DE VALLEI
Dansen
Voor de Jeugd fs
i
V
perken te buiten
flinke werkkrachten
een ervaren chauffeur
het tweede pakje THEE
VOOR HALVE PRIJS
EEN DUBBELTJESREEP
voor 5 cent
Extra vlugk. havermout
VOOR HALVE PRIJS
Altijd een kassabon voor 10°/o korting.
„De Hof
De hamer van de
Bataven
WAT MET WELK ONDERWIJS?
Kon. Ver. „Oost en West"
„OVER ZEE
NAAR DE ZON"
i
Flinke
WERKSTER
gevraagd
begrafenis
SARCO
GLOBINL
De weg omhoog (slot)
NOOIT TE OUD
Vrije tijd
Vorming
Voorzichtig
„DRY SWIM":
navigeren op de grond
A. v. d. Lustgraaf
ll'gezonde
warmte
de
veredelde
petroleum
reukloze
verbranding
MEER WARMTE
VOOR MINDER GELD
Bij 1.4,- De Gruyter-artikelen
Bij elke 2 pakjes margarine ol vet
Elk tweede pak
altijd
Zaterdag
1 5 oktober a.s.
Renswoude
ZITKAMER EN
SLAAPKAMER
Fa J. A. E. v. Offeren
enige nette
meisjes
Voor een
A. W. de Haas
U kunt het toch
niet
afschreeuwen
FEUILLETON
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres:
Parallelweg 10 Veenendaal
WIE ZIJN ER JARIG?
14 okt. Henny Huiberts
14 Hennie Otte
15 Cees v. Capelle
15 Dinie v. d. Weerd
15 Jantje de Hengst
16 Corry v. Engelenburg
16 Netty v. Dijk
17 Kitty v. d. Berg
17 Ward de Kleyn
18 Rob v. Benthem
19 Janneke v. Leeuwen
19 Anke de Gooyer
20 Henny v. d. Weerd
20 Tom Kuipers
20 Henk Klumpenaar
Allemaal gefeliciteerd!
OPLOSSING RAADSELS
I. 1. De appel rolt niet ver van de stam,
2. Nieuwe bezems vegen schoon
3. Beter laat dan nooit.
4. Eind goed al goed.
5. Goede wijn behoeft geen krans.
II. Fles laan oost inkt stek
duur Ep envier ijzer flat
duim edel. Floris de Vijfde.
III. Tom—mot
I. Olifant kameel drommedaris
nijlpaard wasbeer damhert
wrattenzwijn.
II. Bij wesp tor mier kever-
spin.
III. eën, want daarna is het niet leeg
meer.
NIEUWE RAADSELS
Voor ouderen
I.
X - - - - naaigerei
X - - - - andere naam v. ooievaar
X - - - - 3X3
X - - - - plaatsje op de Veluwe
X - - - - Eiland Ind. archipel
Op de kruisjeslijn komt de naam van
een stad in Italië.
II. Een oude juffrouw was erg boos op
haar groenteleverancier. Ze vroeg hem
boos: „Waarom heb je niet een bakje
aardbeien voor me bewaard? Je wist dat
ik nog komen zou"! „'t Spijt me me
vrouw," antwoordde hij, „maar anderen
zijn u vóór geweest. En 't spreekwoord
zegt
III. Het eerste deel is een kleur, het
tweede deel een ander woord voor bos
en het geheel een plaats in Friesland.
Voor jongeren
Vul in deze 16 vakjes in van links naar
rechts en van boven naar beneden:
le rij een boom; 2e rij een profeet uit het
O.T.; 3e rij dient om iets vast te gespen;
4e rij verzameling tenten.
Als het goed ingevuld is komen er in
voor 2 a's; 1 b; 3 e's; 2 i's; 2 k's; 1 1; 2
m's; 1 p; 2 r's.
II. Een roofdier, een voertuig dat ge
bruikt wordt als er sneeuw ligt en een
boom vormen samen de hoofdstad van
een onzer provincies.
III. Ik ben een vis. Sla je m'n kop af
dan word ik een sieraad.
CAPSULES ONTVANGEN VAN
Truus Henken, Yvonne Heykamp, Dickie,
Henny, Janny en Juultje Rovenswaay.
Zilverpapier bracht R. v. d. Meyden.
Heel hartelijk dank en de vriendelijke
groeten van Tante Jos.
Beste Ina, (Overberg)
Ik vond het erg leuk een brief van je
te ontvangen, maar het is natuurlijk niet
zo prettig dat je griep hebt.
De raadsels heb je goed opgelost en nu
maar weer lekker warm onder de dekens.
Schrijf je gauw weer eens? Ja hè en
beterschap gewenst door
Tante Jos
De laatste week van de zomer vakan
tie hadden Paul en zijn zusje Ina bij een
oom en een tante in Nunspeet gelogeerd.
Ze hadden daar erg genoten, want ze
hielden allebei van water en het Flevo-
meer, vlak bij Nunspeet, bood hen volop
de gelegenheid om daarvan te genieten.
Je kon er varen in een gehuurde kano
en heerlijk ronddrijven op een opgebla
zen luchtbed. Op een middag stapten
Paul en Ina weer in een kano om een
eind het Flevomeer op te peddelen. Ze
mochten best met z'n tweeën gaan, want
het water was helemaal niet diep en
bovendien konden ze allebei zwemmen
als otters. Ze pagaaiden hun kano naar
een klein eilandje waar wat gras groeide
en wat riet. Langs de rand liep een smal
strookje zand en Paul legde de kano vast
aan een bosje riet.
„Laten we hier een poosje gaan liggen
en onze sinaasappels opeten," zei Ina.
„Ik geloof dat tante ook nog iets an
ders in de badtas stopte, laten we eens
kijken." Paul vond het best. Hij ging
langit in het gras liggen terwijl Ina een
grote papieren zak uit de rode badtas
viste. „Krentebollen,." lachte Ina. „die
tante denkt dat we altijd maar uitgehon
gerd zijn, maar ik heb er best zin in en
jij Paul?" „En of", zei Paul „geef mijn
deel maar eens gauw hier." Ze genoten
van de krentebollen en sappige sinaas
appels en Ina bleef nog heerlijk wat op
haar rug liggen zonnen. Paul die nogal
ongedurig was, begon dat stilliggen ech
ter al gauw te vervelen.
Hij beende wat door het gras en toen
zag hij ineens een kinderschop liggen,
die vermoedelijk door baders was ach
tergelaten.
Het ding was niet best meer, maar er
kon nog mee gegraven worden en Paul
besloot maar eens een kuil te graven in
het strookje zand, zolang Ina daar nog
in de zon lag te bakken.
DE OUDE HAMER
Paul groef uit alle macht, alsof hij er
een tientje per dag mee kon verdienen
en al gauw had hij een diepe kuil. Weer
stak hij de schop in de grond en toen
stootte hij op wat hards. He, dacht Paul,
wat zou dat zijn? De jongen groef even
verder en toen diepte hij een ding uit het
zand op dat de vorm van een hamer had.
Het ijzer van de hamer was echter ver
weerd en verroest en een soort steel was
dik met modder en aangegroeide schel
pen bedekt. Veel bijzonders was het niet,
maar Paul bedacht, dat het toch wel eens
een waardevolle vondst kon zijn. Eeuwen
lang had de zee deze plek bedekt, maar
daarvoor was het hier misschien wel land
geweest, voordat de zuiderzee was ont
staan. Toen hadden hier ook mensen ge
woond en toen was die hamer misschien
wel in de grond terecht gekomen. Het
ding kon nog wel eens grote waarde
hebben en wie weet wat een directeur
van een museum er voor wilde geven.
Die hamer kon nog wel van de Bata
ven afkomstig zijn.
Op een draf liep Paul naar Ina, die
zo'n beetje was ingedut. Toen Paul haar
echter de hamer onder de neus duwde
was ze meteen wakker.
„Ien kijk es, wat ik opgegraven heb."
„Ina bekeek de vondst met een vies
gezicht. „Wat heb je daar nou aan," zei
ze geeuwend. „Prrr," zei Paul, „het kan
best een hamer zijn waar de Bataven nog
mee hebben getimmerd, het ding ziet er
zo oud uit." Ina bekeek de hamer nog
eens en wreef er wat modder af. Toen
ontdekten ze nog een paar kleine teken
tjes in de steel van de hamer, maar die
waren zo afgesleten dat ze niet meer on
derscheiden konden wat voor tekentjes
het waren. „Misschien is het ding toch
wel erg oud", zei Ina. En als hij van de
Bataven afkomstig is, heeft hij waarde
ook, „zei Paul. „Ik neem hem mee naar
onze meester, die heeft een hoop ver
stand van die dingen." Dat was een goed
idee. Paul en Ina stapten weer in hun
kano en voeren naar het strand terug
waar ze nog een poosje heerlijk bleven
spelen. Toen fietsten ze terug naar Nuns
peet. Paul had de oude hamer in een
krant gewikkeld en zorgzaam in zijn
fietstas geborgen.
BIJ DE MEESTER
Nog enkele dagen bleven Paul en Ina
in Nunspeet, toen moesten ze weer terug
naar hun eigen woonplaats, want de
school zou spoedig weer beginnen. Ze be
dankten oom en tante hartelijk voor de
fijne logeerpartij en op een mooie zomer
morgen fietsten ze samen weer naar huis
Het was een toch van ongeveer vier
uur, dus dat was best te doen. Paul had
zijn hamer maar niet aan oom laten zien,
had toch geen verstand van oude voor
werpen en zou hem er zeker mee plagen.
Nee, de meester moest hem zien, die
wist veel van oude dingen of.
Toen Paul en Ina dan ook gegeten had
den en hun belevenissen aan vader en
moeder verteld, gaven ze elkaar een
knipoogje en ze slipten samen het huis
uit, naar de woning van meester Tim
merman. „Misschien is hij wel honderd
gulden waard," fantaseerde Paul, „dan
delen we eerlijk samen zus." Ina vond
dat fideel van Paul, want hij had de
hamer gevonden. Even later drukte Paul
bij de meester op de bel. Meester Tim
merman kwam zelf naar voren. 'Meneer,'
zei Paul, „we hebben wat bijzonders ge
vonden, een hamer van de Bataven"
„Nou", zei de meester, „dat is nogal
wat, kom er maar even in, dan zullen we
die hamer eens bekijken."
Paul en Ina stapten naar binnen en ga
ven de hamer aan de meester. Die glim
lachte al even toen hij de vondst zag.
Het was wel een hamer maar zeker
geen een van de Bataven. Hij bekeek de
hamer aan alle kanten. „Nou meneer,"
zei Paul, „die is zeker een hoop geld
waard". „Jongens", antwoordde meneer
Timmerman, „ik moet jullie teleurstellen
de hamer is wel een jaar of wat oud,
maar het is geen zeldzame vondst en de
Bataven hadden beslist geen hamers met
zo'n steel er aan, ik vermoed, dat deze
hamer misschien vijftig jaar geleden
SLAPTE NA OPE
RATIE?
Gebruik dan het
bloedvormend
krachttonicum
Bevat naast haemoglobine, alle nood
zakelijke stoffen zoals leverextract
en mineralen die voor de opbouw
van het bloed noodzakelijk zijn.
Verkrijgbaar als dragees
en In vloeibare vorm.
DUTIH N.V. - OEGSTGEEST
eens van een visserschuit in zee is ge
vallen. Paul en Ina keken wel erg teleur
gesteld. „Jammer zei Paul, „we dachten
dat we heel wat bijzonders hadden," „Ja
maar", zei Ina, „op de steel staan teken
tjes en we dachten dat het tekentjes van
de oude Germanen waren." De meester
bekeek de steel eens en zei: „Daar staat
inderdaad wat op, maar het is zo versle
ten dat ik het niet meer zien kan, wacht
ik haal even een vergrootglas." Meester
pakte het vergrootglas en tuurde erdoor
naar de steel van de hamer. Paul en Ina
wachtten vol spanning. En weer glim
lachte de meester. „Jammer," zei hij, „ik
moet jullie weer teleurstellen. Er zijn
wel letters in die steel gebrand, maar als
ik goed kijk dan staat er: Hakvoort Urk.
Het geheim van de hamer is opgelost.
Hakvoort is een Urker naam en visser
Hakvoort zal vroeger deze hamer over
boord hebben laten vallen." ,Nou meneer'
zei Paul, „smijt het ding maar in uw
vuilnisvat."
„Nee Paul," antwoordde meester, „dat
doe ik niet, die hamer gaat naar het mu
seum in Schokland, misschien vinden ze
het daar nog wel aardig een Urker ha
mer tussen de andere oude spullen te
leggen."
Iedereen kan dat onderwas volgen waarvoor h(j, wat capaciteiten betreft, ge
schikt is. Maar de omstandigheden kunnen er de oorzaak van zün, dat iemand
in z(jn jeugd niet in staat is de voor hem meest ideale dagschool te bezoeken.
Dat kan een rem zyn voor zyn verdere ontwikkeling, maar het behoeft beslist
geen belemmering te zyn. Steeds meer onderwijsinstituten gaan zich bemoeien
met hen die in hun jonge jaren niet verder hebben kunnen leren maar nu de
behoefte gevoelen aan verder, veelal gespecialiseerd, onderwijs.
Overigens, de maatschappij groeit
verder en wanneer men die ontwikke
ling niet bijhoudt, loopt men maar al
te gemakkelijk het gevaar achterop te
geraken, met alle nare gevolgen daar
van.
Vele bedrijven hebben aan hun fa
brieken een bedrijfsschool verbonden,
waar niet alleen de nieuwelingen, maar
soms ook de oude garde in de geheimen
van de nieuwste vorderingen worden
ingewijd.
Het avond- of schriftelijk onderwijs
is vooral favoriet bij hen, die een werk
kring in een administratieve sector
hebben gevonden In de provincie volgt
men vooral schriftelijk onderwijs,
waarbij veel afhangt van de ijver van
de student. In de grote steden heeft
men meer gelegenheid voor het be
zoeken van een instituut voor avond
onderwijs. In beide gevallen leert men
in zijn vrije tijd, al geven vele werk
gevers enkele uren studieverlof. Het is
ook voor hen gunstig wanneer hun
werknemers zich verder ontwikkelen.
En bovendien weten velen van hen de
initiatieven van hun werknemers naar
waarde te beoordelen. Een nieuw diplo
ma betekent vrijwel altijd een nieuwe
salarisverhoging en bevordering.
Na de tweede wereldoorlog is men
begonnen met verschillende vormings
instituten voor de leerplichtvrije jeugd,
die na de eerste jaren van onderwijs de
maatschappij intrekt. Onderwijs kan
men het eigenlijk niet noemen, het is
een bijzondere pedagogische activiteit,
waarvan de waarde onschatbaar is. Het
is een mengeling van onderwijs en
jeugdwerk, die de jongen of het meisje
enige jaren begeleidt op zijn aanvan
kelijk moeilijke weg door de vreemde
en soms vijandige maatschappij.
Nederland heeft drie landelijke orga
nisaties, die zich, gesteund door het
ministerie van onderwijs, kuisten en
wetenschappen, met dit werk hebben
belast. Het zijn de (neutrale) Nationale
Stichting voor Mater Amabilisscholen,
het Nationaal Curatorium Katholieke
Levensscholen voor Jongens en Jonge
mannen. (De naam doet door zijn uit
gebreidheid echt Nederlands aan), en
het (Prot.-Christ.) Nationaal Centrum
Vorming Bedrijfsjeugd.
In 1957 namen ongeveer 34.000 jon
geren aan dit onderwijswerk deel, van
wie er 12.000 de een of andere dag
cursus volgden.
Het spreekwoord, dat men „nooit te
oud is om te leren", wordt, dank zij de
vele inrichtingen voor avond- of schrif
telijk onderwijs, ook van de kant van
het onderwijs gerealiseerd.
Dat hiervoor grote belangstelling be
staat, bewijst zowel het grote aantal
deelnemers als het grote aantal insti
tuten. Onder alle koren schuilt echter
een hoeveelheid kaf. Helaas is dat ook
zo bij de, op een economische basis ge
grondveste, particuliere onderwijs
instellingen. Zij ontvangen geen sub
sidie en moeten rondkomen van de ont
vangen lesgelden, die in sommige ge
vallen dan ook vrij hoog zijn. Wat niet
wil zeggen, dat, hoe hoger het lesgeld,
hoe beter het onderwijs is.
Wil men geheel onpartijdig worden
voorgelicht, dan is een briefje of tele
foontje naar het ministerie van onder
wijs, kunsten en wetenschappen te Den
Haag, voldoende. Het kan veel narig
heid en tevergeefse moeite en last
voorkomen.
Sinds enige tijd heeft de KLM in het
Vluchtproduktiegebouw op Schiphol
een lange afstand navigatietrainer, „dry
swim" genaamd, in gebruik om jonge
vliegers en telegrafisten en ook wel
oudere ervaren vliegers, die van de
ene route op de andere overstappen,
op de grond praktische ervaring in het
navigeren bij te brengen. Deze naviga
tietrainer, die in binnen- en buitenland
se luchtvaartkringen grote aandacht
heeft getrokken, is door de KLM zelf
ontworpen en geheel in eigen beheer
vervaardigd.
Tot voor die tijd moesten de leerlin
gen na de theoretische opleiding op een
aantal intercontinentale vluchten als
extra bemanningsleden mee voor prak
tische oefening, waarna een examen-
vlucht met een navigatie-instructeur de
cursus afsloot.
Met de „dry swim" methode is het
aantal oefenvluchten belangrijk gere
duceerd, omdat deze een zo getrouw
mogelijke nabootsing is van het werk
aan de navigatietafel in de stuurhut en
die het voordeel biedt dat zes leerlingen
er tegelijk „gelest" kunnen worden.
De „dry swim" komt eigenlijk neer
op hetzelfde principe als de zgn. „Link
trainer" en bestaat uit een groot instru
mentenbord, waarop alle navigatie-in-
strumenten in viermaal de werkelijke
grootte zijn aangebracht. Er is een klok,
een drukhoogtemeter, een radio hoogte
meter, een snelheidsmeter, een tempe
ratuurmeter, twee Gyrosyn-kompassen,
twee automatische richtingzoekers, een
„mach" meter en een zgn. „doppler na
vigator".
Onder het instrumentenbord staat
een tafel waarop onder een glasplaat
een werkkaart ligt met de te vliegen
route. Over deze glasplaat beweegt zich
een elektrische krab, die het vliegtuig
voorstelt en die ingesteld wordt op de
te vliegen koers, de snelheid en de
wind. De bediening van de instrumen
ten en de krab geschiedt door de in
structeur, die als gezagvoerder fungeert
en die door middel van een koptelefoon
in verbinding staat met zijn leerlingen.
De cursus begint met een zgn. „meteo
briefing" d.w.z. de leerlingen krijgen,
zoals bij elke werkelijke vlucht, infor
maties over de weersituatie op de te
vliegen route, aan de hand waarvan
een vliegplan wordt opgemaakt. Wan
neer de oefenvlucht op de grond aan
vangt, wordt aangenomen, zoals in de
praktijk meestal het geval is, dat zich
inmiddels verschuivingen van de ver
schillende drukgebieden hebben voor
gedaan, welke de leerlingen uit diverse
waarnemingen o.a. de instrumenten,
het Loran-apparaat en de sterbestek
ken moeten opmaken. Gedurende de
vlucht zullen de leerlingen overeen
komstig de noodzakelijk geworden
koerswijzigingen de instructeur moeten
adviseren, die uiteraard reeds over de
van tevoren vastgelegde juiste beslis
sing beschikt.
Naarmate de cursus vordert, laat de
instructeur de klok sneller lopen om
zodoende de vaardigheid van de leer
lingen te toetsen. De duur van een les
vlucht op de navigatietrainer is onge
veer gelijk aan de duur van een werke
lijke vlucht, d.i. ±6ó7 uur.
Door deze wijze van oefenen, waar
mee de situaties aan boord volkomen
worden nagebootst, wordt de omslach
tige en kostbare training aan boord be
langrijk bekort en kan de navigatie-
opleiding aanzienlijk worden versneld,
waarbij met minder instructeurs kan
worden volstaan.
vertoont op vrijdagavond 14 okt. a.s., om 8 uur,
in de nieuwe kantine van de Ritmeester Sigaren
fabrieken de interessante reisfilm
Opgenomen door de Rotterdamsche Lloyd.
Toegang vrij.
N.V. NEDERLANDSCHE MAATSCHAPPIJ
VAN KOGELLAGERS
TE VEENENDAAL
zoekt voor verschillende afdelingen in
de fabriek
Gegadigden (mann. zowel als vr.), leef
tijd vanaf 20 jaar, kunnen zich aan
melden bij de Portier (ingang Groene-
veldselaan), iedere werkdag van 9-12
uur en van 14-17 uur, 's zaterdags van
9-12 uur en 's maandags bovendien van
19-20 uur.
GEVRAAGD
VOOR DIESELVRACHTWAGEN
Transportbedrijf
Zandstraat 117-119 Veenendaal Telef. 2129-2084
9
Elke thee die U wenstook theezakjes.
Bij f.8,- aankoop kunt U twéémaal profiteren,
enz. Een prachtige aanbieding I
(extra margarine uitgezonderd)
Neem zoveel pakjes als U maar wilt
en profiteer elke keer.
Dubbeltjesrepen zijn er in melk en puur.
Het wordt nu weer tijd voor een extra stevig
ontbijt. Niets is er gezonder dan havermout
vóór school of werk. Deze havermout Is in
één minuut gaarl
het Snoepje van de Week voor
slechts 15 cent bij aankoop
van f 4,- De Gruyter-artikelen.
Oók bij de weekreclames
Deze aanbiedingen zijn
12 t/m 18 oktober
van
601012
voor 1 dag per week en één
uur per overige werkdagen.
Aanmelden:
„ZONNEGOUD"
Van Deventerstraat 27
Rhenen
Telefoon 450
9
Alleenstaande dame, 60 jr.,
zoekt per 1 november a.s.
in Rhenen of omgeving on-
gemeub.
met kookgelegenheid Bij
voorbaat daar waar wat
aanspraak en gezelligheid
te verwachten is. Br. aan
mevr. S. C. Wirtz-van Tol,
F. 116 A, Oirschot.
Leinweberstraat 57
Veenendaal
Wij vragen voor ons
borduuratelier
met auto's zijn wij speciaal
Ingericht
4-8 persoons auto's
disponibel
N.V. v/h Fa. Wed.
Kerkewijk 91, Telef. 2845
Wanneer u de goede hoe
danigheden van uw arti
kelen onder de aandacht
van het kopend publiek
wilt brengen.
Daarvoor staat ,De Vallei'
te uwer beschikking. Dit
nieuwsblad wordt, doordat
het plaatselijk en regionaal
nieuws brengt, niet ge
lezen, maar „gespeld"
van A tot Z. In die sfeer
genieten ook uw adver
tenties een bijzondere be
langstelling. De resultaten
bewijzen dat. Adverteert
dus in De Vallei. Het blad
met verreweg de grootste
oplaag voor de omgeving
(8)
Marrigje zou van schaamte door de
grond zinken. Wat men ook dacht, dit
zou hij haar besparen.
Na een ogenblik van stilte vroeg Bob
of hij vergunning had om naar huis te
gaan. Juist wilde de burgemeester ant
woorden, dat hij voorlopig wel gaan
kon, toen een blik van Polten hem
daarvan terughield.
Opperwachtmeester Polten zette de
ondervraging voort.
„Heb je soms iemand zien weglopen,
in de tijd dat je je daar ophield?"
Bob beaamde dit. De burgemeester
veerde op.
„Weet je ook wie het was?"
Bob schudde ontkennend zijn hoofd.
In de glimp van het lantaarnlicht had
hij een slank postuur gezien, hij meende
dat de vluchteling een donkere en weel
derige haardos had.
Burgemeester Zwiersma schoof ge
ïnteresseerd in zijn stoel naar voren.
„Je kent toch wel de banketbakker
Vrenken?", vroeg hij gespannen.
Met een verschrikte kreet vloog Pol
ten overeind. „Burgemeester ik protes
teer", bulderde hij en de blik die hij
Bob toewierp was gewoon bloeddorstig.
Een ogenblik amuseerde Bob zich met
de grote verontwaardiging van Polten.
Hij had reeds van meerdere zijden ge
hoord, hoe Polten dagelijks zijn ronden
zo indeelde dat hij zich zogenaamd on
gemerkt enige tijd in de buurt van juf
frouw Vrenken kon ophouden. Allicht
viel daardoor haar broer ook onder zijn
bescherming.
Natuurlijk viel er aan de integriteit
van Polten niet te twijfelen, maar noch
tans was liefde blind. Wanneer hij zijn
eigen hart onderzocht, was hij nu ook
in staat om ten koste van zijn eigen
goede naam een offer te brengen, ter-
wille van zijn aangebedene.
Bob had echter geen zin om een gro
ter offer te brengen, terwille van Pol-
tens verliefdheid. Tenslotte zat hij
doodonschuldig al genoeg in de nesten.
Wanneer Polten voor rede vatbaar was
en hem niet zo maar voor de burge
meester had geleid, dan was die hele
affaire zonder verdere stoornis ver
lopen.
Dan was hij ook wel niet aan zijn
aanzoek toegekomen, maar zijn samen
zijn met Marrigje had dan tenminste
geen ontijdig einde genomen. Hij kon
daarom onmogelijk medelijden voelen
voor Polten. De vluchteling had werke
lijk wel iets weg van Vrenken, maar
daar zou hij nooit geen eed op kunnen
doen en dat zei Bob dan ook tegen de
burgemeester.
Zwiersma zweeg teleurgesteld en Pol
ten keek zwaar broedend voor zich.
Bob draaide op zijn stoel. Zou Marrigje
naar huis zijn gegaan, of zou ze in de
buurt nog op hem wachten?
Burgemeester Zwiersma wilde nog
een poging wagen om Bob tot open
hartigheid te bewegen. Als hij eens
open kaart met hem speelde. Verdraaid,
ondanks zijn geheimzinnigheid mocht
hij die jongen wel. Zijn intuïtie zei
hem, dat Bob poogde, om een vriendin
netje buiten schot te houden en hoe
wel hij het geen stijl vond, voor een
Wevels, om voor een vertrouwelijk sa
menzijn de achterkant van het gemeen
tehuis uit te zoeken, moest hij het toch
waarderen, dat Bob, ondanks de on
prettige positie, waarin hij nu verkeer
de, geen woord over zijn eventueel ge
zelschap had losgelaten.
De halfverwijtende, halfboze blik van
Polten negerend, vertelde hij Bob van
de zo juist ontdekte diefstal van de
schilderijen uit de raadszaal.
„Het spreekt toch haast vanzelf", al
dus de burgemeester, „dat hier iemand
aan het werk geweest is, die hier aar
dig met de toestand op de hoogte is.
Een vreemdeling weet toch niet, dat
daar kostbare schilderijen hangen. Aan
de andere kant zou ik ook geen enkele
dorpsgenoot willen verdenken, al was
het alleen maar om hun geringe belang
stelling voor de kunst. Er moet hier
iemand aan het werk zijn geweest, die
wist dat de toegang betrekkelijk vrij is
en die bovendien kans ziet om het ge-
stolene in de stad, of waar dan ook on
gemerkt kwijt te raken. Een dorpeling
ziet daar geen kans toe. Het moet
iemand zijn, diemet een voorzichtige
zijdelingse blik naar Pol ten hier nog
maar enige tijd woont en
„Dat is met de familie Wevels het ge
val" .blafte Polten, die blijkbaar kostte
wat het kostte, die Vrenken wilde ver
dedigen.
Onaangenaam verrast zweeg burge
meester Zwiersma. Hij vond dat Polten
nu toch wel zijn bevoegdheid te buiten
ging. De zaak moest wel degelijk aan
alle kanten onderzocht worden en hier
kon geen vriendjespolitiek getolereerd
worden.
„We moeten alle denkbare mogelijk
heden in het oog houden", sprak hij
verwijtend tot Polten. „Zelfs al zouden
we praktisch deze verdenkingen opzij
willen schuiven, dan moeten we in
theorie met alles rekening houden. Elk
onderdeel van deze zaak moet tot in de
finesses worden onderzocht."
Polten stond op. „Met uw permissie,
wil ik daar dan direct maar mee begin
nen", zei hij kort.
Hij voelde dat Bob bij burgemeester
Zwiersma terrein won en hij vond dit
ten koste gaan van juffrouw Vrenken
en haar broer. Tot zijn eigen bevreem
ding voelde hij daardoor een zekere
haat tegen Bob. Een grote onrust maak
te zich van hem meester. Geen minuut
mocht meer voor nader onderzoek ver
loren gaan. Hij moest voorkomen dat
er weer een nieuwe blaam op de Vren-
kens werd geworpen. Hem, Polten,
konden ze niet zo vlug om de vinger
winden, of het nu de familie Wevels
betrof, of wie dan ook. Hij maakte geen
onderscheid.
Diep in zijn hart wist hij, dat hij wel
verschil maakte. Hij dulde immers niet
eens dat de naam Vrenken ook maar
een ogenblik in verband met deze dief
stal genoemd werd. De Vrenkens waren
volgens hem, boven iedere verdenking
verheven, of het nu stadslui waren of
geheide plattelanders. Doch het zou een
zware taak zijn om het te bewijzen.
Deze verdenking, gevoegd bij de min
der mooie opinie, welke men, sinds de
verdwijning van de Dintels, rondom de
Vrenkens gevormd had, zou als een
brandende lucifer zijn bij een droge
hooiberg.
Spinnijdig verliet hij het raadhuis.
Nog geen minuut later moest hij opzij
springen voor een grote personenauto,
die, roekeloos bestuurd, met een veel
te grote bocht de hoek om reed.
Plotseling oplettend, was hij in staat,
al ging het met levensgevaar, om de
volgende auto, waarmee men dezelfde
manoeuvre dreigde uit te voeren, aan
te houden. Uit de auto kwam hem een
alcohollucht tegemoet. De bestuurder
was echter een betrekkelijke kalme
jongeman, die rustig verklaarde dat hij
altijd zijn verstand bij elkaar hield, als
hij achter het stuur moest zitten.
Na enig onderzoek moest Polten toe
geven dat de bestuurder de waarheid
sprak, bleef over, dat men te veel links
van de weg had gereden. In normale
gevallen zou het bij een stevige uit
brander zijn gebleven. Nu aanvaardde
hij geen verontschuldigingen en maak
te proces-verbaal op. Na de nederlaag
op het raadhuis had hij behoefte om
zich te handhaven.
Al schrijvende ergerde hij zich aan
het aanhoudend gegichel wat uit de
auto opklonk. Plotseling schoot hem te
binnen, dat hij feitelijk wantrouwend
moest staan, tegenover iedereen die hij
vanavond nog tegen zou komen. De
meest onwaarschijnlijke toevalligheden
zouden hem op een spoor kunnen bren
gen.
Bars informeerde hij waar het ge
zelschap zich had opgehouden. „Ach zo,
bij de familie Wevels, ze moesten hem
niets wijsmaken, want men maakte er
daar in huis geen boerenkermis van'.
De opmerking werd met een waar
derend lachsalvo beantwoord. Als hij
het dan graag wilde weten, zij waren
door de dochter uitgenodigd, maar die
had nu belangrijker zaken aan de hand
met een zekere Hilko Voorhout.
(Wordt vervolgd)
