer kon or denen, hen dan wel op enkele leugens zou kunnen betrappen. Maar ze lieten hem geen kans. Het scheen er meer om begonnen te zijn, een sterk pointe aan een verhaal te krijgen. De verteller had dan bij zo'n geslaagd geheel een bijzon der succes. Telkens opnieuw werden de glazen volgeschonken en Hilko had zich al verwonderd dat Linda van haar ouders toestemming had gekregen om een dergelijke hoeveelheid alcohol te schenken. In de loop der gesprekken bleek echter dat de jongelui zelf voor de nodige geestrijke dranken hadden gezorgd. Er werd muziek gemaakt en gedanst. De rock and roll was ook voor Hilko geen onbekende. In eigen kring deed men ook wel eens wat rare sprongen en dat ging dan voor de moderne dans door. Maar hier verwachtte hij ieder moment dat ze het volgende ogenblik in de kroonluchter zouden blijven han gen. Zelf was hij ook in een enigszins overmoedige stemming geraakt. Hij had lang niet alles aanvaard wat men hem aanbood, maar het weinige dat hij tot zich genomen had, scheen voldoende te zijn, om zich enige tijd aan te passen bij de uitgelaten stemming die er heer ste. Hij had zich één gevoeld met de club, toen ze allen een weinig vermoeid van de inspanning, die het diep beleven van de dans meebracht, zich weer in een kring voegden en Hilko aanmoedig den om ook eens iets over zijn dorp ten beste te geven. Of was er hier op dit dichtgeplakte dorp dan helemaal niets te beleven. Zelfs Linda werd gehoond om haar uithoudingsvermogen in deze negorij. Dit werkte op de ridderlijke gevoelens van Hilko. Bovendien kon hij nooit het hakken op zijn doip verdragen en opge jaagd door hun spottende opmerkingen en tot zijn eigen verwondering veel los ser van tong dan hij ooit geweest was, begon hij alle evenementen van het dorpsleven op te noemen. Hij oogstte niet die bewondering welke hij eigen lijk verwacht had. Hilko ging door en roemde het verenigingsleven, de gym nastiek, muziek, zang en volksdans. „Luister", zei hij, „hier dichtbij wor den volksdansen uitgevoerd en als je even stil bent hoor je de muziek." In de stilte welke op zijn woorden volgde huppelde de aanhef van een volksdansmelodietje naar binnen. Hilko zag in zijn verbeelding de paar tjes elkaar buigend begroeten en ten dans leiden. Ineke zou er ook bij zijn. Licht als een hinde bewoog zij zich en iedere keer, bij het wisselen, was hij weer trots als Ineke zijn partner werd. Nog bleef het stil, dan begon het ge zelschap om hem heen luid te joelen. „Dat noemt hij muziek, jongens, zo'n krassend geval van het jaar honderd, daar wordt op gedanst. Hilko toch, jon gen, wat laat je je nu ontgaan. Zit je hier bij zo'n armzalige pick-up en je kunt daar de meest klankrijke muziek beleven." Het gehoon nam geen eind. Hilko was even verbluft. Nu deed hij de volks dansen al zo lang mee en nooit was het hem opgevallen dat de grammofoon, die voor begeleidende muziek zorgde, zo versleten was. Wat maakte voor hem de samenkomsten dan zo mooi en kleur rijk, dat hij het gekras van dit oude instrument nooit eerder had gehoord? Ze lieten hem geen tijd om langer daarover te denken. Hij moest meer over zijn dorp vertellen. Hilko begon over de jaarlijkse kermis en kreeg ook dan weer de kous op de kop. Kermis houden, ja, dat kon men op die boeren dorpen, maar hoe dacht men over de kunst en wat deed men aan culturele ontwikkeling?" Even was Hilko uit het veld geslagen. In zijn verhitte brein kwam toch nog de gedachten, dat zij nodig over cultu rele ontwikkeling moesten spreken. Daar was het de club wel voor. In zijn ijver, om het dorp op zijn voordeligst voor te stellen, zag hij niet hoe ze el kaar knipoogjes toewierpen. Hij zou met hand en tand zijn dorp verdedigen en zeer zeker niet verlooche nen. Zij moesten onder de indruk ko men, al moest hij nog een uur alle voor delen van hun gemeente opnoemen. Vervelen was er echt nooit bij, dat moesten ze geloven. Wilde men iets groots beleven, dan ging men met een groepje naar de stad en bezocht daar schouwburg en tentoonstellingen, of men maakte excursies. „Ja, ja", greeg Hilko de wind van voren, „Toch de stad nodig hé? Geen wonder, je bent hier natuurlijk in één uur volledig uitgekeken. Er is niet eens een zwembad of jeugdgebouw." Hilko zocht koortsachtig zijn hersens af, of hij nog iets ten berde kon bren gen. Hij voelde dat hij tot nu toe maar een armzalig figuur had geslagen. Die nevelige gedachten beletten hem de fut op te brengen, om zich met een zekere minachting boven dit rumoerig gezel schap te plaatsen. Vaag verwonderde hij zich over de keus welke Linda toonde inzake haar vrienden. Flauw drong het tot hem door dat hij niet zo uitbundig verheugd hoefde te zijn, om daarbij te horen. Wat waren er nu nog voor bijzonder heden in zijn woonplaats? Plotseling schoot hem het schilderijenbezit van de gemeente te binnen, triomfantelijk ver telde hij van het kostbare drietal, dat in vroegere tijden door de vroede vade ren aan de gemeente was afgestaan en in de raadszaal een plaatsje had gevon den. (Wordt vervolgd)

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1960 | | pagina 6