De Gruyter wil iedereen dit nieuwe jaar een geurig welkom bereiden: de trouwe klanten als bewijs van waardering, elke nieuwe klant als een prettige kennismaking met De Gruyter's koffie. cMile perlzen te buiten HET HOTEL WAAR KONINGEN ELKAAR VERDRINGEN De Gruyter, de koffie- en theezaak, zet het nieuwe jaar in met een klinkende koffiereclame: Vandaag is de dag om een goed besluit te nemen..... en betere waar en 10°/o korting te verkiezen. Voor f 10,— aan kassabons betaalt De Gruyter U een gulden contant uit. Iedere week een guldendat zijn er 52 nog dit jaar! TWEEDE BLAD „DE VALLEI" WOENSDAG 4 JANUARI 1961 Nr. 1 De Engelse koningin logeerde er in de particuliere suite van de hertogin van Windsor zonder het te weten Vers uit de Middellandse Zee Werktijdverkorting bij Streekwerkplaats VERGUNNINGEN VOOR GROENTETELERS Verzekeringsplicht voor huispersoneel U krijgt bij elke aankoop van f. 4,- De Gruyter-artikelen Kies de koffie die U wilt De reclame geldt ook voor Oploskoffie De lekkerste koffie is zelfgemalen koffie DE KOFFIE- EN THEEZAAK FEUILLETON 1 Hoog boven Newyorks gestroomlijnde „skyline" verheffen zich de tweeling torens van het vermaarde Waldorf Astoria Hotel. Binnen de kalkstenen muren drommen de groten dezer aarde samen: koningen, koninginnen, presi denten en premiers, dictators, filmsterren en alledaagse banale miljonairs. Dit zijn ook de mensen, die jaarlijks voor een waarde van meer dan 300.000,- aan bezittingen van het hotel ontvreemden. Want sommigen van deze hoog- geplaatsten zijn verwoede „souvenirjagers". Als zij vertrekken, gaan er asbakken, badhanddoeken en stukken zeep mee. Gloeilampen met de naam van het hotel erop worden uit de fittingen gedraaid. Porselein en zilveren theelepels verdwijnen. Ook zijn zij gretige eters. Dagelijks werken zij 13.000 broodjes naar binnen, 6.500 pond vlees, 2.500 pond vis en 12.000 eieren. HET WALDORF-ASTORIA HOTEL MET DE HOOFDINGANG AAN DE PARK AVENUE IN NEW YORK. Het vorig jaar werden er in dit hotel door de gasten 2.800.000 cocktails ge dronken, 170.000 flessen whisky, 200.000 flessen wijn en 40.000 grote flessen champagne. Het gebouw van 47 verdiepingen biedt plaats aan 3.000 gasten. En er is een staf van 2.100 personeelsleden, waaronder 110 telefonisten om hen te bedienen. De hoogste verdiepingen van het hotel worden gereserveerd voor - uiter aard - de hoogste gasten. Boven de 27e verdieping liggen in een van eerbied verstarde omgeving, die hermetisch van het overig hotel is af gesloten, appartementen met uiterst kostbare antieke meubelen, Weko ta pijten, kostbare schilderijen boven mar meren haarden en met zijden bespan nen wanden. Zelfs de badkamers heb ben diverse gouden monturen. Een apartement van 9 kamers hier in de „Waldorf Towers" kost 150.000,per jaar en dat is niet teveel. De manager van deze Towers is een allerbeminnelijkste en tactvol man, Fio- ravanti Dell'Agnese. Het is een man met buitengewoon veel zelfvertrouwen en toch wist hij zich nauwelijks raad toen de Engelse koningin en de hertog van Edinburg bij hun bezoek aan Ame rika plotseling besloten in de Towers van de vermoeienissen te bekomen, al vorens naar Engeland terug te vliegen. De weelderige presidentiële suite op de 34e verdieping werd toen juist be woond door prins Feisal van Saoedie Arabië. Dell'Agnese wendde zich tot een van de leden van zijn gevolg en stelde de vraag of de prins mogelijk bereid zou zijn het apartement voor een dag te verlaten. „Hoe durft u iets dergelijks voor te stellen?" schreeuwde de man uit het gevolg. „Dit is een belediging. Ik wei ger Zijne Koninklijke Hoogheid voor In Ouwehands Dierenpark wordt naars tig gewerkt aan de vernieuwing van het aquarium. Sommige nieuwe bewoners zwommen afgelopen vrijdag nog in de Middellandse Zee en waren zondag reeds op de Grebbeberg. Naast de bak met anemonen, zeesterren en verschillende soorten Middellandse Zee-vissen is ook de Kongo-afdeling al gereed. Veel vissen worden in het buitenland gevangen en op transport gesteld door eigen mensen. Door deze werkwijze gaat er praktisch niets van de nieuwe levende have verloren. te stellen 9 kamers vol particuliere be zittingen te laten ontruimen voor een dame, die maar enkele uren zal blijven." Maar toen de koningin en haar gemaal aankwamen, werden zij begeleid naar een prachtig apartement. De koningin merkte met genoegen op, dat men haar slaapkamer met haar lievelingsbloemen een feestelijke noot had gegeven. „Een heel aantrekkelijke kamer", verzekerde zij Dell'Agnese. Wat de koningin niet wist, was, dat het apartement gedurende 20 jaren het te huis van de hertog en hertogin van Windsor was geweest en als „The Windsor Suite" bekend stond. De slaap kamer van de koningin was niets min der dan het boudoir van de hertogin van Windsor - die door de koninklijke familie nooit is erkend. De koningin en de hertog van Edinburg verlieten de Towers zonder te beseffen welke ka mers zij hadden gebruikt. Mogelijk we ten zij het nog niet. Het Waldorf Hotel laat zich nooit door een ongebruikelijk verzoek uit het veld slaan, mits er voor kan worden betaald. Koning Ibn Saoed van Saoedi Arabië at eens in het restaurant van de To wers en bestelde een schaal lamsogen. De eerste kok, die vroeger in het Buck- inham Palace heeft gewerkt, bereidde deze nationale lekkernij zo uitstekend, dat de koning hem een fooi van $100. gaf, met een medaille. Maar de meeste van deze voorname gasten zijn karig met fooien. Een van de 25 rijkste mannen in de Verenigde Staten gaf een kamermeisje na een verblijf van een maand maar enkele guldens. Geld is overigens geen beletsel, wan neer er een indrukwekkende „party" zal worden gegeven. De miljonnair Randolph Guggenheim gaf een diner voor 40 personen, dat per couvert 800,kostte. In echte rozenstruiken zongen echte nachtegaals en in een vijver midden in de zaal dreven or chideeën. Er werd een wijn geschon ken, die al vóór de Franse revolutie was gebotteld en elke gast vond een kostbaarheid ter waarde van 3000,op zijn bord. Ja, het is een sprookjesachtige ge legenheid. Toen de koning van Marokko er lo geerde, belde er een krantenman op, die aan de klerk van de receptie ver zocht hem met de koning te verbin den. „Met welke koning?" vroeg een verveelde stem, „er logeren er hier op het ogenblik verscheidene De Staatssecretaris van Sociale Za ken en Volksgezondheid heeft besloten een begin te maken met de werktyd- verkorting voor degenen, die onder de voorwaarden van de Gemeentelijke So ciale Werkvoorzieningsregcling voor Handarbeiders werkzaam zyn. In een circulaire aan de gemeente besturen bepaalt de Staatssecretaris dat met ingang van 1 januari 1961 één vrije zaterdag per maand aan de G.S. W.-werknemers moet worden toege kend met behoud van loon. Deze rege ling geldt dus ook voor de in Veenen- daal gevestigde Streekwerkplaats Z.- O.-Utrecht. De Prov. Voedselcommissaris voor Utrecht maakt bekend, dat voor het teelt jaar 1961 aan erkende groentetelers en aan niet-erkende telers bijzondere tuinbouw teeltvergunningen zullen worden uitgege ven voor de produkten, als hieronder bij elk van deze telers is aangegeven: Erkende groentetelers Voor de teelt van spruitkool wordt per bedrijfsgenoot A. zonder enige beperking bijzondere vergunning verstrekt. Voor de teelt van augurken, welke worden geteeld op contrakt ten behoeve van de conser- venindustrie, een exporteur of erkende groothandelaar in groenten en fruit, wordt bijzondere vergunning verstrekt tot ten hoogste een oppervlakte van 1 ha. per be drijfsgenoot A.; Bij de aanvrage voor het telen ten be hoeve van de handelaar en exporteur dient een getekend en gedagtekend teelt- contrakt te worden overgelegd. Contrakten ten behoeve van de conser- venindustrie kunnen door de afnemer bij het Produktschap worden gemeld. Voor het ten behoeve van de conserven- nidustrie op contrakt telen van andere produkten dan augurken, grove peen, sperziebonen, spinazie, spruitkool en witte kool wordt per bedrijfsgenoot A. bijzon dere vergunning verstrekt ten belope van het te zijnen naam staande blijvend teelt- recht (punten 4 en 5) met een absoluut maximum van 2 ha en desgewenst een minimum van 1 ha. Erkende groentetelers met een bed rots oppervlakte van ten hoogste 5 ha. Vroege aardappelen met een nacultuur Voor vroege aardappelen met een na- cultuur van spruitkool, sperziebonen, bloemkool, boerenkool of groenekool, wordt op aanvrage bijzondere teeltver gunning verleend. Erkende groenctelers en niet-erkende telers: Aan iedere aanvrager wordt voor het op contrakt ten behoeve van de conserven- industrie telen van sperziebonen en spina zie zonder enige beperking bijzondere teeltvergunning verstrekt. Voor spinazie, welke voor een exporteur in groenten en fruit ten behoeve van de buitenlandse verwerkende industrie op contrakt wordt geteeld, wordt eveneens zonder enige beperking bijzondere teelt vergunning verstrekt. Bij de desbetreffende aanvrage dient een gedagtekend en getekend teeltcon- trakt te worden overgelegd. I Voor de teelt van vroege aardappelen zonder nacultuur kunnen bijzondere ver gunningen worden aangevraagd door er kende groentetelers en door niet-erkende telers. Afzet van ojr bijzondere tuinbon>v- teeltvergunning geteelde produkten Aan erkende groentetelers, die sperzie bonen en spinazie op contrakt telen ten behoeve van de conservenindustrie of spi nazie op contrakt telen ten behoeve van een exporteur, wordt ontheffing verleend van de publiekrechtelijke veilplicht. Aan niet-erkende telers is het verboden de ten behoeve van de conservenindustrie en de op contrakt geteelde sperziebonen en spinazie op enigerlei wijze te doen veilen. Met betrekking tot tuinbonen en witte kool volgt nog een aanvullende publikatie betreffende de regelingen, welke voor de desbetreffende contraktteelt ten behoeve van de industrie zullen gelden. Aanvragen tot toewijzing van bijzondere vergunning voor de teelt van vroege aard appelen, met of zonder nacultuur, spruit kool (alsmede spinazie en augurken, waar van de teelt op contrakt zal plaatsvinden ten behoeve van de handel), kunnen tot 1 maart 1961 worden ingediend bij de af deling Tuinbouw van het Bureau v. d. Prov. Voedselcommissaris voor Utrecht, Maliesingel 12, Utrecht. Bij dit Bureau kunnen tevens tot 1 febr. 1961 aanvragen worden ingediend ter ver krijging van nieuw tuinbouwteeltrecht en tot 1 maart 1961 tot overschrijving van tuinbouwteeltrecht. De voorzitter van de Ziekenfondsraad heeft aan de algemene ziekenfondsen mededeling gedaan van de totstandko ming van een Koninklijk besluit tot uitbreiding van de groep huispersoneel, die verzekeringsplichtig is ingevolge de Ziektewet en het Ziekenfondsenbesluit. Met ingang van 1 januari 1961 is de verplichte ziekengeld - en ziekenfonds Goudmerk 500 gram van 376 voor 276 Roodmerk 500 gram van 312 voor 212 Blauwmerk 500 gram van 300 voor 200 Oranjemerk 500 gram van 268 voor 1 68 Superkoffie 2 blikken van 456 voor 356 Èn betere waar èn 10% korting juist op koffie zo belangrijk. Oploskoffie 2 blikjes of potjes van 390 voor 290' Coffeinevrije Oploskoffie 2 blikjes of potjes van 450 voor 350 Gemalen koffie verliest snel aan geur en versheid. Daarom is het goed elk zetsel vers te malen. GRUYTER Geldig van 2 t/m 10 januari 1961. verzekering van toepassing op degenen, die in loondienst van een en dezelfde natuurlijke persoon uitsluitend of na genoeg uitsluitend huiselijke arbeid verrichten in diens private huishouding, mits zij hun dienstbetrekking doorgaans op tenminste drie dagen per week ver vullen (tot dusverre moest de arbeid in de regel op tenminste vijf dagen wor den verricht). Uiteraard moet ook aan de overige voorwaarden, bijvoorbeeld betreffende de loongrens, zijn voldaan. Zij, die tengevolge van deze maat regel op 1 januari 1961 verplicht ver zekerd worden, dienen zich - indien zij reeds vrijwillig verzekerd zijn - vóór 12 maart 1961 bij hun algemeen zieken fonds aan te melden. Degenen, die niet reeds vrijwillig verzekerd zijn, behoren zich aan te melden vóór 22 januari 1961. GROTE BUITENLANDSE BELANG STELLING VOOR MACROPAK Reeds thans ondervindt de van 2-9 mei a.s. in het nieuwe RAI-gebouw te houden internationale vakbeurs voor verpakking en intern transport, MA- CROPAK-1961, grote belangstelling van bezoekers uit het buitenland die ter gelegenheid van deze expositie naar ons land willen komen. Zo zullen bijvoorbeeld 120 leden van de West Coast Food Processors Asso ciation uit Californië met een charter vliegtuig de reis naar Nederland ma ken, om zich op deze internationale manifestatie op de hoogte te stellen van de ontwikkeling die zich op het terrein van de verpakking en het intern, transport in zo'n ongekend snel tempo voordoen. Zij zullen de gelegenheid be nutten tevens een aantal vooraanstaan de ondernemingen hier te lande te be zoeken. o.a. op het gebied van de ver werking van levensmiddelen. In samenwerking met de consul- generaal van Nederland in San Fran cisco en de Nederlandse Kamer van Koophandel voor Amerika te 's-Gra- venhage, wordt door de organisatrice van de Macropak-1961 - N.V. 't Raedt- huys te Amsterdam - een programma voor deze Amerikaanse fabrikanten uit gewerkt. (31) Bij die woorden grijnsde hij onbe schaamd naar het meisje. Zo er nog een greintje liefde voor Eric bij Linda aanwezig was, dan werd dit door die dodelijke opmerking voorgoed uit haar hart gebannen. Die woorden waren als even zoveel zweepslagen aan haar toch al zo gekwetste trots. Inplaats dat ze echter nog meer in elkaar kromp onder die striemende spot, was het alsof ze nieuwe verster king gaven aan haar aangeboren fier heid. Haar liefde was een korte en ge welddadige dood gestorven en koud en gevoelloos kon ze opeens Eric in het gezicht kijken. Even keek Eric verwonderd naar de verandering die zich aan haar voltrok. Dat raakte zijn ijdelheid van erkende veroveraar en hij werd nijdig. „Kijk voor je verwaand nest" bulder de hij en schieten jullie een beetje op, ik zou anders eens spijt kunnen krij gen van mijn lankmoedigheid. Rijk, verwaand en verwend, het is wel eens goed dat jullie in aanraking komen met de andere kant van het leven. Ze wilde met me langs de wegen trekken, naïef wurm, zeker op water en brood, om nog niet te spreken van de narigheid als haar schoonheidsmiddelen zouden opraken. Nee, geld is er nodig, altijd weer geld. Als je van het leven ge nieten wilt en geld wilt hebben, moet je naar stommelingen zoeken die teveel hebben. Een huwelijk met dat mooie kind had nog zo gek niet geweest, maar dan mét de centen van papa er bij hoor. Nu krijg ik dat geld toch wel en bovendien geen blok aan mijn been." Al sprekend hield hij strak het oog op de handelingen van Hilko. Deze liet zich nu juist niet van de handigste zijde kennen. Hij berekende dat hij zelf, als hij straks door Eric gebonden zou wor den, weinig kans zou maken om los te komen. Daarom moest hij proberen om in de lussen welke hij om Linda heen moest slaan, wat ruimte te krijgen. Linda lag weer volkomen apathisch in de stoel. Plotseling merkte Hilko dat haar lichaam omhoog veerde. Hij keek verwonderd op en zag hoe haar ogen straalden. Op hetzelfde ogenblik klonk een schorre kreet van Eric en beschreef zijn revolver een sierlijke boog door de wagen. Terwijl Hilko met een vrij onnozel gezicht nog met de touwen in zijn han den stond, had Polten Eric al in be dwang en lag Linda wenend in de ar men van haar vader. Achter dat groep je trachtte ook Voorhout zich nog een weg naar binnen te banen, wat hem slechts gedeeltelijk gelukte. Eric kreeg de boeien om en de heer Wevels vroeg of hij dezelfde voorzorgs maatregel niet met Hilko moest nemen. „Maar meneer Wevels" kreet Voor hout diep verontwaardigd, „Hilko is mijn zoon." „Het is mogelijk", zei We vels met een verstoord gezicht, „of dit nu uw zoon is, of niet en of hij nu in dit dorp thuis hoort maak niets uit, maar ik zag toch duidelijk dat hij mijn dochter aan het knevelen was. Ik krijg soms de indruk dat jirilie denken dat hier in het dorp alleen maar engelen geboren worden en al wat van daar buiten komt deugt niet." Linda had intussen al enkele pogin gen gedaan om haar vader in de rede te vallen. Tussen huilen en lachen door, verklaarde ze dat Hilko juist haar leven had gered. Ze dacht waarlijk daar onder de vloer te sterven van benauwd heid. Toen ze uit haar flauwte bijkwam, lag ze daar al, gebonden en met een prop in haar mond. Het was daar don ker, muf en vies en zo kreeg het gevoel levend begraven te zijn. Eric had zich niets aan haar gelegen laten liggen. Langzaam kwamen ook honger en dorst haar kwellen o, alsjeblieft, geef me een glaasje water", onderbrak ze zelf haar relaas. In de grote auto van de heer Wevels werd even later voor ieder een plaatsje gevonden. Zelfs voor Eric, die met een verbeten gezicht alles langs zich heen liet gaan en wiens rusteloze ogen ver raadde dat hij nog op een ontsnapping broedde. Voor hem werd een zitplaats naast Polten ingeruimd en deze ontging geen enkel gebaar van zijn arrestant. Terwijl Eric beneden in de cel werd ondergebracht, verzamelden zich boven in het gemeentehuis de verdere leden van het gezelschap. Het was nodig dat verschillende gegevens even op schrift werden gesteld. Linda voelde zich door de onverwach te goede gang van zaken zo opgemon terd, dat ze alle medewerking kon geven. Ze was in de ene nacht vol bit tere tegenslagen, van een mooi, maar ij del meisje tot een gevoelige vrouw gegroeid. Haar gezicht, nu helemaal ontspannen bleef diep ernstig bij al de onderzoe kende vragen van Polten. Haar liefde was in rook vervlogen, maar nu reeds voelde ze medelijden met Eric. Ondanks de harde les die hij haar had toege bracht, had ze al weer moed om het leven aan te kijken, maar hij zou een tijdlang uit de maatschappij verwijderd worden. Dat betekende voor iemand die het vrije leven zo gewend was, een dubbele straf. Ze spaarde bij het ver strekken van gegevens zichzelf niet en meende dat ze door haar gedrag wel enige aanleiding tot zijn optreden had gegeven. Haar nuchtere woorden maakten wel duidelijk dat hier geen liefde meer in het spel was, maar rijpe gedachten waaraan de benauwde uren onder in de wagen niet geheel vreemd waren. Tijdens de ernstige gesprekken zorgde rechercheur Hermans voor enige vro lijke momenten. De telefoon rinkelde en Polten pakte de hoorn. Opgewonden vertelde Hermans dat de grenzen hermetisch gesloten waren, maar dat was de hoofdzaak niet. Bij het nagaan van de aantekeningen was het hem opgevallen dat Eric, die zij ver dachten van de ontvoering van Linda, ook best die schilderijendiefstal ge pleegd kon hebben. Hij had immers dat zwarte krulhaar waar telkens sprake van was. „Houd u in ieder geval de grenzen secuur dicht", zei Polten op een gemoe delijke toon, „je kunt nooit weten of hij soms nog hier uit de cel zal ontsnappen. Ja, wat de diefstal van de schilder stukken aangaat, dat is ook opgelost en wanneer je nog afscheid wilt nemen van meneer Wevels en zijn dochter, ze zijn momenteel hier op het gemeente huis." Een harde klik bewees dat Hermans nijdig de verbinding verbrak. HOOFDSTUK XII Besluit. Drommen mensen verdrongen zich om het gemeentehuis. Een allerliefst bruidje en een aan alle meisjes-idealen beantwoordende bruidegom stapten uit een leuk ouderwets koetsje. Meerdere koetsjes waren voorgereden en het was een groot gezelschap dat het tegelpad van het gemeentehuis betrad. Toch fluisterde de bruidegom ondeugend tegen het bruidje, of ze niet liever ach ter het gemeentehuis wilde schuilen voor de regen? „Maar het regent helemaal niet", zei Marrigje, terwijl ze Bob met stralende ogen van achter haar bruidsluier aan keek. Natuurlijk begreep ze zijn toe speling wel, op de avond die nu zo lang geleden en zo ver weg leek, maar die hem bijna noodlottig werd. Wat was er in die tussentijd veel ten goede gekeerd. Terwijl nu de ene fees telijke gebeurtenis na de andere stond te wachten, was het toen een tijd van misverstanden, misdadigheid en tranen. Na alle emotionele zaken had Bob zijn veroverde plaats in het huis van burgemeester Zwiersma kunnen behou den. Haar vader had zich helemaal met de familie Wevels en hun industrie kunnen verzoenen. Het gezin Dintel had hun nieuwe huis betrokken.# Hilde Vrenken had zich blozend verontschuldigd dat ze nu weer haar huis nodig had, daar ze zelf een huisgezin ging vormen. Wie opper wachtmeester Polten met een stralend humeur en een overgelukkig gezicht door de gemeente zag paraderen hoefde niet te twijfelen wie de uitverkoren bruidegom van Hilde was. Op het ogenblik was echter alle aan dacht voor Marrigje en Bob. Zij, die geen plaatsje meer vonden in de trouw zaal, bleven geduldig buiten wachten. Na een blik op zo'n gelukkig paartje viel het dagelijks werk weer lichter. Het deed de wachtende vrouwen weer beseffen, dat de vreugde van deze dag meegedragen moest worden om later te mengen met de dagelijkse plichten van sokken stoppen, bedden opmaken en vaten wassen. Tussen de bruiloftgasten stapte met opgewekt gezicht ook burgemeester Zwiersma naar binnen. „Had je dat ooit kunnen denken buurvrouw?" vroeg de een aan de ander. „Nee mijn lieve mens, hij behandelde die Wevels vroeger of ze lucht voor hem waren.' „En zoals het aangepapt is met die Voorhout." „Geen wonder zeg. Die Hilko heeft maar wat een dappere rol in die zaak gespeeld. Hij ontdekte de vermiste Linda en vond gelijk de schilderijen." „Dat was me anders een schrik, zo'n boef in ons midden." „Laat ik je nou vertellen buurvrouw, dat ik daar helemaal niet vreemd van stond te kijken. Dat overdreven lange haar, die bakkebaardjes en dat tanden borstel t je onder zijn neus. Ik zeg maar zo, als er werkelijk waarde in een mens zit, dan hoeft de buitenkant niet zo overdadig opgesmukt te worden." „Dat is een waarheid als een koe. Die Eric heeft nu een geduchte straf uit te zitten. Het is te hopen dat hij intussen zijn leven betert en daar in de gevan genis een fatsoenlijk vak leert." „Ja, alles is op zijn pootjes terecht gekomen. Als je ziet hoe die Linda ver anderd is. Heb je het laatste nieuws al gehoord?" „Nee, zeg het me vlug mens, wat is er aan de hand? Als je de verloving van Hilko en Ineke bedoeld, dat weet nu iedereen hoor." „Moet je denken. Nee, het gaat over Linda Wevels. Ze bezoekt immers ook de zieken in de ziekenhuizen. Daarom ging ze ook steeds naar Theo Vrenken, je weet wel, die plotseling wegens brandwonden naar het ziekenhuis moest. Ik heb dat, tussen haakjes, nooit helemaal goed begrepen, want ik heb van brand nooit iets gemerkt. Maar nuja, je gaat niet voor je lol in het ziekenhuis liggen. Hij moet nu enorm vooruitgaan, maar Linda gaat steeds meer naar hem toe. Ze zit uren aan zijn bed. Een mens snapt niet wat er alle maal zo te smocsen kan zijn. Enfin, het schijnt beiden zo te bevallen dat er na zijn terugkomst een verloving van komt." „Toe maar, och mens, dan komt er voorlopig geen einde aan de pret hier in het dorp. Maar ik mag het wel, je blijft er jong bij. Beter zo, dan al die akelige akkevietjes die we destijds da gelijks meemaakten. Een beetje sensatie mag ik wel, maar het moet niet alle perken te buiten gaan, o zo, buur vrouw." Boven in de trouwzaal klonk het schuchtere „ja" van Marrigje en de sfeer van geluk die er van Bob en Mar rigje uitging, deelde zich mede aan alle aanwezigen in de zaal. EINDE

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1961 | | pagina 3