DE VALLEI
Wereldspaardag 1960
HET PLEZIER VAN HET SPAREN
Toch is sparen zinvol
Moedêt
rrSABrDERM-"™
ARAM
„POPULIERENLAAN 58, BEVERWIJK
VEENENDAAL
Voor de Jeugd fa
Het geheim
van de
stalknecht
DERDE BLAD „DE VALLEI''
VRIJDAG 28 OKTOBER 1960
Nr. 86
WAT EEN GELUK
SARCO
GLOBINL
Een lichtend voorbeeld
Bestelwagen botste tegen
boom
Laatste hengelwedstrijd van
„De Rietvoorn"
Militair gaf geen voorrang
BOB EN KEES ALS BRAND
WEERMANNEN
Honorering medewerkers van
algemene ziekenfondsen
ooooooooooooooo
Omstreeks de Wereldspaardag, die in de laatste jaren is uitgegroeid tot een
volle Spaarbankweek - waarin de Wereldspaardag het hoogtepunt blijft
vormen - mediteren wij graag een beetje over de betekenis van het sparen.
Wie in de laatste week van oktober, als de spaarbanken-leden van de Neder-»,
landse Spaarbankbond deze Spaarbankweek vieren, de activiteiten van de
plaatselijke spaarbank waarneemt, vraagt zich misschien wel eens af wat
men met deze jaarlijkse actie beoogt. Het Nederlandse volk is van nature
spaarzaam. Allerlei sociale maatregelen maken het sparen voor moeilijke
tijden en voor de oude dag toch eigenlijk overbodig, meent men. Waarom dan
al die propaganda in de Spaarbankweek en op de Wereldspaardag?
Laten wij deze uitspraken eens nader
bezien. Zolang wij nog overal mensen
ontmoeten die, ondanks het feit dat zij
een redelijk inkomen hebben, voort
durend kampen met financiële moei
lijkheden, vragen wij ons af of we wer
kelijk mogen stellen dat het Nederland
se volk spaarzaam is. Accoord - finan
ciële tekorten in de huishouding hebben
minder te maken met sparen dan met
het onvermogen om het gezinsinkomen
op verantwoorde wijze te besteden.
Maar als wij zien hoe velen de oplos
sing dan maar zoeken in het doen van
aanschaffingen die niet meteen volledig
behoeven te worden betaald - een me
thode waarmede men de financiële pro
blemen vaak onnodig vergroot - dan
wagen wij het te zeggen dat heel veel
mensen zich de kunst van het sparen
toch nog eigen moeten maken. Voor
deze mensen heeft het wel degelijk zin,
eens per jaar met nadruk te wijzen
op het belang dat zij persoonlijk hebben
bij het vormen van een spaarsom.
Wat de uitkeringen betreft, die men
o.a. ontvangt bij ziekte of ongeval, bij
werkloosheid en als men bejaard is ge
worden, inderdaad maken deze het spa
ren om een „appeltje voor de dorst" te
hebben niet meer zo dwingend nood
zakelijk als in vroeger dagen. Maar een
aanvulling lijkt ons als regel niet over
bodig, doch daarentegen zelfs zeer. ge
wenst. Bovendien is er dan nog de
groep van kleine zelfstandigen die bui
ten veel van deze uitkeringen vallen.
Voor iedereen heeft het vormen van
een spaarsom die als financiële reserve
kan dienen dus ook nu nog altijd zin.
Men hoeft er niet zorgelijk
bij te kijken
Toch is er dank zij de sociale voor
zieningen een groot verschil met voor
heen. Toen werd het sparen vooral ge
kenmerkt door zorgelijke bijgedachten,
en daardoor werd het op zichzelf ook
een min of meer zorgelijke aangelegen
heid. Het afgezonderde geld was be
stemd om grote en kleine tegenslagen
op te vangen en men durfde er eigen
lijk nooit goed aan te komen. Het spa
ren van nu is voor talloze mensen ech
ter een veel blijmoediger aangelegen
heid geworden.
Wie enigszins de activiteiten van de
spaarbanken-leden van de Nederlandse
Spaarbankbond volgt (want deze spaar
banken trachten waarlijk niet alleen
tijdens de Spaarbankweek de spaarge-
dachte te verbreiden), zal weten dat
men tegenwoordig vooral ook het doel-
sparen aanmoedigt. Het tamelijk vage
sparen voor moeilijke tijden - waarvan
men naar vanzelf spreekt hoopt dat zij
zullen uitblijven - is hier vervangen
door het sparen voor een zeer concreet
doel, en uiteraard is dit dan vrijwel
steeds een plezierig doel. Men spaart
om straks iets van de huisraad te kun
nen vernieuwen, of deze met reeds lang
begeerde voorwerpen te kunnen aan
vullen. Men spaart voor het aanschaf
fen van een nieuwe radio of voor een
televisietoestel. Hierbij heeft men voor
namelijk genoegen en ontspanning op
het oog. Men spaart voor een nieuwe
stofzuiger, een wasmachine of een cen
trifuge. Hier overweegt het nuttige ele
ment, maar toch komt er het plezier bij
dat de huisvrouw ervan zal hebben.
Men spaart om in de vakantie iets
bijzonders te kunnen ondernemen. Dit
is waarschijnlijk wel een van de aller
prettigste spaardoelen die men kan be
denken, hoewel wij ook hieraan nog
een nuttige kant zouden willen toeken
nen. Want is het niet zo dat men na
afloop van de vakantie meer verkwikt
weer aan het werk gaat, naarmate men
meer heeft kunnen genieten van de
vrije tijd? En is het niet devoornaamste
bedoeling van alle recreatie, dat wij er
nieuwe kracht door opdoen? Als straks
voortdurend meer mensen de beschik
king krijgen over meer vrije tijd, kan
het sparen om bepaalde liefhebberijen
te kunnen beoefenen een nog belang
rijker spaardoel worden dan het nu
reeds is. Ook hier gaan nut en plezier
weer hand in hand.
Sparen voor tijdige vernieuwing en
aanvulling van kleding heeft, behalve
een degelijke, ook nog een prettige kant,
en het zijn heus niet alleen de dames
die er graag goed en modieus gekleed
bij lopen. Zo zien we dus hoe tegen
woordig bij al dit doelsparen het in
vervulling gaan van velerlei wensen
op de achtergrond staat.
Spaarbankweek wijst op
levensvreugde
Dit nu is het, wat wij bedoelen met
het plezier van het sparen. Men heeft
een doel voor ogen, dat men graag wil
bereiken, en aan het spaarbankboekje
ziet men hoe men gestadig vordert op
de weg naar het bereiken van dit doel.
Dit zichtbaar vorderen geeft velen de
animo met een goed volgehouden regel
maat door te gaan met sparen. Bijna
ieder, die op deze manier een of meer
keren een lang gekoesterde wens in
vervulling heeft zien gaan, is daarna
voor altijd gewonnen voor het sparen.
Tenslotte, wie eenmaal is gewonnen
voor de spaargedachte en wie geleerd
heeft geregeld te sparen, zal er mee
doorgaan. Ook als er eens niet een be
paalde wens op de verlanglijst staat.
En zo groeit er dan toch nog de spaar
som die we soms ineens zo bijzonder
goed kunnen gebruiken bij een onvoor
ziene tegenslag. Het plezier van het
sparen wordt daardoor echter geenszins
getemperd.
Integendeel, de mens die een finan
ciële reserve bezit, kan in sommige op
zichten iets onbekommerder leven. En
dat op zichzelf draagt bij aan de levens
vreugde. Hierop te wijzen, is een van de
zinvolle bedoelingen van de Spaarbank
week en de Wereldspaardag.
S. G.
CONSUMPTIE-IJS VOOR DIABETICI
Het grote Amerikaanse zuivelconcern
Borden is onlangs in de staat New-York
begonnen met de verkoop van consump
tie-ijs voor personen lijdende aan suiker
ziekte en verder alle consumenten, die
om welke reden dan ook, geen suiker mo
gen gebruiken.
Met de verkoop is een begin gemaakt
na een lange reeks van laboratorium
proeven èn vanaf het ogenblik waarop de
Staten van New York en New Yersey
hun goedkeuring aan de verkoop van
consumptie-ijs hadden gehecht, waarin
zoetmiddelen zijn verwerkt. Voorlopig
wordt alleen ijs in twee smaken verkocht
namelijk koffie of vanille. Wat smaak,
uiterlijk, stevigheid en kleur betreft, valt
het nieuwe niet van het normale te on
derscheiden.
door Henri Rubens
„Wat een geluk dat ik een stukje van de wereld ben" zong Annie Palmen
op het laatste Songfestival. En dat was voor ons reden om eens te gaan
kijken naar „het stukje van de wereld" waar Annie Palmen woont. In
de aardbeienstad Beverwijk, in de Populierenlaan 58.
Zonder mankeren wordt elke bezoeker van Huize Palmen ontvangen
door de hond, die luistert naar de naam van Beer en die de reeds res
pectabele hondenleeftijd van 13 jaar bereikt heeft.
Han de Roo was vroeger een beken
de sportfiguur. Zijn vrouw Annie Pal
men stelt hem wat populariteit be
treft in de schaduw.
„Wij wonen nog steeds in", pruilt
Annie een beetje en Han licht toe:
„Wij hebben wel een eigen huis, maar
daar mogen wijzelf niet in wonen.
Een heel proces hebben wij erom ge
had en dat hebben wij nog verloren
ook."
Direct bij de binnenkomst van hun
woonkamer merk je het: licht en rust.
En vooral niet saai, want de hoofd-
tinten van het interieur zijn grijs en
rood, zo'n lekker fel rood.
Beerhond is het blijkbaar nog-steeds
niet met onze aanwezigheid eens, want
FORD ANGLIAS RIJDEN 10.000 MIJL
MET 60 MPU
Drie Britse Ford Anglias, standaard
model, hebben dezer dagen elk een af
stand van meer dan 10.000 mijl afgelegd
op het motorcircuit van Goodwood. De
wagens reden met een gemiddelde snel
heid van meer dan 60 mijl per uur. Hier
mede legden zij de afstand die de gemid
delde automobilist per jaar aflegt in ze
ven dagen en nachten af. Hiermee werd
de eerste verjaardag van het uitbrengen
van de nieuwe Anglia op 30 september
1959 gevierd. Sinds die datum zijn er in
Ford fabrieken te Dagneham meer dan
200.000 van deze wagens gemaakt, waar
van ongeveer de helft voor de export.
SLAPTE NA OPE
RATIE?
Gebruik dan het
bloedvormend
krachttonicum
Bevat naast haemoglobine, alle nood
zakelijke stoffen zoals leverextract
en mineralen die voor de opbouw
van het bloed noodzakelijk zijn.
Verkrijgbaar als dragees
•n In vloeibare vorm.
DUTIH N.V. - OEGSTGEEST
hij gromt springklaar op het anthra-
cietkleurig tapijt.
Voor het raam vormt de blankeiken
tafel met een viertal stoelen als van
zelf de eethoek.
„Kijk, dit hebben wij pas gekocht",
wijst Annie in de hoek naar een klein
sierlijk electrisch orgel, „liever had ik
natuurlijk een vleugel gehad, maar
daar is nu eenmaal geen plaats'voor.
En dit is wel een lief ding."
Het orgel is het enige accent in de
kamer waaruit blijkt, dat de huisvrouw
eigenlijk zangeres is. Dat betekent, dat
op vijf van de zeven avonden geen
licht brandt in dit huis. Want ergens
op een bühne plensen dan de lampen
zeeën van licht op de zangeres.
„Mensen zie je dan eigenlijk niet",
erkent Annie, „hoogstens een zaal vol
mensen. Maar je voordracht en je
houding eisen je gehele concentratie."
Wie zo'n leven leidt, heeft meer dan
wie ook behoefte aan een rustpunt.
„Mijn man gaat, als het even kan,
altijd met mij mee. In ieder geval komt
hij me halen. Dan rijden wij samen de
rit naar Beverwijk terug. Soms liggen
wij dan om drie, vier uur pas in bed.
En de volgende morgen, als ik dan zo
om een uur of elf, twaalf op sta, dan
komen mijn eigen fijne uurtjes.
Alleen thuis, een beetje rondlum-
melen eerst, dan wat huishoudelijk
werk, de hond verzorgen, dan geniet
ik van mijn huis."
EEN POEF
Het gematigd moderne meubilair van
de zithoek heeft ook weer de tinten
grijs en rood. Een driezitsbank waarop
je prettig zitten en lui kronkelen kan.
Twee makkelijke stoeltjes, een met een
hoge zug voor de heer des huizes om
sluiten een leuke tafel in pakketvorm.
Met tafels zijn ze overigens in dit huiis
niet zuinig. Overal vindt je ze, in 'alle
formaten. In de gang, zo maar met een
pul fleurige bloemen. Mimi-tafeltjes,
dei zo maar door de kamer gestrooid
worden als er visite is. En dat is nogal
vaak.
Het laaggehouden opbergmeubel past
precies onder het raam aan de andere
kant van de kamer.
„Maar dit is mijn eigen hoekje",
wijst Annie naast de haard, „en ik pre
fereer al vanaf mijn kleutertijd een
poef".
Zij hebben niet eens zo lang hoeven
te zoeken, toen zij een paar jaar ge
leden deze meubels gingen kopen.
„Onze smaken verschillen niet zo
veel en van tevoren hadden wij al zo'n
beetje in ons hoofd hoe het worden
moest. Het is anders de prettigste vorm
van winkelen. Iemand die meubels
koopt kan altijd rekenen op ruim vol
doende aandacht en tijd van de ver
koper. En waar vind je dat tegenwoor
dig nog?"
HEKEL AAN KOU
Tijdens ons gesprek is twee keer de
telefoon gegaan. Een oranisator ergens
in Nederland vraagt naar de vrije data
van de zangeres. Een een collega-jour
nalist controleert bij haar of een be
paald gerucht waarheid bevat.
„Daarom hangt de telefoon hier in de
woonkamer. Dat ding belt steeds maar.
En ik heb een hekel aan kou", lacht
Annie, die zo gewoon thuis een heer
lijk nuchtere Noordhollandse blijkt.
Haar man zegt niet veel. „Oh, maar
hij kan reuze gezellig kletsen hoor",
verdedigt Annie haar echtgenoot, „maar
hij vindt het ook heerlijk om eens thuis
te zijn. Als ik optreedt of in kleed
kamers rondhang, zit die stakker in
de zaal en moet luisteren naar liedjes
die hij meer dan wie ook gehoord
heeft. Meestal mag ie niet eens roken.
En kijk hem daar nou eens genieten
van zijn stoel en zijn sigaar
Natuurlijk zijn ook hier nog wensen.
Dat eigen huis bijvoorbeeld. „En dan
gaan wij heerlijk weer wat bijkopen,
hè Han?"
verheugt Annie zich nu al, „ik heb
toch een leuke schemerlamp gezien
jongen
Het gezegde dat elke Nederlander
bijzonder veel waarde aan zijn eigen
huis en de inrichting daarvan hecht,
blijkt altijd waar. Zoals ook hier in
Huize Palmen, waar de dagorde een
tikje buiten het gewone ligt. Waar de
sfeer zachtjes zingt: „Wat een geluk
dat ik een stukje van de wereld ben".
WIJZIGING TARIEF VOOR BRIEVEN
BOVEN 20 GRAM
Het binnenlandse port voor brieven
boven 20 t.m. 100 gram, dat thans 25
cent bedraagt, zal met ingang van
1 december 1960 worden verlaagd tot
24 cent.
Deze tariefswijziging komt tegemoet
aan de bezwaren van het publiek tegen
het bestaande tarief, die een gevolg
zijn van de omstandigheid, dat men
veelal alleen over postzegels van 12
cent beschikt en van de veronderstel
ling, dat brieven van een (iets) hoger
gewicht dan 20 gram met 2 postzegels
van 12 cent, toereikend zijn gefran
keerd.
Het port der brieven boven 20 tot en
met 40 gram, bestemd voor Suriname,
de Nederlandse Antillen, Nederlands
Nieuw-Guinea, België en Luxemburg,
wordt in verband met het vorenstaan
de met ingang van genoemde datum
eveneens verlaagd van 25 cent tot 24
cent.
Nu de (donkere) herfst is aangebro
ken doet het Verbond voor Veilig Ver
keer een beroep op alle weggebruikers
in het verkeer een „lichtend voorbeeld"
te zyn. In de figuurlijke, maar ook in
de letterlijke zin des woords. Afschu
welijke ongelukken in het najaar van
1959 hebben aangetoond dat onvol
doende of overmatige (dus verblinden
de) verlichting gecompliceerde ver
keersongelukken kunnen veroorzaken.
Het Verbond roept door middel van
een pakkende affiche - o.m. op alle
postkantoren te zien - door televisie
filmpjes en door korte radioklankbeel
den op, alle aandacht te besteden aan
de verlichting.
Iedere weggebruiker kan er toe bij
dragen het verkeer bij duisternis vei
liger te maken.
DE VOETGANGER door bij duister
nis zoveel mogelijk lichte kleding (of
bijv. een lichtgevende ceintuur) te dra
gen.
DE FIETSER en DE BROMFIETSER
door steeds de stand van de koplamp
in de gaten te houden - zij kunnen
automobilisten soms lelijk verblinden -
en door te zorgen voor een felrood ach
terlicht en een helderwit spatbord.
DE AUTOMOBILIST door 's mor
gens voor zijn vertrek zijn lampen
even te proberen en daarbij de cligno-
teurs en de stoplichten niet te ver
geten (het rode schijnsel op uw ga
ragedeur of in de bumper van een ach
ter u geparkeerde auto zegt genoeg),
door te zorgen voor reservelampjes,
door er op toe te zien dat de koplam
pen met gelijke sterkte branden, door
altijd en overal te dimmen waar een
lichtschijnsel (over een heuveltop, in
een bocht enz.) op de komst van een
tegenligger duidt en door óók te dim
men voor een „voorligger" inplaats van
hem via de achteruitkijkspiegel een
(gevaarlijke) blinddoek om te leggen.
Het Verbond voor Veilig Verkeer
doet dit beroep op weggebruikers voor
een goede verlichting in het verkeer
tezamen en gelijktijdig met twaalf an
dere veilig-verkeersorganisaties in en
buiten Europa, in de overtuiging dat
veel ongelukken op de weg die bij
duisternis gebeuren, niet behoeven
voor te komen en er mensenlevens ge
spaard kunnen worden wanneer ieder
een van een goede verlichting een goed
gebruik maakt.
NIEUW ZAAD VOOR PLANT
EN OLIFANT
De „Agave Americana" heeft de af
gelopen zomer op het voorplein van
Ouwehands Dierenpark gezorgd voor
een fantastische bloemenpracht. En zo
als toen al werd voorspeld betekende
dat tevens, dat de plant na deze bloei
periode tot afsterven gedoemd zou zijn.
Inmiddels is het zover gekomen. De
meters lange stengel hangt reeds slap
en wat eens een prachtige bloementros
was, is nu niets meer of minder dan
een bruine verdorde massa. Zaad geeft
de plant niet in ons kille klimaat, zodat
moest worden uitgezien naar een an
dere oplossing.
De heer Ouwehand, terug van een
zakenreis naar Zuid-Europa, heeft daar
agavezaad kunnen bemachtigen, dat di
rect bij terugkomst op de Grebbeberg
in de tropische kassen op het park werd
uitgelegd. De gehele staf tuinpersoneel
wacht nu in spanning op dc evontuele
resultaten.
Een geheel ander voortplantingspro-
bleem waarmee Ouwehands Dierenpark
te kampen heeft is dat van de olifanten.
„Selma" en „Helma", beiden wijfjes,
zouden graag een lieve kleine baby
hebben, maar aangezien er praktisch
nergens in de diergaarden mannetjes
olifanten worden gehouden, waarschijn
lijk omdat ze té onhandelbaar zijn,
zijn er talrijke kinderloze jaren voor
bijgegaan.
De heer Ouwehand heeft op zekere
dag logisch geredeneerd en gezegd,
waarom kan er wel K.I. worden toe
gepast bij de Nederlandse rundvee
stapel en niet bij mijn olifanten.
Hij heeft de daad bij het woord ge
voegd en contact gezocht met het bui
tenland, om te trachten door kunst
matige inseminatie jonge olifantjes te
fokken.
Eerlijk gezegd geven we hem méér
kans met zijn meegebrachte agave
zaadjes.
VRAGEN OVER GODSDIENSTIGE
OPVOEDING VAN HET KIND
Op de Regionale najaarsconferentie
van de Nederlandse Zondagsschool
Vereniging, die op 29 oktober te Ede
in de Thaborkerk wordt belegd, zal
o.m. een inleiding worden gehouden
door mevrouw Eberlé-Gotlieb, over het
onderwerp: „Is het joodse volk nu nog
Gods uitverkoren volk?"
Zeer vele kinderen worden via zon
dagsscholen, dagscholen en in het gezin
in aanraking gebracht met de bijbel,
waarbij echter wel eens wordt ver
geten, dat dit boek een door en door
joods boek is, terwijl er de eeuwen door
een minder goede verstandhouding tus
sen joden en christenen bestond.
Paulus zegt echter in zijn brief aan
de Romeinen, dat niet-joden als een
wilde loot tussen de heilige takken zijn
geënt en daardoor deel hebben aan de
saprijke wortel van de olijf.
Behalve ruime gelegenheid tot dis
cussie, waarbij ook vragen in het alge
meen kunnen worden gesteld, zal de
film „Dusty en het blinde meisje" wor
den vertoond, waarin een kind zeer
veel moeite heeft om vertrouwen te
geven aan zijn beste vriend, de hond
Dusty.
Op de conferentie wordt een tentoon
stelling ingericht van hulpmiddelen en
studiewerken.
In de Dwarsweg te Overberg is zater
dagmiddag een bestelwagen, bestuurd
door mevr. D. uit Amerongen op tot nog
toe onverklaarbare w(jze tegen een boom
gereden. Met vele schaafwonden en een
hersenschudding is de chauffcuse op ad
vies van dr. Reydon uit Veenendaal naar
het Julianazlekenhuis vervoerd.
Mevr. D. die normaal over de Dwars
weg reed en geen hinder had van overig
verkeer begaf zich op zeker moment ge
heel links van de weg, schoot hierna in
volle vaart naar de rechterkant van de
rijbaan en kwam daar tegen een boom tot
stilstand. De bestuurster werd uit de wa
gen geslingerd en kwam in een weiland
terecht. De bestelwagen die aan de voor
zijde geheel ingedrukt was moest met een
takelwagen weggesleept worden.
LEDENVERGADERING
„DE RIETVOORN"
Woendsdag 2 november a.s. houdt de
plaatselijke hengelsportvereniging „De
Rietvoorn" een ledenvergadering bij G.
v. Geerenstein aan de Nieuweweg.
De Veencndaalsc hcngelsportvereniging
„De Rietvoorn" heeft zaterdagmiddag in
dc Rijn by Ingen haar laatste onderlinge
wedstrijd van dit seizoen gehouden.
Niet minder dan zeventig leden hadden
voor deze middag ingeschreven. Wellicht
zijn de vissen voor dit grote aantal ge
schrokken want de vangst was zeer ge
ring. De eerste prijs was voor A. Sukkel
en de tweede en derde resp. voor A. v. d.
Haar en R. v. Dijk. Wisselbeker-winnaar
werd C. Leppers met 51 punten.
KERSTBOUT VERDWENEN
Bij de politie is aangifte gedaan van
een diefstal van drie konijnen uit een hok
bij van R. in Veenendaal.
Bij het politionele onderzoek werd ook
nog gebruik gemaakt van de speurhond,
echter zonder resultaat. De konijnen wa-
voor de Kerst bestemd.
BROMFIETSER NAM BOCHT TE RUIM
Doordat de bromfietser S. uit Veenen
daal, die zaterdagmiddag op de Kerke-
wijk reed, bij het rechtsafslaan naar de
Stationssingel de boch te ruim nam,
kwam hij in botsing met de hem tege
moetkomende personenauto, bestuurd door
W. uit Veenendaal. De bromfietser liep
ontvellingen aan de knie op, terwijl bei
de voertuigen licht werden beschadigd.
FILM OVER BOEREN IN FRANKRIJK
Voor de CBTB-leden werd vrijdagavond
in de Korenbeurs een film vertoond over
het leven van de Hollandse boeren in
Frankrijk. Ook aan de hand van schit
terende kleurendia's konden de talrijke
aanwezigen zien hoe de Hollandse boer
het in Frankrijk maakt. Aan het einde
van de avond werd op het witte doek nog
een reis gemaakt naar o.a. Joegoslavië en
Zwitserland.
Op de hoek Dr. ColjjnstraatDr. Slot.
de Bruinestraat heeft zich zaterdagavond
om streeks zes uur een aanrijding voorge
daan, tussen twee personenauto's, waar
bij zware materiele schade ontstond.
De militair B. uit Veenendaal reed op
de Dr. Colijnsraat in de richting Patrimo
niumlaan. Op genoemd kruispunt ver
leende hij geen voorrang aan de voor
hem van rechts komende personenauto,
bestuurd door v. K. eveneens uit Veenen
daal. Door de botsing werd B. opzij ge
slingerd, reed met zijn auto dwars door
de omheining en kwam pas op het erf
van de boerderij J. tot stilstand.
De beide autos werden zwaar beschadigd.
Persoonlijke ongevallen deden zich niet
voor. Het onderzoek is in handen gege
ven van de Kon. Marechaussee.
Verschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres:
Parallelweg 10 Veenendaal
WIE ZIJN ER JARIG?
28 okt. Joke Goedhart
29 Jansje v. Meteren, Eist
31 Anneke v. Dijk
31 Jan v. d. Bovenkamp
1 nov. Gerrit Henken, Overberg
1 Ulfilas de Ruyter
1 Anton v. Eden
2 Annie Nuissenburg
3 Keesje v. d. Heuvel
3 Janny v. Heemsbergen, Klundert
Allen hartelijk gefeliciteerd
OPLOSSING RAADSELS
I. Plataan den lork linde
Kastanje ceder.
II. Als er twee bij elkaar zitten.
III. Vele kleintjes maken een grote.
Waar gehakt wordt vallen spaanders.
Alle hout is geen timmerhout.
I. Een kers.
II. Rus met zon Asa wip
Oom kou Ada - eik. Renswoude
III. Alle maanden hebben minstens 28
dagen.
NIEUWE RAADSELS
Voor ouderen:
- X
X
a X
- X
X
X
X
X
X
H
- - d - -
- - t
o - - - -
t - -
- - - - o
r - -
le rij plaats in Limburg
2eHet Gooi
3e Overijsel
4e Utrecht
5eGelderland
6e Nd. Holland
7e Friesland
8e De Achterhoek
9e Gelderland
Op de kruisjeslijn komt de naam van
een plaats in de Noordoost polder.
II. Welke pijp past bij geen woning
En ook heel niet bij tabak?
Welke pijp draagt ieder mens toch
bij zich, maar niet in de zak?
III. Een deel van een schip en een deel
van je gezicht vormen samen een plaats
in Limburg.
Voor jongeren:
I. Als 't koud is, ben ik hard en glad;
Als 't warm is, ben ik dun en nat;
Toe zeg mij even: wat is dat?
II. rui
aa
ie
roo
an
Voor deze vijf delen van woorden moe-
vooraan steeds dezelfde letter komen.
Ook achter komen vijf, steeds dezelfde
letters zo dat het goede woorden worden.
III. Verborgen jongens- en meisjesnamen
1. Ik wou terpentijn in die verf gooien.
2. We hadden net tien kippen verkocht (3)
3. Leg die etenswaren daar maar neer.
4. Is die rode kool gaar moeder?
5. Neem die schar mee naar de keuken,
ders heen. (2)
Bob en Kees zijn gezworen kameraden
Ze zijn allebei op de ulo en het huiswerk
maken ze bijna altijd samen. Ook in hun
vrije tijd zijn ze haast altijd bij elkaar.
In de vakantie zijn ze met de tent op
stap geweest en hebben heerlijk gekam
peerd op de Veluwe.
Op een mooie najaarsdag wilden de
jongens eens een eind gaan fietsen. Het
was zaterdag, de hele week waren ze
druk geweest met hun huiswerk en dus
vonden ook de ouders dat ze best eens
wat frisse lucht mochten gaan happen.
Ze kregen allebei wat geld mee om
onderweg een flesje limonade of choco
mel te kopen en toen gingen de beide
jongens op pad.
Het was prachtig buiten. Er was weinig
wind en het fietsen was een lust. Al
gauw waren ze een heel eind van huis
En onderweg was van alles te beleven.
Eerst zagen ze een auto aan de weg
staan, met een heer en een dame er naast
De heer vroeg aan de jongens of ze met
zijn vrouw de auto een duwtje wilden
geven, want de motor wilde niet aanslaan
De jongens wilden graag helpen. Met de
mevrouw duwden ze de auto vooruit. Dat
was een zwaar karwei, maar ineens sloeg
de motor aan. De meneer gaf ze elk een
kwartje. Bob en Kees zeiden dat het niet
nodig was, maar ze moesten het kwartje
beslist aannemen voor een ijsje. Nou
vooruit dan maar, dachten de jongens.
ROOK UIT EEN SCHUUR
Na het gebeuren met de auto, sloegen
de jongens een zijweg in. Dat was een
smalle weg waar het heel stil was. Hier
en daar stond een boerderij, maar ver
der was er weinig te zien. De jongens
kwamen voorbij een grote hoeve en toen
zei Bob: „Kijk eens Kees, uit die schuur
komt rook." „Ja," zei Kees, „dat lijkt wel
zo, maar een boer kan bezig zijn wat
rommel te verbranden." De jongens re
den een eindje door, maar toen remde
Bob ineens. „Ik ga toch even in die
schuur kijken," zei hij, „want ik ver
trouw het toch niet." „Ach wat", meende
Kees, „de boel vliegt zo maar niet in
brand, de boer lacht je straks uit".
„Dat waag ik erop," zei Bob. Hij reed
met de fiets het erf op en toen zag Kees
ook, dat het in de schuur niet in orde
was, er kwam steeds meer rook door het
dak. „Dat is brand", schreeuwde Bob. De
jongens smeten de fiets aan de kant en
liepen naar de schuur. Kees rukte de
deur open en toen zagen ze achter in de
schuur de vlammen oplaaien. „Vlug,"
schreeuwde Bob, „we kunnen het nog
wel redden". Voor in de schuur stond een
teil met water en de jongens pakten de
teil op en smeten het water in de vlam
men. Dat hielp al direct.
Toen zag Kees een kraan aan de muur
en in een hoek lag een plasticslang. Hij
greep de slang en maakte die aan de
kraan vast. Bob draaide de kraan open
en toen spoot een flinke straal water de
schuur in. Kees richtte op de vlammen.
Hij voelde zich een echte brandweer
man. Het was geen gemakkelijk werk,
want toen de vlammen doofden kwam er
steeds meer rook in de schuur. De ogen
van de jongens gingen tranen, maar Kees
hield moedig vol. Bob zei: „ik ga eens
kijken of er geen hulp kan komen, het
lijkt wel of deze boerderij uitgestorven
De Ziekenfondsraad heeft zijn goed
keuring verleend aan een aantal over
eenkomsten, gesloten tussen de organi
saties van specialisten, tandartsen, apo
thekers en vroedvrouwen enerzijds en
de ziekenfondsorganisaties anderzijds.
De overeenkomsten betreffen de hono
rering van genoemde medewerkers
voor hulp aan ziekenfondsverzekerden
voor het jaar 1961.
SPECIALISTEN
Het algemene peil der tarieven voor
de onderscheidene vormen van specia
listische hulp blijft voor 1961 hetzelfde
met dien verstande, dat partijen over
een tussentijdse aanpassing zullen on
derhandelen, indien de ontwikkeling op
economisch terrein daartoe aanleiding
geeft.
Over een technische aanpassing van
enkele tariefonderdelen zullen nog na
dere gegevens aan de Ziekenfondsraad
worden verstrekt. Deze zullen de uit
gaven der ziekenfondsen voor specialis
tische hulp met minder dan 2°/o doen
stijgen.
TANDARTSEN
De tarieven voor tandheelkundige hulp
zullen voor 1961 een stijging van gemid
deld 6,3°/» ondergaan. Dit betekent naar
schatting een verhoging der ziekenfonds
uitgaven met ±2,2 miljoen gulden (wette
lijke verzekering 1,7 miljoen en vrijwil
lige verzekering 0,5 miljoen). Voor zover
de verzekerden voor tandheelkundige
hulp bijbetaling verschuldigd zijn, zal de
Minister van Sociale Zaken en Volksge
zondheid worden geadviseerd deze bijbe
talingen eveneens met 6,3°/o te verhogen.
Bij de overeenkomst is er van uitge
gaan, dat het zogenaamde verstrekkin
genpakket gedurende 1961 niet wordt ge
wijzigd.
VROEDVROUWEN
Het thans geldende tarief van 55,
per bevalling zal met ingang van 1 janu
ari 1961 worden verhoogd tot 60,voor
vroedvrouwen, in het bezit van de z.g.
uitgebreide bevoegdheid. Voor haar, die
deze niet bezitten wordt het honorarium
van 50,— op 55,— gebracht. De meer
dere uitgaven der ziekenfondsen worden
als gevolg van deze herziening begroot
op 520.000,— (wettelijke verzekering
385.00,en vrijwillige verzekering
135.000,—).
De verhogingen der onderscheidene ho
noreringen houden in hoofdzaak verband
met de stijging van het loonpeil, de huur-
compensatie per 1 april 1960 en de geste
gen praktijkkosten.
KOE IN DE SLOOT
Bob vloog de boerderij binnen, maar
hij zag niemand van de bewoners. Hij
vond het maar gek. Alle deuren open,
geen mens te bekennen en een schuur
die in brand stond. Hij ging naar Kees
terug en hij zag dat het gevaar bezworen
was. De beide jongens waren net op tijd
geweest. De vlammen waren al helemaal
verdwenen en ook de rook werd minder.
Toen zagen de jongens dat in de hoek
van de schuur een brandend fornuis
stond en dat er vuur uit dat fornuis op
de vloer was gevallen en in aanraking
was gekomen met oude papieren zakken.
Daardoor was de brand ontstaan.
Toen hoorden de jongens ineens gehijg
achter zich. Ze keerden zich om en ze
zagen in de deuropening een boer staan.
De man hijgde naar adem en het zweet
lekte hem van het hoofd. „Gelukkig",
steunde de man, „het vuur is gedoofd, ik
dacht dat mijn hele boerderij er aan zou
gaan, jullie hebben me prachtig geholpen
jongens." De boer drukte de jongens
warm de hand en toen pakte hij een vork
en wierp de smeulende zakken naar bui
ten. Het gevaar was nu helemaal voorbij.
Bob en Kees moesten in de kamer ko
men en daar vertelde de boer wat er ge
beurd was. Zijn vrouw was die middag
met zoon en dochter naar de stad gegaan
om een en ander te kopen. De boer had
in de schuur het fornuis aangemaakt om
voer voor de varkens te koken. Hij stook
te met brandhout. En toen was ineens
een buurjongen binnen komen vliegen
met de mededeling dat er een koe in de
sloot zat en het dier op punt van ver
drinken was. De boer was snel naar de
weide gelopen en toen hij met enkele bu
ren bezig was de koe uit de sloot te trek
ken, had hij ineens rook uit de schuur
zien komen. De buren waren bij de koe
gebleven en hij was naar de schuur ge
sneld. Hij was echter bang te laat te ko
men, maar tot zijn grote blijdschap had
hij in de schuur de beide jongens gevon
den, die het begin van brand al geblust
hadden. Toen de boer naar de weide
vloog om de koe te helpen was er een
stuk brandend hout uit het fornuis geval
len en vlak bij de lege zakken terecht ge
komen en zo was de brand ontstaan.
De boer was erg dankbaar, dat de
jongens zo snel ingegrepen hadden. Als
dat niet gebeurd was, was de schuur ze
ker afgebrand en waren wellicht ook de
varkens verbrand die achter de schuur in
hokken zaten en misschien was het
woonhuis er ook aan gegaan. „Jullie zijn
kerels van stavast", zei de boer.
Toen de jongens weg gingen liep de
boer naar de kast en even later drukte
hij de jongens elk een bankbiljet van
25,in de handen. „Ach nee, dat hoeft
niet", zeiden de jongens maar de boer
wilde van geen weigeren weten „Jullie
nemen dat geld aan," zei hij, „want het
is maar een kleinigheid. Door jullie dap
per en snel optreden ben ik voor hele
grote schade gespaard gebleven en dit is
maar een heel kleine vergoeding voor
jullie moeite."
Bob en Kees bedankten de vriendelijke
boer en reden huiswaarts. Het was een
zaterdagmiddag vol emoties geweest. En
toen ze thuis kwamen hadden ze heel wat
te vertellen en ook hun vaders en moe
ders vonden dat de jongens die vijf en
twintig gulden best verdiend hadden.
Bob en Kees besloten er iets heel moois
voor te kopen.
(64) Ook Aram staat als door de bliksem getroffen.
Met grote ogen staart hij naar de laatst aangekomene,
de man, die als twee druppels water op Lorca lijkt!
Dezelfde die als knecht in de stallen van Baranca heeft
gewerkt! Nu Aram hen beiden naast elkaar ziet, treedt
onmiddellijk het verschil tussen hen beiden aan dc dag.
De trekken van de man, die door Lorca met de naam
Lard betiteld is, hebben iets edels, dat Lorca ten ene-
male mist. Er heerst een vreemde spanning in de
burchtzaal. De trawanten van Lorca hebben aarzelend
het zwaard laten zakken. Schichtig dwalen hun blik
ken in het rond, als om een uitweg te zoeken, doch
de volgelingen van Lard hebben de zaal aan alle kan
ten bezet en dan komen ook de krijgers van de wacht
binnen en scharen zich in een afwachtende houding
achter Lard. Deze gaat langzaam op Lorca toe en zegt
dreigend: „Ja, nu deinst ge terug, ellendige moorde
naar! Thans, nu Uw laaghartige streken aan het licht
zullen komen! Want ik eis van U, dat ge hier, voor al
deze getuigen, zult bekennen, wat ge mij hebt aange
daan!"
i
