Nieuwsblad voor Veenendaal Omstreken
ER ZIJN ER OOK DIE DIT FEFST
MOETEN MISSEN
OUDJAAR...
met Oud en Nieuw in Australië
Nooit gevlogen
34e jaargang
VRIJDAG 30 DECEMBER 1960
Nr. 104
Uitgave: drukkerij „De Gelderse Vallei" Veenendaal
Verschijnt tweemaal per week in: Veenendaal Amerongen Eist Rhenen Achterberg Overberg De Haar Ede Kade Maanderbuurt Ederveen Renswoude Scherpenzeel
IÉSSJTboS^
Assurantie-, Hypotheek- en
Woningbureau BROUWER
Morgenavond vieren we oud en nieuw maar
EMIGRANTENFAMILIE POUW VIERDE KERSTFEEST
IN NEDERLAND EN IS
Meer toekomst
Geen werktijdverkorting voor
plaatselijke
textielindustrie
In de bouwvakken
Redaktie en administratie:
Parallelweg 10 - Veenendaal
Tel. 0 8385-2022 (2 lijnen) - Giro 563427
Redaktie: yv. F. ter Hoeven
Advertenties en abonnementen
kunnen ook worden opgegeven b(j
de agentschappen van „De Vallei" in
plaatsen van verschijning
VALLEI
ADVERTENTIES
Advertentieprijs per mm 15 cent
Speciale kontraktprijzen op aanvraag
Minimum per advertentie 4,50
Rubriek Vraag en Aanbod 1-10
woorden 1,elk woord meer
10 cent
Abonnementsprijs 1,65 per kwartaal
Losse nummers 15 cent
iff— fêetzcruu&aie
JVEKKEP5
VA.
voor betere uurwerken
H00F0STR. 91 VEENENDAAL
Alle verzekeringen
Hypotheken
Verkoop vaste goederen
Woningbeheer
Taxaties
beëdigd als makelaar en taxateur
Veenendaal - Kanaalweg 2 - Tel. 2918
Wanneer u, geachte HUISVADER, morgenavond na nog wat weemoedige bespiegelingen over het
voorbije jaar, tegen het middernachtelijk uur de glazen heft en onder een zekere spanning de twaalf
laatste slagen van het jaar 1960 telt, zijn er op ditzelfde tijdstip elders in onze omgeving mannen die
deze typische oudejaarssfeer niet kunnen beleven, omdat zij hun plicht buitenshuis moeten doen.
Wanneer u, geachte HUISMOEDER, misschien vanavond al, maar zeker in de loop van morgen, de pan
met olie op het vuur zet en het deeg aanmaakt en in uw verbeelding de knappende oliebollen al op
de schaal ziet liggen, dan zijn er in diverse huisgezinnen collega's van u die deze verwachtingsvolle
vreugde niet kennen, omdat man of vader zijn plicht buitenshuis moet doen.
Wanneer u, geachte JONGEDAMES, wellicht al ver van tevoren plannen heeft gemaakt om in een ge
zellige omgeving de jaarwisseling luister bij te zetten en u om 12 uur uw vriendin, vriend of verloofde
veel heil en zegen toewenst, dan zijn er talrijke jonge vrouwen wier gedachten vooral op dat moment
bij hen vertoeven, die ver van hen verwijderd hun plicht moeten doen.
Wanneer u, geachte JONGEMANNEN, morgenavond met een stel opgewekte kameraden luidruchtig
en misschien een tikkeltje wazig de drempel van 1961 overstapt, dan zijn er op andere plaatsen leeftijds
genoten die ongetwijfeld met veel verlangen aan dit festijn zullen denken, maar er ver van verwijderd
zijn, omdat zij hun plicht moeten doen.
UITSLAG KERSTPUZZEL
Onze kerstpuzzel waarvoor 5 prijzen be
schikbaar zijn gesteld, heeft blijkbaar heel
wat hoofdbrekens gekost. Uit het grote
aantal oplossingen die wij binnen kregen
waren er slechts 5 welke foutloos wa
ren opgelost. Een veel gemaakte fout was
o.a. de held van Troje dat Aeneas moest
zijn. Ook het bijwoord dat van achteren
naar voren gelezen moest worden was
vaak fout. Het moest zijn TOE. Velen had
den ingevuld hoe of moe of doe enz. De
prijswinnaars zijn: le prijs: een grote doos
luxe dames- of herenpost bedrukt A. Vis
ser, Nieuweweg 23, Veenendaal. 2e prijs:
een gratig jaarabonnement op ons blad J.
Eweg, H. F. v. Rielaan 12, Utrecht. 3e prijs
een doos luxe dames- of herenpost be
drukt J. Folmer, Dr. Colynstraat 10, Vee
nendaal. 4e prijs: een doos oud Hollandse
visitekaartjes bedrukt J. C. v. d. Haar, Dr.
Coljjnstr. 47, Veenendaal. 5e prijs: een ds.
glad-wit visitekaartjes bedrukt A. C. Bis-
schop-Gerritsen, Ferd. Bolstr. 36,Veenen
daal. De prijswinnaars (m.u.v. de 2e prijs
die van maart '61 tot maart '62 loopt) wor
den verzocht op te geven met welke tekst
een en ander bedrukt moet worden. Alle
puzzelaars zeggen wij dank voor hun deel
neming. Redactie.
Het klinkt een beetje plechtstatig, vindt u niet? Wij zullen dan ook zeker niet
de laatsten zijn die onmiddellijk toegeven dat het bepaald geen opwekkende ge
dachten zijn voor een aanstaand feest en vooral niet voor oud en nieuw waar
we toch zoveel mogelijk zullen proberen de achter ons liggende zorgën van ons
af te werpen en gretig en benieuwd 1961 binnen marcheren. Toch hebben wij
gedacht er goed aan te doen juist deze mensen, die voor het merendeel achter
de schermen het gezellige en huiselijke feest moeten missen, op dit moment
extra in het middelpunt der belangstelling te plaatsen. Gewapend met foto
toestel en schrijfbloc zijn wij op een koude dag voor u op pad gegaan en hebben
aan diverse personen, behorende tot het gilde van de „oudejaars-werkers" ge
vraagd hoe zij het zélf vinden om de jaarwisseling niet in familie- of vrienden
kring te kunnen vieren.
Als u, gegachte lezer, niet tot dit gilde behoort, dan kunt u met extra vreugde
om dit feit, hieronder van onze bevindingen kennis nemen. Mocht u daarentegen
wél tot de „oudejaarswerkers" behoren, troost u dan met de gedachte dat u niet
de enige bent die van de oudej aars viering verstoken is.
Oudejaarsavond om half tien gaat de ambtenaar huishoudelijke
dienst van het Observatiekamp „Overberg" J. DIEPEVEEN (56) van
huis. Hjj woont aan de Parallelweg 57 in Veenendaal en moet om
10 uur present zijn. (Foto 1.)
Vorig jaar had hij met oud en nieuw ook al dienst gedaan; geen wonder dus dat
hij op onze vraag of hij liever thuis was, bevestigend antwoordde. „Ik ben
liever thuis, natuurlijk, wie zou dat niet, maar het is mijn brood en dus accepteer
ik het zonder meer." Voor hem is er echter nog een klein lichtpuntje, want als
het net als vorig jaar gaat („Schrijft u alstublieft dat dit nog helemaal niet zeker
tegenop zien, nee, dat ook weer niet." Voor haar was het de eerste keer dat ze
met oudjaar dienst had en als dit niet het geval was geweest, dan zou ze oud en
nieuw (natuurlijk met haar vriend) bij haar ouders doorgebracht hebben. Beide
zusters moeten 's avonds om half elf op en zijn Nieuwjaarsmorgen om half acht
klaar. Volgens de reglementen moet zuster Westerhof (dan (verplicht) naar bed
tot half vijf, maar we hopen met haar, dat in dit geval hiermee een beetje de
hand gelicht wordt. Het is tenslotte Nieuwjaarsdag!
Tijdens dit prettige onderhoud hebben wij tevens van de gelegenheid gebruik
gemaakt de splinternieuwe pick-up te bewonderen die de zusters gekocht heb
ben van de giften die ontslagen patiënten van het ziekenhuis in de loop der tijd
gegeven hebben. Behalve de pick-up zijn er van deze giften ook een volleybal-
spel, een ping-pongspel en een elektrische naaimachine gekocht. Speciaal voor
hen die in dit ziekenhuis vertoefd hebben, is het leuk te weten, wat er met deze
gaven gebeurt.
Als er iemand is die met spanning de weerberichten van het K.N.M.I.
tegemoet ziet, dan is het wel stoker F. SENNEF (48) die aan de Holle-
weg 34 in Veenendaal woont en in dienst is bjj de Scheepjeswolfabrieken.
(foto 4)
Voor hem is de bekende uitdrukking van „het kan vriezen of dooien" van groot
belang, want als het niet vriest dan kan hij lekker achter de warme kachel en de
schaal oliebollen blijven, maar Koning Winter hoeft maar even iets te blazen (1 of
2 graden vorst) of stoker Sennef zal zich met de meeste spoed naar het enorme
ketelhuis moeten begeven. Logisch dat hij zegt: „Ik hoop dat het niet vriest en
mocht dit wel het geval zijn, nou ja dat is nu eenmaal het risico van het vak". Als
het vriest en stoker Sennef moederziel alleen bij de monsterachtige ketels die een
is") dan wordt oud en nieuw in het kamp gezamenlijk met de jongens gevierd.
Er is daar T.V. en radio en zoals vorig jaar bijvoorbeeld heerste er onderling
een goeie sfeer, en het kan dus zijn dat ik met oud en nieuw nog in een gemeen
schap zit."
En hoe dacht mevrouw Diepeveen er over? Haar antwoord liet aan duidelijkheid
niets te wensen over: „Ik vind het zo ongezellig. Mijn man weg, de oudere kin
deren weg en moeder de vrouw blijft alleen. Ik geloof dat ik maar vroeg naar
bed ga."
In Ederveen kwamen we terecht bij de 35-jarige stationsbeambte C.J.HILLAERT
Hootsenplein 6. Een rustig en zelfverzekerd man (foto 2) die de zaak heel nuchter
bekeek. Met zijn ervaring van zeventien dienstjaren zei hij: „Ik heb dit vak ge
kozen en dan neem je alle gevolgen daarvan. Prettig is het niet, vooral voor mijn
vrouw en mijn zoontje niet, maar het is nog altijd zo dat zaken voor het meisje
gaan." Het is overigens de eerste keer dat hij op station De Klomp oudjaars-
dienst heeft. Achter zijn naam op het dienstrooster staat: zaterdag 31 dec. van
21.30 uur tot 4.30 uur en zondag 1 jan. van 18.45 uur tot 's nachts 1.00 uur. Die
nacht is hij helemaal alleen-„er is zat te doen - ik moet de administratie bij
werken en 's nachts passeren er ongeveer dertig goederentreinen. Nee een radio
mogen wij niet hebben, net zo min als krant lezen, want dan zou het gevaar om
in slaap te raken groter zijn." Toch zal hij wel iets van het oudjaarsfeest merken.
Om te beginnen woont er iemand aan De Klomp die traditiegetrouw een kleine
attentie brengt en dan geeft zijn vrouw hem ook nog oliebollen mee voor de
nacht. Ja, over zijn vrouw gesproken - „Mijn man heeft voorgesteld dat ik oud
en nieuw bij mijn moeder in Soesterberg moet gaan vieren. Dan heb ik er ten
minste wat aan, maar ik weet nog niet wat ik zal doen." Ook voor hen dus geen
prettige feestdagen.
Van het zakelijk aandoende stationsgebouw belandden we in een
heerlijk verwarmde ontvangkamer van het Julianaziekenhuis, waar
twee charmante en tot in de puntjes verzorgde verpleegsters ons te
woord stonden. (Foto 3.)
Zuster VAN DE VEEN (36) komt uit Twente, heeft twee kinderen en woont in
Veenendaal (op de foto links). Zij is al bijna drie jaar in dienst van dit zieken
huis en bekleedt de functie van permanent hoofdwacht. Voor haar - althans zo
dachten wij - zou de dienst op oudjaar wel heel erg onprettig zijn, maar het
tegendeel bleek waar te zijn. „Ik vind het persoonlijk helemaal niet erg; ja
vroeger, toen ik jonger was, dan zou ik, dunkt me, wel gefoeterd hebben, maar
nu, nee, het hoort bij mijn werk."
Haar twee kinderen zijn in goede handen van een vertrouwde hulp en tijdens
de jaarwisseling luisteren de zeven of acht dienstdoende zusters als het mogelijk
is af en toe naar de radio en gaan elkaar na twaalven nieuwjaar wensen.
Op het gezicht van zuster WESTERHOF (19) afkomstig uit Drente en intern
leerling-verpleegster, was af te lezen dat ze het hier niet helemaal mee eens
was. Toen we haar om een eerlijk antwoord vroegen zei ze: „Ik was veel liever
vrij geweest, ook al omdat ik met de Kerst in de nachtdienst zat, maar er echt
hels kabaal maken oud en nieuw „viert" met van thuis meegenomen oliebollen, dan
zullen zijn vrouw en dochtertje toch niet alleen achterblijven. Er komt namelijk
familie over, alhoewel het natuurlijk niet leuk is als de gastheer midden uit het
feest wordt weggeroepen. Het zou hem ook bijzonder spijten want toen we weg
gingen riep hij nog boven het lawaai uit: „gezelligheid betekent voor mij thuis te
zijn!"
„U spreekt met de wachtmeester Boos", zo klonk de stem door de tele
foon toen we op het politie-bureau te Rhenen dank zy de medewerking
van een dienstdoende politieman in de gelegenheid waren gesteld wacht
meester-I J. B. J. BOOS op te bellen. Gezien het zeer late uur vroegen
wy heel timide - ook al omdat de naam iets ergs deed vermoeden - of
we nog even langs mochten komen om een paar vragen te stellen en een
foto te maken, (foto 5).
„Altijd welkom", zei de joviale stem en luttele minuten later werden wij door een
vervaarlijk uitziende hond en de wachtmeester Boos (die tussen twee haakjes zijn
naam gelukkig helemaal geen eer aandeed) hartelijk verwelkomd. Zijn eerste woor
den na de begroeting waren: „Ja, ik zit weer in de boot en van die 15 jaar dat ik
al in Rhenen zit, is dit al zeker 10 keer het geval geweest". Net als vorig jaar moet
hij van 's middags 4 uur tot 's nachts 2 uur dienst doen. Geen borrel - geen olie
bollen - geen gezellige sfeer, kortom, zoals mevrouw Boos het zei, „er is niks aan".
„Ik hou er niet van", ging ze verder, „zulke dagen hebben alle mensen (niet alle
maal mevr. Boos!) plezierig feest en dit is nu al de tiende of elfde keer dat ik enj
mijn twee kinderen oud en nieuw zonder mijn man moeten vieren". Gelukkig is
Oma nu overgekomen om nieuwjaar te vieren, zodat er nog best wat terecht zal)
komen van oliebollen eten en wat dies meer zei. Tenminste, die indruk kregen wij
naar de opgewekte aard van dit huisgezin te oordelen.
Het grootste deel van de tijdsperiode tussen 's middags half vijf en 's
nachts half twee zal busschauffeur J. LEEMAN Sav. Lohmanstraat 80
in Veenendaal achter het stuur van een bus van de firma de Haas moeten
doorbrengen, (foto 6). Precies om twaalf uur 's nachts is deze bekende
Veenendaler helemaal alleen op het volkomen verlaten stationsplein in
Utrecht. Hy kan hoogstens zyn bus een hand geven en de trouwe zes-
wieler een gelukkig nieuwjaar wensen, maar verder ook niet.
Om tien over twaalf zal hij de starterknop indrukken en de laatste rit van die dag
Utrecht-Veenendaal, wat tevens de eerste rit van het nieuwe jaar betekent, gaan
maken. Hij heeft een dergelijke oudejaarsviering al meerdere keren meegemaakt.
In zijn geriefelijk ingerichte woning vertelde hij dat hij op zo'n Nieuwjaarsnacht
van Utrecht tot Woudenberg zonder één enkele passagier gereden had. Pas in Wou
denberg kwam een overvloedige offeraar aan Bachus de bus binnenstommelen die
hij nog niet eens fatsoenlijk nieuwjaar kon wensen en die in Scherpenzeel de bus
weer verliet. Passagiers of geen passagiers, chauffeur Leeman zal toch moeten rijden
en tussen zijn proviand zullen ongetwijfeld de nodige oliebollen zijn. Mevrouw Lee
man vond het natuurlijk erg jammer. „Ik vind het juist leuk om gezellig sameni
Oudjaar, wat bracht gij ons veel vreugde
maar ook veel zorgen, veel verdriet,
wel veel gepraat en goede plannen
maar ach, de vrede bracht gij niet.
Soms was er een van goeden wille
en bood een vredes voorstel aan,
Dan kwam een ander met één handstreek
eri veegde 't plan weer van de baan.
Men kan elkander niet bereiken,
elk blijft op 't eigen standpunt staan.
Hoe kan er dan ooit vrede komen
als men elkaar niet wil verstaan?
Een ieder wil hier heerser wezen,
men praat zich zelve aan de macht,
en ieders haan wil koning kraaien
en zich doen horen, dag en nacht.
Nee, beter zou het zijn te luist'ren
naar d'Ene, wijze, algoede stem,
Dan kan er nooit meer iets verkeerd gaan
als elk van ons zich richt naar Hem.
Tracht niet elkaar te overtroeven
en gordt niet al Uw wapens aan,
Uiteind'Iijk is er maar één Heerser,
en zijn wij allen onderdaan.
A. H.
dit feest te vieren. Ik hoop nu maar dat de televisie mooi is want ik blijf natuurlijk
op. We moeten elkaar toch nieuwjaar wensen of niet soms?"
De vriendelijke kraamverzorgster E. M. v. BEEK (31) Platanenlaan 6 te Rhenen
(foto 7) lag al bijna in bed toen wij 's avonds laat bij haar aanbelden. De mevr.
waar zij op kamers woont was zo bereidwillig om onze komst aan de zuster door
te geven en niet lang daarna waren wij in de warme huiskamer in een geani
meerd gesprek gewikkeld. Zuster Van Beek is sinds drie maanden in Rhenen
werkzaam als kraamverzorgster en zij kan in de Oudjaarsnacht ieder ogenblik
weggeroepen worden. Of ze dat onprettig vond? Haar antwoord: „als je kraam
verzorgster bent dan hoort dit er bij en als je daar maar ook iets op tegen hebt,
dan moet je nooit aan zulk werk beginnen." Een eerlijke en oprechte mening,
die o.i. volkomen bij de figuur van de zuster past. Haar oudejaarsavond begint
met een kerkgang (ook daar is ze te bereiken) en daarna gaat ze naar haar ouders
in Bennekom. Kondigt zich deze nacht geen nieuwe wereldburger aan dan heeft
de zuster geboft en kan zij in huiselijke kring de jaarwisseling meemaken. Aan
de andere kant echter kan het ook gebeuren dat zij hals over kop naar Rhenen
moet - „ik verwacht het niet direct", vertelde ze, „maar ze komen soms op de
meest ongelegen ogenblikken." Wie zuster Van Beek met die „ze" bedoelde heb
ben we maar niet meer gevraagd. Voor haar is het te hopen dat de brommer
in Bennekom rustig in de schuur blijft staan.
Een niet te groot wachtlokaal, een vaak gloeiend hete verwarming en een
prima radiotoestel dat is de omgeving waarin korporaal H. J. M. DOR-
GELO (19) en soldaat H. M. J. DIEDLE (20) bij het Depot Elektronisch
Materieel Luchtmacht (D.E.L.M.) de Oudejaarsnacht zullen doorbrengen.
De beide dienstplichtige militairen, ingedeeld bij het L.B.K., hebben n.l.
die nacht wacht en vooral zjj zullen bij deze onvermijdelijke maar geest
dodende taak bijzonder veel aan hun verwanten denken, (foto 8).
Door de bereidwillige medewerking van kapitein Timmermans werden wij in de
gelegenheid gesteld de twee militairen te interviewen en te fotograferen. De sol
daat H. M. J. Diedie komt uit Zwolle en het is voor hem pas de eerste keer dat hij
in militaire dienst op wacht staat met Oudjaar. Zou hij zijn burgerpak nog gedragen
hebben, dan had hij waarschijnlijk met zijn vrienden thuis of elders het oude jaar
uitbundig uitgeleide gedaan, maar nu komt daar natuurlijk niets van terecht. Hij
krijgt, evenals zijn collega, compensatieverlof, maar als hij had mogen kiezen tussen
oud en nieuw thuis en extra verlof dan had hij het eerste genomen.
Voor korporaal Dorgelo is het nog moeilijker want hij woont in Veenendaal en zit
dus vlak bij huis. Vermoedelijk zullen de beide landsverdedigers wél iets van het
oud en nieuw merken want korporaal Dorgelo zei: „ik denk wel dat mijn familie
even overkomt, heel zeker verwacht ik mijn verloofde die me vast en zeker olie
bollen komt brengen". Voor soldaat Diedie een meevaller want hij zal ongetwijfeld
in deze tastbare nieuwjaarsgroet meedelen. Daarbij komt nog dat de aalmoezenier
en/of dominee de twee militairen waarschijnlijk niet zullen vergeten, zodat er toch
nog iets van het grote gemis goedgemaakt wordt. De twee jonge kerels op deze een
zame post zullen desondanks met een zekere weemoed de knallen van het vuurwerk
in de Oudjaarsnacht aanhoren.
Ook eenzaam en verlaten Is de post van de nachtwacht. Om 5 uur 's mid
dags gaat nachtwacht J. v. d. WEERD (45) in dienst bij de S.K.F. (foto 9)
en wonende aan de Wilhelminastraat 24 in Veenendaal, naar zijn werk
en Nieuwjaarsmorgen weer naar huis.
Hij heeft de zorg voor het gehele bedrijf in die nacht en ook voor hem is de viering
van oud en nieuw in de huiselijke kring niet weggelegd. „Dat brengt mijn werk
mee", was zijn spaarzame commentaar. De appelbeignets waren echter al gebakken
en er zal zeer zeker een portie meegaan naar de Industrielaan. De enige ontspanning
voor nachtwachter v. d. Weerd is de radio, maar dat is dan ook alles. Van veraf zal
hij de klokken horen luiden en het vuurwerk horen knallen.
Hij, evenals alle andere nachtwachten, verpleegsters, busschauffeurs, mi
litaire wachten, kraamverzorgsters, stokers, spoorwegpersoneel, politie
mannen en nog zoveel ontelbare anderen, moeten op hun post blijven.
Het is hun plicht en dat wordt ook volkomen beseft. Vandaar dat zy
zonder enige afgunst alle andere medemensen die wél een echt oud-en-
nieuw kunnen vieren een prettig feest en veel heil en zegen toewensen!
Naar wjj van betrouwbare zijde ver
nemen, zal de werktijdverkorting in de
textielindustrie niet per 1 januari 1961
kunnen ingaan. Door het College van
Rijksbemiddelaars zijn n.l. een aantal
voorwaarden gesteld waardoor het voor
de plaatselijke textielindustrie beslist on
mogelijk is geworden de werktijdverkor
ting per 1 januari a.s. te realiseren.
Bij nadere informatie bleek ons dat
door de meeste bedrijven thans naarstig
wordt getracht de werktijdverkorting op
de kortst mogelijke termijn tot stand te
brengen. Meer concretere gegevens zul
len waarschijnlijk in de loop van januari
bekend gemaakt worden.
De familie J. Pouw uit Veenendaal, man, vrouw en twee kinderen, die de
Kerstdagen nog in Nederland hebben doorgebracht, zullen de Oudejaars
viering aan de andere kant van de aardbol, in Australië meemaken. Woens
dagmiddag zijn zij namelijk per KLM DC-8 vliegtuig van Schiphol naar
Sydney vertrokken, waar het vliegtuig vanmorgen is geland. Mét hen zijn er
nog hondertweeëntwintig Nederlanders, die op wel bijzonder snelle wijze
van het oude- naar het nieuwe vaderland zijn geëmigreerd.
De heer Pouw (31) is evenals zijn
Daags vóór het vertrek brachten wij
een bezoek bij de familie Pouw, welke
het de laatste vijf dagen bijzonder druk
had gehad met het afscheid nemen van
familie en kennissen, verspreid over
heel Nederland.
De kerstdagen hadden zij gevierd bij
familie in Almelo en de laatste twee
dagen voor het vertrek naar het nieuwe
vaderland waren zij in huis bij familie
te Utrecht.
Dat was bij de fam. Berckman aan
de Nolensstraat waar de kerstboom nog
in vol ornaat in de huiskamer stond te
pronken. Hoewel men zou kunnen ver
wachten dat de nieuwbakken emigran
ten zo kort voor het vertrek een beetje
nerveus zouden zijn, bleek dit helemaal
niet het geval te zijn. Alleen waren ze
een beetje benieuwd naar de ervaringen
van het vliegen want het was voor bei
den de eerste keer dat zij het luchtruim
kozen.
vrouw (28) Zeistenaar van geboorte.
Aanvankelijk zocht hij zijn brood in de
bouwwereld, maar later schakelde hij
over op de sigarenindustrie. Deze over
schakeling was ook de reden dat hij
ongeveer twee jaar geleden met zijn
gezin naar Veenendaal verhuisde en
aan de Frans Halslaan 6 ging wonen.
„Ik verdiende goed", zo vertelde
hij, „myn kinderen, een jongen van
9 en een meisje van 3, kwamen
niets tekort. We hadden radio en
T.V. en ik had mezelf een motor
aangeschaft."
Waarom hij dan emigreerde? Zijn
vader, die toevallig ook even over was
gekomen, had niet veel met het idee
van zijn zoon op. Op de man af ge
vraagd wat hij er van dacht, antwoord
de hij: „Als ik hier goed mijn brood
heb, dan ga ik voor de kaas niet weg."
Het gezin Pouw uit Veenendaal, hier
nog onder de kerstboom in Holland,
maar vandaag al in het emigranten-
opvangcentrum in Sydney (Austr.)
Een mening die uiteraard lijnrecht
indruiste tegen die van de emigranten
zelf.
Het was mevrouw Pouw die deze ge
dachte vertolkte: „We doen het omdat
we er méér toekomst zien, niet alleen
voor onszelf, maar ook voor onze kin
deren. Ze kunnen nu wel zeggen dat
er in de sigarenindustrie goed geld ver
diend wordt, maar zal het over een jaar
of tien nog zo druk zijn? Er komen
steeds meer machines en dat er iedere
veertien dagen zo'n 300 Nederlanders
emigreren, dat zegt toch wel iets."
De plannen tot emigreren waren in
maart van dit jaar vrij plotseling op
gekomen. De huren van de heer Pouw,
de familie G. de Bruin, hadden ook al
in die richting gedacht en langzaam
maar zeker nam het emigratie-plan van
de twee bevriende families vastere vor
men aan.
De bedoeling was om gezamenlijk te
vertrekken, maar de afhandeling van
de formaliteiten stak een spaak in het
wiel. De familie De Bruin vertrok enige
tijd geleden al per vliegtuig naar
Australië, maar omdat de papieren van
de familie Pouw nog niet helemaal in
orde waren, moesten zij nog wachten.
Toen voor hen passage geboekt was
met het vliegtuig van 28 december,
heeft de heer Pouw nog geprobeerd
de vertrekdatum te verschuiven
naar een later tijdstip, om zodoende
oud en nieuw nog thuis te kunnen
vieren. Alles was echter volgeboekt
zodat er geen andere keus overbleef
Australië was gekozen omdat men daar
de beste voorzieningen had. Direct na
dat besloten was om uit Holland weg
te gaan, zijn de heer en mevrouw Pouw
een Engelse cursus gaan volgen, zodat
zij zich een klein beetje kunnen behel
pen.
Zijn nieuwe toekomst gaat het hoofd
van het gezin proberen op te bouwen
inde bouwvakken, want daarin
schijnt een grote vraag te bestaan.
Vader Pouw zei: „Ze moeten het zelf
weten".
De heer Pouw zelf zei: „We willen
het proberen".
Mevrouw Pouw: „Er zit veel meer
toekomst in".
Zij zijn niet alleen van het oude In
het nieuwe jaar gestapt, maar te
vens van het oude in het nieuwe
vaderland. Ver van hun geboorte
grond vieren vader en moeder
Pouw, Hanse en Annemieke, de
jaarwisseling 1960-1961.
